ΤΟ ΤΡΕΝΟ ΣΤΟ ΡΟΥΦ

 Χρόνια τώρα το είχα απωθημένο. Το άκουγα, το άκουγα, δεν ήξερα καν που είναι η είσοδος ! Τελικά πήγα! Επιτέλους !

Το Τρένο στο Ρουφ είναι ένα κόσμημα για την πόλη μας. Έχει 21 χρόνια ιστορίας. Πήρε το μάτι μου στον ιστό για την παράσταση Stamboul Train και νόμιζα πως θα είναι κάτι σαν το έγκλημα στο orient express.

Ας πρόσεχα αλλά δεν το μετάνοιωσα που πήγα.

Έχει ένα πλεονέκτημα. Επειδή παίζεται σε τρένο, ότι παράσταση και να δεις, καλή θα σου φανεί. Κατά τα άλλα δεν με συγκλόνισε. Το έργο μας βάζει στην εποχή ίγο πριν τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο που οι κομμουνιστές ήταν υπό διωγμό – αυτό δεν το λες και πολύ κακό – όπως και οι Εβραίοι – αυτό ήταν κακό.

Όταν «ξεκινούσε» το τρένο έχουν κάνει ένα ωραίο εφε, να κουνιέται το βαγόνι όπως το πραγματικό τρένο! Αν πάρεις τηλέφωνο για κράτηση να ζητήσεις να είσαι όσο μπορείς πιο κοντά στη μέση. Βλέπεις μεν αλλά στη μέση καλύτερα.

Αρκετά καλοί οι ηθοποιοί αλλά με ξένισαν  δύο ερωτικές σκηνές, η μια με γυναικείο φιλί και η άλλη με ανάμεσα σε ζευγάρι γιατί στους θεατές της παράστασης ήταν και μικρά παιδιά. Ξενέρωσα από τη σκηνοθεσία που μου θύμισε Λάμψη. Παράδειγμα.

Λέει ο ένας ηθοποιός στον άλλον: Κύριε ! Παύση, παύση, παύση, παύση, παύση και λέει ο άλλος : Τζόν. Παύση, παύση, παύση, παύση, παύση και συνεχίζει: Ρίτσαρντ. Παύση, παύση, παύση, παύση, παύση και το λέει όλο μαζί. Τζόν Ρίτσαρντ.

Παύση, παύση, παύση, παύση, παύση και συνεχίζει ο πρώτος : Χάρηκα. Είχε κάτι τέτοια σαπουνοπερικά. Γρήγορος ρυθμός και η ιστορία εξελίσσεται ανισομερώς. Στο πρώτο μισό πολύ αργά και στο δεύτερο πολύ γρήγορα που κάπου χάνεται. Η σκιαγράφηση των χαρακτήρων είναι πολύ επιφανειακή. Την παράσταση έσωσαν οι ερμηνείες και τα θερμά μου συγχαρητήρια στο κάστινγκ.

Το Τρένο στο Ρουφ έχει βαγόνι ως εστιατόριο και υποσχέθηκα στον εαυτό μου να πάω. Έχει βαγόνι για χαλαρό ποτό. Έχει βαγόνι για live. Εύχομαι να ανοίξουν και άλλα βαγόνια για εκθέσεις και άλλα.

Ιδιαίτερος χώρος με προσεγμένη αισθητική. 

Μου άρεσε και θα ξαναπάω. Αφού το πάρκινγκ είναι εξασφαλισμένο και δωρεάν, είναι ακόμα πιο ελκυστικό!

Με άριστα το δέκα: 5 για την παράσταση και 9 για όλο το Τρένο ! 

 Έβγαλα και ωραία φώτο : 

ΣΕΣΤΟ ΜΕΛΙΣ

Τον γνώρισα από έναν κοινό μας φίλο και ο άνθρωπος είναι καταπληκτικός διακοσμητής και φοβερός τύπος. Επειδή λοιπόν τα καλά πράγματα πρέπει να διαδίδονται, αποφάσισα να τον καλέσω στο στούντιο να κάνουμε μια συνέντευξη.

Ιδού :

ΜΑΝΩΛΗΣ ΜΠΟΥΧΛΗΣ

Ο Μανώλης Μπουχλής είναι ένας αλεξιπτωτιστής που σε ένα άλμα του τραγούδησε το «Μακεδονία Ξακουστή» και δημοσίευσε το σχετικό βιντεάκι. Το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας σε μια έξαρση αθλιότητας – για να μην πω σε παροξυσμό – αποφάσισε να αποβάλλει το παιδί αυτό από τη Σχολή Αλεξιπτωτιστών Ασπροπύργου.

Ο Μανώλης Μπουχλής αποφάσισε να ανεβάσει στο προφίλ του στο Facebook μια απάντηση και όταν τη διάβασα έπαθα ψυχική ακύρωση. Την καταχωρώ και εδώ ώστε όταν νοιώθω μαύρη απελπισία να τη διαβάζω να παίρνω κουράγιο. Μπράβο σου αγόρι μου, τιμή στους γονείς σου. Σε ευχαριστώ που μέσα στη γενική μαυρίλα, μας δίνεις μια ακτίδα φωτός. 

Απολαύστε τον :

 = = = =

Με συγκίνηση βαθιά και έντονα συναισθήματα, θέλω να πω σε όλους εσάς που στέλνετε τα μηνύματα σας προς το πρόσωπο μου, ένα μεγάλο ευχαριστώ. Ένα ευχαριστώ που μπορεί και κλείνει μέσα του όλα όσα νιώθω για τον τόπο μου την Κρήτη, για την Πατρίδα μου την Ελλάδα, για τους συνανθρώπους μου και για τους συντρόφους μου στις Ειδικές Δυνάμεις και τους τιμημένους Αλεξιπτωτιστές. 

Θέλω να σας ενημερώσω, ότι η εκπαίδευση μου έχει ολοκληρωθεί και μου έχει απονεμηθεί τόσο το πτυχίο όσο και η ακριβή μας Πουλάδα, το σήμα των Αλεξιπτωτιστών. Σέβομαι και τιμώ τις ένοπλες Δυνάμεις, σέβομαι και τιμώ τους αξιωματικούς και εκπαιδευτές μου, σέβομαι και τιμώ όλα όσα προσφέρουν στην πατρίδα την κοινωνία και την κάθε οικογένεια ξεχωριστά, η ύπαρξη και το έργο των Ενόπλων Δυνάμεων σε όλα τα σώματα και τα όπλα. Ο σεβασμός αυτός όμως, είναι αποτέλεσμα των αρχών και των αξιών της οικογένειας μου, όλων όσων διδάχτηκα από τους παππούδες μου και τους δασκάλους μου στη γη μου τα Σφακιά. Ποτέ δε σκέφτηκα τίποτε άλλο πέρα από το όμορφο, το δίκαιο και το συνετό. 

Διότι είναι όμορφο να βρίσκεσαι στο αέρα, στον ουρανό της χώρας μας, είναι δίκαιο να αναγνωρίζονται οι προσπάθειες σου και η περπατησιά σου όπως πρεπιά είναι, να βρίσκεσαι με σύνεση στην πρώτη γραμμή, να ανήκεις στους επίλεκτους και να υπακούς στους ανωτέρους σου για όλα όσα μπορούν να σε μάθουν να σε εκπαιδεύσουν, να σου εμφυσήσουν ώστε να πράξεις όλα εκείνα που κάνουν αυτή τη χώρα περήφανη και ασφαλή. Αισθάνομαι βαθιά μέσα στο μυαλό και την καρδιά μου, ότι δεν ατίμωσα τίποτε, δεν ντρόπιασα κανέναν, δεν απειλήθηκε ουδείς, δεν στεναχώρεσα έστω και έναν Έλληνα ένστολο ή μη. 

Η πράξη μου που τόσο έχει συζητηθεί, αφορούσε όλα όσα το ηθικό μου, η περηφάνια μου, η αφοσίωση μου και το σθένος, το ηθικό μου ανάστημα μου υπαγόρευσαν. Στις Καταδρομές υπάρχει μία φράση που λέει: Όσο ζεις ανακατέψου με τους καλύτερους και όταν πεθάνεις, πέθανε όπως οι υπόλοιποι. 

Και οι καλύτεροι για μένα, είναι όλοι όσοι αναγνωρίζουν αυτή τη χώρα, ποτίζουν αυτή τη γη, δακρύζουν σε κάθε γέννα, αγκαλιάζουν κάθε άνθρωπο, προστατεύουν κάθε παιδί, σκεπάζουν κάθε γέροντα, ανάβουν ταπεινά ένα κερί, σκάβουν αγόγγυστα και χώνουν βαθιά το σπόρο της ελπίδας και της ζωής, κοιτάζουν στα μάτια τους συνανθρώπους τους, υποκλίνονται στο θρήνο και τον πόνο, αποδέχονται και πιστεύουν μέσα στο είναι τους πως όλοι οι άνθρωποι είμαστε το ίδιο. 

Κυρίως όμως οι καλύτεροι είναι, όλοι όσοι γνωρίζουν πως το πιο ανθρώπινο που υπάρχει είναι ο σεβασμός, η κατανόηση και η υπεράσπιση των δικαιωμάτων και των αξιών του ανθρώπου. Αποδέχομαι την όποια τιμωρία από τους ανωτέρους μου, την όποια απόφαση τους και είμαι στη διάθεση της πατρίδας μου για ότι μου αιτηθεί. Ένα μεγάλο ευχαριστώ και σε όσους αντιλαμβάνονται και επισημαίνουν πως η αγάπη για την πατρίδα την ιστορία και τις θυσίες των προγόνων μας, δεν έχει καμία σχέση ούτε με φασισμό ούτε με ακραίες ιδεολογικές κατευθύνσεις. 

Η μόνη μου κατεύθυνση ήταν και είναι από τον ουρανό στη γη, σε μία γραμμή που μου επιτρέπει να ατενίζω την Κρήτη, την Ελλάδα, τον ορίζοντα του κόσμου με αξιοπρέπεια, σεβασμό και ευγένεια.

Μανώλης Μπούχλης
Πτυχιούχος Αλεξιπτωτιστής
Σφακιά Κρήτης

ΕΔΩ ΕΘΝΙΚΗ ΜΕΤΕΩΡΟΛΟΓΙΚΗ ΥΠΗΡΕΣΙΑ

Κάποτε στο Γυμνάσιο και στο Λύκειο είχαμε έναν σπουδαίο καθηγητή Φυσικής. Δεν ήταν από αυτούς που γινόταν «φίλος» με τους μαθητές αλλά πάντα προσπαθούσε να μας κάνει να σκεφτόμαστε. Δεν ήταν της παπαγαλίας, της στείρας αποστήθισης και της διεκπεραίωσης. Εμβάθυνε και μας έδειχνε με τον τρόπο του το δρόμο της έρευνας. Οι θετικές επιστήμες δεν ήταν ποτέ το φόρτε μου αλλά στο μάθημα του τα πήγαινα καλά.

Μας είχε εξηγήσει τότε πόσο ευαίσθητη επιστήμη είναι η Μετεωρολογία. Πολλά φυσικά φαινόμενα είναι απόρροια της κίνησης των ανέμων. Αν φυσήξει λίγο παραπάνω από την πρόβλεψη, τότε πάνε τα σύννεφα, ο καιρός είναι καλός και καθόμαστε εμείς στα δίκτυα και αναρωτιόμαστε γιατί ενώ βάλαμε τα μπουφάν, σκάει ο τζίτζικας.

Σήμερα, με την κλιματική αλλαγή βλέπεις πως ο καιρός αλλάζει τρεις φορές τη μέρα. Πραγματικά συμπάσχω με τους μετεωρολόγους και δεν κακίζω κανέναν. Όμως έχω προσαρμοστεί.

Δεν λαμβάνω υπόψη μου καμία πρόβλεψη πάνω από 24 ώρες.

Φέτος για παράδειγμα πόσες φορές μας είπαν πως περιμένουμε χιόνια στο κέντρο της Αθήνας και είναι ζήτημα αν έπεσαν 15 μικρονιφάδες. Πόσες φορές μας είπαν ότι θα ρίξει την κιβωτό του Νώε και είχε ντάλα ήλιο.

Για αυτό και δεν τα βάζω με κανέναν μετεωρολόγο αλλά περιμένω και από αυτούς να σταματήσουν να δίνουν προβλέψεις εβδομάδας γιατί τις ακούει ο καιρός και βάζει τα γέλια.

Για να μην εξοργίζεται ο κόσμος, για να μην ευτελίζεται μια αξιοσέβαστη επιστήμη, για να μη φτάνουμε σε σημείο οι επιστήμονες να γίνονται δημόσιος περίγελως, ας προσαρμοστούν και αυτοί, δεν είναι κακό…

ΕΝΑ ΒΡΑΔΥ ΣΤΗ ΒΑΡΒΑΚΕΙΟ

Πριν από πολλά χρόνια με είχε πάρει βόλτα ο πατέρας μου στη Βαρβάκειο Αγορά. Στη φτωχομάνα Αθηνάς. Είχα θυμώσει από το συνωστισμό και τις αγριοφωνάρες των πωλητών και δεν ξαναπήγα. Άλλωστε με τόσο λίγο χρόνο, μια χαρά είναι και το σουπερμάρκετ.  Ένας καλός μου φίλος μου είπε πως ήθελε να πάρει ψάρια για το οικογενειακό τραπέζι της Καθαράς Δευτέρας και με ρώτησε αν ήθελα να πάμε παρέα.

Φτάσαμε μετά τα μεσάνυχτα. Νόμιζα πως είναι ευχάριστη μια Athens by night βόλτα που είχα καιρό να κάνω αλλά γρήγορα προσγειώθηκα στην πραγματικότητα.

Η Αθηνάς είναι ένα δράμα. Κυκλοφορούν διάφοροι περίεργοι κατά ομάδες.  Άστεγοι που κοιμούνται στο δρόμο. Στην Κρατίνου είχαν κλείσει το δρόμο σχεδόν σε παράταξη κατά πλάτος δέκα άτομα και περίμεναν το επόμενο θύμα. Στη Σοφοκλέους είδαμε ένα τύπο να τρέχει, του έπεσε κινητό,  ένα Samsung και απέναντι έναν οδηγό ταξί να του φωνάζει «δεν θα σε πιάσω ρε;» Ο τύπος μάζεψε το κινητό, γέλαγε, του απάντησε πως θα του κλάσει το στεατοπυγικό σύστημα, του έβρισε τη μάνα και εξαφανίστηκε. Σαστισμένοι πλησιάσαμε τον οδηγό και τον ρωτήσαμε. Ο τύπος με το Samsung πιστόλιασε τον άνθρωπο του μεροκάματου για 10 ευρώ. Διέλαθε της προσοχής του ότι έπρεπε να πληρώσει και ήταν μεγάλη μαγκιά βλέπεις να ανοίξει την πόρτα να φύγει.

Παρκάραμε στο πάρκινγκ της Βαρβακείου. Ακριβώς από πάνω είχαν μαζευτεί κάτι περίεργοι για νταλαβέρια. Λίγο αργότερα εμφανίστηκαν τα τζιπ της ΟΠΚΕ. Τι να σου κάνει και η Αστυνομία, Ποιον να πρωτομαζέψει και τι σε αυτό το χάλι.

Μου άρεσε αυτό το μεταμεσονύκτιο πάρτι της Βαρβακείου. Κόσμος πολύς, διαφορετικός. Φρούτα, λαχανικά, ζαρζαβατικά, 3 παλαιοπωλεία με διάφορα χρήσιμα και άχρηστα, διακοσμητικά, αριστουργήματα, ώρες να έχεις να χαζεύεις. Αναρωτήθηκα πόσοι άνθρωποι θα τα είχαν στο σπίτι τους ως κειμήλια, ως κληρονομιά και ίσως να νόμιζαν πως είχαν τρομερή αξία αλλά ήρθαν και τα σκότωσαν σε αυτά τα μαγαζιά. Αν ανοίξεις μπαρ ή καφετέρια, για τη διακόσμηση μπορείς να πας εκεί και να αγοράσεις ότι επιθυμείς.

Αγόρασα αποξηραμένα σύκα, τόσο ωραία που δεν είχα φάει ποτέ μου !  Πολύ καλές τιμές, είδα κάτι ντοματίνια τεράστια σε σχέση με αυτά που βρίσκω στο σουπερμάρκετ και πιο φτηνά! Πλήθος κόσμου μέσα στη Βαρβάκειο, άφθονα ψάρια  - προφανώς – κόσμος να στέκεται, να ρωτάει, να αγοράζει, αλλά πάνω κάτω οι τιμές ήταν παραπλήσιες. Είδα κάτι λαχταριστές τσιπούρες και τις πήρα. Αν ξέρεις να τις μαγειρεύεις στείλε μου μήνυμα γιατί όπως με βλέπω, θα τις κρατήσω στην κατάψυξη για πολύ καιρό. Παραπλεύρως της Βαρβακείου σε ένα παρακμιακό, κάτι σαν καφέ και κόσμος είχε πάρει ποικιλίες ψαρικών και διάφορων εδεσμάτων και τις απολάμβανε με τα απαραίτητα λαϊκά – Παναγία βόηθα - άσματα.

Η Πλατεία Κοτζιά είναι τρομακτικά άδεια αλλά έχει ωραίο φωτισμό στα κτίρια. Το συντριβάνι λειτουργεί, μόνο που κάτι πάει λάθος και γύρω γύρω ο χώρος γλιστράει επικίνδυνα!

Φτάσαμε στην Πλατεία στο Μοναστηράκι και χαζεύαμε τον ετερόκλητο κόσμο που πηγαινοερχόταν. Ζευγάρια, παρέες, πρεζάκια, τελειωμένοι, ένα περίεργο μείγμα. Κάναμε μια στάση στου Μπαϊρακτάρη γιατί βόλτα χωρίς φαγητό είναι μισή δουλειά. Ωραίες οι μερίδες αλλά το όνομα το πλερώνεις ακριβά αγαπούλα μου. Πήραμε το δρόμο της επιστροφής για το πάρκινγκ.

Μέχρι να φτάσαμε είδαμε περίεργες φάτσες, ανυποψίαστους πιτσιρικάδες, βλογιοκομμένες μορφές.

Συνειδητοποίησα δύο πράγματα.

Το πρώτο είναι πως εκεί πέρα δεν ξαναπάω. Αν πρέπει να το κάνω, θα έχω κάτι μαζί μου.

Το δεύτερο είναι πως συνυπάρχουμε ως αποτέλεσμα τύχης. Θες λόγω κλίματος, θες ότι η Αθήνα μας είναι μια μεγάλη αγκαλιά, θες όπως μου είπε και το φιλαράκι μου, «ο καθένας κάνει τα γούστα του και εκτονώνεται» και κουτσά στραβά κάπως περπατάμε στο δρόμο μαζί. Αν ανάψει όμως ένα φυτίλι, δεν θα μαζεύεται. Υπάρχει πολύ βαριά ατμόσφαιρα εκεί έξω…

Πόσο άσχημη έγινε η Αθήνα μας…  Αυτό δεν είναι πολυπολιτισμικό παζλ, πολυάθλιο είναι !

Κοίταξα ψηλά.

Έψαχνα το σήμα του Μπάτμαν στον ουρανό να πάρω μια ελπίδα αλλά μάλλον απογοητεύθηκε και δεν θα ανάψει στην πόλη μας...

ΤΑΞ

Ladiez n gentlemen, αυτος είναι ο Ταξ.

Ο καινουριος μου συγκατοικος.

Είναι τοσο καλος που μου προτεινε απο μονος του να πληρωνει τον ΕΝΦΙΑ αλλα του ειπα πως λογω τετραγωνικων που καταλαμβανει του τον χαριζω.

Ισως του παρω κατι για το ρευμα και το νερο, θα δω.

Αρχη ειναι ακομα και προσπαθουμε να συννενοηθουμε. Μεχρι να τα καταφέρουμε εχω φαει γερες τσιμπιες που ΠΟΝΑΝΕ.

Wish me good luck.

Μολις τον εκπαιδευσω θα χρεωνω επισκεψεις.

THE FAVOURITE

Θυμάμαι πως είχα διαφωνήσει με πολλούς φίλους μου για τον «Κυνόδοντα». Μια από τις πέντε καλύτερες του νεότερου ελληνικού κινηματογράφου { ΣΣ. Εκτός συναγωνισμού ο Αγγελόπουλος – όχι ο Ντάνος, ο Θεόδωρος ] κατ’εμε που πολλούς ξένισε.

Βάλε και τις κατά τόπους  βραβεύσεις και τα επικείμενα Όσκαρ – την είδα πριν την απονομή – πήγα να δω τι έκανε το πατριωτάκι μας. Να σου πω τη μαύρη μου αλήθεια δεν συμμερίζομαι τους διθυράμβους. Αν όμως οι δημιουργίες του αναγνωρίζονται και βραβεύονται πέραν των συνόρων μας, μπράβο του και καλή του επιτυχία. Τιμή για την Ελλάδα μας είναι αυτό το όσκαρ που πήρε και του εύχομαι να πάρει πολλά περισσότερα στο μέλλον.

Το “The Favourite”  μου άρεσε ως προς την αισθητική,  τα σκηνικά, τα κοστούμια, την κινηματογραφία. Το κλασικό βρετανικό χιούμορ και ο σαρκασμός που η απορία που δημιουργεί είναι πως στο καλό τον αποτυπώνει τόσο εύστοχα ένας Έλληνας ! Τα  ευρυγώνια πλάνα με τη σφαιρική παραμόρφωση είχαν ένα ενδιαφέρον υπονοώντας προφανώς και την κοινωνική παραμόρφωση των κρατούντων.

Κατά τα άλλα όταν βγήκα από το σινεμά, η πρώτη μου σκέψη ήταν «μα καλά αυτή η ταινία πάει για να σαρώσει στα όσκαρ; Τίποτα άλλο δεν βγήκε φέτος;»

Το τέλος ήταν τελείως «κουφό» και μπορώ να πω ότι βρήκα πολλές ομοιότητες με τον Κυνόδοντα. Οι κάρτες ενδιάμεσα που μοιάζουν ( μάλλον είναι ίδιες ) με πόστ που κάνεις στο ινσταγκραμ, ότι ουδείς καλός παρά όλοι αυτιστικοί και θύτες, μια λούπα που διαρκώς επαναλαμβάνεται. Νοσηρό αδιέξοδο σε σουρεαλιστική συσκευασία.  Μια σιωπηλή βόμβα που μπαίνει στα θεμέλια ενός σαθρού κατεστημένου και το ανατινάζει.

Κεντήματα οι σκηνές, εξαιρετικός ρυθμός αλλά με συγχωρείτε, πλοκή δεν είδα. Εξαιρετικό μαύρο χιούμορ και έξυπνο μάρκετινγκ. Θέλουμε να δείξουμε την παρακμή, βάζουμε και μερικά λεσβιακά για να πουλήσουμε καλύτερα εις το όνομα της τεράστιας τέχνης που παράγουμε.

Δεν ξέρω ποια είναι η άποψη του Γιώργου Λάνθιμου για την Ελλάδα. Ελπίζω να μη μας σιχαίνεται και εύχομαι τώρα που είναι παγκοσμίως αναγνωρίσιμος, όσο μπορεί ας την προβάλλει.

Από την άλλη βέβαια δεν έχει σημασία αν τη λάτρεψα ή όχι. Λες και όλες οι άλλες που βραβεύονται είναι αριστουργήματα. Αφού τους άρεσε, λόγος δεν μου πέφτει.

Με άριστα το δέκα : 6. Κανονικά θα ήταν 5 αλλά ας όψεται η προσεγμένη παραγωγή.

Σάββατο 2/3/2019 στο Alchemy !

Αυτο το Σαββατο, μεθαυριο δηλαδη, θα εχει καλο καιρο. 

Θα ειμαι ο DJ στο καλυτερο καφε μπαρ της Νεας Μακρης. 

Στις 9. 
Το βραδυ, μη μπερδευτεις. 

Ελα να τα πιουμε και να τα πουμε.

ΓΙΩΡΓΟΣ ΝΤΑΝΟΣ ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΣ : ΕΝΑΣ ΜΕΓΑΛΟΣ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ

Παρακολουθώ τις τελευταίες ημέρες την αρθρογραφία που είναι εναντίον του Γιώργου Αγγελόπουλου γιατί είχε το θράσσος και τόλμησε να γράψει ένα βιβλίο.

Όταν βλέπω μια τάση, προσπαθώ πάντα να σκέφτομαι το γιατί. Γιατί οι δημοσιογράφοι στην Ελλάδα κράζουν τον Ντάνο;

Ο δημοσιογραφικός κλάδος στην Ελλάδα είναι ίσως ο πιο καταρρακωμένος. Στη συντριπτική τους πλειοψηφία, εργάζονται ανασφάλιστοι, με μαύρα, με χαρτζιλίκια και με διάφορες πιέσεις. Αυτό συμβαίνει για δύο λόγους. Αφενός υπάρχει υπερπροσφορά εργασίας σε σχέση με τα διαθέσιμα οικονομικά εύρωστα ΜΜΕ. Αφετέρου γιατί το συνδικαλιστικό τους σωματείο είναι για πέταμα.

Όλοι αυτοί λοιπόν είναι απολύτως φυσιολογικό να φθονούν τον Ντάνο όπως συνέβη και παλαιότερα με τους ηθοποιούς όταν ο Αγγελόπουλος δοκίμαζε τις δυνάμεις του στην υποκριτική.

Για σταθείτε ρε παλικάρια, είναι δηλαδή συγγραφέας ο Λιακόπουλος, ο Βελόπουλος και διάφορα χαζά νεοάρλεκιν τύπου ΘρασυβουλιδοΜανταΔημουλίδου και δεν πρέπει να είναι ο Ντάνος;

Αν κάποιος μετά από μια επιτυχία δεν κάνει τίποτα, του γράφουν ότι εξαφανίστηκε. Αν κάποιος κάνει πράγματα, τον κράζουν γιατί τα κάνει!

Προσωπικά, είναι υπέρ το να δοκιμάζει πράγματα ο καθένας μας, να κάνει ότι θέλει και από κει και πέρα υπάρχει ένα μέγεθος που είναι πάνω από κάθε ανθρώπινη κρίση : Η διάρκεια στο χρόνο. Εμένα για παράδειγμα, δεν μου αρέσει η εκπομπή του Γιώργου Παπαδάκη. Η άποψη μου όμως είναι παντελώς ασήμαντη γιατί ο Παπαδάκης κάνει το «Καλημέρα Ελλάδα» για 28 έτη και είναι στην κορυφή. Παρομοίως δεν μου αρέσει ούτε το Φως στο τούνελ ούτε το Πάμε Πακέτο. 24 και 14 χρόνια αντίστοιχα κυριαρχούν στους δέκτες μας.

Πολύ καλά και έξυπνα έκανε ο Ανδρέας Γεωργίου και έβαλε τον Ντάνο στο Τατουάζ. ‘Ανθρωπο με τέτοια επιτυχία δημοφιλία, δεν μπορείς να τον αγνοήσεις. Τον παραδέχθηκα όμως όταν δήλωνε ότι παράλληλα έκανε και μαθήματα υποκριτικής. Αυτό είναι και το σωστό. Προσπάθησε ο άνθρωπος να μην επαναπαυτεί στις δάφνες του αλλά να μάθει, να βελτιωθεί και να εξελιχθεί. Που είναι το κακό;

Η Εκδοτική Αθηνών δεν είναι κάποιος τυχαίος εκδοτικός οίκος. Έχει εκδώσει αριστουργήματα με κορυφαίο όλων την ιστορία του Ελληνικού Έθνους που πρέπει να βρίσκεται σε κάθε ελληνικό σπίτι. Είμαι σίγουρος πως δεν θα εξέδιδαν μια βλακεία. Από κει και πέρα, αν δεν κάνω λάθος το βιβλίο επιμελείται η Αυγή Σαββίδου με ένα πλούσιο βιογραφικό που μεταξύ άλλων έχει διατελέσει και διευθύντρια σε εκδοτικό οίκο.

Τι είναι το γράψιμο;

Ψυχοθεραπεία. Μοιράζεσθαι. Εκφράζεσθαι.

Άρα δεν καταλαβαίνω γιατί πρέπει κάποιος να μην έχει το δικαίωμα να γράψει για να εκφραστεί και να μοιραστεί με τον κόσμο.

Ο Ντάνος έχει ένα μεγάλο πλεονέκτημα σε σχέση με τον μέσο πολίτη και τον μέσο συγγραφέα. Έχει μια καλή ιστορία να διηγηθεί. Πως ένα λαϊκό παιδί παγκοσμίως άγνωστο μπήκε σε ένα παιχνίδι στην τηλεόραση, αδικήθηκε πανταχόθεν αλλά δεν λύγισε, επέμεινε, υπέμεινε, νίκησε με την αξία του και μια Ελλάδα ταυτίστηκε μαζί του.

Να σου πω και το άλλο;

Αν έστω ένας ο οποίος διαβάσει το βιβλίο του Αγγελόπουλου, αλλάξει τη ζωή του προς το καλύτερο, μπράβο στον Ντάνο και να ναι καλά που το έγραψε.

Από κει και πέρα ο χρόνος θα κρίνει αν ο κάθε Ντάνος αξίζει να είναι ηθοποιός, συγγραφέας ή ότι άλλο κάνει. Την ευκαιρία του όμως να δοκιμάσει δεν πρέπει να του την αρνηθεί κανένας.

Στο κάτω κάτω της γραφής, ακόμα και αύριο ο Γιώργος Αγγελόπουλος να γυρίσει στη Σκιάθο, και πάλι επιτυχημένος είναι ότι και αν λένε, ότι και αν γράφουν.

Από μένα, μπράβο του για την τόλμη του, μάγκας για ότι κατάφερε και το πολύ πολύ να μη συνεχίσει να είναι ούτε ηθοποιός ούτε συγγραφέας.

So what ?

ΑΡΘΡΟ 3. ΚΡΑΤΟΣ ΟΥΔΕΤΕΡΟΘΡΗΣΚΟΝ.

Η καθημερινότητα στην Ελλάδα της αποσύνθεσης και της παρακμής μας προσφέρει τον Πολάκη και τα αγγούρια της Μεγαλοοικονόμου με αποτέλεσμα μερικά σημαντικά θέματα να μην ακούγονται καν. 

Υπερψηφίστηκε για την αναθεώρηση του Συντάγματος ώστε να ασχοληθεί η επόμενη Βουλή με αυτό, ένα άρθρο περί ουδετεροθρησκείας.

Δεν μου φάνηκε παράδοξο. Είναι απολύτως συνεπές ως προς την ιδεολογία της αριστερίζουσας εθνομηδενιστικής θολοκουλτούρας του τίποτα. Αυτό που με ενόχλησε όμως είναι πως οι Συριζαίοι που έχουν ανάγει την υποκρισία σε επιστήμη, όποτε τέθηκε το θέμα στον δημόσιο διάλογο, αντί να το υποστηρίξουν, πέταγαν χαρταετό. Είτε έλεγαν πως «θα δούμε πως ακριβώς θα γίνει» και άλλοι προσπαθούσαν να διασκεδάσουν τις εντυπώσεις με ατάκες τύπου «σιγά μη και δεν γιορτάσουμε τα Χριστούγεννα». Φοβήθηκαν τις ψήφους και δεν υποστήριξαν δημόσια τον νόμο τους, ούτε αποκάλυψαν περί τίνος πρόκειται. Το ψήφισαν μεν και on camera κοκοκο.

Κάποιος καλοπροαίρετος με τους Συριζαίους – που στο χωριό μου τον λένε κορόιδο – μπορεί να μπερδεύεται με την ανεξιθρησκεία. Αυτή ούτως ή άλλως υπάρχει στο Σύνταγμά μας και εφαρμόζεται. Οποιοσδήποτε πιστός άλλου δόγματος μπορεί ελεύθερα να λατρέψει τον δικό του Θεό.

Ο χαρακτήρας ενός ουδετερόθρησκου κράτους όμως πρακτικά για τη χώρα μας σημαίνει :

Αφαίρεση των εικόνων από τα σχολεία, τα δικαστήρια, τα νοσοκομεία και από όλα τα δημόσια κτίρια. Κατάργηση του Αγιασμού ή οποιασδήποτε ελληνορθόδοξης εκδήλωσης. Κατάργηση του θρησκευτικού όρκου αν και για το συγκεκριμένο δεν είμαι αντίθετος. Θρησκευτικό όρκο έδωσε και ο Καμμένος και είδαμε την προκοπή στο Μακεδονικό.

Αν λοιπόν στην επόμενη Βουλή αλλάξει το συγκεκριμένο άρθρο, με μια απλή μηνυτήρια αναφορά οποιουδήποτε πολίτη, όλα τα παραπάνω ξηλώνονται.

Ουδετερόθρησκο κράτος σημαίνει ότι δεν υπάρχει κανένα προβάδισμα σε καμία θρησκεία. Ενώ τώρα έχουμε Χριστιανικό Ορθόδοξο κράτος που δίνει το ελεύθερο θρησκεύεσθαι σε όλους τους πολίτες του.

Να σου πω την αλήθεια, δεν με τρομάζει αυτό. Ακόμα και αν γίνει, η Εκκλησία υπό διωγμόν μεγαλουργεί. Αυτό όμως που πρέπει να εστιάσει ο καθένας μας είναι η προσπάθεια για την αποδόμηση του Έθνους.

Της Ιστορίας μας και της Πίστης μας. Της κοινωνικής συνοχής με τους λαθρομετανάστες. Είναι οι άοκνες και διαρκείς προσπάθειες αλλαγής του πολιτεύματος που είδαμε αυτά τα τέσσερα τελευταία χρόνια.

Για αυτό λοιπόν στις επερχόμενες εκλογές το θέμα δεν είναι μόνο κομματικό  όσο η σύγκρουση δύο κόσμων...

Αύριο, Σάββατο, στις 21:00

ΤΖΟΡΝΤΑΝ ή ΛΕΜΠΡΟΝ;;;

Έχει μεγάλη πλάκα αλλά αρχίζει να γίνεται βαρετό. Το άθλημα πρέπει να γεννά καινούριους μύθους γιατί αλλιώς θα μαραζώσει. Πρόπερσι είχαμε τη σύγκριση του Τζόρνταν με τον Ρασελ λόγω των τριπλ νταμπλ. Πέρυσι με τον Λεμπρόν. 

Ο Μιχαήλ Ιορδάνης κερδίζει κατά κράτος. 6 τελικοί, 6 πρωταθλήματα, 6 βραβεία MVP τελικών και χαρήκαμε. Πιο κυρίαρχος πεθαίνεις. Τότε δε που στην Ανατολή γινόταν σφαγή με ιερά τέρατα του αθλήματος και όχι χαβαλές όπως σήμερα, και με το hand checking να επιτρέπεται. 

Για τους λάτρεις των στατιστικών, σας παρακαλώ πολύ μην τσιμπάτε. Ο Λεμπρόν έχει παίξει περισσότερο από τον MJ. Άλλο κάποιος να έχει παίξει 10 ματς και άλλο 80. Δεν λέω ότι Τζεημς είναι άμπαλος, προς θεού. Απλώς αν καταφέρει να ξεπεράσει τον Κόμπι, θα πρέπει να είναι ευχαριστημένος. Κάτσε μη μείνει πίσω και από τον Ντουράντ…  

Να σου το πω και διαφορετικά;; 6 χαμένοι τελικοί και κορυφαίος δεν παίζει σε κανένα χάρτη. Σε ότι αφορά τους συμπαίκτες του καθενός, μετά τον Τζόρνταν, ούτε ο Κούκοτς, ούτε ο Πίπεν μας θάμπωσαν και ο Ρόντμαν της δεύτερης τριετίας  ήταν 36, 37 και 38 ετών αντίστοιχα. Αλλά ας θυμηθούμε τι είχε ο Τζόρνταν. Την πρώτη τριετία 91-93, το ρόστερ των Ταύρων απαρτίζετο από τους Γκραντ, Χοτζες, Αρμστρονγκ, Γουοκερ, Μπλαντον, Κορτνει, Ινγκλις, Καρτραιτ, Περντιου, Ρανταλ Λιβινγκστον, Παξον, Χανσεν, Νεβιτς, Πιπεν, Μακ-γκρει, Νιλι, Τακερ, Χοψον, Σπαροου και Κινγκ. 

Πες μου σε παρακαλώ, σε τρομάζουν αυτά τα ονόματα;; Τη δεύτερη τριετία είχε και τους Κερ,  Κούκοτς και τον Ρόντμαν στα γεράματα. Ο Λεμπρον είχε  Γουέιντ, Μπος, Αλεν και περυσι η Ανατολή ήταν της πλάκας.

ΑΕΚΑΡΑ ΔΙΗΠΕΙΡΩΤΙΚΟ

Παρακολούθησα και τους δύο αγώνες του Final 4 στη Βραζιλία. Όχι μόνο γιατί έπαιζε η ΑΕΚ αλλά γιατί ήθελα να διαπιστώσω και τι μπάσκετ παίζουν στην άλλη όχθη του Ατλαντικού και κάτω από το αυλάκι του Παναμά.

Μπορεί το διηπειρωτικό να μην είναι εφάμιλλο της Ευρωλίγκα αλλά δεν παύει να είναι μια διεθνής διάκριση που κάθε ομάδα βάζει περιχαρής στο βιογραφικό της. Όπου μπορεί το ελληνικό μπάσκετ να διαφημιστεί, κέρδος είναι άσχετα με το αν κάθε αμπαλαέο οπαδός το θεωρεί ασήμαντο.

Νόμιζα πως η διοργάνωση αφού γινόταν και εντός έδρας για τη Φλαμένγκο, θα είχε παλμό στις κερκίδες και θα συγκέντρωνε πλήθος κόσμου. Σαν ένα χλιαρό final 4 του Eurocup μου φάνηκε. Η εξέδρα του συμπαθέστατου Ήφαιστου Λήμνου είναι πολύ πιο θορυβώδης.

Η ΑΕΚ αντιμετώπισε δύο πρωταθλήτριες ομάδες. Της Αργεντινής και της Βραζιλίας. Δείγμα αντιπροσωπευτικό.

Οι Αργεντίνοι μετά τη φουρνιά των Τζινόμπιλι, Σκόλα, Ντελφίνο και λοιπών δυνάμεων, φαίνεται ότι τελείωσαν από το χάρτη. Μέχρι μεθαύριο να έπαιζαν, δεν κέρδιζαν με τίποτα. Οι δε Βραζιλιάνοι ήταν καλύτεροι κάτω από το καλάθι αλλά εκεί φάνηκε η ανωτερότητα του Ευρωπαϊκού μπάσκετ. Στην άμυνα και στην τακτική προσέγγιση του παιχνιδιού. Τι και αν πήραν τα ριμπάουντ, τι και αν ήταν πανίσχυροι μέσα στη ρακέτα, υπέκυψαν εύκολα και για εντός έδρας παιχνίδι ηττήθηκαν κατά κράτος.

Από ότι φαίνεται στη Λατινική Αμερική το μπάσκετ που παίζουν είναι χύμα. Όσα φάμε, όσα βάλουμε, πάνω κάτω και η ζωή είναι ωραία. Η Φλάμενγκο έκανε 20 λάθη και δεν μπόρεσε τακτικά να αντιμετωπίσει την ΑΕΚ και στην άμυνα και στην επίθεση. Αν δεν υπήρχε και ο Βαρεχάο στο γήπεδο που πήρε τον αέρα του Χάντερ, το κοντέρ θα έγραφε 35 πόντους διαφορά. Αν προσέξει κανείς ακόμα και τον Ξανθόπουλο που η σχέση του με το σκοράρισμα είναι όση και η δική μου με τις υποβρύχιες καταδύσεις, πως κινήθηκε στο χώρο και στην άμυνα και στην επίθεση, θα καταλάβει τη διαφορά.

Πιστεύω πως οποιαδήποτε ομάδα της Ευρωλίγκα και αν συμμετείχε σε αυτή τη διοργάνωση, θα το έπαιρνε.

Παρόλα αυτά, μπράβο στην ΑΕΚ. Μια διάκριση είναι πάντα διάκριση. Σε μια πενιχρή αγορά όπως η ελληνική και σε ένα πρωτάθλημα μόνο για δύο, υπάρχει αυτός ο «άγιος» άνθρωπος, ο Μάκης Αγγελόπουλος που φέρνει μεσούσης της χρονιάς καλούς παίκτες όπως ο Θίοντορ και ο Ντελρόϊ Τζέιμς και παρουσιάζει μια ομάδα αξιόμαχη, υπερπλήρη για τα ελληνικά δεδομένα και οργανωμένη.

Τρία κύπελλα σε ένα χρόνο δεν είναι λίγα. Ελπίζω να υπάρχει λίγο μυαλό στους οπαδούς της ΑΕΚ μετά την περιπέτεια στην Α2 και να μην τον διώξουν τον άνθρωπο όπως τον Φιλίππου.

Θεωρώ πως η ΑΕΚ με δεδομένο ότι θα είναι πιο ξεκούραστη από τον Ολυμπιακό και τον Παναθηναϊκό, δεν θα είναι καθόλου ευκαταφρόνητη στα πλει οφ και περιμένω να ξαναπάει – αν μη τι άλλο – και στο προσεχές final 4 στο basketball champions league.

ΤΑ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ ΓΙΑ ΤΑ ΕΜΒΟΛΙΑ

Πολλές φορές τα πράγματα δεν διδάσκονται. Πρέπει να τα βιώσεις για να μάθεις πως αντιμετωπίζονται. Αρέσουν στους ανθρώπους οι θεωρίες συνομωσίας. Για πολλούς λόγους με τον κυριότερο να είναι πως η θεωρία συνομωσίας σου αφαιρεί την ευθύνη και την επιλογή. Σου δίνει άλλοθι και δικαιολογίες.

Όσοι με διαβάζετε τακτικά ξέρετε πως δεν ανήκω στα Συριζόρκ ούτε είμαι  οπαδός του Πολάκη. Όμως έχω πολύ ψηλά μέσα μου το αίσθημα του Δικαίου και δεν κλείνω τα μάτια μπροστά στην αλήθεια.

Αντί να κάθεστε να πιστεύετε χαζομάρες περί των κακών εμβολίων που έχουν ουσίες για τον έλεγχο του εγκεφάλου και ότι με το εμβόλιο σας γίνεται ένεση καρκίνου να πάτε να εμβολιαστείτε. Δωρεάν είναι.

Μην πιστεύετε τα παραμύθια του κάθε πικραμένου γιατί τα δάκρυα σας πάνω από τα φέρετρα κατόπιν εορτής είναι απολύτως μάταια.

Ο εμβολιασμός γίνεται κάθε Σεπτέμβριο, άντε Οκτώβριο. Οι ηλικιωμένοι, τα παιδιά και άλλες ειδικές ομάδες του πληθυσμού έχουν αυξημένη ευαισθησία και πρέπει να προστατευθούν με εμβόλιο. Τον Φεβρουάριο αφενός είναι πολύ αργά, αφετέρου δεν μπορούν να στοκάρουν τα φαρμακεία μπας και κάποιος φιλοτιμηθεί να κάνει το προφανές. Είναι σαν να ζητάς από ένα κατάστημα ρούχων, τον Ιούλιο μήνα να έχει στη βιτρίνα του γούνινο παλτό.

Για τους θανάτους από τη γρίπη δεν φταίει κανένας Πολάκης και κανένα φαρμακείο. Φταίει η βλακεία όσων δεν εμβολιάζονται γιατί πιστεύουν σε παραμύθια και σε θεωρίες για αγρίους.

Η δραματική κλιματική αλλαγή – φτάσαμε να αλλάζει ο καιρός τρεις φορές τη μέρα -  ο συνωστισμός στις μεγαλουπόλεις, η εξέλιξη των ιών και η υπερκατανάλωση αντιβιοτικών μας έχει κάνει ευαίσθητους.

Το εμβόλιο της γρίπης δεν είναι η λύση που σε καλύπτει  πάντα κατά 100% γιατί οι ιοί συνεχώς μεταλλάσσονται. Σίγουρα όμως σε γλιτώνει από ταλαιπωρία και πιάνει τη συντριπτική πλειοψηφία των ιών  που ειδικά σε πιο ευαίσθητους οργανισμούς μπορεί να αποδειχθεί επικίνδυνη. Άσε δε που με το εμβόλιο μεταδίδεται και πιο δύσκολα μια νόσος από ότι όταν ο πληθυσμός είναι απροστάτευτος και η γρίπη γίνεται σαν τη φωτιά σε ένα λιβάδι με ξερά χόρτα.

Σταμάτα να πιστεύεις στα παραμύθια που μπορεί να αποβούν μοιραία. Μην τρως την προπαγάνδα. Αυτά δυστυχώς είναι τα επακόλουθα καλογυρισμένων ταινιών όπως το V for Vendetta που ταΐζουν με σκουπίδια τα μυαλά των ανθρώπων. Έγινε παγκόσμια τάση  μια ταινία που προπαγανδίζει μια βόμβα στην κοινωνία. Πολλοί την πήραν στα σοβαρά ενώ ο σκηνοθέτης της θησαύρισε στην υγεία των κορόιδων. 

Αν φτάσαμε στο Δυτικό Κόσμο να έχουμε προσδόκιμο ζωής 82 έτη για τις γυναίκες και 79 για τους άνδρες δεν φτάσαμε ούτε από την υγιεινή διατροφή, ούτε από τον καθαρό αέρα, ούτε από το κρυστάλλινο νερό.

Από τα εμβόλια και τα φάρμακα φτάσαμε. 

ΤΡΙΑ ΘΕΜΑΤΑ ΠΡΟΣ ΕΠΙΛΥΣΗ

Οδεύουμε για τις εθνικές εκλογές και προς το παρόν μας κυβερνά μια παράταξη με 145 βουλευτές, μερικά ρετάλια και κάποια άλλα αποφάγια.

Η Νέα Δημοκρατία αντιμετωπίζει τρία θέματα στα οποία πρέπει να δώσει απαντήσεις. Όχι με τα λόγια αλλά με τη στάση και τις πράξεις της.

180 βουλευτές.

Καταλαβαίνω πως φαίνεται φιλόδοξο. Εκ πρώτης όψεως, ίσως φαίνεται αδύνατο. Αν η ΝΔ δεν καταφέρει να έχει ισχυρή πλειοψηφία θα αντιμετωπίσει προβλήματα. Το 2020 έχουμε την εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας και όλοι θυμόμαστε τι ζήσαμε το 2015. Με την απλή αναλογική, στις επόμενες εκλογές θα χρειαστεί η συμφωνία τεσσάρων κομμάτων για να κυβερνηθεί η χώρα μας και καταλαβαίνεις το χάος που θα ακολουθήσει. Αν μετά από τη λαίλαπα 4 χρόνων ΣυριζΑνελ, και τη συνθήκη των Πρεσπών δεν πάρει ένα μεγάλο ποσοστό η ΝΔ, πότε θα το κάνει;;;

Ύφος.

Σε μια ελληνική κοινωνία σε πλήρη αποσύνθεση και παρακμή, ο πολιτισμός, η ευγένεια και η αίσθηση του ορίου, θεωρούνται αδυναμία, ξενέρωμα και ηττοπαθής προσέγγιση. Σκέψου με τι είδους ρητορική και συμπεριφορές, ο Σύριζα βγήκε πρώτο κόμμα, οι Ανεξάρτητοι  ‘Έλληνες πήραν υπουργεία και η Χρυσή Αυγή είναι ένα συμπαγές  τρίτο κόμμα παρά τη δικαστική περιπέτεια και τη φίμωση από τα ΜΜΕ. Η αρένα θέλει αίμα και τα γυναικόπαιδα να κρυφτούν στα πυρηνικά καταφύγια. Ειδικά μετά τα στημένα σκάνδαλα τύπου Novartis και τις επιθέσεις απέναντι στην Μαρέβα Γκραμπόφσκι, τα συνθήματα πρέπει να είναι : Release the Kraken και Take no prisoners. Υπάρχουν και μειλίχιοι άνθρωποι όπως ο Κωστής Χατζηδάκης για όσους δεν αντέχουν τα μαχητικά σπορ αλλά  πρέπει να υπάρχει ένα κομμάτι της ΝΔ που να βγαίνει στο ρινγκ και στα χαρακώματα. Ο Έλληνας πρέπει να ξυπνήσει. Με γλυκά λογάκια αυτό δεν θα συμβεί ποτέ. 

Οι Συριζαίοι δεν πρόκειται να δεχθούν ότι θα χάσουν και η αλλαγή στην κυβέρνηση θα είναι μια δύσκολη μάχη. Θες με μηχανορραφίες, με δολοπλοκίες, με διορισμούς, με επιδόματα, με τη Δημοκρατία μας στα όρια της, θα προσπαθήσουν να κρατήσουν την εξουσία λυσσασμένα. Έξυπνα οι Συριζαίοι, όταν ανεβαίνουν οι τόνοι, έχουν έτοιμη την καραμέλα και ταμπέλα, αυτή της ακροδεξιάς. Δεν χρειάζονται φοβίες. Η απάντηση είναι εύκολη. Η ακροδεξιά είναι αντικοινοβουλευτική και αντιευρωπαϊκή. Μισή φράση απάντηση και η ζωή συνεχίζεται. Στο κάτω κάτω της γραφής υπάρχει τέτοια οργή στον κόσμο από τα πεπραγμένα των Συριζανελ που τον θέλει τον τσαμπουκά και όταν δεν τον βλέπει ξενερώνει και τον αναζητά αλλού.

Η ουσιαστική απάντηση :

Όσοι δεν είναι φίλοι της ΝΔ ή είναι πολίτες  απογοητευμένοι από την πολιτική, η μόνιμη επωδός που διατυπώνουν είναι η εξής : «Ακόμα και αν ήταν πρωθυπουργός ο Κυριάκος, καλύτερα θα τα έκανε;» Πιστεύω πως αυτό είναι το κομβικό σημείο, το κλειδί στο οποίο θα πρέπει να εστιάσει η Νέα Δημοκρατία για να καταγάγει μια ευρεία και συντριπτική νίκη. Πρέπει να προσπαθήσει να πείσει τους πολίτες ότι είναι καλύτερη και όχι το μη χείρον βέλτιστον. Το «έλα μωρέ τώρα, σάμπως οι άλλοι είναι καλύτεροι» ανήκει στην έξυπνη προπαγάνδα του Σύριζα για να πέσει στα μαλακά.

Η μάχη δεν θα είναι εύκολη. Όποιος νομίζει ότι ο Τσίπρας θα φύγει ομαλά από το Μέγαρο Μαξίμου, πλανάται πλάνην οικτράν. Δεν δίστασε να ξεδοντιάσει τον Καμμένο, να εφεύρει σκάνδαλα, να προσπαθήσει να βάλει χέρι στη Δικαιοσύνη, να χρησιμοποιήσει παρακρατικούς περίεργους, να κάνει τη χειρότερη ΕΡΤ όλων των εποχών, ακόμα και να δίνει άδειες στον Κουφοντίνα για να δικαιώσει τις πάλαι πότε συνιστώσες του.

Χρειάζεται κινητοποίηση. Να σταματήσει η εξυπνάδα με τα άκυρα, τα λευκά και να μην αποτελεί μαγκιά η αποχή αλλά καθήκον και χρέος η συμμετοχή. Όσοι ασχολούμαστε επισταμένως ξέρουμε ότι η Ελλάδα άλλη ευκαιρία δεν θα έχει. Μια μεγάλη μερίδα του κόσμου όμως νομίζει πως είναι ένας στείρος εκβιασμός οπότε αυτοί πρέπει να πειστούν πως ο Κυριάκος θα είναι καλύτερος πρωθυπουργός.

Η απαρχαιωμένη τακτική του ώριμου φρούτου δεν έχει καμία εφαρμογή εν προκειμένω. Εδώ, πρόκειται για τη σύγκρουση δύο κόσμων – που θα αναφερθώ σε επόμενο σημείωμα – και όλοι οι πολίτες που καταλαβαίνουν, προσπαθούν, μοχθούν, αγωνίζονται στην καθημερινότητα τους, πρέπει να συνασπιστούν ώστε να σώσουμε ότι σώζεται…