ΕΘΝΙΚΗ ΕΛΛΑΔΟΣ ΓΕΙΑ ΣΟΥ – Η ΣΥΝΤΡΙΒΗ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΕΣΚΟΜΠΑΡ

Μπορεί το 3-0 να με στενοχωρεί ως αποτέλεσμα. Να δημιουργεί θυμό. Οργή. Να θέλεις να βάλεις τον Κατσουράνη σε ένα τσάρτερ με μοναδικό επιβάτη αυτόν και να τον στείλεις πίσω στην Ελλάδα. 

Το καταλαβαίνω.

Όμως δεν έχω κανένα παράπονο από την ομάδα μας. Ο λόγος είναι πως πραγματικά προσπάθησε να παίξει ποδόσφαιρο. Τόσα χρόνια το Ελληναριό δεν κατηγορεί τους παίκτες του Ρεχάγκελ και του Σάντος ότι αμύνονται, αμύνονται, αμύνονται;; 

Ορίστε λοιπόν, προσπαθήσαμε να επιτεθούμε.

Κάναμε φάσεις, χάσαμε ευκαιρίες, αλλά η ρημάδα η μπάλα δεν μπήκε. 

Η ιστορία γράφει 3-0 αλλά το παιχνίδι ήταν μια μαγική εικόνα. Η Κολομβία δεν ήταν το φόβητρο, ούτε μάγεψε κανέναν, ούτε ήταν τόσο ανώτερη. 3 τσαφ, 3 γκολ. Πιστεύω πως ο Θεός του ποδοσφαίρου κάτι μας χρωστάει και πρέπει στους επόμενους αγώνες να το πάρουμε πίσω. 

Αυτοί είμαστε, αυτούς έχουμε. Όπως μπορούμε. Η μεγάλη ομάδα για να χτιστεί πρέπει να έχει εμπειρία τέτοιων διοργανώσεων, να διεκδικήσει, να πετυχαίνει νίκες. Εμείς δεν είμαστε ακόμα σε αυτό το επίπεδο. Δεν είναι τυχαίο πως τα γκολ που δεχθήκαμε ήταν στην αρχή του αγώνα, στην αρχή του β ημιχρόνου και στο τέλος του παιχνιδιού. 

Πότε άλλοτε σε μεγάλη διοργάνωση είχαμε κατοχή μπάλας μεγαλύτερη από τον αντίπαλο; 

Μόλις χθες! 

Θυμίζω τις φάσεις που κάναμε: 

Το σουτ του Κονέ που δεν μπορώ να καταλάβω πως μπερδεύτηκε και αντί να πάει κάθετα στη μπάλα, έχασε το βήμα και πήγε πλαγιομετωπικά, η μπάλα πήρε φάλτσο και ύψος και έφυγε έξω.

Το πλασαριστό σουτ του Κονέ από το ύψος της περιοχής που απόκρουσε θεαματικά ο κολομβιανός τερματοφύλακας. Από εκείνο το σημείο πρέπει να σε λένε Ριβάλντο για να το βάλεις με αυτόν τον τρόπο. Ίσως θα ήταν καλύτερα να εκτελέσει. Τέτοια ώρα, τέτοια λόγια. 

Η κεφαλιά με τον ώμο από τον Τοροσίδη. Ήταν μόνος του, θα μπορούσε να την είχε κάνει καλύτερα. 

Στο δεύτερο ημίχρονο είχαμε: 

Το λάθος πλασεδάκι-σουτάκι του Σαμαρά. Ήταν όμως μόνος του. 

Το δοκάρι του Γκέκα που ανεξήγητα χαμήλωσε το σώμα του και μόνος του από τη μικρή περιοχή έδωσε ύψος στη μπάλα και πήγε στο δοκάρι. 

Δεν θέλω ως κλασικός Έλλην να πάρω το φτιάρι. Γνωρίζω πως το πραγματικό θαύμα της Εθνικής μας είναι πως είναι 100 φορές καλύτερη από το επίπεδο του πρωταθλήματος που εκπροσωπεί. Ξέρω ότι έχουμε μια μέτρια ομάδα περιορισμένων δυνατοτήτων που προσπαθεί ανάλογα με τις δυνατότητες της. Δεν χρειάζεται το ανάθεμα. Τι να πει δηλαδή και η Ισπανία που μέτρησε 5 τεμάχια;; Το ζητούμενο για μένα είναι η αξιοπρέπεια. Αν μπορέσει να πάρει μια νίκη, να σκοράρει και να σταθεί, είναι ούτως ή άλλως μεγάλη επιτυχία για το πενιχρό ποδόσφαιρο μας… 

Μπορούμε να κάνουμε αυτό που ξέρουμε καλά. 

Άμυνα με ξαφνικές άμυνες, 1-0 και  νίκη. Δεν είμαστε για ποδόσφαιρο πρωτοβουλίας. Τι δεν καταλαβαίνεις; Δεν είμαστε μπαλαδόροι. Άλλο είναι το στιλ μας και με άλλον τρόπο έχουν έρθει οι επιτυχίες. 

Όποιος θέλει να δει θέαμα, στην ίδια διοργάνωση παίζουν η Γερμανία, η Ολλανδία, ας βλέπει αυτές τις ομάδες. 

Χθές το βράδι που έπαιζα μουσική στο «Νηπιαγωγείο» εκνευρίστηκα με τον σερβιτόρο που μου έκανε περισπούδαστη ανάλυση ότι έπρεπε να φάμε 5,  είμαστε άχρηστοι και άμπαλοι και κάτι τέτοια. Σήμερα που έριξα μια ματιά στον παγκόσμιο  ιστό βλέπω αυτό ακριβώς: Το μίσος των Ελλήνων για την Εθνική μας. Προφανώς και η Κολομβία τον άφησε άναυδο. Δεν μπορώ και δεν θέλω να καταλάβω τον κλασικό τον μαλάκα τον Έλληνα. Λες και υπάρχουν αρκετοί που περιμένουν να χάσει η Εθνική – το ποθούν είναι το σωστό ρήμα – για να κατηγορήσουν και να ξιφουλκήσουν. 

Η ΕΘΝΙΚΗ ΕΛΛΑΔΟΣ ΕΚΠΡΟΣΩΠΕΙ ΤΗ ΧΩΡΑ ΜΑΣ ΗΛΙΘΙΟΙ και χρειάζεται υποστήριξη και όχι εκτέλεση στο Σύνταγμα! Λες και έχουμε το καταπληκτικό πρωτάθλημα, τους πραγματικά σουπερ παίκτες που δεν παίζουν γιατί βαριούνται! Τι να πουν και οι Άγγλοι δηλαδή που απέτυχαν για μια ακόμα φορά; Θυμίζω πάντως αφενός ότι είμαστε η τρίτη από το τέλος ομάδα με το πιο φτηνό ρόστερ και ότι μόνο ο Ροντρίγκεζ που είδαμε χθες, πήγε στη Μονακό με 32 μύρια όσα κάνει σχεδόν όλη η Εθνική μας! 

Ο κλασικός ο γελοίος ο αχρείος ο Έλληνας που είναι πολύ αυστηρός με την Εθνική μας αλλά στην ομάδα του συγχωρεί τα πάντα και έχει εύκολη την οποιαδήποτε δικαιολογία.  Αν έπαιζε ο Ολυμπιακός, ο Παναθηναϊκός, ο ΠΑΟΚ ή η ΑΕΚ, όλοι θα μιλούσαν για ατυχία, για τον διαιτητή που δεν έδωσε ένα πέναλτι στον Τοροσίδη ( Βασίλη μου όταν πέφτεις συνέχεια δεν θα σου δώσει ο άλλος ούτε το κανονικό ) και το χέρι του αμυντικού εξ επαφής σε ένα σουτ του Μήτρογλου.

Με την Εθνική όμως ξαφνικά στην Ελλάδα είμαστε υπεράνω και δεν ασχολούμαστε με αυτά. Αστείοι υποκριτές! 

Κατά τα άλλα, γνωρίζουμε ότι είμαστε μια αργή ομάδα, ότι δεν έχουμε τους χαρισματικούς επιθετικούς και ότι οι καλές εξαγωγές μας είναι το λάδι, η σταφίδα και τα στόπερ. 

Οι Παπασταθόπουλος Μανωλάς ήταν καλοί, έσβησαν εν τη γενέσει τους πολλές αντεπιθέσεις που πήγαν να γίνουν επικίνδυνες  αλλά όταν υπάρχει μια τεράστια τρύπα στο κέντρο, τι να πρωτοσώσουν. Ο δε Σωκράτης αναγκάστηκε να κάνει και τον ρόλο του δημιουργικού χαφ μπας και ξεκολλήσουμε λίγο. Για το πρώτο γκολ δεν πιστεύω ότι ευθύνεται ο Μανώλας. Μπάλα είναι και όποιος έχει παίξει έστω λίγο ξέρει ότι αυτά γίνονται. Απλώς επιβράδυνε την πορεία της προς τα δίχτυα γιατί χωρίς τη δική του παρέμβαση, ο Καρνέζης θα την παρακολουθούσε όρθιος. 

Από τον Καρνέζη περίμενα στα δύο γκολ που η μπάλα πήγαινε σε αργή κίνηση, να είχε αντιδράσει κάπως καλύτερα. Δυστυχώς ότι πήγε μέσα, έγραψε. Ο Κολομβιάνος συνάδελφος του έσωσε και ένα γκολ. 

Ο Κατσουράνης ήταν μια τρομακτική απογοήτευση. Ανασταλτικά και δημιουργικά μηδέν ή όπως θα έλεγε και ο Αναστασιάδης, «δεν μπορεί το παλικάρι». Θα ήταν έξυπνο εκ μέρους του όταν γυρίσει στην Ελλάδα να πάει στην ΑΕΚ. Στη Β Εθνική θα μπορέσει να παίξει, θα τον λατρέψουν και θα είναι βασιλιάς στο χωρίο. Ο Κατσουράνης πρέπει να δείξει ευφυΐα στην καριέρα του. Αν θέλει να συνεχίσει να παίζει ποδόσφαιρο ή θα πρέπει να γίνει 10αρι ή θα – καλύτερα – να γυρίσει στα στόπερ. Ως χαφ όμως δεν μπορεί. 

Ο Κονέ δεν μπορεί να βαφτίστει σε μια διοργάνωση αμυντικό χαφ με επιθετικές πρωτοβουλίες. Επιθετικός είναι ο άνθρωπος, εκεί παίζει. Φάνηκε, ξεχώρισε αλλά δεν είχαν αποτέλεσμα οι ενέργειες του. 

Μεγάλο παράπονο από τον Γκέκα. Τεράστιο. Εντάξει δεν πήρε πολλές πάσες και ξέρουμε ότι δεν είναι ο Ρούνεϊ. Αλλά ρε αδερφέ Θεοφάνη, μια φάση είναι η ρημάδα, μια, μόνος σου είσαι στη μικρή περιοχή, βάλτο! Τι χαμηλώνεις το σώμα και τη στέλνεις στα περιστέρια; Λέγαμε για τον Γκέκα μετά το φιλικό με τη Βολιβία που είχε χάσει επίσης μερικές απίθανες ευκαιρίες ότι εντάξει, το παιδί, δεν πειράζει, κρατάει τα γκολ για τα επίσημα, είναι έμπειρος, ξέρει. Χαρήκαμε. Εξήγηση βέβαια υπάρχει. Όταν παίζεις τα τελευταία χρόνια μισή χρονιά και δεν κάνεις προετοιμασία και είσαι μονίμως στο on/off, χάνεις το ρυθμό σου.

Ο Σαμαράς θεωρώ ότι προσπάθησε. Αφενός όμως οι Κολομβιανοί είχαν το νου τους και έστελναν συνεχώς βοήθεια όταν έπαιρνε τη μπάλα, αφετέρου δεν είδα καμία υποστήριξη από την πλευρά του Χολέμπας. Να βγάλει σέντρες, να πάρει κόρνερ, να κάνει overlap, να κάνει κάτι. Ο Σαμ στο δεύτερο ημίχρονο ήταν τραγικός, δεν του βγήκε τίποτα και πήγε να πάρει και ένα ψεύτικο πέναλτι. 

Ο Τοροσίδης προσπάθησε. Μου έκαναν όμως εντύπωση δύο πράγματα: Αφενός η ευκολία του να πέφτει. Εδώ δεν είναι Καραϊσκάκη. Ειδικά μετά τον σάλο που προκλήθηκε με τα προηγούμενα λανθασμένα σφυρίγματα των διαιτητών και τις μούφες πέναλτι της Βραζιλίας και της Ισπανίας, ο επόμενος που θα πήγαινε στην άσπρη βούλα θα έπρεπε να είχε πάθει κάταγμα, να του είχαν φύγει 4 δόντια και να είχε χύσει μισό κιλό αίμα. Αφετέρου οι σέντρες που επιχειρούσε στο πρώτο δοκάρι. Κατ εμέ, καλά έκανε. Όμως δεν είδα καμία κίνηση ούτε του Γκέκα ούτε του Σαμαρά. Οπότε ή ο Τοροσίδης τις έκανε απελπισμένος ή δουλεμένη φάση ..δεν δούλεψε! 

Ο Μανιάτης προσπάθησε επίσης να καλύψει και τον Κατσουράνη αλλά είναι ένας μέτριος παίκτης. Αν περιμένεις από τον Μανιάτη για να σου φτιάξει παιχνίδι, σώθηκες. Άλλωστε για αυτό και στον Ολυμπιακό για αυτή τη δουλειά έχουν τον Τσόρι. 

Ο Σαλπιγγίδης επίσης περίμενα να βοηθήσει περισσότερο. Έχανε τη μπάλα εύκολα, δεν δημιούργησε ούτε μια φάση για δείγμα. Κακή απόδοση. 

Ο Καραγκούνης άργησε πάρα πολύ να μπει και βγήκε λάθος άνθρωπος. Ο Μήτρογλου βρισκόταν συχνά εκτός περιοχής θέλοντας να κάνει τον Ανρί και ο  Φέτφατζίδης  δεν έδειξε κάτι το ιδιαίτερο. 

Πάντως ο Θεός του ποδοσφαίρου μας χρωστάει κάτι…. 

Υγ. Αυτή τη στιγμή που γράφω το παρόν, ψιλοχαζεύω παράλληλα και το Ακτή Ελεφαντοστού – Ιαπωνία που δείχνει η κρατική τηλεόραση σε επανάληψη. Για να μην έχεις άγχος, σου λέω ότι και οι δύο αυτές ομάδες είναι καλύτερες από την Κολομβία…