SURVIVOR 2 – 2018

Την υπόσχεση που έδωσα πέρυσι στον εαυτό μου, κατάφερα να την τηρήσω. Δεν είδα ούτε ένα ολόκληρο επεισόδιο από το φετινό Survivor.  Αν και πεσμένο σε σχέση με το περσινό,  πάλι πρώτο ήταν, συζητήθηκε, αποσπάσματα είδα και ενίοτε χάζευα το πανόραμα μια και δεν είχε τίποτα άλλο. Μια άποψη την έχω αν και παραδέχομαι εκ των προτέρων πως δεν τα έχω δει όλα.

Προβλέπω πως αν συνεχιστεί και του χρόνου με τον ίδιο τρόπο, η τρίτη θα είναι και η τελευταία. Το φετινό Survivor απέτυχε παταγωδώς στο casting και ήταν γεμάτο με αδιάφορους τύπους και τύπισσες. Οι ψευτοδιάσημοι – γιατί και πάλι δευτερότριτα ονόματα είχαν – την έφεραν στην παραγωγή. Με τη συμφωνία που αποκάλυψε η Σπυροπούλου περί προσεκτικής συμπεριφοράς, ήταν απολύτως αδιάφοροι. 

Οι Μαχητές ήταν πιο «ζωντανοί» αλλά δεν είχαν τις προσωπικότητες.

Πολλοί έφυγαν από μόνοι τους και έμαθα από πηγή Λουτρακίου πως λόγω των αδιάφορων χαρακτήρων ή πολύ κουμπωμένων, η παραγωγή τους έβαζε να αγωνίζονται συνέχεια με διάφορα έπαθλα για να κρατήσουν το ενδιαφέρον του κοινού. Και τι δεν έκαναν. Έφεραν καινούριους παίκτες, ανακάτεψαν τις ομάδες, πήγαν τους δικούς τους στην άλλη άκρη του κόσμου και τελικά έγινε περίπου ότι και πέρυσι. Οι διάσημοι εξαφανίστηκαν και στο τέλος έφτασαν οι μαχητές και οι μαχητές που βαφτίστηκαν ως διάσημοι.

Μου έκανε εντύπωση πως αν και είχαν όλοι την περσινή εμπειρία, ή  ήταν κουμπωμένοι ή  έβγαζαν πολλές κακίες. Μέτριοι χαρακτήρες με μέτρια χρήση της ελληνικής γλώσσας.

Σε ότι αφορά τα άτομα, σταχυολογώ:

Ηλίας Γκότσης : Από την αρχή ξεχώρισε και νομίζω πως τον λυπήθηκε ο Θεός. Δόντια έχασε, τον κέρδισε η Δαλάκα, στην ασυλία, στα σύμβολα, στο αυτοκίνητο αλλά πήρε την πρώτη θέση. Στην αρχή ήταν λίγο διφορούμενος αλλά με την πάροδο του χρόνου έγινε καλύτερος.

Νικόλας Αγόρου : Αυτός θα έπρεπε να είναι ο νικητής αλλά ας όψονται οι καραμπόλες με τις ψηφοφορίες. Μπορεί να μην έχει ευφράδεια αλλά θεωρώ ότι είχε την πιο καθαρή ψυχή εκεί μέσα. Ήταν ο αγαπημένος μου παίκτης γιατί σε κάθε πίστα πήγαινε μαλλιοκούβαρα λες και έπαιζε στον τελικό με τους εξωγήινους για τη διάσωση του πλανήτη.

Κατερίνα Δαλάκα : Ξαδέρφη του Χανταμπάκη αλλά στάθηκε τυχερή γιατί οι συμπαίκτες της ήταν κατώτεροι της και έτσι έφτασε μέχρι το τέλος. Αντίθετα η κολλητή της η Ξένια, χαιρέτησε και δικαίως νωρίς. Εριστική, αντιπαθής, αλαζονική, με ένα περίεργο ύφος επειδή διάλεγε συνέχεια τη Ροδάνθη.

Νάσος Παπαργυρόπουλος : Τρομερός τύπος αλλά φάνηκε ως κλασικός γόνος πλούσιας οικογένειας. Δεν έχει προσπαθήσει και πολύ γενικά οπότε του φάνηκαν όλα βουνό. Τουλάχιστον ο άνθρωπος είχε ένα επίπεδο.

Μιχάλης Μουρούτσος : Τρέφω μεγάλο σεβασμό για όσους σήκωσαν την ελληνική σημαία ψηλά και διαφήμισαν την πατρίδα μας στα πέρατα του κόσμου αλλά ως χαρακτήρας ήταν σοβαροφανής.

Βιργινία Δικαιούλια : Το κόπι πέηστ της Σάρας Εσκενάζη αλλά βαριέμαι τις μονίμως χαμογελαστούλες, γλυκούλες, που τα βρίσκουν όλα τέλεια, καταπληκτικά και υπέροχα.

Μελίνα Μεταξά : Αν κατά λάθος δαγκώσει τη γλώσσα της, ελπίζω να φτύσει αμέσως γιατί είναι ικανή να πάθει αυτοδηλητηρίαση. Πιο φαρμακόγλωσσα, πεθαίνεις.

Εύη Σαλταφερίδου : Αυτή μου άρεσε. Και ικανή και δυναμική  αλλά και είχε κάτι σέξι πάνω της.

Σώζων : Έξυπνα πούλησε τρελίτσα για να κάνει σαματά αλλά έχασε το μέτρο και κούρασε.

Χάρης Γιακουμάτος : Δεν το ξέρω το παιδί αλλά μου έβγαλε ότι είναι ο ορισμός του υποκριτή και του πιαριτζη.

Ελένη Χατζίδου : Η συμμετοχή της άγγιξε τη γελοιότητα και ευτυχώς για αυτήν, βγήκε νωρίς.

Γιάννης Δρυμωνάκος : Πολύ συμπαθητικός και καλός τύπος για να κάνεις παρέα αλλά οχι για το Survivor

Ροδάνθη Καπαράκη : Πανέμορφη αλλά και στην κάμερα τα έλεγε αυθόρμητα και χύμα και με τα «σουξουμουξου» τάραξε λίγο τα νερά αλλά αν περιμένεις από ένα κοριτσάκι 19 ετών να κρατήσει ένα τόσο βαρύ τηλεοπτικό προϊόν, δείχνει την πενία των υπολοίπων.

Κωνσταντίνα Σπυροπούλου : Ευχάριστο διαφημιστικό διάλειμμα που της έσωσε την καριέρα στην τηλεόραση. Ο αυτοσαρκασμός της ήταν το μεγάλο της όπλο και τσαλακώθηκε έξυπνα. Στην αρχή οι συνάδελφοι της υποστήριξαν στα κανάλια αλλά μάλλον τους ενόχλησε η απρόσμενη δημοφιλία της και έβγαλαν τα μαχαίρια για το παρελθόν της στον Alpha.

Οι πιο ωραίες ήταν  η Ροδάνθη που όταν την πρωτοείδα στο πανόραμα ήταν χάλια και σκέφτηκα πως είναι καλύτερη άβαφη αλλά μετά κάπως το διόρθωσε, η Σκαρώνη, και η Σαλταφερίδου.

Οι κερδισμένοι του παιχνιδιού πιστεύω πως θα είναι ο Αγόρου και η Ροδάνθη. Ίσως βρουν κάποιους ρόλους ο Κρητικός και ο Παπαργυρόπουλος αν δεν χαθεί στο θιβέτ. Κατά τα άλλα, οι υπόλοιποι θα ξεχαστούν πολύ γρήγορα.

Όσο για το Πανόραμα, δεν αντέχεται η υποστήριξη στους διάσημους. Σου λέει μπορεί αύριο να τους βρούμε μπροστά μας, ας τα έχουμε καλά. Ευτυχώς που υπήρχε ο Βασάλος και έλεγε κάτι πηγαίο. Ο  επιτηδευμένος χαβαλές και το και καλά οικογενειακό κλίμα με την καταπληκτική ατμόσφαιρα των Παπαδημητρίου και Βαλαβάνη, ήταν αφόρητα πληκτικός. Τέλος, οι συνεντεύξεις της Ντορέττας ήταν σκέτη αποτυχία.

Υγ. Μην προσπαθείτε να αντιγράψετε τον Ντάνο. Ένας ήταν…

ΠΟΡΟΣ

Συνηθίζουμε να σνομπάρουμε τους κοντινούς προορισμούς γιατί δεν είναι αυτό ακριβώς όταν λέμε «ταξίδι». Δεν περίμενα να μου αρέσει τόσο πολύ ο Πόρος. Προορισμός που ενδείκνυται και για ζευγάρια και για οικογένειες και για αυτούς που θέλουν να ηρεμήσουν και να χαλαρώσουν.

Μπορείς να πας από τον Πειραιά και το πλοίο κάνει 2,5 ώρες. Αλλιώς οδικώς μέχρι το Γαλατά και απέναντι με το καραβάκι σε πέντε λεπτά. Ο οδικός τρόπος έχει το καλό πως μπορείς να επισκευθείς και άλλα μέρη. Θα  πρέπει όμως να πας ή πολύ νωρίς ή πολύ αργά γιατί αν βγεις από την Εθνική Οδό και βρεις φορτηγό ή λεωφορείο ή κάποιον βλάκα που πάει με 30 και δεν κάνει στην άκρη, τον ήπιες. Έχει πολλές στροφές και είναι ρίσκο η προσπέραση.

Είναι εξοργιστικό αυτό στις επαρχιακές οδούς. Όλοι λέμε ότι αιτία ατυχημάτων είναι η ζώνη ασφαλείας, η ταχύτητα, το κινητό, αλλά το χειρότερο από όλα είναι η νοοτροπία μας. θες ρε αδερφέ αν πας με 30; Με γεια σου. Αν ο άλλος ξέρει το δρόμο, βιάζεται γιατί έχει μια ανάγκη ή έχει καλύτερο αυτοκίνητο από το δικό σου, κάνε στην άκρη και άστον να περάσει τον χριστιανό! Σου αρέσει να τον έχεις κολλημένο στο προφυλακτήρα σου;;; έτσι δημιουργείται εκνευρισμός στους οδηγούς, κάνει μια προσπέραση σε αμφίβολο σημείο και μπαμ !

Ο Πόρος που λες είναι οι Παξοί του Αργοσαρωνικού με ολίγη από Βόρεια Εύβοια.

Έχει μικρούς δρόμους με στροφές και πανύψηλα πεύκα. Επειδή οι αποστάσεις είναι μικρές, δεν σε εκνευρίζει αλλά απολαμβάνεις τη βόλτα.

 Μου άρεσε ότι έχει ένα ξεκάθαρο πλαίσιο. Δηλαδή το λιμάνι με τη χώρα ας πούμε, είναι γεμάτο κατοικίες και όλο το υπόλοιπο νησί είναι αραιοκατοικημένο και κυριαρχεί το φυσικό τοπίο.  

Τι μπορείς να κάνεις :

Πολύ συμπαθητικό λιμάνι, βόλτα στον παραδοσιακό οικισμό που είναι ( όπως το βλέπεις από τη θάλασσα ) τέρμα δεξιά. Δεν έχει τα κλασικά παραδοσιακά καλντερίμια, τσιμέντα είναι, αλλά αν το αντέχεις, ανέβα στο ρολόι που δεσπόζει για να έχεις υπέροχη θέα. Στους ταξιδιωτικούς οδηγούς θα διαβάσεις και για το Αρχαιολογικό Μουσείο αλλά και να μην πας, δεν χάνεις και τίποτα. Λίγα εκθέματα, μέτριας αισθητικής το μουσείο και έχουν κάνει και μια μαγκιά μαζί με τα Αρχαία, εκθέτουν και σύγχρονα έργα που και χάλια είναι και σε μπερδεύουν. Αν ντε και καλά θες να πας, τη Δευτέρα είναι κλειστό.

Σε πέντε λεπτά από το λιμάνι και στα δεξιά, βρίσκεσαι στο Ασκέλι που είναι η πιο τουριστική παραλία του νησιού. Σε άλλα 5 λεπτά έχει ένα πολύ συμπαθητικό μοναστήρι, της Ζωοδόχου Πηγής. Είναι μέσα στα πλατάνια και έχει και ένα καφενεδακι. Απίθανη δροσιά, λες και είσαι στο βουνό !

Σε 10 λεπτά από εκεί, ανηφορίζεις και βρίσκεις έναν αρχαιολογικό χώρο με ανασκαφές από το 500 π.Χ. ! Δεν λέει τίποτα ως χώρος, πέτρες έχει, δωρεάν είναι, αλλά δες το ως βόλτα και κατέβα από την περιφερειακή οδό από την άλλη πλευρά του νησιού.

Αν πας από το Λιμάνι στα αριστερά, η παραλιακή οδός είναι η χαρά του φωτογράφου ως αυτοσχέδια μαρίνα. Το κακό είναι ότι εκεί πρέπει να αποβάλλονται τα λύματα γιατί σκυλοβρωμάει.

Περνάς το πρώην Ξενία που τώρα λέγεται Roros Image και από το λιμάνι, σε 5 λεπτά βρίσκεις μια πολύ συμπαθητική παραλία σε ορμίσκο, που έχει το μπιτς μπαρ του ανωτέρω ξενοδοχείου.

Λίγο πιο κάτω είναι το Νεώριο, μια περιοχή για οικογενειακές διακοπές. Ένας μικρός δρόμος, ενοικιαζόμενα, μερικές ταβέρνες και η παραλία.

Σε τρία λεπτά από εκεί είναι το λιμάνι της αγάπης. Άλλος ένας ορμίσκος με τα πεύκα να πέφτουν μέσα στη θάλασσα και το αντίστοιχο μπιτς μπαρ.

Συνεχίζεις και συναντάς μια πάλαι πότε Ρωσικη βάση με ένα εγκαταλελειμμένο κτίριο. Δεν λέει να κολυμπήσεις εκεί γιατί έχει πέτρες. Για φωτογραφία καλό είναι. Ο δρόμος συνεχίζεται και μπορείς να πας σε ένα απομονωμένο μικρό χωριό στην άλλη πλευρά του νησιού και να κατέβεις στο λιμάνι από τον αρχαιολογικό χώρο. Όλο αυτό που σου είπα, άντε να είναι 20 χιλιόμετρα.

Οι παραλίες είναι μικρές, με αμμουδιά, με πράσινα νερά και με τα δέντρα, κάνουν ένα πολύ όμορφο τοπίο.

Ο Πόρος είναι και οικονομικός προορισμός καθότι έχει καλό και φτηνό φαγητό ενώ και στον καφέ και στο ποτό, δεν σε γδέρνουν. Το αυτοκίνητο χρειάζεται οπωσδήποτε.  Επιδίωξε να μείνεις απέναντι από τη χώρα για να έχεις απίστευτη θέα το βράδυ. Αλλιώς, πήγαινε για ποτό στο μπαλκόνι του Poros Image.

Εν κατακλείδι, τη μια μέρα πήγαινε από δεξιά, την άλλη από αριστερά και την τρίτη άραξε όπου σου άρεσε περισσότερο.

ΦΥΣΙΚΗ ΔΡΟΣΙΑ

Αποβραδίς βάλε το αυτοκίνητο σου σε μέρος που θα το κατακάψει ο ήλιος.

Την επόμενη μέρα με εξωτερική θερμοκρασία 35 βαθμούς, στο αυτκίνητο θα έχει τουλάχιστον 48.

Μπες μέσα.

Επιβεβαίωσε αν μπορείς να κρατήσεις το τιμόνι. Συνήθως μπορείς.

Πήγαινε στον προορισμό σου. Βάλε μουσική ή ραδιόφωνο ώστε να ξεχαστείς καθώς θα λιώνεις από τον ιδρώτα.

Πάρκαρε.

Βγες έξω.

Νοιώθεις ότι είσαι δροσερός. Αισθάνεσαι υπέροχα.

Στους 35 βαθμούς και νομίζεις πως είναι 26.

Οι άλλοι αναρωτιούνται αν έπαθες τίποτα.

Δεν μπορούν να καταλάβουν.

ΕΛΕΝΗ ΦΟΥΡΕΪΡΑ

Μου έχει κάνει μεγάλη εντύπωση αυτή η κοπέλα.

Συνήθως στις συνεντεύξεις της που έχει τύχει να διαβάσω έχει μια μόνιμη κλάψα εναντίον της Ελλάδας. Αυτό το μπουλιγνκ που λέει πως έχει υποστεί, πρέπει να το έχει αναφέρει 100 φορές.

Αναρωτιέμαι:

Σε ποια χώρα η Ελένη Φουρέιρα απέκτησε δόξα;

Σε ποια χώρα η Ελένη Φουρέιρα κέρδισε πλούτο;

Σε ποια χώρα η Ελένη Φουρέιρα έγινε διάσημη;

Σε ποια χώρα η Ελένη Φουρέιρα απέκτησε fans;

Σε ποια χώρα η Ελένη Φουρέιρα υπερπροβλήθηκε από τα ΜΜΕ;

Αντί να είναι ευγνωμονούσα, όπου σταθεί και όπου βρεθεί μας θάβει. Ειδικά εκείνος ο αλβανικός αετός που έκανε στη Eurovision, δεν χωνεύεται εύκολα.

Να δεχθώ ότι μπορεί στο σχολείο να μην είχε από κάποιος συμμαθητές της καλή αντιμετώπιση. Όπως δεν είχαν και πάρα πολλοί γηγενείς ωστόσο.

Να δεχθώ ότι μπορεί κάποιος συγγενής της που ήρθε στην Ελλάδα πριν από 30 χρόνια να πέρασε άσχημα και να της έμεινε απωθημένο.

Αυτό όμως δεν είναι δικαιολογία όταν έχεις γίνει σε μια χώρα διάσημος και απολαμβάνεις τα ανωτέρω, να είσαι μονίμως με την κλάψα, τη μίρλα και εν τέλει το μίσος.

Δεν με ενοχλούν οι απόψεις των ανθρώπων. Για παράδειγμα υπάρχουν πολλοί Σέρβοι που έπαιξαν μπάσκετ και ποδόσφαιρο στη χώρα μας και την έκαναν δεύτερη πατρίδα τους αλλά και παίκτες όπως ο Γιάριτς που δεν θέλει ούτε να ακούει για την Ελλάδα.

Αυτό που με ενοχλεί είναι η υποκρισία. Δεν σου αρέσει η Ελλάδα κορίτσι μου; Γύρνα στα Τίρανα! Πήγαινε στην Ισπανία με τον σύντροφό σου και κάνε διεθνή καριέρα. Πήγαινε στο Χόλιγουντ και αν αξίζεις πάρε 10 όσκαρ.

Το να μένεις εδώ, να είσαι σελέμπριτι και να κράζεις μονίμως,  το μόνο που καταφέρνεις είναι να δηλητηριάζεις μερικές ψυχές ένθεν και ένθεν.

Μη μας αγαπάς αλλά δεν έχεις κανένα δικαίωμα ούτε να θυμώνεις τους Έλληνες ούτε να σπέρνεις μίσος στους κατοίκους Αλβανικής καταγωγής. Υπάρχουν άνθρωποι που γεννήθηκαν εδώ, ξέρουν ελληνικά, εργάζονται σκληρά και έντιμα, πήγαν στο σχολείο, υπηρέτησαν στον ελληνικό στρατό, έχουν οικογένειες και δίνουν καθημερινό αγώνα για να επιβιώσουν σε δύσκολες εποχές.

Εκτός και αν το κάνεις επίτηδες…

ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

Τις προάλλες μας έπιασε με κάτι φίλους μια μακάβρια συζήτηση. Τι θα κάναμε σε περίπτωση μας πολύ μεγάλης καταστροφής και είχαμε λίγες στιγμές μέχρι την τελευταία μας πνοή.

Όλοι όπως κατάλαβες απάντησαν πως θα ήθελαν να κάνουν σεξ.

Αυτό πάσχει βέβαια. Πριν τον οργασμό; Κρίμα είναι. Κατά τη διάρκεια; Πάνω στο καλύτερο; Αμέσως μετά; Μα να μην κάνεις ούτε ένα τσιγάρο;

Προσωπικά το δικό μου τέλος το θέλω εντελώς τελείως αλλιώς.

Θέλω να κάνω μπάνιο, να πλύνω δόντια, να ξυριστώ. θα ρίξω μια τελευταία ματιά στο σπίτι μου, να θυμηθώ τους γονείς μου. θα δω τα λουλούδια μου, τον δικό μου μικρό παράδεισο, το δωμάτιο μου.

Θα ανάψω τα κεριά μου, Θα κάνω μια τελευταία προσευχή και να βάλω το αγαπημένο μουσικό κομμάτι.

Θα ξαπλώσω και θα κοιμηθώ.

 Υγ. Δεν θα ξεχάσω να βάλω όπως πάντα τροφή για τα πουλιά στο μπαλκόνι και καθαρό νερό. Μπορεί αυτά να τη γλιτώσουν.

ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ

Όταν συστήθηκε στο ευρύ κοινό η Χρυσή Αυγή, ένα από τα βασικά χαρακτηριστικά της ήταν το αντισυστημικό της προφίλ. Τα αγνά παιδιά που αγωνίζονται για τα ιδανικά τους χωρίς τη διαφθορά του συστήματος.

Πιάσαμε το υπονοούμενο πολύ γρήγορα με τα βουλευτικά αυτοκίνητα που θα απιδίδοντο στο λαό και χρησιμοποιούνται όπως όλα τα άλλα. Προς ιδία χρήση. Όσο δε για τη βουλευτική αποζημίωση που θα πήγαινε προς ανακούφιση του λαού, μπαίνει στην τσέπη.

Το αντισυστημικό αυτό κόμμα εξήντλησε το μίσος του για το σύστημα στο πρόσωπο του Αντώνη Σαμαρά. Με τον Σύριζα μάλλον αισθάνονται συγκάτοικοι στον αντισυστημισμό.

Η συγκατοίκηση ξέκινησε από την περίφημη πλατεία των αγανακτισμένων όταν και ουσιαστικά νομιμοποιήθηκε στην ελληνική κοινωνία η Χρυσή Αυγή. Τότε, η πάνω και η κάτω πλατεία είχαν μια αγαστή συνεργασία.  

Θυμάμαι πριν από μερικά χρόνια, μου είχε κάνει φοβερή εντύπωση όταν οι Χρυσαυγίτες τσαμπουκαλεύτηκαν εναντίον του Γιάννη Μανιάτη. Ο πρώτος υπουργός που πραγματικά ασχολήθηκε με τον ορυκτό πλούτο της Ελλάδας. Είχε πάει ο άνθρωπος στη βουλή να μιλήσει για τη χάραξη της ΑΟΖ ( αυτή που φώναζε η Χρυσή Αυγή πως δεν την αγγίζουμε γιατί δεν θέλουμε να πλουτίσει η Ελλάδα ) στο νοτιοανατολικό Αιγαίο και οι χρυσαυγίτες βουλευτές είχαν χαλάσει εκείνη τη συνεδρίαση.

Θυμάμαι και άλλα περιστατικά :

Μας έφερε ο Τσίπρας άλλο ένα μνημόνιο αλλά τα φώτα της δημοσιότητας τα τράβηξε ο καυγάς Κασιδιάρη – Δένδια

Στο Καστελόριζο παρέα πήγαν και πόζαραν σε κοινές φωτογραφίσεις.

Όταν ήθελα οι Συριζαίοι να περάσουν την απλή αναλογική, τότε οι χρυσαυγίτικες ψήφοι ήταν κατά Νίκο Βούτση «δεν υπάρχουν μη ευπρόσδεκτες ψήφοι». Αντίθετα ο υποψήφιος πρόεδρος της Δημοκρατίας, Σταύρος Δήμας, τις αρνήθηκε.

Ψήφος εμπιστοσύνης σε μια κυβέρνηση έκτρωμα που αμέσως μετά πήγε και παρέδωσε τη Μακεδονία μας στις Πρέσπες. Τα φώτα της δημοσιότητας τα τράβηξε το κρεσέντο του Μπαρμπαρούση.

Σου θυμίζω πως ο Ρουπακιάς αυτή τη στιγμή είναι ελεύθερος. Η ΚΟ της ΧΑ είναι έξω λόγω δεκαοκτάμηνου καθώς ….δεν υπήρχε κατάλληλη αίθουσα για τη δίκη.

Θυμάμαι επίσης – μα κάτι συμπτώσεις – και τις εξορμήσεις του Ρουβίκωνα πριν από αμφιλεγόμενα νομοσχέδια.

Θυμήθηκα τέλος, αυτό που μου είχε πει κάποτε και ο βραζιλιάνος προσωπικός μου ποτοαναμείκτης :

Να θυμάσαι μικρέ. Η αναρχία και ο εθνικισμός είναι το μακρύ χέρι του συστήματος που χρησιμεύει στο να φυλακίσει μερικά ανήσυχα πνεύματα….

VAR

Μια και εφαρμόζεται στο Μουντιάλ της Ρωσίας, ακούω πολλές διαμαρτυρίες ότι αλλοιώνεται το άθλημα, ότι καθυστερεί και την ουρανομήκη αηδία πως και το διαιτητικό λάθος είναι μέρος του παιχνιδιού.

Διαφωνώ.

Μου αρέσει το VAR και η χρήση του καθώς αποφεύγονται εγκλήματα. Αν καθυστερεί και 1-2 λεπτά, δεν έγινε και τίποτα. Μπορείς να πεταχτείς στο ψυγείο να φέρεις μια μπύρα, να πας στην τουαλέτα και να πεις τη γνώμη σου στο τουιτερ.

Τόσα χρόνια φωνάζαμε για τα κοράκια και τα λάθη τους που κλέβουν τον ιδρώτα των ποδοσφαιριστών και στενοχωρούν τους οπαδούς. Μπήκε η τεχνολογία, βάλαμε το VAR για τις κρίσιμες αποφάσεις που καθορίζουν αποτέλεσμα και πάλι μας χαλάει.

Εμ δεν γίνονται όλα αγαπούλα μου..

Χίλιες φορές να βλέπω τον διαιτητή να τρέχει να ξαναβλέπει τη φάση στην οθόνη, παρά το θέατρο να μου το βαφτίζει πέναλτι και τα δέκα μέτρα οφσαιντ ως κρυστάλλινο γκολ.

ΜΕ ΤΟΝ ΒΟΥΛΓΑΡΟΚΤΟΝΟ ΒΑΣΙΛΙΑ ΜΑΣ.....

 Στις 19 Ιουνίου 1913 έγινε η πιο μεγάλη, η πιο σπουδαία και η πιο λυσσασμένη μάχη στους Βαλκανικούς πολέμους. Ήταν η διπλή ουσιαστικά μάχη στο Κιλκίς – Λαγανά που νικήσαμε τους Βουλγάρους και τους τελειώσαμε το όνειρο για τη «Μεγάλη Βουλγαρία» που περιελάμβανε και τη Βόρεια Ελλάδα ή όπως θα λέγαμε σε άπταιστα Συριζεϊκα, τη Νότια Μακεδονία.

Ο Πατήρ Δημήτριος Καλλίμαχος που έλαβε μέρος στον πόλεμο, έγραψε ένα βιβλίο για το χρονικό με τίτλο «Αθάνατη Ελλάς».

Παραθέτω το παρακάτω απόσπασμα. Ήταν το γράμμα ενός νεκρού στρατιώτη.

Στην αρχή μπορεί να γελάσεις από τη διάλεκτο που χρησιμοποιεί αλλά μην το προσπεράσεις. Δες το Φρόνημα και το Ήθος των Ελλήνων. Πως αντιλαμβάνεται ένα χωριατόπαιδο την Πατρίδα και τις Αξίες της. Μιλάμε ουσιαστικά για τα παιδιά και τα εγγόνια των ηρώων του 1821.

Στην τρίτη ανάγνωση δεν σου κρύβω ότι δάκρυσα.

«Ἦνε τόρα δυό μέρες Ἀγαπημένη μου Βασιληκούλα, πού κάμωμε πόλεμο μέ αὐτά τά παληόσκυλα· μᾶς βαροῦνε πολί μί οὐβίδες· χαθήκανε πουλᾶ πεδιά θκάμας· πάγ κι’ ἡ Γιανςμας τὸν πῆρε οὐβίδα τοῦ κεφάλτ. Τόρα περιμένομ σέ μιά ρεματιά νά ξαπουστάσουμ λιγουλάκι κι σί γράφο. Βασιληκούλα σί χάνο γιά τή Πατρίδα· αὐτό τό χουριό πού θέλουμ νά πάρουμ τού λέν Κιλκίδα κέ λέν πὼς τό μουσχάρη θά πλέξ στό ἔμα· ἔχο ἕνα ἔστημα πώς κεγῶ θά πάγο νά φάγο κούμαρα νά βρό τόν παπούλημ ἀλά νά μή κλάψσ Βασιληκούλαμ· ἅμα ἦνε γιά τί Πατρίδα δάκρια δέν ἐχ’ κλάματα μοναχά γιά ὅσοι ψοφοῦν στό στρόμα· θημᾶμε τί ἔλεγε κι Μῆτρος τοῦ Παπούλ γιά τσεγναίκες τό παλιό κερό στή Σπάρτ: ἡ τάς ἡ ἐπιτᾶς. Κλάματα δέ θέλο· ντροπῆς πράματα νά σκοῦζτε γιά μᾶς ἐδό τσβουλγαροχτόν, ἐγκδιτάδες ντίπ κι γιά οὖλες τσατιμίες πού πράξαν σταδέλφια μας Μακεδόνοι. Μόνο ἕνα κερί στήν ἅγια Παρασκεβί φτάνι· γιά διαθήκ ἴνε τά πεδάκιά μας· ἅμα μιγαλόσν νά πᾶν κιφτά στόν πόλεμο, στή Πόλ μί τόν Βουλγαροχτόνο βασιληά μας νά μνιμονεύσν τόν τάφουν μί ἔμα.

Σί φιλό Βασιληκούλαμ πολύ· γιά χαρά γιά τή Πατρίδα. Ἁπτό ρέμα Κιλκίδας Ἀντρέας».

*Αφιερωμένο στον Αλέξη Τσίπρα και τη γραβάτα του, στον Πάνο Καμμένο και τους απανταχού   εθνομηδενιστές και θολοκολτουριάρηδες.

Αλλά τι λέω. Δεν έχουν αυτά αξία σήμερα. Το σημαντικό είναι το Gay Pride.