ΔΕΝ ΑΦΟΥ. ΑΦΟΥ ΔΕΝ.

Χωρισμός. 

Πικρία. 

Εκφράζεις ότι έχεις να πεις. Τα έχεις προετοιμάσει, τα λες, ανακουφίζεσαι. 

Ευγενικά, ευθέως. Βολές στο κέντρο του κρανίου. 

Το μυαλό καθαρίζει. 

Επαναφέρεις στη μνήμη σου στιγμιότυπα που τα προσπέρασες λόγω συναισθημάτων και καλής προαίρεσης σκέφτηκες να κάνεις υπομονή. 

Θυμάσαι μια μεγάλη δυσκολία που πέρασες και βίωσες την απουσία και την εγκατάλειψη. Στην αρχή έδωσες άλλοθι. Κακώς. 

Αναλογίζεσαι πως ίσως να μην ήταν κάτι πραγματικά δυνατό για σένα καθώς σου προσέφερε ότι και ένας νεκρός στην εφορία.  

Θυμάσαι στιγμές με παλινωδίες, αμφιταλαντεύσεις, κυκλοθυμικές άθλιες αντιδράσεις και δυσθυμία. Τα παρέβλεψες γιατί είπες πως εκτιμούσες άλλα. Πιο σημαντικά. Έτσι είπες. 

Όταν τα ξανασκέφτηκες, διαπίστωσες πως ήθελε να σε αλλάξει και δεν σε αποδέχθηκε για αυτό που είσαι. 

Σε θόλωσε στην αρχή η έλξη που σου άσκησε και μετά τα συναισθήματά σου. 

Είσαι καθαρός πια.. 

Ίσως.

Έτσι θέλεις να λες.

Ακροβατείς τελικά. 

Ανάμεσα στο «τέλος» που αξίζει να της πεις και στα συναισθήματα σου που σου υποδεικνύουν να περιμένεις στωικά μήπως γυρίσει κοντά σου. 

Δεν γυρνά. 

Παρά μόνο σε ταράζει και σε πληγώνει ακόμα περισσότερο γιατί "σε εκτίμησε πραγματικά" και πιστεύει ότι "μπορείτε να κάνετε παρέα". 

Προσπαθεί να σε τρελάνει με κάτι καλλιτεχνικά θολοκουλτουριάρικα τύπου "δεν σου λέω τη λέξη χωρίζουμε αλλά απομακρύνομαι και είμαι σε σύγχυση"

Το παίρνεις απόφαση. 

Οριστικός αποχωρισμός.

Χαμογέλασες πάλι....