ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΑΝΑΓΚΑΙΟ

Προχθές συνάντησα  έναν γνωστό από τους επονομαζόμενους κοψοχέρηδες. ΟΧΙ στο δημοψήφισμα, βασικό αριστερό χαφ  στην κάτω πλατεία των αγανακτισμένων , Σύριζα δαγκωτό σε τέσσερεις εκλογικές αναμετρήσεις και σήμερα δεν ξέρει τίποτα για τον φόνο και παρακαλάει βρίζοντας για να φύγουν οι Συριζανέλ μια ώρα αρχύτερα.

Κι όμως του λέω, φίλε μου ήταν ιστορικά αναγκαίο να έρθει ο Τσίπρας. 

Δεν το περίμενε. 

Γούρλωσε τα μάτια και απόρησε.

Για δύο λόγους.

Ο κοσμάκης είχε αποτρελαθεί. Δεν είχε ιδέα τι συνέβαινε και πίστευε ότι κυκλοφορούσε στο facebook. Άρχισε να ακολουθεί τον Σώρρα με τα 600 δις, δυνάμωνε κινήματα τύπου δεν πληρώνω και τους αγανακτισμένους, θύμωσε με το μαύρο στην ΕΡΤ και ήμασταν πολύ κοντά στο να χυθεί αίμα. Ακόμα και αν ολοκλήρωνε τη θετική πορεία της η κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου, το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού θα πίστευε ότι ήταν μια στημένη ιστορία για να εξαθλιωθεί η Ελλάδα και η όποια βελτίωση θα θεωρείτο παιχνίδι με σημαδεμένη τράπουλα. Οι πολίτες άκουγαν με δέος ιστορίες με brokers και δάκρυζαν για τις «χιλιάδες» αυτοκτονίες, τα παιδιά που λιποθυμούσαν στα σχολεία και τα εκατομμύρια των ανθρώπων που έτρωγαν από τα σκουπίδια. Αν δεν έγινε εξέγερση στην Ελλάδα, οφείλεται εν πολλοίς στα εκκλησιαστικά συσσίτια που τάισαν και ταΐζουν πάρα πολύ κόσμο.

Χάρη στον Αλέξη Τσίπρα σήμερα σταμάτησαν στην Ελλάδα τα παραμύθια. Κανείς δεν περιμένει χρήματα από τους Ρώσους και τους Κινέζους. Ο Ισημερινός είναι στη θέση του και δεν τον επικαλείται κανείς. Οι λίστες Λαγκάρντ, Μπόργιανς και Λιχτενστάιν είναι μια μακρινή ανάμνηση. Η πάταξη του λαθρεμπορίου και της φοροδιαφυγής πέτυχαν τόσο όσο και η Βραζιλία στα δύο τελευταία μουντιάλ. Ευτυχώς σταμάτησε και η κουβέντα γα τη δραχμή, ένας δρόμος εξαιρετικά επικίνδυνος.

Το πρώτο μεγάλο κέρδος της μακροβιότερης μνημονιακής κυβέρνησης, αυτής του Αλέξη Τσίπρα φίλε μου, είναι ότι λιγόστεψαν τα κορόιδα. Δεν εξαφανίστηκαν αλλά η κοινωνική έκρηξη που φοβόμασταν το 2012-2014, έσβησε.

Η δεύτερη μεγάλη προσφορά του Τσίπρα στην Ελλάδα είναι ότι ξηλώθηκε και γκρεμίστηκε η Αριστερά. Ως ιδεολογία και ως πρόταση διακυβέρνησης.

Με διέκοψε.

Μα, δεν είναι αυτή Αριστερή κυβέρνηση !

Έτσι προσπαθούν να σε πείσουν, του απάντησα. Να σε ρωτήσω όμως.

Στην οικονομία όταν δεν έχουν φέρει ούτε μια επένδυση για δείγμα και σε αυτές που υπάρχουν βγάζουν μονίμως εμπόδια, αριστερά δεν είναι αυτό;

Η υπερφορολόγηση αριστερά δεν είναι;

Τα ληξιπρόθεσμα του δημοσίου που αυξάνονται γεωμετρικά, αριστερά δεν είναι;

Στην λαθρομετανάστευση, αριστερά δεν πράττουν;

Στην εγκληματικότητα με το νόμο Παρασκευόπουλου, τις άδειες Κουφοντίνα και τα δικά τους παρακρατικά παιδιά, τους Ρουβίκωνες, αριστερά δεν είναι αυτό;

Με τους διορισμούς κολλητών και φίλων, αριστερά δεν είναι αυτό;

Με το καθεστώς που πήγαν να κάνουν με τα τηλεοπτικά κανάλια, αριστερά δεν είναι αυτό;

Στην Παιδεία,   με το άσυλο, τα μαθήματα που αφαιρούν και την αριστεία που είναι ρετσινιά, αριστερά δεν είναι αυτό;

Στην εξωτερική πολιτική με τη Μακεδονία μας και οσονούπω την Αλβανία, αριστερά δεν είναι αυτό;

Άρα φίλε μου, μια χαρά Αριστερά είναι και ευτυχώς μας έδωσαν το δικαίωμα να βροντοφωνάξουμε ότι είμαστε περήφανοι Δεξιοί γιατί οι δικές μας ιδέες είναι απείρως καλύτερες και φάνηκε όχι στη θεωρία αλλά στην πράξη.

Τα πραγματικά θέματα που έχει να αντιμετωπίσει η Νέα Δημοκρατία είναι μόλις δύο.

Δεν είναι απλώς να κερδίσει στις εκλογές. Αυτό είναι το προφανές. Η ΝΔ πρέπει να στοχεύσει στους 180 βουλευτές. Πρέπει να τελειώσουμε με αυτή τη λαίλαπα και σοφότεροι να υλοποίησουμε χωρίς χρονοτριβή  τις μεταρρυθμίσεις ώστε να γίνουμε ένα κανονικό ευρωπαϊκό κράτος. Αν τώρα η ΝΔ – έτσι όπως τα έχει κάνει ο Αλέξης – δεν προσπαθήσει να κυριαρχήσει, πότε θα το κάνει;;

Το δεύτερο θέμα για να έρθουν οι 180 βουλευτές είναι να απαντήσει στον κοσμάκη σε ένα μόνο ερώτημα.

Γιατί εμείς είμαστε καλύτεροι από αυτούς και γιατί θα τα κάνουμε καλύτερα.

Το τελευταίο επιχείρημα των απογοητευμένων που ψήφισαν για ετερόκλητους λόγους τον Σύριζα και με βαριά καρδία μπορεί να ξαναψηφίσουν ή να απέχουν είναι το «Έλα μωρέ τώρα, σάμπως οι άλλοι καλύτερα θα τα έκαναν;»

Τώρα λοιπόν που τέλειωσαν τα παραμύθια, τώρα που τα κορόιδα λιγόστεψαν, τώρα που πέρασε η «περήφανη διαπραγμάτευση», τώρα είναι η χρυσή ευκαιρία να βγει δυναμικά η ΝΔ να πείσει και να σαρώσει.

ΑΠΟΦΕΥΓΕ

Απόφευγε τους κλαψιάρηδες. Δεν σε αφήνουν να ευχαριστηθείς τίποτα.

Απόφευγε τους μίζερους. Δεν σε αφήνουν να ονειρευτείς τίποτα.

Απόφευγε τους γκρινιάρηδες. Δεν σε αφήνουν να προσφέρεις τίποτα.

Απόφευγε τους ακαλαίσθητους. Δεν σε αφήνουν να δημιουργήσεις τίποτα.

Απόφευγε τους κουτσομπόληδες και τους ρουφιάνους. Αύριο θα είσαι ο επόμενος.

Απόφευγε αυτούς που μονίμως παραπονιούνται ότι είναι θύματα. Συνήθως είναι οι μεγαλύτεροι θύτες.

Απόφευγε όσους μιλάνε μονίμως για τον εαυτό τους χωρίς να ρωτούν έστω κάτι και για εσένα.

Απόφευγε τους φανατικούς. Η συζήτηση μαζί τους είναι αδύνατη.

Απόφευγε όσους σε αποθαρρύνουν να προσπαθείς, να εξελίσσεσαι, να προοδεύεις, να κάνεις κάτι παραπάνω. Η επιτυχία σου θα είναι μαχαιριά στη δική τους αποτυχία.

Σκέψεις κατόπιν πεζοπορίας…

ΟΤΑΝ ΑΚΟΥΣ...

.......μια από τις παρακάτω φράσεις :

Α) Εμένα δεν μου αρέσουν τα κουτσομπολιά….

Β) Κανονικά δεν θα έπρεπε να σου το πω…

Γ) Δεν θέλω να ανακατεύομαι στις δουλειές των άλλων…

Δ) Όχι ότι μου πέφτει λόγος…

Ε) Κακώς που το λέω…

Είναι σίγουρο πως βγαίνει από γυναικείο στόμα και ακολουθεί κουτσομπολιό και ρουφιανιά.

SO LONG...

Περπατάω στο δάσος και ακούω φωνές,

Καμία και σήμερα είναι πολλές;;

Goodbye cruel world

Μπαίνω σε mode αποτοξίνωσης και απεξάρτησης, κλείνοντας pc, ιντερνετ, το κινητό για αρκετές ώρες και πάω να αναμετρηθώ με τον εαυτό μου μακριά από την δίνη της καθημερινότητας, να σκεφτώ λάθη, να κάνω σχέδια, να βάλω στόχους και να προσπαθήσω να γίνω λίγο καλύτερος από ότι είμαι... 

Συνήθως έτσι λέω και τελικά επιστρέφω ο ίδιος κάφρος – αν όχι χειρότερος – καθώς η ματαιοδοξία είναι βασικό χαρακτηριστικό μου. 

Να περάσεις καλυτέρα από μένα και όπως έχει γίνει η ζωή μας το μόνο που εύχομαι είναι καλή μας αντάμωση

«Ξέρω τα κύματα μια μέρα αυτά τα βράχια

θα τα διαλύσουν, θα τα κάνουν όλα σκόνη,

θα έρχεται εκείνο το κορίτσι να ξαπλώνει

πάνω στην άμμο και να τραγουδάει τάχα

ότι θα ρθω από μακριά και γω σε λίγο

ότι θα μείνουμε εκεί μαζί για πάντα

αντίο θάλασσες και κύματα σαράντα

θα λέω ψέμματα πως δεν θα ξαναφύγω»

 

ΜΟΥΣΕΙΟ ΑΡΧΑΙΑΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑΣ

Στην παράξενη και παράδοξη χώρα που ζούμε, γίνονται και καλά πράγματα που πρέπει να αναφερθούν. Πριν από λίγες ημέρες διάβασα ένα δημοσίευμα – παρουσίαση στο «Πρώτο Θέμα» για το μουσείο αρχαίας ελληνικής τεχνολογίας που βρίσκεται στην Πινδάρου 6, στο Κολωνάκι.

Σε ένα νεοκλασικό κτίριο μπαίνεις κυριολεκτικά σε έναν άλλο κόσμο. Υπάρχουν 3-4 φοιτητές που σου κάνουν ξενάγηση. Τα παιδιά κάνουν την πρακτική τους, ευγενέστατα και σε βοηθούν να καταλάβεις τι βλέπεις. Υπάρχει η κατασκευή για να δεις πως είναι και μια οθόνη που έχει βίντεο αναπαράσταση για να το καταλάβεις.

Στο ισόγειο βρίσκονται τα τεχνικά :

Το πώς άνοιγε και έκλεινε μόνη της η πόρτα στο μαντείο για εντυπωσιάζονται οι πιστοί και να αφήνουν τον οβολό τους, ο ρομποτικός υδροχόος, ο ηχητικός συναγερμός όταν πήγαινε κάποιος να ανοίξει μια πόρτα, το αυτόματο μηχάνημα για κρασί που λειτουργούσε με κερματοδέκτη, το πώς επικοινωνούσαν από τις βουνοκορφές με τα σινιάλα, το ανυψωτικό τεράστιων λίθων για να φτιάξουν τα τείχη, το αρχαίο καρουζέλ, ο νερόμυλος, ένα μηχάνημα που μετρούσε αποστάσεις, μια αντλία που ανέβαζε το νερό από μια κατώτερη επιφάνεια και μια ανώτερη υψομετρικά. Πως έβρισκαν το ύψος των κτιρίων. Τρομερό ήταν και το κουκλοθέατρο που μοιάζει με τον κινηματογράφο καθώς η παράσταση βασίζονταν σε κινούμενα στοιχεία!

Στο πρώτο όροφο υπήρχαν τα ηλιακά ρολόγια, ο μηχανισμός των αντικυθήρων, ο αστρολάβος, το πυροβόλο με τα βέλη και το ξυπνητήρι του Πλάτωνα.

Στον δεύτερο όροφο βρίσκονται τα μουσικά όργανα. Μπουζουκοειδή, κιθαροειδή, λύρες, ντραμς, σάλπιγγες, όλα τα είχαμε αιώνες πριν.

Ήξερες ότι οι Αρχαίοι ημών πρόγονοι έπαιζαν τρίλιζα;; Ωραίο παιχνιδάκι, μου άρεσε, το αγόρασα και αναμνηστικό για το σπίτι μου από την – φτωχή - έκθεση. Όπως επίσης πήρα και το βιβλίο του Κώστα Κοτσανά που είναι και εμπνευστής και ο δημιουργός του μουσείου και περιγράφει αναλυτικά τα εκθέματα. Επίσης είδα και ένα παιχνίδι που μοιάζει πολύ με το σύγχρονο σκάκι.

Τι δεν μου άρεσε :

Η έξτρα χρέωση για την έκθεση του δευτέρου ορόφου. Ένα μουσείου είναι, μια χρέωση έπρεπε να υπάρχει.

Η έξτρα χρέωση για την ξενάγηση. Αφού τα παιδιά που είναι εκεί δεν επιβαρύνουν το μουσείο. Κάνουν την πρακτική τους δωρεάν και το χαρτζιλίκι τους το παίρνουν από το ΕΣΠΑ.

Στο δεύτερο όροφο τα εκθέματα ήταν στριμωχτά και μερικές οθόνες δεν έπαιζαν.

Φεύγοντας αισθάνθηκα ντροπή. Πόσο άχρηστος, ανάξιος και ανίκανος λαός είμαστε. Αυτά θα έπρεπε να διδάσκονται  στο σχολείο. Έχουμε τέτοια απίστευτη κληρονομιά και τη θάβουμε. Πάλι καλά που βρέθηκε ένας άνθρωπος να την αναδείξει. Ας το παραδεχθούμε. Δεν έχουμε καμία ανωτερότητα, ούτε μας κυνηγούν οι ξένοι,  οι μασόνοι και ο καιρός γαρ εγγύς. Πρωτίστως εμείς βγάζουμε τα ματάκια μας μόνοι μας και είμαστε ανάξιοι των προγόνων μας γιατί βρίσκομαστε σε μια διαρκή παρακμή.

Αν εσύ που με διαβάζεις διδάσκεις σε σχολείο ή ξέρεις κάποιον, στείλε το παρόν και από το προσεχές σχολικό έτος κανόνισε εκδρομή οπωσδήποτε! Από το να χαζολογούν τα παιδιά σε ένα πάρκο, είναι απείρως καλύτερο.

ΔΕΗ;;; ΛΟΥΚΕΤΟ ΡΕ !

Άλλαξα πάροχο ηλεκτρικής ενέργειας και η ΔΕΗ μου έστειλε έναν τελικό λογαριασμό με επιστροφή χρημάτων. Πήγα σε τρία καταστήματα για τη γραφειοκρατία και να εισπράξω τα χρήματα και φρίκαρα.

Παντού το αδιαχώρητο, ο κόσμος να ταλαιπωρείται, να στριμώχνεται σαν τα σταφύλια, να θυμώνει, να εξοργίζεται, άλλοι υπάλληλοι να έχουν μια αλαζονεία απερίγραπτη και άλλοι να προσπαθούν φιλότιμα να μαζέψουν τα ασυμμάζευτα. Ακόμα και αριθμό εξυπηρέτησης να έπαιρνα, μου έλεγαν οι σεκιουριτάδες στωικά πως «δεν θα προλάβουν να σε εξυπηρετήσουν φίλε, δεν βλέπεις τι γίνεται; Τσάμπα το πήρες».

Έχουμε 2018

Δεν μπορούσαν οι αχρείοι να κάνουν αυτή τη διαδικασία ηλεκτρονικά;;;;

Ούτως ή αλλως ηλεκτρονικά δεν βγαίνει ο λογαριασμός;

Κάλεσα το τμήμα εξυπηρέτησης πελατών και μου είπαν πως το μόνο που μπορούσαν να κάνουν είναι αφενός να μεταφέρουν τα χρήματα σε κάποιον τρίτο ( χάρηκα ) αφετέρου να τα μεταφέρουν σε άλλη παροχή. Δεν έχω άλλη παροχή ρε άχρηστοι, μια έχω !

Πρέπει λέει να έρθετε στις 7.30 το πρωί που ανοίγουμε, μου είπε μια κυρία. Και άμα είστε τυχερός γιατί  παίρνουν τα νούμερα αμέσως. Συμπλήρωσε. Και τι είμαι ρε, ανθρακωρύχος;

Αντί να φτιάξουν ένα σύστημα της προκοπής, έφτιαξαν ένα στρατό από συνδικαλιστές για να τρώνε και να απειλούν με μπλακ αουτ αν προσπαθήσει κάποιος να καθαρίσει αυτό το απόστημα.

Αρκετά με το κωλοδημόσιο.

Το κράτος πρέπει να έχει υγεία, παιδεία και σώματα ασφαλείας.

Τίποτα άλλο.

Φτιάξαμε ένα τεράστιο μονοπώλιο, τη ΔΕΗ που κάνει ότι γουστάρει, όπως γουστάρει και ο κοσμάκης να πάει να κόψει το λαιμό του. Όποιος τολμήσει να μιλήσει, «μην πειράξετε τα δημόσια αγαθά». Ποια αγαθά; Η ταλαιπωρία η ίδια είναι !

Πρέπει να μπει τέλος σε αυτό το χάλι. 

Τέλος !

ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΤΟ ΞΑΝΑΖΗΣΟΥΜΕ....

Με το παρόν κείμενο δεν θέλω να κάνω τον επιστήμονα. Δεν είμαι. Ως φορολογούμενος πολίτης όμως δικαιούμαι να έχω μια άποψη και εσύ που τη διαβάζεις, μπορείς να την κρίνεις.

Η κουβέντα για τα αυθαίρετα στη χώρα μας είναι γελοία. Αυθαίρετα έχουμε από τη Χαλκιδική ως τη Σκιάθο και από κει ως την Κερατέα. Ποιος θα τα γκρεμίσει; Κοροϊδευόμαστε;

Όταν ως κράτος έχεις δώσει ρεύμα, νερό, έχεις φτιάξει δρόμους, έχεις κάνει νόμους τακτοποίησης αυθαιρέτων και έχεις εισπράξει ΕΝΦΙΑ, η ιστορία τελειώνει εκεί. Αυτό που μπορείς να κάνεις είναι να κόψεις το λαιμό σου να τελειώσεις το κτηματολόγιο και το δασολόγιο και να ξέρεις επιτέλους τι έχεις και ποιος ακριβώς έχει τι.

Και βέβαια όταν καίγεται κάτι, να μην ξεφυτρώσει η βίλα.

Τις προάλλες παρακολουθούσα τον διαπρεπή Παναγιώτη Καρακατσούλη. Έλεγε ο άνθρωπος πως στην πρόληψη εμπλέκονται 42 φορείς ( !!!!!!! )  στην αντιμετώπιση 9 και για την επόμενη μέρα 7. Εμ δεν γίνεται δουλειά έτσι ! Δεν γίνεται !!!

Θέλω να θέσω ένα πολιτειακό ζήτημα.

Η Περιφέρεια σε τι μας χρειάζεται;;;

Έχουμε δημιουργήσει ένα παράλληλο σύστημα δημοσίων υπαλλήλων, συστημάτων, διαδικασιών, γραφειοκρατίας, με διασπάθιση πόρων και στο τέλος περιεπλέκουμε τους μηρούς μας ή κοινώς μπερδεύουμε τα μπούτια μας.

Κεντρική διακυβέρνηση και Δήμος. Και τέλος. Αν πρέπει για καλύτερη διαχείριση να συρρικνωθούν οι δήμοι, δεν έχω καμία αντίρρηση. Ένας Δήμος για την περιοχή, όλα μαζί τα μηχανήματα, οι πόροι, οι δομές. Τα θυμάμαι και από το χωριό μου όταν ήμουν γραμματέας στον πολιτιστικό σύλλογο. Για να φτιάξεις αυτόν τον δρόμο, είναι του Δήμου. Για τον δίπλα δρόμο πρέπει να μιλήσεις με την Περιφέρεια. Για το άλλο θέμα είναι του υπουργείου. Το παράλλο θέμα είναι για δύο υπουργεία. Μπάχαλο.

Δεν είμαστε και οι ΗΠΑ που για να πας από τη μια πολιτεία στην άλλη, θες 3 ώρες με το αεροπλάνο. Μια κουτσουλιά χώρα έχουμε.

Πιστεύω πως οι πολλαπλοί θεσμοί δημιουργούν ένα σύστημα που βγάζει μόνο εμπόδια και σε περίπτωση κρίσης όπως αυτή που ζήσαμε, ο ένας τα ρίχνει στον άλλον και ποτέ δεν φταίει κανένας. Επίσης δεν πιστεύω πως χρειάζονται γενικοί γραμματείς και φαρισαίοι. Η πολιτική προστασία μπορεί να είναι μια υπηρεσία εκάστου δήμου που απλώς θα εφαρμόζει τους νόμους που είναι κοινοί για όλους.

Αν σε ένα γενικευμένο φαινόμενο χρειάζεται ομαδικός συντονισμός, για αυτό έχουμε τα υπουργεία.

Επανέρχομαι στο θέμα μας.

Πρέπει να γίνει μια καταγραφή των περιοχών που στατιστικά είναι οι πιο επικίνδυνες για φωτιά. Στην Αττική ειδικά δεν είναι και τόσες πολλές. Εκεί να υπάρχει μόνιμη δύναμη, αυξημένη τους θερινούς μήνες. Δεν μπορεί να δίνεις βαθμό επικινδυνότητας 4 και να αποσύρεις δυνάμεις για την Κινέττα και να μένει το Μάτι απροστάτευτο. Ας πάνε πυροσβεστικά από την Κόρινθο.

Σε ότι αφορά το Μάτι, έχουμε χρυσή ευκαιρία να το διαμορφώσουμε έτσι ώστε να μην ξαναθρηνήσουμε ποτέ κανένα θύμα :  

Α) Να γίνουν όπου είναι εφικτό διαπλατύνσεις των δρόμων. Αν πρέπει να γίνουν και μερικές απαλλοτριώσεις για 10 μέτρα, ας γίνουν.

Β) Μονοδρομήσεις. Κάθετοι δρομίσκοι διπλής κατεύθυνσης είναι έγκλημα.

Γ) Στα κενά μεταξύ των σπιτιών, μπορούν να γίνουν γήπεδα μπάσκετ, 4χ4, τένις και παιδικές χαρές. Εν καιρώ ειρήνης χρησιμεύουν για την άθληση και εν καιρώ «πολέμου» ως χώρος συγκέντρωσης των κατοίκων και εφοδίων.

Δ) Πρέπει να εξαλειφθεί το τραγικό φαινόμενο να πεθαίνει κόσμος 10 μέτρα από τη θάλασσα.  Σε όλους τους ορμίσκους της περιοχής να κατασκευαστούν σκάλες και να αφαιρεθούν όπου είναι εφικτό τα βράχια. Από τα μπάζα που υπάρχουν άφθονα, να γίνει χώμα και τοποθετηθεί στις παραλίες. Επίσης σε κάθε ορμίσκο να κατασκευαστεί μια μικρή προβλήτα. Αυτό σε καιρό ειρήνης θα βοηθήσει την περιοχή τουριστικά και σε καιρό καταστροφής θα είναι ένα καταφύγιο.

Ε) Να γίνει απογραφή των μόνιμων κατοίκων. Τα κινητά τους τηλέφωνα να κρατηθούν σε μια βάση ώστε σε περίπτωση που κάτι γίνει, να ειδοποιηθούν άμεσα. Υπηρεσίες τέτοιου τύπου υπάρχουν. Για τους ηλικιωμένους, μπορούν να δώσουν τα κινητά τα παιδιά τους. Υπάρχει και υπηρεσία που καλεί τα σταθερά τηλέφωνα και ειδοποιεί με προηχογραφημένο μήνυμα. Ευθύνη όμως και των κατοίκων, αν αλλάξουν τηλέφωνο, να ενημερώσουν αρμοδίως.

ΣΤ) Να γίνει και μια άσκηση. Που πάει ο καθένας, τι πρέπει να έχει μαζί του και τι πρέπει να κάνει. Να ξεκινήσουν από τα σχολεία της περιοχής και να συνεχίσουν με τους μεγαλύτερους. Εκπαίδευση των κατοίκων ανά γειτονιά. Εσύ αν έχεις αυτοκίνητο, φεύγεις από εκεί για να πας εκεί. Αν δεν έχεις, κατέβα εδώ. Αν σε ρωτήσει ένας επισκέπτης, πάρτον μαζί σου. θα μου πεις, δεν μπορεί και πάλι να πεθάνει κόσμος; Ναι μπορεί.άνθρωποι είμαστε και συνθήκες πανικού και ομίχλης από τον καπνό, κάτι θα γίνει λάθος. Αλλά θα είναι πολύ λιγότεροι και όχι απώλειες πολέμου.

Ι) Να κόψουν το λαιμό τους να λειτουργήσει το 112. Έχουμε πάρει τα μηχανήματα με τα χρήματα της κακιάς Ευρώπης και τα έχουμε να κάθονται.

Όταν είχε γίνει η μεγάλη καταστροφή της Πάρνηθας, μετά από λίγες μέρες ανέλαβε δράση ένα κλιμάκιο υλοτόμων και είχε τοποθετήσει κορμούς στις πλαγιές για να μην έχουμε πλημμύρες. Το ίδιο πρέπει να γίνει και τώρα.

Έστω κατόπιν εορτής, θα πρέπει να κάνουμε ένα restart και να ξαναδούμε ένα ένα τα σημεία, τι πρέπει να αλλάξουμε για να μην ξαναζήσουμε το ίδιο. Στη χώρα μας, η νοοτροπία μας είναι «έλα μωρέ τώρα, σιγά μη γίνει» και πάμε στον αυτόματο μπαχαλοπιλότο.

Να όμως που έγινε. Και στη Μάνδρα και στο Μάτι.

Αν απλώς τους κλαίμε για 3 μέρες και δεν κάνουμε τίποτα, ουσιαστικά περιμένουμε στωικά την επόμενη που θα ξανασυμβεί…..

Αυτές ήταν οι δικές μου προτάσεις που μπορεί να είναι και λάθος. Τις καταθέτω και πάσα πρακτική αντίρρηση καλοδεχούμενη.

FACTS

Αν και πιστεύω ότι έχουμε την πιο άχρηστη κυβέρνηση και τη χειρότερη περιφερειάρχη όλων  των εποχών, θέλω να είμαι δίκαιος. Βλέπω όμως πως το κύριο μέλημα αυτής της κυβέρνησης είναι η δικαιολογία, η κάλυψη και όχι η γενναία αντιμετώπιση της τραγωδίας.

Υπήρχαν εξαιρετικά δυσμενείς συνθήκες. Δεκτό. Σε μια ώρα κάηκε το σύμπαν και το μόνο που θα μπορούσε είναι να γίνει είναι αν ο Θεός έστελνε ένα σύννεφο πάνω από το Μάτι για να βρέξει. Τι να ειδοποιήσεις και ποιον. Το σύστημα με το 112 έδωσες ένα φορτηγό λεφτά για να το πάρεις και  δεν είχες φροντίσει να λειτουργεί. Δεκτό επίσης πως η προσοχή είχε στραφεί στην Κινέττα.

Α) Το ήξεραν. Είχαν δώσει βαθμό επικινδυνότητας 4 και ήξεραν ότι οι άνεμοι στην περιοχή θα ήταν όπως αυτοί της Άνδρου.

Β) Η συγκεκριμένη περιοχή δεν είναι η Εκάλη. Έχει καεί πολλές φορές στο παρελθόν. Όφειλες να είσαι έτοιμος.

Γ) Το να κόβεις την οδό διαφυγής που είναι η Λεωφόρος Μαραθώνος γιατί έχεις παρατεταγμένα 10-20 πυροσβεστικά, το καταλαβαίνω. Το να κόβεις την κυκλοφορία για να είναι άδεια, είναι απλώς ηλίθιο που απεδείχθη φονικό

Δ) Το ότι δεν λειτουργούσαν οι πυροσβεστικοί κρουνοί με διάθεση μαύρου χιούμορ, λέω πως πάλι καλά που δεν έβγαζαν βενζίνη. Χωρίς χιούμορ, είναι στυγνό έγκλημα.

Ε) Αν υποστηρίζεις πως είχες σχέδιο, τότε δεν επιτρέπεις σε κανένα πλοίο να αποβιβάζει κόσμο και οχήματα στο λιμάνι της Ραφήνας. Τους εκτρέπεις είτε στο Λαύριο είτε στον Πειραιά.

ΣΤ) Η κουβέντα περί αυθαιρέτων είναι εξοργιστική. Όταν ως κράτος έχεις δώσει ρεύμα, νερό, έχεις φτιάξει δρόμους και έχεις κάνει πλείστα όσα νομοθετήματα περί «τακτοποίησης των αυθαιρέτων» δεν δικαιούσαι να ελέγχεις τους πολίτες. Στο κάτω κάτω της γραφής ξέρουμε εδώ και 30 χρόνια πως είναι δομημένο το Μάτι. Γιατί ποτέ άλλοτε δεν κάηκε κανένας; Μήπως γιατί όλοι οι προηγούμενοι είχαν λάβει τα μέτρα τους;

Ζ) Η απουσία του Ψινάκη και το ψέμμα στις κάμερες ότι κάηκε το σπίτι του  ενώ όλοι είδαμε ότι άρπαξαν 3 φοίνικες, είναι ο ορισμός της αθλιότητας. Ο κόσμος τον ψήφισε για να δει κάτι διαφορετικό και την κρίσιμη ώρα ο Ηλίας εξαφανίστηκε.

Η) Υποτιμήθηκε η πυρκαγιά. Οι Γάλλοι πυροσβέστες λένε πως μια πυρκαγιά στο πρώτο λεπτό τη σβήνεις με ένα ποτήρι νερό. Στο δεύτερο με ένα κουβά. Στο τρίτο με μια δεξαμενή. Μετά κάνεις ότι μπορείς. Δεν έπρεπε καν να φτάσει κάτω. Η πλάκα είναι πως πριν από δύο μήνες είχαν κάνει και άσκηση εκεί κοντά και έλεγαν πόσο άγγιξαν την τελειότητα.

Ι) Αν όλα πήγαν καλά και χάθηκαν κοντά στους 100 ανθρώπους ( θα βρεθούν και άλλοι, είτε στο νερό είτε κάτω από τα συντρίμμια ) τι θα γινόταν δηλαδή αν πήγαιναν τα πράγματα στραβά;

ΙΑ) Αν και ο ΣΚΑΙ άρχιζε να με ενοχλεί ότι γινόταν παράρτημα του Ατζούν, υποκλίνομαι. Υπεύθυνη, σοβαρή, έγκυρη, έγκαιρη, πολύωρη και χωρίς διαφημίσεις ενημέρωση με τουλάχιστον 10 δημοσιογράφους στις πληγείσες περιοχές. Η κυβέρνηση άργησε να ενημερώσει. Η ΕΡΤ είναι της πλάκας. Το Mega κλειστό, το Star στον κόσμο του, ο ΑΝΤ1 τίποτα, μόνο ο Alpha κάτι έδειξε. Αν δεν ήταν ο ΣΚΑΙ όμως δεν θα ξέραμε ούτε τα μισά.

ΙΒ) Είχαν τόσο καλά οργανωμένο σχέδιο που ο κόσμος ήταν στη θάλασσα 4-5-6 ώρες. Το διανοείσαι;; 40 λεπτά κάθεσαι και κουράζεσαι. Για φαντάσου πόσο κόπο και πόση δύναμη ήθελε να μείνεις ζωντανός τόσες ώρες στο νερό που στην επιφάνεια καιγόσουν από το θερμικό κύμα και κάτω από την επιφάνεια έπρεπε να αντιμετωπίσεις την υποθερμία και το κύμα.

Αυτά για να εξηγούμαστε.

Προσεχώς θα γράψω και τι κατά τη γνώμη μου πρέπει να γίνει.

Υγ1. Η άποψη του Αμβροσίου ήταν ακραία. Δεν σου κρύβω πως μου πέρασε από το μυαλό : Ρε μπας και έχει δίκιο;;

Υγ2. Τι ώρα που ψάχνουμε νεκρούς και αγνοούμενους, 17, ναι 17 υπουργοί υπέγραψαν και κατατέθηκε μια απίστευτη τροπολογία για να αυξηθεί ο μισθός των διευθυντών και διευθύνοντων συμβούλων των ΔΕΚΟ από τα 4 στα 7 χιλιάρικα και δημιουργήθηκε η συγκλονιστική θέση του γενικού γραμματέα του Ζαππείου!!! Από όπου και να τους πιάσεις, λέρα…

ΕΙΣΑΙ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ

Μόλις έπλυνες το αυτοκίνητο σου. Έβρεξε για λίγο την επόμενη μέρα, είχε και την αφρικανική σκόνη, το αμάξι έγινε χάλια. Αισθάνεσαι τόσο άτυχος που βρίζεις θεούς και δαίμονες.

Είσαι στη δουλειά σου. Γίνεται μια στραβή, ακούς τα εξ’αμάξης από τον πελάτη, σε κράζει και ο προϊστάμενος και αισθάνεσαι σκουπίδι. Εξοργίζεσαι τόσο που θέλεις να τους αρχίσεις στις μπουνιές και ότι γίνει.

Έχεις βάλει στο σημάδι μια γκόμενα. Κάνεις το πλάνο προσέγγισης, χαράζεις στρατηγική και στο τέλος τρως τη χυλόπιτα ότι σε βλέπει σαν φίλο. Τα βάζεις με τον εαυτό σου.

Σε καλούν για ποτό. Φτάνεις στο μπαρ, ψάχνεις να παρκάρεις, γυρνάς γυρνάς δεν βρίσκεις τίποτα, σε έχουν πάρει δύο φορές τηλέφωνο για να σε ρωτήσουν που είσαι και εκεί που βλέπεις μια κενή θέση, κάποιος προλαβαίνει και σου την παίρνει. Θέλεις να πάρεις το καλάζνικοβ να τον καθαρίσεις.

Σε καλούν για φαγητό. Ωραία τα εδέσματα, τρως του σκασμού και όταν φτάνεις στο σπίτι σου τρέχεις στην τουαλέτα. Την επόμενη μέρα είσαι χάλια και εκνευρίζεσαι γιατί χάλασε η μέρα σου.

Πας το πρωί στη δουλειά. Κάποιος μπροστά σου, ενώ το φανάρι είναι κόκκινο, γίνεται πράσινο, καθυστερεί, ξαναγίνεται κόκκινο και θέλεις να πάς να του σπάσεις τα μούτρα.

Βλέπεις την αγαπημένη σου ομάδα στο ποδόσφαιρο. Χάνει. Αισθάνεσαι απελπισμένος. Έφταιγε ο διαιτητής που την αδίκησε.

Αηδιασμένος από όλα τα παραπάνω πας στο εξοχικό σου στο Μάτι. Αράζεις, κάνεις το μπάνιο σου, παίρνεις μια ανάσα. Βλέπεις στην τηλεόραση για τις φωτιές στην Κινέττα. Λυπάσαι για τον κόσμο και βγαίνεις για παγωτό.

Μαθαίνεις πως έπιασε φωτιά και στην Πεντέλη.  Οι άνεμοι είναι σφοδροί. Δεν πιστεύεις πως κινδυνεύεις. Εξάλλου τόσα σπίτια έχει εκεί.  Μπαίνεις στο σπίτι σου, φτιάχνεις καφέ, ποτίζεις μερικές γλάστρες και μαθαίνεις πως η  φωτιά καλπάζει και είναι ήδη στο Νέο Βουτζά.

Ανησυχείς.

Δύο γείτονες σου είναι στις αυλές τους.

Τι κάνουμε αναρωτιέσαι.

Ο ένας σου λέει ότι θα ανοίξει το λάστιχο και θα προστατέψει το σπίτι του. Ο άλλος σου λέει έλα μωρέ τώρα δίπλα στη θάλασσα είμαστε, σιγά. Νοιώθεις το θερμικό κύμα. Ο ουρανός έχει μαυρίσει. Οι φλόγες έφτασαν στα 200 μέτρα.

Η αποχώρηση έχει ταλαιπωρία αλλά εκείνη την ώρα σύντροφος σου είναι ο φόβος. Μπαίνεις στο αυτοκίνητο. Ρίχνεις μια ματιά πίσω σου. Οι γείτονες σου μένουν πίσω. Είναι η τελευταία φορά που τους είδες.

Ανεβαίνεις προς Μαραθώνος. Μετά από λίγο ο δρόμος έχει φρακάρει. Η ατμόσφαιρα είναι πολύ βαριά. Βρίσκεις ένα δρομάκι, τυχερός ήσουν, στρίβεις να κατέβεις προς την παραλία. Καπνός παντού. Βήχεις. Και άλλα αυτοκίνητα εκεί, παρατημένα. Πανικός.

Αφήνεις το αυτοκίνητο και τρέχεις προς την παραλία. Κόσμος πολύς και πας όπως το κοπάδι. Αναρωτιέσαι μεγαλοφώνως. Πάμε καλά από δω; Μια κυρία δίπλα σου λέει «από δω έχει μονοπάτι, εκεί δεν βγάζει πουθενά». Άλλοι την άκουσαν, άλλοι δεν έδωσαν σημασία, άλλοι δεν την πίστεψαν. Εσύ την ακολούθησες. Ένοιωσες ότι θα πάθαινες ασφυξία.

Έφτασες επιτέλους στην παραλία και έπεσες στο νερό. Πάνω από την επιφάνεια αισθανόσουν τη φλόγα. Ανεβοκατέβαινες στο νερό, καιγόσουν, δροσιζόσουν. Είχε κύμα, ήπιες μπόλικο νερό και δεν ήθελες να απομακρυνθείς από την ακτή. Κολύμπησες παράλληλα με την ακτή. Οι φλόγες έφτασαν στην ακτή. Είδες τους ανθρώπους να ουρλιάζουν καθώς τους έκαιγε η φωτιά.

Έμεινες μέσα στο νερό. Δεν ήξερες προς τα πού να πας. Ένοιωσες κάτι να σε ακουμπάει από πίσω. Τρόμαξες. Γύρισες και είδες την ηλικιωμένη κυρία που σου έδειξε το μονοπάτι να είναι ακίνητη χωρίς αισθήσεις. Έκανες πέντε απλωτές να απομακρυνθείς τρομοκρατημένος.

Πάλεψες με τα κύματα. Το ρεύμα σε πήγαινε προς τα μέσα. Ένοιωσες να σε εγκαταλείπουν οι δυνάμεις σου. Θυμήθηκες την κυρία, «ξάπλωσες» στο νερό και περίμενες το τέλος.

Ακούς μια μηχανή, βλέπεις ένα προβολέα. Ένα σκάφος σε πλησιάζει. Ψέλλισες ένα ξεψυχισμένο «εδώ» και σήκωσες το χέρι.

Όταν ανέβηκες στο σκάφος του λιμενικού δεν είχες το κουράγιο ούτε ένα ευχαριστώ να πεις. Σκέφτηκες ότι πριν από λίγες ώρες έκανες καφέ στην αυλή σου ξένοιαστος.

Ξύπνησες με μια κραυγή. Άνοιξες τα μάτια έντρομος. Είσαι στο σπίτι σου στο Περιστέρι. Δεν έχεις εξοχικό στο Μάτι, δεν σε έσωσαν από τη θάλασσα.

Ζεις από τύχη. Ζούμε από τύχη. Πριν από λίγες ημέρες τράκαρε ένα ΙΧ με ένα φορτηγό που μετέφερε μελίσσια. Το σμήνος που έφυγε πήγε στην παραλία και επιτέθηκε σε ένα ψαρά και ο άνθρωπος πέθανε από αλλεργικό σοκ. Στη Μάνδρα από τη μια στιγμή στην άλλη πνίγηκε κόσμος από το πουθενά. Ένας άλλος ψαράς, πνίγηκε γιατί απλώς κατέβηκε να απεγκλωβίσει το αγκίστρι του από μια πέτρα. Κατά μέσο όρο 3 άνθρωποι στους ελληνικούς δρόμους αφήνουν την τελευταία τους πνοή ή τραυματίζονται βαριά και επανέρχονται – όπως επανέρχονται – μετά από πολλούς μήνες.

Αν κάθε πρωί σηκώνεσαι από το κρεβάτι σου και είσαι ζωντανός και αρτιμελής, πες ένα δόξα τω θεώ και συνέχισε τη μέρα σου.

80 μέχρι στιγμής και πολύ φοβάμαι πως ανοιχθούν όλα τα σπίτια, θα φτάσουν τους 100 νεκρούς.

Απροετοίμαστο κράτος, ασύμμετρα ανίκανο να προστατέψει τους πολίτες του.

Ένα κερί για τους νεκρούς…..

ΕΝΑ ΑΠΟΓΕΥΜΑ ΜΕ ΤΟΝ ΑΔΩΝΙ ΓΕΩΡΓΙΑΔΗ

Με κάλεσε στην εκπομπή του και ομολογώ πως είχα πλήρη άγνοια κινδύνου. Επειδή τα live του Αδώνιδος είναι one man show, είπαμε να διαβάζω τις ερωτήσεις για να γίνει πιο διαδραστικό και να απαντήσει σε περισσότερες.

Συνειδητοποίησα εκείνη την ώρα, μια και οι ερωτήσεις ήταν τυπωμένες, πως ήμουν παντελώς απροετοίμαστος ! Στις ερωτήσεις του κοινού από το facebook έβγαζα άκρη γιατί ήταν απευθείας η ερώτηση με λίγες σάλτσες. Όσοι όμως έστειλαν από το mail ήταν σκέτη ακροβασία στον πύργο του Ντουμπάι.

Διάβαζα 3-4-5 παραγράφους με σχόλια, απόψεις, θέσεις, αυτοβιογραφικές πληροφορίες και προσπαθούσα εκείνη την ώρα να βγάλω την ερώτηση και να τη θέσω.

Ήταν δύσκολο. Να διαβάζω για πρώτη φορά, να έχω το νου μου στο πότε τελειώνει ο Άδωνις, να το εκφωνήσω σωστά και να βγάλουμε όσες περισσότερες γίνεται. Είναι άσχημο να ζητά ένας πολιτικός ερωτήσεις από τον κόσμο και κάποιος που αφιέρωσε το χρόνο να στείλει κάτι, να αγνοείται. Ευτυχώς από τις υποβληθείσες του FB τις είπα όλες. Από τα mail τις περισσότερες. Άλλωστε κατά μέσο τα 8 προηγούμενα live του Άδωνι κράτησαν 50’. Αυτό εδώ, 75’ !!!

Διαπίστωσα πως οι ερωτήσεις του κόσμου είχαν πολύ μεγαλύτερο ενδιαφέρον από αυτές των δημοσιογράφων. Προτείνω δε, σε όσους στέλνουν μέσω mail να μη γράφουν την ιστορία της ζωής τους γιατί το κάνουν δύσκολο.

 Ωραία εμπειρία. Και το χιούμορ τόσο όσο, και ωραία ροή είχε και μου άρεσε. 

Ευχαριστώ πάρα πολύ Άδωνι ! 

Άγχος μεν αλλά πιστεύω ότι πήγαμε καλά. Κρίνε και μόνος σου :