ΗΛΙΑΣ ΨΙΝΑΚΗΣ

Έκανα λάθος. Το παραδέχομαι.

Πίστευα πως όταν ένας άνθρωπος είναι πλούσιος,  διάσημος και  θέλει να ασχοληθεί με τα κοινά, μόνο καλό μπορεί να κάνει καθώς δεν μπαίνει για να φάει. Είναι ήδη χορτάτος.

Επειδή σε μια χώρα παρηκμασμένη, αναζητούμε διαρκώς καινούρια πρόσωπα, σκέφτηκα πως καλό είναι να δούμε και κάτι άλλο πέραν τον αποτυχόντων πολιτευτών στις εθνικές εκλογές και επαγγελματιών πολιτικών εν γένει. Αν ήμουν κάτοικος του Μαραθώνα, και εγώ τον Ψινάκη θα ψήφιζα.

Στην αρχή κέρδισε τις εντυπώσεις. Τα δημοτικά συμβούλια έγιναν τηλεοπτικό προϊόν, οι απειλές εναντίον του με σφαίρες – όπως υποστήριζε - τον οδήγησαν στο γραφείο του τότε υπουργού προστασίας του πολίτη, Βασίλη  Κικίλια, αγκαζέ με τον Αλέξανδρο Λυκουρέζο. Ο κόσμος πίστεψε ότι κάτι αλλάζει.

Πέρασαν τα χρόνια και ο Μαραθώνας δεν έγινε Ριβιέρα κατά τις εξαγγελίες του Δημάρχου. Φτάσαμε στην ανείπωτη τραγωδία. Σε καμία περίπτωση δεν περίμενα να γίνει Σουπερμαν και να πάρει τη μάνικα ή να φυσήξει και να σβήσει τον πύρινο όλεθρο.

Το ψέμμα που είπε στις κάμερες ότι «κάηκε και το δικό μου και σπίτι και καλύτερα για να μη λένε ότι έβαλα τη φωτιά εγώ» ήταν φρικιαστικό.

Μα καλά, δεν σκέφτηκε ότι μπορεί κάποιος να το έβλεπε;; Πως τόλμησε και το είπε;; Δεν άργησαν να βγουν οι φωτογραφίες με την οικία Ψινάκη άθικτη και εκτέθηκε ανεπανόρθωτα. Δεν περίμενα να είναι τόσο απρόσιτος στην ανθρώπινη τραγωδία. Λες και φοβόταν μη λερωθεί το πανάκριβο κοστούμι του και δεν μπήκε στον αχυρώνα. Λες και ο κοσμάκης που καταστράφηκε δεν άξιζε παρηγοριάς και συμπαράστασης. Ακολούθως   δήλωσε πως χρειάζεται επειγόντως διακοπές και δεν θα ξαναβάλει υποψηφιότητα γιατί σκοτώθηκε στη δουλειά. Αν βιάζεται υπάρχει και η παραίτηση. Λες και με 99 νεκρούς στην πλάτη θα ξανάβγαινε με περίπατο.

Το χθεσινό που έκανε είναι άνευ προηγουμένου ! Διέκοψε ο αθεόφοβος τον Μαραθώνιο, ΤΟΝ ΜΑΡΑΘΩΝΙΟ, για να περάσει το δρόμο με τη συνοδεία του ! Σε μια γιορτή για την Ελλάδα, με 50.000 συμμετοχές από 107 χώρες, σε μια απευθείας σύνδεση από το 490 προ Χριστού στο σήμερα, ένας ….Ψινάκης είπε να κάνει το κομμάτι του λες και βρίσκεται στο super paradise στη Μύκονο.

Όσες συμπάθειες και αν είχε από τη συμμετοχή του στα τηλεοπτικά σόου, θα μείνει στην ιστορία ως ο πιο αντιπαθής δήμαρχος που πέρασε από τον Μαραθώνα.

Ντροπή μωρή κουλή, ντροπή ! 

ΟΙ ΣΟΒΑΡΟΙ ΑΝΑΡΧΙΚΟΙ ΚΑΙ ΟΙ ΚΑΤΣΑΠΛΙΑΔΕΣ.

Ένας φίλος παλιός και καλός μου διηγήθηκε τις προάλλες μια ιστορία. Όπως έπρεπε. Με αλκοόλ και καπνό στο μπαρ το σκοτεινό. Ο λόγος που τη μεταφέρω είναι γιατί στη χώρα της παρακμής που λέγεται Γιουνανιστάν, έχουμε ανάγει σε πρωτάθλημα τη στρέβλωση.

Πριν από λίγες ημέρες αδερφέ μου ύποπτε, βρέθηκα για δουλειές στην Βουδαπέστη. Κάθε Κυριακή πίσω από το κοινοβούλιο τους, που είναι το δεύτερο μεγαλύτερο στην Ευρώπη, κάνουν υποστολή σημαίας. Έρχεται στρατιωτικό απόσπασμα, τυμπανιστές, τελετουργία κανονική. Σκέψου ότι αυτό είναι τουριστικό αξιοθέατο όπως εμείς έχουμε τους τσολιάδες στο Σύνταγμα.

Το σημείο που γίνεται η υποστολή είναι πέρασμα για την πλατεία Ελίζαμπεθ που είναι λίγο παρακάτω και την έχουν ως «έδρα» οι αναρχικοί. Την ώρα λοιπόν που γινόταν η υποστολή, μια ομάδα αναρχικών έτυχε και περνούσε από το σημείο και έκατσαν σε στάση προσοχής!

Εκεί τον διέκοψα καθώς στο μυαλό μου πήγε ότι και στο δικό σου, βλέποντας τους εγχώριους.

Στάσου ρε φίλε. Πως ξέρεις ότι ήταν όντως αναρχικοί;;;;

Στην αρχή νόμιζα πως ήταν πανκιά. Αλλά όταν τους πρόσεξα είδα πως στα τζάκετ τους είχαν ζωγραφισμένα τα γνωστά «Α». Μου έκανε μεγάλη εντύπωση πως οι νεαροί στάθηκαν προσοχή, ακίνητοι, αμίλητοι, μέχρι να γίνει η υποστολή της σημαίας και στο συγκεκριμένο σημείο δεν υπήρχε αστυνομία. Ήταν μόνο οι έξι στρατιωτικοί για την τελετή και είχαν ένα σχοινάκι για να μην πάει ο κόσμος στο σημείο που δίπλωναν τη σημαία.

Ούτε φωνές, ούτε συνθήματα, ούτε μολότοβ, ούτε να κάψουν τη σημαία τους, τίποτα από αυτά.

Πολιτισμός φίλε μου ύποπτε. Πολιτισμός.

Αυτά μου είπε ο φίλος μου και επειδή ξέρω ότι είναι αξιόπιστος, τα μεταφέρω. Δόξα τω θεώ έχω ελάχιστα όνειρα σε αυτή τη ζωή καθώς αυτά που ήθελα, τα έκανα. Ένα από αυτά που μου απομένουν είναι να γυρίσω όλη την Ελλάδα και έχω υπολογίσει πως σε 15 χρόνια θα τα έχω καταφέρει. Το εξωτερικό δεν είναι προτεραιότητα μου γιατί πρώτα θέλω να γνωρίσω τον τόπο μου.

Δεν σου κρύβω όμως πως πολύ φοβάμαι ότι αν ταξιδέψω, θα σιχαθώ τόσο πολύ την παρακμή της χώρας μας που θα μεταναστεύσω…

ΔΙΑΧΩΡΙΣΜΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΚΑΙ ΤΥΡΟΠΙΤΑΣ

Ο Αλέξης Τσίπρας αποδεικνύεται μαέστρος επικοινωνιακά. Με μια φούσκα αποπροσανατολίζει τη δημόσια συζήτηση, γίνονται αναλύσεις επί αναλύσεων και στο τέλος τίποτα. Και καλά αυτός. Μετά από 4 χρόνια τον μάθαμε. Ο Ιερώνυμος τι κάνει μαζί του;;;

Είμαι απολύτως βέβαιος πως το σκηνικό στήθηκε για να καλύψει τους τριγμούς των ΑΝΕΛ και το πιο σημαντικό : Βρισκόμαστε θεωρητικά εκτός μνημονίων και δεν μπορούμε να δανειστούμε από τις αγορές με τα επιτόκια δανεισμού της χώρας μας να σκαρφαλώνουν συνεχώς προς τα πάνω !

Είμαι περίεργος να δω πόσα άλλα επικοινωνιακά μαξιλάρια έχει ακόμα στη διάθεση του ο Τσίπρας για να καλύψει τη ζοφερή καθημερινότητα. Σκάει ο Κατσίφας, να σου και η Συνταγματική Αναθεώρηση. Άλλη φούσκα και αυτή. Αφού δεν θα γίνει, τι το κουράζετε;

Υπάρχει και το σκάνδαλο με τη Novartis, το ΚΕΛΠΝΟ και το Ερρίκος Ντινάν. Από τη μια μαύρο χρήμα στους πολιτικούς δεν βρέθηκε. Από την άλλη οι ορκωτοί βουλευτές έλλειμμα δεν βρήκαν. Από την παράλλη, το Ερρίκος Ντινάν είχε 230 εκατ ζημίες, εργαζομένους απλήρωτους και ο Άδωνις Γεωργιάδης το πούλησε για 115 εκατ!!! Το δημόσιο και οι εργαζόμενοι εξοφλήθηκαν, χρέη δεν έχει και έρχεται η κυβέρνηση να το πάρει πίσω καθαρό και κερδοφόρο με …..70 !!!!  Η δε φοβερή και τρομερή κρύπτη που ανακαλύφθηκε ξαφνικά έγινε αποθήκη. Εν ολίγοις άνθρακας ο θησαυρός. Υπάρχει θα μου πεις και η χρυσή εφεδρεία των Ρουβικώνων. Στα δύσκολα θα βάλουν πλάτη τα παιδιά.

Για την Αριστερά στην Ελλάδα, δικαίωμα στον αυτοπροσδιορισμό έχουν οι Σκοπιανοί ως Μακεδόνες. Το ίδιο δικαίωμα όμως δεν το έχουν οι Έλληνες της Νότιας Αλβανίας ως Βορειοηπειρώτες.

Παρομοίως και ο διαχωρισμός της Εκκλησίας με το κράτος. Πυλώνας για την Αριστερά. Σύμβολο. Ιδανικό. Μόνο που παρακολουθήσαμε μια μπαλαφάρα.

Ο διαχωρισμός της Εκκλησίας με το κράτος έχει 3 άξονες.

Α. Την αλλαγή του Συντάγματος. Το προοίμιο και το άρθρο 3. Κατ’ επέκταση τα θρησκευτικά σύμβολα στα σχολεία, στα δικαστήρια, στη σημαία και φυσικά το μάθημα των θρησκευτικών.

Β. Τη μισθοδοσία των ιερέων.

Γ. Την εκκλησιαστική περιουσία.

Σε ότι αφορά το πρώτο, ο πρωθυπουργός της καρδιάς μας, είπε πως δεν αλλάζει τίποτα.

Σε ότι αφορά το δεύτερο, μόνο απορίες μας άφησαν.

Αν η μισθοδοσία των ιερέων κατατεθεί ως επιδότηση, αν αρρωστήσει ο ιερέας, σε ποιο ασφαλιστικό ταμείο θα πάει; Εκτός και αν πρέπει να κάνει μόνος του ιδιωτική ασφάλιση. Αν ο ιερέας συμπληρώσει συντάξιμα έτη, από πού θα πάρει σύνταξη; Από εμένα;

Ποιος μου λέει αύριο ότι η επιδότηση δεν θα υποστεί κούρεμα ή καθυστέρηση καταβολής λόγω αδυναμίας του κράτους; Στο κάτω κάτω της γραφής δεν καταλαβαίνω σε τι χρειάζεται η ξεχωριστή καταβολή σε επιδότηση αφού βγαίνουν από την ίδια τσέπη. Η μόνη λογική εξήγηση είναι να μείνουν λογιστικά 10.000 κενές θέσεις στο δημόσιο για να κάνει ο Τσίπρας και άλλους διορισμούς.

Σε ότι αφορά την καθ’αυτή εκκλησιαστική περιουσία συμφωνώ να γίνει καταγραφή, αξιοποίηση και να μοιραστούν τα κέρδη αλλά αυτό το είχε νομοθετήσει ο Σαμαράς! Πλάκα μας κάνουν ο Ιερώνυμος με τον Τσίπρα;

Σημείωση : Μην ακούς περί εκκλησιαστικής περιουσίας και τσιμπάς.

Από το 1.300.000 στρέμματα, τα 1.100.000 είναι δάση και βοσκοτόπια. Άχρηστα δηλαδή.

Τα υπόλοιπα είναι γεωργικές καλλιέργειες. Υπάρχουν και 400.000 στρέμματα  που είναι αμφισβητούμενα και εκεί θέλει πολύ δουλειά για να ξεχωρίσουν.

Ζήσε Δεκέμβρη μου να γιορτάσουμε το Πάσχα.

Άσε που μιλάμε για κάθε μοναστήρι, ενορία και μητρόπολη με τη δική της περιουσία, χαρήκαμε. Πάντως, αν γίνει είμαι υπερ. Προτιμώ μια Εκκλησία με οικονομική δραστηριότητα και ανεξαρτησία που θα χρηματοδοτεί τους κοινωφελείς σκοπούς της, που θα ανοίξει την αγορά εργασίας, θα αποδίδει στο κράτος ασφαλιστικές εισφορές και ΦΠΑ και δεν θα έχει ανάγκη κανέναν. Παρά τώρα που κατηγορείται για αμύθητη περιουσία και το 85% των εκτάσεων της είναι άχρηστο προς αξιοποίηση! Σκέψου δε, πως το παρκάκι κάτω από τον Ευαγγελισμό, είναι της Εκκλησίας! Τι να το κάνει το πάρκο που κάθεται όλος ο κόσμος;;; Να το πουλήσει ή να πληρώσει ΕΝΦΙΑ;

Ξέρω ότι σε πιάνουν τα επαναστατικά σου. Σου θυμίζω πάντως πως τα πιο δύσκολα χρόνια του μνημονίου, η Εκκλησία ήταν αυτή που τάιζε τον κόσμο και όχι το κράτος. Στην αγκαλιά της Εκκλησίας έβρισκαν να φάνε άσπροι, μαύροι, χριστιανοί, άθεοι, μουσουλμάνοι, ρομά, οι πάντες.

Αν θέλεις να σου το κάνω πιο ζόρικο, να σου πω ότι υπάρχουν και άλλα θέματα που πρέπει να αποσαφηνιστούν όπως πχ το αυτοδιοίκητο του Αγίου Όρους και τα χρήματα που πάνε στο Οικουμενικό Πατριαρχείο.

Εν ολίγοις, ντόρος έγινε, συζήτηση μπόλικη και ουσία μηδέν.

ΜΙΑ ΑΠΕΡΑΝΤΗ ΘΛΙΜΜΕΝΗ ΠΑΡΑΚΜΗ

Αρχίζω να παθαίνω ανοσία. Σε βαθμό που όταν πρωτοδιαβάζω την είδηση να μη δίνω ιδιαίτερη σημασία και μετά την τρίτη ανάγνωση θυμώνω. Ευτυχώς που έχω και αυτή την ηλεκτρονική γωνιά και μπορώ να γράφω. Για να θυμάμαι, για να στοχάζομαι, για να μη γίνω το αποσβολωμένο προβατάκι της αριστερίζουσας εθνομηδενιστικής θολοκουλτούρας του τίποτα.

Η παρακμή – με δική μας ευθύνη – στην Ελλάδα δεν έχει τελειωμό. Ειλικρινά, πιστεύω πως αυτή η χώρα έχει τελειώσει. Δεν υπάρχει καμία σωτηρία,  καμία ελπίδα και θα σωθεί όποιος μπορεί και σηκωθεί και φύγει από δω πέρα.

Έχουμε γίνει απολύτως άχρηστοι, ανίκανοι, και το όνομα «Έλληνες» δεν είμαστε άξιοι να το φέρουμε. Δεν έχουμε καμία σχέση με την ιστορία των προγόνων μας όσο και αν θέλουμε να πιστέψουμε τα παραμύθια των Βελόπουλων και των Λιακόπουλων για το ξεχωριστό Έθνος, η αλήθεια είναι αδυσώπητη και περνά από πάνω μας σαν τάνκερ και μας ισοπεδώνει.

Δεν θα κάνω μακρά ιστορική αναδρομή.  Δεν υπάρχει και λόγος. Όλα τα παρακάτω έχουν απόσταση λίγων ημερών.

Αν είσαι ΛΟΑΤΚΙ ακτιβιστής έχεις δικαιώματα. Ακόμα και αν μπούκαρες σε κοσμηματοπωλείο για ληστεία. Αν είσαι ένας αμετανόητος τρομοκράτης και έχεις γαζώσει κόσμο, παίρνεις άδειες από τη φυλακή και μεταφέρεσαι σε θέρετρο. Αν είσαι πατριώτης και σε εκτελέσει η Αλβανική αστυνομία εν ψυχρώ, τότε ας πρόσεχες. Οι ίδιοι άνθρωποι που χάλασαν τον κόσμο για τον Ζακ, είναι οι ίδιοι που δεν βγάζουν άχνα για τη σκύλευση του νεκρού από τις αλβανικές αρχές. Που είσαι μωρέ Ελλάδα που σήκωνες το ανάστημα σου και βρόνταγε ο τόπος ! Κορυτσά, Πόγραδετς, Αργυρόκαστρο, Χειμάρρα… Σήμερα οι Αλβανοί δεν αφήνουν ούτε τη δική μας ιατροδικαστική εξέταση ούτε επιστρέφουν τη σωρό του παλικαριού στους γονείς του.

Αν είσαι σήμερα αστυνομικός, δεν είναι πάρα πολύ καλή ιδέα. Θα σου επιτεθούν οι Ρομά με πέτρες καδρόνια και μάρμαρα. Θα σου επιτεθούν οι κουκουλοφόροι με ρόπαλα και μολότοβ. Θα έρθει ένας αλήτης και θα σε κλωτσήσει και να σε πετάξει έξω από το γραφείου του υπουργού παιδείας. Θα πας να πιάσεις έναν μεθυσμένο Αλβανό οδηγό και θα σου ορμήσει για ξύλο. Αναρωτιέμαι αν – ίσως στο καλύτερο κράτος του κόσμου – στην Αμερική συνέβαιναν αυτά τα περιστατικά, σε πόσα δευτερόλεπτα ο αστυνομικός θα τράβαγε όπλο; Σε 2, σε 3, σε 5; Στη γελοία χώρα μας που είναι μόνο για διακοπές, ο αστυνομικός πρέπει να ταπεινώνεται καθημερινά. Να τραυματίζεται. Να τον φωνάζουμε μπάτσο γουρούνι και δολοφόνο. Όταν όμως τον χρειαστούμε, σε 36 δευτερόλεπτα πρέπει να έρθει γιατί αλλιώς…. που είναι η αστυνομία;

Γιορτάσαμε την Εθνική Επέτειο του ΟΧΙ. Τη λέξη που ξεφτίλισαν οι Συριζαίοι με το δημοψήφισμα τους και την περήφανη διαπραγμάτευση τους. Ξανά μανά η ίδια καραμέλα από την εθνομηδενιστική θολοκουλτούρα του τίποτα. Εθνικιστικές οι παρελάσεις, φασιστικές οι παρελάσεις, αναχρονιστικές και ότι άλλο υποτιμητικό μπορείς να φανταστείς. Την ίδια ώρα που μια για πράξη υπέρτατου ηρωισμού που είχε κομβική σημασία στην έκβαση του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, στην άχρηστη χώρα μας η παρέλαση για την Εθνική Εορτή θεωρείται μίασμα και καύχημα μας είναι το Gay Pride. Μια τεράστια μορφή, ο στρατηγός Χαράλαμπος Κατσιμήτρος ( όχι ρε, δεν σου λέω ποιος είναι, γκουγκλισε το να ξεστραβωθείς ) μας είναι απολύτως άγνωστος και διάσημα είναι το Τζεησον Αντιγόνη και τα αγοράκια με λάτεξ που χαμουρεύονται μέσα στη μέση του δρόμου.

Η αθλιότητα και η παρακμή συνεχίζεται με την αποβολή των  6 μαθητών στο ΓΕΛ του Γέρακα επειδή τόλμησαν και τραγούδησαν το Μακεδονία Ξακουστή. Αχρείοι. Γεμίσαμε ελληνόφωνους ανθέλληνες.

Ο υπουργός Παιδείας, κ. Γαβρόγλου δήλωνε χωρίς ίχνος ντροπής, ότι το ….. ρωμαλέο φοιτητικό κίνημα πρέπει να προστατέψει τα Πανεπιστήμια από τις εφόδους των Οστρογότθων και τους εμπόρους ναρκωτικών. Θα έχουμε την παγκόσμια πρωτοτυπία να έχουμε ταυτόχρονα φοιτητές με πτυχίο και  μαύρη ζώνη στο κουνγκ φου. Ή να τους λέμε εν συντομία Νίντζα φοιτητές. Παρακολούθησα μια ομάδα με αλήτες να κάνουν κατάληψη στο γραφείου του υπουργού και δεν ήξερα ποιον να πρωτολυπηθώ. Ότι και να είναι ο Γαβρόγλου με τις ιδέες του. Όσο και χάλια να είναι το γραφείο του λες και κάνουν πάρτι οι κατσαρίδες. Δεν παύει να είναι ένας ηλικιωμένος άνθρωπος 71 ετών και άκουγα τα κωλόπαιδα να του μιλάνε με τρόπο που ακόμα και οι καμένοι χούλιγκαν των γηπέδων θα ντρέπονταν να ξεστομίσουν. Κοτζάμ αστυνομικός διευθυντής εκδιώχθηκε από ένα τσόγλανο και δεν συνέβη τίποτα. Δεν τον κατηγορώ τον άνθρωπο. Τι να κάνει; Να τολμήσει να εφαρμόσει το νόμο, να τον ξηλώσουν και να τον πουν φασίστα; Απλώς έφυγε. Ταπεινωμένος όπως και όλη η Αστυνομία.

Σε υπουργικό συμβούλιο ο ένας υπουργός ενωπίων όλων κατηγορεί τον άλλον για κλέφτη και μιζαδόρο και στην ψόφια χώρα μας δεν θροΐζει φύλλο.

Έχουμε μια πανεπιστημιακή σχολή στην Αθήνα. Τη Φιλοσοφική. Στην κοιτίδα του πολιτισμού, αυτή η σχολή θα έπρεπε να είναι η κορυφαία του κόσμου. Να έρχονται φοιτητές από κάθε σημείο του πλανήτη. Να σφάζονται οι καθηγητές για το ποιος θα διδάξει. Στη Φιλοσοφική Αθηνών, της χώρας που γέννησε μεταξύ άλλων τη φιλοσοφία. Αντ’ αυτού,  παρακρατικοί πεζοναύτες με το ευφάνταστο όνομα «Ρουβίκωνες» έχουν κάνει κατάληψη, άνοιξαν γραφείο για εγγραφές και κάνουν πάρτι. Όπως πάρτι κάνει η βρωμιά, η ασχήμια, οι καταστροφές και τα ναρκωτικά.

Θα μου πεις – και θα έχεις δίκιο – τι μπορεί να περιμένεις; Τι πολίτες μπορεί να βγάλει ένα Πανεπιστήμιο όταν έχει για καθηγητές τον Βαρουφάκη, τον Γαβρόγλου, τον Μάρδα, τον Κατρούγκαλο, τον Μαριά, την Ρεπούση, τον Μπαλτά, τον Παρασκευόπουλο και την Θεανώ Φωτίου;;

Αφού όλα πάνε υπέροχα, η κυρία Νοτοπούλου, υπουργός, πρώην καθαρίστρια στο Δήμο που δεν έπιασε σκούπα ούτε για 6 δευτερόλεπτα, έβαψε το υπουργείο της με κόστος 18.600 ευρώ [ ΣΣ. ‘Εγγραφο στη Διαύγεια ]. Ουρανοξύστη να έβαφε, λιγότερα θα πλήρωνε.

Η διαφθορά και η παρακμή σε όλο της το μεγαλείο. Πώληση του Ελευθέριος Βενιζέλος με 400 εκατομμύρια και μας το γύρισε πίσω η Κομισιόν ως απαράδεκτο. Τελικά το Ελ Βεν πωλήθη στην ίδια εταιρεία με 1,3 δις. Κανείς δεν ασχολήθηκε με το παρολίγον εθνικό έγκλημα.  Το ίδιο και με το Θριάσιο όταν ο αξιοθαύμαστος υπουργός κ. Σπίρτζης άλλαξε τους όρους της σύμβασης μετά την υπογραφή της, μειώνοντας το τίμημα στο μισό, από 20 εκατ σε 10, και τετραπλασιάζοντας τα τετραγωνικά δόμησης !!!!!!

Έκλεισε το Mega, κλάμα στα κοινωνικά δίκτυα από τους ίδιους ανθρώπους που το  έκραζαν νύχτα μέρα ως διαπλεκόμενο. Το Mega έφτιαξε καριέρες. Έκανε ανθρώπους διάσημους. Μοίρασε χρήμα, δόξα και προβολή. Δεν είδα καμία συναυλία συμπαράστασης, ούτε ανέβηκε κανείς στα κάγκελα. Για το έκτρωμα της ΕΡΤ, τη χειρότερη κρατική τηλεόραση όλων των εποχών, που έγραψε σε αγώνα χάντμπολ τα Σκόπια ως Μακεδονία και τους «μερικούς δεκάδες πολίτες» το κολοσσιαίο συλλαλητήριο,  θυμάσαι τι κλαυθμός και οδυρμός ακουγόταν καθημερινά.

Στην Ελλάδα που η Μακεδονία μας δεν θα είναι μια…

Από το 2005 που διατηρώ αυτό το blog, 14 συνεχόμενα χρόνια, δεν έχω γράψει ποτέ κάτι αντίστοιχο αλλά σήμερα θα κάνω μια εξαίρεση.

ΑΝΤΕ ΓΑΜΗΘΕΙΤΕ.

Υγ1. Ευτυχώς που υπάρχει και ο γίγαντας Πετρούνιας και μας χάρισε το παιδί ένα χαμόγελο σε αυτή τη ζοφερή πραγματικότητα…

Υγ2. Αναρωτιέμαι αν υπάρχει Θεός και τι σχεδιάζει για αυτή τη χώρα. Ένα ισχυρό σοκ ή την ολοκληρωτική καταστροφή;

ΟΙ ΑΘΛΗΤΙΚΟΙ ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΟΙ

Τους αθλητικούς αρθρογράφους γνώμης τους κατατάσσω σε τέσσερεις κατηγορίες.

Οι ειλικρινείς. Αυτούς που λένε την γνώμη τους με θάρρος. Ανεξάρτητα αν συμφωνείς ή όχι αλλά παραδέχεσαι ότι έχουν επιχειρήματα και μια δομημένη άποψη. Παράδειγμα ο Παπαδογιάννης.

Οι πολιτικάντηδες. Αυτοί που γράφουν ένα φορτηγό στερεότυπα – κλισέ που λέμε και στα νέα ελληνικά – και είναι ΟΦΑ. Όπου φυσά ο άνεμος δηλαδή και ανάλογα με το τι λέει ο κόσμος. Κέρδισε ο Σπανούλης σήμερα; Ήρωας μεγαλύτερος και από τον Κολοκοτρώνη. Έχασε ο Σπανούλης σήμερα; Θάνατος με κρεμάλα στο Σύνταγμα! Η συντριπτική πλειοψηφία δηλαδή.

Οι τερατολόγοι. Αυτοί που γράφουν κάτι εξωφρενικό μόνο και μόνο για να μαζέψουν πολλά κλιξ τα άρθρα τους, να τους κράζει ο κόσμος για να γίνεται μάταιος ντόρος. Χυδαία μαγκιά που προκαλεί ρύπανση.  

Οι PRιτζήδες. Δημόσιες σχέσεις με τους παράγοντες για να μη μας στείλουν μπράβους. Δημόσιες σχέσεις με τους παίκτες για να μαθαίνουμε τι γίνεται στα αποδυτήρια. Δημόσιες σχέσεις με τους προπονητές για να πάρουμε αποκλειστικές δηλώσεις. Δημόσιες σχέσεις με τους οργανωμένους για να μην πάθουμε κάποιο ατύχημα. Από μπάσκετ; Μηδέν.

Πολιτική και αθλητισμός έχουν πολλές ομοιότητες. Ότι ισχύει για τους αθλητικούς, ισχύει και για τους πολιτικούς. Στον αθλητισμό είναι πιο ξεκάθαρο γιατί εκλογές έχουμε κάθε εβδομάδα και όπως έχουν γίνει τα πράγματα, δύο φορές τη βδομάδα.

Είσαι απολύτως υπεύθυνος για το ποιους διαβάζεις, ποιους λαμβάνεις υπόψη σου και ποιους θεωρείς έγκυρους. Το να κάνεις το κλικ, να διαβάζεις και μετά από κάτω στα σχόλια να βρίζεις σημαίνει πως είσαι κάφρος και ηλίθιος μαζί.

Όχι φίλε μου.

Δεν είναι αλήτης ρουφιάνος και δημοσιογράφος.

Εσύ είσαι μαλάκας !

REUNION ΣΥΜΜΑΘΗΤΩΝ

Αν σε χαλάει το reunion, λυπάμαι αλλά μουντιάλ το λέμε και όχι παγκόσμιο κύπελλο. Ωραία λεξούλα, επικράτησε της επανένωσης.

Ενίοτε έβλεπα, άκουγα, χάζευα στο facebook διάφορες εξαγγελίες για reunion από διάφορους τύπους  και μονολογούσα γιατί και από τη δική μου σειρά δεν έγινε ούτε ένα. Αναρωτιόμουν μήπως έγινε αλλά δεν με ειδοποίησε κανείς.

Στη γειτονιά μου, η συντριπτική πλειοψηφία των πάλαι πότε συμμαθητών μετανάστευσε. Ελάχιστοι απέμειναν με τους οποίους λέμε την καλημέρα του θεού χωρίς να κάνουμε παρέα. Μια μέρα, μια κοπέλα με σταμάτησε στο δρόμο και μου είπε πως ήρθε η σειρά μας !

Μπήκα στη σχετική σελίδα στο facebook και δεν σου κρύβω ότι μέχρι και την τελευταία στιγμή δεν ήμουν σίγουρος αν πραγματικά ήθελα να πάω.

Μπορεί τη λέξη bullying να την ανακαλύψαμε τώρα αλλά πάντα υπήρχαν φαινόμενα διαχωρισμού, μαγκιάς, με κλίκες, με μουράτους και τύπισσες με τη σχετική αυλή και ότι τέλοσπαντων υπάρχει σε κάθε μικρογραφία κοινωνίας.

Τα δικά μου σχολικά χρόνια δεν θα τα χαρακτήριζα απολύτως ευτυχισμένα. Αλλά ήμουν και εγώ δυναμικό αγοράκι. Στην τάξη μας είχαμε 3 στίχους με περίπου 10 θρανία έκαστος. Καθόμουν συνήθως στο τελευταίο. Απλώς μια μέρα τράβηξα το θρανίο και το κόλλησα στον τοίχο στο βάθος. Βρε αμάν, βρε γύρνα, βρε γιατί εκεί κάτω, βρε καλό μου, βρε χρυσό μου, ούτε καν. Όλη τη χρονιά την έβγαλα στο θρόνο μου και το απόλαυσα. Και μαθητής του 18 και αναρχοαυτόνομος εξτρεμιστής.

Θα σου πω ένα παράδειγμα.

Ανέκαθεν μου άρεσε το διάβασμα εξωσχολικών βιβλίων και των εφημερίδων. Ένα από τα στοιχεία που πήρα από τον συγχωρεμένο τον πατέρα μου. Τότε δεν υπήρχε ούτε ιντερνετ, ούτε facebook, ούτε twitter. Η ενημέρωση ήταν μόνο με τα παραδοσιακά μέσα. Διάβασα λοιπόν στην εφημερίδα πως ο Μάτζικ Τζόνσον είχε AIDS. Επειδή ήταν ο αγαπημενός μου παίκτης – ναι, και σε αυτό ήμουν ανώμαλος, όλοι λάτρευαν τον Τζόρνταν – στενοχωρημένος το είπα στους συμμαθητές μου. Επειδή οι άλλοι ήταν ταγάρια και διάβαζαν μόνο το «Μπλεκ» και το «Αγόρι» δεν ήξεραν τίποτα και έπεσε πανσχολικό δούλεμα. Άρχισα να αναρωτιέμαι αν διάβασα σωστά ή αν υπνοβατούσα. Με τρεις μέρες καθυστέρηση το έμαθαν και οι άλλοι. Ούτε ένας από αυτούς που με κοροϊδευε δεν ήρθε να μου πει «ρε ύποπτε, σε αδικήσαμε δίκιο είχες».

Ένας από τους βασικούς κανόνες στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο είναι πάντα να αποδέχεσαι τις προσκλήσεις. Είναι καλύτερα να πας και να αποχωρήσεις με μια δικαιολογία αν δεν αισθανθείς καλά παρά να κάθεσαι ολομόναχος να βλέπεις τηλεόραση. Στο κάτω κάτω της γραφής αν υπάρχει εκεί έξω μια καλή συγκυρία, μια καλή έκπληξη, ε, στο σπίτι σου δεν θα τη βρεις ποτέ.

Πήγα. Είχε μεγάλη επιτυχία καθώς παρόντες ήταν περίπου οι μισοί. Από τους 140-150 ήρθαν περί τα 70 άτομα.

Τελικά είχε πλάκα.

Δεν σου κρύβω ότι στην αρχή εστίασα στις γυναίκες. Κορίτσια που καψουρεύτηκα και δεν το έμαθαν ποτέ, κορίτσια που θαύμαζα και δεν τολμούσα καν να πλησιάσω, μέτρια κορίτσια, χάλια κορίτσια, κορίτσια που ήρθαμε κοντά αλλά εκείνο το ρημάδι το κλικ που δεν έγινε ποτέ. Πως ήταν και πως έγιναν. Αμέσως μετά, ασχολήθηκα με τις ζωές των άλλων. Τα βασικά που μπορείς να ρωτήσεις οποιονδήποτε άνθρωπο.

Υγεία, Περιοχή που μένει, επαγγελματική δραστηριότητα και οικογενειακή κατάσταση. Έφτασα σε σημείο να ντρέπομαι να απαντήσω στην ερώτηση «εσύ με τι ασχολείσαι;» για να μη νομίζουν ότι λέω ψέμματα.

Λίγες μέρες αργότερα, βγήκα έξω με μια κοπέλα που θέλαμε μεν αλλά ήταν ήδη δεσμευμένη. Είχα και το τυχερό μου! Μετά έκανα ένα ραδιοφωνικό αφιέρωμα στους παλιούς συμμαθητές, όλοι συντονίστηκαν από τις εκατοντάδες μηνυμάτων στο τσατ πέρασαν πολύ ωραία.

Οι μέρες που ακολούθησαν ήταν για τα χαζοχαρούμενα του facebook. Τραγουδάκια, σχολιάκια, αχαούχα που προοδευτικά ατόνησαν. Λες και μερικοί πήγαν στην εκπομπή της Βίκυς Χατζηβασιλείου και βρήκαν τα χαμένα τους αδέρφια μαζί με τη χαμένη Ατλαντίδα. Πάντως, κάποιοι μετά την πρώτη επανένωση επικοινωνούν διαπροσωπικά και ενίοτε κάνουν παρέα.

Προσπαθήσαμε να κάνουμε άλλες δύο συναντήσεις. Παρά τα facebookικά «θα έρθω σίγουρα στο επόμενο, ας όψεται η μοίρα, ο καιρός, τα παιδιά, ο ανοιχτός θερμοσίφωνας, το φαγητό στη φωτιά και η κίνηση των πλανητών» η δεύτερη συνάντηση δεν έγινε ποτέ. Ο καθένας έγραψε ότι δικαιολογία μπορείς να φανταστείς. Λίγους μήνες αργότερα, στην τρίτη προσπάθεια, οι 50 έγιναν 40. Οι 40 όσο πέρναγαν οι μέρες, 20. Τρεις ώρες πριν τη συνάντηση εξαπλώθηκε μέσω facebook εξατομικευμένη γαστρεντερίτιδα, αυτή που μεταδίδεται μέσω τσατ, και τελικά ήρθαν 8 νοματαίοι.

Έστω και αυτοί, ωραία περάσαμε. Πλάκα είχε.

Ο λόγος της χαμηλής προσέλευσης είναι πιστεύω ο εξής : Ο κόσμος στο σχολείο δεν πέρναγε πολύ καλά. Μπορείς στους νεότερους να έχουμε να διηγούμαστε «τα ωραία σχολικά χρόνια» αλλά η πραγματικότητα περνά από πάνω μας σαν νταλίκα και μας ισοπεδώνει. Ο μόνος λόγος που ήρθαν στο πρώτο ήταν η περιέργεια. Τα αγοράκια να δουν πως είναι σήμερα τα κοριτσάκια και τα κοριτσάκια να δουν πως είναι σήμερα τα αγοράκια αλλά και τα κοριτσάκια. Οι γυναίκες στο κουτσομπολιό και στη ζήλεια είναι άφταστες. Ικανοποιήθηκε η περιέργεια, μας τελείωσαν και οι συναντήσεις.

Θα ευγνωμονώ για πάντα την - υπέροχη και τότε και τώρα - κοπέλα που είχε την ιδέα του reunion και την υλοποίηση του. Πήρα ένα ωραίο μάθημα. Δεν ξέρω πότε θα κάνω παιδιά. Πιθανώς το 2168 καθότι είμαι ο Χαϊλάντερ και ζω για πάντα. Αυτό που θα τους τονίσω είναι πως στη μικρή κοινωνία του σχολείου δεν έχει καμία σημασία τι είσαι. Μετά είναι η πραγματική ζωή. Και μάλιστα στην πραγματική ζωή τα μεγέθη του σχολείου είναι αντιστρόφως ανάλογα.

Χάρηκα πάρα πολύ για αυτά τα παιδιά που τότε ήταν στην απέξω, δεν ήταν μούρες, δεν ήταν in, δεν ήταν σούπερ, αλλά 25 χρόνια μετά, κάνουν καριέρες, έχουν οικογένειες και διάγουν ένα βιο το λιγότερο αξιοπρεπή και σε πολλές περιπτώσεις είναι ευκατάστατοι.  Respect.

Αυτό που σίγουρα έχω να προτείνω είναι πως δεν έχει καμία σημασία τι έκανες στο σχολείο. Αν ακούσεις για reunion να πας τρέχοντας γιατί θα βγάλεις πάρα πολύ χρήσιμα συμπεράσματα. Ακόμα και αν είσαι άνεργος και νοιώθεις μειονεκτικά, που ξέρεις, μπορεί κανείς που σε συμπαθούσε τότε να σε βοηθήσει. 

Να πας.

ΑΓΓΕΛΟΣ ΑΝΑΣΤΑΣΙΑΔΗΣ

Να σου πω την αλήθεια, την απομάκρυνση του Μίκαελ Σκίμπε, δεν την κατάλαβα. Όταν ήρθε στην Εθνική μας, μάζεψε ένα σκορποχώρι. Θυμάμαι τον Παπασταθόπουλο που δήλωνε πως «γίναμε ομάδα ξανά». Υποτίθεται πως σημείωσε δύο αποτυχίες. Η μια ήταν η πρόκριση στο Μουντιάλ και η άλλη η πορεία μας στο Nations League.

Στους ομίλους καλά τα πήγαμε. Αποκλειστήκαμε από τους φιναλίστ του τελικού Κροάτες! Δεν χάσαμε και από τα Κάτω Πετράλωνα! Σε ότι αφορά τα τελευταία παιχνίδια, εντάξει δεν μαγέψαμε αλλά τι να σου κάνει ο Σκίμπε;

Μήπως αδίκησε κανέναν; Μήπως το ελληνικό ποδόσφαιρο παράγει τους χαφ της Κροατίας και τους αγνόησε; Αυτοί είμαστε, αυτούς έχουμε, έτσι μπορούμε να παίξουμε, έτσι παίζουμε. Έχουμε όμως και εμείς θέμα ως ελληνική ποδοσφαιρική κοινότητα. Παίζουμε αμυντικά για το 1-0 και τις νίκες, δεν μας αρέσει γιατί πονάνε τα μάτια μας. Προσπαθούμε να παίξουμε επιθετικά, χάνουμε και γκρινιάζουμε. Την Εθνική μας τη βλέπουμε για να την υποστηρίξουμε. Όποιος θέλει θέαμα, υπάρχει η Μπαρτσελόνα και η Μάνστεστερ Σίτι.

Τέλοσπαντων, διώξαμε τον Σκίμπε.

Δεν περίμενα σε καμία περίπτωση να προσληφθεί στη θέση του ο Άγγελος Αναστασιάδης. Τελικά υπάρχει Θεός και βλέπει.

Πιστεύω πως ο Αναστασιάδης είναι ο πιο αδικημένος ποδοσφαιράνθρωπος στην Ελλάδα. Ίσως ο πιο τίμιος που πέρασε ποτέ. Αν είχαμε άλλους πέντε σαν αυτόν το ελληνικό ποδόσφαιρο θα ήταν δέκα φορές καλύτερο.

Από όποια ομάδα πέρασε άφησε έργο. Από τον Καραγκούνη που δήλωνε «Αν άφηναν τον Άγγελο στον Παναθηναϊκό θα κάναμε παπάδες» μέχρι τον Πλατανιά που τον πήρε ερείπιο και τον έσωσε χαλαρά. Ακόμα και στην Εθνική Κύπρου ο καλύτερος που πέρασε ποτέ ήταν.

Ξέρει μπάλα, ξέρει πολύ καλά το ελληνικό ποδόσφαιρο, είναι δίκαιος και έντιμος άνθρωπος. Όποιον ενοχλεί η ευσέβεια του, προτιμώ κάποιον που επικαλείται την Παναγία παρά κάποιον που τη βρίζει.

Από κει πέρα στην Εθνική Ομάδα δεν χρειάζεσαι κάποιον με υπερσύγχρονους τρόπους προπόνησης ή ξέρει 73 διαφορετικά συστήματα. Θέλεις κάποιον που να έχει στα ύψη την ψυχολογία της ομάδας, να κρατά τα αποδυτήρια και να εμπνέει τους παίκτες ότι είναι δίκαιος. Αυτά ο Άγγελος τα έχει. Ούτε παιχνίδια μανατζαραίων κάνει, ούτε θα κοιτάξει από ποια ομάδα καλεί ποιους παίκτες.

Μπορεί να είναι αντιτουριστικός, να μην είναι καλός στις δημόσιες σχέσεις, να μη φοράει γραβάτα και να μην είναι κοσμοπολίτης. Δεν ψάχνουμε όμως υπάλληλο υποδοχής σε πεντάστερο ξενοδοχείο, προπονητή θέλουμε.

Στο κάτω κάτω της γραφής η Εθνική μας βρίσκεται στο νούμερο 50 της παγκόσμιας κατάταξης. Ποιος θα ερχόταν; Αν ήταν ξένος, θα έπρεπε να τον πληρώσουμε αδρά. Έλληνας νομίζω πως δεν υπάρχει άλλος.

Η ουσία είναι πως το ελληνικό ποδόσφαιρο δεν έχει ποιοτικούς παίκτες. Έχουμε καλούς αμυντικούς, μηδέν στα χαφ και τον Μήτρογλου. Δεν ξέρω αν ο καλός Άγγελος Αναστασιάδης μπορεί πραγματικά να αλλάξει κάτι προς το καλύτερο.

Ελπίζω να τον σεβαστούν πρωτίστως οι δημοσιογράφοι και μετά οι φίλαθλοι και να μην τον λοιδωρήσουν για την πίστη του και να τον αφήσουν να δουλέψει. Θα πρέπει και από την άλλη η ομοσπονδία να τον προστατέψει και να μην αρχίσουμε τα «είναι ΠΑΟΚτζής και φωνάζει αυτούς από τον ΠΑΟΚ ενώ τα δικά μας παιδιά τα αδικεί».

Προσωπικά πάντως του εύχομαι καλή επιτυχία και την αναγνώριση που στερήθηκε στο επαγγελματικό πρωτάθλημα, να τη βρει με την Εθνική μας.

DONALD TRUMP

Κάτι γίνεται εκεί στην Αμερική. Κάτι σοβαρό γίνεται και έρχεται και στη γειτονιά μας. Οι δημοσιογράφοι στέκονται ως συνήθως στην επιφάνεια και το παρουσιάζουν ως κωμωδία. Το θέμα είναι η κοινωνία. Το πώς αφομοιώνει, πως αντιδρά και πως εξελίσσεται.

Η γνώμη που έχουν διαμορφώσει οι πολίτες του πλανήτη είναι αυτή που τους σερβίρουν τα μαζικά μέσα επιρροής. Ένας γραφικός, ένας κωμικός που είναι Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών και όπου να ναι, πέφτει.

Είναι οξύμωρο αλλά ο πιο αδικημένος άνθρωπος στη Γη, είναι ο δισεκατομμυριούχος Donald Trump. Παντού τον βρίζουν. Παντού τον λοιδορούν. Παντού μιλούν εναντίον του. Αυτός τι έχει να αντιπαρατάξει; Το twitter ! Μόνο αυτό του έμεινε.

Μου έλεγαν το προηγούμενο καλοκαίρι Έλληνες της Αμερικής που ήρθαν στη χώρα μας για διακοπές, σοβαροί άνθρωποι, με καριέρες και περιουσίες στο μεγάλο μήλο, ότι 5 οικογένειες ελέγχουν πάνω από 5.000 ΜΜΕ  και μέρα νύχτα χτυπούν τον Τράμπ.

Το bullying που έχει υποστεί αυτός ο άνθρωπος δεν έχει προηγούμενο ! Μια πορνοστάρ έγινε παγκοσμίως διάσημη διαλέγοντας σε τηλεοπτική εκπομπή ένα από τα  μανιτάρια που της έδειξαν που θα προσέγγιζε το μέγεθος του μορίου του Τραμπ και φυσικά διάλεξε το μικρότερο. Αυτό είναι διασυρμός ! Τι καθόμαστε και λέμε για ανθρώπινα δικαιώματα και κουραφέξαλα;; Μπορεί ο όχλος να ηδονίζεται και να πιστεύει ότι ο πανίσχυρος πρόεδρος γίνεται περίγελως αλλά τέτοια ανελέητα χτυπήματα δεν είχε δεχθεί ποτέ κανείς άλλος Πρόεδρος των ΗΠΑ. Ως άνθρωπος στενοχωρήθηκα. Και ποια είναι αυτή η πόρνη που κάνει ρόμπα παγκοσμίως έναν άνθρωπο επειδή πριν από αρκετά χρόνια πήγε μαζί της;;

Έναντι της Χίλαρι τον υποστήριζα αλλά τώρα πια έγινα οπαδός του! Δηλαδή αν εγώ κάνω σχέση με μια τύπισσα, δικαιούται αυτή σε περίπτωση που γίνω διάσημος να γυρνάει τα κανάλια και να λέει πόσο μεγάλο τον έχω;;

Τέτοια χυδαιότητα και μάλιστα στην Αμερική, δεν την περίμενα με τίποτα !

Ένα ολόκληρο μιντιακό σύστημα, με διάφορους ηθοποιούς, αθλητές, celebrities τάσσονται εναντίον του και με άσχημες εκφράσεις, στοιχείο που τον έκανε συμπαθή στον κόσμο – και σε εμένα – και τον ψήφισε.

Υποτίθεται πως του βγάζουν συνέχεια σκάνδαλα με τους Ρώσους, με τους χάκερς, με πορνοστάρ και θέλω να δω αν τις εκλογές για το Κονγκρέσο  θα τις πάρει περίπατο ή η συνεχής πολεμική θα πιάσει τόπο. Πιθανολογώ, μια και πίστευα πως θα κερδίσει τη Χίλαρι – που συνέβη – έτσι θα γίνει και τώρα.

Σίγουρα δεν είναι ο συμβατικός πολιτικός, ο «καθωσπρέπει» αλλά δεν υποκρίθηκε ποτέ κάτι τέτοιο. Αυτό που ξέρω είναι πως και η Αμερικανική Οικονομία πάει τρένο, και με τον Κιμ Γιονγκ Ουν τα κατάφερε μια χαρά και εμείς οι Έλληνες έχουμε κάθε λόγο να τον ευχαριστούμε.

Αφενός γιατί έβαλε το χεράκι του στην αποφυλάκιση των δύο παιδιών μας αφετέρου κόβει τον αέρα του Ερντογάν.

Δεν ξέρω πόσο θα αντέξει. Δεν έχει βαθιά ερείσματα στην πολιτική για αυτό και συνεχώς αλλάζει συνεργάτες. Αυτό όμως που θέλω να δω είναι την αντίδραση της αμερικανικής κοινωνίας…

Ο κόσμος μας αλλάζει. Οι δημοσιογράφοι προτιμούν την εύκολη ταμπέλα του ακροδεξιού. Οι καλλιτέχνες πουλάνε τον αντιρατσισμό. Η σιωπηρή πλειοψηφία είναι βουβή αλλά στις ψηφοφορίες σε όλο το δυτικό κόσμο δίνει σαφή μηνύματα. Καθημερινά στα κανάλια, στα sites, στα ΜΜΕ, προσπαθούν να πείσουν τον κοσμάκη πως δεν υπάρχει κανένας λόγος ανησυχίας.

Η εικόνα του καθημερινού βίου είναι διαφορετική. Οι εργολάβοι ψευτανθρωπισμού που πουλάνε το open mind δεν μπορούν να μας δώσουν το παράδειγμα με τη ζωή τους. Ως γνωστόν από την πολυτέλεια και τη χλιδή που διάγουν, όλα τους φαίνονται παράξενα και στη διάθεση του λαού πάντα θα υπάρχει το παντεσπάνι….

ΝΕΑ ΑΡΧΗ

Τον Οκτώβριο του 2015 βρέθηκα σε ένα αξιοπρεπές web radio με στούντιο, τον M-Word Radio και έκανα εκπομπές μέχρι και τον Οκτώβριο του 2018.

Πριν από λίγες ημέρες αποχώρησα καθώς βρήκα καινούρια ραδιοφωνική στέγη στα FM ! Επέστρεψα στη μεγάλη μπάντα, στους μεγάκυκλους που λένε και οι παλαιοί, από το 2008 που πρωτοασχολήθηκα σχεδόν από τύχη με το ραδιόφωνο που από μια επιφυλακτική αρχική ενασχόληση εξελίχθηκε σε μεγάλη αγάπη.

Πήγα, εκπαιδεύτηκα καθώς όλα είναι καινούρια για εμένα, έκανα την πρώτη μου εκπομπή την προηγούμενη Τετάρτη, πήγαν όλα καλά και ευτυχώς δεν διαλύθηκε το στούντιο οπότε μπορώ με δόξα και τιμή να το ανακοινώσω !

Τούδε εφεξής, κάθε Τετάρτη τα μεσάνυχτα μπορείς να με ακούς στον ΑΡΤ FM 90,6

Οπότε και στο αυτοκίνητο να είσαι, δεν θα χάνεις τις εκπομπές μου !

Διαδικτυακά οι εκτός Αθηνών στο http://www.artfm906.gr/

ΣΠΑΝΟΥΛΗΣ Η ΔΙΑΜΑΝΤΙΔΗΣ;;;;

Elementray Dear Watson!

ΔΙΑΜΑΝΤΟΥΛΗΣ !

Καγχάζω με την αθάνατη ελληνική δημοσιογραφική πένα που δεν θέλει να χάσει τους πράσινους ή τους κόκκινους πελάτες και καταφεύγει στο ασφαλές κλισέ. «Παίζουν σε διαφορετική θέση». Το δεύτερο σύνηθες κλισέ – που εδώ δεν κολλάει αλλιώς θα χρησιμοποιείτο χωρίς δισταγμό – είναι το «άλλη εποχή άλλες συνθήκες». Επειδή εσύ που με διαβάζεις τακτικά ξέρεις ότι παίρνω θέση, θα σου πω αυτό που πιστεύω.

Φυσικά και χωρίς δεύτερη συζήτηση, Βασίλης Σπανούλης. Για τρεις απλούς λόγους.

Α) Ο Σπανούλης τολμά. Τόλμησε και πήγε στο ΝΒΑ έστω και αν βιάστηκε να φύγει. Τόλμησε και άφησε την ασφάλεια του Παναθηναϊκού και πήγε στον Ολυμπιακό. Με ότι αυτό συνεπάγεται από το τι θα άκουγε στο γήπεδο, μέχρι πόσους θα έκανε χαρούμενους αν αποτύγχανε και σκέψου τι έκανε: Ανέλαβε το project να οδηγήσει τον Ολυμπιακό στην κορυφή της Ευρώπης παίρνοντας από το χεράκι κάτι παιδάκια. Και το έκανε! Ο Διαμαντίδης τι τόλμησε; Τίποτα απολύτως.

Β) Γιατί έχει πετύχει περισσότερα μπαζερ μπιτερ στην καριέρα του και έχει καθαρίσει περισσότερους κρίσιμους αγώνες υπέρ της ομάδας του. Τόσο απλά.

Γ) Γιατί όσο και αν με τον 3D είδαμε διαφορετικά το μπάσκετ – που ισχύει – και μάθαμε να εκτιμούμε την τακτική, την άμυνα, θαυμάσαμε τις τάπες του γκαρντ, την συνολική αμυντική λειτουργία, πρωτοείδαμε τον …..λίμπερο του μπάσκετ και τη σιγουριά του προπονητή υπολογιστή μέσα στο γήπεδο, ας μην ξεχνάμε την πεμπτουσία του αθλήματος:  Είναι το σκορ. Οι πόντοι. Τα καλάθια. Ο Σπανούλης ήταν είναι και θα είναι σκόρερ. Ο καλύτερος που βγάλαμε μετά τον Γκάλη. Βγάλαμε και άλλους ίσως και καλύτερους όπως τον Γιώργο Διαμαντόπουλο η ακόμα και τον Άγγελο Κορωνιό αλλά με τη διάρκεια και στο επίπεδο που έπαιξε ο Σπανούλης, κανένας άλλος. Σου θυμίζω ότι στη μεγαλύτερη νίκη στην ιστορία του ελληνικού αθλητισμού που ήταν φυσικά εναντίον των ΗΠΑ στη Σαϊτάμα, θυμάσαι ποιος ήταν ο πρώτος μας σκόρερ; Ο Σπανούλης με 22 πόντους..

Μέγας ο ένας και μέγας και ο άλλος αλλά ο Σπανούλης είναι μακράν ο κορυφαίος.

Στη σύγκριση Διαμαντίδη – Παπαλουκά, εκεί θα πάρω τον Μήτσο αφενός λόγω μεγαλύτερης διάρκειας. Αφετέρου ο ένας έφτασε πολύ ψηλά χάρη στη δουλειά που έκανε στην ατομική προπόνηση. Ο άλλος έπαιξε μόνο με το ταλέντο του και δεν δούλεψε καθόλου. Όπως τον γνωρίσαμε στον Πανιώνιο, έτσι τελείωσε και την καριέρα του. Η αλήθεια πάντως είναι πως ο Παπαλουκάς στα καλύτερα του ήθελε 5 Διαμαντίδηδες στην καθησιά του αλλά εκείνο το ρημάδι το σουτ δεν ήθελε να το φτιάξει…