ΕΘΝΙΚΗ ΕΛΑΔΟΣ ΓΕΙΑ ΣΟΥ – LET THE GAME BEGIN

Φτάσαμε λοιπόν στο μουντιάλ…. 

Όταν ανακοινώθηκε η σύνθεση της ομάδας από τον Σάντος ο κλασικός πανεπιστήμων  Έλληνας είχε τις αντιρρήσεις του. 

Η ουσία είναι ότι ……επί της ουσίας, δεν αδικήθηκε κανείς. Ο άξιοι εκλήθησαν. 

Πριν πάμε στη συνήθη ονοματολογία, θα πρέπει να συμφωνήσουμε στα παρακάτω:

Η Εθνική ομάδα, όπως και οποιαδήποτε ομάδα, δεν είναι all star game. Έχει ρόλους. Κάποιος πρέπει να κάνει κάτι σωστά, να δένει με  το σύνολο, με επιθυμητό αποτέλεσμα την εύρυθμη λειτουργία της ομάδας. 

Στις μεγάλες και σπουδαίες διοργανώσεις δεν υπάρχει μεγάλο περιθώριο για πειράματα. Θέλεις έμπειρους και ετοιμοπόλεμους παίκτες που να μπορούν να προσφέρουν άμεσα. Τα πειράματα πρέπει να γίνονται στις ομάδες. 

Σε μια σειρά αγώνων σε τόσο σύντομο διάστημα, προτιμάται ο παίκτης που μπορεί να προσφέρει σε δύο ή τρεις θέσεις, ανάλογα με τη ροή του αγώνα, παρά ένας καλός αλλά μονοδιάστατος. 

Σε κάθε ομάδα – ποσώ δε μάλλον στην Εθνική – μετράει το κλίμα. Η προσφορά του κάθε παίκτη στα προκριματικά. Δεν μπορείς ξαφνικά να τον ακυρώσεις για να πάρεις κάποιον άλλον. Αυτό έχει αντίκτυπο και στους υπόλοιπους. Ο πιστός στρατιώτης της Εθνικής πρέπει να επιβραβεύεται γιατί ξέρει την ομάδα, τους άγραφους νόμους της, το κλίμα και προσαρμόζεται άμεσα στις απαιτήσεις της. 

Όταν έχεις δύο παίκτες με παραπλήσια αγωνιστικά χαρακτηριστικά, υπερισχύει αυτός που παίζει σε καλύτερο πρωτάθλημα από το άθλιο δικό μας. 

Φυσικά και ο παίκτης πρέπει να έχει αγωνιστικές παραστάσεις από τη χρονιά. Κάποιος που είναι στη ναφθαλίνη, χωρίς αγωνιστικό ρυθμό, για να βρει τα πατήματα του και να προσαρμοστεί χρειάζεται 4-5 αγώνες. Hello! Ο όμιλος έχει μόλις τρεις! 

Αν δεν συμφωνούμε  στα ανωτέρω, άφησέ το, μη διαβάζεις παρακάτω, χάνεις το χρόνο σου. 

Έστω ότι συμφωνούμε και  συνεχίζεις. 

Συνεχίζω και εγώ. 

ΟΙ …..ΑΔΙΚΗΜΕΝΟΙ

Ταυλαρίδης: Όντως είχε μια σταθερά καλή παρουσία στο φετινό πρωτάθλημα. Στο πενιχρό ελληνικό πρωτάθλημα. Ποιον όμως να βγάλεις για τον Ταυλαρίδη; Έναν από τους καλύτερους στόπερ της Μπουντεσλίγκα, τον Παπασταθόπουλο; Τον Μανωλά που έπαιξε champions league; Τον Μόρα που στάθηκε με ιδιαίτερη επιτυχία, στο κατά πολύ ανώτερο του δικού μας, ιταλικό πρωτάθλημα;  Έχουμε λοιπόν 3 καλά στόπερ. Κατά περίσταση μπορούν να βοηθήσουν στη θέση αυτή άλλοι …5. Ο Σάμαρης, ο Κατσουράνης, ο Βύντρα και ο Τοροσίδης. Ακόμα και ο Τζαβέλας. Επομένως αξιόπιστος ο Ταυλαρίδης αλλά ούτε συμμετοχές στην Εθνική έχει, ούτε χωράει. Ακόμα και αν τον έπαιρνε, μιλάμε για τον 4^ο στόπερ!  So what ?

Παπαδόπουλος: Μια καλή χρονιά στον Ατρόμητο. Μάλιστα. Ποιον να βγάλεις; Τον Σαλπιγγίδη που μας έχει ξελασπώσει δεκάδες φορές; Τον φονιά και πολύπειρο Γκέκα; Τον πιο ταλαντούχο που μας πήγε στο Μουντιάλ, Μήτρογλου; Τον παίκτη βαρόμετρο Σαμαρά; Δεν έχουμε δα την πολυτέλεια ως ελληνικό ποδόσφαριο να πάρουμε και 5^ο επιθετικό. Ιδιαίτερα δε όταν σύμφωνα με το εθνικό μας στιλ ποδοσφαίρου χρειαζόμαστε χαφ που να κάνουν λίγο από όλα. Προτιμώ τον Λάζαρο, τον Κονέ και τον Φέτφα που έχουν παραστάσεις από το ιταλικό πρωτάθλημα, παρά κάποιον που διαπρέπει με τον Ατρόμητο στην Ελλάδα. 

Αθανασιάδης: Μια χρονιά με σκαμπανεβάσματα και ένα μονοδιάστατο παιχνίδι. Στο κάτω κάτω της γραφής το μουντιάλ αυτό θα είναι το τελευταίο του Γκέκα, ο οποίος αγωνιστικά υπερέχει σε ένα σημείο που ταιριάζει γάντι στον τρόπο παιχνιδιού μας. Ο Αθανασιάδης αν δεν παίζει χάνεται. Ο Γκέκας είναι συνηθισμένος. Μπορεί να μην υπάρχει σε όλο το παιχνίδι, η ομάδα να αμύνεται διαρκώς,  και σε μισή φάση να βρεθεί στην κατάλληλη θέση, στην κατάλληλη στιγμή και γκολ. Εξάλλου φέτος ο Φάνης ήταν ο 5^ος σκόρερ στο τουρκικό πρωτάθλημα και ας έπαιξε μόλις στον δεύτερο γύρο! 

Νίνης: Δεν αξίζει. Είναι συνταξιούχος ποδοσφαιριστής, αρέσκεται στις δικαιολογίες και η καριέρα του πήρε την κατιούσα. Αν συνεχίσει έτσι, του χρόνου μπορεί να είναι βασικός. Στον Πανθρακικό. 

Φορτούνης: Δεν έκανε τίποτα απολύτως στην Κάιζερσλάουτερν. Συνεχώς αλλαγή, ελάχιστο συνολικά χρόνο συμμετοχής και ως επιθετικός κανένα γκολ. Κανένα. 

Αβραάμ: Δεν έχει συνέλθει από τον χιαστό και στον Ολυμπιακό του κάνουν χάρη που τον κρατάνε. Έχει περιοριστεί στο ρόλο του χρήσιμου αναπληρωματικού και μόνο για το Ελληνικό πρωτάθλημα. Επειδή οι οπαδοί του Ολυμπιακού έχουν ξεσαλώσει στα σχόλια τους στα αθλητικά sites, να σημειώσω πως μιλάμε για τον 4^ο στόπερ – αν τον καλούσε ο Σάντος. Σιγά τα αυγά δηλαδή… 

Καράμπελας: Ο φιλότιμος Καράμπελας ίσως θα μπορούσε να πάει στη θέση του αντιπαθή Τζαβέλα. Αλλά και πάλι δεν θα αλλάξει η μοίρα του ελληνικού ποδοσφαίρου. Η θέση ούτως ή άλλως είναι καπαρωμένη από τον πιο γυμνασμένου παίκτης μας, του Χολέμπας. 

Καρέλης: Μου αρέσει ως παίκτης αλλά στο ρόλο του περιφερειακού επιθετικού έχουμε τον Σαμαρά. Τον Λάζαρο. Τον Κονέ. Ας επαναλάβει τη χρονιά που έκανε στον Παναθηναϊκό και το μέλλον είναι όλο δικό του. 

Σιόβας: Δεν έπαιξε καθόλου φέτος. Πώς να τον πάρει; 5 μήνες δεν έχει ακουμπήσει μπάλα!

Στους τερματοφύλακες, οι δύο καλύτεροι μας είναι ο ΚΑρνέζης και ο Καπίνο. Αν τώρα ο Γλύκος θα είναι ο τρίτος ή ο Τζόρβας ή ο Σηφάκης ή ο Τσενάμο ή όποιον άλλον έχει κάποιος να προτείνει έχει ελάχιστη σημασία. Σάμπως θα παίξει; 

ΟΙ ΕΥΝΟΗΜΕΝΟΙ

Μήτρογλου: Είναι ρίσκο. Από τον …Δεκέμβριο έχει να παίξει στα στάνταρ του, στη Φούλαμ δεν έσκισε, έχει εκείνον τον τραυματισμό που τον έχει στοιχειώσει αλλά…. Έχουμε άλλον; Τον Αθανασιάδη θα μου πεις, αλλά ο Μήτρογλου είναι πολύ καλύτερος ως παίκτης, μας πήγε στο μουντιάλ με τα γκολ του και το ρίσκο το καταλαβαίνω. Αν δεν κάνει τίποτα στο μουντιάλ, θα πέσουν όλοι να φάνε τον Φερνάντο Σάντος αλλά κατανοώ το σκεπτικό της επιλογής. 

Τζιώλης: Έχει μια γεμάτη χρονιά με 45 παιχνίδια στα πόδια του και είναι ο καλύτερος τακτικά παίκτης μας. Αθόρυβος μεν αλλά η Ελλάδα στο μοτίβο που παίζει, όταν χρειαστεί να κρατήσει μια ισοπαλία ή το κλασικό 1-0, ο Αλέξανδρος μπορεί να φανεί υπερπολύτιμος. Θα κρατήσει τη μπάλα, θα παγώσει το παιχνίδι, θα κόψει τον ρυθμό και αν η μπάλα παιχτεί στον αέρα, λόγω ύψους, μπορεί να βοηθήσει. 

Χριστοδουλόπουλος: Ο Λάζαρος κάνει λίγο από όλα. Μπορεί να σουτάρει εκτός περιοχής. Να πρεσάρει. Να σεντράρει. Να μπει στην περιοχή. Να κρατήσει μπάλα. Βγάζει το παντεσπάνι του στην Ιταλία και είναι πολύτιμος. 

Κατσουράνης: Στη δεδομένη ομάδα είναι καταλυτικός. Μπορεί να παίξει 3 θέσεις στον άξονα ( στόπερ, χαφ, 10αρι ) και να βοηθήσει παντού. Πολύπειρος, με έφεση στο γκολ και ειδικά για τον Κατσουράνη, άσχετα πως κύλησε η χρονιά αλλά στην Εθνική είναι πολύ σημαντικός. Θα δώσει λύσεις γιατί τις μεγάλες διοργανώσεις και σε εθνικό και σε συλλογικό επίπεδο της έχει φάει με το κουτάλι. Δεν γινόταν να αποκλειστεί αυτός ο παίκτης. Σάμπως έχουμε και άλλους;

Μακάρι να μπορούσαμε να πάρουμε 7 επιθετικούς. Όμως το greek way of football δεν είναι έτσι. Θα παίξουμε καλή άμυνα, πάμε για το 1-0 και ψάχνουμε βαθμούς και νίκες σύμφωνα με τις δυνατότητες μας. Το ποδόσφαιρο μας δεν προσφέρεται θέαμα και καλλιτεχνία. Οποιος επιθυμεί αυτά τα στοιχεία, ας αναζητήσει τη Βραζιλία, τη Γερμανία και την Ισπανία. Αν και δεν είμαι βέβαια σίγουρος ότι ακόμα και οι ανωτέρω ομάδες θα παίξουν έτσι. Θυμίζω πως το 2006 το πήρε η Ιταλία με καλύτερο παίκτη τον Καναβάρο  και με αγωνιστικό προφίλ την άμυνα και το κατενάτσιο..  

Για τον τρόπο που παίζει η Εθνική και αυτόν που της ταιριάζει και φέρνει επιτυχίες, αυτοί είναι και οι κατάλληλοι παίκτες.

Καλώς ή κακώς, το ελληνικό ποδόσφαιρο δεν διαθέτει ούτε τον Ζινταν, ούτε τον Κριστιανο, ούτε τον Ζλαταν που να τους αδικεί και να γίνει χαμός. 

Σε γενικές γραμμές, αυτοί είμαστε, αυτούς έχουμε. Ειδικά όποιος παρακολουθεί επισταμένως τα κατορθώματα των Ελλήνων ποδοσφαιριστών στο εξωτερικό θα διαπιστώσει με θλίψη πέραν του Παπασταθόπουλου που κάνει μεγάλη καριέρα και του Τοροσιδη και του Βυντρα που έχουν μια συμπαθητική παρουσία, οι άλλοι δεν κάνουν τίποτα το αξιοσημείωτο.

Σε ότι αφορά τη διοργάνωση, δεν παρακολουθώ ποδόσφαιρο στα πέρατα της γης. Μαθαίνω όμως ότι η Κολομβία έχει μάλλον την καλύτερη ομάδα του ομίλου. Οι Ιάπωνες θα μας βγάλουν τη γλώσσα στην τρεχάλα και δεν είναι διόλου ευκαταφρόνητοι ( θυμίζω πως χάσαμε στο φιλικό εντός έδρας με την Κορέα ) και η Ακτή Ελεφαντοστού, μπορεί να λέμε εμείς εδώ για αυτοπαρηγοριά ότι έχει μονάδες αλλά όχι σύνολο, όμως είναι αυταπάτη. Για το μουντιάλ πρόκειται. Τη μεγαλύτερη διοργάνωση του πλανήτη μαζί με τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Η παρέα του Τουρέ δεν θα πάει στη Βραζιλία για τουρισμό. Μακάρι βέβαια να διαλυθούν  από τους εγωισμούς τους, δεν πρόκειται να λυπηθώ ιδιαίτερα. Ας μην την προβάλλουν όμως οι εγχώριοι αθλητικογράφοι και ως εύκολη! 

Προσωπικά με ενδιαφέρει η αξιοπρεπής παρουσία. Δεν ξέρω αν μπορούμε να περάσουμε στους 16, αλλά ας κάνουμε μια νίκη έστω, να βάλουμε γκολ. Να μη διασυρθούμε και να παραμείνουμε μια υπολογίσιμη δύναμη. 

Μια ομάδα που μπορεί να μην είναι Μπαρτσελόνα αλλά για να την κερδίσεις θα πρέπει να προσπαθήσεις πάρα πολύ σκληρά…