ΜΙΑ ΒΡΑΔΙΑ ΣΤΟ ΝΤΟΠΙΓΚ ΧΙΛ

Το θεμα είναι χιλιογραμμενο και χιλιοειπωμενο. Επομενως δεν με εμποδιζει τιποτα από το να γραψω και εγω την αποψη μου.

Περι ντοπινγκ ο λογος.

Να διευκρινισω εξαρχης πως δεν εχω καποια «αποκλειστικη πληροφορια», ουτε ιατρικη γνωση.

Μονος μου οδηγος η κριση μου. Θεωρω πως στο θεμα του ντοπινγκ υπαρχει μεγαλη υποκρισια. Από ολους τους εμπλεκομενους φορεις αλλα κυριως από την κοινωνια. Από μας τους ιδιους.

Ολοι ξεχνουν τη βαση. Τα θεμελια. Και κοιτανε μονο την κορυφη ειτε αυτή εχει να κανει με τη διακριση ειτε με τη διαπομπευση. Το θεμα είναι άλλο:

ΤΟ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟ ΣΩΜΑ ΕΙΝΑΙ ΠΕΠΕΡΑΣΜΕΝΟ.

Σε απλα ελληνικα, ενας σημερινος φυσιολογικος ανθρωπος οσο καλη γυμναστικη, οσο καλη διατροφη και να κανει και οσο και αν κοιμαται, δεν προκειται ποτε των ( μη αλκοολουχων) ποτων ουτε να τρεχει τα 100 μετρα σε 10’’, ουτε να σηκωνει 200 κιλα, ουτε να πηδαει 8 μετρα, ουτε να ριχνει το ακοντιο στα 100 μετρα. Επομενως ολοι παιρνουν.

Απαντες.

Από κει και περα αναλογα με τη φυση του αθληματος, η ντοπα διαφερει. Άλλες είναι αυτές που αυξανουν τον μυικο ογκο, άλλες αυτές που οξυγονωνουν το αιμα για μεγαλυτερη αντοχη κλπ

Οτιδηποτε βλεπουμε σημερα σε επαγγελματικο και πρωταθλητισμου επιπεδο, δεν είναι δυνατον να μην υποστηριζεται χημικα.

Οι επιδοσεις, οι εξαντλητικοι και συνεχεις αγωνες, οι χορηγοι, οι διαφημισεις και ολο αυτό το συστημα που εχει να κανει με δυσθεωρητα οικονομικα μεγεθη, δεν πιστευω πως η βιτρινα – αθλητης ασκειται φυσιολογικα με καλη διατροφη και αρκετες ωρες υπνου.

Αυτά μονο σε ερασιτεχνικο επιπεδο. Στον πρωταθλητισμο όμως οι 3 βασικοι παραγοντες επιτυχιας είναι το ταλεντο, η καλη και συνεχης προπονηση και η ντοπα.

Ως κοινωνια οφειλουμε να εγκαταλειψουμε την υποκρισια και να διαλεξουμε αναμεσα στην αληθεια και το ψεμμα. Τριτος δρομος δεν υπαρχει.

Αν θελουμε διακρισεις, μεταλλια, πρωτιες, εθνικο ριγος, συγκινηση και περηφανια, τα αφηνουμε όλα ελευθερα και οποιος πιαστει, πιαστηκε.

Τοσο απλα.

Αν δεν θελουμε τα παραπανω, σταματουν οι χορηγιες και οι επιχορηγησεις, δηλωνουμε ότι δεν μας ενδιαφερει το συγχρονο αθλητικο γιγνεσθαι και το γυρναμε στον ερασιτεχνισμο. Η ιστορια τελειωνει εκει και από τους αναπαυτικους καναπεδες μας να χαζευουμε στην τηλεοραση τις πρωτιες και τις διακρισεις των αλλων. Η αποψη μου επι του θεματος είναι ξεκαθαρη. Θελω να βλεπω ελληνες να πρωτευουν και να διακρινονται, να ακουω τον εθνικο υμνο και να αισθανομαι περηφανος για τις επιτυχιες μας σε αθλητικο επιπεδο που είναι και η καλυτερη διαφημιση για τη χωρα μας. Αν θελω ερασιτεχνικο αθλητισμο, το κανω και μονος μου παιζοντας με τους φιλους μου ποδοσφαιρο και μπασκετ.

Σε καμια περιπτωση όμως δεν θα καθησω να ασχοληθω με κατι όταν δεν υπαρχει κανεις Ελληνας που να διακρινεται ή όταν εμεις θα συμπληρωνουμε τις συμμετοχες τις εκαστοτε διοργανωσης με καλυτερη δυνατη θεση την προτελευταια.

Ποσοι εχουν παρακολουθησει στιβο, μπασκετ, βολεϊ, πολο, αρση βαρων, γυμναστικη όταν δεν μετεχει καποιος ελληνας / ελληνικη ομαδα με πιθανοτητα διακρισης;

Ακομα και το λαϊκοτερο ολων των αθληματων, το ποδοσφαιρο, τα ποσοστα τηλεθεασης δεν εχουν καμια σχεση αν συμμετεχει ελληνικη ομαδα με αυτά που παιζουν αδιαφορες ξενες. Καλως ή κακως αυτή είναι η συγχρονη πραγματικοτητα.

Ή «φαρμακωνεσαι» που λενε και στο χωριο μου, ή μενεις τελευταιος.

Η ντοπα είναι εντελως τελειως διαφορετικη περιπτωση από την πρεζα.

Η πρεζα σου χαριζει μοναδικες στιγμες αλλα ταυτοχρονα σε σκοτωνει σε σωματικο, κοινωνικο και ψυχολογικο επιπεδο. Η ντοπα σου χαριζει τιμες, δοξες, χρηματα και κοινωνικη αναγνωριση.

Τα αποτελεσματα της ντοπας δεν είναι αμεσα αλλα ερχονται μετα από χρονια. Η πρεζα ευτυχως δεν εχει γινει προτυπο. Η ντοπα για τον πρωταθλητισμο είναι μονοδρομος.

Αυτό που εχω να προτεινω είναι το εξης:Μια συνειδητοποιημενη κοινωνια οφειλει να ενημερωσει σωστα. Και από κει και περα ας πραξει ο καθενας κατά το δοκουν.

Στα σχολεια, στα πανεπιστημια, στο στρατο μπορουν να διοργανωθουν ημεριδες ενημερωσης. Να γνωρισουν ψυχραιμα και υπευθυνα κατά το δυνατον περισσοτεροι τι σημαινει ντοπα. Ποιες είναι οι επιπτωσεις της. Δεν είναι μονο θεμα αισθητικης να βλεπεις αντρες να μιλανε σαν κοριτσακια και γυναικες σαν νταλικερηδες.

Ουτε είναι λυση η ελαμωρολογια τυπου «ναι μωρε ενταξει, για 3-4 χρονακια, να τα κονομησω και μετα θα τη σταματησω».

Όταν ξερεις ότι η φωτια καιει δεν είναι αναγκη να πεσεις μεσα για να το διαπιστωσεις.

Να μην θολωνει η κριση του πολιτη, του πατερα, του παιδιου ότι «να ο ταδε πηρε τοσα μεταλλια, τοσα λεφτα, τοση δοξα αρα να η λυση για το μελλον μου».

Να ξερει ότι ναι μεν καλα τα αγαθα αλλα εκτος από κοποις και ντοποις αποκτωνται. Και οπου ντοποις σημαινει α,β,γ,δ συγκεκριμενα πραγματα. Και οποιος θελει να ακολουθησει αυτόν τον δρομο να γνωριζει και τις συνεπειες. Το παιδι που εβλεπε τον διασημο δρομεα να γινεται προτυπο και αυτόν ειχε στο μυαλο του όταν ξεκινουσε τον αθλητισμο, τι πρεπει να κανει τωρα;

Τι πρεπει να κανει όταν στην πορεια διαπιστωνει ότι τελικα ο κοσμος δεν είναι αγγελικα πλασμενος και το αμερικαν ντριμ της προσπαθειας και της αμοιβης περναει από τον αστερισμο της σκονης, του χαπιου και της ενεσης;

Να παρει ένα καλασνικοφ και να μας θερισει ολους. Γιατι ως κοινωνια του δωσαμε ένα χαρτινο πυργο για οραμα.

Γιατι ως κοινωνια δεν περιμεναμε, λατρεψαμε, θεοποιησαμε και δωσαμε ονοματα ΕΝ ΕΝΕΡΓΕΙΑ αθλητων σε πλατειες, πλοια και δρομους. Η μοναδικη λυση καταστολης αυτου του φαινομενου είναι η παιδεια. Δεν είναι ουτε ο ελεγχος ( αφου το ντοπινγκ είναι παντα μπροστα από το αντιντοπινγκ), ουτε η τιμωρια.

Είναι η ενημερωση για τους κινδυνους και τις συνεπειες. Και όποιος θελει να ρισκαρει, είναι ελευθερος.

Να μην εχει ουτε μιση δικαιολογια ότι του την εστησαν, δεν ηξερε, παραπλανηθηκε, φταιει η παγκοσμια σκοτεινη συνομωσια εις βαρος του και λοιπα χαρωπα. Και κυριως να μην τα τρωνε και οι αλλοι που τα ακουν… Υπαρχει επισης και μια σημαντικη παραπλευρη παραμετρος.

Το πώς αντιμετωπιζουμε τα κρουσματα. Πρωτοσελιδα, πολυωρες εκπομπες, πανελ και δωστου θορυβο και οχλαγωγη.

Σιγα και τι εγινε. Στην ολυμπιαδα μας επρηξαν με τον Κεντερη και τη Θανου. Οι αμερικανοι που εκοψαν 15 αθλητες τους από τους αγωνες, τι εγινε; Χαλασε ο κοσμος;

Παλι πρωτοι δεν βγηκαν; Και εμεις υπερασχοληθηκαμε με το θεμα και κλεισαμε τα ματια στους Ολυμπιακους αγωνες με την αμερικανικη ομαδα μπασκετ που αμφιβαλλω ακομα και αν περασε από ελεγχο διαβατηριων…