Πέμπτη 24 Ιουλίου 2008

FACEBOOK ΜΠΙΚΙΝΙ

Η μεχρι στιγμης περιηγηση μου στο facebook, μου εχει δωσει υλικο για ένα βιβλιο.

Όταν κερδισω στο τζοκερ ένα ικανο ποσο που θα μου απαγορευει την αναγκη για εργασια, θα εχω ένα επιλεον κινητρο για να μη βαρεθω και να υποδυθω τον συγγραφεα.
ΚαΠΟΤΕ θα το κανω.

Ένα από τα στοιχεια που σχεδον με τρομαζει σε αυτό το παγκοσμιο γιγαντιαιο δικτυο είναι πως προκειται για τη μεγαλυτερη φωτογραφικη βαση δεδομενων ολων των εποχων. Ο καθενας ανεβαζει φωτογραφιες δικες του, με φιλους, με το ετερον ημισυ, σε διαφορες στιγμες και οι ιδιοκτητες του facebook διαθετουν πληρη φακελο με τη δικη μας συναινεση και συμμετοχη.
Ανεκαθεν με απωθουσε η δαιμονοποιηση και προσπαθω οσο μπορω να ανοιγω το καμμενο μου μυαλο. Καγχαζα για το barcode όταν ακουγα τους εσχατολογους να επικαλουνται το πυρ της κολασεως και χαμογελουσα συγκαταβατικα για τις υπερβολικες διαμαρτυριες για τις ταυτοτητες. Τελικα τιποτα δεν αλλαξε ως προς τις ζωες μας και τις επιλογες μας παρα τις καταρες και τις θεοθεν, δια αμφιβολων εκπροσωπων, απειλες.

Μονο και μονο για να παρακολουθησει κανεις τον ογκο των δεδομενων ειτε από τις καμερες στους δρομους, ειτε στο facebook, ειτε από κοριους στα τηλεφωνα, θα πρεπει ο μισος πληθυσμος της Γης να παρακολουθει τον άλλο μισο.
Με εντυπωσιαζει το γεγονος πως οι περισσοτερες γυναικες αποδεκτης εμφανισης εχουν αναρτησει φωτογραφιες με μπικινι.

Όταν εκανα τις σχετικες ερωτησεις οι απαντησεις που πηρα ηταν
- ετσι μου αρεσει ( σε αυτό το επιχειρημα, κοπηκε κάθε περαιτερω αναλυση)
- σιγα καλε, ετσι δεν ειμαι και στην παραλια;
- Και τι εγινε;
- Γιατι ετσι ακριβως ειμαι

Όπως σχεδον σε ολους τους ανδρες, μια από τις κρυφες τους φαντασιωσεις είναι να ηταν επαγγελματιες ποδοσφαιριστες ή παικτες του μπασκετ, ετσι και οι γυναικες πολύ θα ηθελαν να είναι μοντελες, σοου μπιζ, φωτα, γκλαμ και λοιπα πλαστικα φουξια μανταλακια.

Όταν λοιπον στα γυναικεια περιοδικα και στα καναλια βομβαρδιζονται με τετοια προτυπα, είναι σχεδον φυσιολογικο επακολουθο να μιμουνται. Τι πιο προσφορο λοιπον από την απλη προσβαση στο ιντερνετ και την επιδειξη μπικινο-φωτογραφιων;

Στο οποιο facebook βεβαια υπαρχουν διαφοροι διασημοι, μανατζερισκοι, ημι-γνωστοι και πιο γνωστοι, οποτε ειναι μια πρωτης ταξεως ευκαιρια αφενος για τους κυνηγους κεφαλων να βρουν κατι χωρις να μεσολαβουν πρακτορεια αλλα και μια πρωτης ταξεως ευκαιρια για μια κοπελα εκτος κυκλωματων να προσπαθησει να προσελκυσει βλεμματα και προτασεις.

Η γυναικεια αυταρεσκεια και φιλαρεσκεια είναι εδώ και εκπληρωνεται χωρις κοστος. Η ματαιοδοξια τυπου δειτε ποσο ωραια ειμαι, δειτε με πως μεταμορφωνομαι από την πολη στην παραλια, ερχεται να καλυψει κενα και ανασφαλειες. Ομως στην παραλια εισαι στη θαλασσα, αγνωστη μεταξυ αγνωστων και το πολύ πολύ να σε καρφωσει καποιος και να επιλεξεις αν το καρφωμα του βλεμματος θα γινει και καρφωμα του σωματος ή θα μεινει στην επιθυμια.

Στο facebook όμως εχεις και το ονομα σου.
Και προσωπικα σου στοιχεια.
Και μια μονιμη σελιδα που εκτιθεσαι φτηνα στα ματια οποιουδηποτε.
Και οι φωτογραφιες αποθηκευονται και διαδιδονται…
Η φωτογραφια με μπικινι, για να το πω ψυχρα, είναι ένα βημα πριν το γυμνο.

Δεν ξερω αν υπαρχει καποιος σοβαρος λογος για τον οποιο θα πρεπει μια γυναικα να εκτιθεται ετσι. Δεν ειμαι ψευτοπουριτανος και δοξα τον χαμογελαστο Βουδα, μου αρεσει το γυναικειο φυλο. Αν μια κοπελα αισθανεται ομορφη και θελει να το προβαλλει, είναι θεμιτο. Θα προτιμουσα - προτεινα όμως να εχει μια φωτογραφια με ένα σεξι ρουχο που να εχει τυπο και στιλ. Το μπικινι είναι εντελως τελειως «τα πεταω όλα εξω» και εν τελει υποτιμητικο. Τι σχεση εχει το πώς εισαι στην παραλια όταν ο άλλος σε χαζευει από το σπιτι του και σε εχει στο πιατο χωρις κοπο με τα …εσωρουχα της θαλασσας;

Αν η κοινωνια μας ηταν διαμορφωμενη ετσι ώστε να κυκλοφορουσαμε ολοι με μαγιο, δεν θα μου εκανε ιδιαιτερη αισθηση. Όμως μειδιω γιατι στο ιντερνετ υπαρχουν τετοιες «υφασματινες εκπτωσεις» χωρις αναστολες.

Υπαρχουν και άλλες κοπελες που διαμαρτυρονται γιατι συσσωρευονται λιγουρια και γραφουν σχολια αλλοτε λιγοτερο και αλλοτε περισσοτερο επιθετικα αλλα ξεχνουν πως το μεγαλυτερο κομματι που λεγεται σεβασμος, εμπνεεται.

Δεν ειμαι σιγουρος λοιπον αν η καλυτερη πηγη εμπνευσης σεβασμου είναι το μπικινι. Είναι διασκεδαστικη η αντιφαση του να θελεις ευρυ ιντερνετικο δικτυο θαυμαστων αλλα από την άλλη «αφηστε με στην ησυχια μου».

Είναι σαν να βγαινεις για πρωτη φορα μερα μεσημερι με μια κοπελα για καφε και να προσερχεται με αβυσσαλεο ντεκολτε και μια ημιφουστιτσα. Μπορει να εχεις ολη την καλη διαθεση αλλα το να διερευνησεις τον ψυχικο της κοσμο υπο αυτές τις συνθηκες μοιαζει με το να στειλεις έναν αοπλο στρατιωτη να κραταει την Αμερικανικη σημαια και να ψαχνει για τον Μπιν Λαντεν στις σπηλιες του Αφγανισταν.

Γνωριζω τον αντιλογο ότι εξαρταται από τα ματια του αλλου το πώς θα σε δει ανεξαρτητως τι φορας. Καμια αντιρρηση αλλα υπαρχουν και τα χρηστα ηθη από τη μια και από την άλλη ο μεσος ορος των ανθρωπων αλλιως αντιδρα όταν τον προκαλεις και αλλιως όταν κρατας την αξιοπρεπεια σου…

Προσωπικα μου αρεσουν οι γυναικες που εχουν τυπο και στιλ.
Αυτά είναι δομικα στοιχεια μιας προσωπικοτητας που ξερει και να γοητευει και να σαγηνευει και αναγει τη θηλυκοτητα σε τεχνη. Προτιμω μια γυναικα να δειχνει σε τετοιο βαθμο το σωμα της σε αυτόν που θα εχει επιλεξει παρα στον οποιονδηποτε facebook friend.

Η ευκολια του να ανεβασεις κατοπιν προχειρης σκεψης μιας προχειρης αισθητικης φωτογραφια είναι ο καλυτερος δρομος προς την αυτό-υποτιμηση.…

Τρίτη 22 Ιουλίου 2008

ΕΘΝΙΚΗ ΕΛΛΑΔΟΣ ΓΕΙΑ ΣΟΥ - ΠΕΚΙΝΟ ΕΡΧΟΜΑΣΤΕ

Παρακολουθωντας τους αγωνες του προολυμπιακου τουρνουα, ενοιωσα περηφανια για την Εθνικη μας ομαδα. Όχι μονο για τα επιτυχη αποτελεσματα της αλλα για το κλιμα και τη νοοτροπια της.

Τα τελευταια χρονια η ομαδα μας είναι σταθερα στις καλυτερες του κοσμου, διακρινεται και καποια θεματα που προεκυψαν λιγο πριν τους αγωνες ευτυχως με τις εμφανισεις μας λυθηκαν και παμε απροσκοπτα στο Πεκινο.

Το πρωτο θεμα που ακουγαμε να υφερπει είναι αυτό του προπονητη. Ιδιαιτερα δε όταν ο Γιαννακης αποφασισε να παει στον Ολυμπιακο, διαφορα παπαγαλακια που γραφουν σε εφημεριδες αρχισαν ένα πολεμο με οπαδικα επιχειρηματα, ότι και καλα ο κοουτς θα ασκει πλημμελως τα καθηκοντα του στην Εθνικη, ότι θα υπαρχει κοντρα και μεροληψια απεναντι στους παικτες του ΠΑΟ και διαφορα τετοια κλασικα ελληνικα. Ο Παναγιωτης Γιαννακης είναι για μενα ο πλεον αξιοσεβαστος ανθρωπος του ελληνικου μπασκετ. Και ως προπονητης και ως ανθρωπος και συμφωνα με τα δικα μου κριτηρια κατατασσεται στους μεγαλους Ελληνες. Εχω ξαναγραψει ότι τον σεβομαι περισσοτερο από τον Γκαλη καθως ο μεν Γκαλης ηταν μεγιστος και ανοιξε το δρομο, όμως ο Γιαννακης συνεχιζει να προσφερει στο ελληνικο μπασκετ με διακρισεις που δεν γνωρισαμε ποτε αλλοτε σε εθνικο επιπεδο.

Βεβαια μπορει να ενοχλησε πολλους η σταση του στα πλεϊ οφ με τον ΠΑΟ αλλα μιλαμε για έναν επαγγελματια που υπερασπιζε τα συμφεροντα της ομαδας του και οι διαμαρτυριες του δεν ηταν αδικες στους διαιτητες. Όπως και να χει, είναι άλλο πραγμα ο συλλογος και άλλο η Εθνικη ομαδα με την οποια ειχε ηδη δωσει δειγματα γραφης. Ευτυχως οι φωνες που ακουστηκαν από κατι Συριγους περι αντικαταστασης του δεν εγιναν πραγματικοτητα και ο Γιαννακης παρεμεινε στον παγκο να δινει οραμα στους παικτες και σε ολους μας. Μπορει η λογικη του μη χειρον βελτιστον να μην είναι παντα η καλυτερη αλλα πολλες φορες βοηθαει να διακρινει κανεις τις πραγματικες επιλογες. Εστω ότι δεν ειχαμε τον Γιαννακη γιατι πηγε στον Ολυμπιακο.

Ποιον θα βαζαμε; Δυστυχως οι Ελληνες προπονητες που υπαρχουν στην πιατσα είναι επαγγελματιες γυρολογοι και εκτος Κατσικαρη που κανει μια σταθερη καριερα στη Βαλενθια, δεν μπορω να ξεχωρισω καποιον. Αντε τον συμπαθη Πεδουλακη ( που πολλες φορες με εκνευριζουν οι λιμουζο - καταστροφικης αμυνας ομαδες του ) αλλα μπροστα στον Γιαννακη, δεν. Ποιος αυτή τη στιγμη είναι καλυτερος του ώστε να καθησει στον παγκο της Εθνικης; Ο Γιαννακης πηγε στο Μαρουσι και το εφτασε στους τελικους και στην κατακτηση Ευρωπαϊκου κυπελλου.

Πηγε στον Ολυμπιακο και το συνοθυλλεμα του Γκερσον το εκανε στο αψε σβησε ομαδα που παραλιγο να αποκλεισει την μετεπειτα πρωταθλητρια Ευρωπης ΤΣΣΚΑ και ζορισε ασφυκτικα τον ΠΑΟ όταν ο Γκερσον εφαγε 25 ποντους και ειπε και ευχαριστω. Οσο για την πλημμελη ασκηση καθηκοντων δεν μπορει να σταθει ως δικαιολογια καθως η εθνικη Ελλαδος απαρτιζεται στη συντριπτικη της πλειοψηφια από παικτες του Παναθηναϊκου και του Ολυμπιακου, ολοι εδώ είναι. Δεν χρειαζονται ταξιδια στο υπερπεραν για να τους δει. Οσο για τον Κουφο, υπαρχει και η τηλεοραση. Μετα από αυτή την παραφιλολογια η οποια διηρκησε αρκετα και ευτυχως που δεν εγινε καποιο τραγικο λαθος ειτε γιατι σοφα ο Γιαννακης παρεμεινε στη θεση του ειτε γιατι κανεις δεν ειχε ( και που να το βρει ) το ειδικο βαρος να του δειξει την εξοδο, το δευτερο θεμα που ειχαμε να αντιμετωπισουμε ηταν το ροστερ. Αφου με κοπο ξεπερασαν μερικοι οπαδοι που τυγχανει να ενημερωνουν και τον κοσμο γιατι κληθηκαν ΒΟΗΘΗΤΙΚΟΙ παικτες όπως ο Καλαμποκης, ο Ξανθοπουλος και ο Καϊμακογλου πιασαμε μια μινι συζητηση για το ποιος επρεπε να κληθει, - και κυριως από ποια ομαδα προερχεται - συνεχισαμε με το να ψαχνουμε τους πρωταγωνιστες. Ευτυχως, την Εθνικη Ελλαδος δεν ψαχνουμε να τη βρουμε τωρα. Την ΕΧΟΥΜΕ και αναλογα με τις εκαστοτε συνθηκες κανουμε λιγες προσθαφαιρεσεις. Το 2005 στο Βελιγραδι και το 2006 στο παγκοσμιο ειμασταν εξαιρετικοι.

Όμως το 2007 στο πανευρωπαϊκο η ομαδα ειχε μια σαφη πτωση ( ασχετα αν με μια απροσμενα καλη εμφανιση θα μπορουσαμε να ειχαμε κερδισει τους Ισπανους αλλα

ως οψεται η δυναμη της εδρας και το θεατρο ) και φανηκε η καμψη καποιων παικτων. Την αρχη την εκανε ο Χατζηβρεττας οικειοθελως. Κυριος ηρθε, κυριος εφυγε. Ο Χατζηβρεττας είναι χαρακτηριστικο παραδειγμα παικτη που «αυτολογοκρινε» τις ατομικες του φιλοδοξιες για να ενταχθει στο συστημα του Ομπραντοβιτς χωρις ιδιαιτερα σημαντικο ρολο στο παιχνιδι. Ο σπουδαιος σκορερ που εφτασε σε σημειο να μην κανει πανω από 4 σουτ ανα αγωνα. Δεν με ενθουσιαζουν τετοιοι παικτες αλλα ποιος μπορει να του προσαψει κατι, όταν ο ιδιος εχει ένα καλο συμβολαιο σε μια ομαδα που μονοπωλει τους τιτλους; Το 2007 στην Ισπανια, ο Χατζηβρεττας επαιξε κατά μεσο ορο 10 λεπτα και μας προσεφερε ένα καλαθι. Οποτε καλως εκανε και αποχωρησε. Διακριτικα, ευγενικα και με αξιοπρεπεια.

Οι περιφερειακοι μας παικτες ουτως ή αλλως τα τελευταια χρονια εχουν κλειδωσει τις θεσεις τους. Διαμαντιδης, Παπαλουκας, Σπανουλης και Ζησης συνθετουν μια τετραδα που δεν σπαει. Ουτε χωραει και κανεναν αλλον γιατι δεν θα παιζει. Το σημαντικο προβλημα της Εθνικης αναφορικα με το ροστερ ηταν στους ψηλους της ομαδας μας. Εκει την πατησαμε στο πανευρωπαϊκο της Ισπανιας. Οι ψηλοι μας δεν βοηθησαν επιθετικα, ( ελειψε πολύ ο Αντωνης ) το σκορ σχεδον το εκβιασαν οι κοντοι, με αποτελεσμα να χτυπαμε συνεχεια δοκαρι και να εχουμε μεση συγκομιδη 70 ποντων και την 9 η επιθεση της διοργανωσης.

Χειροτερος ολων ο τραγικος στην Ισπανια, Λαζαρος Παπαδοπουλος αλλα αντε πες του να φυγει… Οταν σε ολο το τουρνουα ειχε 5/17 βολες!!! και με ακτινα δρασης τα δυο μετρα, 26/57 διποντα ( ουτε καν τα μισα ) θα ηταν σχεδον σκανδαλο η εκ νεου κληση του. Ακομα και στα ριμπαουντ, ο Λαζαρος επαιρνε κατά μεσο ορο 3, ενώ ο πρωτος ηταν ο Διαμαντιδης με 5.

Ιδιαιτερα δε, όταν εβλεπα τον Μπορουση στα πλεϊ οφ με τον ΠΑΟ και διαβαζα ότι οι επιδοσεις του Παπαδοπουλου με τη Ρεαλ ηταν για τα μαυρα δραγκαλα, σκεφτομουν ότι δεν αξιζε να είναι στη 12 αδα της εθνικης μας.

Ευτυχως όμως ο ιδιος εδωσε τη λυση, κανοντας και ένα σοου στο τελος με μια επιθετικη ανακοινωση αλλα προσωπικα δεν με νοιαζει τι γινεται στα μονοπατια της ομοσπονδιας.

Ο Ντικουδης από την άλλη ενώ στην Ισπανια δεν ηταν τοσο κακος οντας ο δευτερος σκορερ της ομαδας μας και δινοντας τη νικη σε ένα θανατηφορο παιχνιδι με τους σερβους αλλα η συμπεριφορα του φετος στον Παναθηναϊκο με απογοητευσε.

Ο Ντικουδης νομιζει ότι είναι κατι αναμεσα σε Τιμ Ντανκαν και Κεβιν Γκαρνετ τυπου ποιος εισαι εσυ που θα μπω στον κοπο να σε μαρκαρω, ποιος εισαι εσυ που με αφηνεις στον παγκο και εγω ο μεγαλος πλεϊερ πρεπει να παιζω 45 λεπτα ( για να μη σου πω και 60 ναουμ) , ποιοι ειστε ολοι σας που θα σας δωσω τη μπαλα αλλα εγω πρεπει να παω στο καλαθι γιατι ειμαι ο μεγας ο αστερας και γενικα φετος η παρουσια του ηταν υποτονικη. Ευτυχως το τελειωσε και αυτος και δεν μου λειπει.

Ο τεταρτος της παρεας που αποχαιρετησε την ομαδα ηταν ο Κακιουζης που λογω γενικης συμπαθειας και αρχηγιας πονεσε λιγο παραπανω. Όμως τα γεγονοτα είναι αδιαψευστα.

Ο Μιχαλης στην Ισπανια επαιξε 11 λεπτα κατά μεσο ορο και εβαζε 4 ποντους με συνολικο ποσοστο στα τριποντα 2/14. Ακουσα για παραπονα σχετικα με τον τροπο αλλα μια απομακρυνση όπως και να γινει είναι απομακρυνση. Και ποναει και πληγωνει. Πιστευω παντως ότι δεν υπαρχει κατι μεμπτον στην ιστορια του Κακιουζη. Του το ανακοινωσε ο Γιαννακης και τον αφησε να το δημοσιοποιησει πρωτος. Το γιατι δεν τον πηρε στο Ακροπολις, καπου το καταλαβαινω. Η ομαδα πρεπει να δουλεψει με το ροστερ που επελεχθη χωρις συναισθηματισμους και φορτισεις τυπου φευγω.

Μπορει στο μελλον να γινει ένα φιλικο προς τιμην του, αλλα εδώ ετοιμαζομαστε για πολεμο και όχι για εορταστικες εκδηλωσεις. Και εν τελει αριστα επραξε ο Γιαννακης από τη στιγμη που δεν τον υπολογιζε, δεν τον ταλαπωρησε με το να τον τραβολογα στην προετοιμασια. Ετσι λοιπον ο δρομος ανοιξε. Ανοιξε για να γυρισει ο Σοφοκλης.

Οσο ανετοιμος και να είναι, οσο χοντρος, οσο απροετοιμαστος, ένα τετοιο κορμι δεν μπορεις να το αγνοησεις. Θυμαμαι πως τρομαζε και φουσκωνω-ξεφουσκωνε ο Ομπραντοβιτς όταν ο μπιγκ Σοφο εμπαινε στο παιχνιδι κατά τη διαρκεια των πλει οφ και ποσο δυναμωσε ο Ολυμπιακος και την Ευρωλιγκα με τον Σοφοκλη εντος του παρκε. Παρενθεση. Δογμα του παγκοσμιου ποδοσφαιρου Και μπασκετ Και βολεϊ Και γουοτερ ταβλι

Η ΕΘΝΙΚΗ ΟΜΑΔΑ ΚΑΙ Η ΚΑΘΕ ΟΜΑΔΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ALL STAR GAME ΠΟΥ ΔΙΑΛΕΓΕΙΣ ΤΟΥΣ ΚΑΛΥΤΕΡΟΥΣ ΓΙΑ ΣΠΟΡ ΚΑΙ ΘΕΑΜΑ ΑΛΛΑ ΕΧΕΙ ΡΟΛΟΥΣ, ΑΠΟΣΤΟΛΕΣ, ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟΥΣ ΠΑΙΚΤΕΣ ΓΙΑ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΗΣΟΥΝ ΣΕ ΕΝΑ ΟΜΑΔΙΚΟ ΠΛΑΙΣΙΟ.

Κλεινει η παρενθεση. Ο δρομος ανοιξε για να μπει και ο Πριντεζης που εχει ορεξη και δεν αφηνει φαση που να μη σηκωθει να κοψει, να μαρκαρει, να παρει το ριμπαουντ και με τον τσαμπουκα που διαθετει να βαλει ποντους και να φορτωσει με φαουλ τους αντιπαλους χωρις τους βεντετισμους του Ντικουδη. Ο Φωτσης επεστρεψε και εδειξε ποσο σημαντικος είναι. Ο Γλυνιαδακης ποτε δεν μου γεμισε το ματι αλλα επειδη στους Ολυμπιακους αγωνες θα εχουμε να αντιμετωπισουμε τερατα ( εκτος και αν ενεργοποιηθει ο Κουφος ) δεν με πειραζει να υπαρχει άλλο ένα κορμι προς αναλωση. Συζητηση εγινε για το γεγονος ότι μηπως παιρνουμε πολλους ψηλους; Κατά τη γνωμη μου καλα κανουμε και συμφωνω με τον κοουτς. Αφενος γιατι στους περιφερειακους μας δεν χωραει άλλος.

Στους ψηλους μας, ο Σοφο δεν μπορει να παιξει πανω από 15 λεπτα. Ο Μπουρουσης εκανε σπουδαια χρονια φετος με τρομακτικη βελτιωση στον Ολυμπιακο, ο Τσαρτσαρης είναι εις αει πολυτιμος, ο Φωτσης εκ των ουκ ανευ, ο Πριντεζης χρειαζεται να δινει ανασες, βοηθειες και ριμπαουντ, ο Γλυνιαδακης για λιγο ξυλο και ριμπαουντ, οποτε εχουμε την πολυτελεια να συνεχιζουμε να παιζουμε την επιθετικη μας αμυνα χωρις να πολύμετραμε τα φαουλ.

Συζητηση επισης εγινε για την επιλογη Περπερογλου ή Πελεκανου και παλι πεταχτηκαν οι επιστημονες και μιλησαν για μεροληψια σε παικτη του Ολυμπιακου. Ο Περπερογλου είναι καλυτερος σκορερ και πλεον ταλαντουχος. Όμως στο Ακροπολις η διαφορα φανηκε. Ο Πελεκανος γυρισε δυναμικα να βοηθησει στην αμυνα ταναλια την οποια ο Στρατος δεν μπορει να παιξει. Επιπελον δε, πιστευω πως στην ομαδα χρειαζεται και ενας καλος αριστεροχειρας. Ο Πελεκανος είναι καλυτερος στο ανοιχτο γηπεδο ενώ ο Περπερογλου στο σετ παιχνιδι. Ο Περπερογλου μπαινει στην ομαδα όπως πρεπει.

Σιγα σιγα. Πιστευω ότι του χρονου θα είναι η σειρα του. Από την άλλη βεβαια ο Μιχαλης φετος στη Ρεαλ ηταν ….βασικος στον παγκο αλλα όπως προειπα, για τη δουλεια που τον θελει ο Γιαννακης αρκει. Α

πό τη διαθεση που δειχνει, πιστευω ότι θα βοηθησει στο μαρκαρισμα ικανων 3ριων αλλα και σε ενεργεια στα ριμπαουντ. Να σημειωσω βεβαια πως ο Μιχαλης εχει μεγαλυτερη εμπειρια αγωνων σε τετοιο επιπεδο ενώ ο Στρατος μολις φετος επαιξε λιγο παραπανω στον ΠΑΟ. Επομενως πιστευω ότι δεν αδικηθηκε κανεις και δεν αφησαμε τον ..Τζινομπιλι στην Αθηνα ή σε καποια παραλια. Αυτους που επρεπε να εχουμε, τους εχουμε. Ετσι λοιπον και στο Ακροπολις και στο προολυμπιακο ειδα ξανα τις θεαματικες ( ναι υπαρχουν και τετοιες ) αμυνες που βγαζαμε στο παγκοσμιο ( και καπου ξεχασαμε στην Ισπανια ) με ζον πρες σε ολο το γηπεδο και διαρκεις παγιδες σε βαθμο που να νομιζεις ότι παιζουμε 9 εναντιον 5.

Μου αρεσει η εθνικη μας γιατι κανενας παικτης δεν μοιαζει με τον αλλον. Ολοι μεταξυ τους εχουν διαφορετικο αγωνιστικο στιλ και συνυπαρχουν αψογα. Μου αρεσει η εθνικη μας γιατι ισως σε κανεναν τομεα της ελληνικης πραγματικοτητας και κοινωνικου γιγνεσθαι δεν υπαρχει τετοια ομονοια σε μια ομαδα, τετοια συνεργασια και τοσο αρμονικο κλιμα.

Ακομα και στο ποδοσφαιρο που εχουμε μια αντιστοιχη κατασταση υπο τον Ρεχαγκελ, μολις ετριξαν τα αποτελεσματα, φαγωθηκαν καποιοι παικτες μεταξυ τους και οι παικτες με τους δημοσιογραφους.

Μου αρεσει η εθνικη μας γιατι ξεκολλησαμε επιτελους από την καραμελα του σουτερ. Πλην Γλυνιαδακη ΟΛΟΙ ΟΙ ΑΛΛΟΙ μπορουν να σουταρουν. Το ζητουμενο δεν είναι να παρεις έναν παικτη μονο για ένα στοιχειο. Το ιδανικο είναι να εχεις μια ομαδα στην οποια ολοι παιζουν αμυνα, ολοι συνεργαζονται, ολοι πανε στο ριμπαουντ και ανα πασα στιγμη ολοι εχουν τη δυνατοτητα να σουταρουν. Οποτε ακομα και αν καποιος βρεθει σε κακη μερα, όπως ο Φωτσης στο ματς με το Πουερτο Ρικο αν θυμαμαι καλα, να παρουν αλλοι τα σουτ. Αναμενω να ειμαστε πολύ δυνατοι στα ριμπαουντ αλλα φοβαμαι το αιωνιο μας προβλημα που είναι οι βολες και σε ματς φωτια, αυτος ο παραγοντας θα μετρησει. Ευτυχως στην εθνικη λειτουργει πλανο και σχεδιο με αποτελεσμα να υπαρχει ενας σταθερος κορμος παικτων και να γινονται προσεκτικες προσθηκες. Και όλα βαινουν καλως γιατι ο Βασιλοπουλος περαν του ταλεντου αναπτυσσει και ηγετικη προσωπικοτητα, ο Μπουρουσης γιγαντωσε, ο Ζησης ολοενα και ωριμαζει, ο Σοφο εστω και ετσι όπως είναι, αλλαζει ολο το παιχνιδι και οι υπολοιποι παραμενουν σταθερες αξιες. Αν φοβαμαι καπου την εθνικη είναι όταν το ματς θα παει σε ένα διαρκες σετ παιχνιδι. Οποτε ζοριστηκαμε στα δυο προσφατα τουρνουα, βαλαμε Τεο Παπαλούκας ( όπως τον τονιζουν οι αλλοδαποι) τρεξαμε και χαιρετε.

Δεν ξερω αν θα μπορουμε να το κανουμε με αντιπαλους όπως οι ΗΠΑ, η Γερμανια και η Ισπανια. Φοβαμαι λοιπον μηπως ξαναπεσουμε στην παιδικη ασθενεια ( και την ιδια σε καποιες στιγμες ) τυπου παρε κιλ μπιλ τη μπαλα, κρατησε τη οσο θες και ο θεος βοηθος. Ετσι λοιπον, κατοπιν και της κληρωσης η ομαδα μας βρισκεται στον ομιλο με την Αγκολα, τους Αμερικανους, τη Γερμανια, την Κινα και την Ισπανια. Τι προ-βλεπω: Την Αγκολα δεν τη βλεπω καν. Η Γερμανια δεν με φοβιζει. Εχουμε 6 ψηλους να βαλουμε πανω στον τεραστιο Νοβιτσκι. Με την κουραση, με το ξυλο, με το ανοιχτο γηπεδο, δεν βλεπω ότι μπορουν να μας σταματησουν.

Οι Κινεζοι θα κατεβασουν σπουδαια ομαδα. Τους θυμαμαι και από το παγκοσμιο. Ασχετα αν με την τρομακτικη αμυνα που παιξαμε δεν μπορεσαν να περασουν καν τη σεντρα αλλα πιστευω ότι η Κινα θα είναι πολύ σοβαρος αντιπαλος. Δουλευουν σιωπηλα και μεθοδικα τα τελευταια χρονια και τους υπολογιζω. 6 ψηλοι και εδώ για τον Μιγνκ. Οι αμερικανοι μπορει να μου είναι απεχθεις ως λαος, ως εθνος, ως ομαδα αλλα δεν εθελοτυφλω. Κομπι-Λεμπρον-Μελο-Κιντ και δεν συμμαζευεται… Με την Ισπανια θα γινει πολεμος. 6 ψηλοι για τον Γκασολ. Αν το παμε στον πολεμο το ματς, εχουμε ελπιδες. Αν παει στο σπορ και θεαμα, χασαμε. Στην Ολυμπιαδα θα γινει μεγαλη μαχη και δεν μπορω ελαφρα τη καρδια να φωναζω για μεταλλιο. Οι αλλοι που συμμετεχουν και καλες ομαδες διαθετουν και ο ανταγωνισμος δεν είναι επιπεδου βραζιλιας, Πουερτο Ρικο και Λιβανου.

Όμως όταν βλεπω από την ομαδα μας τετοια διαθεση, τετοια προσηλωση και τοσο υγιη στοιχεια, λεω πως «ας παιξουμε ετσι και ας χασουμε» Τετοιες ηττες θα προκυψουν μονο αν ο αντιπαλος πιασει αστρονομικη αποδοση, αν κοιμηθει ο θεος ή αν οι αλλοι είναι καταφανως καλυτεροι.

Ότι βρεξει ας κατεβασει. Το μονο σιγουρο ειναι πως η Εθνικη μας ομαδα δεν σε αφηνει να βαριεσαι….

Υγ. Δεν μπορω να μη σχολιασω και τις μεταδοσεις της ΝΕΤ Ο Ιωαννου είναι σοβαρος. Λιγο τετριμμενος και κλισο-λογος αλλα διατηρει ένα σοβαρο και συμπαθες προφιλ. Ο Σκουντης είναι ως συνηθως γλαφυρος και λυρικος με αποτελεσμα ωρες ωρες να είναι απολαυστικος αλλα και ικανος να περιγραψει με 32 τη λεξεις ότι ο Παπαλουκας εδωσε τη μπαλα στον Διαμαντιδη.

Ο Δημητρης Χατζηγεωργιου πρεπει να εχει βισμα του οποιου η μια ακρη ξεκινα από το Τοροντο και η άλλη καταληγει σε μια ερημικη ακτη της Αυστραλιας. Αναμεσα στα δεκαδες ευφυολογηματα συγκρατησα δυο καινοτομιες για το συγχρονο σκεπτεσθαι:

Α) «αυτό είναι το θεαματικοτερο (!) μπασκετ που εχει παιξει ποτε η Εθνικη μας ομαδα» Προφανως ο Δημητρης Χατζηγεωργιου στο παγκοσμιο του 2006 εκοβε βολτες στους σιδηροδρομους του Τοκιο. Ακομα και το Ελλαδα – ΗΠΑ 101-95 στο οποιο μαλιστα συμμετειχε στην περιγραφη, πρεπει να το ξεχασε λογω καταναλωσης εντομων γαρνιρισμενων με πραλινα και εσπεριδοειδων

Β) «Αυτή η Εθνικη είναι η καλυτερη ολων των εποχων»

Η καλυτερη ολων των εποχων είναι η πρωταθλητρια Ευρωπης το 2005 και δευτερη στον κοσμο το 2006.

Η παρουσα είναι συνολικα κατά 30% διαφορετικη ( με 3 από τους 5 βασικους εκτος ομαδας) και ακομα δεν εχει κατακτησει τιποτα.

Πέμπτη 17 Ιουλίου 2008

ΜΙΑ ΜΠΥΡΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΔΡΟΜΟ...

Προχθες βγηκα με έναν φιλο για μια μπυρα.

Καταληξαμε να πινουμε 15 αλλα δεν είναι αυτό το θεμα του παροντος πονηματος.
Σε μια από τις συχνο-ουρικες του εξορμησεις, μου δοθηκε η δυνατοτητα να ακουω ηχους και συζητησεις από τα γυρω τραπεζια.

Σε μια διπλανη παρεα, ηλικιες γυρω στα 25, ενας τυπος βροντοφωναζε απευθυνομενος σε μια κοπελα:

- δηλαδη κατσε να σου πω. Όχι και πες μου αν εχω δικιο δηλαδη. Αν δηλαδη ερχοταν το αγορι σου και σου ελεγε ( αυτό το δηλαδη αρχισε να με εκνευριζει αλλα η περιεργεια με ηρεμησε ) μωρο μου πηγα χθες με την πρωην μου αλλα δεν αισθανομαι τελικα τιποτα και θελω μονο εσενα, δεν θα σου αρεσε;

Προβληματισμενη η κοπελα, πηγε κατι να πει αλλα ο τυπος εχει ηδη παρει την πολ ποζισιον και συνεχισε ακαθεκτος

- εγω να σου πω δηλαδη θα το γουσταρα αυτό. Αυτό σημαινει ότι ότι το αγορι σου είναι ξεκαθαρα υπερ σου, ότι θελει μονο εσενα και παρα το ότι δοκιμασε την πρωην, ξερει τι του γινεται. Ετσι δεν είναι;
- Ναι, να σου πω… Αν μου εκανε τετοιο πραγμα να ξερεις πως θα τον παρακολουθουσα συνεχεια!!! Θα ημουν συνεχως στην τσιτα να ξερω τι κανει και που βρισκεται! Δεν θα του ειχα εμπιστοσυνη!
- Ενταξει καλα άλλο αυτό. Δηλαδη.

Ο φιλος μου επανηλθε από την τουαλετα και δεν ακουσα άλλο.
Αν και δεν νομιζω ότι χρειαζοταν να ακουσω και άλλο από τον ματαιο διαλογο.
Και μετα λεμε γιατι χωριζει ο κοσμος, γιατι οι σχεσεις είναι δυσκολες και λοιπα θεωρητικο-φιλοσοφικα.

Όταν ο στοκος γινεται δομικο εγκεφαλικο στοιχειο, όταν η συγχυση γινεται νοοτροπια και όταν το δεν ξερω τι μου γινεται είναι σημα κατατεθεν τοτε ότι ακουσα είναι φυσιολογικο.
Επειδη όμως μου αρεσει να παιρνω αφορμη από την καθημερινοτητα για να σχολιασω, λεω:

Α) Αν φτασει ενας αντρας να παει με καποια άλλη ασχετα αν είναι πρωην, ή νοθα ξαδερφη, ή η προσωπικη του ψιλικατζου, τοτε σημαινει ότι η σχεση του είναι προβληματικη και δεν τον καλυπτει

Β) αν η νυν το δεχθει ετσι απλα, τοτε εθελοτυφλει. Αν γινει μια, θα γινει και άλλες. Νομος.

Γ) το αλλοθι τυπου δεν ενοιωσα τιποτα καρδια μου ολος ο κοσμος εισαι εσυ, είναι ψεμμα. Τοτε γιατι δοκιμασες ρε φιλε; Γιατι μπορει να μην το ενοιωσε με αυτην αλλα με την άλλη που θα το ξαναδοκιμασει, θα το νοιωσει.

Δ) το να τον παρακολουθεις συνεχεια και να μετατραπεις σε πρωτο ανακριτικο γραφειο, δεν πετυχαινεις τιποτα. Λες και ειδικα στην Αθηνα δεν μπορεις να φας το κερατο της αρκουδας. Εχει πλακα βεβαια και κολακευει η ερευνα του αστυνομου Σαϊνη ( αλλα σε βαθος χρονου κουραζει ) επι της ουσιας ομως μιας σχεσης, του δεσιματος και της αγαπης, είναι μια αποσταση που ξεκιναει από την Ακροπολη και καταληγει στον γαλαξια του σειριου Δ ( ή και Β δεν ειμαι σιγουρος για αυτό )

Ε) δεν υπαρχει ουτε υπηρξε ποτε, ερωτευμενος ανηρ που να παει με άλλη. Αρα ο ανηρ ή καθεται στη συγκεκριμενη σχεση από συνηθεια ή από ανασφαλεια ή από συμφερον.

Αυτά φαντασιωθηκα ότι θα ελεγα στην παρεα εκεινη αν ως άλλος Σπαρτακους επαιρνα το λογο και αγορευα. Τι καλα που εχω και το μπλογκ…

Δευτέρα 14 Ιουλίου 2008

ΝΙΚΟΣ ΚΑΚΛΑΜΑΝΑΚΗΣ

Οσοι ασχουλουμαστε ειτε ερασιτεχνικα ( όπως ο γραφων ) ειτε επαγγελματικα ( φανταζομαι ) με τον αθλητισμο εχουμε καποιους αθλητες με τους οποιους υπαρχει μια ψυχωση. Όχι κατ αναγκην ( τουλαχιστον για μενα ) ειδωλοποιηση αλλα με την εννοια του θαυμασμου και του σεβασμου.

Προσωπικα, δεν εχω πολλους τετοιους αθλητες. Ουτε ποτε στο δωματιο μου όταν ημουν νεανιας ειχα κανενος την αφισα. Το εβλεπα αυτό από τους φιλους μου και το κοροϊδευα. Ειμαι υπερ της αποψης πως πρεπει ο καθενας να εχει τη δικη του προσωπικοτητα και αξια και όχι να υποκειται στον σταρ προτυπο με τις αφισες και το εμποριο που ακολουθει. Θυμαμαι στο σχολειο ολοι ετρεχαν να παρουν τα παπουτσια του Τζορνταν, τις μπλουζες, τα σορτσακια, τα περικαρπια και ότι άλλο αξεσουαρ κυκλοφορουσε. Για αυτό και ημουν ο μονος που λατρευα τον Ματζικ αλλα δεν αγορασα ποτε μου κατι «δικο του». Όπως επισης σεβομουν πολύ τον Καρελιν και η ατυχια του στην Ολυμπιαδα είναι από τις στιγμες που ενώ δεν θα επρεπε να με νοιαζει, με εκνευρισε αφανταστα με τον μπουλη Αμερικανο να πανηγυριζει το χρυσο επειδη ο θεος αποφασισε να κανει διαλειμμα για ξεκουραση.

Με τους Ελληνες αθλητες δεν εχω γενικα αισθανθει συγκλονιστικα πραγματα γιατι παντα κανουν κατι και με απωθουν. Ο Χριστοδουλου θα μπορουσε, αν δεν ηταν τοσο ραθυμος, να ειχε παιξει 40 φορες καλυτερο μπασκετ από ότι εκανε, ο Μανωλας ηταν περιεργος, τον Μαυρο δεν τον πολυπρολαβα, ο Πυρρος εγινε πολύ μιντιακος και το αθλημα του αμαυρωθηκε, ο Γκαλης ηταν από μονος του παγοβουνο, ο Γιαννακης με κερδισε ως προπονητης παρα όταν επαιζε, η Πατουλιδου με συγκινησε αλλα όταν την εβλεπα στην τηλεοραση με τη φωνη νταλικερη και τους τετρακεφαλους να φουσκωνουν απειλητικα, τρομαζα. Υπαρχει όμως ενας ανθρωπος για τον οποιο τρεφω πολύ μεγαλο σεβασμο. Και το ονομα αυτου ΝΙΚΟΣ ΚΑΚΛΑΜΑΝΑΚΗΣ. Ο Κακλαμανακης εχει κανει πραγματα που αν ζουσε σε άλλη χωρα αυτή τη στιγμη το ονομα του θα ειχε δωθει σε 10 πλατειες και 25 πλοια. Χωρις μετα να το σβησουν βεβαια ( το πιασατε το υποννοουμενο ετσι; )

Τι να πρωτοπει κανεις για αυτόν τον ανθρωπο. Το ότι συμμετεχει για 5η συνεχη Ολυμπιαδα; Το ότι εχει κατακτησει τρεις νταλικες τιτλους; Το ότι εκανε τον διαπλου του Αιγαιου ( Σουνιο – Κρητη ) σε δυο μερες; Το ότι κερδιζει μεταλλια από το ….1983 ;

Αυτό που παντα μου εκανε εντυπωση στον Κακλαμανακη ηταν η σοφια του. Η μοναξια του πολεμιστη του φωτος. Εχω παρακολουθησει συνεντευξεις του και μου δινει την εντυπωση ενός κοσμοκαλογερου που δεν εχει καμια σχεση με τον πρωταθλητη που θα μπορουσε πολύ ευκολα να είναι ψωνιο και μαϊντανος στην τηλεοραση. Μονο και μονο να μπειτε στην ιστοσελιδα του θα δειτε ελαχιστες αναρτημενες συνεντευξεις. Το μεγαλειο του ανδρος που δεν χρειαζεται αυτοδιαφημιση. Θυμαμαι καποτε σε μια συνεντευξη του στην κρατικη τηλεοραση που μας εκανε τη χαρη να εξηγησει μερικα πραγματα για το αγωνισμα του και ειχα μεινει αναυδος. Η πολυμηνη προετοιμασια στην περιοχη των αγωνων, ότι πρεπει να εχει γνωσεις φυσικης, μετεωρολογιας, να ξερει τα ρευματα, τους ανεμους, τις ιδιαιτεροτητες κάθε περιοχης, την κατά τοπους μορφολογια.

Θυμαμαι επισης ποσο ειχα εκνευριστει όταν ειχα διαβασει σε μια αθλητικη φυλλαδα εν ειδει αστειου ότι ο Κακλαμανακης μοιαζει στον Καραπιαλη. Ο Καραπιαλης μοιαζει στον Κακλαμανακη κυριοι…

Όταν οσοι βλεπουμε ποδοσφαιρο μιλαμε για fair play επειδη καποιος πεταει τη μπαλα εξω γιατι καποιος άλλος κανει τον πεθαμενο, το 2003 ο Κακλαμανακης αψηφησε πρωτια σε ιστιοδρομια για να σωσει μια αθλητρια από πνιγμο. Μεστος, σοβαρος, ο λογος του καλλιεργημενος, σχεδον εμμετρος. Τον Κακλαμανακη δεν τον γνωριζω προσωπικα αν και πολύ θα το ηθελα. Αντιλαμβανομαι όμως πως αν τα φωτα της δημοσιοτητας επεφταν πανω του, μαλλον θα τον αποσυντονιζαν. Το σχεδον αποκοσμο αστρο του ανδρος είναι αυτόφωτο και δεν χρειαζεται τεχνητη υποστηριξη.

Ευχομαι και προσευχομαι όταν θα κανει τη χαρη στους αντιπαλους του να αφησει τον πρωταθλητισμο, η πολιτεια να τον τιμησει όπως του αξιζει και να τον αξιοποιησει οπου εκεινος επιλεξει.

Εσχατως διαβασα τη συνεντευξη του στα Νεα. Εκανα ασκηση θαρρους και του εστειλα το παρακατω mail στο site του www.kaklamanakis.gr

= = = =



Αγαπητε κ. Κακλαμανακη,

Διαβασα τη συνεντευξη σας στα Νεα και θελω με το παρον μηνυμα να σας εκφρασω τον θαυμασμο μου. Χαιρομαι γιατι επι σειρα ετων διακρινεστε και διαφημιζετε τη χωρα μας χωρις να εχετε γινει μαϊντανος στα καναλια. Το αθλημα σας δεν εχει την προβολη που σας αξιζει και θεωρω ( χωρις να εχω ασχοληθει ποτε ομολογω) πως ενας ιστιοπλοος πρεπει να ειναι και φυσικος και μετεωρολογος και μαθηματικος, ειναι επιστημη το αθλημα σας! Αδιαφορω για το τι θα κανετε στο Πεκινο. Και τελευταιος να βγειτε, νομιζω οτι αξιζετε το χειροκροτημα ολων μας. Και μακαρι καποτε αυτο το κρατος να σας τιμησει οπως σας αξιζει. Μπραβο σας για τη σοβαροτητα και σχεδον τη σοφια που βγαζετε στις λιγες και καλες σας δημοσιες εμφανισεις. Πιστευω πως εκτος απο μεγαλος αθλητης, ειστε και μεγαλος Ελληνας. respect, Suspect

= = = =

Ο μεγαλος αθλητης αλλα και σπουδαιος ανθρωπος βρηκε λιγο χρονο και μου απαντησε. Κατοπιν αδειας του, αναρτω την απαντηση του. Χωρις επιλογο. Είναι από μονο του ιδανικο κλεισιμο του παροντος πονηματος….

= = = =

Αγαπητε Suspect

Καταρχας τα λογια δεν είναι ευκολα για μενα, όταν ενας ανθρωπος σου γραφει τοσο ομορφα λογια το μονο που θελεις είναι να του σφιξεις το χερι. Πολλες φορες τα λογια είναι φτωχα μπροστα στα συναισθηματα. Σε ευχαριστω λοιπον θερμα. Από οσο ξερεις, το αθλημα μου δεν εχει κερκιδα, ουτε τηλεοπτικα δικαιωματα για να ασχολουνται μαζι μας και να βγαζουν χρηματα αφου πλεον τα εχουν όλα εμπορευματοποιησει. Η δικη μου κερκιδα είναι ο απλος κοσμος, ο χαμογελαστος Ελληνας, η αγαπη και η εκτιμηση του κοσμου. Αυτό μετραει για μενα. Ευχομαι λοιπον μια μερα να σου σφιξω το χερι από κοντα. Με φιλικους χαιρετισμους και μη σταματας να μεταφερεις θετικη ενεργεια Σ’ευχαριστω Νικολας Κακλαμανακης.

Σάββατο 5 Ιουλίου 2008

ΜΕΡΕΣ ΡΑΔΙΟΦΩΝΟΥ...

Θυμηθηκα αυτή την περιοδο που κανω ραδιοφωνο τη μια και μοναδικη φαρσα που σκαρωσα σε ραδιοφωνικο παραγωγο την οποια σπευδω να μοιραστω μαζι σας.

Πριν από αρκετα χρονια ακουγα έναν ραδιοφωνικο σταθμο με συνεπεια. Ηταν ο μοναδικος τοτε που προσεγγιζε καπως τα γουστα μου, η μουσικη ηταν και είναι αναποσπαστο κομματι της καθημερινοτητας μου, mp3 μου φαινοταν κατι σαν πιν ή το νέο μοντελο της μπε εμ βε, τα cds και τις κασετες μου τις ειχα ακουσει πολλες φορες, οποτε το ραδιοφωνο ηταν μονιμως ανοιχτο και η βελονα καρφωμενη.

Μεταξυ των αλλων ραδιοφωνικων παραγωγων ηταν και μια ευχαριστη κοπελιτσα με δροσερη φωνη που εβγαζε μια θετικη νοτα, διασκεδαστικη με χιουμορ.
Καποια στιγμη λοιπον, αποφασισε να κανει σατυρα στον Μανωλη Μαυροματη με τις αμιμητες ατακες του. Αφου απαριθμησε μερικες, στο τελος πεταξε το
«τι να μας πει τωρα ο Μανολο Μαυροματης, ποιος είναι αυτος, ελα τωρα με τον Μανολο που δεν ξερει καν να μιλαει»

Ενοχληθηκα.
Τον Μανωλη Μαυροματη δεν τον ξερω ουτε κατ οψιν.
Με ενοχλησε όμως η υβρις, η ασεβεια, σε έναν ανθρωπο που συμφωνοι, μας εχει χαρισει ουρανομηκη χαχανα αλλα δεν παυει αφενος να εχει τα διπλασια χρονια από την κοπελιτσα στο μικροφωνο, αφετερου στο χωρο του ειχε μια σοβαρη παρουσια και εχει προσφερει.
Θυμωσα.

Η σατυρα είναι ωραιο να υπαρχει αλλα δεν σημαινει ότι πιανουμε ένα μικροφωνο και υποτιμουμε τους αλλους. Ιδιαιτερα δε ανθρωπους σαν τον Μανωλη Μαυροματη ο οποιος ουδεποτε προκαλεσε ή εγινε μαϊντανος στα πανελς.
Πηρα τηλεφωνο στον σταθμο.
Ο διαλογος:

- καλησπερα, μπορω να μιλησω με την κα ταδε;
- Ναι, μισο λεπτο.
- Καλησπερα!
- Καλησπερα!
- Ειστε η κα ταδε;
- Ναι, εγω ειμαι
- Ειμαι σταθερος ακροατης σας εδώ και αρκετο καιρο και θελω να σας συγχαρω για τις εκπομπες σας
- Σας ευχαριστω πολύ
- Και τα τραγουδια που παιζετε είναι ωραια και τα σχολια που κανετε είναι ευστοχα με χιουμορ…
- Σας ευχαριστω
- Μονο που πριν από λιγο με στενοχωρησατε λιγο..
- Γιατι καλε;
- Ειμαι ΑΝΗΨΙΟΣ του Μανολη Μαυροματη ( αφου δεν επεσα μονος μου κατω από τα γελια, με θαυμαζω )
…. Σιωπη λιγων δευτερολεπτων…
- εεεε τι να πω…
- δεν σας καλεσα να μαλωσουμε και να αντιδικησουμε
- ε μα ξερετε….
- Επιτρεψτε μου να σας πω
- ….συγγνωμη… δεν ηθελα…
- Μισο λεπτο σας παρακαλω
- Όχι… ζητω συγγνωμη….
- ΜΑ ΑΦΗΣΤΕ ΜΕ ΝΑ ΣΑΣ ΠΩ !!
- Ενταξει αλλα εγω ειλικρινα δεν ηθελα….
- Κοιταξτε κα ταδε, ( ακαθεκτος πια ) δεν εχω κανενα προβλημα που σχολιασατε τα μαργαριταρια του θειου μου ( μουαχαχαχα ) και εμεις το κανουμε στην οικογενεια
- ( πηρε θαρρος ) ε, μα, δεν του τα λετε και εσεις;
- Βεβαιως και του τα λεμε και σατυρα του κανουμε και δεν του χαριζομαστε
- ( με πιο πολύ θαρρος ) μα πως βγαινει και τα λεει ετσι;
- ΑΛΛΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΘΕΜΑ ΜΟΥ κα ταδε!!!!
- Δηλαδη;
- Ο θειος μου κυριος Μανωλης Μαυροματης είναι ενας ανθρωπος που εχει τα διπλα σας χρονια. Εχει προσφερει στον χωρο του, είναι σοβαρος, δεν εχει πειραξει κανεναν και αυστηρα κρινοντας τον κανεις ως δημοσιογραφο δεν νομιζω ότι εχει να του προσαψει κατι. Σωστα;
- ( φτερα ψιλοκομμενα) …ναι… ( σβηστό.. )
- Με ενοχλησε πολύ που μια νεαρη κοπελα όπως εσεις τον αποκαλεσατε Μανολο, τον λοιδωρησατε και ειπατε στον αερα κατι που δειχνει ασεβεια. Θελετε να κανετε σατυρα; Καλα κανετε αλλα γιατι εκφραζεστε τοσο υποτιμητικα;
- Ναι.. κοιταξτε… εχετε δικιο…σας ζητω συγγνωμη…
- Ειλικρινα το θεμα μου δεν είναι να αντιδικησουμε αλλα ελατε λιγο στη θεση μου σας παρακαλω πολύ
- Όχι, όχι, ειστε πολυ ευγενικος…
- Επειδη σας ακουω ανελλειπως, σας εκτιμω ως ραδιοφωνικο παραγωγο και σας εχω σε εκτιμηση για αυτό πηρα το θαρρος να σας καλεσω γιατι μου εκανε εντυπωση το σχολιο σας. Δεν το περιμενα από σας.
- Εχετε δικιο, ειστε πολύ καλος και ευγενικος. Θα ανακαλεσω. Σας ευχαριστω πολύ.
- Και εγω που με ακουσατε και σας τιμα ότι αναγνωριζετε αυτό που σας λεω.
- Γεια σας

Αμεσως μετα λοιπον ζητησε συγγνωμη στον αερα για το Μανολο και ειπε πως δεχθηκε ένα πολύ ευγενικο τηλεφωνημα, μου αφιερωσε το επομενο κομματι και συνεχισε την εκπομπη.
Ξαναπηρα.

- γεια σας, ο ανηψιος του Μαυροματη ειμαι!
- Α! γεια σας!
- Σας ευχαριστω πολύ, σας τιμα αυτό που κανατε!
- Τιποτα να στε καλα!
- Αληθεια, μηπως εχετε καποιο μεϊλ;
- Ναι βεβαιως!
- Θελετε να μου το δωσετε;
- Ναι.. είναι το ….

Την επομενη μερα λοιπον της εστειλα ένα μεϊλ που της ειπα την αληθεια.
Ότι δεν ειχα καμια σχεση με τον Μανολο και για ποιο λογο της εκανα αυτό το τηλεφωνημα.
Αλλωστε γενικα πιστευω ότι οι καλυτερες πλακες είναι αυτές που διαρκουν λιγο, οποτε καπου αισθανθηκα την αναγκη να της πω την αληθεια.
Δεν μου απαντησε.
Αρκετες μερες αργοτερα ξαναπηρα στο στουντιο.

- Γεια σας!
- Γεια σας!
- Ο …ανηψιος του Μανολη Μαυροματη ειμαι…
- ΑΑΑΑΑΑΑ ΕΣΥ ΕΙΣΑΙ !!! ( γελια )
- Δεν μπορειτε να πειτε, ηταν καλο!
- Ναι, καλο ηταν ( συγκρατημενα ενοχλημενη )
- Ο σκοπος μου ηταν να σας πω την αληθεια στο μειλ για να μη δημιουργηθει καποια παρεξηγηση στο μελλον
- Ναι, καλα κανετε ( σε στιλ «εχουμε να πουμε κατι άλλο;» )
- Σας ευχομαι καλες εκπομπες.
- Γεια σας.

Δεν λεω, το καταχαρηκα αλλα εχω και το νου μου, να μην την πατησω και εγω…

Τετάρτη 2 Ιουλίου 2008

ΕΘΝΙΚΗ ΕΛΛΑΔΟΣ ΓΕΙΑ ΣΟΥ - ΜΕΤΑ ΤΟ EURO, ΣΙΩΠΗ…

Με την παρουσια της Εθνικης μας ασχοληθηκα επισταμενως στα δυο πρωτα παιχνιδια. Αν και παρακολουθησα και τον τριτο αγωνα με την Ισπανια, δεν ενοιωσα την αναγκη να γραψω κατι καθως η πορεια μας σε αυτή τη διοργανωση ειχε τελειωσει. Δεν ειδα αλλωστε και κατι καινουριο.

Θελω με το παρον πονημα να πω και γω τις δικες μου αποψεις πανω σε διαφορα σχολια που ακουσα από δω και από κει. Ας γινω και εγω για λιγο «ειδικος» του ποδοσφαιρου. Αλλωστε οι αθλητικοι δημοσιογραφοι δεν νοιωθω ότι εχουν κατι φοβερα παραπανω από μενα για να εχουν μονο αυτοι το δικαιωμα λογου. Το πιο σημαντικο είναι πως πρεπει να μαθουμε να χανουμε.

Δυστυχως στη χωρα μας ειμαστε οπαδοι του αποτελεσματος και όχι του αθληματος. Στον αγωνα με τη σουηδια ειχαμε 2-3 φασεις εμεις, 2-3 φασεις αυτοι. Τις εβαλαν αυτοι. Με τη Ρωσια το ιδιο. 4-5 εμεις, 4-5 αυτοι. Αυτοι όμως ηταν ευστοχοι. Με την Ισπανια καρμπον με παραπανω ενεργειες. Ξαναχασαμε. Αμυντικα παιξαμε ( σουηδια ) χασαμε Ημιεπιθετικα παιξαμε ( ρωσια ) χασαμε Επιθετικα παιξαμε ( ισπανια ) χασαμε Ας το παρουμε αποφαση. Χασαμε. Και ας σταματησουμε να κανουμε μονιμως συγκρισεις με το θαυμα. Και να πρεπει ντε και καλα να βρουμε φταιχτες να αποκεφαλισουμε. Ξεχασαμε ηδη πως η Ρωσια βρεθηκε στους 4 και η Ισπανια σηκωσε την κουπα. Και οι δυο αυτές ομαδες ηταν στον ομιλο μας. Ξεχασαμε ηδη πως οι Αγγλοι το ειδαν από την τηλεοραση, οι Ολλανδοι που εβαζαν 3 και 4 γκολ στην πρωτη φαση κλαταραν, οι Γαλλοι εφυγαν νωρις όπως και οι Πορτογαλοι.

Τι πρεπει δηλαδη να κανουν ολοι αυτοι, να αυτοκτονησουν ομαδικα; Ακουγα τον δραματικο επιλογο του Βερνικου ότι πρεπει λεει να αλλαξει νοοτροπια ο Ρεχαγκελ και να κανει ανανεωση. Η μονιμη επωδος στη χωρα μας. Το απωθημενο που μας εμεινε από την πολιτικη που συνεχως εχουν τα ηνια οι ιδιοι και οι ιδιοι, οποτε ξεσπαμε στο ποδοσφαιρο και μετα την πρωτη στραβη θελουμε κεφαλια επι πινακι. Ο Ρεχαγκελ μας πηρε από τη θεση νο 55, μας πηγε στην 8η της παγκοσμιας καταταξης, πηγε δυο φορες σε euro και μετα από ένα ανεπιτυχες τουρνουα, ε, ας παει σπιτι του ο γερο-ξεκουτης και ας ερθει ο Δανιηλ, ο Παναγουλιας και ο Πολυχρονιου.

Μηπως το ελληνικο ποδοσφαιρο εχει τον Ροναλντινιο και τον Ζινταν και τους αδικησε αφηνοντας τους στην Ελλαδα; Τους καλυτερους Ελληνες δεν ειχαμε στην Αυστρια; Ποιος αδικηθηκε;

Ακουσα για τον Νινη. Ο Νινης φετος δεν επαιξε καν στον Παναθηναϊκο, θα παει βασικος στην Εθνικη; Ακουσα για τον Παπασταθοπουλο. Δεν νομιζω ότι ειχαμε προβληματα στο κεντρο της αμυνας. Ο Δελλας με τον Κυριακο μια χαρα τα πηγαν. Καλος ο Σωκρατης αλλα εχει μελλον. Ακουσα για τον Νικοπολιδη. Οντως εκανε τραγικα λαθη και ειχε την ευθιξια να φυγει από μονος του. Πριν το euro ολοι δεν τον εκθειαζαν ως βασικο συντελεστη ( μαζι με τον Κοβασεβιτς ) της κατακτησης του νταμπλ από τον Ολυμπιακο; Υπαρχει αυτή τη στιγμη καλυτερος Ελληνας τερματοφυλακας και τον αδικησαμε για τον Νικοπολιδη;

Αν ένα κακό EURO φτάνει για να κάνει τον Νικοπολίδη άχρηστο ξεχνάνε οι Ελληνες οπαδοι και δημοσιογραφοι ότι ο Νικοπολιδης απέκρουσε 3 κρισιμα πέναλτι στο πρωταθλημα και βοήθησε σε σημαντικό βαθμό στην ευρωπαική πορεία του Ολυμπιακού. Στο παρελθόν πήρε ένα ΕURO, έπαιξε προημιτελικά Τσάμπιονς Λίγκ, και 2 φορές στους 16 της ιδιας διοργανωσης. Μηπως ειχαμε ως ελληνικο ποδοσφαιρο καλυτερο και πιο εμπειρο τερματοφυλακα; Ναι, ευθυνεται για 2 αστεια γκολ που δεχθηκαμε.

Ο αγαπημενος μου Σμαϊχελ εχει κανει αντιστοιχες πατατες. Ο Αντωνης ειχε την αξιοπρεπεια να αποχωρησει. Προσωπικα παντως δεν με ενθουσιαζει που φευγει ο Νικοπολιδης αφενος γιατι ο Χαλκιας δεν με εμπνεει, αφετερου γιατι δεν βλεπω καποιοιν αλλον ικανο για τοσο υψηλο επιπεδο αγωνων. Καλος είναι ο Τζορβας ( ο Σηφακης χαθηκε στον Ολυμπιακο ) αλλα δεν ξερω αν μπορει να σταθει.

Κατηγορηθηκε ο Ρεχαγκελ για κολλημα με τον Χαριστεα. Και εγω, δεν τον συμπαθω ποδοσφαιρικα τον «Χαρι» Όμως στη διοργανωση ηταν ο καλυτερος μας παικτης.

Σκεφτειτε πως ο Ολυμπιακος που συνηθως παιρνει το πρωταθλημα εχει ελαχιστη συνεισφορα στην Εθνικη ομαδα. Δυστυχως αυτό είναι το ποδοσφαιρο μας, σε μια διοργανωση που αυτή τη φορα ειχε ωραιο θεαμα και ομαδες που απεδωσαν επιθετικο και ελκυστικο ποδοσφαιρο. Δεν μας πηγαν οι δικες μας φασεις, δεν μας πηγε «η διεθνης συγκυρια» και χασαμε.

Βγαλαμε ξαφνικα επιστημονικα κριτηρια ότι η ομαδα δεν εχει τιμ μανατζερ, δεν εχει προπονητη τερματοφυλακων, διατροφολογο και όλα τα συναφη και ότι είναι μονο ο προπονητης και ο βοηθος.

Συγγνωμη αλλα για 5-10 αγωνες το χρονο, πρεπει να υπαρχουν και 10 παρατρεχαμενοι για να τους πληρωνει το κρατος; Για τα θετικα αποτελεσματα που φεραμε για να ξαναπαμε στο euro, δεν χρειαζονταν αυτοι ενώ τωρα χρειαζονται; Δεν ηταν οι χορηγοι το προβλημα μας. Ειμαστε και ζηλιαρηδες ως λαος και στην πρωτη στραβη αμεσως φταινει αυτοι που ακριβοπληρωνουν. Χορηγους, φωτογραφησεις, γκαλα και κοσμικα εχουν ολες οι σοβαρες ομαδες του κοσμου. Δεν ηταν οι χορηγοι το προβλημα μας και ουτε θα είναι ποτε.

Γιατι δεν τα λεγαμε αυτά και στην προκριματικη φαση; Τι εφταιξε και δεν πηραμε βαθμο;

Για μενα δυο πραγματα:

1. Ελειπε ο Ζαγορακης. Δεν εχουμε αντιστοιχο ηγετη.

2. το κεντρο μας δεν τραβηξε. Ο Κατσουρανης ηταν χωμα, ο Καραγκουνης μονιμως θολωμενος και ηθελε να κανει πολλα περισσοτερα από οσα μπορουσε και ο Μπασινας πεσμενος. Επομενως ουτε δημιουργησαμε ουτε «καταστρεψαμε». Όπως επισης και ο Σεϊταριδης ηταν ανυπαρκτος που στα καλα του βοηθουσε και ανασταλτικα και δημιουργικα. Επομενως οποιον και να αλλαζε στην επιθεση ( γιατι δεν επαιξε περισσοτερο ο Σαμαρας, γιατι δεν πηρε περισσοτερο χρονο ο Σαλπι ) ποιος θα του εδινε πασα; Διαμαρτυριες λεει γιατι ο Τοροσιδης επαιζε αριστερο μπακ αφου δεν είναι αριστεροποδαρος. Που ηταν οι επιστημονες να το πουν αυτό στα προκριματικα που ο Τορο ηταν από τους πλεον σταθερους παικτες μας;

Ο Σπυροπουλος οντως εδωσε ελπιδες αλλα σιγα σιγα μπαινει ο παικτης σε τετοιους αγωνες. Δεν βγαζεις ετσι τον παικτη εκτος ομαδας που σε κουβαλησε σε ολη την προκριματικη φαση. Δεν είναι δουλεια του Ρεχαγκελ να βγαλει νεα φουρνια ποδοσφαιριστων. Αυτή είναι δουλεια ΤΩΝ ΣΥΛΛΟΓΩΝ.

Για τον Αντζα που αποχωρησε δεν εχω να σχολιασω κατι ιδιαιτερο. Αφενος γιατι νεους κεντρικους αμυντικους ως ελληνικο ποδοσφαιρο εχουμε ( Παπασταθοπουλος, Αβρααμ ) αφετερου γιατι όλα και όλα επαιξε 25 παιχνιδια στην εθνικη μας. Οσο για αυτους που ζητουσαν θεαμα και θετικο αποτελεσμα, μαλλον ερχονται από τον Κενταυρο 8 και γεννηθηκαν σε καποια μαυρη τρυπα του διαστηματος καθως

Α) θεαμα με θετικα αποτελεσματα δεν εχει ουτε η Βραζιλια

Β) οι επιτυχιες του ελληνικου ποδοσφαιρου σε διασυλλογικο και εθνικο επιπεδο, ουδεποτε ηρθαν με αυτόν τον συνδιασμο Η επομενη μερα: Για μενα η εθνικη πρπει να συνεχισει να είναι σοβαρη και αξιοπρεπης και να μη γυρισει στις εποχες που ετρωγε τη μια σφαλιαρα μετα την άλλη.

Εχουμε μουντιαλ και έναν ευκολο ομιλο για να παμε στη διοργανωση. Να καταφερουμε αυτό και μετα το πολύ πολύ να ξαναχασουμε. Και τι εγινε;

Υγ. παρακολουθησα τον τελικο μεταξυ Γερμανιας και Ισπανιας. Μιλαμε για τη Γερμανια, χωρα 80 εκατομμυριων κατοικων, με γηπεδα, οργανωση, υποδομες, σχολες ποδοσφαιρου και λοιπες ιδανικες συνθηκες και εχει ολους και ολους 2-3 καλους παικτες, τι ψαχνουμε τωρα…