Τετάρτη 27 Σεπτεμβρίου 2006

ΡΗΤΑ ΚΑΙ ΓΝΩΜΙΚΑ part 12

Όταν οι αλλοι ειχαν την τσοχα για να παιζουν θαναση, καποιος ειδε το σουμπουτεο…

Ένα καυτο ποτηρι γαλα δειχνει όπως ακριβως και ένα ποτηρι κρυο

Ο αετος δεν κυνηγαει μυγες


Σκοπεύω να ζήσω για πάντα και μέχρι σήμερα τα έχω καταφέρει αρκετά καλά.

Οι πολιτικοί ψάχνουν για προβλήματα, τα βρίσκουν και τα δημιουργούν παντού, κάνουν την χειρότερη διάγνωση και τελικά εφαρμόζουν πάντα την λανθασμένη θεραπεία

Για κάθε πολύπλοκο πρόβλημα, υπάρχει μία λύση που είναι απλή, σύντομη και λάθος

Τα κρατικά τυχερά παιχνίδια είναι επιπλέον φόρος για τους πολίτες που είναι κακοί στα μαθηματικά

Κάθε γιατρικό έχει τις παρενέργειες του. Η σωστή επιλογή είναι αυτό με τις λιγότερες

Με τα σοτα που λες φερνεις σε δυσκολη θεση ακομα και τον Πινοκιο

Στην μοναξιά του μυαλού σου κρύβονται όλες οι απαντήσεις. Απλώς πρέπει να βρεις το χρόνο να ρωτήσεις

Όταν ο χαρακτήρας ενός άντρα δεν σου είναι ξεκάθαρος, κοίταξε τους φίλους του

Χωρίς μόρφωση, υπάρχει ο θανάσιμος κίνδυνος να πάρεις τους μορφωμένους σοβαρά

Όσο περισσότερο διεφθαρμένο το κράτος, τόσο περισσότεροι οι νόμοι

Kάθε άνθρωπος έχει πάντα δύο λόγους για ότι κάνει: ένα καλό και τον πραγματικό

Οι πολιτικοί είναι οι μοναδικοί άνθρωποι στον κόσμο που μπορούν να μιλάνε χωρίς να λένε τίποτα και να το εννοούν

Στα 3.500 χρόνια καταγεγραμμένης ιστορίας στον πλανήτη μας μόνο 260 χρόνια δεν πολεμούσαν οι λαοί μεταξύ τους

Για να προβλέψεις το αποτέλεσμα σε ένα διαγωνισμό ομορφιάς κοίτα τους κριτές και όχι τις διαγωνιζόμενες

Το κυρίαρχο μάθημα της ιστορίας είναι ότι η ανθρωπότητα είναι ανεπίδεκτη μαθήσεως

Το ελληνικό γηπεδικό μοντέλο μπορεί να χρησιμοποιηθεί για πεδίο βολής, για παγκόσμια πρωταθλήματα monster-trucks, για γυναικείο mud-wrestling και χώρο βιοτεχνολογικών πειραμάτων.

Κυριακή 3 Σεπτεμβρίου 2006

ΕΘΝΙΚΗ ΕΛΛΑΔΟΣ ΓΕΙΑ ΣΟΥ...

Ο προσωπικος μου περιπτερας εδωσε το στιγμα της παρουσιας της Εθνικης στο μουντομπασκετ:

«μας ετσουξε αλλα ενταξει, μια χαρα…»

Η ομαδα μας εχει το μεγαλειο να χανει όπως κερδιζει.

Ομαδικα.

Ο τελικος με την Ισπανια είναι από τα ματς που δεν σηκωνουν μεγαλη αναλυση.

Αμυντικα τα πηγαμε καλα καθως οι Ισπανοι εμειναν στους 70. Οσο και αν πονεσαν τα 3ποντα του Γκαρπαχοθα, καπως θα εβαζαν καλαθι, δεν είναι αμελητεοι.

Επιθετικα, όταν ξεκινησαμε τον αγωνα βαζοντας τη μπαλα στη ρακετα κολλησαμε εγκεφαλικα και δεν καναμε γρηγορα σπλιτ, δεν ειχαμε σωστες πασες, δεν αλλαζαμε πλευρα και οι επιθεσεις μας ηταν για τα μαυρα δραγκαλα.

Όταν συνηλθαμε πνευματικα τοτε ηρθε η δευτερη και καθηλωτικη σφαλιαρα:

Αστοχησαμε σε όλα.

Μια-δυο-εκατονδυο, δεν είναι κάθε μερα της αγιας Αμερικης και χασαμε ανετα και χαλαρα.

Αν εξαιρεσει κανεις τον Κακιουζη και τον πρωτοφανως σοβαρο σε ολη τη διοργανωση Φωτση οι αλλοι ηταν παρε με και πετα με αλλα αληθεια, ποιον μπορει να κατηγορησει κανεις υστερα από αυτή την πορεια;

Ηταν το μοναδικο ματς που πραγματικα ελειψε η ψυχραιμια και η ευστοχια του Ζηση. Τετοια ωρα τετοια λογια…

Δεν νομιζω ότι κουραστηκαμε, ή ότι υποτιμησαμε λογω Γκασολ τους Ισπανους. Απλα το ματς δεν βγηκε. Δεν μας πηγε, δεν το πηγαμε, εκνευριστηκαμε αποπροσανατολιστηκαμε, αστοχησαμε και χασαμε. Το ότι χασαμε τα αμυντικα ριμπαουντ δεν μου λεει τιποτα γιατι και με τους Αμερικανους τα ειχαμε χασει όπως νομιζω και με τους Κινεζους. Και ο πλεον αδαης με το αθλημα αρκει να κοιταξει τον πινακα και θα καταλαβει ακοπα ότι με 47 ποντους στην επιθεση δεν κερδιζεις ουτε τον Τριτωνα…

Σημασια τις περισσοτερες φορες δεν εχουν τα γεγονοτα αλλα πως τα αντιμετωπιζεις. Τι μου μενει από αυτή τη διοργανωση; ( που ελεω διακοπων την παρακολουθησα αποσπασματικα )

  1. η ελληνικη ΟΜΑΔΑ. Και οι 5-6 παικτες που δεν εδωσαν το παρον αλλα μπορουν ανα πασα στιγμη να δωσουν λυσεις και να βοηθησουν ( Μαυροκεφαλιδης – Μπουρουσης – Παπαμακαριος – Κυριτσης – Πελεκανος - Βασιλειδης ) Εχουμε σημαντικη βαση παικτων και μεγαλο οριζοντα.
  2. Ελεγα και αρκετοι με εκραζαν πως θεωρω πολύ πιο σημαντικο για το Ελληνικο μπασκετ τον Γιαννακη από τον Γκαλη. Επιμενω. Ο Γκαλης ηταν ο μεγας, ο θεος, ο μοναδικος αλλα εφυγε νωρις και δεν τον ξαναειδαμε. Ο Γιαννακης συνεχιζει να προσφερει ως προπονητης παιρνοντας το Μαρουσακι και βαζοντας το να παιζει τελικο ευρωπαϊκου κυπελλου και τελικο πρωταθληματος, προσφερει για δευτερη φορα στην Εθνικη παρα το ότι την πρωτη ( πιθανως δικαιως ) εκδιωχθηκε και συνεχιζει να είναι παραδειγμα πρωτιστως ΑΝΘΡΩΠΟΥ και μετα προπονητη
  3. παρακολουθω μπασκετ περι τα 20 χρονια. Εχω δει ομαδες και ομαδες. Παικτες και παικτες. Πρωτη φορα στη ζωη μου ειδα τοσο καθαρη, τοσο ομαδικη, τοσο συντονισμενη και τοσο δυνατη αμυνα. Αμυνα εξαιρετικης ενδοσυννενοησης σε σημειο που να νομιζει κανεις ότι παιζουν στο playstation ενας για πρωτη φορα και ο άλλος εχει ηδη διαπρεψει σε 839 τουρνουα. Δεν νομιζω ότι μπορει να αναλυθει επαρκως πως καναμε δυνατους αντιπαλους μας να φαινονται τοσο ανημποροι…
  4. με εξεπληξε η προσαρμοστικοτητα της εθνικης. Στο ποδοσφαιρο, το επος της Πορτογαλιας αρχισε, στηριχθηκε στην αμυνα και τελειωσε με αυτή. Στο μπασκετ όταν χρειαστηκε να τρεξουμε με τους Κινεζους το καναμε χωρις προβληματα. Με τους Γαλλους δειξαμε και επιβαλλαμε την ωριμοτητα του φαβορι. Με τους Αμερικανους καναμε το καλυτερο επιθετικο μας παιχνιδι ολων των εποχων ( και από το μεγαλο με την πρωην ΕΣΣΔ καθως αντιμετωπισαμε τις ντουλαπες των ΗΠΑ ). Με τους Αυστραλους ευστοχησαμε όταν δεν το περιμενε κανεις και με τους Λιθουανους τους πνιξαμε όταν χρειαστηκε διαρκεια. Σε ολους τους αγωνες – πλην Καταρ – χρειαστηκε να βαλουμε στον τροπο παιχνιδιου ένα καινουριο στοιχειο. Σε όλα τα ματς επρεπε να κανουμε κατι που δεν ειχαμε κανει πριν. Και το καναμε. Ακομα και στον τελικο για να χασουμε χρειαστηκε να παιξουμε τοσο χαλια ολοι μαζι ώστε να καταφερουμε να βαλουμε 47.
  5. η αισιοδοξια ότι δεν σταματαμε εδώ. Εχουμε δρομο και πολλα μεταλια ακομα να πανηγυρισουμε. Ακομα και αυτό που μας αφησε κακο φιναλε είναι το ασημενιο σε παγκοσμιο επιπεδο!!!
  6. Ολοι μιλανε για την ΟΜΑΔΑ. Το στοιχειο που την κανει ακομα πιο εντυπωσιακη και μεγαλειωδη είναι ότι κανεις παικτης δεν είναι ιδιος με τον αλλον. Κανενας δεν μοιαζει μπασκετικα με τον αλλον. Ο καθενας εχει το δικο του στιλ και ο καθενας μπορει να χρησιμοποιηθει για τη δικη του αποστολη και εχει το δικο του ρολο μεσα στον αγωνα. Και παρολα αυτά ολοι εναρμονιστηκαν και συντονιστηκαν σε μια ομαδα.

Θελω να σταθω σε 3 παικτες που κατά τη γνωμη μου ξεχωρισαν.

Αντωνης Φωτσης: Δεν τον εχω ξαναδει πιο σοβαρο. Ωριμος ουσιαστικος και ελπιζω να καλυψει το χαμενο εδαφος των ετων που νομιζε ότι ειχε ξεπερασει τον Τζορνταν. Εστω και αν αυτό του στοιχισε τη μετακομιση από το 3 στο 4 λογω πιθανης βαρεμαρας να δουλεψει σε τομεις όπως η τριπλα, το τζαμπ σουτ και η εκρικτικοτητα…

Βασιλης Σπανουλης: Όταν η μπαλα καιει, παει στον Μπιλ. Το ειδαμε πολλες φορες αυτό και θα το ξαναδουμε. Μετα τον Γκαλη βγηκαν αρκετα 2 ως επιδοξοι σκορερς. Λιαδελης – Χατζηβρεττας ( τοτε που εγραφαν υμνους ότι ηταν ο πρωτος Ελληνας σκορερ στην Α1 μετα τον Νικ ) Διαμαντοπουλος – Χατζης κλπ αλλα ο Σπανουλης είναι ο πληρεστερος ολων και αν συνεχισει ετσι μπορει να μη βαζει 37 ποντους μεσο ορος σε ευρωμπασκετ όπως ο Γκαλης το 87 αλλα θα είναι κινδυνος θανατος για ολες τις αντιπαλες αμυνες.

Δημητρης Διαμαντιδης: Λιγοι παικτες εχουν το χαρισμα του Μητσαρα. Τον μονο που θυμαμαι ως πλεον χαρακτηριστικο παραδειγμα ηταν ο Χριστοδουλου και καμια φορα το ψιλοπλησιαζε ο Σιγαλας όταν η εθνικη περνουσε χαλεπα ετη. Η αγωνιστικη του παρουσια δεν μετριεται σε αριθμους. Η παρουσια του στο παρκε γεμιζει την ομαδα και ας γραφει το φυλλο της στατιστικης ότι απλα υπηρξε. Σπανια συνυπαρξη αθλητη και μπασκετμπολιστα, με μυαλο και φυσικη κατασταση. Δεν είναι τυχαιο που ειχε τον μεγαλυτερο χρονο συμμετοχης ασχετα αν ο Παπαλουκας εχει περισσοτερο σταριλικι ή είναι πιο φαντεζι στο παιχνιδι του.

Οι υπολοιποι λιγο ως πολύ ηταν στα δικα τους επιπεδα και χαιρομαι πολύ που ο Σοφοκλης βλεπει πλεον το μπασκετ με σοβαροτητα και με αισθημα ευθυνης που του ελειψε μεχρι περυσι. Καλιο αργα παρα ποτε.

Ειμαι περηφανος για την ομαδα, για τον προπονητη και για ότι καταφεραμε.

Του χρονου εχουμε ευρωμπασκετ….

Υγ1. Τι να πουν και οι Ισπανοι που θεωρουνται σε μπασκετ και ποδοσφαιρο οι μεγαλυτεροι loosers. Η κουπα θα τους δωσει μεγαλη αυτοπεποιηθηση και μεσα στην εδρα τους θα είναι ουσιαστικα ο μονος μας αντιπαλος για το τροπαιο. Δεν πιστευω παντως ότι θα ξανακανουμε τοσο ασχημο επιθετικα παιχνιδι….

Υγ2. Η ομαδα που με εντυπωσιασε ηταν η Κινα. Τους εχω σιγουρους για μεταλλιο στην Ολυμπιαδα.

Υγ3. Η Αμερικη θα επιστρεψει. Μια φορα γινονται θαυματα 101 ποντων…

ΡΗΤΑ ΚΑΙ ΓΝΩΜΙΚΑ part 11

Ότι πεταει πλεει και συνουσιαζεται, καλυτερα να το ενοικιαζεις παρα να το αγοραζεις. Σε βαθος χρονου, ερχεται φθηνοτερο.

Μην παρεμβαλλεις εμποδια σε έναν στρατο που επιστρεφει στην πατριδα του

Μη δινεις μαχη αν δεν βρισκεσαι σε κινδυνο

το μεγαλύτερο έγκλημα μετά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο είναι η εξωτερική πολιτική των Ηνωμένων Πολιτειών

η καλη ανατροφη συνισταται στη συμφιλιωση αναμεσα στη μεγαλη ιδεα που εχουμε για τους αλλους και τη μικρη ιδεα που εχουμε για τον εαυτο μας.

Η ευγενεια είναι η ενδυση του πνευματος και δεν πρεπει να εμποδιζει το πνευμα να ενεργει ελευθερα

Η μοναδικη ερωτηση που εχω να κανω σε έναν αναρχικο είναι αν πιστευει στην υπαρξη και την τηρηση του κωδικα οδικης κυκλοφοριας

Μία εποχή καλείται μαύρη, όχι επειδή δεν λάμπει το φως, αλλά επειδή ο κόσμος αρνείται να το δει

Η αγαπη για τον εαυτο μας είναι ένα μονιμο ειδυλλιο

Εισαι τοσο καλη μαγειρισσα που η σπεσιαλιτε σου είναι το βραστο νερο.

Η επιτυχια του ηταν τοσο μεγαλη οση και του Χρηστου Βασιλοπουλου όταν μαρκαρε τον Ρομαριο.

Όταν ο θεος πεθαινει και οι αξιες γκρεμιζονται, ο ανθρωπος βρισκει μονο ένα πραγμα. Το σωμα του. Περιοριζεται σε κατι φυσικο. Βια, χρηματολαγνεια, θεοποιηση του εγω και «κοιταω την παρτη μου και ολοι οι αλλοι…» τζογος, σεξισμος, αλκοολ, ναρκωτικα είναι τα φυσικα υποκαταστατα της εξαφανισης του θεου.

Όταν μιλας, η λογικη κανει παρτι

Για ελαχιστα πραγματα στη ζωη ειμαι σιγουρος. Ένα από αυτά είναι ότι ζουν ακομα ο Νταρθ Βεϊντερ και ο Σουπερμαν.

Ποτέ μέχρι τώρα δεν κατάφερα να τελειώσω κάτι, αλλά αυτή τη φορά θα τα
κατ...

Ο πιο σίγουρος τρόπος να κάνεις λάθος είναι να πιστέψεις ότι το ελέγχεις.

Μία σταγόνα μέλι κρατάει περισσότερες μύγες από 1 τόνο κόλλα

Τα αγαθα υποκεινται σε συνεχείς και αδιαπραγμάτευτες αυξήσεις τιμών που αφήνουν ακόμα και τον τούρκικο πληθωρισμό άναυδο.

Μπορείς να ανακαλύψεις τι φοβάται περισσότερο ο εχθρός σου παρατηρώντας τα μέσα που χρησιμοποιεί για να σε φοβίσει

ΜΟΛΔΑΒΙΑ - ΕΛΛΑΔΑ 0-1

Με την Εθνικη Ελλαδος εχω ένα συμπλεγμα.

Δεν μπορω να την κατακρινω. Δεν θελω να την χαντακωνω, να ξεσπαθωνω και την αγαπω όπως το μικρο παιδι που δεν εχει λογικη στις ενεργειες του αλλα ξερεις ότι χρειαζεται να το προστατευσεις.

Δεν εχω καμια απαιτηση από την Εθνικη σε επιπεδο θεαματος και καλης αποδοσης. Εξαλλου ποτε δεν παρουσιασε συνολο ανταξιο της Μπαρτσελονα.

Με την Εθνικη με ενδιαφερει η συνεπεια και η αξιοπρεπεια.

Βεβαια με τους κουτσους που παιζαμε θα χρειαζοταν μεγαλη προσπαθεια για να χασουμε αλλα κανεις δεν ξεχνα την Αλβανια και τον καρκινο που βγαλαμε με το Καζακσταν. Τελος καλο όλα καλα λοιπον.

Πρεπει σιγα σιγα να αραιωνουμε.

Ζαγορακης, Φυσσας και Χαριστεας δεν χρειαζονται στην ομαδα.

Στο πρωτο ημιχρονο δεν πατησαμε περιοχη. Όταν μπηκαν οι Σαλπι-Λυμπε, αμεσως πιεσαμε και καναμε αισθητη την παρουσια μας.

Σε αυτό μας βοηθησαν και οι Μολδαβοι που δεν μας ενοχλησαν, εκαναν γιομες και ετσι δεν πιεστηκαμε.

Εχοντας το 0 στην αμυνα και χωρις να κανουμε φοβερα και τρομερα πραγματα, το μονο που χρειαζοταν ηταν ο πιο πετυχημενος τροπος σκοραρισματος της Εθνικης.

Η στημενη φαση.

Ηρθε και το ματς ελαβε τελος.

Λεπτομερειες που με χαλανε:

  1. η αλλαγη του Ανατολακη
  2. η καθυστερηση του Φυσσα
  3. η συζητηση για το πώς θα εκτελειτο ένα φαουλ εκτος περιοχης που κατεληξε σε μια τσουρουκια του Καραγκουνη

Αν παιζαμε με τη Γαλλια, τι θα γινοταν;

Ατομικα:

Ο Νικοπολιδης δεν κρινεται καθως δεν ακουμπησε τη μπαλα με τα χερια παρα μονο με τα ποδια.

Ο Κυριακος με τον Δελλα τα πηγαν καλα γιατι η μπαλα ηταν στον αερα, δεν ειχαν αντιπαλο και οι αλλοι ηταν κουτσοι. Ναι, δεν τους εμπιστευομαι και ιδιαιτερα τον δικο μας που ο τραυματισμος του μου θυμιζει το ρηθεν του Αναστασιαδη για τον Σοουζα: Δεν μπορει το παλικαρι…

Ο Κατσουρανης ηταν θετικος όταν καταλαβε που ακριβως παιζει, όπως και ο Μπασινας με εξαιρεση το πεναλτι.

Πεναλτι που καρμπον το ειχε βαλει στον Ρικαρντο και καρμπον το ειχε χασει όταν επαιζε στον ΠΑΟ με την Αρσεναλ. Αυτό για οσους κατηγορουν τον Τζολε ότι σκοραρει μονο από τη βουλα. Η στημενη φαση απαιτει ευθυνη. Ο Μπασινας αντιγραφει τον Τζολε από την άλλη γωνια μονο που αστοχει…

Παντως, είναι χαφ που κανει πολλα πραγματα μεσα στο γηπεδο και βοηθα ποικιλοτροπως την ομαδα.

Ο Ζαγορ επαιξε μισο πρωτο ημιχρονο ως αμυντικο χαφ, μετα περασε ως επιθετικος και συνεβη το καλυτερο δυνατο. Αλλαγη.

Ο Γιουρκας επιβεβαιωσε ποσο φτωχο είναι το ελληνικο ποδοσφαιρο στη θεση του καθως θυμηθηκα τον Βυντρα στο φιλικο με την Αγγλια. Παλι καλα που εχουμε εστω έναν…

Ο Φυσσας σερνοταν και η αποδοση του χωριζοταν σε 2 μερη. Τα μικρα λαθη και τα μεγαλα.

Ο Καραγκουνης ακομα κρατα τη μπαλα και ο Χαριστεας λυπαμαι που το λεω αλλα παιζει με βισμα. Όπως ο Κων/νιδης καποτε.

Ο Αμανατιδης χρειαζεται χρονο εκτος και αν βγαλουμε έναν παικτη που παιζει σε ένα πρωταθλημα 40 φορες καλυτερο από το δικο μας και διακρινεται, αχρηστο.

Λυμπε και Σαλπι βοηθησαν και πρεπει να παιζουν συχνοτερα

Το κακο με την Εθνικη είναι ότι υπαρχει κακη ψυχολογια.

Και από μας προς αυτή, και μεσα στην ομαδα και από ολο τον κοσμο η αμφισβητηση.

Η ομαδα δεν εμπνεει εμπιστοσυνη. Με οσους φιλους και γνωστους μιλαγαμε για το ματς, κανεις δεν ηταν σιγουρος για την επικρατηση.

Θελουμε κατι παραπανω από αυτά που μπορουμε;

Χασαμε κατι από αυτά που ειχαμε;

Περιμενουμε κατι άλλο;

Επειδη δεν νομιζω ότι εχουμε ποδοσφαιρο αντιστοιχο του μπασκετ,

Επειδη οι παραγοντες του ποδοσφαιρου δεν εχουν το επιπεδο αυτων του μπασκετ ώστε να εξαργυρωσουν το θαυμα του 2004 ( όπως αντιστοιχο θαυμα ηταν αυτό του 1987 αλλα μετα το αθλημα γνωρισε πρωτογνωρη αναπτυξη – οργανωση στη χωρα μας )

Επειδη η γενια των 5χ5 θα αποδωσει καρπους σε 8 χρονια, αυτό που με νοιαζει είναι η αξιοπρεπεια.

Δεν θελω να ξαναζησω στιγμες που η κληση στην εθνικη θεωρειτο αγγαρεια και υπηρχε απαξιωση. Στο χερι μας είναι να μην ξηλωσουμε ότι κατακτησαμε.

Για μενα λοιπον το αποτελεσμα της Εθνικης (που είναι και το ζητουμενο) κρινεται ακρως επιτυχημενο και για θεαμα-αποδοση θα βλεπω καποια ματς του champions league.

Ουτως ή αλλως το μουντιαλ είναι προσφατο και δεν ειδαμε καποια ομαδα να ζωγραφιζει.

Επειδη παρακολουθησα και τα αλλα ματς, οι υπολοιποι εχουν αεραμυνες.

Προσφερονται για αυτό που καιγεται η εθνικη.

Γκολ και νικες.

Ώστε η –λογικη- πτωση της εθνικης από τον θρονο της πρωταθλητριας Ευρωπης να γινει ομαλα, χωρις τριγμους και με ψηλα το κεφαλι…


Υγ. Αθανατοι Ελληναρες: Στο ρεπορταζ του
mega με τους φιλαθλους που πηγαν να δουν την ομαδα μας, μαζι με τα κασκολ και τις σημαιες με τα γαλανολευκα ξεπροβαλλε και το πανο του σουπερ 3….

Σάββατο 2 Σεπτεμβρίου 2006

ΔΕΝ ΤΟ ΧΑΝΟΥΜΕ

Δεν εχω καμια ανησυχια για το χρυσο.

Αφου φτασαμε μεχρι εκει, δεν το χανουμε.

Εμπειρια εχουμε.

Μυαλο εχουμε.

Γιαννακη εχουμε.

Μπασκετικη παδεια εχουμε.

Θα κανω και μια προβλεψη:

Το ματς θα πηγαινει στα ισα ( ή μπορει και να χανουμε ) μεχρι το 13’

Μετα δεν θα εχει νοημα.

Είναι πολύ μεγαλη ομαδα η Εθνικη Ελλαδος για να χασει…

ΠΡΟ ΤΟΥ ΤΕΛΟΥΣ ΜΑΚΑΡΙΣΜΟΙ - ΑΕΚ ποδοσφαιρο

Αρτι προσαρμοσθεις στην πραγματικοτητα της πολης, λεω να κανω μια αναφορα για τα της σουπερ λιγκα βαζοντας ένα τρυπιο τουβλο στον ετοιμορροπο τοιχο των αναλυσεων πριν από το τελος.

ΑΕΚ

Είναι ευχαριστο το ότι η ομαδα κανει βηματα προς τα μπρος.

Περιμενα τα βηματα να είναι αλματωδη μια και στην τεχνη του ποδοσφαιρου συνεισφεραμε τη μουτζουρα, αλλα η βελτιωση οσο μικρη και αν είναι, πρεπει να επισημαινεται.

Ειμαστε πιο γρηγοροι με τη μπαλα στα ποδια, εχουμε ένα επιθετικο πλανο με περισσοτερο τη μπαλα κατω παρα κοντα στους προβολεις του ΟΑΚΑ, προσπαθουμε να παιξουμε ποδοσφαιρο, να απλωσουμε παιχνιδι και συμμετεχουμε στην εξελιξη του αγωνα με τη δικη μας προσπαθεια και όχι δια της προσευχης, του τελευταιου λεπτου, του γιομαλμπασα, της σεντρας και του βοηθα Παναγια και αγιε Λυμπεροπουλε.

Διαφοροποιησεις σχετικα με περυσι βλεπω την καλυτερη αξιοποιηση των προσοντων του Σεζαρ και τη συνεχη ανοδο του Γεωργεα με περισσοτερο θαρρος και δημιουργια. Ο κοουτς Φερερ μου αρεσει που δεν δισταζει να κανει γρηγορες αλλαγες και εχει δωσει το δικο του πνευμα στην ομαδα.

Δυστυχως όμως εχουμε 3 αδυναμους κρικους και καθοριστικους για τη συνεχεια.

Δεν μπορεις να πας στους ομιλους της κορυφαιας διασυλλογικης οργανωσης του κοσμου με σεντερ φορ τον Παντελη Καπετανο. Πριν από λιγες μερες χαιρετησε το χορτο στο 30 και μπηκε ο σερβος που εβαλε ένα γκολ που απαιτει πονηρια και θρασσος αλλα μετα μιμηθηκε τον Ντεϊβιντ Κοπερφιλντ. Εξαφανιστηκε.

Βαρεθηκε; Τον καταλαβαν και τον εκλεισαν; Δεν μπορουσε; Προσεχως θα το μαθουμε. Είναι κριμα να γυρισουμε το υπεροχο σιριαλ που βιωνουν ετη επι ετων οι

οπαδοι του ΟΣΦΠ για τον τρομερο σεντερ μπακ, ( που ελεγαν και οι παλαιοι ) να παμε στο δικο μας για τον killer σεντερ φορ.

Στη μ.Ν. εποχη ( παρακαλω να προσεξετε την προφορα μην κατηγορηθειτε ως υβριστες ) την πρωτη αγωνιστικη περιοδο μας εσωσαν τα γκολ του Κατσουρανη και δεν πολυφανηκε, λογω φυσικα και των ειδικων συνθηκων, η απουσια του παικτη που θα πλαισιωνει τον Λυμπε. Τη δευτερη θα την ξεχασουμε ολοι πολύ γρηγορα όπως και καποιον βενλισκι και έναν ελληνα εκ σουηδιας που προσπαθησαμε να βαλουμε στην κορυφη.

Φετος μπορει να είναι αρχη για καποιους και να χρειαζεται υπομονη αλλα δεν βλεπω να εχουμε λυσει αυτό το προβλημα.

Οι αλλοι δυο αδυναμοι κρικοι είναι οι δυο κεντρικοι αμυντικοι μας.

Ο Δελλας επρεπε να εχει κοψει το ποδοσφαιρο εδώ και 2 χρονια.

Εκτος και αν βρεθει ομαδα στον ευρωπαϊκο πλανητη που να παιζει με 3 κεντρικα μπακ οποτε εκει πιθανως να ηταν χρησιμος. Δεν κανει.

Ο Τσιριλο δεν εχει καμια διαφορα σε σχεση με περυσι. Καλος σοουμαν, να γινει η αγαπη της εξεδρας, μανουρα, γκρινια και δημοσιες σχεσεις αλλα είναι εξαιρετικα μετριος για να σταθει στο champions league.

O Ιβιτς απεχει από το δικο μου προτυπο αμυντικου χαφ.

Όταν εχει τη μπαλα είναι θετικος. Χωρις αυτή απουσιαζει.

Ο Παουτασο αυτή τη στιγμη είναι ισως ο καλυτερος τακτικα παικτης της ομαδας.

Δεν ξερω πως ακριβως θα αντιδρασει όταν θα χρειαστει να φανει ατομικα και να παρει ευθυνη.

Ο Λυμπε τεινει να γινει μαρτυρας. Συνεχως θα γινονται προσπαθειες να πλαισιωνεται και συνεχως θα τα περιμενουμε όλα από αυτόν.

Ο Εμερσον είναι σταθερος και δεν με ανησυχει η ηλικια του. Εχει δυνατη ποδοσφαιρικη παιδεια και το βιογραφικο του είναι τετοιο που δεν νομιζω ότι για το ελληνικο πρωταθλημα θα αντιμετωπισει προβλημα.

Ο Σεζαρ ευτυχως βλεπει και λιγο χορτο περισσοτερο και δεν περιοριζεται αναμεσα στις 2 γραμμες του αουτ και της μεγαλης περιοχης. Αυτος είναι κερδος.

Ο Λακης είναι παντα Λακης και θλιβομαι όταν μπαινει στο παιχνιδι για να βοηθησει μια πιθανως δυσκολη στιγμη.

Μπορεις να ζητησεις από τον Πινοκιο να σου πει αληθεια;

Ο Λαγος εξυμνηθηκε νωρις και επεσε νωρις. Δεν πειραζει, θα μαθει.

Αρκει να σταθεροποιηθει σε μια θεση, να του δωθει χρονος, εμπιστοσυνη και ειμαι σιγουρος ότι θα εξελιχθει σε ηγετικη φυσιογνωμια για την ομαδα.

Και κατω από τα δοκαρια περαν του «αν ηξερα τον Καζαντζιδη θα του ειχα χτισει ναο, γιατι μιλαει στην ψυχη μου» βλεπω και έναν Χιωτη που φαινεται αρκετα καλος. Ελπιζω να μεινει ο ιδιος μετα το πρωτο λαθος και να μην τον παρει η κατηφορα. Για τους υπολοιπους δεν εχω ξεκαθαρη εικονα για το τι μπορουν να κανουν και πώς να βοηθησουν και θα τους δουμε στη συνεχεια. Απλως να επισημανω τη διαφαινομενη ποιοτητα του Τοζερ που μου φερνει λιγο σε βαθιλι τθαρτα αλλα εχει δρομο ακομα και πρωτα αυτόν της καθιερωσης.

ΠΑΟ

Από τη μεση και μπροστα ενισχυθηκε σημαντικα, εκανε δυνατες μετεγγραφες και ο Παπαδοπουλος δεν θα σκιζεται μονος του. Ομαδα όμως που εχει ως βασικο τον Μπισκαν από τον οποιο φοβαμαι ότι ειμαι πιο γρηγορος και στην αμυνα συμμετεχουν αστερες όπως ο Γκουμας, ο Μορις και ο Βυντρα, δεν τη φοβαμαι.

Για να μην πω ότι δεν την υπολογιζω καθολου. Ο Αντονσον ηρθε με την κρυφη ελπιδα της αποκαλυψης του νεου Χενρικσεν, μεχρι να προσφερει γενναιοδωρα το δευτερο γκολ του Ιωνικου. Ο ΠΑΟ δεν ξερει να αμυνεται και ως γνωστον πρωταθλητης χωρις αμυνα είναι στοιχεια που δεν συνυπαρχουν.

ΟΣΦΠ

Στο ιδιο εργο θεατες.

Περυσι τετοια εποχη προεβλεπα ότι το πρωταθλημα θα ηταν χαλλλλλαρα του ΟΣΦΠ και το ιδιο λεω και φετος. Δεν υπαρχει ελληνικη ομαδα να κοντραρει τον Ολυμπιακο και χωρις πολλα πολλα ηδη το κοντερ εχει γραψει -4 για την ΑΕΚ και

-3 για τον ΠΑΟ. Βεβαια, αν η διαφορα παει στους 20 ποντους και στον β γυρο μειωθει στους 6, θα είναι η συνηθης παρηγορια που εκφραζει ο δευτεροτριτος.

Ο ΟΣΦΠ εχει πολλα κορμια να ριξει στο χορτο και δεν νομιζω ότι θα τον επηρεασει ουτε η συνηθως συντομη παρουσια του στο c.l. ουτε το επιπεδο του ελληνικου πρωταθληματος. Ισως με το στοιχημα να δουμε μερικες ανατροπες, «απροσδοκητα» αποτελεσματα και αρκετα διπλο ημιχρονο και ασο τελικο για να πανηγυριζουν οι δημοσιογραφοι ότι αναβαθμιστηκαμε αλλα στο τελος παλι ο ιδιος θα το σηκωσει.

CHAMPIONS LEAGUE.

Ναι, καλη η κληρωση. Που να ειμασταν στον ομιλο της Τσελσι και της Μπαρτσα.

Εγω παντως δεν ειμαι αισιοδοξος και αναφερομαι στην ΑΕΚ.

Δεν είναι δυνατον να κερδιζεις με την ψυχη στο στομα μια ομαδα που μεχρι μεθαυριο να παιζαμε δεν θα εβαζε γκολ, που να την κερδισες εκτος εδρας, που εμεινε με 9 παικτες και προηγηθηκες με καζναφερειο πεναλτι και να επικαλεισαι αγχος, στρες, κωπωση, αργησε το σχολικο, καηκε το μοντεμ και ότι είναι νωρις.

Λες και δεν ξερεις ποτε παιζεις και τι εχεις να κανεις. Λες και το προγραμμα βγαινει την τελευταια μερα και δεν σου το ειπε κανεις. Δηλαδη αν το πρωτο ματς ηταν χ ή ασος τι θα γινονταν; Δεν κατεβαιναμε να παιζαμε;

Δεν εχει την προσωπικοτητα η ομαδα να κερδισει εκτος εδρας.

Δεν εχει την αξια να τη φοβηθει κανεις, εντος εδρας.

Δεν ειμαι οικονομολογος, ουτε με ενδιαφερει να αντιμετωπισω το ποδοσφαιρο παραγοντικα για να κοιταξω τα οικονομικα οφελη. Αυτά τα αφηνω για οσους τα καρπωνονται. Ποδοσφαιρικα και μονο δεν δινω ελπιδες για τη συνεχεια και αυτό που με ενδιαφερει είναι η αξιοπρεπεια. Δεν θελω να φαμε 7, δεν θελω να προσευχομαστε να το σφυραει από το πρωτο ημιχρονο.

Ότι κατσει βεβαια, καλον εστι.

Για τον ΟΣΦΠ προβλεπω πως το κλειδι θα είναι το πρωτο παιχνιδι.

Αν το παει καλα, θα περασει.

Αλλιως θα διαλυθει και θα λυσσαξει για τα κεκτημενα, τους εγχωριους τιτλους.

Και μεχρι να διαψευστουν πανηγυρικα τα ανωτερω, εγω ο υποπτος θα πινω jack daniels

Τελος στο πονημα, τα θερμα και πολλα μου συγχαρητηρια σε οποιον διαβασε μεχρι εδώ.

ΑΓΓΛΙΑ - ΕΛΛΑΔΑ 4-0

Λιγο η στερηση ποδοσφαιρου, λιγο η αγαπη στην Εθνικη λιγο η απραξια στο ορεινο χωριο που βρισκομουν, αποφασισα να δω το φιλικο με την Αγγλια. 

Από τα δελτια ειδησεων μια μερα αργοτερα, καταλαβα πως θα ακολουθησε πολεμος με την φοβερη και τρομερη ανανεωση, με τον κολλημενο Ρεχαγκελ, με το βαρυ και ασηκωτο και λοιπα χαρωπα που συνηθως λεγονται στη χωρα μας μετα από μια ηττα και δει, συντριπτικη. 

Καταρχην το αποτελεσμα ηταν μαγικη εικονα. Δεν ειμασταν για 4 και δεν ηταν τοσο καταρρακτωδης η Αγγλια. Το πρωτο γκολ ηταν λαθος του Νικοπολιδη. Το εχει η μοιρα του φαινεται στα εναρκτηρια ματς να κανει μια πατατα, παραδοση που δημιουργησε περυσι με την Αλβανια. 

Το δευτερο και το τριτο ηταν με ολιγη από μπιλιαρδο και στο τεταρτο ειχαμε παραδωσει πνευμα για αυτό και ο Κραουτς ανενοχλητος αναμεσα σε 4 αμυντικους εκανε μια κεγαλια που πολύ αμφιβαλλω αν μπορει να την ξανακανει, εγραψε το τελικο σκορ. 4 φασεις, 4 γκολ η Αγγλια και η σεμνη τελετη ελαβε τελος μακαβριον. 

Η αληθεια είναι πως μερικοι παικτες δεν εχουν πια θεση στη βασικη ομαδα μας. Τακης Φυσσας, Αγγελος Χαριστεας, Λουκας Βυντρα και – λυπαμαι που το γραφω – Θοδωρης Ζαγορακης δεν εχουν κατι άλλο να προσφερουν. Ο Φυσσας πια εχει γινει επικινδυνος, ο Χαριστεας είναι εντελως ακινδυνος ( για να μην πω ότι μου θυμιζει περιπτωση Κων/νιδη ) ο Βυντρα δεν θα επρεπε καν να είναι ποδοσφαιριστης και ο Ζαγορακης επιβεβαιωνει τη ρηση του Αγγελου Αναστασιαδη «δεν μπορει το παλικαρι».

Ενός κακου μυρια επονται και στο συγκεκριμενο παιχνιδι ετυχαν μαζι:
- Ο Γιαννακοπουλος να κανει το χειροτερο του παιχνιδι
- Ο Καραγκουνης να δημιουργει με την ιδια επιτυχια που ειχε μαρκαρει ο Χρηστος Βασιλοπουλος τον Ρομαριο
- Ο Σαμαρας να μην παρει πασα ουτε για δειγμα
- Ο Κατσουρανης να μοιαζει με μαγο αφου εξαφανιστηκε
- Το κεντρικο αμυντικο διδυμο να μοιαζει τοσο δεμενο οσο και το ζευγος Τολης - Τζουλια.

Στο δευτερο ημιχρονο τα μαζεψαμε τα πραγματα και η ευκολη αποψη είναι ότι ελα μωρε οι Αγγλοι το παρατησαν. Με μια δευτερη ματια ειδαμε:
- Τον Μπασινα να κανει μεγαλο ματς μοιραζοντας παιχνιδι, απελευθερωσε τον Καραγκουνη, και καλυψε χωρους αποτελεσματικα. Ότι δηλαδη δεν εκανε ο Ζαγορακης.
- Τον Αμανατιδη να μην καταλαβαινει απο Ναους Ποδοσφαιρου και με θρασσος να δημιουργει προβληματα
- Τον Σαλπι να είναι ταχυς και δραστηριος
- Τον Λαγο να είναι πιο κινητικος και πιο ουσιαστικος από τον γελαστο Τακη 

Με αποτελεσμα η μεγαλη διαφορα της εθνικης του α με το β ημιχρονο ηταν να ειμαστε πιο γρηγοροι με τη μπαλα στα ποδια, να απλωνουμε το παιχνιδι, να πλησιαζουμε ορθοδοξα την αντιπαλη περιοχη αλλα χρειαζοταν και λιγη τυχη για να σκοραρουμε που δεν την ειχαμε.
Το πρωτον και το πενιχρον του ελληνικου ποδοσφαιρου το ξερουμε.
Ξερουμε επισης πως δεν εχουμε τον Ρονι και τον Σεβτσενκο στον παγκο και δεν τους δινονται ευκαιριες. 

Επειδη όμως επι του παροντος σημασια εχει περισσοτερο η αξιοπρεπεια παρα η επιτυχια που δεν θα επαναληφθει ουτε στον μεθεπομενο αιωνα, με ψυχραιμια σιγα σιγα να αραιωνουμε. 

Λαγος – Σαλπι – Μπασινας – διατηρηση Σαμαρα, είναι κινησεις που επιβαλλεται να γινουν για αρχη και βλεπουμε. Θα ελεγα και για τον Αμανατιδη αλλα ο Στελιος δεν βγαινει. Είναι όμως μια σημαντικη εναλλακτικη λυση. Περιμενω να κανει και ένα κλικ και ο Παπαδοπουλος που το χρωσταει στον εαυτο του. 

Κατά τα αλλα ενταξει, χασαμε, αυτά εχει η ζωη, να το περασουμε στο ντουκου καθως όλα τα λεφτα είναι τα ματς του ομιλου.