Σάββατο 16 Νοεμβρίου 2019

ΓΙΟΡΤΗ ΜΕ ΑΙΜΑ


Στην απίθανη χώρα της σήψης και της παρακμής, τη μια μεγάλη μας Εθνική γιορτή, της 25ης Μαρτίου τη γιορτάζουμε μια μέρα. Την άλλη μεγάλη μας Εθνική γιορτή, της 28ης Οκτωβρίου, τη γιορτάζουμε μια μέρα.

Το πολυτεχνείο το γιορτάζουμε τρεις !

Τι ακριβώς γιορτάζουμε ειλικρινά δεν καταλαβαίνω.

Σάμπως έπεσε η χούντα;

Όχι βέβαια, 7 μήνες μετά συνέβη αυτό πρώτα προδώσαμε την Κύπρο.

Μήπως ξεσηκώθηκε ο ελληνικός λαός;

Ούτε καν! Φοιτητές της Νομικής και του Πολυτεχνείου έκαναν μια προσπάθεια και σε τρείς μέρες μπούκαρε το άρμα από την κεντρική είσοδο και μας τελείωσε. Να ήταν κάτι λίγοι απέξω; Η συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών δεν ασχολήθηκε.

Να τιμήσουμε την κίνηση των παιδιών; Μάλιστα, καμία αντίρρηση! Ένα ντοκιμαντέρ στην τηλεόραση αρκεί.

Τρεις μέρες;;

Βλέπω πως το αντιεξουσιαστικό παρακράτος θορυβημένο από τις τελευταίες επιτυχίες της αστυνομίας και του υψηλού συμβολισμού ενέργεια να μπει στα υπόγεια της ΑΣΟΕ – που ακούστηκε, να εισβάλλει η Αστυνομία στο Πανεπιστήμιο -  ετοιμάζεται για αντεπίθεση.

Το ότι εξαρθρώθηκε μια τρομοκρατική οργάνωση τώρα, λίγο πριν τους «εορτασμούς» και λίγο πριν του Γρηγορόπουλου, δεν ήταν τυχαίο.

Βλέπω στις κινητοποιήσεις τους ότι χρησιμοποιούν και λαθρομετάναστες.

Τους δίνουν ένα κομμάτι ψωμί, τους δίνουν χώρο σε κατειλημμένα κτίρια και το αντάλλαγμα είναι να συμμετέχουν στο αντάρτικο πόλης.

Οι λαθρομετανάστες πέραν του ότι είναι κορμιά στο δρόμο και έτοιμος στρατός για καταδρομικές, έχουν και ένα άλλο χαρακτηριστικό. Είναι αναλώσιμοι.

Ποιος μου λέει ότι δεν θα τους φανατίσουν οι ΜΚΟ με «αλαχού ακμπάρ» ή με τη βοήθεια ουσιών, έτσι ώστε να αναγκάσουν τους αστυνομικούς να πυροβολήσουν για να έχουμε τον Πακιστανό Γρηγορόπουλο;

Οι λαθρομετανάστες και να απαλλοτριωθούν δεν έγινε και τίποτα. Θα τους κλάψουν με κροκοδείλια δάκρυα και θα βρουν αφορμή για αντίποινα, για κλάψες περί ακροδεξιού κράτους, περί χούντας, περί μπάτσων δολοφόνων για να συγκινήσουν όσους πέσουν στη φάκα.

Η ελληνική αστυνομία το ξηλώνει σταθερά το πουλόβερ. Και στα Εξάρχεια μπαίνει και στο Πανεπιστήμιο καθαρίζει τα σιχαμερά υπόγεια, και τρομοκράτες πιάνει. Μέχρι στιγμής αναίμακτα.
Όμως ας μην τρέφουμε αυταπάτες.

Βλέπουμε τον Σύριζα να είναι απροκάλυπτα στο πλευρό τους.

Βλέπουμε να προετοιμάζεται ένα κλίμα πολεμικό.

Πιστεύουμε ότι η κοινωνία έχει καταλάβει ότι η οργανωμένη αλητεία δεν έχει να κάνει με την ευημερία του κοινωνικού συνόλου αλλά είτε γεμίζουν την πλήξη τους άεργα πλουσιόπαιδα, είτε βρίσκουν νόημα ζωής τοξικά κουρέλια, είτε κάποιοι στρατολογούνται επί τούτου και οι καθοδηγητές καλοτρώνε στην υγεία των κορόιδων. Η κοινωνία ζητά από το κράτος να σταθεί στο ύψος του και να προστατεύσει τα στοιχειώδη ανθρώπινα δικαιώματα της ελεύθερης μετακίνησης και πρόσβασης, της ασφάλειας, της πραγματικής παιδείας και όχι του φασισμού των μειοψηφιών, του νόμου και της τάξης.

Η ώρα που οι δύο κόσμοι, αυτός των νομοταγών πολιτών και των αλητών, αυτός των αστών του καθημερινού μόχθου και των άεργων άχρηστων, αυτός του νόμου και της τάξης και των ανθελλήνων βανδάλων, η ώρα λοιπόν που οι δύο αυτοί κόσμοι θα συγκρουστούν πλησιάζει…

Τετάρτη 13 Νοεμβρίου 2019

ΟΙ ΤΥΠΟΙ ΤΩΝ ΣΥΝΕΛΕΥΣΕΩΝ


Θέλω με το παρόν να σου εξομολογηθώ δύο αλήθειες μου.

Η πρώτη είναι πως μου αρέσει να συμμετέχω στα κοινά. Δεν εννοώ μόνο τα πολιτικά αλλά και τα κοινωνικά. Από τη συνέλευση της πολυκατοικίας, μέχρι τον σύλλογο του χωριού μου. Από τις συζητήσεις στις αθλητικές ομάδες που έχω περάσει και τις συνελεύσεις γονέων και κηδεμόνων  στα σχολεία μέχρι τους «ανοιχτούς διαλόγους» στους επαγγελματικούς χώρους που έχω περάσει. Ο λόγος είναι γιατί πιστεύω πως την ιστορία τη γράφουν οι παρόντες. Γιατί αν πιάσεις τον καναπέ και πεις το κλασικό «έλα μωρέ τώρα, τίποτα δεν γίνεται» δεν έχεις δικαίωμα λόγου. Προτιμώ να προσπαθήσω να κάνω ότι μπορώ και μετά να διαμαρτυρηθώ. Γιατί μου αρέσει να είμαι Active Member. Αν και να σου πω την αλήθεια, πάντα μα πάντα κάτι χρήσιμο και καλό γίνεται αλλά η κλάψα είναι πιο εύκολη. Ναι, εκτίθεσαι αλλά δεν γίνεται αλλιώς.

Η δεύτερη αλήθεια είναι πως απεχθάνομαι την άμεση δημοκρατία. Τη σιχαίνομαι για την ακρίβεια. Ο λόγος είναι γιατί έχω συμμετάσχει σε όλα τα παραπάνω!

Αποφάσισα λοιπόν σήμερα να συγγράψω ένα πόνημα για τους τύπους των συνελεύσεων. Είναι οι ίδιοι και οι ίδιοι ανεξαρτήτως φορέα και αντικειμένου καθ εκάστης συνέλευσης.

Ο ΓΚΑΖΙΑΡΗΣ

Έρχεται με το δάχτυλο στη σκανδάλη. Τρομερά εκνευρισμένος, έτοιμος για φασαρία. Συνοδεύεται πάντα από έναν φάκελο με εκτυπώσεις που συνήθως πρόκειται για δικές του διαμαρτυρίες που δεν εισακούστηκαν, είτε με πεπραγμένα των ιθυνόντων που έχει σημειώσει με κόκκινο μαρκαδόρο για να τα τονίσει. Η πρώτη και εισαγωγική του κριτική έχει να κάνει είτε γιατί δεν του απάντησαν στα μηνύματα του είτε γιατί απουσιάζουν κάποιοι από τους ιθύνοντες. Συνήθως χάνει το όποιο δίκιο του με το ύφος του, τρομάζει τον κόσμο και επειδή δεν τον υποστηρίζει κανείς, αφού τα χώσει, αποχωρεί.

ΤΟ ΑΓΑΛΜΑ

Δεν μιλάει, δεν λαλάει, δεν κουνιέται, δεν πάει τουαλέτα, δεν σηκώνει ποτέ το χέρι του για να αρθρώσει άποψη, δεν λέει τη γνώμη του ούτε στον διπλανό του. Δεν ξέρεις τι σκέφτεται αλλά στο τέλος μιλάει μια και καλή. Με την ψήφο του.  

Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ

Συνήθως μιλάει όρθιος για να παίρνει όλα τα βλέμματα. Είναι αυτός που κατά πάσα πιθανότητα ήταν σε προηγούμενο διοικητικό συμβούλιο ή αντίστοιχη θέση και είτε παραιτήθηκε, είτε δεν έβαλε εκ νέου υποψηφιότητα γιατί δεν του έβγαιναν τα κουκιά. Θέλει διακαώς να ξαναμπεί αλλά δεν το παραδέχεται ποτέ. Είναι αυτός που το παίζει συναινετικός αλλά αφήνει πάντα αιχμές για τους τωρινούς διαχειριστές τονίζοντας εμμέσως πως αυτός χειρίζονταν καλύτερα τα θέματα. Στα μέλη πουλάει μούρη ότι αυτός τα ξέρει καλύτερα γιατί ήταν επικεφαλής. Στο ΔΣ πουλάει μούρη γιατί χάρη στις πλάτες του είναι αυτοί εκεί που είναι. Απαντά σε όλους, παίρνει μόνος του το λόγο, σουλατσάρει για να τον βλέπουν, μιλάει πολύ, πάρα πολύ και στο τέλος έχεις ξεχάσει τι έχει πει. Συνήθως ψηφίζει υπέρ αλλά έχει φροντίσει τεχνηέντως να ξηλώσει όσο καλύτερα μπορεί το πουλόβερ.

Ο ΠΟΛΥΠΛΟΚΙΔΗΣ

Ο τύπος αυτός έχει κολλήσει με ένα ζήτημα που δεν αφορά την πλειοψηφία. Αναλύει επί μακρόν, ζητά εξειδικευμένες απαντήσεις, διευκρινίσεις, άρθρα και παραγράφους. Δεν καταλαβαίνεις τι λέει και απλά προσεύχεσαι να τελειώσει. Στο τέλος η μόνιμη ατάκα του είναι πως δεν τον κάλυψε η απάντηση.

Ο ΠΕΤΑΧΤΟΥΛΗΣ

Δεν ζητά ποτέ τον λόγο και τον παίρνει από μόνος του. Συνήθως εκτοξεύει συμπληρωματικές ατάκες είτε για να γελάσουν οι υπόλοιποι, είτε γιατί κάτι θέλει να συμπληρώσει στα προηγούμενα. Ώρες ώρες είναι απολαυστικός, ώρες ώρες σπάει νεύρα.

Ο ΣΠΙΡΤΟΥΛΗΣ

Θέλει και αυτός να φανεί, του αρέσει τόσο πολύ η συνάντηση / συζήτηση / μιτινγκ / συνέλευση και κάνει ότι μπορεί για να μην τελειώσει. Εκεί λοιπόν που οι περισσότεροι θα έχουν ήδη σηκωθεί και θα φοράνε τα μπουφάν τους ή θα παίρνουν στο χέρι το κινητό τους και τα κλειδιά του αυτοκινήτου, θα σηκώσει το χέρι και θα φωνάξει: «να πω κάτι τελευταίο;;» Το τελευταίο του αποτελείται από 5 ξεχωριστά θέματα που συνήθως απαιτούν μεγάλη συζήτηση, είναι εκθέσεις ρομαντικών και υπερβατικών ιδεών, ανακατεύει 15 διαφορετικά πράγματα και η όλη κουβέντα κλείνει με απαντήσεις των υπολοίπων τύπου «δεν ήξερες που έρχεσαι» ή «δεν έχεις ιδέα τι συμβαίνει» ή «άσε μας να φύγουμε άνθρωπε μου, έχουμε και δουλειές, τώρα βρήκες να τα θέσεις αυτά;» και πάει άκλαφτος.

Ο ΚΕΡΑΥΝΟΣ

Αυτός είναι ένας ήσυχος τύπος που δεν μιλάει και δεν λαλάει. Ξαφνικά είτε από μια ατάκα, είτε από ένα θέμα δευτερευούσης σημασίας, 78.000 volt διαπερνούν τον εγκέφαλο του και πετάγεται, κοκκινίζει, οι φλέβες του διαγράφονται στο το λαιμό του σαν αλυσίδες, φωνάζει, κράζει, τρομάζει, βάζει γκολ και μετά επανέρχεται αμέσως στην αφωνία του.

Ο ΨΙΘΥΡΙΣΤΗΣ

Είναι αυτός που για όλα έχει άποψη αλλά τη λέει μόνο στον διπλανό του. Αν τον προκαλέσεις να την εκφράσει δημόσια σου απαντά «γάμησε το μωρέ τώρα, δεν θέλω να μπλέξω»

Ο ΠΡΥΤΑΝΗΣ

Μιλάει επίτηδες χαμηλοφώνως για να καταβάλλουν οι άλλοι προσπάθεια για να τον ακούσουν. Συνήθως επικαλείται ένα κατόρθωμα του ή ένα αξίωμα του ή τη θέση του για να δώσει στην άποψη του μια αυθεντία που δεν επιδέχεται αμφισβήτησης. Ή θα αναφέρει μια χλιαρή κοινοτοπία ή μια τερατολογία.  

Αυτοί είναι ο κύριοι τύποι που απαρτίζουν τις συνελεύσεις και συναθροίσεις.

Μη χάσεις την ψυχραιμία σου, θα χάσεις ψήφους.

Μην αντιπαρατεθείς έντονα, θα εξομοιωθείς με κατώτερους.

Αν μιλήσεις μια ( μέχρι τρεις ) και καλή θα σε προσέξουν περισσότερο.

Εστίασε στους ψήφους της βουβής πλειοψηφίας και ο γενικός κανόνας είναι ένας :

Σημασία δεν έχει τι θα πεις. Αλλά πως θα το πεις.  

Δευτέρα 11 Νοεμβρίου 2019

Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΜΠΑΣΚΕΤ


Τις προάλλες παρακολούθησα τρείς αγώνες από το πρωτάθλημά μας όπως τους έδειξε η ΕΡΤ. Τα παιχνίδια Ιωνικός – ΠΑΟΚ, Ήφαιστος – ΑΕΚ και Κολοσσός – Λαύριο.

Είχα μια αίσθηση κατά τη διάρκεια τους και όταν τέλειωσαν προσέτρεξα στη στατιστική και επιβεβαίωσα αυτό που έβλεπα.

Λέμε –λανθασμένα- για το πόσους Έλληνες και ξένους έχουν οι ελληνικές ομάδες ή πόσο χρόνο συμμετοχής έχουν. Αυτό για μένα είναι λάθος και ο πιο ακριβής δείκτης είναι τα σουτ που παίρνουν. Μπορεί ένας Έλληνας να παίξει 30 λεπτά, να είναι καλός στην άμυνα, τα ριμπάουντ, την τακτική και την οργάνωση του αγώνα. Δεν θα πανηγυρίσω όμως αν όλα και όλα πάρει τρία σουτ. Ως γνωστόν η νίκη καθορίζεται από την επίθεση και εκεί που πραγματικά φαίνεται τι κάνουν οι Έλληνες παίκτες είναι από την ευθύνη του αγώνα που τους αναλογεί.

Τα αποτελέσματα είναι πραγματικά απογοητευτικά :

Στο Ιωνικός – ΠΑΟΚ, οι Έλληνες του Ιωνικού έκαναν 27 σουτ ελέω Μαυροκεφαλίδη. Διευκρινίζω ότι αναφέρομαι σε δίποντα και τρίποντα μαζί. Ξέρω ότι κάποιος μπορεί να πεταχτεί και να μου πει ότι μετράω και τα δίποντα που είναι ασίστ κάτω από το καλάθι ή σκοτωμένα τρίποντα στο τελευταίο δευτερόλεπτο της επίθεσης και ο παίκτης την πετάει προς το καλάθι μπας και μήπως. Δεν θέλω να διυλίσω τον κώνωπα. Ακόμα και με την ανωτέρω συνθήκη οι διαφορές είναι εμφανείς.

Οι ξένοι του Ιωνικού επιχείρησαν 33 σουτ. Οι Έλληνες του ΠΑΟΚ έκαναν 13 σουτ και οι ξένοι ….45 !!!

Σύνολο λοιπόν 40 σουτ οι Έλληνες και των δύο ομάδων και 78 οι ξένοι.

Στο Ήφαιστος – ΑΕΚ, οι Έλληνες του Ηφαίστου έκαναν 15 σουτ και οι ξένοι 40 ! Η ΑΕΚ δεν πήγε πίσω. 19 οι Έλληνες, 36 οι ξένοι.

Οι Έλληνες και των δύο ομάδων πήραν 34 προσπάθειες και οι ξένοι 76

Τέλος στο Κολοσσός – Λαύριο, οι Έλληνες του Κολοσσού 14 σουτ και οι ξένοι – Παναγία βόηθα - 47 ! Στο δε Λαύριο, οι ιθαγενείς έκαναν 22 και οι ξένοι 32. Συνολικά λοιπόν έχουμε 36 εμείς και 79 οι άλλοι.

Επειδή σε ζάλισα στα νούμερα πάρε το τελικό σύνολο :

Έλληνες 110 σουτ και ξένοι 233 !!!

Μόλις το 32 %  !!!

Η ομοσπονδία μας έφερε τον τεράστιο Ρικ Πιτίνο. Μεγάλη επιτυχία, πολύ το χάρηκα. Όμως να ρωτήσω κάτι;

Τι θα κάνει ο σπουδαίος Ρικ; Θα μας κάνει σουτέρ; Θα μας κάνει καλύτερους;

Προφανώς και δεν θα κάνει τις βλακείες του Σκουρτόπουλου με τον Παπανικολάου στο 2 ( και ελπίζω εκτός Εθνικής ) και τον Γιάννη να βολοδέρνει. Όμως το πρόβλημα μας, το σουτ που έτσι όπως άλλαξε το μπάσκετ, καθορίζει τα παιχνίδια, δεν μπορεί να το διορθώσει ο Mr. Hall Of Fame. Αφού στο πρωτάθλημα μας οι παίκτες μας είναι κομπάρσοι, έτσι θα είναι και στην Εθνική.

Η αλήθεια είναι πως την ποιότητα της Εθνικής μας και του πρωταθλήματος μας, την καθορίζουν ο Ολυμπιακός και ο Παναθηναϊκός γιατί αυτοί μαζεύουν την αφρόκρεμα των Ελλήνων και τους ψήνουν στις μεγάλες διοργανώσεις και στον πρωταθλητισμό. Το να κάνεις ως Γκίκας ένα καλό πρωτάθλημα με τον Προμηθέα, είναι ο μισός δρόμος. Όταν όμως ήρθες στην ΑΕΚ, μετά από λίγο η ομάδα αναγκάστηκε να πάρει τον Τσάλμερς για τη θέση σου.

Ο Ολυμπιακός λοιπόν αποφάσισε να πάει στην Α2 για να κάνει μια καλή ομάδα στην Ευρωλίγκα και να δείξει σε όλους πόσο αδικείται στην Ελλάδα. Τι κατάφερε;

Να πάρει ξένους από τα λιντλ και όσο για τους Έλληνες: Έθαψε τον Βεζένκοβ. Τρίτη του χρονιά στην ομάδα και παίζει κάτι τετράλεπτα. Άμα δεν σου κάνει χριστιανέ μου, άστον τον άνθρωπο να φύγει ! Ο κλασικός Παπανικολάου, ένα παίζει τέσσερα δεν παίζει. Ο Κόνιαρης είναι τριτοτέταρτη αλλαγή και μένει πάλι ο Σπανούλης και ο Πρίντεζης. Επί της ουσίας δηλαδή, Έλληνες στον Ολυμπιακό για την Εθνική είναι ο εξής ένας που ξέρουμε εδώ και χρόνια.  

Ο Παναθηναϊκός από την άλλη, αυτό που δεν γράφει κανείς δημοσιογράφος για λόγους δημοσίων σχέσεων και πιθανώς φόβου είναι ότι το πρόβλημα του είναι οι Έλληνες παίκτες!

Ο Μήτογλου δεν προσφέρει όσο και αν του γράφουν ύμνους αν φτάσει τους 6 πόντους. Ο Παπαγιάννης είναι μόνο για δηλώσεις ότι θα προσπαθήσει πολύ. Ο Παππάς έχει μια καλή δικαιολογία αυτή τη στιγμή αλλά είναι 6 χρόνια στην ομάδα και ένα ρημάδι 6μηνο δεν έπαιξε σταθερά. Ο Παπαπέτρου παραμένει στάσιμος αντί να ανέβει στο 4 και να κάνει μια σπουδαία καριέρα. Ο Βουγιούκας είναι για περιορισμένα πράγματα και ο Καλάθης παραμένει πολύ ψηλά μέχρι να εξουθενωθεί.

Βλέπω τους Παναθηναϊκούς να κράζουν ανελέητα και βλακωδώς τον Πεδουλάκη. Ο άνθρωπος έφτιαξε ένα ρόστερ με παίκτες για πολλαπλούς ρόλους και εκεί που παρουσίαζε κατεξοχήν αμυντικές ομάδες, έχει τη δεύτερη καλύτερη επίθεση στην Ευρωλίγκα ! Έχασε δύο λέι απ ο Καλάθης σε δύο παιχνίδια στο τέλος, τι να κάνει ο Αργύρης, να μπει να τα βάλει αυτός; Συμβαίνουν αυτά. Η ομάδα θέλει δέσιμο και χρόνο. Ειδικά στον Παναθηναϊκό, οι Έλληνες παίκτες ήταν αυτοί που έκαναν καλύτερους τους ξένους. Τώρα, μόνο με τον Καλάθη, δεν γίνεται δουλειά. 

Όποιος πάντως καταλαβαίνει από μπάσκετ, ο ΠΑΟ από την αρχή της χρονιάς ήταν για 7-8 θέση. Η ψαλίδα ανοίγει και λόγω κεφαλαίων και λόγω ότι οι Έλληνες παίκτες με την τακτική και την τεχνογνωσία, δεν βγαίνουν πια. Η Ευρωλίγκα πάει να γίνει champions league ποδοσφαίρου. 5 ομάδες που είναι οι ίδιες και οι ίδιες, ερίζουν για το final 4, άλλες 4 για να χωθούν στα πλέι οφ οι 3 και να κάνουν μια απροσδόκητη ανατροπή, και οι κομπάρσοι που μπορεί να κάνουν ζημιές. Ειδικά φέτος, όποιος αγαπάει το άθλημα θα τη χαρεί τη διοργάνωση καθώς όλοι χάνουν από όλους.

Να συμπληρώσω μια και διαβάζω σχόλια των άσχετων στα αθλητικά sites, ότι αν ο Φριντέτ ήταν κορυφαίος αμυντικός, θα τον είχαν πάρει ήδη οι Γουόριορς για να καλύψει το κενό του Κλέι Τόμσον.

Αν η συζήτηση πάει στο γιατί έχω τον Μπέντιλ και δεν έχω τον Κέβιν Λαβ ή γιατί μου λαχε ο Γουάιλι και δεν πήρα τον Ντέιβις, να έχετε το θάρρος να πάτε στον Γιαννακόπουλο και να του πείτε να φύγει και να μη χτυπάτε τον Πεδουλάκη. Βλέπετε τα χάλια του Ολυμπιακού και μην κάνετε τις ίδιες βλακείες με το ποδόσφαιρο με τα συλλαλητήρια και λαϊκά δικαστήρια που διώξατε τον Βαρδινογιάννη και ο κατήφορος δεν έχει τελειωμό. Ο Γιαννακόπουλος μπορεί να δώσει 2-3 καλά συμβόλαια και τα υπόλοιπα σε ρολίστες. Αυτά είναι και σταματήστε τη γκρίνια. Αν δεν το αντέχετε, cosmote tv and we love Milwaukee Bucks!!!

Για την Ευρωλίγκα πάντως ο δρόμος είναι μακρύς και θυμίζω πως πέρυσι ο Παναθηναϊκός βγήκε έκτος από το πουθενά. Θα μου πεις ότι αυτοκτόνησε ο Ολυμπιακός. Σωστά. Θα μου πεις ότι είχε Πιτίνο. Πάλι σωστά. Το φετινό ρόστερ όμως του Παναθηναϊκού είναι πληρέστερο από το περσινό και επιτρέπει πολλούς μετασχηματισμούς κατά τη διάρκεια του αγώνα. Απλώς θέλει χρόνο και είναι απολύτως ποδοσφαιρικός αυτός που καταδικάζει μια ομάδα μπάσκετ από το Νοέμβριο. Θυμίζω επίσης ότι ο Ολυμπιακός πέρυσι έκανε υποδειγματικό πρώτο γύρο και μετά εξαφανίστηκε από το χάρτη. Δεν κάνω μακρά ιστορική αναδρομή, αναφέρομαι μόνο στην προηγούμενη αγωνιστική περίοδο.

Επανέρχομαι στην Εθνική  μας.

Η μόνη μας ελπίδα λοιπόν είναι να μη μας πουλήσουν τα παιδιά που δεν παίζουν στη χώρα μας. Οι τρεις Αντετοκούμποι, ο Κουφός, ο Ντόρσι, ο Σλούκας. Άμα προσθέσεις τον Καλάθη και τον Πρίντεζη, έφτασες τους 8 παίκτες. Αν ανακαλύψεις και κάποιο άλλο παιδί της διασποράς, κάτι μπορείς να κάνεις.

Όσο πάντως στο εγχώριο πρωτάθλημα μας δεν υπάρχουν άξιοι Έλληνες και οι ομάδες βολεύονται για τη χρονιά με 6 Αμερικανούς με 2 χιλιάρικα το μήνα στον καθέναν, προκοπή στην Εθνική  δεν θα δεις.


Παρασκευή 8 Νοεμβρίου 2019

MISTER DJ IS BACK !


Αυτό το Σάββατο, αύριο δηλαδή, 9/11, ξεκινάω την αγωνιστική περίοδο που τη λέμε σεζόν εκεί που την άφησα πέρυσι :

Στο καλύτερο μαγαζί της Νέας Μάκρης, στο Alchemy !

Ποσειδώνος 36, από τις 9 το βράδυ και μετά, θα μιξάρω, θα σκοράρω και θα βάλω μπόλικα τρίποντα !

Καλοκαίρι έχουμε ακόμα, δικαιολογίες δεν υπάρχουν, σε περιμένω λέμε !



Κυριακή 3 Νοεμβρίου 2019

ΠΡΟΤΑΣΗ ΓΙΑ ΤΟ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΤΙΚΟ


Η αλήθεια να λέγεται.

Η κυβέρνηση μέχρι στιγμής μπορεί στα οικονομικά να πηγαίνει θαυμάσια αλλά στο μεταναστευτικό παίρνει μηδέν. Δεν υπάρχει δικαιολογία, το πρόβλημα ήταν γνωστό και έπρεπε να είχαν λάβει τα μέτρα τους.

Ακόμα και με τον καινούριο νόμο δεν είμαι πολύ ευχαριστημένος. Δεν καταλαβαίνω δηλαδή, γιατί στην Ολλανδία το ξεσκαρτάρισμα γίνεται σε 15 μέρες και εμείς εδώ θέλουμε 6 μήνες;;;
Σημειώνω όμως ότι τους τελευταίους μήνες – μετά τις εκλογές δηλαδή -  μας έχουν έρθει 40.000 νοματαίοι ενώ η κυβέρνηση Σύριζα - πιθανώς τυχαίως – δεν πιέστηκε τόσο πολύ τα τελευταία χρόνια.

Δεν μπορεί να είμαστε τόσο ηλίθιοι και να μη θέλουμε να δούμε το προφανές. Η Ευρώπη έχει κλειστά τα σύνορά της! Κλειστά! Πάμε εμείς παρακαλώντας και λέμε κάτι κουκουνάρια και αόριστα ρομαντικά.

Η αριστερίζουσα εθνομηδενιστική θολοκουλτούρα του τίποτα, κάνει bullying σε κάθε  τοπική κοινωνία που αντιδρά με τις κλασικές ταμπέλες περί ακροδεξιών και φασιστών και λοιπά χαζοχαρούμενα.

Έχω λοιπόν να κάνω μια πρόταση.

Δίκαια πράγματα.

Όποιος ψευτοαλληλέγγυος και ψευτοπροοδευτικος νομίζει ότι δεν πρέπει οι τοπικές κοινωνίες να αντιδρούν στην εγκατάσταση των λαθρομεταναστών, προτείνω το εξής :

Να δημιουργήσει η κυβέρνηση μια υπηρεσία στην οποία θα δηλώνουν πόσους μπορούν να φιλοξενήσουν στα σπίτια τους. Σοβαρά το εννοώ, να δηλώσουν συμμετοχή με πραγματικά στοιχεία και όποιος πάει να κάνει φάρσα και πλάκα, να πληρώνει τρία χιλιάρικα πρόστιμο.

Επιπλέον  όχι απλώς να δηλώσουν ότι διαθέτουν τη στέγη τους αλλά να έχουν και την ευθύνη αν ο φιλοξενούμενος πάει και βιάσει ένα κοριτσάκι και γίνει άλλη μια Μυρτώ ή μαχαιρώσει μια γιαγιά για 5 ευρώ.

Να δούμε πόσοι θα δηλώσουν συμμετοχή σε αυτό το πρόγραμμα.

Είναι ωραία να βρίζεις τους άλλους και να κάνεις αφ υψηλού υποδείξεις όταν το πρόβλημα είναι μακριά από την πόρτα σου.

Για να δούμε, ευθύνη θα πάρεις;;;