Πριν
από αρκετό καιρό χάζευα στον υπόνομο των κοινωνικών δικτύων, το πρώην τουίτερ
και νυν Χ και ανακάλυψα ένα διαμάντι.
Ο λογαριασμός
με το όνομα «Αμαλία» => https://x.com/4fABkkc5xTv2aek
κάνει μια σπουδαία δουλειά. Δεν την ξέρω, δεν ξέρω καν αν αυτό το Αμαλία είναι αληθινό
αλλά δεν με ενδιαφέρει. Αναφέρεται διεξοδικά, ιστορικά τεκμηριωμένα, με πηγές,
στην ιστορία της Αριστεράς στην Ελλάδα. Λάθος. Όχι στην ιστορία, στο ποινικό
μητρώο είναι το σωστό.
Θα
ήταν ευχής έργον αν αυτά τα ποστ γίνονταν ένα ενιαίο αρχείο γιατί το σκρολ για
τα προηγούμενα είναι μεγάλη ταλαιπωρία. Θα μου πεις βέβαια ότι ζω στην πιο
άχρηστη χώρα του κόσμου, δεν έχω να περιμένω τίποτα οργανωμένο. Αν υπήρχε στοιχειώδης ιστορική οργάνωση δεν θα
είχαν κυριαρχήσει αυτοί πνευματικά και ιδεολογικά.
Τέλοσπαντων,
παραθέτω δύο ενδεικτικά κείμενα. Στα σχόλια του Χ, ουσιαστικός αντίλογος δεν
υπήρξε οπότε τα δέχομαι ως αληθινά.
Από
το να ψάχνω ένα ολόκληρο προφίλ, σε μια αντιπαράθεση θα μου είναι πιο εύκολο να
βρω το παρόν.
=
= = =
Τι
ήταν και τι σκοπούς είχε η «Κομμουνιστική Οργάνωση της Μακεδονίας του Αιγαίου»
- (KOEM);
Για
να κατανοήσουμε τι ήταν και τι σκοπούς είχε η ΚΟΕΜ, είναι απαραίτητη μια
σύντομη ιστορική αναδρομή...
Το
1943, μετά από συμφωνία του ΚΚΕ με τον Τίτο, ιδρύθηκε στις περιοχές Καστοριάς, Φλώρινας
και Πέλλας, το «Славјаномакедонски Народно Ослободителен Фронт» - СНОФ»
(Σλαβομακεδονικό Λαϊκό Απελευθερωτικό Μέτωπο - ΣΝΟΦ), που ήταν ένα ΕΑΜ για τους
«Σλαβομακεδόνες».
Το
ΣΝΟΦ είχε δύο πτέρυγες, η μία ελεγχόταν 100% από τον Τίτο, κι η άλλη
περισσότερο από το ΚΚΕ.
Το
καλοκαίρι του 1944, το ΣΝΟΦ αυτοδιαλύθηκε. Τον Απρίλιο του 1945, το διαδέχθηκε
το «Народно Ослободителен Фронт» - ΗΟΦ (Λαϊκό Απελευθερωτικό Μέτωπο - ΝΟΦ), που
ιδρύθηκε στα Σκόπια. Στις 14 Οκτωβρίου 1946, κατόπιν συμφωνίας ΚΚΕ - Τίτο, το
ΝΟΦ εντάχθηκε στον ΔΣΕ. Η συνεργασία ήταν αρμονική, μέχρι την ρήξη Τίτο - Στάλιν
(καλοκαίρι 1948). Στην αρχή, το ΚΚΕ, απέφυγε να στραφεί κατά της Γιουγκοσλαβίας
καθώς από εκεί λάμβανε σημαντική βοήθεια.
Όμως,
η γιουγκοσλαβική «διεθνιστική» βοήθεια περιορίστηκε κατά πολύ και η ελεγχόμενη
από τον Τίτο πτέρυγα του ΝΟΦ άρχισε να οργανώνει λιποταξίες «Σλαβομακεδόνων»
από τον ΔΣΕ, με τη δικαιολογία ότι το ΚΚΕ «πρόδωσε τον αγώνα του μακεδονικού
λαού». Τότε, η ηγεσία του ΚΚΕ, χωρίς να διαλύσει το ΝΟΦ, αποφάσισε να ιδρύσει
μια δική του, απολύτως ελεγχόμενη οργάνωση για «Σλαβομακεδόνες».
Έτσι,
στις 27 Μαρτίου 1949 ίδρυσε την ΚΟΕΜ. Ναι, αλλά η «Κομμουνιστική Οργάνωση
Μακεδονίας του Αιγαίου», όπως λεγόταν η οργάνωση, βγάζει τα αρχικά ΚΟΜΑ. Πώς
λεγόταν ΚΟΕΜ; Κουκουέδικες κουτοπονηριές! Η οργάνωση δεν είχε ελληνική
επωνυμία, αλλά «σλαβομακεδονική»: «Комунистичка организација на Егејска
Македонија». Εξ ου και τα αρχικά ΚΟΕΜ.
Εκτός
από την σλαβική επωνυμία, και η ιδρυτική διακήρυξη της οργάνωσης - τμήματος του
ΚΚΕ, δεν άφηνε περιθώρια αμφιβολιών για τους αυτονομιστικούς της σκοπούς: «Η
ίδρυση της ΚΟΕΜ, που είναι σώμα από το σώμα του ΚΚΕ, χαιρετίστηκε ενθουσιώδικα
σα μεγάλη και αποφασιστική κατάχτηση των Μακεδόνων κομμουνιστών και ολόκληρου
του Μακεδόνικου λαού, που αποφασιστικά δίνει βάση και θα προωθήσει τους αγώνες
του για τη λύση όλων των κοινωνικών και εθνικών προβλημάτων του, για την εθνική
του απελευθέρωση και αποκατάσταση, για τη Λαϊκή Δημοκρατία, για τον
κομμουνισμό».
Αλλά,
ούτε και η Οργανωτική Επιτροπή που εξέλεξαν τα 163 ιδρυτικά μέλη άφηνε
περιθώρια αμφιβολιών: 1) Μιχάλης Μάλιοφ 2) Βαγγέλης Κόιτσεφ 3) Πασχάλ Μητρόφσκι
4) Σταύρος Κώτσεφ 5) Βέρα Νικολάγιεφσκα 6) Βαγγέλης Μίτσεφ 7) Χρήστος Κολέντσεφ
8) Ουρανία Πιρόβσκα και 9) Τάσκο Χατζηγιάννωφ.
Σκοπός,
λοιπόν, της οργάνωσης αυτής του ΚΚΕ, ήταν η ανεξαρτησία της Μακεδονίας - και
της Θράκης, η οποία έτσι κι αλλιώς θα ήταν αποκομμένη από την Ελλάδα, που θα
έφτανε μέχρι τα Τέμπη. Μπορούσε να σταθεί ανεξάρτητο Μακεδονικό κράτος στην
περιοχή; Όχι βέβαια! Μόνο ως επαρχία της Γιουγκοσλαβίας ή της Βουλγαρίας!
Φυσικά,
λόγω της ρήξης Στάλιν - Τίτο, οι κουκουέδες δεν θα παραχωρούσαν την ανεξάρτητη
Μακεδονία και Θράκη στην Γιουγκοσλαβία, αλλά
θα την παραχωρούσαν στην Βουλγαρία.
Γι’
αυτό άλλωστε, η εφημερίδα «Ραμποτνίτσεσκο Ντέλο», όργανο της ΚΕ του ΚΚ Βουλγαρίας,
χαιρέτησε την ίδρυση της ΚΟΕΜ, την οποία χαρακτήρισε «ακρογωνιαίο λίθο για την
ανεξαρτησία της Μακεδονίας».
Την
αλήθεια για την κατάληξη μιας τυχόν ανεξάρτητης Μακεδονίας, στην συγκεκριμένη
χρονική στιγμή, την έγραψε ο Μοσέ Πιγιάντε, ηγετικό στέλεχος του ΚΚ
Γιουγκοσλαβίας, με άρθρο του στην εφημερίδα «Μπόρμπα» του Βελιγραδίου: «Το
βουλγαρικό ΚΚ επιδιώκει τη δημιουργία της “Μεγάλης Βουλγαρίας”, σε βάρος της
εδαφικής ακεραιότητας της Γιουγκοσλαβίας και της Ελλάδας, με την απόσχιση της
Μακεδονίας του Βαρδάρη και της Μακεδονίας του Αιγαίου».
Συμπερασματικά:
ευτυχώς ηττήθηκαν, αλλιώς τα σύνορα της Ελλάδος θα ήταν στα Τέμπη!
Πηγές:
«Προς
την Νίκη», καθημερινή εφημερίδα του ΔΣΕ, αρ.φύλ.47.
«Δοκίμιο
Ιστορίας του ΚΚΕ, 1939 - 1949», τόμος Β'.
Απόφαση
4ης Ολομέλειας Κ.Ε. του ΚΚΕ: «η Ελλάδα είναι κράτος ιμπεριαλιστικό. Έχει
κατακτήσει την Μακεδονία και την Θράκη και καταπιέζει Μακεδόνες, Θράκες,
Τούρκους κι Εβραίους».
Θα
γυρίσουμε 94 χρόνια πίσω, στο 1931. Το έτος που επέστρεψε στην Ελλάδα από την
Μόσχα (όπου σπούδαζε στο Κομμουνιστικό Πανεπιστήμιο των εργαζομένων της
Ανατολής (ΚΟΥΤΒ) ο Νίκος Ζαχαριάδης. Την εποχή εκείνη υπήρχε μεγάλη φαγωμάρα
στο κόμμα (στην κομματική γλώσσα «φραξιονιστική πάλη χωρίς αρχές») και η Μόσχα
έλυσε το πρόβλημα στις 2 Νοεμβρίου, διορίζοντας τον άνθρωπό της, Ν. Ζαχαριάδη,
στην θέση του γενικού γραμματέα.
Η
«γραμμή» της Κομμουνιστικής Διεθνούς (δηλαδή της Μόσχας), την οποία όφειλε να
εφαρμόσει ο Ζαχαριάδης, ήταν σαφής: «Το Κόμμα οφείλει, χωρίς αναβολή, να
διεξάγει τον αγώνα για το δικαίωμα της ελεύθερης αυτοδιάθεσης των εθνών, φτάνοντας
και μέχρις αποχωρισμού, κατά της εθνικής καταπίεσης και του εκδιωγμού των Μακεδόνων
και Τούρκων».
Έτσι,
το δεύτερο δεκαπενθήμερο του Δεκεμβρίου, συνήλθε στην Χαλκίδα η 4η Ολομέλεια
της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ, η οποία εξέδωσε μια απόφαση «Πάνω στην
οικονομική και πολιτική κατάσταση της Ελλάδας», σύμφωνα με την «γραμμή» που
έφερε από την Μόσχα ο μοσχαναθρεμμένος Ζαχαριάδης.
Η
ανατριχιαστική αυτή απόφαση, που αργότερα δημοσιεύθηκε και στον Ριζοσπάστη (5/3/1932),
αναφέρει τα εξής: «Η Ελλάδα είναι κράτος ιμπεριαλιστικό, που κατέκτησε διά της
βίας ολόκληρες περιφέρειες κατοικημένες από άλλες εθνότητες (Μακεδονία, Θράκη)
που τις καταπιέζει και τις υποβάλλει σε μια αποικιακή εκμετάλλευση, που
καταδιώκει και εξοντώνει τις εθνικές μειονότητες (Εβραίοι). Το ΚΚ της Ελλάδος,
διακηρύττει εν ονόματι των βασικών αρχών του μπολσεβικισμού, για τη Μακεδονία
και τη Θράκη το σύνθημα του δικαιώματος της αυτοδιάθεσης μέχρι πλήρους
αποχωρισμού από το Ελληνικό Κράτος, του δικαιώματος για μια ανεξάρτητη
Μακεδονία και Θράκη και υποστηρίζει δραστήρια την επαναστατική πάλη του
πληθυσμού των περιφερειών αυτών για την εθνική τους απελευθέρωση...».
Παρεμπιπτόντως,
οι πολιτικοί πρόγονοι της αριστεράς, που στην εποχή μας καλεί -ουσιαστικά- σε «πογκρόμ»
κατά των Εβραίων επενδυτών, αλλά ακόμα και κατά των τουριστών, εμφανίζονταν
τότε ως... δυναμικοί προστάτες των Εβραίων: «Επίσης το Κόμμα πρέπει να
διεξαγάγει μια ακατάπαυστη πάλη ενάντια στο εξαιρετικό καθεστώς εναντίον του
Εβραϊκού πληθυσμού, ενάντια στις καταδιώξεις που φτάνουν μέχρι τα αιματηρά
πογκρόμ και να πάρει δραστήριο μέρος στην οργάνωση της αυτοάμυνας του
εργαζόμενου Εβραϊκού πληθυσμού».
Στο
ίδιο πνεύμα, ήταν και τα δημοσιεύματα του Ριζοσπάστη, εκείνης της περιόδου. Να
ένα χαρακτηριστικό δημοσίευμα της 28/4/1932: «Η εβραϊκή φτωχολογιά, οι
καταπιεζόμενες εθνότητες της Μακεδονίας και της Θράκης που στενάζουν κάτω από
το ζυγό, το βούρδουλα του χωροφύλακα και την απειλή της εξόντωσης, οι
καταπιεζόμενες εθνότητες που υφίστανται μεσαιωνικά μαρτύρια για τον βίαιο
εξελληνισμό τους, ξέρουν ότι εκείνοι που τους υπερασπίζονται, εκείνοι που στη
σημαία τους έχουν αναγράψει την πάλη κατά της καταπίεσης και εξόντωσής τους, για
την πλήρη αυτοδιάθεσή τους μέχρι χωρισμού από την καπιταλιστική Ελλάδα, για την
ενιαία και ανεξάρτητη Μακεδονία και Θράκη, είναι μόνο οι Κομμουνιστές».
Στα
ίδια χρόνια, διαμορφώθηκε ανάλογα και η θέση του ΚΚΕ κατά των εξοπλισμών, αλλά
και για την περίπτωση πολεμικής εμπλοκής της Ελλάδας (μετατροπή του πολέμου σε
εμφύλιο!), η οποία ισχύει ακόμα και σήμερα, κι είναι μάλιστα γραμμένη στο
καταστατικό του: «Το ΠΓ υπογραμμίζει την όξυνση των ενδοϊμπεριαλιστικών
αντιθέσεων και καλεί το προλεταριάτο και τους εργαζόμενους χωρικούς να παλέψουν
κατά των εξοπλισμών, για τη μη πληρωμή πεντάρας στους ντόπιους και ξένους
ληστές, για την υπεράσπιση της Σοβιετικής Ενωσης, για τη μετατροπή του
ιμπεριαλιστικού πολέμου σ’ εμφύλιο, κατά της ελληνικής πλουτοκρατίας».
Πηγή:
«Το
ΚΚΕ - Επίσημα Κείμενα», τόμος 3ος.
