Ο ΓΙΑΝΝΗΣ ΑΝΤΕΤΟΚΟΥΝΜΠΟ ΚΑΙ ΤΟ ΚΑΤΗΧΗΤΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΜΕΛΕΤΙΟΥ ΣΕΠΟΛΙΩΝ

Θέλω με το παρόν σημείωμα να αναδείξω μια πτυχή του Γιάννη Αντετοκούνμπο. Έψαξα, ρώτησα και έμαθα. Το κίνητρο μου ήταν η εκδήλωση που έκανε στα Σεπόλια και παρακολουθώντας τα social media, παρατήρησα πως όλοι οι 40 ετών και κάτω ήταν συμμαθητές του. Πρέπει να είχε τουλάχιστον 270 κολλητούς. Θα του είχαν χαρίσει πάνω από 120 ζευγάρια παπούτσια, 600 μπλουζάκια και 5 τόνους φαγητό.

 Η οικογένεια Αντετοκούνμπο άλλαξε 4 σπίτια στα Σεπόλια. Όχι γιατί ήθελε να αποκτήσει καλύτερη άποψη αλλά λόγω αδυναμίας πληρωμής του ενοικίου. Κάποιοι ιδιοκτήτες σε ημιυπόγειο μάλιστα, αν και ήξεραν την κατάσταση, επέμειναν σε αυξήση 50 ευρώ που ήταν δυσβάσταχτη για την εξαμελή οικογένεια. Η ΔΕΗ τους έκοβε το ρεύμα. Για τη μικρή κοινωνία των Σεπολίων, η οικογένεια Αντετοκούνμπο περνούσε σε γενικές γραμμές απαρατήρητη. Ήσυχοι άνθρωποι ο Τσάρλς και η Βερόνικα, στόμα είχαν και μιλιά δεν είχαν. Υπερήφανοι και αξιοπρεπείς. Δεν ζητιάνεψαν ποτέ. Όσες φορές δέχθηκαν βοήθεια, απαντούσαν χαμογελαστά και ευγενικά. 

Ο Θανάσης εκδιώχθηκε από το σχολείο γιατί κατηγορήθηκε άδικα πως έκλεψε το πορτοφόλι ενός καθηγητή. Τον Άλεξ κάποιοι «παράγοντες» δεν τον άφηναν να παίξει στον Τρίτωνα λόγω ενός αδιάφορου ψευτοκάμπ. Έγινε φασαρία τότε. Προς υπεράσπιση του, οι πρώτοι που τον στήριξαν ήταν παιδιά Αλβανικής καταγωγής και σιγοντάρησαν και κάποιοι Έλληνες. Τελικά τον Άλεξ δεν τον άφησαν. Όταν το καλοκαίρι του 2015 ο Γιάννης επέστρεψε στον Τρίτωνα, του ζήτησαν να βγάλουν μια αναμνηστική φωτογραφία. Ο Γιάννης όμως θυμόταν καλά. «Όχι δεν θα βγάλουμε φωτογραφία», απάντησε, «γιατί δεν αφήνατε τον Άλεξ να παίξει». Από την άλλη όμως, η τότε διευθύντρια του 62^ου δημοτικού σχολείου, είχε βαφτίσει τον Κώστα. 

Ο ίδιος ο Γιάννης ήταν ένα παιδί χαμογελαστό που λάτρευε να παίζει. Για αυτό και δουλεύει τόσο πολύ και το κορμί που έχει χτίσει είναι φαινόμενο. Δεν είναι μόνο η ευκαιρία για μια καλύτερη ζωή. Είναι πιο πολύ ότι του αρέσει πάρα πολύ να παίζει. Ήταν άλλωστε και το πιο εύκολο που μπορούσε να κάνει. Ένα σορτσάκι, μια μπλούζα, ένα ζευγάρι παπούτσια και στο γήπεδο. Όλο και κάποιος θα έφερνε μια μπάλα. Στο σχολείο μόλις μια φορά τσακώθηκε και αυτή στο ποδόσφαιρο.

Η μεγαλύτερη βοήθεια που πήρε η οικογένεια Αντετοκούνμπο στα Σεπόλια ήταν από το Κατηχητικό Σχολείο του Αγίου Μελετίου. Σε μια αποστροφή του λόγου του, ο Γιάννης αναφέρθηκε ονομαστικά στον κατηχητή του, τον κ. Παναγιώτη Σαμανίδη. Η αλήθεια είναι πως αυτή η αναφορά ήταν συναισθηματική και «εκτός προγράμματος» καθώς στην ενορία των Σεπολίων δεν επιδιώκουν την προβολή και τη δημοσιότητα.   Στον Άγιο Μελέτη ξέρουν τι τράβηξε ο Γιάννης, οπότε κάθε ντοκιμαντέρ που βλέπεις για τη ζωή του και δεν περιλαμβάνει τη συμβολή της Ορθοδοξίας δια του Κατηχητικού είναι σαν να μην είδες τίποτα. Παρά το δέλεαρ της δημοσιότητας, ούτε επιδίωξαν, ούτε θέλησαν κάμερες για να επιδειχθούν στο όνομα του Γιάννη.

Υπάρχει μια βλακώδης αντίληψη πως στα κατηχητικά σχολεία της Εκκλησίας μας γίνεται πλύση εγκεφάλου και προπαγάνδα προς άγραν καλόγερων και ιερέων. Ούτε καν.

Είναι μια φωλιά που ακούγεται ο λόγος του Καλού. Εκεί που τα παιδιά ανεξαρτήτως καταγωγής, χρώματος και θρησκεύματος πηγαίνουν και παίζουν σε ένα ασφαλές περιβάλλον που κανείς δεν πρόκειται να τα βλάψει και να τα εκμεταλλευθεί. Όταν το lifestyle της εποχής μας ανακάλυψε το charity, το donation και τον εθελοντισμό κάθε Πάσχα και Χριστούγεννα, στο Κατηχητικό Σχολείο του Αγίου Μελετίου υπάρχουν Άνθρωποι του Θεού σε αέναη Αποστολή, που δεν νοιάζονται να προβληθούν από την τηλεόραση. Είναι τόσο πολύ απορροφημένοι στο Έργο τους. 

Βοηθούν πολλά παιδιά με προβληματικό οικογενειακό ιστορικό. Με πατεράδες στη φυλακή και μητέρες με εξάρτηση. Με φιλανθρωπικές εκδρομές σε ιδρύματα. Όταν κάποιες επαγγελματικές  ομάδες   πάνε τα Χριστούγεννα στο ΠΙΚΠΑ για να μοιράσουν δώρα στα παιδιά, στο Κατηχητικό Σχολείο του Αγίου Μελετίου πάνε και στους άλλους θαλάμους. Με τα σπαστικά, τα επιθετικά, τα προβληματικά παιδιά. Αυτά που δεν προβάλλει και δεν ξέρει κανένας. Κάθε παιδί ξέρει πως θα πάει να παίξει, μια εκδρομή, θα συμβάλλει σε μια καλή δράση και είναι ελεύθερο να μην ξαναπάει αν δεν θέλει. Ούτε σέχτα είναι, ούτε οργάνωση. Αποτελείται από μικρούς ήρωες που θυσιάζουν χρόνο, χρήμα και ενέργεια για να δώσουν μια ζεστασιά που δεν έχουν πολλές παιδικές ψυχές. Δεν θα τους μάθεις ποτέ.

Θυμάσαι όταν μετά από ένα αγώνα των Μπακς, ένας ομογενής αφελώς ζήτησε από τον Γιάννη να του υπογράψει πάνω στη σημαία; Ο Γιάνναρος αρνήθηκε λέγοντας του «δεν υπογράφω πάνω στη σημαία παιδιά». Αυτή την Αξία, το Ιδανικό, που νομίζεις ότι το πήρε; Στο σχολείο ή στο γήπεδο του Τρίτωνα;; Δεν σου κρύβω πως όταν τον είχα ακούσει ανατρίχιασα και ντράπηκα. Ίσως εγώ, ασυναίσθητα να υπέγραφα και κατόπιν εορτής να καταλάβαινα το λάθος μου. Αυτός όμως, ο "Νιγηριανός" κατά μερικά Ούγκανα απεδείχθη πολύ καλύτερος μου. Ο μεγαλύτερος πρεσβευτής του Ελληνισμού παγκοσμίως, αντί να τον στηρίξουν οι Έλληνες παίκτες και να συστρατευθούν πίσω του, τον έθαβαν σε κάθε ευκαιρία και τον απογοήτευσαν τόσο πολύ που τον ανάγκασαν με τη συμπεριφορά τους να φύγει από την Εθνική μας τον Αύγουστο του 2017.

Ο Γιάννης Αντετοκούνμπο πήγαινε στο Κατηχητικό Σχολείο του Αγίου Μελετίου από την Τετάρτη Δημοτικού μέχρι και την Τρίτη Λυκείου. Δεν θα ξεχάσει ποτέ τον εφιάλτη να τον κυνηγάνε στην Αγίου Μελετίου Χρυσαυγίτες και μόλις που πρόλαβε να χωθεί στο Κατηχητικό. Λίγες ώρες αργότερα τον πήγαν συνοδεία  τα παιδιά στο σπίτι του. Δέχθηκε μεγάλη βοήθεια. Με τα  ενοίκια,  με τη ΔΕΗ και πολλές φορές το καθημερινό συσσίτιο το εξασφάλιζε από την Ενορία στην οδό Αυλώνος. Πόσα και πόσα δέματα με τρόφιμα. Πόσα και πόσα δωρεάν γεύματα σε γνωστό σουβλατζίδικο της περιοχής. Και κυρίως πόση αγάπη, πόση στήριξη και πόση ζέση πήρε μέσα σε αυτή τη φωλιά του Καλού που ούτε οι ίδιοι οι Σεπολιώτες δεν την ξέρουν.

Ο Γιάννης όμως δεν ξέχασε. Την πρώτη του χρονιά που ήταν στο ΝΒΑ, το καλοκαίρι, ένα τζιπ BMW πάρκαρε έξω από το Κατηχητικό. Βγήκε με δυσκολία ο Γιάννης καθώς ήταν ασφυκτικά γεμάτο με τσάντες Σκλαβενίτη ξεχειλωμένες από πράγματα. «Να πάνε εκεί που πρέπει κ. Παναγιώτη». Μόνο αυτό είπε και εξαφανίστηκε μετά την εκφόρτωση.

Κάθε χρόνο ο Γιάννης βοηθάει χωρίς να γίνεται ευρέως γνωστό το παραμικρό.

Ακόμα και αυτές τις θερινές εκδηλώσεις που κάνει στα Σεπόλια – πέρυσι ένας αγώνας δρόμου, φέτος το 3 on 3 – είναι για να αποτίσει το δικό του φόρο τιμής.  Άσχετα αν λέει «για τα Σεπόλια» αλλά δεν είναι γενικά για τη γειτονιά. Δεν τον λάτρεψε κιόλας. Στη πραγματικότητα  ο Γιάννης τιμά αυτούς, τους λίγους ανθρώπους που άπλωσαν το χέρι τους και μπορεί να μην είχαν να του δώσουν πάρα πολλά αλλά ήταν με άδολη αγάπη και με περισσή ανθρωπιά…