ΕΘΝΙΚΗ ΕΛΛΑΔΟΣ ΓΕΙΑ ΣΟΥ – ΤΗΣ ΚΟΣΤΑ ΡΙΚΑ Η ΜΑΧΑΙΡΙΑ

Το κλισέ λέει μπράβο στα παιδιά, συγχαρητήρια για την προσπάθεια και κρίμα. Συμφωνώ. Πίκρα μεγάλη, παράπονο κανένα. 

Στους 8 του μουντιάλ δεν πάμε κάθε μέρα και δεν ξέρω πόσες ευκαιρίες θα έχουμε στο μέλλον. Εκεί έπρεπε να κάνουμε την υπέρβαση. Λάθος. Όχι την υπέρβαση, αλλά να ευστοχήσουμε σε μια ρημάδα ευκαιρία επιβεβαιώνοντας την υπεροχή μας. Η πίκρα και ο θυμός αν θέλεις, παραμένει γιατί μας απέκλεισαν κάτι απίθανοι τύποι με καταπληκτικό τερματοφύλακα. Που είναι το θέαμα της Κόστα Ρικα και το ωραίο ποδόσφαιρο και λοιπά χαζοχαρούμενα; Ακόμα και με τη δικαιολογία των 10 παικτών, όταν εμείς μείναμε με 10 με την Ιαπωνία κάναμε 5 φάσεις για γκολ! 

Αργά ή γρήγορα θα βγει το top 10 των καλύτερων αποκρούσεων του μουντιάλ. Είμαι σίγουρος πως θα έχουμε 5 φάσεις που κάναμε ήρωες τους αντίπαλους γκολκίπερ. 

Για να προχωρήσεις σε μια τέτοια διοργάνωση χρειάζεται και τύχη. Εμείς δεν την είχαμε σε κανέναν αγώνα. Με την Κολομβία, δύο τσαφ, δύο γκολ νωρίς νωρίς και χαίρεται. Με την Ιαπωνία, μένουμε με δέκα, κάνουμε τις ευκαιρίες και μας έμεινε η ισοπαλία. Με την Ακτή Ελεφαντοστού μας βγήκε η ψυχή ώστε απλώς να επιβεβαιώσουμε πως σε αυτό το παιχνίδι είμασταν καλύτεροι. Με την Κόστα Ρίκα, τρώμε ένα γκολ σχολικού πρωταθλήματος, οι κοσταρίκοι κάνουν σε 120 λεπτά αγώνα 3 όλα και όλα σουτ και ενώ το σκορ θα έπρεπε να είναι 3-1 τουλάχιστον,  μένουμε στην ισοπαλία και χάνουμε στα πέναλτι. 

Όσο και αν θέλουμε να το στρογγυλέψουμε, η πίκρα μένει. Το «αν». Έλεγα σε κάτι γνωστούς στο καφέ της γειτονιάς που βλέπαμε στον αγώνα, πως δεν μας συνέφερε να πάμε στα πέναλτι. Ο λόγος ήταν ο τερματοφύλακάς τους. Έπρεπε να το είχαμε καθαρίσει στην παράταση. Όταν βλέπεις να αποκρούει ο τύπος σώζοντας σίγουρα γκολ με τον γοφό και τη γάμπα, ένα πέναλτι σίγουρα θα το πιάσει. 

Δεν κατηγορώ σε καμία περίπτωση τον Γκέκα. Ρώσικη ρουλέτα είναι, μπαίνει και δεν μπαίνει. Πέναλτι έχουν χάσει τεράστιοι παίκτες όπως ο Μπάτζιο, ο Ζιντάν, ο Ζίκο, ο Πλατινί, ο Ραούλ, ο Σόκρατες. Η σειρά επίσης ήταν σωστή. Πρώτα βάζεις τους «ψυχρούς Γερμανούς» Τον Χολέβα και τον Μήτρογλου, ο Χριστοδουλόπουλος φαινόταν ότι το πίστευε και είμαι σίγουρος ότι το ζήτησε – σχεδόν απαίτησε,  μετά τον πιο ξεκούραστο από τους έμπειρους παίκτες και φαντάζομαι ακολούθως θα έπαιρναν σειρά οι ΚατσουρανοΚαραγκουνοΣαμαράδες. Ο Φάνης στην καριέρα του έχει 20/23 στις εκτελέσεις των πέναλτι οπότε ήταν απολύτως φυσιολογικό να αναλάβει να εκτελέσει ένα. 

Κάνοντας και μια γενική αποτίμηση, η διαφορά με όλες τις υπόλοιπες διοργανώσεις ήταν ότι η Ελλάδα μας, είτε αναγκάστηκε είτε προσπάθησε από μόνη της να παίξει. Όχι μόνο να αμυνθεί αλλά να παίξει. Ήταν απότομη αυτή η αλλαγή και δεν ήταν εύκολο να προσαρμοστεί. Για αυτό και είδαμε επιθέσεις με πλάνο αλλά και πολλά γιουρούσια. Πολλές μακρινές μπαλιές, πολλές γιόμες και η Παναγιά μαζί μας. Προσπάθησε όμως. Όσο μπορούσε, όσο της επέτρεπαν οι δυνατότητες της. Σκέψου ότι όσοι παίκτες μας διακρίνονται στο εξωτερικό είναι αμυντικοί. Δεν διαθέτουμε επιθετικούς. 

Η αποστολή ήταν η καλύτερη δυνατή. Οι ενστάσεις κατόπιν εορτής για τους Παπαδόπουλο και Αθανασιάδη είναι μάταιες. Αφενός γιατί δεν μπορούσε να πάρει 8 επιθετικούς, αφετέρου γιατί δεν νομίζω – αν ήμουν ο προπονητής - να έβγαζα κανέναν από τους παρόντες για τους ανωτέρω.  Ο μεν Παπαδόπουλος έπαιζε στον Ατρόμητο, μια φορά τη βδομάδα σε ένα αστείο πρωτάθλημα και θεωρώ πως σωστά προτιμήθηκαν στη θέση του «περιφερειακού επιθετικού» οι Κονέ και Χριστοδουλόπουλος που παίζουν στην Ιταλία και εν προκειμένω τα πήγαν καλά. Ο δε Αθανασιάδης αργά θυμήθηκε να παίξει αλλά ο Μήτρογλου που σε πήγε στο μουντιάλ και ο Γκέκας με ένα μόλις γύρο ήταν στους πρώτους σκόρερ του τουρκικού πρωταθλήματος που είναι καλύτερο από το δικό μας, δεν μπορούν να μείνουν απέξω. Άρα ως σκεπτικό, η επιλογή των παικτών που πήγαν στη Βραζιλία ήταν ακριβοδίκαιη. 

Τα σημαντικά προβλήματα που είχε η ομάδα μας ήταν κατά τη γνώμη μου τρία: 

Α) Τερματοφύλακας. Ο Καρνέζης δεν έκανε ούτε μια απόκρουση που να τη θυμόμαστε. Ότι πήγε μέσα έγραψε. Στα πέναλτι, δεν θυμάμαι ούτε ένα που να είχαμε «ααααχ παραλίγο να το έπιανε». Σχεδόν μοιρολατρικά βλέπαμε τους κοσταρίκους να ευστοχούν και η μόνη ελπίδα ήταν το δοκάρι ή το άουτ. Δυστυχώς για εμάς ο Ορέστης έμεινε Προκόπης Παυλόπουλος σε ένα γκολ που όπως και το πρώτο της Κολομβίας ήταν ο ορισμός της φάβας

Β) Απορώ με τον Μήτρογλου. Τι σόι τραυματισμός ήταν αυτός που δεν μπορεί να παίξει από τον Νοέμβριο; Χιαστό να είχε πάθει θα είχε γυρίσει! Ειδικά χθες ήταν η μεγάλη απογοήτευση. Τον Γκέκα δεν θα τον κατηγορήσω γιατί οι δυνατότητες του δεν είναι να περάσει τρεις και να περάσει τη μπάλα πάνω από τον τερματοφύλακα αλλιώς θα τον έλεγαν Νεϊμαρ. Είναι για να πάρει τη σωστή θέση και σε μια επαφή, από μια αδέσποτη, να βάλει γκολ. Αν δεν βάλεις την ώρα που καίγεσαι για γκολ τον πιο έμπειρο επιθετικό σου, πότε θα το κάνεις;  Έχασε ευκαιρίες αλλά χθες το γκολ του Παπασταθόπουλου ξεκίνησε από δικό του σουτ και η φοβερή ευκαιρία του Μήτρογλου δημιουργήθηκε από δική του κεφαλιά – πάσα. Ο Σαμαράς δεν ήταν ποτέ ο Χούλκ εντός περιοχής. Λίγο ντελικάτος, λίγο μέσα, λίγο έξω από την περιοχή και χρησιμοποιήθηκε ως φορ ως λύση ανάγκης. Παρεμπιπτόντως ο Γιώργος πρέπει να κάνει προπόνηση στις κεφαλιές. Και με την Ακτή και με την Κόστα Ρίκα οι κεφαλιές του από τη μικρή περιοχή πήγαν στη θάλασσα. Έχουμε πρόβλημα στη θέση του φορ. Αν αύριο αναστηθεί ο Μήτρογλου, σοβαρευτεί ο Αθανασιάδης ή ξεπεταχτεί κάποιος άλλος καλοδεχούμενος, αλλά από τη θέση του φορ στο Μουντιάλ δεν πήραμε ούτε ένα γκολ. 

Γ) Δημιουργικός παίκτης στον άξονα. Μας τελείωσε ο Καραγκούνης, ο Κατσουράνης μπορεί να χρησιμοποιηθεί μόνο σε ειδικές αποστολές και ο Μανιάτης με τον Σάμαρη είναι εξαιρετικοί ανασταλτικά αλλά δημιουργικά μηδέν. Από αυτούς που έχουμε, να μπορεί να κάνει τη δουλειά ο Φετφατζίδης; Αν καταφέρει να σταθεροποιηθεί στην Ιταλία φέτος, να τον δούμε. Αααααχ! Έναν Τσιάρτα θέλαμε χθες. Με τόσους επιθετικούς, 9 γκολ, θα βάζαμε. Θέλουμε έναν παίκτη για τα στημένα. Αγαπάμε και ευχαριστούμε τον Γιώργο Καραγκούνη αλλά τα στημένα του σε όλους τους αγώνες ήταν για τα μαύρα δράγκαλα. Άκουσα πολλούς εχθές να διαμαρτύρονται γιατί έμεινε μέσα ο Καραγκούνης. Για τα στημένα. Για σωστές σέντρες και για σουτ έξω από τη μεγάλη περιοχή. Δεν συνέβη, αλλά πάντα προσπαθούσα να μην κρίνω από το τι γράφει ο ηλεκτρονικός πίνακας αλλά το σκεπτικό του προπονητή την κρίσιμη ώρα. Καλώς έμεινε μέσα, θυσία ο Γιώργαρος αλλά δεν έκανε κάτι σημαντικό.

Αυτό που χρειάζεται η Εθνική μας για να πάει καλύτερα στις επόμενες διοργανώσεις είναι παίκτες στον άξονα. Τερματοφύλακας, κέντρο, φορ. 

Στα επιμέρους, πολύ χάρηκα με την εμφάνιση του Κατσουράνη. Το ελληναριό που έκανε εκστρατεία εναντίον του, πρέπει εκείνη τη σελίδα στο facebook να τη διαγράψει όποιος έχει ίχνος φιλότιμου. Ο Κατσουράνης είναι απαραίτητος και είναι ασέβεια ως προς την ιστορία του και την προσφορά του να του φερόμαστε έτσι. Ο μόνος που απέμεινε από την ομάδα του 2004. Για πάνω από 10 χρόνια ο πληρέστερος Έλληνας ποδοσφαιριστής δεν αξίζει αυτό το κράξιμο.   Όμως θα πρέπει και ο ίδιος να καταλάβει ότι πρέπει να είναι παίκτης αποστολών. Δεν μπορεί να σηκώσει μόνος του το κέντρο γιατί εκτίθεται. Χθες μπήκε, ηρέμησε το παιχνίδι, έκανε εξαιρετικό pacing game και παραλίγο να σκοράρει αν δεν ήταν εκείνος ο απαράδεκτα υπέροχος τερματοφύλακας. Αν και όταν μπήκε, στην καφετέρια έλεγαν οι μισοί «κάρφωσέ το ρε Κατσούρ να τους βουλώσεις το στόμα» και οι άλλοι μισοί «όχι πάλι αυτός». Θεωρώ όμως πολύ σωστή την αλλαγή. Θα μπορούσε να βοηθήσει με μακρινές μπαλιές, σουτ έξω από την περιοχή, στα στημένα με τα καλά του πλασαρίσματα, να σταματήσει μια αντεπίθεση με την εμπειρία του και μοιράζοντας σωστά το παιχνίδι. Θυμάμαι επίσης που έκοψε και μια επίθεση – φαρμάκι. Ως σκεπτικό καλώς μπήκε στον αγώνα, στο σημείο που μπήκε, αλλά δεν μας έκατσε. Κακή εντύπωση μου άφησε ο εκνευρισμός του Μανιάτη που ούτε καν το χέρι δεν του έδωσε. Πολύ κακή εντύπωση που αδικεί τη συνολική του παρουσία. 

Δεν τράβηξε ο Σαλπιγγίδης. Πολύ μακριά από τον καλό του εαυτό και έχασε φάσεις. Το στρογγύλεψε με την ολοκληρωτική παρουσία του ο Τοροσίδης από όλη την πλευρά αλλά ο Σάλπι δεν βοήθησε. 

Όλοι οι υπόλοιποι έκαναν ότι μπορούσαν. Ξεχώρισαν όμως τα στόπερ μας, ο Τοροσίδης για τη σταθερότητα του, ο Μανιάτης για την αυταπάρνηση του και ο Χολέβας που μαζί με τον Σάντος έκλεισαν τα αυτιά τους στους ΕΕΠ ( Ειδικοί Έλληνες προπονητές ) και στα παιχνίδια με την Ακτή και την Κόστα Ρίκα ήταν κορυφαίος. Οι Μανωλάς – Παπασταθόπουλος συνέθεσαν εξαιρετικό δίδυμο και χαίρομαι γιατί ως ελληνικό ποδόσφαιρο στη θέση τους έχουμε και άλλους δύο που αν ήταν καλά μπορεί να ήταν αυτοί οι βασικοί. Τον Κυριάκο Παπαδόπουλο και τον Σιόβα. 

Στην Ελλάδα έχουμε ακόμα μια κακή συνήθεια. Θέλουμε το αριστερό και το δεξί μπακ να είναι μικρογραφία του Ντάνι Άλβες. ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ. Δεν μπορεί να περιμένουμε από τον Χολέβα και τον Τοροσίδη να είναι και πάνω και κάτω και να κάνουν τέλειες σέντρες και να βάζουν γκολ. Αλλιώς θα έπαιζαν ο ένας στη Ρεάλ και ο άλλος στη Μπαρτσελόνα. Ο Χολέβας φάνηκε κακός όταν μπροστά του είχε τον Σαμαρά. Φάνηκε εξαιρετικός όταν μπροστά του είχε τον Λάζαρο. Από την άλλη, ο Τοροσίδης είχε μπροστά του τον Σαλπιγγίδη που όσο και αν δεν πήγε επιθετικά, αλλά στην άμυνα σκίστηκε. Μόνο με συνεργασίες μπορούμε να εκμεταλλευθούμε τις επελάσεις των ακραίων αμυντικών. Δεν μπορούμε να τα περιμένουμε όλα από αυτούς. Στην περίπτωση του Χολέβα βέβαια, θα προτιμούσα να είχαμε ένα αξιόπιστο αριστερό μπακ ώστε ο Χοσέ να παίζει κυρίως ως εξτρέμ που να βοηθάει και πίσω. Νομίζω ότι αυτό του ταιριάζει καλύτερα. Να βοηθάει αμυντικά αλλά όχι να πάρει πάνω όλη την αμυντική παρουσία από τα αριστερά. 

Ο Σάμαρης χωρίς καν να τον περιμένουμε, μας αιφνιδίασε ευχάριστα με την Ακτή αλλά με την Κόστα δεν έκανε τίποτα σπουδαίο. Ο δρόμος της καθιέρωσης είναι μακρύς και ελπίζω τουλάχιστον να εδραιωθεί στον Ολυμπιακό και να μην ξαναχάσει τη θέση του από κάποιον Ντιγκά. 

Ο Χριστοδουλόπουλος μέχρι τη μεγάλη περιοχή ήταν καταπληκτικός. Μετά θόλωνε, το χανε, μπερδευόταν, δεν είχε και πολύ καθαρό μυαλό. Πέρναγε δύο έξω από την περιοχή, μάπα η σέντρα μέσα. Μόνος του προ του τερματοφύλακα, την έστειλε πάνω του. Σουτ εκτός περιοχής ενώ έκανε πριν ωραίο ελιγμό, η μπάλα απελπιστικά άουτ. Σίγουρα μια θετική παρουσία και ελπίζω να τον ξαναδούμε ακόμα καλύτερο στο μέλλον. 

Ο Σαμαράς με καλές και κακές στιγμές αλλά τη λάμψη του στον αγώνα με την Ακτή δεν θα την ξεχάσουμε ποτέ. Νομίζω πως ο Σαμαράς πρέπει αφού τελειώσει και η παρουσία του στη Σκοτία να ξαναδεί την καριέρα του. Ή θα γίνει ένας ξεκάθαρος φορ περιοχής ή θα κάνει τον χαφ στον άξονα. Δεκάρι δεν είναι. Εξτρέμ δεν είναι. Πρέπει να βελτιώσει τις κεφαλιές του, το σουτ εκτός περιοχής και να ξεκαθαρίσει μόνος του τη θέση του στο γήπεδο. Δεν είναι ο πιο γρήγορος παίκτης στον κόσμο. Όσο περνούν και τα χρόνια, αν θέλει να παίζει σε υψηλό επίπεδο, πρέπει να αλλάξει μερικά στοιχεία από το παιχνίδι του. Αν ήμουν κόουτς σε μια ομάδα, ειλικρινά δεν θα ήξερα που να τον βάλω. Στην Εθνική μας παίζει γιατί δεν έχουμε άλλους. Είμαι περίεργος να δω πως και που θα συνεχίσει την καριέρα του. Αν γυρίσει στην Ελλάδα σημαίνει ότι χόρτασε και πάει για τη σύνταξη. 

Διαβάζω στα δίκτυα ένα ελαφρύ κράξιμο για τον Σάντος. Καγχάζω. Ο Σάντος φταίει που σε μια φάση 5 δικοί μας εναντίον 2 δικών τους κατέληξε σε ένα παιδικό σουτάκι του Χριστοδουλόπουλου από λάθος πάσα του Μήτρογλου; Ο Σάντος ρίσκαρε και έβαλε στον αγώνα όλους τους επιθετικούς του. Τι άλλο να κάνει; Να μπει να το βάλει αυτός;  Ο Σάντος κύριοι σε 50 αγώνες έχει μόλις 6 ήττες! Πλλλλλάκα με κάνεις; Αυτό είναι το ποδόσφαιρο μας, με αυτές τις δυνατότητες πήγαμε όσο καλύτερα γίνεται! Και στο euro περάσαμε τον όμιλο και στη βραζιλία σταθήκαμε αξιοπρεπώς. Στις μέρες του Σάντος ξεφύγαμε από τις – εν πολλοίς δικαιολογημένες - εμμονές του Ρεχάγκελ που είχε κλείσει τις πόρτες και βασιζόταν στους ίδιους και στους ίδιους, και επί των ημερών του η Εθνική προσπάθησε και να παίξει! Συνέχισε εξαιρετικά καλά τη βαριά κληρονομιά του Ρεχάγκελ και έβαλε τις βάσεις για καλύτερη συνέχεια. Ο Φερνάντο Σάντος ήταν επιτυχημένος προπονητής και εξαιρετικά συμπαθής ως άνθρωπος. Τον ευχαριστούμε για την προσφορά του. 

Ειδική μνεία στον διαιτητή του αγώνα με την Κοστα Ρίκα. Αυστραλός και σίγουρα φίλος μας. Ίσως να τα έχει με κάποια Ελληνίδα. Τον ευχαριστούμε. Κόκκινη έδωσε, πέναλτι εναντίον μας δεν έδωσε ( αναφέρομαι στη φάση του Τοροσίδη ) και γενικά όλα τα φάουλ που διεκδικήσαμε τα πήραμε. Να ναι καλά ο άνθρωπος και να μας ξανατύχει. 

Να σου πω τη black truth, δεν θα ήθελα να φύγουν από την Εθνική ούτε ο Καραγκούνης, ούτε ο Κατσουράνης, ούτε ο Γκέκας. Ο λόγος είναι ότι δεν έχουμε άλλους. Θα ήθελα να γίνει πιο ομαλά η διαδοχή. Δεν χρειάζεται να ξεκινάνε στους αγώνες αλλά τους θέλω στον πάγκο να χρησιμοποιούνται κατά περίσταση. Ξέρω ότι θα μου πεις για τον Ταχτσίδη και τον Φετφατζίδη. Ας εδραιωθούν πρώτα στις ομάδες τους και μόλις σιγουρευτούμε ότι παίζουν, τότε να κάνουμε μια τιμητική αποστρατεία. Μην ξεχνάς ότι ως ελληνικό ποδόσφαιρο ακόμα περιμένουμε να κάνει μεγάλη καριέρα ο Βέλλιος και να επιστρέψει από το συνταξιοδοτικό πρόγραμμα ο Νίνης… 

Εν κατακλείδι, μπράβο στην Εθνική μας. μπορούσαμε να περάσουμε, αποκλειστήκαμε από μια κατώτερη ομάδα αλλά – ειδικά μετά τους εφιάλτες που είδαμε στο 3-0 από την Κολομβία- καταφέραμε να σταθούμε αξιοπρεπώς και με περηφάνια…