ΦΑΣΙΣΤΙΚΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑΚΟ ΑΣΥΛΟ

Αυτό που μου κάνει εντύπωση το τελευταίο διάστημα στο χειρότερο των κοινωνικών δικτύων, το τουιτερ, είναι οι αντιδράσεις των Συριζαίων. Ναι είναι το χειρότερο καθώς σε σχέση με το facebook και το Instagram, αφήνει τον χρήστη απροστάτευτο. Μπορείς ανά πάσα στιγμή να γίνεις έρμαιο στις ορέξεις κάθε ψυχανώμαλου με τα retweets αυτού και των ομοίων του. Ενώ στα ανωτέρω, τον κόβεις, του σβήνεις και τα σχόλια και καληνύχτα σας.

Δεν έχω ξεκαθαρίσει αν οι Συριζαίοι οπαδοί είναι είτε φανατικά τυφλοί είτε απομεινάρια 0,60. Μπορεί και τα δύο. Περίμενα πως μετά τις Εθνικές Εκλογές που έπεσε σφαλιάρα, κάπου θα κρατούσαν χαμηλούς τόνους ιδίως το καλοκαίρι, και το χειμώνα έχει ο θεός που δεν πιστεύουμε αλλά δεν χάνουμε θρησκευτική γιορτή για γιορτή μετά καμερών βεβαίως βεβαίως.

Βλέποντας τις αντιδράσεις τους για την κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου παραμένω ήσυχος. Το χάος μεταξύ ελληνικού τουίτερ και ελληνικής κοινωνίας παραμένει αβυσσαλέο. Με αυτά τα μυαλά που κουβαλάνε, ο Κυριάκος θα κυβερνήσει άλλα 5 Μουντιάλ.

Ας δούμε καταρχάς τι είναι το άσυλο.

Το πανεπιστημιακό άσυλο εδραιώθηκε μετά τη χούντα ώστε να προστατεύονται οι ιδέες, ο καθένας να εκφράζει ελεύθερα τη γνώμη του, μπλα μπλα μπλα. Γίνεται αυτό σήμερα; Φυσικά ΟΧΙ ! Είναι ο ορισμός του φασισμού! Τα ελληνικά πανεπιστήμια είναι φασιστικά, ρατσιστικά και μισαλλόδοξα. Ναι ξέρω, σου φαίνονται βαριές κουβέντες. Ερώτηση: Μπορεί ο Άδωνις Γεωργιάδης να πάει σε ένα και να μιλήσει ελεύθερα για την Μακεδονία; Μπορεί ο Θάνος Πλεύρης να πάει και να μιλήσει ελεύθερα για την αστική δημοκρατία και για την ανωτερότητα της έναντι της αναρχίας; Μπορεί πχ ο Καλαβρύτων Αμβρόσιος να πει τη γνώμη του για την ομοφυλοφιλία; Αμφιβάλλω αν θα βγουν ζωντανοί από κει μέσα. Αυτό δεν είναι άσυλο αλλά άντρο ακραίων !

Στα ελληνικά πανεπιστήμια, καθηγητές καθυβρίζονται, χτίζονται και ξυλοκοπούνται. Λαθρέμποροι πουλάνε προϊόντα, ναρκέμποροι ξερνούν στα παιδιά μας  πρέζες και οι τρομοκράτες παράγουν ανενόχλητοι τα όπλα τους. Άρα λοιπόν το άσυλο των ιδεών έχει μετατραπεί στις μέρες μας σε άσυλο εγκληματιών!

Θέλω πολύ να ρωτήσω όλους όσους ασπάζονται την αριστερίζουσα εθνομηδενιστική θολοκουλτούρα του τίποτα και σπούδασαν στο εξωτερικό. Μέχρι στιγμής αυτούς που έχω ρωτήσει, όλοι μα όλοι, μου λένε πως τέτοια φαινόμενα στα πανεπιστήμια του προηγμένου δυτικού κόσμου  - εκεί που παρά τα κουβανοβενεζουελάνικα αμπαλαέο, στον δυτικό κόσμο πάνε για σπουδές – δεν υφίστανται ούτε ως σκέψεις!

Η Νέα Δημοκρατία είχε την κατάργηση του ασύλου ψηλά στην ατζέντα της έτσι δεν είναι; Ήταν δίκαιο και το έκανε πράξη που λέει και μια ψυχή; Δεν την ψήφισαν οι πολίτες για αυτό; Οπότε τι σκούζουν οι περίεργοι στο τουίτερ;;;

Από κει και πέρα, όσο πιο καθαρά, τόσο πιο δυνατά, τόσο πιο αποτελεσματικά.

Αν έχω να επιλέξω μεταξύ της ασυδοσίας, του μπάχαλου και μεταξύ της αστυνομίας και της αυστηρότητας, προτιμώ την αστυνομία. Τι δεν καταλαβαίνεις;;

Ξεσηκώθηκαν οι ψευτοφιλελεύθεροι : Μα λέει δεν θα κάνουμε τα πανεπιστήμια μας αστυνομοκρατούμενα! Όταν συντελείται έγκλημα τι προτείνεις ρε ηλίθιε; Να επέμβει λέει η Πρυτανεία ή το ρωμαλέο φοιτητικό κίνημα που λέγε και ο γίγαντας Γαβρόγλου.

Πάτε καλά; Πίνετε το ουίσκι με το καλαμάκι και την ακούτε στα δύο λεπτά;

Τι θα κάνουν τα παιδάκια του κοσμάκη που πάνε να σπουδάσουν; Να τα βάλουν με οργανωμένες συμμορίες; Τι να σου κάνουν οι καθηγητές; Να φωνάξουν την αστυνομία και μετά να τους παραμονεύουν κάτω από τα σπίτια τους; Να διδάξουν πάνε και όχι να μεταμορφωθούν σε Τσακ Νόρις να επιβάλλουν το νόμο από μόνοι τους. Αυτή είναι η Ελλάδα. Μια χώρα σήψης και παρακμής και επειδή έχουμε κυριολεκτικά πιάσει πάτο, πρέπει να μπει μια τάξη.

Αστυνομία και όποιος δεν πάει για να διδάξει ή να διδαχθεί αλλά για να καταστρέψει περιουσίες – ιδιωτικές, δημόσιες -  και ανθρώπους, τότε τσιμπίδα, βραχιόλι και χαρήκαμε. Τόσο απλά όπως γίνεται σε όλα τα πολιτισμένα κράτη.

Λόγος για ειδικό πανεπιστημιακό άσυλο δεν υπάρχει. Ειδικά στην εποχή των κοινωνικών δικτύων είναι εντελώς τελείως ξεπερασμένο. Υπάρχει λόγος όμως για εύρυθμη λειτουργία της κοινωνίας. Νόμος και Τάξη.

Η ΝΔ το είπε και το έκανε και μπράβο της. Απομένουν τα έργα. Να δούμε επιτέλους την Πατησίων πεντακάθαρη από την αθλιότητα και από τη βάναυση προσβολή του πολιτισμού και του πολιτεύματος.

Όσο για τους επαναστάτες του τουίτερ, είναι μια θλιβερή παρεούλα που δεν ακούγεται ούτε στο διπλανό τραπέζι...

ΑΝΤΙΚΑΠΝΙΣΤΙΚΟΣ ΝΟΜΟΣ

Ήμουν σε ένα από τα αγαπημένα μου darts καφέ της Αθήνας όταν μας το είπε ο ιδιοκτήτης : «Παιδιά όπως βλέπετε, τασάκια δεν υπάρχουν. Όποιος θέλει τσιγάρο, έξω. Από σήμερα τέλος το κάπνισμα. Αντικαπνιστικός νόμος».

Ήμουν από αυτούς που πίστευα πως στην Ελλάδα δεν θα εφαρμοζόταν ποτέ. Ότι ο Έλλην ως κλασικός απείθαρχος που είναι, θα βρει μαγκιά, παραθυράκια, μπαλκονόπορτες, κλάψες και δεν θα γίνει τίποτα.

Τελικά όπως συμβαίνει πάντα, ο Έλληνας δουλεύει πάντα με τον βούρδουλα. Αν το αφήσεις ελεύθερο, θα τα κάνει χάλια. Με τον βούρδουλα σοβαρεύεται.

Το πρώτο βράδυ που λες, θύμωσα. Ήπια μόλις μια μπύρα ενώ συνήθως πίνω τρεις. Έκανα μόλις ένα τσιγάρο έξω και όταν τελείωσαν οι αγώνες μου, έφυγα κατευθείαν.

Την επόμενη μέρα που ξαναπήγα, μη σου πω το χάρηκα κιόλας. Προσαρμόστηκα. Απολάμβανα την καθαρή ατμόσφαιρα του μαγαζιού και σκεφτόμουν πως αν ο μαγαζάτορας καθαρίσει τον εξαερισμό, θα πηγαίνω μόνο και μόνο για βαθιές εισπνοές !

Από μερικές συζητήσεις που έκανα σε καφετέριες υπάρχουν κάποια θέματα που μένει να διευκρινιστούν.

Ακριβώς απέξω από το μαγαζί επιτρέπεται το κάπνισμα;; Ή θεωρείται ιδιωτικός χώρος και απαγορεύεται; Άκουσα από ιδιοκτήτη καφέ να λέει πως απαγορεύεται καθώς ο καπνιστής πρέπει να απέχει 10 μέτρα από το τελευταίο τραπέζι ! Αν ισχύει αυτό και δεν είναι ράδιο αρβύλα, είναι σκέτη τρέλα! Τι σχέση έχει ο εξωτερικός χώρος με τον κλειστό εσωτερικό;

Μπορεί ο μαγαζάτορας να βγάλει σταντ με τασάκια έξω ή θα πετάμε τα τσιγάρα όπου να ναι;

Αν ένας δημόσιος χώρος πχ νοσοκομείο, διαθέτει αυλή, εκεί το κάπνισμα επιτρέπεται;

Αν και καπνιστής θεωρώ σωστό τον αντικαπνιστικό νόμο. Δεν μπορεί να τον εφαρμόζουν οι άλλοι και εμείς εδώ να είμαστε οι χειρότεροι. Ξέρω τις κλάψες. Ας το πάρουμε απόφαση.

Ούτε να επιτρέψουμε να δηλωθούν καταστήματα που να επιτρέπουν το κάπνισμα γιατί θα το κάνουν όλοι. Όσοι αντισταθούν, λόγω αθέμιτου ανταγωνισμού θα αναγκαστούν να υποχωρήσουν.

Από την άλλη, τώρα έχουμε καλοκαίρι. Εύκολο είναι να ανοίξεις την πόρτα και να κάνεις ένα τσιγάρο. Το δύσκολο είναι όταν βρέχει. Τους καπνιστές θα τους προσέξουμε λίγο; Θα αφήσουμε όλους τους δρόμους να γεμίσουν αποτσίγαρα; Ας βραχούν, δεν μας νοιάζει;

Στα μαγαζιά που έχουν τραπέζια σε χώρο που δεν κλείνει από πάνω. Είτε είναι σε αυλή, είτε σε πλατεία, είτε στο πεζοδρόμιο. Ισχύει και εκεί;

Νομίζω πως ειδικά για τους χώρους διασκέδασης θα πρέπει να υπάρχει μια μέριμνα. Είμαστε μια τουριστική χώρα. Είμαστε μια χώρα που ο κόσμος – ευτυχώς – δεν κλείνεται σε μια παμπ αλλά βγαίνει έξω.

Ναι στον αντικαπνιστικό νόμο στους κλειστούς δημόσιους χώρους αλλά πρέπει να υπάρχει σύνεση, λογική, προσαρμοσμένη στις συνθήκες της χώρας μας.

ΕΘΝΙΚΗ ΕΛΛΑΔΟΣ ΓΕΙΑ ΣΟΥ. ΓΚΟΛ ΚΑΙ ΦΕΥΓΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΟ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ

Θα τα πω από τώρα για να ξέρεις και να μην έχεις άγχος. Αναλαμβάνω το κόστος της πρόβλεψης είτε για να επαίρομαι μετά, είτε για να αντιμετωπίσω τη δικαιολογημένη χλεύη. Μέχρι σήμερα πάντως ότι έχω γράψει πριν από τις μεγάλες διοργανώσεις, το πέτυχα.

Η αλήθεια είναι πως αυτή τη φορά δεν έχουμε τα χάλια των προηγούμενων διοργανώσεων με τον κλασικό ελληνικό φθόνο εναντίον του Γιάννη Αντετοκούνμπο τύπου γιατί να πάει στην τάδε εκδήλωση χορηγού, γιατί να παίξει στο 3 αυτός και έτσι εγώ θα παίξω 2 λεπτά, γιατί να παίξει αυτός στο 4 και έτσι εγώ θα παίξω μόλις 3 λεπτά. Απομακρύνθηκαν ευτυχώς οι προβληματικοί χαρακτήρες. Αν πας και αυτή τη φορά να βγάλεις άχρηστο τον καλύτερο παίκτη παγκοσμίως και να τσακώνεσαι με τους Μπακς, θα σε πάρει ο διάολος από το κράξιμο οπότε είναι θετικό φέτος ότι ο Γιάννης  αντιμετωπίζεται με μεγαλύτερο σεβασμό εντός της ομάδας.

Ο Θανάσης Σκουρτόπουλος δεν αδίκησε κανέναν στις προσκλήσεις. Αυτό είναι το ελληνικό μπάσκετ, αυτούς έχει. Μου λείπουν ο Κουφός με τον Ντόρσι γιατί είναι πάρα πολύ χρήσιμοι ρολίστες αλλά αφού δεν ήρθαν, πάμε όπως είμαστε. Οι 3 που κόπηκαν μέχρι στιγμής – Κώστας Αντετοκούμπο, Μάντζαρης και Σαλούστρος – ήταν σωστές επιλογές. Ο τραυματισμός του Σλούκα είναι πραγματικά μια τρομερή ατυχία. Η θλάση στο γαστροκνήμιο είναι ύπουλη. Εκεί που νομίζεις ότι είσαι καλά, σου τη ρίχνει πιο δυνατά και σε αφήνει ενάμισυ μήνα έξω. Είμαι σίγουρος πως ο Κώστας θέλει να παίξει αλλά δεν είμαι σίγουρος αν θα το ρισκάρει ο Ομπράντοβιτς. Αν προλάβει να αποθεραπευτεί, θα παίξει στον δεύτερο αγώνα. Από την άλλη, 17 μέρες εκτός προπονήσεων, είναι ένα θέμα.

Έχουμε λοιπόν δύο παίκτες που πρέπει να κοπούν. Ο ένας είναι ο Μήτογλου. Κακή χρονιά αγωνιστικά σε ένα ρόστερ που θα μπορούσε να διαπρέψει. Μέτριος παίκτης και στη θέση του έχουμε κόσμο. Ο άλλος θα ήταν ο Αθηναίου αλλά εξαρτάται από τον Σλούκα. Προσωπικά θα έκοβα τον Παπανικολάου. Υπερτιμημένος παίκτης που έχει να παίξει σταθερό μπάσκετ εδώ και σχεδόν 3 χρόνια. Στη θέση του έχουμε τον Παπαπέτρου, τον Γιάννη, τον Θανάση, τον Βασιλόπουλο, φτάνουν. Ως κόουτς Suspect θα προτιμούσα να έχω μια πιο γεμάτη περιφέρεια, έστω για να μπαίνουν μέσα να κάνουν φάουλ, παρά να έχω άλλο ένα τριάρι που θεωρητικά κάνει κάτι λίγο από όλα και τίποτα καλά. Ο Βασιλόπουλος είναι καλύτερος σουτέρ, θα παίξει για 5 λεπτά και δεν θα γκρινιάξει,  για τη δύναμη της ψυχής του και για όλη του την καριέρα, αξίζει να πάει. Άλλωστε δεν θα έχει άλλη ευκαιρία λόγω ηλικίας.

Πάντως για να λέμε τη black truth, το πρόβλημα μας δεν είναι αυτό. Το πρόβλημα είναι πως έχουμε μια εξαιρετική πεντάδα με Καλάθη, Σλούκα, Παπαπέτρου, Γιάννη  και Μπουρούση αλλά ο πάγκος μπορεί να μας δώσει  λίγα πράγματα. Ειδικά στα γκαρντ.

Οι δημοσιογράφοι – κυρίως – βάζουν όπως πάντα τα τελευταία χρόνια τον πήχη ψηλά. Το μετάλλιο. Προσωπικά πιστεύω πως δεν έχουμε καμία τύχη. Για δύο λόγους.

Ο πρώτος είναι πως τα τελευταία 10 χρόνια έχουμε φάει ηχηρές σφαλιάρες. Βαρέθηκα την Εθνική στο Ακρόπολις και στους ομίλους να παίζει γρήγορα και θεαματικά και στο πρώτο ντέρμπι, στο πρώτο κρίσιμο, να τα παίζει και αποχαιρετά. Τα ίδια και τα ίδια χρόνια τώρα. Έχουμε γίνει πολύ soft.

Ο δεύτερος είναι γιατί δεν ξέρουμε τα σταυρώματα. Δεν κατάλαβα, την Αμερική την έχουμε για αμελητέα ποσότητα; Οι Μίτσελ, Μίντλετον και Γουόκερ τι νομίζεις, δεν θα μπορούσαν να παίξουν σε μια οποιαδήποτε ομάδα του πλανήτη; Οι Ισπανοί με τους 8 ΝΒΑers που μας κερδίζουν συνέχεια μόνο με τη φανέλα; Οι Σέρβοι που προκαλούν τρόμο; Οι Γάλλοι; Οι Ιταλοι των Γκαλινάρι, Μπελινέλι, Ντατόμε και Χάκετ είναι της πλάκας; Οι Λιθουανοί που όλοι τρέχουν, όλοι σουτάρουν και όλοι πάνε στο ριμπάουντ είναι για πέταμα;

Το παγκόσμιο πρωτάθλημα δεν είναι Ακρόπολις. Είναι σειρά αγώνων. Εμείς με φτωχό πάγκο, ναι μεν μπορούμε να έχουμε μια καλύτερη παρουσία από το ευρωμπάσκετ του 2017 αλλά και η υπεραισιοδοξία βλάπτει.

Το θέμα είναι όπως είχε πει και ο σοφός Παναγιώτης Γιαννάκης, σημασία έχει μετά τους αγώνες να παραμείνουμε φίλοι. Όπερ μεθερμηνευόμενον να μην πικράνουμε με τη βλακεία που μας δέρνει, τον Γιάννη Αντετοκούνμπο, όπως και αν έρθουν τα αποτελέσματα για να μη μας φτύσει οριστικά το παιδί.

Όσο για το πώς πρέπει να παίξουμε, προσωπικά θα έπιανα τον Γιάννη και θα τον ρωτούσα να μου πει ποιο ρόστερ και ποιο σύστημα τον βολεύει. Όταν έχεις στην ομάδα σου τον νούμερο ένα παγκοσμίως που αυτά που κάνει στο γήπεδο είναι αδιανόητα από οποιονδήποτε άλλον παίκτη, προσαρμόζεσαι εσύ σε αυτόν και όχι αυτός σε εσένα. Του δίνεις τα κλειδιά της ομάδας και του λες να κάνει ότι θέλει. Εκτός και αν πρέπει να τον αναγκάσεις να κάθεται να ακούει τον τάδε ή τον δείνα επειδή «είναι παλιότεροι».

Όταν διαθέτεις για πρώτη φορά στην ιστορία σου έναν σουπερσταρ, δεν είναι υποτιμητικό να συνταχθείς πίσω του. Είναι ευφυΐα.

ΜΑΡΙΝΑ ΚΑΛΛΙΘΕΑΣ - ΛΙΜΝΗ ΒΟΥΛΙΑΓΜΕΝΗΣ. 500 ΤΣΙΓΑΡΑ ΔΡΟΜΟΣ.

Το μακρινό 2014 επινόησα τον όρο φωτοβόλτα. Μου αρέσει η φωτογραφία, μου αρέσει και το περπάτημα και έφτιαξα μια λίστα με τα αξιοθέατα των Αθηνών. Όσο και αν την έχουμε σκίσει την Αττική, η λίστα μου έφτασε στα 75 μέρη και σιγά σιγά έκανα τις φωτοβόλτες μου απολαμβάνοντας τα ουκ ολίγα στολίδια της Αθήνας. Εν καιρώ θα τα γράψω αναλυτικά.

Ένα από αυτά ήταν  να περπατήσω σε όλο το παραλιακό μέτωπο. Από τη μαρίνα Καλλιθέας – στο ύψος του Σταύρος Νιάρχος – μέχρι τη λίμνη βουλιαγμένης. Το κατάφερα! Όχι με τη μια αλλά σε τεύχη.

Ανέκαθεν ήμουν υπέρ της επένδυσης στο Ελληνικό. 8,5 δις έργο, 70.000 θέσεις εργασίας, καλαισθησία, έσοδα του κράτους από το ΦΠΑ και των ασφαλιστικών ταμείων από τις εργοδοτικές εισφορές. Πιστεύω πως δεν υπάρχει άνθρωπος που να μην έχει πάει έστω μια φορά στη μαρίνα Φλοίσβου. Δεν νομίζω ότι ενοχλεί κανέναν. Αντιθέτως.

Τώρα που τα περπάτησα, αν ήμουν μια φορά υπέρ της επένδυσης στο Ελληνικό, τώρα είμαι χίλιες πεντακόσιες.

Φεύγεις από τη Μαρίνα Καλλιθέας με τις παρατημένες στην τύχη Ολυμπιακές εγκαταστάσεις και πας στη Μαρίνα του Φλοίσβου. Ενδιάμεσα κάνε μια στάση στο Αβέρωφ που καθημερινά μέχρι τις 5 το απόγευμα μπορείς να το επισκευθείς.

Στο Παλαιό Φάληρο έχει γίνει καλή δουλειά με το πάρκο, τον βοτανόκηπο και τον χώρο για περπάτημα. Όμως υπάρχουν σημεία εγκατάλειψης. Στο πάρκο πάνε διάφοροι περίεργοι και το λερώνουν. Σε κάποια σημεία του είναι καταυλισμός Ρομά. Ο Βοτανόκηπος είναι λίγο πριν ξεραθεί τελείως. Αναγνωρίζω όμως ότι έχει γίνει δουλειά. Έστω και έτσι, κάνεις μια ωραία βόλτα.

Μετά, πάμε στην καταστροφή. Ο Άλιμος και το Ελληνικό είναι για πέταμα. Άσχημα μέρη, γεμάτα σκουπίδια, μισοχαλασμένα τσιμέντα, ενίοτε περιφραγμένα για κάποιο μαγαζί ή εγκαταλειμμένα μαγαζιά που εκεί μέσα πρέπει να είναι η χαρά των τρωκτικών. Ειδικά εκείνη η Μαρίνα Καλαμακίου, δεν έχω δει χειρότερη στη ζωή μου ! Όλα και όλα δυο ξωκλήσια έχεις να δεις και τίποτα άλλο.

Στη Γλυφάδα τα πράγματα βελτιώνονται αισθητά. Φαντάζομαι πως δεν είναι τυχαίο ότι ο δήμαρχος εκεί βγαίνει με ποσοστά Κιμ Γιονγκ Ουν. Καλαίσθητες μαρίνες, συμπαθητικές παραλίες, καθαρά είναι και μπορείς να περπατήσεις σαν άνθρωπος. Και στη Βούλα τα πράγματα είναι καλά, καθώς υπάρχει ο πεζόδρομος ακριβώς πάνω στην ακτογραμμή και μπορείς να πας από το Ασκληπιείο μέχρι το Καβούρι. Θα μπορούσαν να έχουν μερικές καλύτερα διαμορφωμένες παραλίες αλλά έστω και έτσι, το πάρκο με τον πεζόδρομο είναι μια χαρά βόλτα.

Να σου πω κάτι;

Ειλικρινά, δεν με ενδιαφέρει να φέρουμε στην Ελλάδα αυτοκινητοβιομηχανίες. Μπορούμε να αξιοποιήσουμε όσο μεγαλύτερη ακτογραμμή μπορούμε;; Σωθήκαμε! Ας είναι μόνο ο τουρισμός. Αρκεί.

Μην ακούσω θολοκουλτουριάρικα για το περιβάλλον.  Κάντε τη διαδρομή Άλιμος - Ελληνικό και όποιος νομίζει ότι ο σεβασμός στο περιβάλλον σημαίνει εγκατάλειψη και σκουπιδότοπος, συγγνώμη, να μην τον κρατάμε άλλο, ανοιχτά είναι τα σύνορα, στο καλό!

Κάνοντας ολόκληρη τη διαδρομή στο παραλιακό μέτωπο, αναλογιζόμενος τα εμπόδια που έβγαλε η προηγούμενη κυβέρνηση για το τεράστιο έργο του Ελληνικού με δάση, αρχαία και διάφορες χαζοχαρούμενες εφευρέσεις, εύχομαι στην παρούσα κυβέρνηση και στον Άδωνι Γεωργιάδη να τρέξει όσο μπορεί για  να αλλάξει η περιοχή και να μην ακούσει κανέναν !

Αυτό το θείο δώρο που είναι οι φυσικές μας ομορφιές, αν τις αναδείξουμε σωστά, με ήπια ανάπτυξη ώστε και ο κόσμος να περνάει καλά και να φροντίζουμε το περιβάλλον και να αναδεικνύουμε το αρχαίο κάλλος και θα αυξάνεται ο πλούτος της Ελλάδας και θα έχουμε ευημερία. Τι δεν καταλαβαίνεις; Με το αχούρι, την ασχήμια και την αηδία, τίποτα καλό μην περιμένεις.  

Μια εξαιρετικά καλή προπαγάνδα που πάντα πιάνει είναι το λεγόμενο ξεπούλημα. Προσωπικά θα τα έδινα ακόμα και δωρεάν! Ναι, όπως το ακούς, δωρεάν! Από το να έχω τόση ακτογραμμή, που καμία άλλη πρωτεύουσα στον κόσμο δεν έχει αυτή την πολυτέλεια, και να είναι το χάλι μου το μαύρο, πάρτα δωρεάν και φτιάξτα όπως και αν σε λένε. Λάτση; Μαρινάκη; Σαββίδη; Βαρδινογιάννη; Δεν με νοιάζει. Και για να μην παραπονιέσαι, το επόμενο κομμάτι, θα το πάρει ο άλλος και ούτω καθ’εξής. Πρέπει να μπει η οικοδομή μπροστά, να δουλέψει ο κόσμος και να φτιάξουμε όμορφα, καλαίσθητα πράγματα, να τα απολαύσει το κοινωνικό σύνολο και φυσικά οι τουρίστες. Τόσο απλά! Καθόμαστε και συζητάμε απείρως πολύ και πράττουμε ελάχιστα. Δεν γίνεται έτσι δουλειά. 

Αν πραγματικά θέλουμε να δούμε προκοπή σε αυτή τη χώρα, πρέπει να απομονώσουμε τους Ελληνόφωνους ανθέλληνες που με πρόσχημα το περιβάλλον, το μόνο που θέλουν είναι μια πανέμορφη χώρα όπως η Ελλάδα μας, να βυθίζεται στον πάτο ολοένα και περισσότερο.

ΑΛΛΑΞΤΕ ΤΑ ΟΛΑ !

ΡΗΤΑ και ΓΝΩΜΙΚΑ part 94

Σκέψου έναν αριθμό. Διπλασίασε τον. Πρόσθεσε 6. Διαίρεσε τον δια 2. Αφαίρεσε τον αριθμό που σκέφτηκες. Ξέρω πόσο κάνει: 3.

Για εξωτερικά τραύματα betadin. Για εσωτερικά ουισκι

Θέλει ταλέντο να είσαι ατάλαντος με επιτυχία.

Το φαρμάκι είναι πικρό στη γλώσσα και η αλήθεια στα αυτιά.

Ο δειλός χαρακτηρίζει τον εαυτό του συνετό και ο τσιγκούνης τον εαυτό του οικονόμο.

Έχασα τα πάντα εκτός από εκείνα που έδωσα

Ο τσιγκούνης κάνει καλό μόνο όταν πεθαίνει

Το άδειο δοχείο κάνει το μεγαλύτερο θόρυβο όπως και ο άδειος άνθρωπος τη μεγαλύτερη φασαρία

Είτε από σίδερο, είτε από ατσάλι, είτε από διαμάντι είναι φτιαγμένος ο άνθρωπος, πάντα υπάρχει και λίγο άχυρο μέσα του.

Ο θεός έβαλε τα δόντια μπροστά από τη γλώσσα για να τη δαγκώνουν

Όσοι ξεχνούν τα σφάλματα του παρελθόντος είναι υποχρεωμένοι να τα ξαναζήσουν

Δύο άνθρωποι κοιτάζουν έξω από το παράθυρο. Ένας βλέπει τα σκουπίδια και ο άλλος τα αστέρια

Τα 40 είναι τα γηρατειά της νιότης. Τα 50 είναι η νιότης των γηρατειών.

Μην κόβεις το δάχτυλο που σου δείχνει το δρόμο.

Το χρυσό ποτήρι δεν αλλάζει την πικρή γεύση

Όποιος νίκησε τον εαυτό του δεν έχει να φοβηθεί καμία δυσκολία της ζωής.

Τα λάθη και τα πάθη που πάντα συγχωρούμε είναι τα δικά μας.

Καλύτερα να πολεμάς την Ορθοδοξία παρά να την ευτελίζεις με τον τρόπο που την υπερασπίζεσαι.

Πολλές φορές η επιτυχία στη ζωή βασίζεται στους καλούς τρόπους παρά στην αξία

 Οι ευχάριστες συμβουλές σπανίως είναι ωφέλιμες.

Τέσσερα πράγματα δεν γυρίζουν πίσω. Η σφαίρα από το όπλο, ο λόγος που ξεστομίζεις, η μέρα που έδυσε και η ευκαιρία που χάθηκε.

Αυτόν που βλέπεις να κολακεύει, να ξέρεις ότι είναι ικανός και να συκοφαντήσει.

Τα λόγια σου είναι σαν το κυπαρίσσι. Ψηλό, ωραίο αλλά χωρίς καρπούς

Το να δέχεσαι είναι ευχαρίστηση. Το να δίνεις είναι χαρά.

Αν ο άνθρωπος δει δύο πόρτες που στη μια θα είναι γραμμένη η λέξη παράδεισος και στην άλλη «διάλεξη για τον παράδεισο», θα προτιμήσει τη δεύτερη.

Καλύτερα να μαθαίνεις από τα λάθη των άλλων παρά από τα δικά σου.

102 ΨΥΧΕΣ

ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ αυτούς που έφτιαξαν μνημείο για τους νεκρούς της ΕΡΤ που δεν υπήρχαν και δεν έφτιαξαν μνημείο για τους 102 νεκρούς στο Μάτι

ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ τη χυδαία σύσκεψη το ίδιο βράδυ που ρώταγε και καλά ο άλλος αν θα σηκωθούν την άλλη μέρα αεροπλάνα θέλοντας να παραστήσει τον επιχειρησιακό ενώ η φωτιά είχε ήδη σβήσει στη θάλασσα.

ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ την ακόμα πιο χυδαία συνέντευξη τύπου στην οποία όλα καλώς έγιναν, στο google maps ζωγράφισαν ψεύτικες εστίες και ξηλώθηκαν όλοι οι συμμετέχοντες σε μια εβδομάδα

ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ φιγούρες που έπαιξαν καθοριστικό ρόλο σε αυτό το δράμα. Δούρου, Ψινάκης, Τσίπρας.

ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ εξοργιστικές ατάκες όπως «μια στραβή», «αυτά τα λέει ο Πορτοσάλτε» του Καμμένου, «ασύμμετρη απειλή» και το «και να πάρεις 5 χιλιάρικα θα τα σπαταλήσεις» του Τσίπρα

ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ τον πόλεμο απέναντι στον ΣΚΑΙ. Αρχικά κατηγορήθηκε ότι έβαλε τη φωτιά και μετά πως διαδίδει ψεύτικη καταστροφή. Αργότερα επειδή ανέδειξε με το ντοκιμαντέρ του Παπαχελά την αλήθεια. Το εμπάργκο για ένα ρεπορτάζ που απεδείχθη αληθές.

ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ την μετέπειτα υφυπουργό που παρίστανε την πυρόπληκτη χαροκαμένη  κάτοικο κατά την επίσκεψη του Τσίπρα.

ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ το 112 και την πρόβα που είχαν κάνει τον Μαϊο και εστέφθη όπως μας είπαν με απόλυτη επιτυχία.

ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ την συντονισμένη και τρολοργανωμένη προσπάθεια να κατηγορηθούν οι κάτοικοι λες και πρώτη φορά πήρε φωτιά η περιοχή.

ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ την υποκρισία, τον εμπαιγμό και το σόου για τις κάμερες.

ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ τους ψευτοανθρωπιστές που ούτε τα χρήματα που μαζεύτηκαν έδωσαν, ούτε την περίθαλψη τον εγκαυματιών ανακούφισαν.

ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ τους νεκρούς, τον πόνο, την οδύνη, την καταστροφή και τη θλίψη….

ΠΟΤΕ ΞΑΝΑ !

ΠΟΤΕ !

ΤΟ ΠΑΛΙΟ ΚΑΙ ΤΟ ΝΕΟ

Το παρακάτω κείμενο είναι από αυτά που όταν τα διαβάζω, εύχομαι να τα είχα γράψει εγώ. Απολαύστε το :

Ο γνωστός μύθος του Αισώπου έχει δύο εκδοχές, την παλαιά και τη σύγχρονη.

Παλαιά εκδοχή: Ο μέρμηγκας δουλεύει σκληρά μέσα στη ζέστη όλο το καλοκαίρι, κτίζοντας το σπίτι του και μαζεύοντας προμήθειες για τον χειμώνα. Ο τζίτζικας τον θεωρεί βλάκα που δουλεύει τόσο σκληρά ενώ ο ίδιος παίζει κιθάρα και τραγουδάει.

Μόλις μπαίνει ο χειμώνας, ο μέρμηγκας είναι χορτάτος στη ζεστασιά του σπιτιού του, ενώ ο τζίτζικας πεθαίνει από την πείνα και το κρύο.

Συμπέρασμα: Να είστε προνοητικοί!

Σύγχρονη εκδοχή: 

Ο μέρμηγκας δουλεύει σκληρά μέσα στη ζέστη όλο το καλοκαίρι, κτίζοντας το σπίτι του και μαζεύοντας προμήθειες για τον χειμώνα. Ο τζίτζικας τον θεωρεί βλάκα που δουλεύει τόσο σκληρά ενώ ο ίδιος παίζει κιθάρα και τραγουδάει.

Μόλις μπαίνει ο χειμώνας, ο τζίτζικας δίνει συνέντευξη Τύπου και απαιτεί να μάθει γιατί επιτρέπεται ο μέρμηγκας να είναι χορτάτος στη ζεστασιά του σπιτιού του όταν άλλοι πεινούν και κρυώνουν. Η «Αυγή» και ο «Ριζοσπάστης» δημοσιεύουν φωτογραφίες του νηστικού τζίτζικα να τρέμει από το κρύο, ενώ ο μέρμηγκας απολαμβάνει ένα λουκούλλειο γεύμα μπροστά στο τζάκι. Εικόνες ακραίας κοινωνικής ανισότητας αναπαράγονται σε ειδική εκπομπή της ΕΡΤ. Ο ΣΥΡΙΖΑ οργανώνει ανοικτή πολιτική συγκέντρωση με σύνθημα «Προχωράμε. Αλληλεγγύη - Δημοκρατία - Κοινωνική Δικαιοσύνη», και κεντρικό ομιλητή τον πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα. Ο τζίτζικας στέλνει χαιρετισμό μέσω skype, ζητώντας να τερματιστεί η ανθρωπιστική κρίση.

Η κατακραυγή στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης είναι έντονη. Πώς είναι δυνατόν μία ανεπτυγμένη χώρα-μέλος της Ευρωπαϊκής Ενωσης να επιτρέπει στον τζίτζικα να υποφέρει τόσο; Τα μέλη του ΠΑΜΕ οργανώνουν διαδήλωση μπροστά στο σπίτι του μέρμηγκα, όπου τηλεοπτικά συνεργεία τους παρουσιάζουν να τραγουδούν «θα γυρίσει ο τροχός, θα χορτάσει κι ο φτωχός» και να αναρτούν πανό με συνθήματα κατά της Ε.Ε. και της πλουτοκρατίας: «Του λαού δυνάστες, κλέφτες και ληστές, τρόικα, κυβέρνηση και καπιταλιστές», «Οχι στα χαράτσια και τη φοροληστεία, την κρίση να πληρώσει η πλουτοκρατία».

Μέλη του «Ρουβίκωνα», μαζί με την αναρχική συλλογικότητα «Συνέλευση Αναρχικών - Κομμουνιστών για την Ταξική Αντεπίθεση» πετούν κόκκινες μπογιές στο σπίτι του μέρμηγκα και φέιγ βολάν με συνθήματα αλληλεγγύης προς τον τζίτζικα. Η αστυνομία προσάγει πέντε άτομα τα οποία στη συνέχεια αφήνονται ελεύθερα επειδή δεν προέκυψαν στοιχεία εις βάρος τους.

O Ευκλείδης Τσακαλώτος δίνει συνέντευξη στην ΕΡΤ, στην οποία δηλώνει ότι ο μέρμηγκας πλούτισε εις βάρος του τζίτζικα και εισηγείται διπλασιασμό του φόρου εισοδήματος για να ενισχυθεί η «δίκαιη ανάπτυξη» με τη διανομή κοινωνικού μερίσματος στα λαϊκά στρώματα. Η κυβέρνηση καταθέτει νομοσχέδιο για αναδρομική αύξηση του φόρου εισοδήματος, που υπερψηφίζεται από τη Βουλή. Συγχρόνως διπλασιάζει τον συμπληρωματικό ΕΝΦΙΑ, εξαιρώντας τις λαϊκές περιοχές και τα νησιά με πληθυσμό κάτω των 3.067 κατοίκων, στο πλαίσιο της αντιπαράθεσης των «πολλών» με τις «ελίτ». Ο μέρμηγκας δεν έχει τα χρήματα για να πληρώσει τους επιπλέον φόρους και το σπίτι του κατάσχεται από το κράτος.

Ταυτόχρονα η τράπεζα βάζει σε πλειστηριασμό το σπίτι του τζίτζικα. Ο Παναγιώτης Λαφαζάνης και η Ζωή Κωνσταντοπούλου εμφανίζονται έξω από το σπίτι του τζίτζικα να φωνάζουν «κανένα σπίτι στα χέρια τραπεζίτη».

Ο τζίτζικας προσλαμβάνεται στην Πυροσβεστική Υπηρεσία με «κοινωνικά κριτήρια». Ο μέρμηγκας έχει φύγει στο εξωτερικό αναζητώντας κράτος δικαίου και αξιοκρατικό περιβάλλον. Η ιστορία τελειώνει καθώς βλέπουμε τον τζίτζικα να τρώει τα τελευταία απομεινάρια του φαγητού του μέρμηγκα, στο σπίτι που του παραχώρησε το κράτος. Το σπίτι έχει αρχίσει να καταρρέει λόγω έλλειψης συντήρησης. Μερικούς μήνες αργότερα, ο τζίτζικας βρίσκεται νεκρός από ναρκωτικά στο Πεδίον του Αρεως.

Συμπέρασμα: Ψηφίστε υπεύθυνα!

== =

Η κ. Μιράντα Ξαφά είναι μέλος του επιστημονικού συμβουλίου του Κέντρου Φιλελεύθερων Μελετών (ΚΕΦΙΜ).

https://www.kathimerini.gr/1030382/article/oikonomia/ellhnikh-oikonomia/miranta-3afa-o-tzitzikas-kai-o-mermhgkas-nea-ekdoxh

ΑΝΟΙΧΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΣΤΗ NIKE

Αγαπητή ΝΙΚΕ,

Από τη στιγμή κατά την οποία υποστηρίζεις τον Γιάννη Αντετοκούνμπο έχεις και μια επιπλέον κοινωνική ευθύνη. Ωραία τα ντοκιμαντέρ για το παιδί που ξεκίνησε από την άσημη συνοικία των Σεπολίων και το κλασικό American dream, αλλά πρέπει ως εταιρεία να κάνεις και το κάτι παραπάνω. Αλλιώς υπάρχουν και άλλοι παίκτες.

Κάνατε στα Σεπόλια ένα event με τον Γιάννη, την οικογένεια του, με κόσμο, φώτα, κάμερες, διαφήμιση και αποχωρήσατε αφού είχατε κλείσει τους γύρω γύρω δρόμους για μια εβδομάδα. Ο κόσμος είπε χαλάλι για τον Γιαννάκη αλλά το θέμα είναι τι αφήσατε πίσω σας.

Ξηλώσατε την μια και μοναδική παιδική χαρά που υπήρχε σε ολόκληρη τη συνοικία για να τοποθετήσετε προβολείς και γιγαντοθόνη. Καλά της κάνατε γιατί ήταν σχεδόν επικίνδυνη αλλά γιατί δεν φτιάξατε μια καινούρια; Γιατί αφήσατε έρημο τοπίο; Τώρα οι γονείς με τα παιδιά τους δεν έχουν που να πάνε!

Στο γήπεδο του Τρίτωνα στη μια μπασκέτα  το καλάθι γέρνει προς τα κάτω!  Ούτε ένα σουτ της προκοπής δεν μπορείς να κάνεις. Τι σοϊ κατασκευή κάνατε; Ανανεώσατε το επιδαπέδιο γκράφιτι μεν, και αφήσατε μια μπασκέτα που γέρνει;;

Αγαπητή NIKE εντάξει έκανες τη διαφήμιση  σου και το event για τον Γιάννη, θα βγάλεις αμύθητα κέρδη στο όνομα του, ε, δώσε και τίποτα στον κόσμο! Ή τουλάχιστον μην καταστρέφεις κάτι έστω μέτριο.

Αν πραγματικά θέλεις να προσφέρεις και κάτι ουσιαστικό σε μια από τις υποβαθμισμένες γειτονιές της Αθήνας θα πρέπει :

Α) Να βάλεις καινούριες μπασκέτες στον Τρίτωνα

Β) Να φτιάξεις την παιδική χαρά που ξήλωσες

Γ) Να φτιάξεις και άλλη μια παιδική χαρά γιατί δεν μπορεί ολόκληρη συνοικία να έχει μόλις μια. Μπορεί να είναι πχ στο άχρηστο γήπεδο που δεν παίζει κανείς, στον «Άφοβο».

Ξέρω.

Αυτά κανονικά είναι δουλειά του κράτους. Αφού όμως το κράτος μας είναι παντελώς άχρηστο, αφού βγάζεις αμύθητα κέρδη, αφού δαπανάς τρομακτικά ποσά για διαφήμιση ε, προσέφερε και κάτι για την κοινωνία και τους ανθρώπους. Κάτι ουσιαστικό και χρήσιμο.

Δεν με πειράζει, βάλε σε ότι φτιάξεις αφίσες και πανό με τη στάμπα σου να φαίνεται για πάντα. Μπας και συγκινηθούν και άλλες εταιρείες και μπούμε έστω από σπόντα σε διαγωνισμό κοινωνικής προσφοράς.

Ο ΓΙΑΝΝΗΣ ΑΝΤΕΤΟΚΟΥΝΜΠΟ ΚΑΙ ΤΟ ΚΑΤΗΧΗΤΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΜΕΛΕΤΙΟΥ ΣΕΠΟΛΙΩΝ

Θέλω με το παρόν σημείωμα να αναδείξω μια πτυχή του Γιάννη Αντετοκούνμπο. Έψαξα, ρώτησα και έμαθα. Το κίνητρο μου ήταν η εκδήλωση που έκανε στα Σεπόλια και παρακολουθώντας τα social media, παρατήρησα πως όλοι οι 40 ετών και κάτω ήταν συμμαθητές του. Πρέπει να είχε τουλάχιστον 270 κολλητούς. Θα του είχαν χαρίσει πάνω από 120 ζευγάρια παπούτσια, 600 μπλουζάκια και 5 τόνους φαγητό.

 Η οικογένεια Αντετοκούνμπο άλλαξε 4 σπίτια στα Σεπόλια. Όχι γιατί ήθελε να αποκτήσει καλύτερη άποψη αλλά λόγω αδυναμίας πληρωμής του ενοικίου. Κάποιοι ιδιοκτήτες σε ημιυπόγειο μάλιστα, αν και ήξεραν την κατάσταση, επέμειναν σε αυξήση 50 ευρώ που ήταν δυσβάσταχτη για την εξαμελή οικογένεια. Η ΔΕΗ τους έκοβε το ρεύμα. Για τη μικρή κοινωνία των Σεπολίων, η οικογένεια Αντετοκούνμπο περνούσε σε γενικές γραμμές απαρατήρητη. Ήσυχοι άνθρωποι ο Τσάρλς και η Βερόνικα, στόμα είχαν και μιλιά δεν είχαν. Υπερήφανοι και αξιοπρεπείς. Δεν ζητιάνεψαν ποτέ. Όσες φορές δέχθηκαν βοήθεια, απαντούσαν χαμογελαστά και ευγενικά. 

Ο Θανάσης εκδιώχθηκε από το σχολείο γιατί κατηγορήθηκε άδικα πως έκλεψε το πορτοφόλι ενός καθηγητή. Τον Άλεξ κάποιοι «παράγοντες» δεν τον άφηναν να παίξει στο Τρίτωνα λόγω ενός αδιάφορου ψευτοκάμπ. Έγινε φασαρία τότε. Προς υπεράσπιση του, οι πρώτοι που τον στήριξαν ήταν παιδιά Αλβανικής καταγωγής και σιγοντάρησαν και κάποιοι Έλληνες. Τελικά τον Άλεξ δεν τον άφησαν. Όταν το καλοκαίρι του 2015 ο Γιάννης επέστρεψε στον Τρίτωνα, του ζήτησαν να βγάλουν μια αναμνηστική φωτογραφία. Ο Γιάννης όμως θυμόταν καλά. «όχι δεν θα βγάλουμε φωτογραφία», απάντησε, «γιατί δεν αφήνατε τον Άλεξ να παίξει». Από την άλλη όμως, η τότε διευθύντρια του 62^ου δημοτικού σχολείου, είχε βαφτίσει τον Κώστα. 

Ο ίδιος ο Γιάννης ήταν ένα παιδί χαμογελαστό που λάτρευε να παίζει. Για αυτό και δουλεύει τόσο πολύ και το κορμί που έχει χτίσει είναι φαινόμενο. Δεν είναι μόνο η ευκαιρία για μια καλύτερη ζωή. Είναι πιο πολύ ότι του αρέσει πάρα πολύ να παίζει. Ήταν άλλωστε και το πιο εύκολο που μπορούσε να κάνει. Ένα σορτσάκι, μια μπλούζα, ένα ζευγάρι παπούτσια και στο γήπεδο. Όλο και κάποιος θα έφερνε μια μπάλα. Στο σχολείο μόλις μια φορά τσακώθηκε και αυτή στο ποδόσφαιρο.

Η μεγαλύτερη βοήθεια που πήρε η οικογένεια Αντετοκούνμπο στα Σεπόλια ήταν από το Κατηχητικό Σχολείο του Αγίου Μελετίου. Σε μια αποστροφή του λόγου του, ο Γιάννης αναφέρθηκε ονομαστικά στον κατηχητή του, τον κ. Παναγιώτη Σαμανίδη. Η αλήθεια είναι πως αυτή η αναφορά ήταν συναισθηματική και «εκτός προγράμματος» καθώς στην ενορία των Σεπολίων δεν επιδιώκουν την προβολή και τη δημοσιότητα.   Στον Άγιο Μελέτη ξέρουν τι τράβηξε ο Γιάννης, οπότε κάθε ντοκιμαντέρ που βλέπεις για τη ζωή του και δεν περιλαμβάνει τη συμβολή της Ορθοδοξίας δια του Κατηχητικού είναι σαν να μην είδες τίποτα. Παρά το δέλεαρ της δημοσιότητας, ούτε επιδίωξαν, ούτε θέλησαν κάμερες για να επιδειχθούν στο όνομα του Γιάννη.

Υπάρχει μια βλακώδης αντίληψη πως στα κατηχητικά σχολεία της Εκκλησίας μας γίνεται πλύση εγκεφάλου και προπαγάνδα προς άγραν καλόγερων και ιερέων. Ούτε καν.

Είναι μια φωλιά που ακούγεται ο λόγος του Καλού. Εκεί που τα παιδιά ανεξαρτήτως καταγωγής, χρώματος και θρησκεύματος πηγαίνουν και παίζουν σε ένα ασφαλές περιβάλλον που κανείς δεν πρόκειται να τα βλάψει και να τα εκμεταλλευθεί. Όταν το lifestyle της εποχής μας ανακάλυψε το charity, το donation και τον εθελοντισμό κάθε Πάσχα και Χριστούγεννα, στο Κατηχητικό Σχολείο του Αγίου Μελετίου υπάρχουν Άνθρωποι του Θεού σε αέναη Αποστολή, που δεν νοιάζονται να προβληθούν από την τηλεόραση. Είναι τόσο πολύ απορροφημένοι στο Έργο τους. 

Βοηθούν πολλά παιδιά με προβληματικό οικογενειακό ιστορικό. Με πατεράδες στη φυλακή και μητέρες με εξάρτηση. Με φιλανθρωπικές εκδρομές σε ιδρύματα. Όταν κάποιες επαγγελματικές  ομάδες   πάνε τα Χριστούγεννα στο ΠΙΚΠΑ για να μοιράσουν δώρα στα παιδιά, στο Κατηχητικό Σχολείο του Αγίου Μελετίου πάνε και στους άλλους θαλάμους. Με τα σπαστικά, τα επιθετικά, τα προβληματικά παιδιά. Αυτά που δεν προβάλλει και δεν ξέρει κανένας. Κάθε παιδί ξέρει πως θα πάει να παίξει, μια εκδρομή, θα συμβάλλει σε μια καλή δράση και είναι ελεύθερο να μην ξαναπάει αν δεν θέλει. Ούτε σέχτα είναι, ούτε οργάνωση. Αποτελείται από μικρούς ήρωες που θυσιάζουν χρόνο, χρήμα και ενέργεια για να δώσουν μια ζεστασιά που δεν έχουν πολλές παιδικές ψυχές. Δεν θα τους μάθεις ποτέ.

Θυμάσαι όταν μετά από ένα αγώνα των Μπακς, ένας ομογενής αφελώς ζήτησε από τον Γιάννη να του υπογράψει πάνω στη σημαία; Ο Γιάνναρος αρνήθηκε λέγοντας του «δεν υπογράφω πάνω στη σημαία παιδιά». Αυτή την Αξία, το Ιδανικό, που νομίζεις ότι το πήρε; Στο σχολείο ή στο γήπεδο του Τρίτωνα;; Δεν σου κρύβω πως όταν τον είχα ακούσει ανατρίχιασα και ντράπηκα. Ίσως εγώ, ασυναίσθητα να υπέγραφα και κατόπιν εορτής να καταλάβαινα το λάθος μου. Αυτός όμως, ο "Νιγηριανός" κατά μερικά Ούγκανα απεδείχθη πολύ καλύτερος μου. Ο μεγαλύτερος πρεσβευτής του Ελληνισμού παγκοσμίως, αντί να τον στηρίξουν οι Έλληνες παίκτες και να συστρατευθούν πίσω του, τον έθαβαν σε κάθε ευκαιρία και τον απογοήτευσαν τόσο πολύ που τον ανάγκασαν με τη συμπεριφορά τους να φύγει από την Εθνική μας τον Αύγουστο του 2017.

Ο Γιάννης Αντετοκούνμπο πήγαινε στο Κατηχητικό Σχολείο του Αγίου Μελετίου από την Τετάρτη Δημοτικού μέχρι και την Τρίτη Λυκείου. Δεν θα ξεχάσει ποτέ τον εφιάλτη να τον κυνηγάνε στην Αγίου Μελετίου Χρυσαυγίτες και μόλις που πρόλαβε να χωθεί στο Κατηχητικό. Λίγες ώρες αργότερα τον πήγαν συνοδεία  τα παιδιά στο σπίτι του. Δέχθηκε μεγάλη βοήθεια. Με τα  ενοίκια,  με τη ΔΕΗ και πολλές φορές το καθημερινό συσσίτιο το εξασφάλιζε από την Ενορία στην οδό Αυλώνος. Πόσα και πόσα δέματα με τρόφιμα. Πόσα και πόσα δωρεάν γεύματα σε γνωστό σουβλατζίδικο της περιοχής. Και κυρίως πόση αγάπη, πόση στήριξη και πόση ζέση πήρε μέσα σε αυτή τη φωλιά του Καλού που ούτε οι ίδιοι οι Σεπολιώτες δεν την ξέρουν.

Ο Γιάννης όμως δεν ξέχασε. Την πρώτη του χρονιά που ήταν στο ΝΒΑ, το καλοκαίρι, ένα τζιπ BMW πάρκαρε έξω από το Κατηχητικό. Βγήκε με δυσκολία ο Γιάννης καθώς ήταν ασφυκτικά γεμάτο με τσάντες Σκλαβενίτη ξεχειλωμένες από πράγματα. «Να πάνε εκεί που πρέπει κ. Παναγιώτη». Μόνο αυτό είπε και εξαφανίστηκε μετά την εκφόρτωση.

Κάθε χρόνο ο Γιάννης βοηθάει χωρίς να γίνεται ευρέως γνωστό το παραμικρό.

Ακόμα και αυτές τις θερινές εκδηλώσεις που κάνει στα Σεπόλια – πέρυσι ένας αγώνας δρόμου, φέτος το 3 on 3 – είναι για να αποτίσει το δικό του φόρο τιμής.  Άσχετα αν λέει «για τα Σεπόλια» αλλά δεν είναι γενικά για τη γειτονιά. Δεν τον λάτρεψε κιόλας. Στη πραγματικότητα  ο Γιάννης τιμά αυτούς, τους λίγους ανθρώπους που άπλωσαν το χέρι τους και μπορεί να μην είχαν να του δώσουν πάρα πολλά αλλά ήταν με άδολη αγάπη και με περισσή ανθρωπιά…