ΑΕΚΑΡΑ ΔΙΗΠΕΙΡΩΤΙΚΟ

Παρακολούθησα και τους δύο αγώνες του Final 4 στη Βραζιλία. Όχι μόνο γιατί έπαιζε η ΑΕΚ αλλά γιατί ήθελα να διαπιστώσω και τι μπάσκετ παίζουν στην άλλη όχθη του Ατλαντικού και κάτω από το αυλάκι του Παναμά.

Μπορεί το διηπειρωτικό να μην είναι εφάμιλλο της Ευρωλίγκα αλλά δεν παύει να είναι μια διεθνής διάκριση που κάθε ομάδα βάζει περιχαρής στο βιογραφικό της. Όπου μπορεί το ελληνικό μπάσκετ να διαφημιστεί, κέρδος είναι άσχετα με το αν κάθε αμπαλαέο οπαδός το θεωρεί ασήμαντο.

Νόμιζα πως η διοργάνωση αφού γινόταν και εντός έδρας για τη Φλαμένγκο, θα είχε παλμό στις κερκίδες και θα συγκέντρωνε πλήθος κόσμου. Σαν ένα χλιαρό final 4 του Eurocup μου φάνηκε. Η εξέδρα του συμπαθέστατου Ήφαιστου Λήμνου είναι πολύ πιο θορυβώδης.

Η ΑΕΚ αντιμετώπισε δύο πρωταθλήτριες ομάδες. Της Αργεντινής και της Βραζιλίας. Δείγμα αντιπροσωπευτικό.

Οι Αργεντίνοι μετά τη φουρνιά των Τζινόμπιλι, Σκόλα, Ντελφίνο και λοιπών δυνάμεων, φαίνεται ότι τελείωσαν από το χάρτη. Μέχρι μεθαύριο να έπαιζαν, δεν κέρδιζαν με τίποτα. Οι δε Βραζιλιάνοι ήταν καλύτεροι κάτω από το καλάθι αλλά εκεί φάνηκε η ανωτερότητα του Ευρωπαϊκού μπάσκετ. Στην άμυνα και στην τακτική προσέγγιση του παιχνιδιού. Τι και αν πήραν τα ριμπάουντ, τι και αν ήταν πανίσχυροι μέσα στη ρακέτα, υπέκυψαν εύκολα και για εντός έδρας παιχνίδι ηττήθηκαν κατά κράτος.

Από ότι φαίνεται στη Λατινική Αμερική το μπάσκετ που παίζουν είναι χύμα. Όσα φάμε, όσα βάλουμε, πάνω κάτω και η ζωή είναι ωραία. Η Φλάμενγκο έκανε 20 λάθη και δεν μπόρεσε τακτικά να αντιμετωπίσει την ΑΕΚ και στην άμυνα και στην επίθεση. Αν δεν υπήρχε και ο Βαρεχάο στο γήπεδο που πήρε τον αέρα του Χάντερ, το κοντέρ θα έγραφε 35 πόντους διαφορά. Αν προσέξει κανείς ακόμα και τον Ξανθόπουλο που η σχέση του με το σκοράρισμα είναι όση και η δική μου με τις υποβρύχιες καταδύσεις, πως κινήθηκε στο χώρο και στην άμυνα και στην επίθεση, θα καταλάβει τη διαφορά.

Πιστεύω πως οποιαδήποτε ομάδα της Ευρωλίγκα και αν συμμετείχε σε αυτή τη διοργάνωση, θα το έπαιρνε.

Παρόλα αυτά, μπράβο στην ΑΕΚ. Μια διάκριση είναι πάντα διάκριση. Σε μια πενιχρή αγορά όπως η ελληνική και σε ένα πρωτάθλημα μόνο για δύο, υπάρχει αυτός ο «άγιος» άνθρωπος, ο Μάκης Αγγελόπουλος που φέρνει μεσούσης της χρονιάς καλούς παίκτες όπως ο Θίοντορ και ο Ντελρόϊ Τζέιμς και παρουσιάζει μια ομάδα αξιόμαχη, υπερπλήρη για τα ελληνικά δεδομένα και οργανωμένη.

Τρία κύπελλα σε ένα χρόνο δεν είναι λίγα. Ελπίζω να υπάρχει λίγο μυαλό στους οπαδούς της ΑΕΚ μετά την περιπέτεια στην Α2 και να μην τον διώξουν τον άνθρωπο όπως τον Φιλίππου.

Θεωρώ πως η ΑΕΚ με δεδομένο ότι θα είναι πιο ξεκούραστη από τον Ολυμπιακό και τον Παναθηναϊκό, δεν θα είναι καθόλου ευκαταφρόνητη στα πλει οφ και περιμένω να ξαναπάει – αν μη τι άλλο – και στο προσεχές final 4 στο basketball champions league.

ΤΑ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ ΓΙΑ ΤΑ ΕΜΒΟΛΙΑ

Πολλές φορές τα πράγματα δεν διδάσκονται. Πρέπει να τα βιώσεις για να μάθεις πως αντιμετωπίζονται. Αρέσουν στους ανθρώπους οι θεωρίες συνομωσίας. Για πολλούς λόγους με τον κυριότερο να είναι πως η θεωρία συνομωσίας σου αφαιρεί την ευθύνη και την επιλογή. Σου δίνει άλλοθι και δικαιολογίες.

Όσοι με διαβάζετε τακτικά ξέρετε πως δεν ανήκω στα Συριζόρκ ούτε είμαι  οπαδός του Πολάκη. Όμως έχω πολύ ψηλά μέσα μου το αίσθημα του Δικαίου και δεν κλείνω τα μάτια μπροστά στην αλήθεια.

Αντί να κάθεστε να πιστεύετε χαζομάρες περί των κακών εμβολίων που έχουν ουσίες για τον έλεγχο του εγκεφάλου και ότι με το εμβόλιο σας γίνεται ένεση καρκίνου να πάτε να εμβολιαστείτε. Δωρεάν είναι.

Μην πιστεύετε τα παραμύθια του κάθε πικραμένου γιατί τα δάκρυα σας πάνω από τα φέρετρα κατόπιν εορτής είναι απολύτως μάταια.

Ο εμβολιασμός γίνεται κάθε Σεπτέμβριο, άντε Οκτώβριο. Οι ηλικιωμένοι, τα παιδιά και άλλες ειδικές ομάδες του πληθυσμού έχουν αυξημένη ευαισθησία και πρέπει να προστατευθούν με εμβόλιο. Τον Φεβρουάριο αφενός είναι πολύ αργά, αφετέρου δεν μπορούν να στοκάρουν τα φαρμακεία μπας και κάποιος φιλοτιμηθεί να κάνει το προφανές. Είναι σαν να ζητάς από ένα κατάστημα ρούχων, τον Ιούλιο μήνα να έχει στη βιτρίνα του γούνινο παλτό.

Για τους θανάτους από τη γρίπη δεν φταίει κανένας Πολάκης και κανένα φαρμακείο. Φταίει η βλακεία όσων δεν εμβολιάζονται γιατί πιστεύουν σε παραμύθια και σε θεωρίες για αγρίους.

Η δραματική κλιματική αλλαγή – φτάσαμε να αλλάζει ο καιρός τρεις φορές τη μέρα -  ο συνωστισμός στις μεγαλουπόλεις, η εξέλιξη των ιών και η υπερκατανάλωση αντιβιοτικών μας έχει κάνει ευαίσθητους.

Το εμβόλιο της γρίπης δεν είναι η λύση που σε καλύπτει  πάντα κατά 100% γιατί οι ιοί συνεχώς μεταλλάσσονται. Σίγουρα όμως σε γλιτώνει από ταλαιπωρία και πιάνει τη συντριπτική πλειοψηφία των ιών  που ειδικά σε πιο ευαίσθητους οργανισμούς μπορεί να αποδειχθεί επικίνδυνη. Άσε δε που με το εμβόλιο μεταδίδεται και πιο δύσκολα μια νόσος από ότι όταν ο πληθυσμός είναι απροστάτευτος και η γρίπη γίνεται σαν τη φωτιά σε ένα λιβάδι με ξερά χόρτα.

Σταμάτα να πιστεύεις στα παραμύθια που μπορεί να αποβούν μοιραία. Μην τρως την προπαγάνδα. Αυτά δυστυχώς είναι τα επακόλουθα καλογυρισμένων ταινιών όπως το V for Vendetta που ταΐζουν με σκουπίδια τα μυαλά των ανθρώπων. Έγινε παγκόσμια τάση  μια ταινία που προπαγανδίζει μια βόμβα στην κοινωνία. Πολλοί την πήραν στα σοβαρά ενώ ο σκηνοθέτης της θησαύρισε στην υγεία των κορόιδων. 

Αν φτάσαμε στο Δυτικό Κόσμο να έχουμε προσδόκιμο ζωής 82 έτη για τις γυναίκες και 79 για τους άνδρες δεν φτάσαμε ούτε από την υγιεινή διατροφή, ούτε από τον καθαρό αέρα, ούτε από το κρυστάλλινο νερό.

Από τα εμβόλια και τα φάρμακα φτάσαμε. 

ΤΡΙΑ ΘΕΜΑΤΑ ΠΡΟΣ ΕΠΙΛΥΣΗ

Οδεύουμε για τις εθνικές εκλογές και προς το παρόν μας κυβερνά μια παράταξη με 145 βουλευτές, μερικά ρετάλια και κάποια άλλα αποφάγια.

Η Νέα Δημοκρατία αντιμετωπίζει τρία θέματα στα οποία πρέπει να δώσει απαντήσεις. Όχι με τα λόγια αλλά με τη στάση και τις πράξεις της.

180 βουλευτές.

Καταλαβαίνω πως φαίνεται φιλόδοξο. Εκ πρώτης όψεως, ίσως φαίνεται αδύνατο. Αν η ΝΔ δεν καταφέρει να έχει ισχυρή πλειοψηφία θα αντιμετωπίσει προβλήματα. Το 2020 έχουμε την εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας και όλοι θυμόμαστε τι ζήσαμε το 2015. Με την απλή αναλογική, στις επόμενες εκλογές θα χρειαστεί η συμφωνία τεσσάρων κομμάτων για να κυβερνηθεί η χώρα μας και καταλαβαίνεις το χάος που θα ακολουθήσει. Αν μετά από τη λαίλαπα 4 χρόνων ΣυριζΑνελ, και τη συνθήκη των Πρεσπών δεν πάρει ένα μεγάλο ποσοστό η ΝΔ, πότε θα το κάνει;;;

Ύφος.

Σε μια ελληνική κοινωνία σε πλήρη αποσύνθεση και παρακμή, ο πολιτισμός, η ευγένεια και η αίσθηση του ορίου, θεωρούνται αδυναμία, ξενέρωμα και ηττοπαθής προσέγγιση. Σκέψου με τι είδους ρητορική και συμπεριφορές, ο Σύριζα βγήκε πρώτο κόμμα, οι Ανεξάρτητοι  ‘Έλληνες πήραν υπουργεία και η Χρυσή Αυγή είναι ένα συμπαγές  τρίτο κόμμα παρά τη δικαστική περιπέτεια και τη φίμωση από τα ΜΜΕ. Η αρένα θέλει αίμα και τα γυναικόπαιδα να κρυφτούν στα πυρηνικά καταφύγια. Ειδικά μετά τα στημένα σκάνδαλα τύπου Novartis και τις επιθέσεις απέναντι στην Μαρέβα Γκραμπόφσκι, τα συνθήματα πρέπει να είναι : Release the Kraken και Take no prisoners. Υπάρχουν και μειλίχιοι άνθρωποι όπως ο Κωστής Χατζηδάκης για όσους δεν αντέχουν τα μαχητικά σπορ αλλά  πρέπει να υπάρχει ένα κομμάτι της ΝΔ που να βγαίνει στο ρινγκ και στα χαρακώματα. Ο Έλληνας πρέπει να ξυπνήσει. Με γλυκά λογάκια αυτό δεν θα συμβεί ποτέ. 

Οι Συριζαίοι δεν πρόκειται να δεχθούν ότι θα χάσουν και η αλλαγή στην κυβέρνηση θα είναι μια δύσκολη μάχη. Θες με μηχανορραφίες, με δολοπλοκίες, με διορισμούς, με επιδόματα, με τη Δημοκρατία μας στα όρια της, θα προσπαθήσουν να κρατήσουν την εξουσία λυσσασμένα. Έξυπνα οι Συριζαίοι, όταν ανεβαίνουν οι τόνοι, έχουν έτοιμη την καραμέλα και ταμπέλα, αυτή της ακροδεξιάς. Δεν χρειάζονται φοβίες. Η απάντηση είναι εύκολη. Η ακροδεξιά είναι αντικοινοβουλευτική και αντιευρωπαϊκή. Μισή φράση απάντηση και η ζωή συνεχίζεται. Στο κάτω κάτω της γραφής υπάρχει τέτοια οργή στον κόσμο από τα πεπραγμένα των Συριζανελ που τον θέλει τον τσαμπουκά και όταν δεν τον βλέπει ξενερώνει και τον αναζητά αλλού.

Η ουσιαστική απάντηση :

Όσοι δεν είναι φίλοι της ΝΔ ή είναι πολίτες  απογοητευμένοι από την πολιτική, η μόνιμη επωδός που διατυπώνουν είναι η εξής : «Ακόμα και αν ήταν πρωθυπουργός ο Κυριάκος, καλύτερα θα τα έκανε;» Πιστεύω πως αυτό είναι το κομβικό σημείο, το κλειδί στο οποίο θα πρέπει να εστιάσει η Νέα Δημοκρατία για να καταγάγει μια ευρεία και συντριπτική νίκη. Πρέπει να προσπαθήσει να πείσει τους πολίτες ότι είναι καλύτερη και όχι το μη χείρον βέλτιστον. Το «έλα μωρέ τώρα, σάμπως οι άλλοι είναι καλύτεροι» ανήκει στην έξυπνη προπαγάνδα του Σύριζα για να πέσει στα μαλακά.

Η μάχη δεν θα είναι εύκολη. Όποιος νομίζει ότι ο Τσίπρας θα φύγει ομαλά από το Μέγαρο Μαξίμου, πλανάται πλάνην οικτράν. Δεν δίστασε να ξεδοντιάσει τον Καμμένο, να εφεύρει σκάνδαλα, να προσπαθήσει να βάλει χέρι στη Δικαιοσύνη, να χρησιμοποιήσει παρακρατικούς περίεργους, να κάνει τη χειρότερη ΕΡΤ όλων των εποχών, ακόμα και να δίνει άδειες στον Κουφοντίνα για να δικαιώσει τις πάλαι πότε συνιστώσες του.

Χρειάζεται κινητοποίηση. Να σταματήσει η εξυπνάδα με τα άκυρα, τα λευκά και να μην αποτελεί μαγκιά η αποχή αλλά καθήκον και χρέος η συμμετοχή. Όσοι ασχολούμαστε επισταμένως ξέρουμε ότι η Ελλάδα άλλη ευκαιρία δεν θα έχει. Μια μεγάλη μερίδα του κόσμου όμως νομίζει πως είναι ένας στείρος εκβιασμός οπότε αυτοί πρέπει να πειστούν πως ο Κυριάκος θα είναι καλύτερος πρωθυπουργός.

Η απαρχαιωμένη τακτική του ώριμου φρούτου δεν έχει καμία εφαρμογή εν προκειμένω. Εδώ, πρόκειται για τη σύγκρουση δύο κόσμων – που θα αναφερθώ σε επόμενο σημείωμα – και όλοι οι πολίτες που καταλαβαίνουν, προσπαθούν, μοχθούν, αγωνίζονται στην καθημερινότητα τους, πρέπει να συνασπιστούν ώστε να σώσουμε ότι σώζεται…

DJ SUSPECT ΛΕΩ !

Αυτο το Σαββατο, στις 9 το βραδυ, μιξαρω και σκοραρω στο Alchemy λεμε! 

Ελα να τα πουμε και να τα πιουμε !

ΑΗΔΙΑ ΚΑΙ ΣΙΧΑΜΑΡΑ

«Θυμάμαι ένα σπίτι δίχως στέγη και τοίχους

γεμάτο αίμα γεμάτο πόθους

νικημένους, αστείους

Θυμάμαι ένα σπίτι που ράγιζε από αγάπη

όταν μέσα του ουρλιάζαν

δολοφόνοι παλιάτσοι»

Αυτό το τραγούδι μου ήρθε κατά νου με αυτά που συμβαίνουν στην ελληνική πολιτική σκηνή.

Ανεξάρτητα με το τι κόμμα υποστηρίζεις, τι κόμμα ψηφίζεις και ποιος πολιτικός σου αρέσει, πιστεύω ότι αυτό το διάστημα αισθανόμαστε την ίδια αηδία και σιχαμάρα φίλε μου.

Βουλευτές πουλάνε ότι πίστευαν επί σειρά ετών για μια καρέκλα και μια θητεία λίγων μηνών. Βουλευτές να αλλάζουν κόμματα και κάνουν όπως στην εφηβεία μας που βγαίναμε σαν μπαρότσαρκα. Βουλευτές να είναι και εδώ και εκεί. Κόμματα να διαλύονται για πλάκα, άλλα να παραμένουν με τα χίλια ζόρια και άλλα να διατηρούνται τεχνητά με κοινοβουλευτικό πραξικόπημα. Βλέπουμε βουλευτές να αλλάζουν τρία κόμματα σε ελάχιστο διάστημα, σούργελα να διαθέτουν μια και μόνη αλλά υπερπολύτιμη ψήφο για να παραμείνει μια επικίνδυνη για τη Δημοκρατία – παρέα στην εξουσία. Βλέπουμε βουλευτές που τα ελληνικά τους είναι πανάθλια, να έχουν εκλεγεί με ελάχιστες ψήφους ή από εκλογική καραμπόλα και να κρατάνε στα μαύρα χέρια τους τη μοίρα της χώρας μας. Βλέπουμε βουλευτές που για ένα προσωρινό αξίωμα διαγράφουν την Ιστορία, φτύνουν κατάμουτρα οικογενειακή παράδοση, αξίες και θέσεις για τις οποίες υπάρχουν δεκάδες δηλώσεις τους πριν από μόλις λίγους μήνες! Βλέπουμε βουλευτές να γίνονται ρεζίλι με γκαζόζες και να μην τους νοιάζει.

Ξέρω τι σκέφτεσαι.

«Σιγά μωρέ Ύποπτε πως κάνεις έτσι, πάντα δεν συνέβαιναν αυτά;;»

Πιστεύω πως τόσες πολλές μετακινήσεις σε τόσο σύντομο διάστημα, τόση φαιδρότητα μαζεμένη, τόσες πολλές κυβιστήσεις, τόσα πολλά γκρεμίσματα κομμάτων, τόσες πολλές αντιφάσεις και τόσα πολλά είπα ξείπα δεν είχαμε ποτέ άλλοτε.

Παλιότερα υπήρχαν και μερικές αναστολές, έπαιζε ρόλο η έξωθεν καλή μαρτυρία, υπήρχε μια διάθεση να τηρούνται έστω τα προσχήματα και αν μη τι άλλο ποτέ άλλοτε δεν είχαμε δύο βουλευτές της αντιπολίτευσης να τάσσονται υπέρ της συμπολίτευσης και να πατάνε με περισσή χάρη σε δύο βάρκες ώστε να είναι όλοι ευχαριστημένοι. Ποτέ άλλοτε ένα μικρό κόμμα δεν εκβίαζε το κυβερνητικό και για χάρη του να αλλάζει ο κανονισμός της Βουλής για μην ανοίξουν τα στόματα και να βγάζουν διάφορα μαργαριτάρια και μαύρα διαμάντια.

Παλιότερα βλέπεις μας ενοχλούσε ο δικομματισμός και λέγαμε πως πρέπει να υπάρχουν περισσότερα κόμματα στη Βουλή για λόγους πλουραλισμού και πλέον αντιπροσωπευτικής εκπροσώπησης του λαού. Ήρθε το πλήρωμα του χρόνου και μπήκαν 8 κόμματα στο ελληνικό κοινοβούλιο.

Η απογοητευτική διαπίστωση είναι πως οι καινούριοι – χωρίς αν είναι απαραίτητα νεότεροι σε ηλικία – είναι χειρότεροι από τους παλιούς. Τυχοδιώκτες, σούργελα, καιροσκόποι, σαλταπήδες, αμόρφωτοι, σαλτιμπάγκοι, άχρηστοι και αχρείοι συνθέτουν ένα φαινομενικά πολύχρωμο τοπίο που όταν πλησιάζεις φανερώνει το πραγματικό του χρώμα. Το μαύρο.

Δεν θέλω να σε παρηγορήσω αλλά να σε στενοχωρήσω ώστε να σε παρακινήσω να χτυπήσεις την πόρτα της επίγνωσης. Αυτό το μαύρο τοπίο των ανίερων συμμαχιών ετερόκλητων τύπων με μια κυβέρνηση που βασίζεται σε αποφάγια δεν είναι ένα προσωρινό παράδοξο παρόν. Είναι το εφιαλτικό μέλλον που έρχεται δια της απλής αναλογικής.

Οι θιασώτες της απλής αναλογικής ας δουν τι γίνεται σήμερα και ας το πολλαπλασιάσουν στο μέλλον. Η χώρα μας θα παραλύσει και κάθε απόφαση θα έχει όλη τη γκάμα των αναψυκτικών και αργά τη νύχτα όλες τις κατηγορίες αλκοόλ.

Είναι αδύνατον να εφαρμοστεί η απλή αναλογική γιατί δεν έχουμε ούτε την κουλτούρα, ούτε την παιδεία για κάτι τέτοιο και με τη δεδομένη παρακμή το μόνο που θα καταφέρουμε είναι να καταστρέψουμε ότι έχει απομένει. Αυτός είναι ο Δούρειος Ίππος που μας έφερε ο Σύριζα και επειδή δεν βρήκε τους 180 βουλευτές για να ισχύσει από τις προσεχείς εκλογές, μας το κράτησε δωράκι για τις μεθεπόμενες.

Για αυτό, μόνο για αυτό, πρέπει να εστιάσεις σε αυτό το απύθμενο γελοίο πολιτικό σκηνικό και να ψηφίσεις κατ εμέ τον Κυριάκο ώστε η Νέα Δημοκρατία να εκλέξει – ναι ρε – 180 βουλευτές μπας και σωθούμε άμεσα και έγκαιρα από την απλή αναλογική που θα είναι ΤΟ ΤΕΛΟΣ.

Μην πετάξεις την ψήφο σου σε μικρά κόμματα. Μην κάνεις αυτή τη φορά της ψευτομαγκιά της αποχής, του άκυρου και του λευκού. Αυτή τη φορά ψήφισε με γνώμονα την επιβίωση της Ελλάδας και όταν με το καλό επανέλθουμε σε μια κανονική κατάσταση μπορούμε να διαφωνήσουμε όσο θέλεις.

Αν στις επερχόμενες εκλογές δεν δημιουργηθεί μια πανίσχυρη πλειοψηφία να σώσει ότι σώζεται, τελειώσαμε κυρίες και κύριοι…

Υγ. Αν νοιώθεις ότι υπερβάλλω και κάνεις πως δεν βλέπεις τι συμβαίνει αυτές τις ημέρες στη βουλή, παρατήρησε σε παρακαλώ τις εξελίξεις στην τοπική αυτοδιοίκηση. Εκεί με απλή αναλογική θα γίνουν οι εκλογές και κάτσε και υπολόγισε  για μια απλή απόφαση, πόσες συζητήσεις και συναλλαγές θα γίνουν….

ΕΙΣΑΙ ΕΝΑΣ ΒΡΩΜΟΜΠΑΤΣΟΣ

Επιστρέφεις στο σπίτι σου μετά την υπηρεσία. Είσαι κουρασμένος αλλά το παιδί σου θέλει να πάτε βόλτα στην παιδική χαρά.  Είσαι κουρασμένος.

Σκέφτεσαι και το παιδί και πας. Προς στιγμήν λες να αφήσεις το όπλο σου στο σπίτι αλλά πάντα το παίρνεις μαζί σου γιατί  υπάρχει η φοβία της κλοπής. Άλλωστε το πλήρωσες με δικά σου έξοδα γιατί το κράτος σε στηρίζει κατά τα άλλα και  δεν θέλεις να μπλέξεις με τις γραφειοκρατίες τις υπηρεσίας, την ΕΔΕ και το στίγμα ότι είσαι αυτός που έχασε το όπλο.

Πάτε βόλτα με το παιδί. Όλα κυλούν καλά αλλά σε μια ανύποπτη στιγμή κάτι βλέπεις και δεν πάει καλά.

Μια γριούλα που την ξέρεις από τη γειτονιά σου. Ένα αυτοκίνητο και κάτι τύποι να την τραβούν. Η γυναίκα προσπαθεί να αντισταθεί. Δεν μπορούσε να τα βάλει με δυο άντρες. Η πρώτη σου σκέψη είναι να κάνεις ότι δεν βλέπεις. Άλλωστε που να πάς να μπλέξεις, σάμπως θα σε υποστηρίξει κανείς;; Το σώμα σου δεν συμμερίστηκε τη σκέψη σου και έτρεξε με το παιδί σου στο ένα χέρι για βοήθεια. Οι τύποι πρόλαβαν και έχωσαν τη ηλικιωμένη γυναίκα στο αυτοκίνητο και το γκάζι έσκουζε καθώς απομακρύνθηκαν.

Έπρεπε να πάρεις μια απόφαση. Κοίταξες το παιδί σου. Ρισκάρεις να μείνει χωρίς πατέρα;; Αν όμως η γριούλα ήταν η μάνα σου δεν θα ήθελες κάποιος να τη βοηθήσει; Για ποια κοινωνία όμως να παλέψεις; Για αυτή που θεωρεί ήρωα τον Κουφοντίνα και τον Ζακ; Για αυτή που μπάτσο σε ανεβάζει, γουρούνι και δολοφόνο σε κατεβάζει;

Είναι από τις στιγμές που δεν ζουν όλοι οι άνθρωποι. Από αυτές που σε μισό δευτερόλεπτο βγαίνουν στην επιφάνεια όλα. Η παιδεία σου, οι παραστάσεις, η ιδιοσυγκρασία, ο χαρακτήρας, η εμπειρία, η αγωγή από το σπίτι σου και ότι κουβαλάς στο μυαλό και την ψυχή σου.

Ο βρωμόμπατσος μπορούσε να κάνει πως δεν είδε. Δεν κατάλαβε. Δεν ήταν καν εκεί. Σάμπως υπάρχει κράτος να τον υποστηρίξει;

Κι όμως.

Ο άνθρωπος αυτός, πήρε θέση και έδωσε στους υπόλοιπους ελπίδα.

Έτρεξε, άφησε το παιδί του στο σπίτι, κατέβηκε, έβαλε το κλειδί του αυτοκινήτου στη μίζα και έτρεξε. Ήξερε καλά την περιοχή. Το αυτοκίνητο το θυμόταν. Οι τύποι δεν ρίσκαραν και πολύ. Δεν περίμεναν ότι ο θεός αγαπά και τον νοικοκύρη και η μοίρα τους εκείνη τη μέρα τους επιφύλασσε έναν ευσυνείδητο αστυνομικό.

Ακολούθησε με αλαρμ και συνεχή κορναρίσματα. Ο συνοδηγός έβγαλε το όπλο από το παράθυρο και πυροβόλησε αλλά ανέκαθεν οι ταινίες δεν είχαν καμία σχέση με την πραγματικότητα. Ερυμάνθου, με ιλιγγιώδη ταχύτητα, απότομη στροφή δεξιά στην Αυγής, παραλίγο να τρακάρουν, χωρίς καν να δουν το stop, κατευθείαν αριστερά στην Ευρώτα και εκεί κατάλαβε πως ήθελαν να βγουν στην Εθνική. Ξανά δεξιά στην Κηφισού και ένας δρόμος έμενε για να βγουν στον παράλληλο. Εκείνη την ώρα στη διασταύρωση με τη Δρόσου περνούσαν δύο αυτοκίνητα. Σταμάτησαν. Πίστεψαν ότι είχαν να κάνουν με κάποιον άοπλο και τολμηρό πολίτη και ήταν μια καλή ευκαιρία να απαλλαγούν από αυτόν.

Κατεβαίνει ο ένας με το όπλο στο χέρι. Ένα φτηνιάρικο glock που περισσότερο για εκφοβισμό είναι παρά για σοβαρό σημάδι όταν η αδρεναλίνη χτυπάει κόκκινο. Δύο πυροβολισμοί. Η μια σφαίρα δεν βρήκε καν στο αυτοκίνητο και η άλλη έσκασε στο τζάμι του συνοδηγού. Χρόνος αρκετός ώστε ο αστυνομικός να βγάλει από το τσαντάκι του το δικό του όπλο. Η beretta εφάρμοσε κατευθείαν στο χέρι του και τράβηξε το κλείστρο. Άνοιξε την πόρτα και έμεινε ακριβώς ανάμεσα στην πόρτα και στο σασί όπως είχε εκπαιδευτεί. Ο άλλος προς στιγμήν πίστεψε πως είχε τελειώσει  με αυτόν τον ενοχλητικό τύπο και αιφνιδιάστηκε από την αντίδραση του. Βαδίζοντας προς το μέρος του, αποφάσισε να τελειώσει μια και καλή. Άλλος ένας πυροβολισμός, η σφαίρα έφυγε πάνω από το κεφάλι του αστυνομικού αλλά ο χρόνος του είχε τελειώσει.

Ο αστυνομικός έκανε την κίνηση αυτόματα. Χιλιάδες βολές στο σκοπευτήριο, για μια και μόνη φορά που το όπλο του χρησιμοποιείται εν ώρα υπηρεσίας.

Είδε, εστίασε, κλείδωσε τον στόχο, εκπνοή και ο δείκτης χάιδεψε την σκανδάλη.

Η βολή ήταν εύστοχη.

Το κάψιμο από τη σφαίρα και ο πόνος ανάγκασε τον απαγωγέα να γυρίσει στο αυτοκίνητο. Μέχρι να δώσει το κεντρικό του νευρικό σύστημα το σήμα ότι ο τραυματισμός ήταν σοβαρός, πρόλαβε και γύρισε. Η ηλικιωμένη γυναίκα βρήκε την ευκαιρία και βγήκε από την πόρτα. Οι απαγωγείς αποφάσισαν ότι δεν ήταν η τυχερή τους μέρα και η σθεναρή αντίδραση του αστυνομικού δεν σήκωνε αντεπίθεση.

Ο αστυνομικός δεν συνέχισε την καταδίωξη αφενός γιατί η κυρία ήταν σώα και αβλαβής, αφετέρου τα παιχνίδια με τις σφαίρες δεν έχουν πάντα έναν νικητή.

Το καθήκον του το είχε επιτελέσει.

Ενημέρωσε τους ανωτέρους του αναλυτικά, έδωσε στο κέντρο ακριβείς πληροφορίες για το αυτοκίνητο και τις συντεταγμένες και επέστρεψε μαζί με τη γυναίκα.

Μπήκε στο σπίτι του με μια παράδοξη ηρεμία αλλά και σοκ. Πήγε κατευθείαν στο δωμάτιο του παιδιού του και το βρήκε να κοιμάται γαλήνια. Το φίλησε απαλά στο μέτωπο και έκλεισε την πόρτα.

Εκείνη την ώρα γύρισε η σύζυγος του αλαφιασμένη από τη δουλειά. Της είπε επιγραμματικά τι συνέβη και μπήκε να κάνει ένα ντουζ. Ήξερε ότι η μέρα θα ήταν μεγάλη.

Ετοίμασε τα απαραίτητα προσωπικά αντικείμενα στο τσαντάκι του. Πήγε να φάει κάτι αλλά δεν κατέβαινε τίποτα κάτω. Έφτιαξε καφέ. Άναψε το τσιγάρο του και στην τρίτη τζούρα χτύπησαν οι συνάδελφοί του το κουδούνι.

Του είπαν πως ο ένας απαγωγέας τελικά δεν επέζησε. Κατάλαβε. Για λόγους συναδελφικής αλληλεγγύης τον άφησαν μέσα από το περιπολικό να τηλεφωνήσει στο σωματείο ώστε να έχει μια επαρκή νομική εκπροσώπηση.

Τον πήγαν στο τμήμα. Τον παρηγορούσε πως οι συνάδελφοί του τον στήριζαν αλλά η διαδικασία ακολουθήθηκε απαρέγκλιτα. Παρέδωσε το όπλο, το σήμα, του πήραν αποτυπώματα, φωτογραφία, ανάκριση, διατυπώσεις, καταθέσεις  και του είπαν πως τον περίμενε στην Ευελπίδων ο Εισαγγελέας για το αυτόφωρο και ότι  θα τον έβαζαν προσωρινά στη φυλακή.

Δεν μετάνιωσε ούτε στιγμή για τη βοήθεια που προσέφερε στη γειτόνισσα του, ούτε για τον πυροβολισμό. Όμως η αδικία να πάει και στη φυλακή, και οι ζοφερές σκέψεις που έκανε για τα επακόλουθα  μέσα στο κελί τον έπνιγαν.

Χτύπησε το κινητό του. Άγνωστος αριθμός.  Στο ανακριτικό γραφείο δεν του είπαν τίποτα και με ένα νεύμα ο ανακριτής του έγνεψε να το σηκώσει σαν να συνωμοτούσε και αυτός εναντίον του άθλιου συστήματος και κυρίως της αθλιότερης συμπεριφοράς των πολιτών απέναντι στο Σώμα.

«Είμαι ο Θάνος Πλεύρης φίλε», άκουσε από την άλλη άκρη της τηλεφωνικής γραμμής. «Μη φοβάσαι τίποτα, έκανες το καθήκον σου. Θα σε συναντήσω στα δικαστήρια».

Λίγη ώρα αργότερα η ομίχλη διαλύθηκε. Ο αστυνομικός επέστρεψε σπίτι του στις αγκαλιές των δικών του ανθρώπων που είχαν μαζευτεί για συμπαράσταση. Δάκρυα συγκίνησης από τους οικείους του για τον ηρωισμό και την αυταπάρνηση του.

Χτύπησε πάλι το κουδούνι. Ήταν ο Θάνος Πλεύρης που ήρθε για να μιλήσουν πιο ήρεμα και να του πει πως θα κινηθούν στη συνέχεια. Eκτίμησε πολύ το προσωπικό ενδιαφέρον που δεν ήταν ψυχρό επαγγελματικό. Υπάρχουν άνθρωποι τελικά. Αμέσως μετά έγινε κάτι απρόσμενο.

Ήρθαν στο σπίτι η ηλικιωμένη κυρία με τα δύο παιδιά και τον άντρα της να πουν ένα ευχαριστώ. Δεν κατάφεραν με λέξεις. Με δάκρυα και με τα βλέμματα μίλησαν.  

Όταν έφυγαν όλοι και έμεινε μόνος του, βγήκε στο μπαλκόνι να κάνει ένα τσιγάρο. Προς στιγμήν σκέφτηκε μήπως τον σημαδεύει κανείς αλλά άνοιξε την μπαλκονόπορτα. Το είχε ανάγκη.

Πέρασαν από μπροστά του όλες οι στιγμές σαν ταινία. Έκανε το καθήκον του και με το παραπάνω.

Μια λέξη μόνο του βγήκε να πει.

«Χαλάλι».

.

.

.

.

.

.

.

Με έπιασε ο οίστρος και το ανωτέρω κείμενο περιγράφει ένα αληθινό γεγονός που συνέβη πριν από λίγες ημέρες στην Κηφισιά με μπόλικη μυθοπλασία.

Η ουσία είναι η εξής : Αν η Πολιτεία δεν τιμήσει αυτόν τον ΗΡΩΑ με 10 παράσημα, τότε ειλικρινά δεν θα ξαναζητήσω ποτέ και καμία ευθύνη από κανέναν άλλον αστυνομικό που σε αντίστοιχη περίπτωση κλείσει τα μάτια, κοιτάξει αλλού και κάνει πως δεν κατάλαβε καλά για να χρησιμοποιήσω και μια πρόσφατα φράση που ακούστηκε στο ελληνικό κοινοβούλιο : «Ήπια  μια γκαζόζα και μετά πήγα στην τουαλέτα και δεν αντελήφθην»…

ROI MAT

ΜΕ ΓΕΙΑ ΤΟΥΣ ΜΑΚΕΔΟΝΕΣ ΚΑΙ ΤΗ ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ !

Από προχθές έτυχε να μιλήσω με πολύ κόσμο και λόγω της επικύρωσης της συμφωνίας των Πρεσπών από τη Βουλή, βλέπω στενοχώρια και κατήφεια. Δεν τη συμμερίζομαι.

Όποιος ψήφισε τον Σύριζα και απείχε ενώ μπορούσε, από την ψηφοφορία στις Εθνικές Εκλογές δεν δικαιούται να ομιλεί. Ο Σύριζα σε δύο θέματα ήταν απολύτως έντιμος προεκλογικά. Στο θέμα των Σκοπίων – που ανέκαθεν τα αποκαλούσαν ως Μακεδονία και στο θέμα των λαθρομεταναστών. Άρα η κλάψα κατόπιν εορτής είναι άνευ ουσίας.

Σου παραθέτω μια επική ομιλία στη Βουλή. Από έναν μερκελιστή. Προσκυνημένο. Στα τέσσερα. Μνημονιολάγνο. Ξενόδουλο. Αυτόν ντε, της εκστρατείας του φόβου!

Διάβασε τη, αξίζει να διαπιστώσεις πως εκφράζονται οι προδότες…

= = = =

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,

          Σήμερα θα τα πούμε όλα!

         

          Και πριν απ’ όλα τα άλλα το πιο βασικό:

          Που συνοψίζεται σε επτά λέξεις:

          --Η Μακεδονία είναι μια και είναι Ελληνική!

         

          Κι αυτό δεν είναι σύνθημα των δήθεν «εθνικιστών»...

          Είναι η ιστορική αλήθεια!

          Κι ακόμα, είναι η ουσία του πολιτικού προβλήματος σήμερα...

         

          Λένε κάποιοι ότι η Μακεδονία τάχα χωρίστηκε στα τρία

          μετά από τους Βαλκανικούς πολέμους, το 1913…

          Άρα υπάρχουν, δήθεν τρείς «Μακεδονίες»…

          Άρα, κάποια κομμάτια της υποτιθέμενης "γεωγραφικής Μακεδονίας",

          βρέθηκαν εκτός Ελλάδος!

          Άρα μπορούν κι αυτοί να λέγονται «Μακεδόνες». Υποτίθεται, πάντα…

          Δυστυχώς, την άποψη αυτή την υποστηρίζουν και κάποιοι μέσα στην Ελλάδα.

          'Άλλοι καλοπροαίρετα - κι άλλοι όχι και τόσο καλοπροαίρετα.

          Αλλά δεν έχει καμία σχέση με την Ιστορία!

          Είναι ένα εκ των υστέρων κατασκευασμένο ψέμα!

         

          Είναι ψέμα, γιατί πρώτον, το 1913 δεν διαμοιράστηκε καμία «Μακεδονία».

          Άλλο πράγμα μοιράστηκε τότε:

          Οι Οθωμανικές κτήσεις στα Βαλκάνια! Όχι η «Μακεδονία»!     

         

          * Στην πρώτη Συνθήκη που έγινε στο Λονδίνο, το Μάϊο του 1913, μετά το τέλος του Πρώτου Βαλκανικού Πολέμου, δεν υπάρχει πουθενά η λέξη «Μακεδονία»!

          Αναφέρει ότι η Οθωμανική Τουρκία παραιτείται από τις κτήσεις της δυτικά από τη γεωγραφική γραμμή Αίνου-Μηδείας!

          Αυτή είναι η επίσημη καταγραφή των εδαφών που κέρδισαν οι Βαλκανικές χώρες τότε. Καμία επίσημα αναφορά σε «Μακεδονία»!

          Πάρτε το κείμενο της Συνθήκης του Λονδίνου…  [1]

          * Λίγο αργότερα μεσολάβησε ο δεύτερος Βαλκανικός Πόλεμος,

          Και υπογράφηκε η Συνθήκη του Βουκουρεστίου,

          ανάμεσα στις Βαλκανικές χώρες.

          Και πάλι καμία αναφορά σε μείζονα περιοχή με το όνομα της Μακεδονίας.

          Πάρτε και τη Συνθήκη του Βουκουρεστίου.         [2]

                   

          Στις δύο αυτές ιστορικές Συνθήκες του 1913, υπάρχουν και συνημμένοι χάρτες. Εκεί αναφέρεται κάπου αχνά η λέξη «Μακεδονία».

          Αλλά για να προσδιορίσει μια περιοχή που συμπίπτει – πάνω από 90% - με την Ελληνική Μακεδονία!

          Πάρτε και τους σχετικούς συνημμένους χάρτες.   [3]

          Βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ κατέθεσε σήμερα χάρτη - όχι επίσημο - αλλά χάρτη εγκυκλοπαίδειας, που αναφέρεται στην «ιστορική Μακεδονία». Δηλαδή από την αρχαιότητα…

          Πρώτον, καμία σχέση με την κατασκευασμένη έννοια «γεωγραφική Μακεδονία» που υποτίθεται ότι «μοιράστηκε στα τρία» πριν 100 χρόνια…

          Και δεύτερον, δεν πρόσεξε ο βουλευτής, ότι η ίδια εγκυκλοπαίδεια που επικαλείται, αναφέρει ρητά:

          «Ο όρος «γεωγραφική Μακεδονία» είναι καθαρώς σλαβική επινόηση»!

          Αυτό σας λέω κι εγώ: ότι είναι «επινόηση»!

          Πάρτε και το σχετικό λήμμα  [4]

          Αλλά και πριν τους Βαλκανικούς πολέμου, επί Οθωμανών, δεν υπήρχε καμία διοικητική ονομασία «Μακεδονία». Υπήρχαν μόνο Βιλαέτια και Σαντζάκια.

          Τα Σκόπια ανήκαν στο Βιλαέτιο του Κοσσυφοπεδίου. Και μετά το 1888 μάλιστα, τα Σκόπια έγιναν πρωτεύουσα του Κοσσυφοπεδίου. Τι σχέση έχει το Κοσσυφοπέδιο με τη Μακεδονία;

         

          Πάρτε τώρα και τις επίσημες απογραφές των πληθυσμών:

          Στην απογραφή του 1905 που έγινε στην περιοχή, δηλαδή επί Οθωμανικής διοίκησης ακόμα, δεν καταγράφεται ούτε ένας «Μακεδόνας»! Ούτε ένας…

          Πάρτε και την απογραφή αυτή…   [5]

          Κι αργότερα, οι Γιουγκοσλάβοι κάνουν και εκείνοι απογραφή στην νέα περιοχή που προσάρτησαν. Και επίσης δεν βρήκαν ούτε ένα «Μακεδόνα»!

          Πάρτε και τη Γιουγκοσλαβική απογραφή του 1921…     [6]

         

          Μέχρι τότε κανείς δεν έβρισκε ούτε ένα «μακεδόνα» εκτός Ελλάδος!

          Ακούσαμε εδώ, ότι η Πηνελόπη Δέλτα αναφέρεται στην ντοπιολαλιά που μιλιόταν στην ευρύτερη περιοχή ως «μακεδονίτικα»…

          Αλλά δεν μας λένε όλη την αλήθεια:

          Όντως για ένα διάστημα οι δικοί μας ονόμαζαν την ντοπιολαλιά «μακεδονίτικα» - αλλά για να μην τα αποκαλούν «βουλγάρικα». Γιατί βουλγαρικό ιδίωμα ήταν. Και τότε η εδαφική διαμάχη της Ελλάδας ήταν με τη Βουλγαρία…

          Και για ένα λόγο ακόμα – τον σημαντικότερο: Γιατί πολλοί από αυτούς που μίλαγαν τη ντοπιολαλιά ήταν Έλληνες στη συνείδηση!

          Όπως ο Κωνσταντίνος Χρήστου, ο θρυλικός αρχηγός του Μακεδονικού αγώνα που έμεινε στην Ιστορία ως Καπετάν Κώττας!

          Ο Καπετάν Κώττας, πολέμησε για την Ένωση της Μακεδονίας με την Ελλάδα! Όπως και ο Βαγγέλης Σρεμπενιώτης από τη Φλώρινα. Όπως και ο Δημήτρης Νταλίπης από το Γάβρο της Καστοριάς, συμπολεμιστής του Παύλου Μελά. Όπως και αρκετοί άλλοι, λιγότεροι γνωστοί…

          Όλοι αυτοί ήταν σλαβόφωνοι - μίλαγαν την ντοπιολαλιά.

          Αλλά πολεμούσαν για την Ελλάδα.

          Τον Ιούνιο του 1904 τον Κώτα Χρίστου τον συνέλαβαν οι Οθωμανικές δυνάμεις. Τον Σεπτέμβριο του 1905 τον εκτέλεσαν στο Μοναστήρι.

          Ο Καπετάν Κώττας, ανέβηκε στο ικρίωμα, υπερήφανος και αγέρωχος και κλότσησε μόνος του το υποπόδιο.

          Πριν πεθάνει στην αγχόνη φώναξε με όλη του τη δύναμη:

          --«Ζήτω η Ελλάδα»!

          Αλλά το φώναξε στη ντοπιολαλιά. Γιατί Ελληνικά δεν ήξερε!

          Ήταν πιο Έλληνας στη συνείδηση απ’ όλους μας…

          Αλλά Ελληνικά δεν ήξερε!

         

          Αυτά είναι τα "μυστικά του Βάλτου"!

          Ότι υπήρχαν Έλληνες που είχαν χάσει τη γλώσσα,

          αλλά είχαν διατηρήσει τη εθνική τους ταυτότητα, την ελληνικότητά τους!

          Και οι τρείς που ανέφερα, καθώς και εκατοντάδες άλλοι, πέθαναν για την Ελλάδα ανάμεσα στο 1904 και το 1906.

          Τα ονόματά τους έπρεπε κάποια στιγμή να ακουστούν εδώ μέσα.

          Κι αυτή η στιγμή είναι τώρα...      

          Αλλά και μετά την αποχώρηση των Οθωμανών,

          η Σερβία - ως Γιουγκοσλαβία πια - προσάρτησε περιοχή των Σκοπίων.

          Και πώς την ονομάζουν οι Γιουγκοσλάβοι τη νέα αυτή επαρχία τους;

          «Μακεδονία», μήπως;

          Όχι! Την ονομάζουν: «Βαρδαρία»!

          Κι αυτό συνεχίζεται όλη τη δεκαετία του ’20 και όλη τη δεκαετία του ’30.

          Και η επίσημη Γιουγκοσλαβία βγάζει και γραμματόσημα τότε,

          όπου η περιοχή των Σκοπίων εμφανίζεται ως «Βαρδαρία» - Vardarska.

          Πάρτε κι ένα από τα γραμματόσημα εκείνης της εποχής… [7]

          Μέχρι τον δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, λοιπόν δεν υπήρχε πέρα από τα Ελληνικά σύνορα ξεχωριστή περιοχή με το όνομα «Μακεδονία».

          Ούτε ξεχωριστός λαός, ούτε ξεχωριστή εθνότητα «Μακεδόνες»!

          Ούτε επίσημα, ούτε ανεπίσημα. Ούτε από τις Συνθήκες, ούτε από τις εσωτερικές απογραφές που έκαναν  τα κράτη της περιοχής. 

         

          Και εμφανίζονται για πρώτη φορά το 1944.

         

          Και τώρα θα σας διαβάσω την πρώτη επίσημη κρατική αντίδραση στην εμφάνιση δήθεν «Μακεδονικού έθνους».

          «Η κυβέρνησή μας θεωρεί ότι αναφορές όπως μακεδονικό «έθνος», μακεδονική «πατρίδα» ή μακεδονική «συνείδηση» συνιστούν  αδικαιολόγητη δημαγωγία που δεν αντικατοπτρίζει καμία πολιτική πραγματικότητα και βλέπει σε  αυτές την αναγέννηση ενός πιθανού μανδύα που θα υποκρύπτει επιθετικές βλέψεις εναντίον της Ελλάδας».

          --Ερώτηση: Ποιος την υπογράφει;

          Ο τότε υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ, Εντουαρντ Στετίνιους.

          Ποια είναι η κυβέρνηση που τα περί «μακεδονικής πατρίδας και «μακεδονικού έθνους» τα θεωρεί αδικαιολόγητη δημαγωγία;

          --Η κυβέρνηση των ΗΠΑ…

          Πάρτε και την ιστορική δήλωση Στετίνιους…     [8]

          Μήπως ήταν… «ακροδεξιός εθνικιστής» και ο Στετίνιους;

          Αντίστοιχα είπε το 1992 και ο Σοσιαλιστής Γάλλος Πρόεδρος, Φρανσουά Μιτεράν…

          Επί λέξει: «δεν πρόκειται να γίνει αποδεκτό από την Ευρώπη όνομα «Μακεδονία» για τα Σκόπια. Γιατί αυτό θίγει τις εθνικές ευαισθησίες των Ελλήνων. Κι αυτό είναι λογική απόφαση. Και είναι τελειωτικό…»

          Μήπως ήταν… «ακροδεξιός εθνικιστής» και ο Μιτεράν;

          Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,

          Ολόκληρη η αλήθεια, είναι ότι κάποιοι προσπαθούσαν επί δεκαετίες να δημιουργήσουν μιαν… «άλλη Μακεδονία» και κάποιους άλλους «Μακεδόνες»…

          Αλλά δεν έβρισκαν συγκεκριμένη εδαφική περιοχή να την τοποθετήσουν…

          Και κυρίως – δεν έβρισκαν «μακεδόνες» πέρα από την Ελλάδα!

          Κι όταν κάποια στιγμή, επί Τίτο, το 1944, αυτό το παραμύθι, για πρώτη φορά απέκτησε επίσημη υπόσταση, ξένοι το κατήγγειλαν πριν καλά-καλά προλάβουμε να το καταγγείλουμε εμείς. Γιατί είναι ένα ψέμα!

         

          Ακούστε κάτι:

          Η εκ των υστέρων προσπάθεια να «ξαναγραφεί» η Ιστορία, ποτέ δεν είναι «αθώα»! Υποκινείται πάντα από πολιτικές σκοπιμότητες και έχει πάντα πολιτικές προεκτάσεις

          Κι εδώ είναι που η Ιστορία γίνεται Πολιτική.

                     

          Η θεωρία των "τριών Μακεδονιών" που δήθεν μοιράστηκαν,

          υποκρύπτει τη θεωρία του δήθεν "ενιαίου Μακεδονικού λαού"

          που είναι "κατακερματισμένος"

          και αναζητά την "εθνική του ολοκλήρωση".

          Αυτό προειδοποιούσε ο Στετίνιους ότι είναι επικίνδυνο...

          Τίθεται λοιπόν, το πρωταρχικό πολιτικό ερώτημα:

          --Τι υποκρύπτει η διαστρέβλωση της Ιστορίας;

          Ανακατανομή συνόρων για τα εθνικά κράτη της περιοχής – και ανακατανομή σφαιρών επιρροής για τις μεγάλες δυνάμεις που βρίσκονται πίσω τους.

          Αυτό υποκρύπτει!

         

          --Ποιος ανησυχεί γι’ αυτό;

          Μα βεβαίως οι Έλληνες! Όπως το έδειξαν όλα τα τελευταία συλλαλητήρια!

         

          --Είναι βάσιμη αυτή η ανησυχία;

          Το απαντά απερίφραστα ο ίδιος ο Κωνσταντίνος Καραμανλής: (διαβάζω)

          «Αν τα Σκόπια δεν αποτελούν απειλή αυτή τη στιγμή, κανείς δεν μπορεί να προβλέψει και να εγγυηθεί, ιδιαίτερα μέσα στις σημερινές συνθήκες ρευστότητας και αστάθειας, ποιοι συνδυασμοί δυνάμεων θα προκύψουν στο εγγύς ή στο απώτερο μέλλον, στα Βαλκάνια και στην ευρύτερη περιοχή. Αν αυτές οι δυνάμεις, θελήσουν να χρησιμοποιήσουν και πάλι το «μακεδονικό», όπως το έκαναν στο παρελθόν, γιατί οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Ευρώπη θα πρέπει να τους έχουν δώσει εκ των προτέρων ένα τίτλο νομιμότητος, για να το πράξουν;…

          …τίθεται σε κίνδυνο η ασφάλεια και η Ειρήνη στην περιοχή. (… ) γιατί θα αποτελούσε μια ιστορική νομιμοποίηση των προσπαθειών που έγιναν στο πρόσφατο παρελθόν, με πρόσχημα ακριβώς το όνομα Μακεδονία, και με σκοπό το διαμελισμό της Ελλάδας, δια της αποσπάσεως της Μακεδονίας…»

          Αυτή είναι η υποθήκη του Κωνσταντίνου Καραμανλή.

          Πάρτε και την επιστολή Καραμανλή στον Αμερικανό Πρόεδρο Μπούς και σε όλους τους Ευρωπαίους ηγέτες της 3ης Μαϊου του 1992, απ’ όπου και αυτό το απόσπασμα.             `                                                            [9]

         

          Να τι ανέφερε τότε και ο Ανδρέας Παπανδρέου:

          «Είμαι ανυποχώρητος σε ό,τι αφορά τις προκλήσεις των Σκοπίων. Δεν πρόκειται να συναινέσω σε αναγνώριση de ure και de facto, εφ’ όσον το όνομα Μακεδονία χρησιμοποιηθεί με επιθετικό ή όχι προσδιορισμό στην ονομασία του κρατιδίου των Σκοπίων».

          Πάρτε και τη δήλωση του Ανδρέα Παπανδρέου.  [10]

          Και βέβαια έχουμε και την απόφαση όλων των πολιτικών αρχηγών τον Απρίλιο του 1992.

          Που επαναλαμβάνει ότι η Ελλάδα «δεν θα αναγνωρίσει χώρα, όπου στο όνομά της θα υπάρχει η λέξη Μακεδονία!»

          Πάρτε και τη δήλωση των Πολιτικών Αρχηγών του 1992     [11]

          Ακούγεται, βέβαια, το ερώτημα:

          -- Καλά μπορεί μια μικρή χώρα όπως τα Σκόπια, να απειλήσει μια πολύ μεγαλύτερη χώρα, όπως η Ελλάδα;

          Την απάντηση την έδωσε σαφέστατα ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, επισημαίνοντας ότι δεν είναι οι μικρές χώρες που απειλούν από μόνες τους, αλλά οι συνδυασμοί δυνάμεων που μπορούν να προκύψουν, αν εμείς έχουμε νομιμοποιήσει τον αλυτρωτισμό τους.

          Και το όνομα των Σκοπίων είναι «όχημα αλυτρωτισμού» προειδοποιούσε καθαρά ο Ανδρέας Παπανδρέου. Λέτε να προειδοποιούσε τόσο δραματικά για δήθεν «ανύπαρκτο» κίνδυνο;

          Ας ακούσουν αυτά τα λόγια και πάλι σήμερα όσοι τυχοδιωκτικά υποκρίνονται ότι εκφράζουν καλύτερα απ’ όλους εμάς, τους δύο αυτούς ηγέτες, ενώ στην πραγματικότητα υπηρετούν μόνο την ατομική τους ιδιοτέλειά. 

          --Ύστερα τι θα πει "μικρή" και "μεγάλη" χώρα;

          Η Κούβα είναι ασύγκριτα μικρότερη χώρα από τις ΗΠΑ.

          Αλλά οι ΗΠΑ διέκοψαν τις διπλωματικές σχέσεις με την Κούβα από το 1961 – προφανώς όχι γιατί φοβόντουσαν την Κούβα!

          Και δεν τις αποκαταστάθηκαν, παρά μόλις στα τέλη του 2014. Κι ακόμα δεν έχουν εξομαλυνθεί….

          Οι σοβαρές χώρες προσέχουν πολύ τους δυνητικούς συνδυασμούς δυνάμεων που μπορούν να δημιουργηθούν σε βάρος τους, ακόμα και από μικρότερες γειτονικές χώρες, που έρχονται σε συνεννόηση με άλλες εχθρικές δυνάμεις.

           

          --Ακούγεται ακόμα το άλλο ερώτημα:

          Τα Σκόπια τα έχουν αναγνωρίσει ως "Μακεδονία" 140 χώρες. Άρα τι νόημα έχει να αρνούμαστε να τα αναγνωρίσουμε εμείς;

          Απάντηση: Αν ήταν έτσι απλά τα πράγματα, γιατί πιέζουν εμάς να τους αναγνωρίσουμε; Αν είχε "τελειώσει το θέμα", όπως λένε, τι σημασία έχει μέχρι τώρα η μη αναγνώρισή τους από την Ελλάδα;

          Απλούστατα, διότι το σημαντικό για τα Σκόπια δεν ήταν με ποιό όνομα θα τους αναγνωρίσουν... η Ουγκάντα, και η Γουινέα Μπισάου -  αλλά με ποιό όνομα θα τους αναγνωρίσουμε εμείς!

          Γιατί μόνον εμείς μπορούμε να αναγνωρίσουμε και τον αλυτρωτισμό τους που στρέφεται εναντίον μας.

          Κι ακόμα, ξεχνούν να μας πουν ότι σε όλους τους διεθνείς οργανισμούς τα Σκόπια έχουν μπει με το προσωρινό όνομα ΦΥΡΟΜ, που είναι πρώην όνομα μιας πρώην επαρχίας, μιας πρώην ενιαίας χώρας - που δεν υπάρχει πια - της Γιουγκοσλαβίας.

          Είναι πρώην όνομα!

          Κι αυτή η "άβολη εκκρεμότητα" πίεζε τόσα χρόνια τα Σκόπια, όχι την Ελλάδα.

          Παρ’ όλα αυτά, στη Συμφωνία των Πρεσπών είναι η Ελλάδα που υποχωρεί σε όλα! Και τους δίνει αναγνώριση και "μακεδονικής εθνότητας" και "ταυτότητας" και "γλώσσας". Δηλαδή πλήρη αναγνώριση όλων των συμβόλων του αλυτρωτισμού τους.

         

          Κάποιοι όμως, επιμένουν: Τα Σκόπια είναι πολύ μικρό κράτος για να απειλήσει την Ελλάδα. Είναι "μη ρεαλιστικό", λέει...

          Να μιλήσουμε λοιπόν, για πολιτικό ρεαλισμό...

          Μας λένε: όταν μας απειλούν τα Σκόπια με τον αλυτρωτισμό τους, δεν πρέπει να δίνουμε σημασία γιατί είναι «πολύ μικροί». Μπορούμε να δίνουμε τόπο στην οργή και να υποχωρούμε, γιατί εμείς, λέει, είμαστε οι «δυνατοί»....

          Όταν από την άλλη πλευρά μας απειλεί η Τουρκία, μας λένε ότι πρέπει να υποχωρήσουμε, γιατί η Τουρκία είναι «πολύ μεγάλη».

          Για να καταλάβουμε: κάποιοι έχουν βρει το "μαγικό επιχείρημα" βάσει του οποίου η Ελλάδα πρέπει να υποχωρεί ΠΑΝΤΑ!

          Είτε την απειλούν μεγάλοι, είτε την απειλούν μικροί.

          Είτε την απειλούν αδύναμοι, είτε την απειλούν ισχυροί.

          Πάντα εμείς πρέπει να υποχωρούμε!

          Αυτό, ξέρετε, δεν λέγεται "ρεαλισμός". Αυτό λέγεται η εξωτερική πολιτική του... "ανοίξαμε και σας περιμένουμε"! Όλοι μικροί μεγάλοι, σπεύσατε, κάνουμε «εύκολη τακτοποίηση» των εθνικών μας θεμάτων...

          Αυτό δεν είναι "ρεαλισμός". Αυτό αλλιώς λέγεται: Είναι ο ορισμός του "υποχωρητισμού" - δηλαδή του πλήρους "ενδοτισμού"!

          Προς όλους και σε όλα!

         

          Έχει, πράγματι, δημιουργηθεί με τα χρόνια μια "ομάδα πίεσης" μέσα στην Ελλάδα, μια "παρέα" ας πούμε, που αυτά περίπου λέει...

          Το 2004 μας έλεγαν ότι πρέπει να αποδεχθούμε το Σχέδιο Ανάν. Που μετέτρεπε την Κυπριακή Δημοκρατία σε προτεκτοράτο υπό την επικυριαρχία της Τουρκίας. Γιατί αν δεν το δεχόμασταν, μας έλεγαν τότε, θα συνέβαιναν στην Κύπρο διάφορα φοβερά και ανεπανόρθωτα δεινά.

          Όμως ο Κυπριακός Ελληνισμός δεν άκουσε τίποτε και απέρριψε το Σχέδιο Ανάν - ευτυχώς! Και τίποτε κακό δεν συνέβη. Έκτοτε οι Κύπριοι αδελφοί μας μπήκαν και στην Ευρωπαϊκή Ένωση και στο ευρώ.

          Και τον αείμνηστο Πρόεδρο της Κύπρου, Τάσσο Παπαδόπουλο «ακραίο» τον έλεγαν τότε…

          Να τα θυμόμαστε αυτά!

          Η ίδια "παρέα" έχει βαλθεί να ξαναγράψει την Ιστορία μας - κι όχι μόνο στο Μακεδονικό! Πριν λίγα χρόνια μας έλεγαν ότι η Καταστροφή της Σμύρνης υπήρξε περίπου ένα τουριστικό ατύχημα "συνωστισμού" των προσφύγων στην προκυμαία.

          Ίδια παρέα. Ίδια επιχειρήματα...

          Να τα θυμόμαστε όλα αυτά...       

                             

          Μας λένε κάποιοι, ότι πρέπει να μπουν στο ΝΑΤΟ τα Σκόπια για να σταθεροποιηθεί η περιοχή.

          Κι εγώ δεν έχω καμία αντίρρηση να μπουν στο ΝΑΤΟ.

          Αρκεί να αφήσουν τον αλυτρωτισμό τους απ' έξω...

          Αλλά αυτό δεν συμβαίνει με την Συμφωνία των Πρεσπών, όπως θα δούμε αμέσως. Νομιμοποιούμε τον αλυτρωτισμό τους!

          Ύστερα, τόσα χρόνια που δεν τους είχαμε αναγνωρίσει, δεν είχαμε αστάθεια!

          Ούτε εμποδίστηκαν οι οικονομικές σχέσεις μαζί τους.

          Και η ευρύτερη περιοχή ήταν ήρεμη.

          Και ιδιαίτερα για τους παραδοσιακούς μας συμμάχους…

          Δεν "διείσδυσε" η Ρωσία όλα αυτά τα χρόνια.

          Το ΝΑΤΟ μάλιστα επεκτάθηκε στα Βαλκάνια,

          εντάσσοντας την Βουλγαρία και την Αλβανία.

          Κι ύστερα η είσοδος στο ΝΑΤΟ από μόνη της δεν είναι πανάκεια.

          Δεν λύνει όλα τα προβλήματα σταθερότητας!

          Η Τουρκία είναι στο ΝΑΤΟ, αλλά αυτό δεν την εμποδίζει να έχει επεκτατικές και αναθεωρητικές βλέψεις σε βάρος μας!

                   

          Σταθερότητα είχαμε ως τώρα! Είχαμε «παγώσει» το πρόβλημα της ονομασίας τους, είχαμε βρει τρόπο να συνυπάρχουμε και να συνεργαζόμαστε παρά το πρόβλημα αυτό και η σταθερότητα δεν απειλούνταν.

          Τώρα κλονίζεται η σταθερότητα!

          Γιατί εμείς αναγνωρίζουμε τον αλυτρωτισμό τους σε βάρος μας!

          Ενώ την ίδια στιγμή αναζωπυρώνονται οι αλυτρωτισμοί δικών τους γειτόνων σε βάρος τους.

         

         

          Δείτε τώρα τι συμβαίνει:

          Οι Αλβανοί των Σκοπίων θέλουν πλήρη και ισότιμη αναγνώριση ως «συστατική εθνότητα» - όχι ως απλή «μειονότητα».

          Λίγο βορειότερα, ουσιαστικά καταργούνται τα σύνορα Αλβανίας-Κοσυφοπεδίου! Για σκεφτείτε πόσο πιθανό είναι, κάτι αντίστοιχο να επεκταθεί λίγο νοτιότερα, στα σύνορα Αλβανίας-Σκοπίων;

          Η εξέγερση των Αλβανών στα Σκόπια έχει ήδη γίνει μια φορά, το 2001. Δεν είναι «εικασία». Είναι πρόσφατη ιστορία. Τώρα δεν θα χρειαστεί ούτε εξέγερση καν…

          Από την άλλη πλευρά ο Σλαβόφωνοι δεν είναι «ένα» πράγμα. Ανάμεσά τους υπάρχουν και οι λεγόμενοι «βουλγαρίζοντες». Κι αυτοί κοιτάνε προς τη Βουλγαρία. Άλλωστε, ο πρώην Πρωθυπουργός των Σκοπίων Γκεοργκιέφσκι ζήτησε ήδη και έχει πάρει βουλγαρικό διαβατήριο, μιλώντας δημόσια πια, για λογαριασμό των Σκοπιανών που νιώθουν Βούλγαροι.

          Αυτά όλα δεν προοιωνίζουν σταθερότητα. Κυοφορούν εκρήξεις.

         

          Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,

          Στα 27 τελευταία χρόνια το Σκοπιανό το χειρίστηκαν πολλοί πρωθυπουργοί και υπουργοί Εξωτερικών.

          Με τις απόψεις τους, τις αποχρώσεις τους, τις διαφωνίες τους ακόμα.

          Εγώ υποστήριζα πάντα αυτό που αποφάσισε το Συμβούλιο των Πολιτικών αρχηγών του 1992. Ότι δεν μπορούμε να αναγνωρίσουμε χώρα με το όνομα Μακεδονία ούτε παράγωγα ή σύνθετα…

          Υπήρξαν και άλλες απόψεις αργότερα.

          Αλλά όλοι συμφωνούσαμε σε ένα πράγμα:

          Ότι η Ελλάδα δεν μπορεί να αναγνωρίσει τον αλυτρωτισμό των Σκοπίων.

          Και κανένας μέχρι σήμερα δεν δέχθηκε – δεν διανοήθηκε καν – να αναγνωρίσει «εθνότητα Μακεδόνων» και «μακεδονική γλώσσα» στους Σκοπιανούς!

          Γιατί; Γιατί απλούστατα αυτά νομιμοποιούν πλήρως τον αλυτρωτισμό τους.

          Η Συμφωνία των Πρεσπών αυτά ακριβώς κάνει.

          Είναι έξω από κάθε εθνική γραμμή.

          Δεν «λύνει» το πρόβλημα. Δημιουργεί πρόβλημα πολύ μεγαλύτερο από εκείνο που είχαμε καταφέρει να κρατάμε "υπό έλεγχο" ως τώρα…

          Και για να το στηρίξουν καταφεύγουν σε μια σειρά από κραυγαλέα ψέματα:

          Για παράδειγμα:

          --Λένε ότι η Ελλάδα είχε αναγνωρίσει τη λεγόμενη «μακεδονική γλώσσα» από το 1977! Τους διέψευσαν οι πάντες με πρώτο τον καθηγητή τον κ. Μπαμπινιώτη.

          Αλλά τους διαψεύδουν και οι ίδιοι οι Σκοπιανοί!

          Αφού αυτό δεν το είχαν επικαλεστεί ποτέ ως τώρα. Γιατί δεν υπήρξε…

          Τους διαψεύδουν πλέον και οι Βούλγαροι. Οι οποίοι τώρα διαμαρτύρονται για την επίσημη αναγνώριση της «μακεδονικής γλώσσας». Που παρεμπιπτόντως είναι βουλγαρικό ιδίωμα. Γιατί οι Βούλγαροι διαμαρτύρονται τώρα; Γιατί απλούστατα μόλις τώρα αναγνωρίζεται επισήμως η «μακεδονική γλώσσα». Από τη συμφωνία των Πρεσπών.

          --Λένε ακόμα ότι εγώ είχα τάχα, αναγνωρίσει τα Σκόπια πριν ακόμα από τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας, ως υπουργός Εξωτερικών. Αναφέρονται στην ανανέωση-ρουτίνας μιας εμπορικής συμφωνίας Ελλάδας-Γιουγκοσλαβίας που προϋπήρχε. Όμως, όσο υπήρχε η Γιουγκοσλαβία, προφανώς δεν υπήρχε θέμα διεθνούς αναγνώρισης μιας εσωτερικής της «επαρχίας». Άλλωστε, το διαψεύδουν – και αυτό – οι ίδιοι οι Σκοπιανοί:

          Αν τους είχε αναγνωρίσει το παραμικρό ο Σαμαράς, θα το είχαν μόνοι τους επικαλεστεί χίλιες φορές ως τώρα. Αλλά δεν το επικαλέστηκαν ποτέ!

          Τελικά η σημερινή κυβέρνηση, στην προσπάθειά της, να περάσει μια επαίσχυντη συμφωνία που μέχρι σήμερα δεν είχε δεχθεί κανείς άλλος, έχει γίνει πιο Σκοπιανή κι απ’ τους Σκοπιανούς!

          --Λένε ακόμα ότι υπήρξε «ευκαιρία λύσης» του Σκοπιανού, με το λεγόμενο «πακέτο Πινέϊρο». Αλλά ότι εγώ δήθεν την εμπόδισα την άνοιξη του 1992:

          Όμως ατύχησαν και σε αυτό: τους διαψεύδει ο ίδιος ο Γκλιγκόροφ στα απομνημονεύματά του! Όπου αποκαλύπτει ότι το «πακέτο Πινέϊρο» είχε απορριφθεί όχι μόνον από μένα, αλλά το είχαν απορρίψει απερίφραστα οι ίδιοι οι Σκοπιανοί. Άρα δεν υπήρξε καμία «ευκαιρία»…

         

          Όσον αφορά εμένα, το αδιέξοδό τους είναι προφανές:

          Όλοι τους με κατηγορούν ότι υπήρξα «πολύ αδιάλλακτος»! Και τώρα εμφανίζονται κάποιοι, καημένοι, και με κατηγορούν ότι ήμουν… πολύ «ενδοτικός»!

          Τρικυμία εν κρανίω…

          Και κάτι τελευταίο: Ακούω διάφορους να λένε ότι τάχα «έκανα καριέρα» με το Μακεδονικό:

          Ξέρετε είμαι 41 χρόνια στην Πολιτική, πάντα με την ψήφο του Ελληνικού λαού. Κι όταν χρειάστηκε εγώ πήγα και σπίτι μου. Για όσο χρειάστηκε. Και δεν το διαπραγματεύθηκα. Κι επέστρεψα πάλι με την ψήφο του Ελληνικού λαού. Μένοντας σταθερός στις απόψεις μου.

          Ακούω εδώ μέσα να με αποκαλούν κάποιοι, ειρωνικά, «μακεδονομάχο». Και μένα και όλους τους άλλους που αντιστεκόμαστε στο σημερινό ξεπούλημα. Το θεωρώ πολύ υπερβολικό να με συγκρίνετε με ανθρώπους που έδωσαν το αίμα τους για την Πατρίδα. Και το θεωρώ τιμή μου που μου το απευθύνουν ως "μομφή", ποιοι;

          Όσοι μέχρι πριν λίγα χρόνια πήγαιναν στα Σκόπια και διαδήλωναν – και χόρευαν - μαζί με το Γκρουέφσκι.

          Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,

          Τα Σκόπια είναι ένα πολυεθνοτικό κράτος. Το παραδέχονται και οι ίδιοι τώρα.

          Αλλά τα πολυεθνοτικά κράτη αναγνωρίζονται και σταθεροποιούνται με ουδέτερο όνομα. Που δεν καπελώνει εθνοτικά καμία από τις εθνότητες τους.

          Για παράδειγμα, το Βέλγιο αποτελείται από Φλαμανδούς και Βαλλόνους, αλλά διάλεξε το ουδέτερο όνομα Βέλγιο.

          Η Ελβετία αποτελείται από γερμανόφωνους, γαλλόφωνους και ιταλόφωνους, αλλά διάλεξε το ουδέτερο όνομα Ελβετία.

          Τα Σκόπια διάλεξαν όνομα – «Μακεδονία» - που παραπέμπει ευθέως σε ανύπαρκτη εθνότητα, και καπελώνουν άλλες, υπαρκτές εθνότητες – κυρίως τους Αλβανούς – που δεν νιώθουν καμία συγγένεια με τους υπόλοιπους.

          Αυτά όλα είναι συνταγές αποσταθεροποίησης.

         

          Ακούστε τον Ζάεφ τι είπε πριν δύο μήνες:

          «Έχουμε ένα πρόθεμα, το «βόρια», αλλά παραμένουμε Μακεδονία, δεν υπάρχει άλλη χώρα με αυτό το όνομα «Μακεδονία»! Υπάρχει Ελλάδα…»

          Δείτε και τι συμβαίνει σε άλλες χώρες με επίσημο όνομα που φέρει Γεωγραφικό προσδιορισμό…       

          Παράδειγμα: οι κάτοικοι της Νότιας Αφρικής λέγονται νοτιοαφρικανοί!

          Αλλά  εδώ οι κάτοικοι της Βόρειας Μακεδονίας θα ονομάζονται - σκέτο - «Μακεδόνες»!

          Τους αναγνωρίζετε, λοιπόν, nationality που ορίζεται στη Συμφωνία ως εξής:

           Μακεδόνες (Macedonian) / Πολίτες της Δημοκρατίας της Βόρειας Μακεδονίας.

          Tι θα πει nationality?

          Λέτε ότι σημαίνει «ιθαγένεια» - δηλαδή τη νομική σχέση που έχον οι πολίτες με το κράτος τους, Κάτι «αθώο», ας πούμε…

          Αλλά όποιος ανοίξει ένα οποιοδήποτε λεξικό, θα δει ότι με τον όρο nationality αποδίδονται στα αγγλικά δύο διαφορετικές έννοιες:

          «Ιθαγένεια», πράγματι - αλλά και «εθνότητα-εθνικότητα»!

          Τι από τα δύο αναγνωρίσατε εσείς;

          Και τα δύο! Αναγνωρίσατε και «ιθαγένεια» πράγματι, αυτό που λέει «Πολίτες της Βόρειας Μακεδονίας»…

          Αλλά αναγνωρίσατε και κάτι ακόμα: «εθνότητα» μακεδόνων, αυτό που λέει

Macedonian! Και πρώτο-πρώτο, μάλιστα…

          Και προσπαθεί να μας καθησυχάσει ο κ. Ζάεφ. Αλλά την ίδια στιγμή, στην ίδια επιστολή, ο όρος «μακεδονικός λαός» υπάρχει τρείς φορές με σαφώς εθνοτικό προσδιορισμό. Δίπλα σε άλλες εθνότητες, Αλβανών, Τούρκων κλπ.

          Και την ίδια στιγμή ο κ Ζάεφ, μιλώντας στους δικούς του έχει αναφέρει 100 φορές, ότι οι Έλληνες τους αναγνώρισαν «μακεδονική ταυτότητα»!

          Ποιόν κοροϊδεύετε, λοιπόν;

         

          Και το πιο χαρακτηριστικό: ο κ. Ζάεφ φωτογραφήθηκε πολλές φορές να πανηγυρίζει μπροστά από σχολικούς χάρτες όπου εμφανίζεται η «Μεγάλη Μακεδονία», δηλαδή ολόκληρη η Ελληνική Μακεδονία να έχει προσαρτηθεί στα Σκόπια!

          --Και να σκεφτείτε ότι αυτά οι Σκοπιανοί είχαν αναλάβει να τα εξαλείψουν από το 1995! Κι ακόμα αναρτημένα τα έχουν στα σχολειά τους. Και δεν τα κρύβουν μάλιστα…

         

          Και τώρα – κι εδώ είναι ο απόλυτος παραλογισμός - δεν έχουμε καν το Σύνταγμά τους στην τελική του μορφή! Δεν ξέρουμε τι ψηφίζουμε! Αυτό που μας έχετε δώσει, βρίσκεται υπό αίρεση, μέχρι να κυρώσουμε εμείς της ένταξή τους στο ΝΑΤΟ. Κι ως τότε εμείς τους δίνουμε «λευκή επιταγή». Χώρια που μέσα στο σύνταγμά τους, διατηρούνται οι αναφορές στον «Μακεδονικό λαό».

          Ε βέβαια, εσάς τι να σας ενοχλήσουν οι όποιες αλλαγές κάνουν ή δεν κάνουν οι Σκοπιανοί; Τα έχετε ήδη δώσει όλα!

          Ακόμα και η ονομασία «Βόρεια Μακεδονία» δεν είναι καν erga omnes - δηλαδή «προς πάσαν χρήση», εσωτερική και εξωτερική…

          Διότι τα εσωτερικά τους έγγραφα αναλαμβάνουν την υποχρέωση να τα αλλάξουν μετά από χρόνια, όταν θα πλησιάζει η ένταξή τους στην Ευρωπαϊκή Ένωση, αν και όποτε γίνει (άρθρο 1 της Συμφωνίας παράγραφοι 9 και 10)

          Ως τότε «Δημοκρατία της Μακεδονίας» θα δηλώνουν εσωτερικά.

          Και στη ρηματική διακοίνωσή τους που επικαλείστε και πανηγυρίζατε,

          ως «Δημοκρατία της Μακεδονίας» σας την έστειλαν!

          Πάει και το erga omnes, λοιπόν.

         

          Έχει δίκιο ο Κυριάκος Μητσοτάκης που είπε, ότι το μόνο erga omnes που υπάρχει σε αυτή την Συμφωνία, είναι αυτό που δώσατε εσείς:

          Εθνότητα και γλώσσα και μακεδονική ταυτότητα – όλα erga omnes.

         

          Αναλαμβάνετε και την υποχρέωση να παίρνετε μέτρα κατά ελληνικών συλλόγων και ιδιωτικών σωματείων που αντιστέκονται στην αναγνώριση του μακεδονικού ιδεολογήματος (άρθρο 6 της Συμφωνίας παράγραφος 2).

          Δηλαδή θα έχουμε στην Ελλάδα σωματεία που θα ιδρύονται για να διαδώσουν τη λεγόμενη «μακεδονική γλώσσα» μέσα στη χώρα μας – ήδη το κάνουν, και το ξέρετε! - αλλά δεν θα μπορούν οι Μακεδονικές μας ενώσεις να διαμαρτύρονται!

          Πάτε να τινάξετε στον αέρα την ίδια την κοινωνική συνοχή της χώρας μας από δω και μπρός.

          Κι έχετε ακόμα δεσμευτεί να στηρίξει η Ελλάδα την ενταξιακή προοπτική των Σκοπίων στην Ευρωπαϊκή Ένωση (άρθρο 2 παράγραφος 3). Τι θα πει αυτή η εκ των προτέρων δέσμευση για στήριξη; Ότι η Ελλάδα δεν θα μπορεί να διαπραγματευθεί τίποτε με τα Σκόπια; Δηλαδή όλες οι άλλες χώρες θα μπορούν να διαπραγματεύονται - να βάλουν και βέτο ακόμα - σε κάποιο από τα 32 κεφάλαια ένταξης, η Βουλγαρία, για παράδειγμα, θα μπορεί να το κάνει, η Κροατία θα μπορεί να το κάνει, η Σλοβακία θα μπορεί να το κάνει, αλλά η Ελλάδα ΔΕΝ θα μπορεί να διαπραγματευθεί το παραμικρό;

          Δηλαδή η Ελλάδα, η μεγαλύτερη και παλαιότερη χώρα μέλος της Ευρώπης στην περιοχή μετατρέπεται σε «χώρα παρία» - χώρα απολύτως περιθωριοποιημένη;

          Απ’ όλα αυτά οι μελλοντικές κυβερνήσεις θα πρέπει να βρουν τρόπο να αποδεσμευτούν! Δεν θα είναι εύκολο, αλλά είναι απαραίτητο.

         

          Και κάτι τελευταίο: Πήγατε να διασπάσετε τη ΝΔ. Δεν σας βγήκε…

          Μετά πάτε να κυριαρχήσετε στην Κεντροαριστερά!

          Με ποιους; Με το Δανέλη, με τον Μπίστη και την Ρεπούση!

          Βγάζοντας όλους εμάς τους υπόλοιπους… εθνικιστές και ακροδεξιούς!

         

          Μάταιος ο κόπος σας.

          Πέφτετε πάνω σε ατράνταχτες και φοβερές παρακαταθήκες μεγάλων προσωπικοτήτων από όλους τους πολιτικούς χώρους.

          * Πέφτετε πάνω στην παρακαταθήκη του Αλέξανδρου Παπαναστασίου

          Που είπε κοφτά στις 2 Οκτωβρίου του 1931:

          Δεν υπάρχει μακεδονικό έθνος!

          *Πέφτετε πάνω στην παρακαταθήκη του Ελευθερίου Βενιζέλου:

          Που είπε:

          «Ο Μακεδονικός Αγώνας πρέπει να γίνει το Ευαγγέλιο της Ελληνικής Φυλής».

          Εσείς αυτό το «ευαγγέλιο» πάτε να το καταργήσετε και από τα σχολικά βιβλία ακόμα.

          * Πέφτετε πάνω στην παρακαταθήκη του Ανδρέα Παπανδρέου:

          Που είπε τον Οκτώβριο του 1993:

          «(Το Σκοπιανό) δεν είναι απλώς ένα θέμα ονόματος. Είναι θέμα εθνικού κινδύνου εις χρόνον μακρόν. Είναι ένα όπλο για μακροπρόθεσμη δημιουργία κράτους, «Μακεδονικού», που θα έχει τα Σκόπια, τη Μακεδονία του Πιρίν και τη Βόρεια Ελλάδα…»

         

          * Πέφτετε πάνω στην κοινή ανοικτή επιστολή που υπέγραψαν προσωπικότητες όπως ο Οδυσσέας Ελύτης, ο Δημήτρης Τσάτσος, η Μελίνα Μερκούρη, η Ελένη Γλύκατζη Αρβελέρ, ο Αριστόβουλος Μάνεσης και ο Γιάννης Γεωργάκης:

          --Για μας, η ψυχή μας είναι το όνομά μας!

         

          * Και ο Μίκης Θοδωράκης είπε προχθές:

          -- Είναι «μια Συμφωνία που μόνο δεινά επιφυλάσσει για τη χώρα μας, αλλά και για τα Βαλκάνια στο σύνολό τους. Μη προχωρήσετε σε αυτό το έγκλημα σε βάρος της Ελλάδας. Η ζημιά που θα προκαλέσετε στον τόπο μας θα είναι ανεπανόρθωτη…»

          Τι είναι όλοι αυτοί; «Ακροδεξιοί εθνικιστές»;

          Τι ήταν όλοι αυτοί; «Μακεδονομάχοι», όπως μας αποκαλούν ειρωνικά;

          Δεν ντρεπόμαστε λιγάκι;

         

          Με αυτών των προσώπων τα αναστήματα και τις σκιές,

          πρέπει να αναμετρηθούν

          όσοι στο όνομα της Κεντροαριστεράς ή της Κεντροδεξιάς

          ή οποιασδήποτε μικροκομματικής σκοπιμότητας,

          πάνε σήμερα να κάνουν τέτοιο έγκλημα σήμερα.

         

          Ακούστε, δεν χρειάζονται πολλά:

          Αρκεί η σκηνή από το αεροδρόμιο της Θεσσαλονίκης, στις 28 Αυγούστου του 1992,  όπου ο Κωνσταντίνος Καραμανλής είπε το συγκλονιστικό εκείνο:

-- Δεν υπάρχει παρά μία Μακεδονία και η Μακεδονία αυτή είναι Ελληνική!

          Και βούρκωσε!

Τι είναι, λοιπόν, όλοι αυτοί;

Είναι Έλληνες, παλαιότεροι και πιο πρόσφατοι και σύγχρονοι,

με τις διαφορές τους,

με τις διαφορετικές ιστορικές διαδρομές τους,

με τα σφάλματα και τις αρετές τους.

Αλλά είναι όλοι τους Έλληνες, που εσείς δεν αγαπήσατε…

Γιατί δεν είναι εθνομηδενιστές!

Είναι όμως Έλληνες, που η συντριπτική πλειοψηφία του λαού μας

τους σέβεται, τους αγαπά και τους τιμά!

Γιατί όλοι τους άφησαν στο λαό μας την ίδια παρακαταθήκη:

Η Μακεδονία είναι μια και είναι Ελληνική.          

Κι ας πέρασαν τα χρόνια

μαζεύονται και πάλι σήμερα στους δρόμους

εκατομμύρια όρθιοι και υπερήφανοι Έλληνες…

Και αλύγιστα, με μια φωνή φωνάζουν ένα πράγμα – το ίδιο πράγμα:

Η Μακεδονία είναι μια και είναι Ελληνική!

Κι όπως είπε ο ΤΟΤΕ Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας,

ο Μακεδόνας Κωνσταντίνος Καραμανλής:

«Τα κράτη δεν ζουν μόνο με το σήμερα,

πρέπει να θυμούνται και το χθες, για να μη το ξαναζήσουν αύριο»!

Ό,τι και να λέτε λοιπόν:

Η Μακεδονία είναι μια και είναι Ελληνική!

= = =

Η ομιλία είναι του Αντώνη Σαμαρά.

Την έβαλα γιατί είναι ένα δωρεάν μάθημα ιστορίας.

Ο λόγος που δεν σου ανέφερα στην αρχή το όνομα του είναι γιατί πιστεύω πως δεν θα τη διάβαζες καν.

Βόρεια και Νότια Μακεδονία λοιπόν !

Καλή μας όρεξη !

Με γεια!

Ακολουθεί η Θράκη….