Σάββατο 25 Φεβρουαρίου 2017

ΜΟΥ ΧΑΡΙΣΑΝ ΠΟΡΣΕ ΚΑΙ ΞΕΧΑΣΑ ΤΗΝ ΟΔΗΓΗΣΗ !




Κατά πάσα πιθανότητα θα μου μείνει ως μυστήριο ζωής. Πριν καταλήξω στο τρελάδικο ή στο ίδρυμα των άλυτων ερωτημάτων, καταφεύγω στην καλύτερη ψυχοθεραπευτική μέθοδο. 
Το γράψιμο. 

Στα γυμνασιακά μου έτη, όταν κάναμε κοπάνες ή είχαμε την τελευταία ώρα κενό ή επιστρέφαμε από εκδρομή, ή τελειώναμε νωρίτερα από διαγώνισμα ή κάτι άλλο που δεν θυμάμαι πηγαίναμε με τους συμμαθητές μου να παίξουμε μπιλιάρδο. Ήμουν τελείως άμπαλος, δεχόμουν ανελέητο κράξιμο αλλά ατσαλώθηκα γιατί μου άρεσε ως άθλημα. 

Έτσι, πολλές φορές πήγαινα στο μπιλιαρδάδικο της γειτονιάς και έπαιζα μόνος μου. Έπαιζα, έπαιζα, μέχρι που τους συμμαθητές μου τους κέρδιζα με χαρακτηριστική άνεση. 

Δεν ψάχτηκα με ομάδες και πρωταθλήματα, δεν είχα παρέα, δεν ήταν κάποια ομάδα κοντά μου και μου αρκούσε να παίζω με φίλους και γνωστούς. Τους κέρδιζα όλους. 

Πέρασαν τα χρόνια και παίζω μπιλιάρδο κατά μέσο όρο δύο φορές το τρίμηνο. Οι φίλοι που να ξέρουν και να γουστάρουν να παίζουν είναι μόλις δύο, καμία φορά μόνος μου για ατομική χαλάρωση. Άσχετο δεν με λες, αλλά και τίποτα το συγκλονιστικό.  Στέκομαι αξιοπρεπώς. 

Έπαιζα και αμερικάνικο ( με τις τρύπες ) και γαλλικό ( με τις καραμπόλες )  και εξυπακούεται πως το γαλλικό είναι πολύ πιο θεαματικό και εγκεφαλικό. Πριν από πολλά χρόνια είχα προκ…. Έλα σοβαρέψου -  παρακαλέσει τον Νίκο Πολυχρονόπουλο να παίξουμε. Για όσους δεν λέει τίποτα το όνομα, το παιδί ήταν της γειτονιάς, τρομερό ταλέντο, ασχολείτο με αφοσίωση και έχει πάρει πολλούς τίτλους σε πανελλήνιο, πανευρωπαϊκό και παγκόσμιο επίπεδο. Γκούγκιλισε τον, μην τα περιμένεις όλα έτοιμα. Τον είχα κοντράρει θυμάμαι για 47 δευτερόλεπτα. Μετά έπιασε τη στέκα και για δέκα λεπτά μου έκανε σεμινάριο. Ύστερα προφανώς βαρέθηκε και με αποχαιρέτησε. Δεν είχα τολμήσει καν να του πω να πληρώσει τη συμμετοχή. Με τίμησε μόνο και που παίξαμε. Με τα χρόνια, εγκατέλειψα το γαλλικό και παίζω μόνο αμερικάνικο γιατί δεν δεν ήξερε κανείς από τους φίλους μου γαλλικό και οι τρύπες είναι «του λαού». Μερικά στοιχεία όμως του γαλλικού τα ενσωμάτωσα στο αμερικάνικο. Δεν πήγε τίποτα χαμένο. 

Σκέψου δε, πως δεν είχα καν σκεφτεί να αγοράσω στέκα και έπαιζα με τα «σκουπόξυλα» όπως λένε οι μύστες του αθλήματος που είχε σε κάθε μαγαζί. Για τόσο αραιή ενασχόληση και με τόσο υψηλό κόστος που έχουν οι στέκες, έκρινα πως δεν άξιζε τον κόπο. 

Πριν από λίγο καιρό που λες, φώναξα στο στούντιο ένα χρυσό παιδί, τον Νίκο Ανίση,  να κάνουμε μια συνέντευξη για τα darts, καθότι είναι ιδιοκτήτης του Café six στο Παλαιό Φάληρο, χόμπι που τον τελευταίο χρόνο έχω βάλει στις δραστηριότητες μου. Πέραν αυτού, ο Νίκος έχει και την εταιρεία www.achro.gr που πέραν παντός είδους βελοβολίας ( darts ντε ) που εμπορεύεται, έχει και τα πάντα για το μπιλιάρδο. Ο άνθρωπος με σκλάβωσε. Μου έφερε ως δώρο μια στέκα   για αμερικάνικο ! Η πρώτη δική μου στέκα στη ζωή μου !!! Σε μια καταπληκτική θήκη, με το που την είδα τη λάτρεψα. 

Μετά από λίγες μέρες, πήγα περιχαρής να τη δοκιμάσω. Τι ωραία αίσθηση στο χέρι, τι ζύγισμα, τι γλίστρημα, ένοιωθα ότι μου είχε χαρίσει πόρσε ! Όταν είδα τον μαγαζάτορα, σκέφτηκα να πάρω και μια γνώμη μια και είναι φίλος και στο μαγαζί του φιλοξενεί αγώνες και ξέρει. Του τη δίνω, ρίχνει καμιά δεκαριά στεκιές και έκανε τη διάγνωση  : Εξαιρετική, άριστα ζυγισμένη, θα την ευχαριστηθείς. Εντωμεταξύ, επειδή παραδέχομαι πως είμαι ιδιόρρυθμος, παράξενος, και περίεργος, δίνω μεγάλη σημασία στην αισθητική. Μου άρεσε πάρα πολύ και η θήκη και το σχέδιο της στέκας. Μίνιμαλ και στιλάτο. 

Έτσι λοιπόν, καταλαβαίνεις πως το δύο φορές το τρίμηνο έγινε πέντε το μήνα. Αφού τη δοκίμασα 2-3 φόρες μόνος μου ήρθε η ώρα να παίξω με ένα φίλο μου. Έχουμε παίξει 100 παιχνίδια. Είναι ζήτημα αν με έχει κερδίσει στα 7. Χάνω πανηγυρικά με τραγικά λάθη. Δεν ανησύχησα. Συμβαίνει λέω. Μετά από λίγες μέρες παίζω με ένα άλλο φίλο που η διαφορά μας είναι Μπαρτσελόνα -  Κάτω Πετράλωνα. Ξαναχάνω κατά κράτος !!! Αρχίζουν να με ζώνουν τα φίδια και οι κροκόδειλοι. Επειδή πιστεύω στον φθόνο των ανθρώπων, ναι, το έκανα και αυτό, βάζω στη θήκη ένα φυλαχτό. Ξαναπαίζω με τον πρώτο φίλο. Μου έκανε πλάκα! Ξαναπαίζω με τον δεύτερο. Με συνέτριψε !
Αμέσως παίρνω τηλέφωνο τον Νίκο με τη σκέψη να του πω «Ανθρωπέ μου, χίλια ευχαριστώ, αλλά πάρτο πίσω το ρημάδι, κατάρα μου έφερε !» 

Οι πιθανές εξηγήσεις που μου έδωσε ο άρχοντας ήταν δύο. 

Α) Κακή ψυχολογία.  Επειδή ξέρω από αθλητισμό, το δέχτηκα αλλά η κακή ψυχολογία άντε να είναι σε 1-2 παιχνίδια. Σε 4 παιχνίδια με περίπου 10 frames ( σετ νικών )  το καθένα δεν είναι θέμα ψυχολογίας αλλά αμπαλοσύνης ! 

Β) Άλλο το σκουπόξυλο άλλο μια κανονική στέκα. Μου υπέδειξε και συνέκρινα μια στέκα του μαγαζιού και αυτή στο χέρι μου. Πολύ ελαφρύ το σκουπόξυλο και πιο κοντό άρα και πιο εύκολο στη μεταχείριση. Η δικιά μου, 3 φορές πιο βαριά και πιο μακριά. Ο γέροντας Νικόλαος απεφάνθη «Φίλε μου Suspect αυτό είναι. Πρέπει να τη συνηθίσεις. Θέλει χρόνο. Μόλις την μάθεις, τότε θα είσαι και καλύτερος από πριν». 

Η αλήθεια είναι πως με ηρέμησε. Ξαναπαίζω μόνος μου σαν να βελτιώθηκε η κατάσταση λέω. Ξαναπαίζω και με τον φίλο, ξαναχάνω. Αυτοκτόνησα. Έχασα τελικές στεκιές ( στη μαύρη ) που έβαζα με κλειστά μάτια και μεθυσμένος. Ήμουν  που ήμουν επιρρεπής στο να βάζω την άσπρη αντί για τη μαύρη στο τέλος, έγινα χειρότερος. Τις προάλλες γνώρισα ένα παλικάρι στο μπιλιαρδάδικο της γειτονιάς που έπαιζε μόνος του, του ζήτησα να παίξουμε παρέα και ενώ δεν ήταν και τίποτα σπουδαίο, έχασα πάλι με 5-4 με καθαρή αυτοκτονία σε 3 παιχνίδια που με τα σκουπόξυλα τα καθάριζα και με χειροπέδες ! 

Να σου πω την αλήθεια, έχω φρικάρει λίγο. Τι λίγο… 

Να αποκτήσω κάτι πολύ καλύτερο και να ξεχάσω το μπιλιάρδο που ξέρω;; Να κατέχω κάτι πολύ ωραίο και να μην έχω πάρει ούτε ένα παιχνίδι για δείγμα και μάλιστα από αντιπάλους που τους έκανα χάρη που έπαιζα μαζί τους;;  Να τη βλέπω και να μου αρέσει και να χάνω στεκιές που τις είχα εύκολα ;

Σκέφτομαι πως θα την κρατήσω για ένα χρόνο. Αν δεν δω βελτίωση ή θα την χαρίσω στον φιλαράκο μου που με το που την είδε τη ζαχάρωσε και όταν είδε το πρόσωπο μου να έχει πάρει μελιτζανί χρώμα και να βγάζω καπνούς οργής από τα αυτιά, μου τη ζήτησε, ή θα την πουλήσω ή θα την κάψω με ξόρκια του Χαρι Πότερ και του Supernatural μαζί ή θα την πετάξω από το μπαλκόνι και όποιος τη βρει, θα πάρει και την κατάρα της Πόρσε που ξεχνάς την οδήγηση !

Δευτέρα 20 Φεβρουαρίου 2017

ΤΑ ΤΡΙΑ ΣΤΑΔΙΑ ΤΗΣ ΦΙΛΙΑΣ




Στην εποχή της σήψης και της παρακμής, με την απόλυτη επίδραση των social media, οι ανθρώπινες σχέσεις δοκιμάζονται, αναπροσδιορίζονται και είναι ασταθής. Μόνο και μόνο τον δείκτη της γεωμετρικής αύξησης των διαζυγίων να λάβεις υπόψη σου, δεν χρειάζεται τίποτα άλλο.
Το κακό είναι πως τη δεκαετία του 80 και του 90 λέγαμε ότι από το να μένουν οι γονείς μαζί και να δέρνονται, καλύτερα να χωρίζουν. Φτάσαμε σε σημείο που να αναρωτιέσαι τελικά γιατί παντρεύονται. Στην πρώτη δυσκολία μπραφ;; 

Αντίστοιχα λοιπόν και οι φιλίες δοκιμάζονται. Ιδιαίτερα δε όταν «φίλοι» αποκαλούνται από τις ηλεκτρονικές επαφές στο facebook μέχρι τη μόνιμη δικαιολογία κάθε γυναίκας που θέλει να σκοτώσει τον έρωτα. «Να μείνουμε φίλοι». 

Στο δικό μου βασικό σύστημα αξιών η φιλία έχει τρεις βασικούς άξονες. Δεν θέλω να αναφερθώ εκτενώς στα προφανή. Δηλαδή κοινές αξίες, κώδικα επικοινωνίας, μοιράζεσθαι. 

Σε μια αμφίδρομη και ανιδιοτελή φιλία το πρώτο στάδιο είναι η συνέπεια

Όταν πχ ο άλλος σε παίρνει τηλέφωνο και τον γειώνεις και ξαναμιλάτε μετά από 3 μέρες με την ερώτηση «ρε σύ, με είχες πάρει τηλέφωνο, ήθελες κάτι;» Αυτό δεν μπορεί να είναι φιλία. Ναι ρε, μπορεί ο άλλος να είχε τρακάρει και να σε κάλεσε για βοήθεια. Προφανώς και μπορεί να συνευρίσκεσαι με τη Μόνικα Μπελούτσι εκείνη την ώρα και άντρες είμαστε, καταλαβαίνουμε. Να πάρεις όμως αμέσως μετά. Με τη γείωση δεν μπορείς να χτίσεις σοβαρή φιλία. Ούτε βέβαια να παίρνει τηλέφωνο μόνο ο ένας. Ο σεβασμός στον άλλον και η αμφίδρομη επαφή είναι το θεμέλιο. 

Το δεύτερο στάδιο είναι το αμοιβαίο ενδιαφέρον. Αν είναι ο ένας να μιλάει και ο άλλος να ακούει, τότε μάλλον στη φιλία αυτή υπάρχει συμφέρον και όχι ανιδιοτέλεια. Πες τα νέα σου, μίλα για αυτά που βιώνεις αλλά ρώτα και τον άλλον τι κάνει. Και αν έχει δυσκολία έκφρασης, ρώτησε τον σε επιμέρους τομείς της ζωής του. Δεν αντέχω τους ανθρώπους που τους ρωτάς τα νέα τους και σου λένε «α, τίποτα, τα ίδια, δεν έχω να πω κάτι». Άμα δεν πεις και μια κουβέντα και δεν μοιραστείς κάτι, τότε και δεν έχεις κανένα ενδιαφέρον για να σε κάνει ο άλλος παρέα αλλά και το να θες μόνο να ακούς, αργά ή γρήγορα φέρνεις τον άλλον σε θέση άμυνας. Δεν αρκεί μόνο να ρωτάει κάποιος αλλά και να θέλεις να πεις και δύο λόγια. Επίσης δεν μπορεί σε μια φιλία να παίρνει τηλέφωνο μόνο ο ένας. Εντάξει, δεν λέω να τα βάλεις και στη ζυγαριά αλλα να υπάρχει αμοιβαιότητα. 


Το τρίτο και τελευταίο στάδιο είναι η ανιδιοτελής χαρά. Άμα πετύχεις κάτι και βλέπεις μια αντίδραση με στόχο να υποβαθμιστεί αυτό που κατάφερες και να αποδοθεί σε μια συγκυρία ή σε μια συνθήκη, παρέα άμα θες κάνε αλλά φίλος δεν είναι. Στη δυστυχία σου είναι πιο πιθανό να βρεις υποστήριξη γιατί ο άλλος υποσυνείδητα σκέφτεται πως είναι σε καλύτερη μοίρα από εσένα. Στην χαρά και στο κατόρθωμα όμως οι μάσκες πέφτουν. 

Αν τα ανωτέρω στάδια έχουν συμβεί και τα έχεις εξακριβώσει, τότε πάμε στην ποιότητα της φιλίας. 


Φίλος είναι αυτός που μπορείς να τον πάρεις τηλέφωνο στις 4 το πρωί για να του ζητήσεις βοήθεια είτε ψυχολογική είτε υλική. Αν βρεθείς σε ανάγκη και το σκέφτεσαι, άσε μην ενοχλήσω, και θα με βρίσει και δεν είναι πρέπον, άφησέ το καλύτερα. 


Φίλος είναι αυτός στον οποίο είσαι ο εαυτός σου. Αν σκέφτεσαι και προσέχεις πως θα εκφραστείς, τον κώδικα επικοινωνίας, μην παρεξηγηθείς, μην παρερμηνευθείς και που να εξηγείς μετά, πως θα εκφέρεις την ειλικρινή σου άποψη, αν καταφεύγεις σε διπλωματίες πνίγοντας τις θέσεις σου, τότε δεν είναι φίλος σου. Είναι μια κοινωνική συναναστροφή. 


Τέλος, το κλασικό και αξεπέραστο κλισέ, ότι ο φίλος σου είναι αυτός στον οποίο λες τον πόνο σου, τη χαρά σου, την ευτυχία, τα προβλήματα, και τη λύπη σου


 Είμαι σίγουρος πως αυτή τη στιγμή σκέφτεσαι και άλλα : Όπως τα κοινά ενδιαφέροντα και τα χόμπι. Όχι ! Αν είναι μόνο τα χόμπι τότε η φιλία είναι αδύνατη και σπάει δι ασήμαντον αφορμήν. Η βάση της ανθρώπινης επαφής είναι τα παραπάνω και όλα τα άλλα που μπορείς να μοιραστείς …εσωκλείονται !

Σάββατο 18 Φεβρουαρίου 2017

THAT’S POLITICS




…..συνηθίζει να λέει ένας παλιός καλός φίλος που ξέρει τα κομματικά παιχνίδια όσο λίγοι. 

Χθές νωρίς το πρωί, ο Άδωνις Γεωργιάδης εξήγγειλε πως τον είχαν προσκεκλημένο στην γνωστή εκπομπή του Γιώργου Παπαδάκη «ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΕΛΛΑΔΑ» στον ΑΝΤ1

Στο πάνελ ήταν η υποστηρικτής του Σύριζα Χριστίνα Κοραή και ο υποστηρικτής του Σύριζα Βαγγέλης Παπαδημητρίου, δημοσιογράφος της ΕΡΤ παρακαλώ. 

Ήταν να έρθει και ο Ζουράρις αλλά κάπου μπέρδεψε το δρόμο και δεν εμφανίστηκε. 

Ξεκίνησαν με την επικαιρότητα και από ένα σημείο άρχισα να μετράω. Δεν μίλησε ούτε 10’’ χωρίς να πεταχτεί κάποιος να τον διακόψει, να του φωνάξει, να αλλάξει την κουβέντα και να μην τον αφήσει να απαντήσει. 

Στο επόμενο κομμάτι της εκπομπής, ενώ η Ελλάδα καίγεται, η εποχή είναι τόσο κρίσιμη, βρισκόμαστε σε μια τεράστια παρακμή – από το κάψιμο των τρόλεϊ, μέχρι τον ξυλοδαρμό του καθηγητή Συρίγου, ξέρεις ποιο ήταν το θέμα;;;

Τι έλεγε ο Άδωνις Γεωργιάδης το 2008 για τον Προκόπη Παυλόπουλο και το 2009 για τον Κώστα Καραμανλή !!!

Συνεχής επίθεση γιατί είχε πάει στα νιάτα του στην Πολιτική Άνοιξη και γιατί ήταν στο ΛΑΟΣ. Μα καλά, αυτά ενδιαφέρουν;;; 

Να τον διακόπτουν συνέχεια, να μην τον αφήνουν να ολοκληρώσει ούτε μια φράση, τρεις εναντίον ενός. Αντικειμενική δημοσιογραφία. Δημοκρατία. Ήθος. 

Για να τελειώνουμε : 

Είναι απολύτως φυσιολογικό όταν είσαι βουλευτής του ΛΑΟΣ, να κάνεις κριτική στη ΝΔ. Δηλαδή τι περίμενε ο Παπαδάκης και συν αυτώ Συριζαίοι, να είναι στο ΛΑΟΣ και λέει πόσο υπέροχο κόμμα είναι η ΝΔ;

Μήπως άλλαξαν οι απόψεις του για την οικονομία; 

Μήπως έπαψε να πιστεύει πως χρειαζόμαστε μεταρρυθμίσεις;   

Μήπως διαφοροποιήθηκαν οι θέσεις του στα κοινωνικά ζητήματα; 

Στο κάτω κάτω της γραφής, πάνω από 75 βουλευτές όλη αυτή την περίοδο άλλαξαν κόμμα, ανεξαρτητοποιήθηκαν και μόλις τρεις ήταν που παραιτήθηκαν και από βουλευτές και επέστρεψαν την έδρα τους στον κόμμα τους. 

Ο Δαμαβολίτης με τους ΑΝΕΛ, ο Σακελλαρίδης του Συριζα και ο Άδωνις Γεωργιάδης με το ΛΑΟΣ. Έμεινε εκτός βουλής έχασε λεφτά και επανεξελέγη με σταυρό. 

Ξαναέγιναν εγκλογές και ξαναβγήκε με 73.000 σταυρούς ! 

Ήταν υπουργός υγείας, σε ένα πολύ δύσκολο πόστο, όλοι τον έβριζαν και μόλις έφυγε με τον ανασχηματισμό, όλοι έλεγαν πόσο καλός υπουργός ήταν και πόσο πολύ εργάστηκε.

Έθεσε την υποψηφιότητα του στις εσωκομματικές εκλογές της ΝΔ και κατέγραψε ένα σημαντικό ποσοστό. 

Προς τι λοιπόν αυτή η αναμόχλευση; 

Δεν έχω δει ποτέ ο Παπαδάκης να κάνει κάτι αντίστοιχο στον Πάνο Καμμένο που τον φιλοξενεί κάθε λίγο και λιγάκι. Δεν είδα να κάνει κάτι αντίστοιχο στο μισό Σύριζα που ήρθε από το ΠΑΣΟΚ. 

Πέρασε η ώρα, στην χώρα μας όλα κυλούν υπέροχα, προβλήματα δεν έχουμε και αυτό που πρέπει να λύσουμε είναι γιατί ο Γεωργιάδης πήγε απο το ΛΑΟΣ στη ΝΔ και τι έλεγε το 2008 για τον νυν προέδρο της δημοκρατίας. 

Ο Παπαδάκης ξέχασε πως παραλίγο να τον κλείσουν τον ΑΝΤ1. Εξακολουθεί να κολακεύει την παρούσα κυβέρνηση με αθλιότητες κάνοντας εμετική και μεροληπτική δημοσιογραφία. 

Ο ορισμός της αλητείας ή αλλιώς thats politics…..

Πέμπτη 16 Φεβρουαρίου 2017

ΑΝ ΑΝΑΡΩΤΙΕΣΑΙ



Αν αναρωτιέσαι γιατί έχει πιστούς φίλους

Αν αναρωτιέσαι γιατί υπάρχουν πολλοί που δεν στέκονται στη χροιά της φωνή του. Δεν τους νοιάζει.

Αν αναρωτιέσαι γιατί στις εσωκομματικές εκλογές της Νέας Δημοκρατίας εκεί που πολλοί πίστευαν ότι η υποψηφιότητα του θα έπιανε πάτο αλλά κατήγαγε ένα αξιοσημείωτο ποσοστό όντας μόλις 3 χρόνια στο κόμμα. 

Αν  αναρωτιέσαι γιατί το ρεύμα του στην κοινωνία συνεχώς αυξάνεται και όσοι τον παραδέχονται είναι διαρκώς περισσότεροι.

Αν αναρωτιέσαι γιατί παρά την υπερέκθεση του στα ΜΜΕ, την αιχμηρότατη σάτυρα, τα φίλια πυρά, παραμένει εξαιρετικά δημοφιλής

Είναι γιατί είναι ο μόνος, Ο ΜΟΝΟΣ πολιτικός που έχει το θάρρος να πει τα αυτονόητα. Αυτά που όλοι λέμε μεταξύ μας αλλά δεν τολμάμε να τα πολυφωνάξουμε για να μη μας πουν φασίστες, χουντικούς, αστυνομολάγνους. 

ΕΙΝΑΙ Ο ΜΟΝΟΣ ΠΟΥ ΣΗΚΩΝΕΙ ΤΟ ΑΝΑΣΤΗΜΑ ΤΟΥ ΣΕ ΜΙΑ ΕΛΛΑΔΑ ΤΗΣ ΠΑΡΑΚΜΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΣΗΨΗΣ. 

ΙΔΟΥ :