200 ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ

Αν και μετά το κατόρθωμά της με τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004 που μας έσωσε από την παγκόσμια ξεφτίλα, την είχα σε πολύ μεγάλη εκτίμηση. Συγχώρεσα στη Γιάννα Αγγελοπούλου Δασκαλάκη ακόμα και τη συμπόρευση της με τον Σύριζα.

Αυτά που βλέπω όμως και σε ότι αφορά τη στελέχωση της επιτροπής και σε ότι αφορά ακόμα και το σήμα, με κάνουν να ανατριχιάζω.

Βρήκα στο «Αντίβαρο» μια συλλογή με λεχθέντα των ιδίων πρωταγωνιστών και θεωρώ καλό να τα αναδημοσιεύσω.

Για τη φουκαριάρα την ιστορία μας

= =

«Είναι θέλημα Θεού. Είναι κοντά μας και βοηθάει, γιατί πολεμάμε για την πίστι μας, για την πατρίδα μας, για τους γέρους γονιούς, για τα αδύνατα παιδιά μας, για την ζωή μας, την λευτεριά μας…Και όταν ο δίκαιος Θεός μας βοηθάει ποιος εχθρός ημπορεί να μας κάνει καλά…;».

(Θεόδωρος Κολοκοτρώνης)

«Μάχου υπέρ πίστεως και Πατρίδος…Είναι καιρός να αποτινάξωμεν τον αφόρητον ζυγόν, να ελευθερώσωμεν την Πατρίδα, να κρημνίσωμεν από τα νέφη την ημισέληνον, δια να υψώσωμεν το σημείον, δι’ ου πάντοτε νικώμεν, λέγω τον Σταυρόν…».

(Αλέξανδρος Υψηλάντης)

«…Έλληνες ποτέ μην ξεχνάτε το χρέος σε Θεό και σε Πατρίδα! Σ’ αυτά τα δύο σας εξορκίζω ή να νικήσουμε ή να πεθάνουμε κάτω από την Σημαία του Χριστού»

(Γρηγόριος – Δικαίος Παπαφλέσσας)

«Όταν σηκώσαμεν την σημαίαν εναντίον της τυραγνίας ξέραμεν ότι είναι πολλοί αυτείνοι και μαχητικοί κι’ έχουν και κανόνια κι’ όλα τα μέσα. Εμείς ούλα είμαστε αδύνατοι. Όμως ο Θεός φυλάγει και τους αδύνατους, κι’ αν πεθάνωμεν πεθαίνομεν δια την Πατρίδα μας, δια την Θρησκείαν μας και πολεμούμεν όσο μπορούμε εναντίον της τυραγνίας κι’ ο Θεός βοηθός…».

(Στρατηγός Μακρυγιάννης)

«…Ως Χριστιανός ορθόδοξος και υιός της ημετέρας Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας, ορκίζομαι …να διαμείνω πιστός εις την Θρησκείαν μου και εις την Πατρίδα μου. Ορκίζομαι να χύσω και αυτήν την υστέρα ρανίδα του αίματός μου υπέρ της Θρησκείας και της Πατρίδος μου. Να χύσω το αίμα μου, ίνα νικήσω τους εχθρούς της Θρησκείας μου ή να αποθάνω ως Μάρτυς δια τον Ιησούν Χριστόν…».

(Ο όρκος των Ιερολοχιτών)

«Νέοι, πρέπει να φυλάξετε την πίστη σας και να την στερεώσετε, διότι, όταν επιάσαμε τα άρματα, είπαμε πρώτα υπέρ ΠΙΣΤΕΩΣ και έπειτα υπέρ ΠΑΤΡΙΔΟΣ…»

«Ως μία βροχή έπεσεν εις όλους μας η επιθυμία της ελευθερίας μας, και όλοι, και ο κλήρος μας και οι προεστοί μας και οι καπεταναίοι και οι πεπαιδευμένοι και οι έμποροι, μικροί και μεγάλοι, όλοι εσυμφωνήσαμε εις αυτό το σκοπό και εκάμαμε την Επανάσταση…».

(Θ. Κολοκοτρώνης)

«…Η τυραγνία των Τούρκων – την δοκιμάσαμε τόσα χρόνια – δεν υποφέρονταν πλέον. Και δι’ αυτήνη την τυραγνία, οπού δεν ορίζαμεν ούτε βιόν ούτε τιμή ούτε ζωή (ξέραμεν κι’ ότ’ ήμασταν ολίγοι και χωρίς τα’ αναγκαία του πολέμου) αποφασίσαμεν να σηκώσομεν άρματα εναντίον της τυραγνίας. Είτε θάνατος είτε λευτεριά».

(Ιω. Μακρυγιάννης )

« Ο Έφορος της Ελλάδος Θεός ενέπνευσεν εις τα καρδίας των εχθρών μας άκραν δειλίαν και φόβον. Ελπίζω δε εντός ολίγου, με την βοήθειαν του Τιμίου Σταυρού και των θεοπειθών της πατρίδος ευχών, να σας χαροποιήσω…».

(Ανδρέας Μιαούλης)

«Μία δύναμις με άρπαξε από την λιτανεία πριν φύγουμε από τα Ψαρά για την Χίο. Μία δύναμις θεϊκή με γιγάντωσε…Αυτή η θεία δύναμις μου έδωσε θάρρος δια να φθάσω με το πυρπολικό μου στην Τουρκική Ναυαρχίδα…Οι Τούρκοι ήταν τόσοι ώστε εάν έπτυον επάνω μας θα μας έπνιγαν αναμφιβόλως…Εις το όνομα του Κυρίου φώναξα εκείνη τη στιγμή. Έκανα τον Σταυρό μου και πήδηξα στη βάρκα. Οι φλόγες του πυρπολικού μεταδόθηκαν στην Ναυαρχίδα που τινάχθηκε στον αέρα και παρέσυρε στον θάνατο χιλιάδες Τούρκους…».

(Κωνσταντίνος Κανάρης)

«Έκατσα που εσκαπέτισαν με τα μπαϊράκια τους απεκατέβηκα κάτω. Ήταν μιά εκκλησία εις τον δρόμον, η Παναγία στο Χρυσοβίτσι, και το καθησιό μου ήτο όπου έκλαιγα την Ελλάς…Σίμωσα, έδεσα το άλογό μου σ’ ένα δένδρο, μπήκα μέσα και γονάτισα. Παναγία μου είπα από τα βάθη της καρδιάς μου και τα μάτια μου δάκρυσαν. Παναγία μου βοήθησε και τούτη τη φορά τους Έλληνες να ψυχωθούν. Έκανα το Σταυρό μου, ασπάσθηκα την εικόνα της, βγήκα από το εκκλησάκι, πήδηξα στο άλογό μου και έφυγα. Σε λίγο μπροστά μου ξεπετάγονταν οχτώ αρματωμένοι, ο εξάδελφός μου ο Αντώνης Κολοκοτρώνης και επτά ανήψια του. – Κανείς δεν είναι στην Πιάνα, μου είπε ο Αντώνης. Ούτε στην Αλωνίσταινα. Είναι φευγάτοι. – Ας μη είναι κανείς αποκρίθηκα. Ο τόπος σε λίγο θα γιομίση παλληκάρια…Ο Θεός υπέγραψε την λευτεριά της Ελλάδος και δεν θα πάρη πίσω την υπογραφή του».

(Θεόδωρος Κολοκοτρώνης)

«Χωρίς αρετή και πόνο εις την πατρίδα και πίστη εις την θρησκεία τους έθνη δεν υπάρχουν».

«…Κι’ αν είμαστε ολίγοι…παρηγοριώμαστε μ’ έναν τρόπον, ότι η τύχη μας έχει τους Έλληνες πάντοτε ολίγους. Ότι αρχή και τέλος, παλαιόθεν και ως τώρα, όλα τα θερία πολεμούν να μας φάνε και δεν μπορούνε, τρώνε από μας και μένει και μαγιά. Και ολίγοι αποφασίζουν να πεθάνουν, κι΄όταν κάνουν αυτείνη την απόφασιν, λίγες φορές χάνουν και πολλές κερδαίνουν…».

«…Τούτην την πατρίδα την έχομεν όλοι μαζί, και σοφοί κι’ αμαθείς και πλούσιοι και φτωχοί και πολιτικοί και στρατιωτικοί και οι πλέον μικρότεροι άνθρωποι, όσοι αγωνιστήκαμεν, αναλόγως ο καθείς, έχομεν να ζήσωμεν εδώ. Το λοιπόν δουλέψαμεν όλοι μαζί, να την φυλάμε κι’ όλοι μαζί και να μη λέγη ούτε ο δυνατός «εγώ», ούτε ο αδύνατος. Ξέρετε πότε να λέγει ο καθείς «εγώ»; Όταν αγωνιστή μόνος του και φκειάση, ή χαλάση, να λέγη εγώ, όταν όμως αγωνίζονται πολλοί να φκειάνουν, τότε να λένε «εμείς». Είμαστε εις το «εμείς» κι’ όχι εις το «εγώ». Και εις το εξής να μάθωμεν γνώση, αν θέλωμεν να φκειάσωμεν χωριόν, να ζήσωμεν όλοι μαζί….».

(Ιω. Μακρυγιάννης)

«Το Ελληνικόν Έθνος, αφ’ ού υπέκυψεν εις τον βάρβαρον και σκληρότατον ζυγόν της Οθωμανικής τυραννίας, υστερήθη όχι μόνον την ελευθερίαν του, αλλά και παν είδος μαθήσεως…και ήτον ενδεχόμενον να εκλείψη διόλου από το Έθνος η Ελληνική γλώσσα, εάν δεν την διέσωζεν η Εκκλησία προς ήν οφείλεται και κατά τούτο ευγνωμοσύνη».

(Ο Παλαιών Πατρών Γερμανός)

«Μόνον του Ευαγγελίου η διδαχή εμπορεί να σώση την αυτονομίαν του Γένους, όταν μάλιστα κηρύττεται από ποιμένας φίλους της αληθείας και της δικαιοσύνης»

(Αδ. Κοραής)

«…Τούτο παρακαλώ να τους παραγγείλετε να πράττωσιν εις το εξής, παριστάνοντες εις αυτούς, ότι πολεμούν όχι μόνον υπέρ πατρίδος, αλλά και υπέρ πίστεως».

(Αδ, Κοραής προς Γ.Κουντουριώτην, 1824)

«…Μόνη η δικαιοσύνη φέρει την ελευθερίαν, την δύναμιν και την ασφάλειαν. Όπλα χωρίς δικαιωσύνην, γίνονται όπλα ληστών, ζώντων εις καθημερινόν κίνδυνον να στερηθώσι την δύναμιν από άλλους ληστάς, ή και να κολασθώσιν ως λησταί από νόμιμον εξουσίαν. Η ανδρεία χωρίς την δικαιοσύνην είναι ευτελές προτέρημα, η δικαιοσύνη, αν εφυλάσσετο από όλους, ουδέ χρείαν όλως είχε της ανδρείας. Και αυτή του Θεού η παντοδυναμία ήθελ’ είσθε χωρίς όφελος διά τους ανθρώπους, αν δεν ήτον ενωμένη με την άπειρον δικαιοσύνην του…».

(Αδ, Κοραής προς Οδυσσέα Ανδρούτσον, 1824)

«…Αχ, διά τους οικτιρμούς του Θεού, ο οποίος είναι όλος αγάπη, διά το όνομα της Πατρίδος, η οποία είναι όλη αρετή, ας καθαρίσωμεν την ψυχήν μας, και εις αυτήν την ώραν του κινδύνου, από τον ρύπον της διχονοίας, ας θάψωμεν εις τον τάφον της λησμονησίας τα άγρια και ανόητα πάθη μας, ας πλύνωμεν τας μεμολυσμένας καρδίας εις το ιερόν λουτρόν της αγάπης, ο πατριωτισμός ας λαμπρύνη, εις το εξής τον θολωμένον νουν μας, η ειλικρίνεια ας βασιλεύση εις την καρδίαν μας, η αγάπη κα η σύμπνοια ας προπορεύωνται, ως νεφέλη πυρός, όλων των βουλών μας και όλων των έργων μας».

(Σπ. Τρικούπης)

«Κι’ όσο αγαπώ την πατρίδα μου δεν αγαπώ άλλο τίποτας. Ναρθή ένας να μου ειπή ότι θα πάγη ομπρός η πατρίδα, στρέγομαι να μου βγάλη και τα δυό μου μάτια. Ότι αν είμαι στραβός, και η πατρίδα μου είναι καλά, με θρέφει, αν η πατρίδα μου αχαμνά, δέκα μάτια νάχω, στραβός θανά είμαι. Ότι σ΄αυτείνη θα ζήσω, δεν έχω σκοπό να πάγω αλλού».

(Ιω. Μακρυγιάννης)

«Είναι καιρός…να κρημνίσωμεν από τα νέφη την Ημισέληνον διά να υψώσωμεν το σημείον, δι’ ού πάντοτε νικώμεν, λέγω τον Σταυρόν και ούτω να εκδικήσωμεν την πατρίδα και την ορθόδοξον ημών πίστιναπό την ασεβή των ασεβών καταφρόνησιν»;

(Αλ. Υψηλάντης)

«…Η ημέρα εκείνη, την οποίαν επιθυμούσαν οι πατέρες μας να την ιδούν, έφθασε και ο Νυμφίος έρχεται…Έφθασεν ο καιρός διά να λάμψη πάλιν ο Σταυρός και να λάβη πάλιν η Ελλάς, η δυστυχής Πατρίς μας, την ελευθερίαν της…».

«Ό, τι και αν εκάμαμεν, είτε εγώ, είτε οι συνάδελφοί μου, είτε ως εταίροι, είτε ως αγωνισταί, ήτο έμπνευσις και έργον της Θείας Προνοίας, και ουδέν ηθέλομεν πράξει άνευ της εμπνεύσεως ταύτης».

(Άνθιμος Γαζής)

 «ΙΔΟΥ ο Θεός μεθ’ ημών, ος επάταξεν έθνη πολλά και απέκτεινε βασιλείς κραταιούς. Ο Παντοκράτωρ Θεός δεν μας αφήνει εις την διάκρισιν του εχθρού. Αλλά είναι σύμμαχός μας, καθώς πολλάκις το είδομεν και άμποτε εις το εξής διά της δυνάμεως του τιμίου και ζωοποιού Σταυρού και διά της ενεργείας και γενναιότητός σας να αφανισθή ο εχθρός εξ ολοκλήρου…».

(Π. Μαυρομιχάλης προς τον Θ.Κολοκοτρώνη)

 «ΧΩΡΙΣ αρετή και θρησκεία δεν σχηματίζεται κοινωνία, ούτε βασίλειον».

(Στρατηγός Μακρυγιάννης)

 «Ο Θεός είναι μετά της Ελλάδος και υπέρ της Ελλάδος και αύτη σωθήσεται. Επί ταύτης της πεποιθήσεως αντλώ πάσας μου τας δυνάμεις και πάντας τους πόρους».

(Ι. Καποδίστριας)

«Η Ιστορία και το μέλλον της Ελλάδος στηρίζονται πάνω σε τρεις λέξεις: Θρησκεία, Ελευθερία, Πατρίς».

(Παλαιών Πατρών Γερμανός)

«Εγώ, η φαμίλια μου, τα’ άρματά μου, ό,τι έχω είναι για την Ελλάδα».

(Θεόδωρος Κολοκοτρώνης)

Λινκ : http://www.antibaro.gr/article/25950

ΦΡΙΚΤΟ ΕΓΚΛΗΜΑ ΣΤΑ ΣΕΠΟΛΙΑ

Η συνοικία των Σεπολίων ήταν άγνωστη στο ευρύ κοινό. Ακόμα και οι ντόπιοι, τη δεκαετία του 80 έλεγαν πως είναι «Κολωνιώτες». Ο Κολωνός μέτραγε στην αλητεία, οπότε ήταν κολακευτική η σύσταση. Λογικό καθώς πρόκειται για μια συνοικία που έχει διάμετρο ένα χιλιόμετρο. Οι οδηγοί ταξί ήξεραν μέχρι την  πλατεία του Αγίου Μελετίου. Μετά ζητούσαν οδηγίες. Οι μπασκετικοί γνώριζαν τον Τρίτωνα. Όχι για να πάνε αλλά ότι υπήρχε εκεί ένα γήπεδο στο οποίο ήταν προπονητής ο αείμνηστος Φαίδωνας Ματθαίου.

Πέρασαν τα χρόνια, ήρθε το μετρό, μαθεύτηκαν και τα Σεπόλια. Το αστεράκι της διασημότητας μπήκε λόγω του Γιάννη Αντετοκούνμπο. Η Πλατεία του Αγίου Μελετίου ( και ο σταθμός του μετρό ) είναι το πιο γνωστό σημείο για τους επισκέπτες. Στο ανοικτό γήπεδο μπάσκετ του Τρίτωνα χτυπά ο σφυγμός αυτής της μικρής συνοικίας. Είναι ότι και ο Λευκός Πύργος για τους Θεσσαλονικείς. Τα πρώτα σουτ, τα πρώτα φιλιά, τα πρώτα τσιγάρα, οι πρώτες βόλτες με τους γονείς, το πρώτο χάζι σε αυτούς που παίζουν μπάσκετ. Ραντεβού με φίλους, με κορίτσια, μαμαδίστικες βόλτες με κουτσομπολιό στην κερκίδα. Η εφηβική μαγκιά. Οι παρέες. Τα μπουγέλα στη βρύση. Ο μπάφος που γύρναγε. Οι ομάδες που έκαναν προπόνηση. Ο κόσμος που μαζευόταν για να στηρίξει την ομάδα στα τοπικά πρωταθλήματα. Οι ατέλειωτες μπασκεταναλύσεις και ποδοσφαιρομάχες μετά τις 11 το βράδυ. Τη δεκαετία του 90, οι Έλληνες σε μεγάλο ποσοστό έφυγαν από τα Σεπόλια και τη θέση τους πήραν οι Αλβανοί οι οποίοι είναι και η κραταιά δύναμη της περιοχής. Όλες οι συνήθειες του Τρίτωνα, τηρήθηκαν ευλαβικά.

Πάντα η πόρτα του γηπέδου θα ήταν ανοιχτή παρά τις κατά καιρούς αλυσίδες και λουκέτα. Πάντα μια λάμπα από τις έξι των προβολέων δεν θα άναβε. Πάντα το ένα καλάθι θα ήταν λίγο πιο στραβό από το άλλο λόγω των καρφωμάτων. Πάντα τα καινούρια παπούτσια που αγόραζε κάποιος, η πρώτη πασαρέλα ήταν στον Τρίτωνα.

Παραμελημένο, αλλά τη δουλειά του την έκανε. Μέχρι που η επιδειξιομανία και η εγκεφαλική αναπηρία που είχαν κάποιοι στο τρισάθλιο κεφάλι τους, σκότωσε το γηπεδάκι.

Όλα ξεκίνησαν από εκείνο το γκράφιτι του Γιάννη που σχεδιάστηκε στο δάπεδο. Ήταν πολύ ωραίο όταν το αποθανάτιζαν τα drones μόνο που έκοψε το μπάσκετ στα παιδιά. Το γήπεδο γλιστρούσε από τη βαφή και στην καλύτερη έφευγες με διάστρεμμα. Λες και οι άλλοι λαοί δεν ξέρουν που δεν κάνουν επιδαπέδια πειράματα.  

Ο Τρίτωνας ερήμωσε και πήγαιναν μόνο οι μαμάδες με τα καρότσια, τα ποδήλατα και το βράδυ, οι ιδιοκτήτες σκυλιών. Ήταν άνετοι πλέον καθώς κανείς δεν θα τους έλεγε να πάνε λίγο πιο μακριά στο πάρκο αφού ουδείς έπαιζε μπάσκετ πια…

Το καλοκαίρι που μας πέρασε, ανέλαβε η NIKE να κάνει μια αναμόρφωση καθώς η φτωχή σε πολλά συνοικία των Σεπολίων θα υποδεχόταν σε φαντασμαγορική εκδήλωση τον Γιάννη Αντετοκούνμπο. Έκλεισαν τους παρακείμενους δρόμους για μια εβδομάδα παρακαλώ για να στήσουν τους προβολείς, να ξαναβάψουν το γήπεδο και να συναρμολογήσουν τις μεταλλικές κατασκευές με το βιντεογουόλ και τα καθίσματα. Χαλάλι η ταλαιπωρία, είπαν οι κάτοικοι. Για τον Γιάννη.

Τελικά η Nike έκανε μια τρύπα στο νερό. Μια εταιρεία μέσα στα 5 μεγαλύτερα brands του πλανήτη άφησε πίσω της μια αηδία. Επειδή ξέρω πως είσαι πονηρός αναγνώστης, όχι δεν τα βάζω με τον Γιάννη. Που να ξέρει το παιδί. Τεράστια ευθύνη φέρει και ο Δήμος Αθηναίων που με την ανοχή του διαλύθηκε ο μοναδικός θύλακας άθλησης και κοινωνικοποίησης των πολιτών σε αυτή τη φτωχογειτονιά.

Τι απέγινε το γήπεδο του Τρίτωνα :

Ø  Ξηλώθηκαν οι προβολείς που μπορούσαν τα παιδιά να παίξουν το βράδυ. Αντικαταστάθηκαν με περιμετρικές λάμπες που δεν κάνουν για μπάσκετ. Είναι υπέροχες λάμπες για να δεις να παρκάρεις ή να δεις τους κάδους των σκουπιδιών αλλά δεν είναι για μπάσκετ!

Ø  Και τα δύο στεφάνια στις μπασκέτες γέρνουν σε βαθμό που οι βολές είναι εύστοχες όπως και αν σουτάρεις και από τη γωνία δεν το βάζεις ακόμα και αν είσαι ο Κλέι Τόμσον.

Ø  Η δεύτερη βαφή αναμείχθηκε με κάτι σαν άμμο για να μη γλιστράει και κατήντησε λάσπη. Αργότερα ξεθώριασε και προφανώς πάλι γλιστράει. Άσε που με το γκράφιτι δεν ξεχωρίζεις καλά καλά τη γραμμή του τριπόντου

Ø  Η παιδική χαρά, η μοναδική της περιοχής ξηλώθηκε, για να γίνει μια καινούρια. Μετά από 6 ολόκληρους μήνες θυμήθηκαν να βάλουν 3 πραγματάκια της κακιάς ώρας χωρίς ένα παγκάκι να κάτσουν οι γονείς, χωρίς ένα κάδο σκουπιδιών. Αχρείοι.

Ο κόσμος απομακρύνθηκε οριστικά και σήμερα το γήπεδο του Τρίτωνα είναι ένα άχρηστο άδειο τετράγωνο πράγμα που φωτίζεται εξωτερικά. Η NIKE, έβαλε τους εργάτες και έβαψαν μερικά πεζοδρόμια γύρω γύρω. Τρομερή παρέμβαση.

Τι πρέπει να γίνει. Αν ήμουν δήμαρχος θα ερχόμουν σε επαφή με τους Μιλγουόκι Μπακς να το αναπλάσουν, να τους δώσω και το κλειδί της πόλης ως φόρο τιμής και να γίνει κάτι πραγματικά ωραίο σε μια πραγματικά υποβαθμισμένη περιοχή.

Αν το Μιλγουόκι – που είμαι σίγουρος πως δεν θα πει όχι στο να βάλει την πινελιά του εκεί που ξεκίνησε ο Γιάννης – αρνηθεί, τότε ας αναγκαστεί να το κάνει η NIKE. Καλά τα χρυσοπουλάει τα παπούτσια του Γιάννη, καλά χάλασε και αυτό που υπήρχε, ας κάνουν και τίποτα σωστό.

Ø  Καινούρια καλάθια οπωσδήποτε. Και καινούριες μπασκέτες! Είναι πανάρχαιες αυτές που έχει.

Ø  Να βαφτεί ως κανονικό γήπεδο όπως γίνεται παγκοσμίως.

Ø  Αν θέλουν να τιμήσουν τον Γιάννη, να βάλουν στην περίφραξη μια πλακέτα, να το μετονομάσουν, να κρεμάσουν μια τεράστια φανέλα του, πάντως όχι αυτό το γκράφιτι που έδιωξε τις ομάδες και τα παιδιά!

Ø  Να βάλουν προβολείς για μπάσκετ!

Ø  Να βαφτεί η κερκίδα. Πράσινο μαύρο, τα χρώματα του Μιλγουόκι που δεν λερώνουν και εύκολα.

Ø  Να μπουν κάδοι σκουπιδιών γιατί  υπάρχει ένας όλος και όλος που με 5 κουτάκια από αναψυκτικό γεμίζει.

Να γίνει κάτι όμορφο ρε αδερφέ!

Να τιμηθεί ο Γιάννης, το γήπεδο που πρωτοέπαιξε, να γίνει κάτι της προκοπής εκεί πέρα.

Αν ο Δήμος πει στη NIKE, ή το φτιάχνεις ή σε ξεφωνίζω, δεν νομίζω πως για 30 χιλιάρικα ( το πολύ )  θα ρισκάρει η εταιρεία τη φήμη της. Άσε που μπορεί να το εκμεταλλευθεί, να βάλει και τα σήματα της, μια αιώνια διαφήμιση. Δεν θα πάει χαμένο.

Λίγη θέληση χρειάζεται, λίγη αγάπη για τα παιδιά και λίγη καλαισθησία.

Τίποτα άλλο.

Ειλικρινά.

ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΤΑΣΤΡΑΦΕΙ

Το ποδόσφαιρο στην Ελλάδα έχει μια παγκόσμια πρωτοτυπία. Είναι πολύ πιο ενδιαφέρον να διαβάζεις για αυτό  παρά να το παρακολουθείς.

Θεωρώ πως βρισκόμαστε σε ένα υπέροχο σημείο. Ή το φτιάχνουμε ή το διαλύουμε το κάνουμε ερασιτεχνικό και οι φίλοι του αθλήματος μπορούν να παρακολουθούν τα ευρωπαϊκά πρωταθλήματα που είναι απείρως καλύτερα.

Αφού δεν απέδωσε ούτε το VAR, ούτε οι ξένοι διαιτητές, καταργήστε το να τελειώνουμε. Αφού η περίφημη συνάντηση των τεσσάρων είναι σαν να μην έγινε, τι να το κάνουμε;

Στο δικό μου κεφάλι, τα πράγματα είναι πολύ απλά. Επί σειρά ετών ο Ολυμπιακός είτε δια του Κόκκαλη είτε δια του Μαρινάκη έπαιζε χωρίς αντίπαλο. Τα έφερε η μοίρα και εμφανίστηκε δεύτερος πόλος. Το να διαμαρτύρεται ο Ολυμπιακός συγχωρέστε με, αλλά μου φαίνεται εξωφρενικά αστείο.

Εκεί φτάσαμε φίλε μου. Να φωνάζει για τη διαιτησία και το ιδιοκτησιακό της Ξάνθης ο Ολυμπιακός ! Η πλάκα είναι ότι έχει  δίκιο! Όμως αυτά είναι δανεικά. Κοτζάμ Ρωμαϊκή, κοτζάμ Βυζαντινή αυτοκρατορία έπεσε, το χωριουδάκι της ελληνικής διαιτησίας θα έμενε απόρθητο;

Όταν δηλαδή ήταν να τιμωρηθεί ο Ολυμπιακός για επεισόδια των οπαδών του στη Νέα Σμύρνη, μήπως θυμάστε εκδηλώσεις και ομιλίες με βουλευτές για να αλλάξει η απόφαση του δικαστηρίου; Σήμερα ναι, ξεσηκώνονται οι ΠΑΟΚτζήδες. Τι το παράξενο;

Θυμάμαι στις δόξες της παράγκας, που συνέβαιναν απίστευτα πράγματα στο ποδόσφαιρο, οι οπαδοί του Ολυμπιακού με απάθεια έλεγαν : Να κάνετε ομάδα να νικάτε και τους διαιτητές. Να πάρετε παίκτες όπως εμείς, να κερδίζετε και να μην κλαίγεστε συνέχεια. Αυτά δεν έλεγαν;

Τα ίδια λέει και ο ΠΑΟΚ τώρα. Όταν το λιοντάρι ανενόχλητο γίνεται τυραννόσαυρος, γιατί σου φαίνεται παράξενο που εμφανίζεται και άλλος τυραννόσαυρος και πολεμά να πάρει τα ηνία;  Βέβαια θα μου πεις πως αν μπλέξουμε με ιστορικές αναδρομές, τότε ο καθένας θα πει τα δικά του και άκρη δεν θα βγάλουμε ποτέ.

Σκέψου πόσο προσπαθούν οι παράγοντες και οι δημοσιογράφοι που τα έχουν καλά μαζί τους, να βγάλουν άχρηστο το VAR. Τώρα με αυτό εκτίθενται γιατί δεν μπορούν να το ρίξουν στο «ανθρώπινο λάθος». Με το VAR αναδεικνύεται ο δόλος. Οπότε κάνουν ότι μπορούν για να το πιστολιάσουν και να το αχρηστεύσουν. Μια κολλάει, μια δεν το χειρίστηκαν σωστά, μια μας λείπει το οφσάιντ, μια φέραμε σουβλάκια, μια κόλλησε η ενδοεπικοινωνία, μια ο διαιτητής δεν είδε και ο VAR ξυνόταν. Να πάτε στο διάολο!  

Για τη σωτηρία του ελληνικού ποδοσφαίρου, η μόνη οδός είναι μια. Να γίνει κάρβουνο και να χτιστεί από την αρχή. Να γίνει κατά τα πρότυπα του ΝΒΑ. Κομισάριος να κάνει ότι θέλει και άμα θέλετε. Δεν σας αρέσει, αποσυρθείτε και πηγαίνετε στην ανυποληψία όπως ο μπασκετικός Ολυμπιακός που σε λίγο θα ξεχάσουμε ότι υπήρξε.

Η κυβέρνηση μπήκε σε αδιέξοδο. Αν ισχύει ο αθλητικός νόμος τότε παραβιάζει το αυτοδιοίκητο του ποδοσφαίρου με φωτογραφικές τροπολογίες. Η αφαίρεση βαθμών επίσης δεν θα ευχαριστήσει κανέναν στη Θεσσαλονίκη. Έχεις και ταλαντούχους καιροσκόπους όπως ο Βελόπουλος που πυροδοτούν την ατμόσφαιρα για ψηφαλάκια και τα ΜΜΕ της νύμφης του Θερμαϊκού που άλλο που δεν θέλουν για να πουλήσουν φύλλα.

Το ελληνικό ποδόσφαιρο δεν μας προσφέρει τίποτα. Ούτε σε επίπεδο συλλόγων έχουμε επιτυχίες ούτε σε επίπεδο Εθνικής Ομάδας. Άλλωστε η Εθνική μας μια χαρά μπορεί να παίζει με τα παιδιά κάνουν καριέρα στο εξωτερικό. Δεν χρειάζεται τις εγχώριες ομάδες. Όσο για έδρα, στη Ρόδο, στην Κρήτη, όπου μακρύτερα, τόσο καλύτερα. Μη σου πω στην Κύπρο!

Ας μου πει κάποιος στα σοβαρά παρακαλώ, τι προσφέρει στην Ελλάδα το ελληνικό ποδόσφαιρο; Ένα φαύλο και παρασιτικό σύστημα με την απειλή εμφυλίου πολέμου; Τα παιδιά μπορούν να πάνε σε δεκάδες άλλα ολυμπιακά αθλήματα, δεν έγινε και τίποτα.

Ας γίνει ερασιτεχνικό το ποδόσφαιρο και να βλέπουμε από την τηλεόραση τους προηγμένους λαούς που είναι καλύτεροι από εμάς.

Πιστεύω πως η  πολιτεία θα πρέπει να αποτραβηχτεί. Να μη δίνει ούτε μισό ευρώ στο ποδόσφαιρο. Θεσμοί, φορείς, επιτροπές, ομοσπονδίες, ενώσεις, οτιδήποτε πληρώνεται από το κράτος, πρέπει να σταματήσει. Τα ενοίκια στα δημόσια γήπεδα να ανέβουν στον ουρανό για να μην παίζουν εκεί. Τα γήπεδα μπορούν να αξιοποιηθούν για να γίνουν 5χ5, για συναυλίες, για άλλα αθλήματα ακόμα και για πάρκινγκ. Ας γίνουν όλα τα ματς στο Καραϊσκάκη που είναι ιδιόκτητο, δεν με ενδιαφέρει. Να κόψει αμέσως η ΕΡΤ τα λεφτά στις ομάδες. Τέρμα.

Ας μην περνάνε τα εισιτήρια από την εφορία, έτσι και αλλιώς τα εισιτήρια είναι πενιχρά και δεν φτάνουν να συντηρήσουν ούτε ομάδα για 5χ5. Να αποσυρθεί η αστυνομία και όποιος θέλει να πάει στο γήπεδο, ας το κάνει με δική του ευθύνη και καλή του τύχη.

Προτείνω πλήρη απεμπλοκή του κράτους από το ποδόσφαιρο. Άσε τους να σκοτωθούν. Δεν πειράζει, κέρδος για την κοινωνία θα είναι. Πολίτης ο οποίος πάει να πλακωθεί για μια ποδοσφαιρική ανώνυμη εταιρεία, είναι τοξικός και άχρηστος για το κοινωνικό σύνολο. Αν και πιστεύω πως με το πρώτο αίμα, όλοι οι άλλοι θα σταματήσουν.

Υπάρχουν πολλά άλλα αθλήματα που είναι καλύτερα, είμαστε καλύτεροι και αξίζει να ενισχυθούν.

Προφανώς και θα βρει απέναντι τους δημοσιογράφους του χώρου γιατί τα μεροκάματα θα περιοριστούν αλλά δια της καταστροφής θα επέλθει η υγιής αναγέννηση. Άμα βέβαια πρέπει να υπάρχει θα αναγκαστούν οι ιδιοκτήτες των  ομάδων να το ξαναφτιάξουν. Αλλιώς θα το εγκαταλείψουν.

Αφήστε το να διαλυθεί. Να καταστραφεί, να γκρεμιστεί.

Είναι εικόνα τώρα αυτή, ευρωπαϊκής θεωρητικά χώρας, να μην εφαρμόζεται ο νόμος, να μπαίνουν τροπολογίες από το πουθενά για να μην έχουμε εξέγερση; Ποτέ μη σώσετε! Τέλος! Καταργείται και όταν αποφασίσετε να το φτιάξετε και να μην το πυρπολείτε κάθε λίγο και λιγάκι, τα ξαναλέμε!

Αντί κάθε λίγο και λιγάκι να προσπαθείς ενισχύσεις ένα σπίτι που έφτιαξες από λάθος, από αδυναμία, από βλακεία πάνω στο βούρκο, πήγαινε χτίσε αλλού!

Εκβιάζεται κοτζάμ κράτος, μια ολόκληρη χώρα με εξέγερση επειδή δεν πρέπει να τηρηθεί Ο ΝΟΜΟΣ; Τι λέτε ρε; Και επειδή προφανώς αυτό δεν έγινε χθες και στη χώρα μας υπάρχει ιερή παράδοση στην παρανομία και στην αθλιότητα, πατάμε το κουμπί του τερματισμού και γεια σας!

Όλα είναι νοσηρά. Ομοσπονδία, διαιτησία, μικρές ομάδες, μεγάλες ομάδες, ακαδημίες. Υπόνομος, χωματερή, πάτος!

Τι τα θέλουμε;

Μπορώ να ζήσω και χωρίς το ελληνικό ποδόσφαιρο.

Εσύ;

ΟΔΗΓΟΣ ΕΠΙΒΙΩΣΗΣ ΓΙΑ ΤΑ ΕΤΑΙΡΙΚΑ ΜΙΤΙΝΓΚΣ

Αξιωματικά δεχόμαστε πως εταιρικό μιτινγκ καλείται η διαδικασία κατά την οποία η εταιρεία σε πληρώνει για να χάνεις το χρόνο σου. Υπάρχουν δύο ειδών μιτινγκζ. Αυτά που είναι μεταξύ των ομάδων εργασίας εντός της εταιρείας και τα μεγάλα με τα οποία θα ασχοληθώ στο παρόν πόνημα.

Οι μεγάλες εταιρείες στο πλαίσιο της εταιρικής κουλτούρας, διοργανώνουν  δύο με τρεις φορές το χρόνο, τριήμερα ή πενθήμερα μιτινγκ σε μεγάλα ξενοδοχεία στα οποία προσέρχεται όλη η Ελλάδα. Οι συνάδελφοι από όλη την επικράτεια, ανώτερα στελέχη, ανώτατα στελέχη, Γραμματείς και Φαρισαίοι και δεν συμμαζεύεται. Αυτή η εταιρική πανήγυρις οεο, έχει μια ιδιομορφία. Ένα λάθος σου είναι ικανό να καταστρέψει όλη την προσπάθεια που καταβάλλεις ένα ολόκληρο χρόνο.

Για αυτό λοιπόν ως μπαρουτοκαπνισμένος συμμετέχων, σου παρουσιάζω αναλυτικό οδηγό για το τι πρέπει να κάνεις.

Το δεύτερο αξίωμα είναι πως το κουτσομπολιό – άντε ας το πω κομψά, το κοινωνικό σχόλιο ντε -  είναι δομικό στοιχείο στον άνθρωπο. Δεν τίθεται θέμα να μην υπάρχει. Όποιος αναζητά μη κουτσομπολιό είναι πιο πιθανό να βρει Ατλαντικό Ωκεανό χωρίς αλάτι. Η μόνη διαβάθμιση είναι ανάλογα με την καλή προαίρεση. Άλλο η πλάκα, άλλο το μπουλινγκ. Άλλο το σχόλιο που περνά και φεύγει και άλλο ο φθόνος και η μοχθηρία.

Ότι και να κάνεις, θα σχολιαστείς.

Το θέμα είναι να μη σου μείνει ρετσινιά που θα σε συνοδεύει για πάντα.

Η προσθήκη στο δεύτερο αξίωμα είναι πως όταν συναθροίζονται οι άνθρωποι, διψούν για να σχολιάσουν τον περίγυρο τους. Αυτό έχει και τα καλά του. Εκτονώνεις την όποια ένταση, ανταλλάζεις απόψεις και εμπλουτίζεις τη δική σου, αν αισθάνεσαι άσχημα, το μοιράζεσαι και το απαλύνεις.

ΤΙ ΩΡΑ ΠΑΣ

 Το λιγότερο μισή ώρα πριν. 40 λεπτά είναι καλά. Έχεις όλο το χρόνο στη διάθεση σου για socializing, να πιάσεις το κλίμα, να αντλήσεις πληροφορίες και κουτσομπολιά που μπορεί να σου φανούν χρήσιμα στη συνέχεια. Να πιεις άνετα τον καφέ σου, να κάνεις το τσιγάρο σου, να μάθεις τον κωδικό του wifi,  να κάνεις το χιουμοράκι σου, να είσαι μια ευχάριστη νότα στο κοινωνικό σύνολο. Άμα πας μαλλιοκούβαρα, θα μπεις στην αίθουσα σαν εξτρεμιστής μουσουλμάνος στη Συρία και σε κοιτάξουν στραβά και υποτιμητικά.  Όποιος ειδικά την πρώτη μέρα πάει είτε την τελευταία στιγμή, είτε καθυστερημένος, του μένει στάμπα που δεν βγαίνει ποτέ. Το εταιρικό μίτινγκ θεωρείται κορυφαία εταιρική εκδήλωση και οφείλεις να την τιμάς. Όλοι τσεκάρουν τους πάντες. Είναι αυτή που διάφοροι φελλοί βγαίνουν στην επιφάνεια και επιδεικνύουν πόσο καταπληκτικοί είναι. Διαβάζουν ένα πληκτικό powerpoint που δεν αφορά κανέναν. Τη διάδραση δεν τη γνωρίζουν. Δεν τους νοιάζει. Σου κάνουν μάθημα για την αγορά ενώ δεν τη γνωρίζουν καν. Δεν μπορείς να αντιδράσεις γιατί έχεις σχέση εξουσίας μαζί τους. Αλλά από κοινωνικό σχόλιο του δίνεις και καταλαβαίνει. Όμως ο βασικός λόγος για να πας νωρίτερα από την ώρα έναρξης είναι για να διαλέξεις ΕΣΥ που θα καθίσεις.

ΠΟΥ ΚΑΘΕΣΑΙ

Φίλε μου, η μισή επιτυχία της παρουσίας σου στο μίτινγκ είναι να διαλέξεις τη σωστή θέση. Αν πας σαν ταγάρι στην πρώτη σειρά το μόνο που θα καταφέρεις είναι να έχεις τον big brother και όλο του το σόι μπροστά σου. Είσαι καταδικασμένος. Αυτοκτόνα. Η σωστή θέση που πρέπει να πας είναι η εξής. προτελευταίο θρανίο, τραπέζι, έδρανο, ότι έχουν, στη μεριά της πόρτας. Να φεύγεις για τουαλέτα και για τσιγάρο όσο πιο αθόρυβα μπορείς. Αν είναι να διασχίσεις τη μισή αίθουσα, να σε δουν όλοι και να σε κοιτάζει τόσο επίμονα ο ομιλητής μέχρι να σε δει να πεθαίνεις στο πάτωμα από τις τύψεις, άστο καλύτερα. Η προτελευταία θέση δίπλα στην πόρτα, με ελιγμούς τύπου Σμίγκολ, αθόρυβα και σαν κομάντο, αποχωρείς και δεν το παίρνει χαμπάρι κανείς. Αν όμως η απόλυτη προνομιούχος θέση είναι κατειλημμένη από παλαίουρες, στελέχη ή άλλους που πρόλαβαν, τότε πήγαινε στην αριστερή ( του ομιλητή ) μεριά, στο τέλος. Ο λόγος είναι γιατί όλοι είναι δεξιόχειρες και συνήθως κοιτάζουν ή περπατάνε στην ευθεία τους. Δεν θέλεις να είσαι μονίμως στο οπτικό πεδίο του ομιλητή. Το μειονέκτημα της τελευταίας θέσης είναι – αν η πόρτα είναι πιο πίσω – ότι όποιος μπει, το μάτι του θα πέσει αμέσως στην οθόνη του κινητού σου. Αν η τελευταία θέση είναι πιο πίσω από την πόρτα, διάλεξε τη χωρίς δεύτερη σκέψη.

ΤΙ ΕΧΕΙΣ ΜΑΖΙ ΣΟΥ

Δεν φεύγεις από το σπίτι σου χωρίς να είναι φορτισμένες στο 100% οι ακόλουθες συσκευές:  Powerbank, tablet, κινητό. Την πρώτη μέρα πάρε το δικό σου σέικερ με καφέ για να μάθεις τι σου παρέχει το ξενοδοχείο ή πόσο ξυρίζει τον καφέ. Ένα σημειωματάριο με στιλό επίσης για να σημειώσεις μερικά ψώνια που θα πρέπει να κάνεις μετά στο σούπερ μάρκετ. Αν και σου δίνουν στο μιτινγκ, αλλά αυτά μην τα αγγίξεις γιατί συνήθως τα ξεχνάς όταν φύγεις. Δεν θα ήθελες να μείνει κάτι αρνητικό για το μιτινγκ που θα σου έχει έρθει να γράψεις. Κάποιος θα το δει, κάπου θα το δείξει. Βάζεις το κινητό στο αθόρυβο με το που κάτσεις και δεν βλέπεις ποτέ βιντεάκια που θα ενεργοποιήσουν τον ήχο. Θα ξεφτιλιστείς!

ΕΝ ΩΡΑ ΟΜΙΛΙΑΣ

Αυτές οι άκρως βαρετές ομιλίες που δεν σου λένε τίποτα καινούριο. Αυτές που πάντα ξεκινάνε και τελειώνουν με ένα αφόρητα πληκτικό ρητό τύπου «Να ονειρεύεσαι και να πραγματοποιήσεις τα όνειρα σου» και αντίστοιχα χαζοχαρούμενα τύπου «Όποιος εργάζεται πολύ σκληρά, σίγουρα θα ανταμοιφθεί». Αυτές που επί σειρά ετών είναι οι ίδιες και το μόνο που αλλάζει είναι η ημερομηνία.

Κάθεσαι στη θέση σου. Μπροστά σου ακριβώς χτίζεις μια σειρά από ποτήρια. Νερό, καφές, χυμός. Έχεις την τέλεια κάλυψη για να ανοίξεις σαν άνθρωπος το tablet σου. Προσοχή : Αν στα δίκτυα σου, έχεις κάνει το πραγματικά εγκληματικό λάθος να συμπεριλάβεις και τους συναδέλφους σου, ΔΕΝ ΓΡΑΦΕΙΣ ΤΙΠΟΤΑ. Θα σε ρουφιανέψουν. Δείχνεις ότι είσαι offline στο messenger και δεν πατάς κανένα like. Μόνο βλέπεις ή ασχολείσαι με τα mail σου ή διαβάζεις ειδήσεις και αθλητικά. Επίσης είναι μια καλή ευκαιρία να κάνεις και μια γραφειοκρατία της δουλειάς για να μην την κάνεις στο σπίτι σου. Το ένα σου δάχτυλο πρέπει να είναι κολλημένο στο κουμπί του off για να κάνεις hibernate την οθόνη αν μπουκάρει κάποιος απρόσμενα.

ΤΙ ΛΕΣ

Συμμετέχεις μόνο όταν κάτι το έχουν πει και άλλοι και έχει συμφωνήσει ο - ανώτερος σου μην το ξεχνάς - ομιλητής. Λες το ίδιο με άλλα λόγια. Το εταιρικό μιτινγκ δεν είναι ο τόπος για να κάνεις επανάσταση, για να εντυπωσιάσεις, για να το παίξεις γνώστης και μύστης. Θα σε μισήσουν όλοι. Δεν πετάγεσαι, δεν τρως το χρόνο του ομιλητή γιατί αυτός θα φάει το χρόνο του διαλείμματος ή θα τσιμπήσει ένα δεκάλεπτο από το γεύμα. Αν έχεις απορίες, δεν ενδιαφέρουν κανέναν. Ρώτα αργότερα τον προϊστάμενο σου ή τον ομιλητή στο διάλειμμα ή στο γεύμα. Αν διαφωνείς με τον ομιλητή, επίσης δεν ενδιαφέρει κανέναν. Αν έχεις κάτι πραγματικά πρωτότυπο να πεις, άστο για την εταιρεία που θα πας. Όχι στο μεγάλο εταιρικό μίτινγκ.  Το δέλεαρ να φανείς είναι μεγάλο αλλά το μόνο που θα καταφέρεις, είναι να γίνεις αντιπαθητικός. Αν νομίζεις πως θα ξεχωρίσεις λέγοντας κάτι πιθανώς σωστό αλλά περίεργο, μπορεί στο διάλειμμα κάποιοι να σου χτυπήσουν φιλικά την πλάτη αλλά όλοι ψοφάνε να γίνει μανούρα για να διασκεδάσουν. Κανένας δεν θα σε υπερασπιστεί δημόσια. Μόνο ιδιωτικά που σου είναι παντελώς άχρηστο. Και κανένας ομιλητής και ανώτερός σου δεν θέλει να έρθει σε δύσκολη θέση από έναν κατώτερό του παρουσία πλήθους.

ΠΩΣ ΝΤΥΝΕΣΑΙ

Όπως ακριβώς και οι ανώτεροι σου. Γράβατα; Γραβάτα και εσύ. Αν νομίζεις ότι είσαι διαφορετικός και θα πας με αθλητικά, μπλουζάκια, τζιν, ή κεραμιδομουσταρδί παντελόνια γιατί είσαι και καλάουα ξεχωριστός, και θα σε πάρει άνθρωπος στα σοβαρά, τότε εγώ είμαι 2.11, μαύρος, πρώτος σκόρερ στο ΝΒΑ και με λένε Αντετοκούνμπο.

Μπορεί τα ανωτέρω να σε ξενερώνουν αλλά αυτή είναι η πραγματικότητα. Αυτή είναι η επιβίωση στις μεγάλες εταιρείες. Να περνάς απαρατήρητος. Στην Ελλάδα αν σχολιάσουμε κάποιον είναι μόνο για κακό. Έχουμε σε πολύ κακό να λέμε καλές κουβέντες. Οπότε, μην ξεχωρίσεις. Βρες άλλα πεδία για να το πετύχεις αυτό. Εκτός και αν έχεις θέση εξουσίας που μπορείς να κάνεις ότι θέλεις. Όταν είσαι απλός υπάλληλος, μπαίνεις στο τρένο και η επίδραση σου στην πορεία του είναι με τα μάτια.

ΠΩΣ ΤΡΩΣ

Με το που σταματήσετε για γεύμα, τρέχεις πρώτος στο μπουφέ. Οι λόγοι είναι:

Α) Για να μην περιμένεις στην ουρά

Β) Για να έχεις περισσότερο χρόνο όταν τελειώσεις, να πιείς καφέ και να κάνεις τσιγάρο.

Γ) Προς Θεού, όσο και αν πεινάς, μην ξεχειλίζεις το πιάτο! Γίνεσαι ρεζίλι ως τζαμπατζής πεινάλας και λιγούρης! Και ναι, θα σε σχολιάσουν.  Φάε τόσο όσο για να σε κρατήσει και πήγαινε σπίτι σου και κατέβασε 4 γουρουνόπουλα.

ΛΟΙΠΕΣ ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ

Μπορεί στο πλαίσιο του εταιρικού μίτινγκ, να σας πάνε για μπάνιο, για φαγητό έξω, για ποτό, ή στα μπουζούκια. Οι συνάδελφοι σου, δεν είναι φίλοι σου. Είναι ανταγωνιστές σου. Μπορείς σε βάθος χρόνου να έχεις φιλικές σχέσεις με ελάχιστους ( τυπικά ευγενικές με όλους ) και να εμπιστευτείς ακόμα λιγότερους αλλά μην παρασυρθείς. Στα ποτά το πολύ δύο. Δεν μεθάμε. Θα σε συζητάνε για χρόνια, δεν θα ξυπνήσεις το επόμενο πρωί και ότι χτίζεις με τον καθημερινό σου αγώνα, θα το κάνεις στάχτη σε ένα βράδυ. Δεν τρώμε πολύ, δεν ξενυχτάμε χωρίς έλεος ακόμα και αν βαράμε παλαμάκια στο ζεμπέκικιο της Ευδοξίας στον γενικό διευθυντή. Η επόμενη μέρα είναι μια άλλη μέρα και αν πας να εκμεταλλευθείς την οικειότητα της προηγούμενης, σε περιμένει έμπλαστρο. Αυτός θα είναι στη θέση του το επόμενο πρωί. Αν δεν είσαι εσύ δεν θα σε δικαιολογήσει κανείς. Τον ήπιες. Στο φαγητό θα περιμένεις να δεις ποιος θα κάνει την αρχή για να φύγει. Είθισται μισή ώρα μετά τον πρώτο, να έχει αποχωρήσει το υπόλοιπο 80% των συναδέλφων. Αυτοί που κάθονται είναι οι κολαούζοι αλλά μην τους ζηλέψεις. Όσο πιο πολύ κοντά πας στη φωτιά θα σε κάψει. Φύγε αμέσως μετά τον πρώτο μαζί με άλλους δύο τρεις. Φάε γρήγορα, φύγε γρήγορα. Όσο παραμένεις, βοηθάει το κρασί, λύνεται η γλώσσα και θα πεις βλακείες εκεί που δεν πρέπει. Αν σας πάνε για μπάνιο και το σώμα σου έχει παραπάνω κιλά ή άλλες εμφανείς ατέλειες, μην μπεις στη θάλασσα. Έχει να πέσει θάψιμο… Καλύτερα πήγαινε σε άλλη παραλία ή προσποιήσου τον αδιάθετο. Θα σχολιαστείς. Ειδικά αν είσαι γυναίκα, όχι δεν είστε κολλητοί να σε βλέπουν με μπικίνι.

ΑΠΟΧΩΡΗΣΗ

Με το που σας πουν φεύγετε, είσαι ήδη στην πόρτα. Μπορεί κάποιος να σε χώσει για μια αγγαρεία, για να σου αναθέσει μια εργασία που δεν τη θέλεις, ή  να σου κάνει μια κριτική. Φεύγεις σβέλτα. Στο ανσανσέρ ή στο διάδρομο, βάζεις το κινητό στον ήχο. Υπάρχουν άνθρωποι που δεν ξύπνησαν την επόμενη ημέρα γιατί είχαν ξεχάσει το κινητό τους στο αθόρυβο!

ΕΙΔΙΚΕΣ ΣΥΝΘΗΚΕΣ

Έστω ότι γίνει αναφορά στο όνομα σου αρνητικά. ΔΕΝ ΜΙΛΑΣ. Το αφήνεις να φύγει και να ξεχαστεί το συντομότερο. Αν νομίζεις πως θα υπερασπιστείς την αξιοπρέπεια σου κάνοντας φασαρία, πλανάσαι πλάνην οικτράν. Μην ξεχνάς ότι στα εταιρικά μίτινγκ δεν είστε ίσος προς ίσο. Αν ο άλλος ήθελε, πρώτα θα το συζητούσε το θέμα μαζί σου διαπροσωπικά. Άρα δεν σε παίρνει. Το αποφάσισε, το είπε, μόκο εσύ να περάσει να φύγει. Όσο και αν αισθάνεσαι ένα με το χώμα, ο γενικός κανόνας είναι πως σε μισή ώρα δεν θα το θυμάται κανένας. Αν κάνεις φασαρία, θα σε θυμούνται ( αν τα καταφέρεις να παραμείνεις ) για χρόνια. Αν ερωτηθείς, πούλα κινέζικο παρεό τύπου «ναι, θα το συζητήσουμε, να το δούμε, προφανώς ήταν λάθος, σε συνεργασία με τον προϊστάμενο θα το αντιμετωπίσουμε, ήδη έχουμε κάνει ένα σχέδιο στην ομάδα και θα δείτε σύντομα διαφορετικά αποτελέσματα, δεν θα ξαναγίνει» Κουκουρούκου μανταλάκια.

Αν κάποιος βάλλεται, υπερασπίσου τον χωρίς να τον υπερασπιστείς. Τι εννοώ: Πετάγεται ένας και τρώει χοντρή επίπληξη. Πες και εσύ ότι το παιδί μάλλον κάτι άλλο ήθελε να πει και ακούστηκε λάθος. Ή ότι η κόπωση και η ένταση αδικούν τις κρίσεις μας. Ότι είναι καλύτερα να κάνουμε λάθη στα μιτινγκ για να διορθωνόμαστε παρά στην αγορά. Ο θιγμένος θα σε ευγνωμονεί για πάντα. Ο ανώτερος όχι εκείνη την ώρα αλλά αργότερα, θα εκτιμήσει την κίνηση σου. Όλοι θα σε θυμούνται.

Αν σε κάποιον αναφερθούν ονομαστικά με έπαινο, πιάσε τον στον διάλειμμα και δώσε του συγχαρητήρια και ρώτα τον πως το κατάφερε. Οι άλλοι για λόγους φθόνου θα αδιαφορήσουν. Ευκαιρία να ξεχωρίσεις άκοπα και θα σε θυμάται για πάντα. Αυτό είναι το σωστό PR. Άσε που μπορεί να μάθεις και κάτι χρήσιμο για τη δική σου πορεία και να το υιοθετήσεις. Όλοι λατρεύουν να μιλούν για τα κατορθώματα τους.

Μιλάς με τον διπλανό σου πάντα ψιθυριστά. Δεν το κάνεις με «φωνή» γιατί θα σε τσιμπήσουν και θα σου κάνουν παρατήρηση.

Στα μιτίνγκ δεν κάνουν ανοιχτές συζητήσεις σαν τον κύκλο των χαμένων ποιητών. Κάνουν ομιλίες με συμπεράσματα. Άρα το να σηκωθείς να διορθώσεις, είναι βλακώδες. Το να διορθώσεις την άποψη ενός συναδέλφου είναι γελοίο. Στα ίδια είστε. Τι πας να το παίξεις, ανώτερος; Άσε που θα σε θυμάται ως εχθρό. Άστο να το κάνει κάποιος άλλος. Αν θέλεις να πεις τη γνώμη σου, ανάφερε τη χωρίς να βάλλεις κατά των άλλων. Αυτό έχει πλάκα να το βλέπεις στα κανάλια αλλά όχι να το κάνεις στη δουλειά σου. Είναι σαν τον Ρόμποκοπ. Θα χρησιμοποιηθεί εναντίον σου.

Αν σου ζητηθεί κάτι που δεν θέλεις να το κάνεις, είναι από τις περιπτώσεις που η ειλικρίνεια βλάπτει πολύ σοβαρά την ψυχική σου υγεία. Να αρνηθείς με μια δικαιολογία που να αφορά την υγεία σου. Από πονόδοντο, μέχρι πονοκέφαλο και από τη μέση μέχρι μια γαστρεντερίτιδα που είχες χθες.

Στα ανώτατα στελέχη, μιλάς μόνο αν σε ρωτήσουν. Έχω δει κάτι γλοιώδεις τύπους να τους κολλάνε. Μετά τους τρώει η μαρμάγκα. Δεν είστε τα ίδια και μην παριστάνεις τον άνετο. Ούτε είσαι εσύ ο μάγκας που θα πάρεις πληροφορίες και ο άλλος είναι ο χαζός που θα σου τις δώσει. Για αυτούς είσαι ένα τίποτα και θα παραμείνεις τίποτα αλλά δυστυχώς για εσένα με ονοματεπώνυμο. Δεν σε συμφέρει.

Αν κάποιος σου εμπιστευθεί κάτι, δεν μπορείς να ξέρεις γιατί το κάνει. Είτε γιατί σε συμπαθεί, είτε γιατί βρέθηκε σε στιγμή αδυναμίας και ήσουν παρών, είτε για να ρίξει άδεια και να πιάσει γεμάτα, είτε για να σε τεστάρει. Άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου. Μη διαδίδεις τίποτα. Αν είναι καλός τύπος θα το εκτιμήσει. Αν είναι κακός, τη γλίτωσες.

Τα καλύτερα παιδιά για να κάνεις παρέα είναι από τη Βόρεια Ελλάδα. Έξω καρδιά ειλικρινείς, πηγαίοι, αυθεντικοί, χωρίς δήθεν. Μακριά από Πελοποννήσιους. Με τους νησιώτες δεν βγάζεις άκρη. Εκεί που είσαι αδερφός, μετά πέφτει κατάψυξη. Σαν τη θάλασσα πάνε. Μακριά από τις Κρητικές. Τρομερά σαγηνευτικές και ερωτικά στη δουλειά δεν μπλέκουμε. Εννοείται πως εσύ θα δεις την έξοδο γιατί η γυναίκα άμα αρχίσει τα περί ρατσισμού, διακρίσεων και αδύναμου φύλου, είσαι χαμένος από χέρι.

Ξεχώρισε τους ικανούς συναδέλφους και μάθε από αυτούς. Πιάσε τους στα διαλείμματα, ρώτα τους, ότι βλακεία θες. Καλύτερα να σε διορθώσουν αυτοί παρά να σε επιπλήξει αργότερα ο ανώτερος σου. Μη χάνεις το χρόνο σου να λες για το ποδόσφαιρο. Οι καλοί και επιτυχημένοι συνάδελφοι προφανώς και δεν θα σου αναπτύξουν με λεπτομέρειες τον τρόπο που δουλεύουν. Όλο και κάτι χρήσιμο θα πάρεις που θα μπορείς να υιοθετήσεις. Στα εταιρικά μιτινγκ καλλιεργούμε μια σχέση με τους άξιους συναδέλφους ώστε να μπορούμε κατά τη διάρκεια της χρονιάς να τους πάρουμε ένα τηλέφωνο να τους ρωτήσουμε κάτι.

ΟΙ ΦΥΛΕΣ ΤΟΥ ΜΙΤΙΝΓΚ

Χρόνια και χρόνια σε πολλά και διάφορα μιτινγκ στο μαγικό κόσμο των ελληνικών επιχειρήσεων, διαπίστωσα πως παντού είναι τα ίδια. Το μόνο που διαφέρει είναι το όνομα της εταιρείας.

ΟΙ ΦΩΤΟΓΡΑΦΟΙ :  Μπαίνουν χωρίς δισταγμό στην κατηγορία του ΓΓΓ. Γλοιώδης, γελοίος, γλείφτης. Φωτογραφίζουν το powerpoint του ομιλητή λες και δεν θα τους στείλει την ομιλία του μετά στο mail τους. Θέλουν να δείξουν πόσο προσέχουν, πόσο ενδιαφέροντα και σημαντικά είναι όλα αυτά που λέει και το άλλο το τούβλο κολακεύεται ότι οι αποκάτω θέλουν documentary. Λίγο αργότερα οι φωτογραφίες έχουν σβηστεί, αλλά η φιγούρα έγινε.

ΟΙ ΝΕΚΡΟΙ : Οι πραγματικά ψαγμένοι. Δεν μιλάνε, δεν λαλάνε, δεν ακούγονται. Ακόμα και αν λείψουν δεν πρόκειται να το πάρει χαμπάρι κανείς

ΟΙ ΣΠΙΡΤΟΥΛΗΔΕΣ : Πετάγονται μονίμως για να παραθέσουν τι κάνουν αυτοί στο δικό τους τομέα, να προκαλέσουν την προσοχή. Συνήθως λένε βλακείες και δεν καταλαβαίνουν πως κουράζουν όλους τους υπόλοιπους.

ΟΙ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΙ : Όλο ερωτήσεις και απορίες. Στα παπάρια μας ρε ! Καθυστερούν το μιτινγκ γιατί θέλουν να δείξουν πόσο πολύ ενδιαφέροντα και σπάνε τα νεύρα των υπολοίπων.

ΟΙ ΒΛΑΚΑΤΑΚΕΣ : Είναι αυτοί που πετάνε μονίμως εξυπνάδες με σκοπό να δείξουν πόσο άνετοι είναι, ότι κάνουν και πλακίτσα για να ευθυμήσουμε. Τα 11 στα 10 από αυτά που λένε είναι βλακώδεις κρυάδες μέχρι που κάποιος να γαβγίσει για να σταματήσουν.  

Αν θέλεις να επιβιώσεις, πρέπει να μιλήσεις για λίγο και να είναι αυτό που θέλει ο ομιλητής να ακούσει. Αν είναι σωστό, πες το. Αν είναι λάθος, μη μιλάς. Αν ο ομιλητής είναι εκτός αγοράς και λέει πίπες, δεν χρειάζεται να είσαι εσύ αυτός που θα του υποδείξεις το λάθος του. Πάντα θα υπάρχει κάποιος που γοητευμένος από την ιδέα «α, τώρα έχω κοινό» θα αναλάβει να κάνει τη βρώμικη και αυτοκτονική δουλειά.

Μην ξεχνάς : life is life and business is business. Με τους φίλους σου, τη σχέση σου, τα χόμπι σου, να είσαι ο εαυτός σου. Στη δουλειά σου μεσολαβούν τα χρήματα. Δεν είναι το ίδιο. Αν θέλεις βέβαια μπορεί να παραμείνεις ταγάρι και μετά να αναρωτιέσαι και να σου φταίνε πάντα οι άλλοι, γιατί έφαγες το έμπλαστρο.

Ξέρω ότι με μερικά από τα παραπάνω διασκέδασες. Με άλλα θύμωσες. Με άλλα απόρησες. Σε κάποια άλλα θα ήθελες να σου εξηγήσω γιατί σου τα γράφω. Ξέρω ότι δεν πρόκειται να τα κάνεις όλα. Θα κάνεις και λάθη. Άλλωστε η πραγματική γνώση είναι βιωματική. Ότι και να σου γράψω, αν δεν φας την τηγανιά κατακέφαλα δεν μαθαίνεις.

Αν έστω και ένας, διορθώσει ή υιοθετήσει έστω ένα, θα είμαι ευτυχισμένος.

Ο διαχρονικός  κανόνας των εταιρικών μιτινγκζ είναι :

In the meeting room, no one can hear you scream…