ΜΠΑΣΚΕΤΟΚΑΤΑΝΥΞΕΙΣ

Τις προαλλες βρεθηκαμε μια παρεα σε ένα σκοτεινο μπαρακι να τα λεμε… Μια παρεα με δυο κοινα και μια διαφορα.

Πανω κατω την ιδια ηλικια και την αγαπη μας για το μπασκετ και από την άλλη οι διαφορετικες ομαδες που υποστηριζουμε. 

Το παζλ συνεθεταν 2 ολυμπιακοι, 2 παναθηναϊκοι, ενας αρειανος και ο γραφων. 

Στην αρχη ξεκινησαμε με ένα ταξιδι αναμνησεων. Οι ολυμπιακοι να θυμουνται εποχες ρετρο με Αργυρη ( γεια σου, που είναι τα μαλλια σου ) Καμπουρη και Ζαρκο Πασπαλιε, οι παναθηναϊκοι από τον Ζελικο Παβλισεβιτς στον Μποζινταρ Μαλκοβιτς, ο αρειανος από τον Ιγκορ Μοραϊτοφ στον Ροϊ Ταρπλεϊ και ο γραφων από τον Ντανι Βρεϊνς στον Ντολαρ Μπιλ. 

Η κουβεντα μας δεν ειχε τιποτα διαφορετικο από ολες τις αντιστοιχες που ολοι εχετε κανει. Ξεκιναμε με χαβαλε και γλυκια νοσταλγια και όταν το αλκοολ συνεχισε να ρεει αφθονο ( η χαρα του μπαρμαν και η κουραση της σερβιτορας ) το γυρισαμε στο ανταγωνιστικο μερος για το ποια ομαδα είναι καλυτερη, μεγαλυτερη, ιστορικη κλπ 

Επειδη αφενος ηταν ενδιαφερουσα η συζητηση μας, αφετερου μου αρεσει να μοιραζομαι τετοιες στιγμες, γραφω την αποψη μου επι του θεματος. Αν θελουμε να μιλησουμε για το μπασκετ στην Ελλαδα σε συλλογικο επιπεδο, σιγουρα 2 είναι οι ομαδες που δικαιουνται να εχουν την πρωτοκαθεδρια. Ο ΠΑΟ και ο ΑΡΗΣ. Ο ΑΡΗΣ γιατι ηταν η ομαδα που μας εμαθε μπασκετ. Η βαση της Εθνικης του 87. Η ομαδα που ενωσε ολους τους Ελληνες χαρη στην οποια ειδαμε τον Νικο Γκαλη, η ομαδα που «πηρε» οπαδους από το ποδοσφαιρο και τους εβαλε στα παρκε. 

Ο Αρης ηταν η εβδομαδιαια μας ψυχαγωγια όταν συντονιζομασταν ολοι στο καναλι της τοτε ΕΡΤ και χαζευαμε τους αγωνες με τα μεγαθηρια τοτε του αθληματος όπως η Μακαμπι, η Ρεαλ, η Τρεϊσερ κλπ. 

Οι περισσοτεροι από τους νυν επαγγελματιες παικτες είναι γαλουχημενοι από τον Αρη που εκανε μοδα το μπασκετ και γεμισαν οι πολεις με ανοιχτα γηπεδα και οι συλλογοι με παικτες.

Ο ΠΑΟ είναι η ομαδα που σηκωσε ότι υπηρχε. Τα περισσοτερα Πρωταθληματα και κυπελλα στην Ελλαδα, 1 διηπειρωτικο και 3 ( τα περισσοτερα από κάθε ελληνικη ομαδα ) ευρωπαϊκα πρωταθληματα. Χαρη στον Παναθηναϊκο ειδαμε τους καλυτερους παικτες ολων των εποχων που πατησαν το ποδι τους στην Ελλαδα ( Νταμινικ, Ρατζα, Σκοτ, Μποντ, Βρανκοβιτς, Ντινκινς ) τους καλυτερους προπονητες ( Ομπραντοβιτς – Μαλκοβιτς ) και κατά καιρους πολύ μεγαλους αθλητες όπως οι Γκαλης – Γιαννακης – Ροτζερς – Κομαζετς - Πασπαλιε – Μιντλετον - Κατας. Ακολουθουν η ΑΕΚ και ο Ολυμπιακος. 

Η μεν ΑΕΚ λογω της πρωτης κατακτησης ευρωπαϊκου τροπαιου από ολες τις ελληνικες ομαδες και ο δε Ολυμπιακος για το μοναδικο ελληνικο «τριπλ κραουν» [ ΣΣ. Κατακτηση σε μια χρονια, πρωταθληματος, κυπελλου και ευρωπαϊκου πρωταθληματος ] το 1997 Από κει και περα είναι ο ΠΑΟΚ με μια διαρκως ισχυρη παρουσια αλλα σαφως λιγοτερους τιτλους από τους παραπανω και ακολουθουν ειτε ιστορικες ομαδες όπως ο Πανελληνιος ειτε νεοτευκτες αλλα ισχυρες όπως το Μαρουσι που πηρε και ένα ευρωπαϊκο κυπελλο. Και φτανουμε στο σημερα. Το καλο με το μπασκετ είναι ότι μιλαμε για ρευστο αθλημα. Τα παντα αλλαζουν. Στο ποδοσφαιρο αν εξαιρεσουμε τη δεκαετια του 80 που 5 ομαδες πηραν πρωταθλημα ( ΑΕΚ – Λαρισα – Ολυμπιακος – Παναθηναϊκος – ΠΑΟΚ ) από το 1960 που δημιουργηθηκε η Α Εθνικη, τους τιτλους τους μονοπωλουν οι αιωνιοι και με σφηνες η ΑΕΚ.

Ο Αρης τα τελευταια χρονια αφου ισορροπησε μεσω βεβαια πολιτικων παρεμβασεων από τα χρεη και τις ατασθαλιες προσπαθει να βρει τη χαμενη αιγλη του παλαι ποτε αυτοκρατορα. Χωρις να κανουμε μεγαλη ιστορικη αναδρομη, από περυσι μεχρι φετος εχει αλλαξει κατά 70% το ροστερ του όπως σχεδον κανει κάθε χρονο. 

Ο Παναθηναϊκος αφου περιορισε δραστικα τα εξοδα του ( αφου ουτως ή αλλως τα πρωταθληματα τα κατακτα ) και περαν του Αλβερτη που είναι η σημαια για τους πρασινους, οι υπολοιποι ερχονται και παρερχονται αδιαφορα. Η ΑΕΚ της χρυσης τριετιας 2000 – 2002 που κατεκτησε πρωταθλημα, 2 κυπελλα και 1 κυπελλο Σαπορτα, δεν ακολουθησε τη διαφαινομενη πορεια της και εχασε τους καλυτερους της παικτες συμβιβαζομενη σε μια αξιοπρεπη συμμετοχη στην Ευρωλιγκα και σε μια διαρκη παρουσια στην τετραδα του ελληνικου πρωταθληματος από το 1997 μεχρι σημερα. 

Ο Ολυμπιακος αναγνωριζοντας την κυριαρχια του Παναθηναϊκου παρατησε το αθλημα και δεν μπορει να σηκωσει κεφαλι.

Η τελευταια θεση στο πρωταθλημα και η ντροπιαστικη ηττα με 51 ποντους διαφορα από την Εφες Πιλσεν ( παω στοιχημα πως αυτή η αποφραδα ημερα για το ελληνικο μπασκετ θα γινει Εθνικη επετειος για τους Τουρκους ) σφραγιζει τον ξεπεσμο και την καταντια αυτου του συλλογου. 

Το Μαρουσι εκανε κατι παραδοξο. Είναι η μονη ομαδα που δεν εχει ποδοσφαιρικο τμημα και περυσι ηρθε δευτερη, πηρε ένα ευρωπαϊκο κυπελλο και επαιξε σε έναν ακομα τελικο κυπελλου Ευρωπης χωρις αυτή τη φορα να επικρατησει. Μπορει το μπασκετ να είναι λιγο ανιαρο καθως λιγο ως πολύ ολοι ξερουμε ότι το πρωταθλημα γινεται για να το κερδισει στο τελος ο ΠΑΟ ( ας οψονται τα πλεϊ οφ) αλλα πιστευω πως το φετινο είναι ισως το πιο ανταγωνιστικο ολων. Πολλες και καλες ομαδες, συνεχεις εκπληξεις ( θυμα των οποιων επεσε και η ομαδα μας στην αρχη του πρωταθληματος), πολύ ενδιαφερον χωρις κανεις να εχει προδιαγραψει ποιοι πεφτουν και ποιοι μενουν. 

Στο μπασκετ εχουμε πολλες δει τον Δαβιδ να κερδιζει τον Γολιαθ με προσφατο παραδειγμα το περσινο Ολυμπια – ΠΑΟ. Στο ποδοσφαιρο ποσες το εχουμε δει; 

Ή μηπως υπαρχει ποτε περιπτωση μετα από 9 αγωνιστικες ο Ολυμπιακος να βρεθει τελευταιος οπως περυσι και αντιστοιχα μια ομαδα χωρις μεγαλη παραδοση να είναι πρωτη όπως το Μαρουσι;