ΤΟ ΚΟΡΙΤΣΑΚΙ ΜΕ ΤΟ ΚΑΡΠΟΥΖΑΚΙ

 

 Πριν από λίγες ημέρες γιορτάσαμε το ΟΧΙ, στο Έπος του 1940 και γίνεται θεσμός κάθε χρόνο και ένα παρατράγουδο από αυτά που θα έβρισκαν σίγουρη θέση σε πάνελ της Αννίτας Πάνια, συνέβη και φέτος. Δυστυχώς είδαμε ένα πανέμορφο κορίτσι, με πάρα πολύ στόκο στον εγκέφαλο. Κρατούσε την Ελληνική Σημαία και έφερε σηματάκι με το καρπουζάκι που συμβολίζει τα χρώματα της παλαιστινιακής σημαίας.

 

1.   Στις Εθνικές γιορτές, τιμούμε τους ήρωες που έδωσαν το αίμα τους και τη ζωή τους για την πατρίδα. Δεν είναι  για σηματάκια με καρπουζάκια, την αγαπημένη μας ποδοσφαιρική ομάδα και τον λατρεμένο μας τραγουδιστή.

2.   Όταν κρατάς την Ελληνική Σημαία, για την οποία έχουν δώσει τη ζωή τους εκατομμύρια άνθρωποι, δεν είναι πλάκα, ούτε χαβαλές, ούτε ακτιβισμός. Όταν πας για καφέ ή για ποτό, φορά ότι θες. Αν δεν σου αρέσει η Ελληνική Σημαία, είτε γιατί έχει άλλη καταγωγή, είτε γιατί δεν καταλαβαίνεις τι σημαίνει, να μην την κρατάς. Δεν σε υποχρέωσε κανείς.

3.   Ας του εξηγήσει κάποιος αυτού του κοριτσιού πως το προμο στο καρπουζάκι  σημαίνει πως στη χώρα που υποστηρίζει, η ιδία θα φορούσε μπουρκα, τσαντορ, θα είχε ήδη 2-3 παιδιά, στόμα θα είχε αλλά μόνο για να τρώει και η αξία της θα ήταν ισης με μιας κατσαρόλας. Μη σου πω ότι η κατσαρόλα στο καθεστώς της Χαμας είναι πιο σημαντική.

Βέβαια θα μου πεις ποιος να το εξηγήσει. Το προφανές είναι πως το σπίτι από το οποίο προέρχεται το κορίτσι αυτό είναι βόθρος.

Όταν το είπα σε έναν φίλο, μου απάντησε «έλα ρε Suspect, βαρύ είναι αυτό που λες. Όχι και βόθρος».

Εκεί φτάσαμε του απάντησα.

Να σε σοκάρει αυτό και όχι η αδιανόητη ασέβεια στο Έπος του 40 στο οποίο υποκλίθηκε ολόκληρος ο Δυτικός Κόσμος και θαύμασε τον ηρωισμό μας, για να έρθει σήμερα ένα πυροβολημένο με αχρείους γονείς να νομίζει ότι κάτι κάνει και να μη μιλάμε κιόλας.

Διάβασε λίγο φίλε μου τι ακριβώς σήμαινε τότε ο ηρωισμός των Ελλήνων, τι μήνυμα έδωσε παγκοσμίως όταν οι Ευρωπαϊκές πόλεις έπεφταν σαν τραπουλόχαρτα και τι σήμαινε να δαπανηθούν οι γερμανικοί πόροι στην Ελλάδα.

Για να έρθει το κοριτσάκι με το καρπουζακι…

Αυτά όμως συμβαίνουν γιατί όταν το μνημείο του Αγνώστου Στρατιώτη γίνεται τσαντήρι, όταν κάποιοι χλιμίτζουρες κρεμάνε πανό στον Ιερό Βράχο της Ακρόπολης, έτσι και στην παρέλαση η άλλη έβαλε καρπουζάκι. Σάμπως τιμωρείται κανείς;

Σε ένα σοβαρό κράτος αυτό δεν θα είχε περάσει ντούκου. Γιατί του χρόνου κάποιος άλλος θα βάλει φανέλα Ελ Κααμπί ή I love Kiamos. Αλλά στην Ελλάδα τι περιμένεις. Για να μη μας κράξουν στο Χ οι πληρωμένοι λογαριασμοί προπαγάνδας, κάνουμε πως δεν είδαμε...

Υγ. Τη φωτογραφία δεν την τράβηξα εγω. Την βρήκα στον ηλεκτρονικό τύπο.

ΡΗΜΑΔΙΑ ΟΛΑ

 

Δεν με ενδιαφέρουν οι ελληνόφωνοι που το κάνουν σκόπιμα. Αυτοί είναι επαγγελματίες. Με νοιάζουν οι αφελείς συναισθηματικοί που παρασύρονται. Κάποια πράγματα έχουν το συμβολισμό τους και δεν τα αγγίζουμε. Αυτά ακριβώς που οι ελληνόφωνοι θέλουν να ευτελίσουν.

Το μνημείο του Αγνώστου Στρατιώτη δεν το κάνουμε τσαντήρι. Ούτε προσφέρεται για διαδηλώσεις, ούτε για είτε αληθινές είτε ψεύτικες απεργίες πείνας.

Ο Ιερός Βράχος της Ακρόπολης δεν χρειάζεται βλακώδη πανό και χλιμίτζουρες με ντουντούκες.

Τα αγάλματα των Σπουδαίων του Έθνους δεν είναι πεδίο για ασκήσεις μουντζούρας.

Οι Εκκλησίες μας δεν είναι για πάρτι.

Ελληνόφωνοι, μισθοφόροι λαθρομετανάστες και πλουσιόπαιδα για να διασκεδάσουν την πλήξη της ευμάρειας. Δυστυχώς και χαζούληδες που συναινούν στην ασχήμια πιστεύοντας ότι η σήψη και η παρακμή θα τους ευνοήσει. Η πανίσχυρη woke κουλτούρα που πληρώνει καλά. Influencers, δημοσιογράφους και αναρίθμητους λογαριασμούς στο Χ που όποιος τολμήσει να πει ότι μετά την Κυριακή έρχεται η Δευτέρα, μπαίνει στη διόπτρα και βρίσκει κάθισμα στον ψυχίατρο.

Όταν στις άλλες χώρες τα σύμβολα κάθε Έθνους φυλάσσονται «οι άνθρωποι είναι πολιτισμένοι». Αν γίνει αυτό στην Ελλάδα, «είμαστε οπισθοδρομικοί, χουντικοί και αστυνομοκράτες».

Πρέπει όμως και η συντεταγμένη πολιτεία να λειτουργήσει και με σοβαρότητα γιατί υπάρχει διάχυτο αίσθημα αδικίας που ουσιαστικά ενισχύει κάθε είδους παρεκτροπή. Αν το πολιτικό προσωπικό δεν μπορεί να ανταποκριθεί σε αυτά για τα οποία εξελέγη, θα πρέπει να αντικατασταθεί. 

Όταν σε μια χώρα διασύρονται τα σύμβολα της, η πνευματική της εξαθλίωση είναι μονόδρομος.

Οι ελληνόφωνοι από τη μια δυσαρεστούνται γιατί δεν καταφέρνουν να πετύχουν την απόλυτη ισοπέδωση όπως επιδιώκουν και οι κανονικοί άνθρωποι αηδιάζουν γιατί μερικοί τύποι κάνουν ότι γουστάρουν χωρίς καμία επίπτωση..

ΡΗΤΑ και ΓΝΩΜΙΚΑ part 106

 

Το σχόλιο του Suspect για την ανθρώπινη συμπεριφορά:

Ανεξάρτητα από τις εποχές, τα μέσα και τα δίκτυα ένας εξαιρετικά αποτελεσματικός τρόπος για να αισθανθείς καλύτερα είναι να φερθείς υποτιμητικά σε έναν συνάνθρωπο σου

 

Συνήθως η φράση «είμαι απλά ο εαυτός μου» είναι η απάντηση σε μια αγενή, επιθετική και αδιάκριτη συμπεριφορά.

 

Ο εγκέφαλος καταγράφει τις απειλές πιο έντονα από τις αποκαταστάσεις

 

 

Να φαίνεσαι αδύναμος όταν είσαι δυνατός και δυνατός όταν είσαι αδύναμος

Σουν Τζου

 

Πέντε ελαττώματα επικίνδυνα για έναν στρατηγό: Αν είναι παράτολμος, οι άντρες του θα σκοτωθούν. Αν είναι δειλός, ο στρατός του θα αιχμαλωτισθεί. Αν είναι οξύθυμος, θα αντιδρά από θυμό. Αν είναι υπερόπτης, μπορεί να εξαπατηθεί. Αν είναι δεμένος με τους άντρες του, θα διστάσει την κρίσιμη στιγμή

Σουν Τζου

 

 

Το έγκλημα το τελεί ο δράστης κι όχι το κακό σύστημα ή η άδικη κοινωνία. Το αρνητικό πλαίσιο δεν αίρει την προσωπική ευθύνη

 

 

Στρατηγική με τακτικούς ελιγμούς είναι ο πιο σίγουρος δρόμος για τη νίκη.

Τακτικοί ελιγμοί χωρίς στρατηγική, είναι ο θόρυβος πριν την ήττα

Σουν Τζου

 

Οι αρχές της στρατηγικής είναι να ξέρεις το πεδίο μάχης, να ξέρεις τις δυνάμεις του αντιπάλου σου και να κάνεις κάτι που ο αντίπαλος σου δεν περιμένει

Σουν Τζου

 

Η μετάνοια του εγκληματία για το έγκλημά του δεν συνεπάγεται ότι το θύμα δεν θυμάται αυτά που βίωσε

 

 

Μη συγκαλείτε ποτέ πολεμικό συμβούλιο, αλλά να παίρνετε τη γνώμη του καθενός, ιδιαιτέρως

Ναπολέων Βοναπάρτης

 

Το μισό μιας νίκης είναι η επιλογή του πεδίου μάχης.

Το άλλο μισό είναι η επιλογή της κατάλληλης στιγμής

Jacques Deval

 

Μην καταλαμβάνεις μια θέση που είναι απομονωμένη και αποκομμένη από πόρους 

Σουν Τζου

 

Αν ο αντίπαλος σου προτείνει ισοπαλία, προσπάθησε να καταλάβεις γιατί θεωρεί ότι είναι σε χειρότερη θέση

Nigel Short

 

Αυτός που είναι καλός στην τακτική ξέρει τι πρέπει να κάνει όταν υπάρχει κάτι να κάνει. Αυτός που είναι καλός στη στρατηγική, ξέρει τι πρέπει να κάνει όταν δεν υπάρχει τίποτα να κάνει

Gerald Abrahams

ΠΑΡΙΣ ΡΟΥΠΟΣ

 

Παγκοσμίως άγνωστος stand up comedian που αποφάσισε να γίνει απότομα διάσημος. Όπως και τόσοι άλλοι που προσπάθησαν να προκαλέσουν ντόρο, έπαιξε το ονοματάκι τους για λίγο και μετά επέστρεψαν στα γνωστά τους λημέρια. Αγαπημένο πεδίο, ο υπόνομος των κοινωνικών δικτύων, το Χ, θα κάνει ένα κύκλο μιας ημέρας και μετά ποιος θα τον θυμάται…

Αν και το Πάρις Ρούπος για αλβανικό μου κάνει, δεν με νοιάζει και τόσο τι λέει για την ελληνική σημαία. Αυτό που θέλω να σχολιάσω είναι η υποκρισία της αριστερίζουσας εθνομηδενιστικής θολοκουλτούρας του τίποτα. Αυτή που δημιουργεί κλίμα στα σόσιαλ επειδή διαθέτει στρατιές άεργων καλοπληρωμένων  άχρηστων, που δημιουργούν 200 λογαριασμούς ο καθένας και «εκφράζουν την κοινωνία».

Δεν μπορεί όταν κάνει ένα αστείο ο Μάρκος Σεφερλής ή ο Σίλας Σεραφείμ να τον στήνουν στα 5 μέτρα και να τον πυροβολούν, ενώ το Ρούπος να είναι ο ήρωας της ελευθερίας.

Δεν μπορεί να βεβηλώνουμε την Ορθοδοξία μας στην Εθνική Πινακοθήκη και να είναι τέχνη. Ή την Ελληνική σημαία για την οποία έγιναν τεράστιες και ανυπέρβλητες θυσίες, να την κάνει σουρωτήρι ένας Ρούπος.

Η αριστερίζουσα εθνομηδενιστική θολοκουλτούρα του τίποτα ανέχεται αστειάκια με τους Παλαιστινίους;;; 

Με τους gay;;; 

Με την κομμουνιστική ιδεολογία που κοροϊδεύει τους ανθρώπους και σε όποιον τόπο εφαρμόστηκε, επικράτησε η πείνα και ο θάνατος;

Αυτό το Ρούπος θα έκανε πλακίτσα με το Κοράνι;; 

Με μια σημαία ενός Ισλαμικού κράτους;; 

Με τη Χαμάς;; 

Με τη σημαία του Αλβανικού κράτους;;

Προφανώς όχι γιατί εκεί πέφτει τσεκούρι. Στην Ελλαδίτσα όμως βρίσκουμε και τα κάνουμε.

Που θέλω να καταλήξω :

Ναι στην ελευθερία του λόγου.

Δεν τα ισοπεδώνουμε όλα. Σύμβολα, ιερά και όσια δεν είναι αντικείμενο επίδειξης εγκεφαλικής αναπηρίας και μαυροψυχίας.

Δεν με νοιάζει τι είπε σε ένα stand up ένας χλέμπουρας. Θα παίξει λίγο το όνομα του και μετά θα ξαναγυρίσει στη χωματερή του.

Το κήρυγμα όμως αντιφασισμού από τους κατεξοχήν και εξ ορισμού φασίστες, δεν αντέχεται.

Υγ. Α ρε Ερντογάν που σας χρειάζεται….

ΚΑΤΙ ΓΙΝΕΤΑΙ ΜΕ ΤΟ ΝΕΡΟ

 

Οι περισσότεροι ζούμε στην Αθήνα οπότε τα περιφερειακά νέα κάπου περνάνε στα ψιλά.

Ήμουν στο Πόρτο Χέλι. Μεγάλα προβλήματα με την υδροδότηση και οι κάτοικοι προτιμούν το εμφιαλωμένο.

Πήγα στην Άρτα. Ένας νομός που κατά 80% είναι ορεινός και βρέχει και η υδροδότηση έχει πρόβλημα και μου συνέστησαν να πίνω εμφιαλωμένο.

Πήγα στην Πρέβεζα. Κόβανε το νερό, ήταν σε αντιπαράθεση από ότι μου έλεγαν με τη Λευκάδα, έστελναν ανθρώπους για να κρατάνε τη βάνα ανοιχτή, τραγέλαφος !

Έχω φίλους στο μέτωπο του νομού Κορινθίας. Από Βραχάτι, Κιάτο, Ξυλόκαστρο. Μεγάλα προβλήματα με διακοπές για αρκετές ημέρες και με το σκεπτικό «νερό να έχουν τα ξενοδοχεία και τα εξοχικά στην παραλία και όλοι οι άλλοι…»

Η διαφθορά, η σήψη και η παρακμή στην Ελλάδα δεν αφορά μόνο το κοινοβούλιο. Είναι κάθετη.

Η τοπική αυτοδιοίκηση επιμένει να δίνει ένα σκασμό λεφτά «στον πολιτισμό» που σημαίνει λαϊκοποπ σκυλολέο συναυλίες και πανηγύρια παραδοσιακής μουσικής με ηλεκτρικές κιθάρες και σινθεσαϊζερ.

Χρόνια ολόκληρα είχα βαρεθεί να ακούω για την ορθή διαχείριση του νερού που δεν κάναμε και το πρόβλημα είναι μπροστά μας.

Δυστυχώς αγρόν ηγοράζουμε καθώς τα ρίχνουμε στον «υπερτουρισμό».

 

Παραμύθια αυτοπαρηγοριάς   

Η Ρώμη μαζεύει ετησίως τους τουρίστες που έχει όλη η Ελλάδα και κλαιγόμαστε. Το σύνδρομο της τοπικής κοινωνίας που από τη μια ενοχλείται από τους επισκέπτες αλλά χάρη σε αυτούς οι ντόπιοι:

Κάνουν μεροκάματα συντήρησης στα εξοχικά

Πουλάνε προϊόντα – ως επί το πλείστον μαύρα

Εργάζονται οι ίδιοι με μισθό

Ανοίγουν επιχειρήσεις

Ανεβαίνει η αξία της περιοχής με πολλές προεκτάσεις

Αλλά κατά τα άλλα, «ο υπερτουρισμός» φταίει και όχι η δική μας οργάνωση και διαχείριση.

Πρέπει να σοβαρευτούμε έστω και τώρα που είναι αργά.

ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΑΠΟ ΤΟ ΓΕΡΟΝΤΙΚΟ part 4

 

Ø  Είπεν ο Αββάς Αντώνιος: Γνωρίζω μοναχούς οι οποίοι μετά από πολλούς κόπους εξέπεσαν και έφθασαν εις παραφροσύνην, δια το ότι ήλπισαν εις τον ιδικό των αγώνα και με τον λανθασμένον συλλογισμόν καταφρόνησαν την εντολήν εκείνου όπου είπεν: Επερώτησε τον πατέρα σου και θα σε πληροφορήση. 

Ø  Επεσκέφθη κάποτε ο μακάριος Θεόφιλος ο αρχιεπίσκοπος τον Αββάν Αρσένιον, μαζί με κάποιον εξουσιαστήν. Ηρώτα δε τον γέροντα δια ν’ ακούσουν από αυτόν λόγον ωφελείας. Και αφού εσιώπησεν ολίγον ο γέρων απεκρίθη εις αυτόν: Και αν εάν σας ειπώ, θα τηρήσετε; Οι δε υπεσχέθησαν ότι θα τηρήσουν. Και τους είπε ο γέρων: Όπου αν ακούσετε ότι είναι ο Αρσένιος, μη πλησιάσετε.

Ø  Είπεν ο Αββάς Δανιήλ ότι μας διηγήθη ο Αββάς Αρσένιος, τάχα διά κάποιον άλλον όμως δε αυτός ήτο. Ότι ενώ εκάθετο ένας γέρων εις το κελλίον του, του ήλθε φωνή όπου έλεγεν: Έλα και θα σου δείξω τα έργα των ανθρώπων. Και σηκωθείς εβγήκεν έξω και τον έφερεν εις ένα τόπον, και έδειξεν ένα Αιθίοπα ο οποίος έκοπτε ξύλα, και έκαμε μεγάλο φορτίον. Εδοκίμαζε δε να το σηκώση και δεν ημπορούσε και αντί να αφαιρέση από αυτό, πάλιν έκοπτε ξύλα και επρόσθετεν εις το φορτίον και τούτο έκαμνε πολύν καιρόν. Και αφού επροχώρησεν ολίγον, του έδειξεν άνθρωπον ο οποίος εστέκετο επάνω από πηγάδι, και έβγαζε νερόν από αυτό και το έβαλλεν εις δεξαμενήν τρυπημένην και το ίδιον νερόν χύνετο εις το πηγάδι. Και του λέγει πάλιν: Έλα να σου δείξω άλλο. Και βλέπει ναόν των ειδώλων και δύο άνδρας οι οποίοι εκάθοντο εις άλογα και εκρατούσαν ξύλον πλαγίως, ο ένας απέναντι του άλλου. Ήθελαν δε να έμβουν δια της θύρας και δεν ημπορούσαν, διότι το ξύλον ήτο πλάγιον και δεν εταπεινώθη ο ένας όπισθεν του άλλου, δια να φέρη το ξύλον κατ’ ευθείαν και δια τούτο έμειναν έξω από την θύραν. Αυτοί είναι λέγει, εκείνοι όπου κρατούν ωσάν ζυγόν δικαιοσύνης με υπερηφάνειαν και δεν εταπεινώθησαν δια να διορθώσουν τους εαυτούς των και περιπατήσουν την ταπεινήν οδόν του Χριστού δια τούτο και μένουν έξω από τη βασιλεία του Θεού. Εκείνος δε, όπου κόπτει ξύλα είναι άνθρωπος με αμαρτίες πολλές και αντί να μετανοήση, άλλας παρανομίας προσθέτει επάνω εις τας αμαρτίας του. Και εκείνος όπου εβγάζει τον νερόν, είναι άνθρωπος όπου κάμνει μεν έργα καλά. Επειδή όμως είχε ανακατωμένα εις αυτά και κακά, με αυτό έχασε τα καλά του έργα. Πρέπει λοιπόν να προσέχη πας άνθρωπος εις τα έργα του, δια να μη κοπιάση ματαίως.

Ø  Έλεγεν ο Αββάς Δανιήλ, ότι όταν έμελλε να κοιμηθή, μας παρήγγειλε, λέγων:  Μη φροντίσετε να κάμετε τραπέζια ελεημοσύνης δι εμέ. Διότι εάν εγώ έκαμα δια τον εαυτόν μου ελεημοσύνην, αυτήν έχω να εύρω.

ΕΘΝΙΚΗ ΕΛΛΑΔΟΣ ΓΕΙΑ ΣΟΥ – Η ΔΙΚΑΙΩΣΗ ΤΩΝ ΑΔΙΚΗΜΕΝΩΝ

 

Καλά το πανηγυρίσαμε, καλά το χαρήκαμε αλλά ξέρεις πως σε αυτή τη μεριά του διαδικτύου θα διαβάσεις μια αληθινή άποψη που δεν έχει παράπλευρα οφέλη, ούτε αποσκοπεί σε κάτι.

Γράφω ότι βλέπω κατά πως μου κόβει και το πολύ πολύ να είναι λάθος. Φυσιολογικά, κάποια θα σου αρέσουν και κάποια όχι. Και πάλι φίλοι είμαστε.

Το χάλκινο μετάλλιο ήρθε κυρίως γιατί μας ευνόησαν οι παρακάτω συγκυρίες:

Α) Δύο από τα φαβορί, χαιρέτησαν νωρίς. Οι Σέρβοι απορρυθμίστηκαν με τον τραυματισμό του Μπογκντάνοβιτς και ενδεχομένως να πίστεψαν ότι στον αγώνα τους με τη Φινλανδία, τους αρκούσε η φανέλα. Οι δε Γάλλοι που κατέβασαν τη μισή ομάδα αλλά και πάλι ήταν σπουδαίοι, έχασαν από τους Γεωργιανούς που έδωσαν τη μάχη της ζωής τους.

Β) Πρώτη φορά είδα μια τόσο κακή Ισπανία. Θα μου πεις ότι έκαναν ότι αναγκαστικά θα κάνουμε και εμείς προσεχώς. Εκ βάθρων ανανέωση. Το γεγονός όμως είναι πως δύσκολα θα τους ξαναπετύχουμε τόσο χάλια. Που και πάλι δηλαδή, την ψυχή μας έβγαλαν μέχρι να τους καταβάλλουμε.

Γ) Η πρώτη καλή ομάδα που συναντήσαμε, με πληρότητα και λύσεις κοντά και μακριά από το καλάθι ήταν η Τουρκία με την οποία κλατάραμε. Μέχρι τότε τι κάναμε; Περάσαμε από έναν όμιλο της πλάκας. Μετά βρήκαμε μπροστά μας το μαχητικό αλλά τίποτα παραπάνω εδώ και πολλά χρόνια Ισραήλ. Μετά μια Λιθουανία που είχε κορμιά όπως αυτό του σπουδαίου Βαλαντσιούνας αλλά με μικρής αξίας περιφερειακούς παίκτες. Θα μου πεις βέβαια πως Μαρτσιουλιόνις και Γιασικεβίτσιους δεν βρίσκονται κάθε μέρα.  

Η αμέσως επόμενη καλή ομάδα που βρήκαμε στο διάβα μας ήταν η Φινλανδία η οποία είναι καλύτερη από τη δική μας και στα επόμενα χρόνια θα πρωταγωνιστήσει.

Γιατί όμως κερδίσαμε;

Α) Γιατί είμαστε πιο έμπειροι. Για αυτούς ήταν ο πρώτος τους μικρός τελικός. Οι δικοί μας έχουν παίξει σε μεγάλες διοργανώσεις, και με την Εθνική και στην Ευρωλίγκα, έχουν ατσαλώσει από τα Ολυμπιακός – Παναθηναϊκός και είναι μεγαλύτεροι σε ηλικία

Β) Γιατί οι διαιτητές μας άφησαν στην αρχή να παίξουμε πολύ επιθετική άμυνα, μας έδιναν και τις βολές, αλλά προς το τέλος το μετάνοιωσαν και είπαν να το ισορροπήσουν. Πάλι καλά που είχαμε προλάβει να πάρουμε τη διαφορά

Γ) Γιατί επιτέλους πλαισίωσαν τον Γιάννη επιθετικά, δύο παίκτες αντί για έναν ή κανέναν. Οπότε βάλαμε 92 πόντους.

Δ) Γιατί όπως εξελίχθηκαν τα πράγματα στο τέλος, νομίζω πως ο Θεός αποφάσισε πως είναι κρίμα ο Γιάννης που μας κάνει τη χάρη να έρχεται, να επιστρέψει για μια ακόμα φορά στην Αμερική με άδεια χέρια. Το άγχος της επιτυχίας μας έπνιξε και κάναμε απανωτά λάθη. Σε αυτό το σημείο είδα και την αδράνεια του Σπανούλη. Δεν μπορεί να χάνεις προβάδισμα 17 πόντων και απλώς να το παρακολουθείς. Περιμένω να τον  δω με τη Μονακό τι θα κάνει φέτος. Ναι, τώρα το γράφω αυτό που ο συμπαθέστατος, και εξαιρετικός  Kill Bill έχει το μετάλλιο. Στο σημείο που κάνουν την τελευταία αντεπίθεση τους, εκεί ήθελα να δω μια καλύτερη διαχείριση από έναν άνθρωπο που παρόμοιες καταστάσεις τις έχει ζήσει στο έπακρο. Επίσης με την Τουρκία, όταν βλέπεις ότι ο Γιάννης δεν τρέχει να μαρκάρει στο τρίποντο και ο Οσμάνι σου έχει βάλει ήδη 3, κάτι πρέπει να κάνεις. Τελικά ο Τούρκος σούταρε μόνος του, έκανε το παιχνίδι της ζωής του με 28 πόντους και 6/8 τρίποντα και μας καθάρισε. Στον τελικό με τη Γερμανία, ο Οσμάνι έβαλε …τρεις!

 

Τι πραγματικά όμως μας δίνει αυτό το μετάλλιο; Αυτή η τρίτη θέση τι μας προσφέρει;

Α) Μεγάλη χαρά που είχαμε χρόνια να γευθούμε.

Β) Μια βαθιά ανακούφιση, ανάσα και λύτρωση για τη συνέχεια που δεν θα είναι καλή. Κάτι να θυμόμαστε, να παρηγοριόμαστε.

Γ) Το εισιτήριο του Γιάννη για να μας ξανάρχεται. Ακόμα και ο τελευταίος άσχετος με το μπάσκετ καταλαβαίνει πως χωρίς τον Γιάννη, ούτε από τον όμιλο δεν θα περνάγαμε. Θυμίζω πως με τη Βοσνία χάσαμε.

Δ) Κάποιοι παίκτες που εύκολα λένε το όχι στην πρόσκληση της Εθνικής Ομάδας, τώρα θα τους είναι λίγο πιο δύσκολο.

Ε) Επειδή είμαστε τοξικός και μίζερος λαός, στα επόμενα που δεν θα πάνε καλά, διάφοροι τυχάρπαστοι θα κράζουν στα δίκτυα για να νοιώσουν καλύτερα από τη δική τους μίζερη ζωή, θα υπάρχει ένας αντίλογος.

ΣΤ) Κερδίζουμε χρόνο στις επόμενες αποτυχίες μπας και βρεθούν άλλα 2-3 παιδιά που να μπορούν να σταθούν σε υψηλό επίπεδο.

Και μετά; Θα ακολουθήσουν ανάλογες επιτυχίες;

Όχι. Ξεκάθαρα όχι.

Οι λόγοι είναι :

 Στην επόμενη διοργάνωση ο Σλούκας που απεδείχθη πολύ σημαντικός, θα είναι 38 ετών. Άσχετα αν τον παρακαλάνε οι δημοσιογράφοι, δεν νομίζω πως θα παίξει. Είδαμε όλοι πως με τη Φινλανδία, στο τέλος ο Κώστας δεν άντεχε ούτε λεϊ απ να βάλει. Ακόμα και στις κρίσιμες βολές, τη μια την έχασε. Μετά τις έβαλε ο Γιάννης και το ξεχάσαμε. Ο Παπανικολάου θα είναι και αυτός 37. Ίσως πάει αλλά για τα αποδυτήρια. Ο Καλάθης – που θα ήταν αυτός εκεί αντί του Κατσίβελη – θα είναι και αυτός 38. Ακόμα και ο Θανάσης θα είναι και αυτός 35, αλλά αυτός θα έρθει. Όμως στον αγώνα δεν θα μπορέσει να βοηθήσει.

Άρα λοιπόν  το πρώτο κομμάτι έχει να κάνει με τους παίκτες που θα αποχωρήσουν.

Το δεύτερο είναι ο κορμός που μένει.

Ο Λαρεντζάκης δεν μπορεί. Ο Τολιόπουλος με τον Καλαϊτζάκη όταν πιεστούν στην τρίπλα δυσκολεύονται να ανταπεξέλθουν. Ο Μήτογλου ήταν πολύ κακός. Ο Ντόρσεϊ ήρθε γιατί βαρέθηκε τον πάγκο του Ολυμπιακού αλλά η ιστορία του έχει αποδείξει πως δεν μπορείς να βασιστείς σε αυτόν. Μπορεί του χρόνου να βρει χρόνο συμμετοχής και να προτιμήσει τις διακοπές όπως έκανε στο παρελθόν. Ο Κώστας Αντετοκούνμπο δεν ξέρει μπάσκετ. Μπορεί να κάνει τάπες, να πάρει ριμπάουντ αλλά στην επίθεση άμα δεν του δώσεις τη μπάλα κάτω από το καλάθι και να είναι μόνος του, μην περιμένεις τίποτα.

Εν ολίγοις λοιπόν, οι παίκτες που θα είναι ο κορμός για τις επόμενες διοργανώσεις είναι μέτριοι ρολίστες που δεν μπορούν να κάνουν τη διαφορά.

Το τρίτο κομμάτι έχει να κάνει με τους αντικαταστάτες. Από όσους έχουμε δει ο μόνος αξιόλογος είναι ο Αβδάλας. Θα μου πείτε πολλοί για τον Ρογκαβόπουλο αλλά διατηρώ τις επιφυλάξεις μου. Τον είχαμε στην ΑΕΚ και το παιδί νομίζει ότι είναι ο Μπογκντάνοβιτς. Έκανε ένα καλό εξάμηνο στη Μπασκόνια ( ταλέντο έχει, δεν αντιλέγω ) και σήκωσε μύτη αρνούμενος την πρόσκληση της Εθνικής ! Μπορείς να βασιστείς σε αυτόν;;

Ο Σαμοντούροβ στο μόνο παιχνίδι που διακρίθηκε ήταν με το Ισραήλ γιατί οι άνθρωποι δεν είχαν τα κορμιά να αντιπαρατάξουν. Στα επόμενα παιχνίδια δεν τον πολυείδαμε. Κίνηση με πλάτη δεν έχει. Να κοντράρει τα θηρία δεν μπορεί. Ένα στατικό ελεύθερο σουτ έχει αλλά πρέπει να αποκτήσει και άλλες αρετές για να σταθεί επαρκώς. Αλλιώς θα είναι ο αιώνιος συμπαθής ρολίστας. Οπότε δεν έχεις παίκτες. Εκτός και αν ο Λιοτόπουλος εκτιναχθεί στην Αμερική. Ή βρούμε κανένα άλλο παιδί της διασποράς που να ξεχωρίζει και το ενθυλακώσουμε. 

Σε απλά ελληνικά, όσο θα μας έρχεται ο Γιάννης Αντετοκούνμπο θα είμαστε αξιόμαχοι ελπίζοντας να εμφανίζεται επιθετικά στον αγώνα άλλος ένας ή δύο παίκτες. Αλλά με τις πραγματικά καλές ομάδες, θα είμαστε χαμένοι από χέρι. Με τους Τούρκους τα είδαμε, οι Φινλανδοί είναι αυτοί που έρχονται, με τους Γερμανούς και τους πλήρεις Γάλλους χαιρετάμε, οι Σέρβοι δεν είναι για εμάς και μόλις σου ανέφερα 5 ομάδες. Ακόμα και τους Γεωργιανούς και τους Πολωνούς με αίμα θα τους κερδίζαμε. Αποφεύγω να μιλήσω για τους Ισπανούς γιατί θέλω να δω αν η ανανέωση τους θα τους πάει πιο κάτω ή αν θα αρχίσουν να ανεβαίνουν. Ακόμα είναι νωρίς.

Ατομικές επιδόσεις :

Μου αρέσει ο Σπανούλης ως προπονητής. Για τις δηλώσεις του και την προσωπικότητα του. Καταφέρνει να διατηρήσει την κληρονομιά που παρέλαβε από τον Παναγιώτη Γιαννάκη, να διατηρεί την ομάδα ενωμένη. Από ότι είδα είναι δίκαιος και σε όλους έδωσε ευκαιρίες. Ακόμα και στις επιλογές της τελικής 12άδας, έκανε τις σωστές. Επίσης, η απόφαση του να βάλει τον Γιάννη στο 5 ήταν το κλειδί της επιτυχίας μας. Άλλοι Εθνικοί προπονητές είτε τον έβαζαν στη γωνία, είτε στο 3, είτε στο 4, και μπερδεύονταν όλοι. Τώρα στο 5 πήραν όλοι χωροχρόνο. Παρά τις βλακώδεις γκρίνιες, καλά έκανε στην προετοιμασία που τον άφησε να κάνει το πρόγραμμα του για να είναι έτοιμος όπως πρέπει.

 

Δημήτρης Κατσίβελης

Εξαργύρωσε μια καλή χρονιά στον ΠΑΟΚ αλλά δεν είδαμε την αγωνιστική άνοδο του και στην Εθνική. Θα μου πεις δεν είναι το ίδιο. Κανονικά στη θέση του θα ήταν ο Καλάθης αλλά τραυματίστηκε. Όπως και να χει, ο καλός ρολίστας Κατσίβελης είναι ήδη στα 33 και πήρε ένα μετάλλιο για την παρουσία του στις Εθνικές ομάδες από το 2006. 

Γιαννούλης Λαρεντζάκης

Η έλλειψη περιφερειακών παικτών στο ελληνικό μπάσκετ, έδωσε και μια θέση στον Γιαννούλη στο ρόστερ. Δεν μπορεί το παιδί. Τρίπλα δεν έχει, διείσδυση δεν έχει, γρήγορος στην άμυνα και στην επίθεση δεν είναι, mid range προσπάθειες δεν μπορεί να πάρει, παρά μόνο το στατικό ελεύθερο σουτ που κάνει αφού του δημιουργήσει τη φάση κάποιος άλλος. Δεν μπορεί. Μπορεί όμως να τραγουδήσει, να χειροκροτήσει, να μανουριάσει με τους αντιπάλους, να ανοίξει κουβέντα με τους διαιτητές, να κάνει δημόσιες σχέσεις ( καλές και κακές ) με την κερκίδα και να πρωταγωνιστήσει σε ινσταγκραμ στοριζ. Όσο πιο πολύ ένας παίκτης μιλάει, άλλο τόσο δεν μπορεί να παίξει.

Ντίνος Μήτογλου

Μια έκλαμψη στον αγώνα με τη Φινλανδία δεν μπορεί να σβήσει ένα κακό τουρνουά. Στα νοκ άουτ παιχνίδια ήταν ανύπαρκτος. Το παιδί πρέπει να μετακινηθεί στο 5. Αλλιώς και στον Παναθηναϊκό θα φάει μπόλικο πάγκο. Δεν αναφέρομαι μόνο στην ευστοχία που δεν την είχε.  Στο ευρωμπάσκετ, όποιον μάρκαρε, άφηνε τον Ντίνο δύο μέτρα πίσω. Ούτε ριμπάουντ πήρε. Μόλις 3 μ.ο. Κινήσεις με πλάτη δεν έχει και μόνο με μέτωπο στο καλάθι μπορεί να γίνει επικίνδυνος. Δεν αρκεί μόνο η τακτική και η αμυντική προσπάθεια. Στο μπάσκετ χρειάζεσαι επίθεση.

Κώστας Σλούκας

Ο δεύτερος σκόρερ μας με περίπου 10 πόντους μ.ο. και 44% στο τρίποντο. Ήταν πολύ σημαντικός. Κουράστηκε στο τέλος αλλά όσο είχε δυνάμεις και ο Σπανούλης τον διαχειρίστηκε όσο καλύτερα γινόταν, ήταν πολύτιμος. Με την επιθετική του συμβολή, τις πάσες και κυρίως τις αποφάσεις μέσα στο παιχνίδι. Έκανε πολύ καλό τουρνουά σε γενικές γραμμές και τον ευχαριστούμε.

Τάϊλερ Ντόρσι

Αυτός ήταν καλός. Ο δεύτερος σκόρερ μας με 12,6 πόντους μέσο όρο. Βαρέθηκε από τη ναφθαλίνη του Ολυμπιακού και ήθελε να αποδείξει ότι αξίζει. Ήταν καταλυτική η παρουσία του με την Ισπανία και ήταν πολύ καλός με την Φινλανδία. Όμως φοβάμαι πως αν μέσα στη χρονιά παίξει, πρώτα θα κοιτάξει την πάρτη του και μετά θα σκεφτεί αν θα έρθει. Το έχει ξανακάνει.

Βασίλης Τολιόπουλος

Δεν έχω κανένα παράπονο από το παιδί. Έδωσε ότι είχε. Πήρε ευθύνη και ανταπεξήλθε. Όμως όποιος τον πιέζει στην τρίπλα δυσκολεύεται. Είχε 7,8 πόντους μ.ο. με 39% στο τρίποντο! Εδωσε και ανάσες και λύσεις.

Κώστας Παπανικολάου

Βγάζω έξω τις δηλώσεις και πόσο καλός αρχηγός και πόσο συμπαθής είναι. Μιλάμε για μπάσκετ. Βοήθησε στην άμυνα αλλά λίγα πράγματα στην επίθεση. Ότι κάνει και στον Ολυμπιακό δηλαδή. Λογικά αυτός θα είναι ο τελευταίος μεταβατικός κρίκος στην επόμενη γενιά.

Αλέξανδρος Σαμοντούροβ

Στο χέρι του είναι αν θα παραμείνει ένας συμπαθής ρολίστας με ένα αξιοπρεπές στατικό σουτ – κάτι σαν τον Μήτογλου στο πιο λεπτό δηλαδή – ή αν θα αναπτύξει και άλλες αρετές αν θέλει να πάει πιο ψηλά. Πολύ καλός με το Ισραήλ που βρήκε τις αδυναμίες τους και τις εκμεταλλεύθηκε. Στα υπόλοιπα δεν τα κατάφερε αλλά για πρώτη συμμετοχή δεν είχα ιδιαίτερες απαιτήσεις.  

Παναγιώτης Καλαϊτζάκης

Καλώς ή κακώς ο καθένας φέρνει στην Εθνική ότι κουβαλάει με την ομάδα του. Ο Καλαϊτζάκης στον Παναθηναϊκό τι κάνει; Παίζει άμυνα με ξαφνικές άμυνες και επειδή οι αντίπαλοι αμυντικοί μαζεύονται για να σταματήσουν τον Ναν και τον Γκράντ, σουτάρει που και που ένα τρίποντο από τη γωνία. Έκανε τουλάχιστον 6 φορές την ίδια φάση. Είναι στο πλάι και ξεφεύγει από τον προσωπικό του αμυντικό χάρη στα αθλητικά του προσόντα.

Ο Παναγιώτης Καλαϊτζάκης εφορμά και απέχει 3 μέτρα από το καλάθι.

Τι κάνει ένας κανονικός παίκτης;

Α) Mid Range

Β) Φλόουτερ

Γ) Τελειώνει τη φάση με κάρφωμα ή με λέι απ που το έχει ήδη αποφασίσει.

Ο Παναγιώτης σκέφτεται ότι πρέπει να πλησιάσει και άλλο.

Προχωρά.

Φτάνει στο μισό μέτρο.

Α) Να καρφώσει;

Β) Να κάνει λέι απ;

Γ) Να σκοράρει με ταμπλό;

Τι από τα τρία;

Οι επιλογές γυροφέρνουν σαν αστραπές στο κεφάλι του

Κάποιος αμυντικός έρχεται προς το μέρος του.

Τι θέλει τώρα αυτός;

Τελικά τι να κάνω;

Η κατάληξη είναι να πηγαίνει η μπάλα κάπου προς το καλάθι, φυσικά να το χάνει και να πιάνει το κεφάλι του.

Εμ δεν γίνεται δουλίτσα Παναγιώτη. Βάλτο το ρημάδι !!! Μπαίνεις στην ανοιχτή διάβαση και δεν ξέρεις τι να κάνεις!

 

Κώστας Αντετοκούνμπο

Το παιδί δεν ξέρει μπάσκετ. Παίρνει λίγα ριμπάουντ, κάνει πολλά ηλίθια φάουλ, από τις βολές κάνει ερμπολ, κινήσεις κάτω από το καλάθι δεν έχει. Ούτε σουτ. Ούτε χουκ. Τα συμβόλαια του σε καλές ομάδες με εξαιρετικές απολαβές οφείλονται στο επίθετο του. Για αυτό και δεν στέριωσε πουθενά. Όπου πήγε τον έδιωξαν. Μου φτάνει όμως ότι για Κώστας ήταν σοβαρός και βοήθησε στην άμυνα και στις τάπες. Ξέρω ότι για να γίνει σκόρερ θα πρέπει να του δώσεις τη μπάλα κάτω από το καλάθι και να είναι μόνος του. Τσακωμένος με την ατομική προπόνηση και ενίοτε με τους αντιπάλους. 28% στις βολές;;; Είναι δυνατόν από επαγγελματία παίκτη;

Θανάσης Αντετοκούνμπο.

Δεν με νοιάζει τι μπάσκετ παίζει. Θέλω να είναι εκεί για πολλούς λόγους. Για την ομάδα, για την παρέα, για την ψυχή, για τους συμπαίκτες του, για τον Γιάννη, για τα αποδυτήρια, για όλους μας που τον βλέπουμε, τον αγαπάμε και θα θέλαμε να είναι ο κολλητός μας. Ναι, δεν τρελάθηκα. Σε μια ομάδα – ποσώ δε μάλλον η Εθνική - που παίζει 10 μέρες το χρόνο, χρειάζεσαι και τέτοιους. Σάμπως αδικήθηκε και κάποιος έναντι του Θανάση;;

Ο Θανάσης Αντετοκούνμπο δεν είναι ένας παίκτης της Εθνικής. 

ΕΙΝΑΙ Η ΕΘΝΙΚΗ ΕΛΛΑΔΟΣ.

 

Γιάννης Αντετοκούνμπο.

Μια ομάδα μόνος του. Μας πήρε από το χεράκι και μας έδωσε το χάλκινο. Ανέδειξε και άλλους παίκτες ( Ντόρσι – Τολιόπουλο ) που χωρίς αυτόν θα πέρναγαν και δεν θα ακουμπούσαν. Όλες οι ομάδες έχουν τουλάχιστον δύο σοβαρούς παίκτες. Οι Γερμανοί για παράδειγμα εκτός από τον Σρέντερ έχουν και τον Βάγκνερ. Ο Γιάννης δεν είχε κανέναν. Προσευχόμασταν πότε θα βγει λίγο ο ένας και λίγο ο άλλος να βάλουν τα ελεύθερα σουτ που τους δημιουργούσε ο Γιάννης. Οι Τούρκοι εκτός από τον βλάκα τον Σεγκούν, είχαν και τον Λάρκιν που σε πολλές φάσεις πήρε την ομάδα πάνω του όπως και τον Οσμάν. Όταν δοκίμασε να το κάνει ο Ντόρσι δεν του βγήκε.  

Βελτιωμένος στο mid range κάτι που έχουμε δει και στην άλλη όχθη του Ατλαντικού. Το τεράστιο προσόν του είναι πως είναι το ίδιο καλός και στην επίθεση και στην άμυνα. Δεν έχει το επιθετικό ταλέντο του Ντουράντ, του Κάρι και του Γιόκιτς. Όμως υπερέχει ότι και στις δύο πλευρές του γηπέδου είναι εξαιρετικός. Το μπάσκετ δεν είναι μόνο τρίποντα. Ο άνθρωπος είναι 2.13, κατεβάζει τη μπάλα, κάνει πολύ γρήγορα πλάγια βήματα, αστραπιαία coast to coast, και είναι ολοφάνερο ότι έχει ρίξει τόνους δουλειάς. Χωρίς αυτόν ούτε τον όμιλο δεν θα περνάγαμε.

Βέβαια τώρα άλλαξε και μια σημαντική συνθήκη. Παλιότερα τον Γιάννη μέσα στην ομάδα τον έβλεπαν με φθόνο. Γιατί κάθεται μόνος του, γιατί πάει στην τάδε εκδήλωση, γιατί παίζει εκεί που παίζω και εγώ. Ίσως η 16ετής έλλειψη διάκρισης, μας οδήγησε στην αλήθεια. Ο άνθρωπος είναι παγκόσμιος σταρ, τεράστιας αναγνώρισης, χάρη μας κάνει που έρχεται, οπότε εμείς θα προσαρμοστούμε σε αυτόν και όχι το αντίστροφο. Ξέρω. Σε τσούζει αυτό το «χάρη μας κάνει» που σου έγραψα αλλά είναι η αλήθεια. Εμείς τον έχουμε ανάγκη. Όχι αυτός εμάς. Θα μπορούσε να πει «Κύριοι, ήρθα σε 7-8 διοργανώσεις, φτάνει. Έχω τώρα πια 4 παιδιά, λυπάμαι. Στη Νιγηρία, μάλλον θα πέθαινα, στην Ελλάδα έστω και δύσκολα αλλά έζησα, και εγώ με τη σειρά μου σας διαφήμισα, ήρθα, έπαιξα πολλές φορές, αλλά είμαι 30 πια και δεν αντέχω άλλο. Οι απαιτήσεις στην Αμερική που παίρνω και 100 μύρια το χρόνο είναι μεγάλες. Καλή επιτυχία θα είμαι μαζί σας νοερά, αντίο». Και όμως το παιδί ήρθε, έκλεισε τα αυτιά του στους ηλίθιους σχολιαστές που τον περιμένουν στη γωνία και ο Θεός του έδωσε και το μετάλλιο που τόσο άξιζε.

 

ΓΙΑΝΝΗ ΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ

 

 

 Οι άσχετοι Έλληνες δημοσιογράφοι όταν αναφέρονται στα προβλήματα του ελληνικού μπάσκετ, καταφεύγουν στις ευκολίες. Οι υποδομές, η αόριστη οργάνωση, η ομοσπονδία. Για λόγους δημοσίων σχέσεων και για να μαθαίνουν ειδήσεις από τα αποδυτήρια, προσπερνούν τον πραγματικό λόγο.

Πρέπει οι Έλληνες παίκτες να δουλέψουν περισσότερο. Να μην αρκούνται μόνο στο πρώτο καλό συμβόλαιο στη μεγάλη ομάδα και μετά άραγμα, άμυνα, σκριν, τακτική και τεράστιες ατομικές ατέλειες γιατί κάνουν μια επαγγελματική προπόνηση.

Όπως ο Πρίντεζης που δούλεψε το αριστερό χουκ και οι άσχετοι δημοσιογράφοι το βάφτισαν πεταχτάρι, λες και δεν είχαμε δει τον Μπερι.

Όπως ο Διαμαντίδης που όταν τον βλέπαμε να σουτάρει στον Ηρακλή γελάγαμε και με τη δουλειά του έγινε ένας πολύ αξιόπιστος σουτέρ.

Όπως ο Τσαρτσαρής που δούλεψε και το σώμα του και το στατικό σουτ.

Όπως ο Σπανούλης που δούλεψε τα πάντα και κατέκτησε τα πάντα.

Όχι όπως ο Παπαλουκάς που όπως ξεκίνησε στον Πανιώνιο, τέλειωσε την καριέρα του γιατί έπαιζε μόνο με το ταλέντο του. Αλλά ήταν τεράστιο το άτιμο, και κάλυπτε τα πάντα.

Από αυτούς που βλέπουμε, μόνο ο Αβδαλας δείχνει να ξεχωρίζει. Ως πότε θα παίζει ο Γιαννης; Μια φορά έλειψε με τη Βοσνία και βουλιάξαμε.

Καλά καλά δεν έχουμε ούτε έναν παίκτη να παίξει με πλάτη!

Ούτε ο Μήτογλου, ούτε ο Κώστας, ούτε ο Σαμοντούροβ, ούτε ο Παπαγιάννης μπορεί να το κάνει! Αν έπαιζαν σήμερα ο Ντικούδης και ο Λάζαρος, θα έκαναν πάρτι !

ΠΕΡΠΑΤΗΜΑ ΣΤΗΝ ΟΛΛΑΝΔΙΑ

 

Επειδή πήρα αρκετά μηνύματα τύπου «ωραία ρε μάστορα, πήγες, μας τα έγραψες, αλλά που πήγες;» αποφάσισα να γράψω τις διαδρομές μου ώστε ο επόμενος να πάρει μια ιδέα. Οι ταξιδιωτικοί οδηγοί σου λένε μόνο τα μέρη. Αν ακολουθήσεις αυτό, είσαι σουπερ.

Εκ των προτέρων σου λέω πως η Ολλανδία έχει περπάτημα. Επίσης ότι αφιέρωσα μια μέρα στο καθένα από τα παρακάτω. Ένα αντιπροσωπευτικό δείγμα το είδα γιατί περπάτησα πολύ. Πιθανώς κάποιος που θα έχει περισσότερο χρόνο στη διάθεση του θα δει και άλλα, αλλά τουλάχιστον στα βασικά θα είσαι μια χαρά.

 

Αμερσφορντ

 

Λογικά θα βρεθείς στο Amersfoort Centraal που είναι η στάση του τρένου. Αν πας εκεί με λεωφορείο, σε βγάζει ούτως ή άλλως πολύ κοντά. Βάλε στο google maps το Onze Lieve Vrouwetoren που είναι το εμβληματικό πολιτιστικό τους κέντρο. Αφου φτάσεις εκεί, πήγαινε στο Koppelpoort που είναι ένα ωραίο φρούριο πάνω στο κανάλι. Από τον σταθμό λοιπόν μέχρι εκεί, όρεξη να έχεις για περπάτημα.

 

Ουτρέχτη

 

Δύο δρόμους έχει η ζωή. Αν πας με το τρένο, θα κατέβεις στο Utrecht Centraal. Θα περάσεις από το φουτουριστικό Hoog Catharijne, εμπορικό κέντρο. Από εκεί, θα βάλεις στο google maps τον σπουδαίο καθεδρικό ναό του Domkerk. Περπάτα και απόλαυσε την Ντίσνεϊλαντ. Αν πας με ταξί, πες του να σε αφήσει στην Neude. Μπαίνεις κατευθείαν στην παραμυθούπολη με προσανατολισμό το Domkerk. Μετά μπορείς να κατευθυνθείς στην εκκλησία Sint Willibrordkerk που είναι η πιο χρωματιστή καθολική εκκλησία της Ολλανδίας. Μπορείς να κατευθυνθείς παράλληλα με το κανάλι και να χώνεσαι στα στενά. Η Ολλανδία έχει περπάτημα. Ξενάγηση με σκάφος στα κανάλια υπάρχει αλλά είναι κλειστού τύπου με τζάμια οπότε φωτογραφίες και βίντεο, δύσκολο να βγάλεις.

 

Amsterdam

 

Φτάνεις στον κεντρικό σταθμό. Βγαίνεις εκεί που είναι το λιμάνι και στα δεξιά έχει τα σκάφη κλειστού τύπου με τζάμια και αριστερά το σκάφος ανοιχτού τύπου. Αυτό να πάρεις. Κοστίζει 3 ευρώ πιο ακριβά αλλά θα βγάλεις μπόλικες φωτογραφίες και βίντεο. Μετά από μια ώρα και κάτι επιστρέφεις και πήγαινε στην κεντρική οδό που λέγεται Damrak για να φτάσεις στην πλατεία Dam. Θα δεις και μπόλικα μαγαζιά με αναμνηστικά, πάρε από εκεί για να ξεμπερδεύεις. Αριστερά της πλατείας έχει μερικές οδούς που είναι πολλά καταστήματα και εστιατόρια. Ξεκίνα με τη Damstraat και καλή πορεία.

Έχοντας πλάτη τον κεντρικό σταθμό, συνέχισε νότια και πάρε σβάρνα τη συνοικία Jordaan με τις περίφημες 9 οδούς ή De Negen Straatjes. Οι 9 οδοί είναι κομμάτι της συνοικίας. Αυτό πρακτικά σημαίνει τα κανάλια πέρα δώθε, γεφύρια και σοκάκια. 

Αν αντέχεις το περπάτημα έχει καλώς. Αν κουράστηκες, βγες στην οδό Marnixstraat που περνάνε τα τραμ για να σε πάνε στην πλατεία των μουσείων, τη Museumplein. Για το μουσείο του Βαν Γκονγκ, να έχεις βγάλει εισιτήριο από πριν.

Λίγο πιο κάτω βρίσκεται η οδός Van Eeghenlaan που στο τέλος της είναι η είσοδος του Central park της Ολλανδίας, του Vondelpark.

Θες δεν θες, θα σε έχει πάρει το βράδυ. Αν αντέχεις, κάνε μια βόλτα στα κανάλια για νυχτερινές φωτογραφίες με τα φώτα της πόλης.

Αυτά είδα, αυτά σου γράφω. Αν έχεις περισσότερες ημέρες, τα υπόλοιπα βρες τα μόνος σου !