ΕΘΝΙΚΗ ΕΛΛΑΔΟΣ ΓΕΙΑ ΣΟΥ – Η ΜΑΧΗ ΣΤΗ ΒΟΣΝΙΑ

Δύσκολο να βάλει μυαλό ο Έλληνας. Στα παλιά καλά χρόνια μπορεί να είχαμε ταλαντούχους παίκτες αλλά ως ομάδα τρώγαμε τη μια σφαλιάρα μετά την άλλη. Πήγαμε και στο μουντιάλ και πατώσαμε πανηγυρικά παρά το γεγονός ότι η ομάδα μας είχε την αφρόκρεμα του ελληνικού ποδοσφαίρου και αν ήταν διαφορετικά οργανωμένη ίσως να μην σημείωνε την παταγώδη αποτυχία του 1994.

Έρχεται αυτός ο Άγιος άνθρωπος ο Ρεχάγκελ και μετά ο αρχάγγελος του ο Σάντος και μας βάζουν στον ίσιο δρόμο. Τι σημαίνει ίσιος δρόμος; Να παίζουμε ποδόσφαιρο σύμφωνα με τις δυνατότητες μας και όχι σύμφωνα με τις φαντασιώσεις μας. 

Σε τι είμαστε καλοί; 

Στην άμυνα. DNA αρχαιοτάτων χρόνων. Παίζουμε αμυντικά και όταν μας δοθεί η ευκαιρία, 1-0 και αντίο σας. 

Ο κλασικός αχάριστος Έλληνας όμως ξεσηκώθηκε. Τον πονούσαν τα μάτια του έλεγε. Ήθελε σπορ και θέαμα. Ήθελε μεγάλα σκορ. Ήθελε 90% επίθεση. Επειδή υπάρχει θεός και βλέπει, φάγαμε τις μπουνιές και τις κλωτσιές μας μετά τον φιλέλληνα Πορτογάλο και καταντήσαμε παγκόσμιος περίγελως. 

Βασικό αξίωμα από τη λευκή Βίβλο του ποδοσφαίρου : ΤΗΝ ΕΘΝΙΚΗ ΣΟΥ ΤΗ ΒΛΕΠΕΙΣ ΓΙΑ ΝΑ ΤΗΝ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΕΙΣ. ΑΝ ΘΕΛΕΙΣ ΘΕΑΜΑ ΥΠΑΡΧΕΙ Η ΡΕΑΛ ΚΑΙ Η ΜΠΑΡΤΣΕΛΟΝΑ. Αν είσαι Έλληνας και βλέπεις τη Μπαρτσελόνα για να την υποστηρίξεις και την Εθνική μας για το θέαμα, να πας σε ένα ψυχίατρο και σε έναν υπνωτιστή για να βρεις τι πήγε λάθος στην παιδική σου ηλικία. 

Μου άρεσε λοιπόν που η ομάδα μας αν και εκτός έδρας σε μια φανατισμένη ατμόσφαιρα, δεν φοβήθηκε. Αν και κατώτερη τεχνικά, έπαιξε στα ίσα και μέχρι το 84’ είναι ζήτημα αν μας έκαναν μια φάση της προκοπής. 

Φοβερός ο Ζέκα και αν και πήρε πρόσφατα την ελληνική υπηκόοτητα, το παιδί έπαιξε για τρεις. 

Ένα σχόλιο για την παραφιλολογία : 

Είναι τιμή μας που ένας ξένος μας αγάπησε τόσο ώστε να θέλει να φορέσει το εθνόσημο. Θα μπορούσε να αράζει στις παραλίες αντί να τρέχει ….στις βοσνίες. Είναι πολλά χρόνια στην Ελλάδα και εφόσον θέλει να παίξει στην Εθνική μας τιμή του και τιμή μας. Προσωπικά θέλω όμως να μάθει και τη γλώσσα μας και έστω κάτι από την ιστορία μας. Να να μην είναι και τελείως ξέμπαρκος. Ο Κάρλος Ζέκα τα ξέρει και τα δύο. Καλοδεχούμενος. 

Ξεχώρισα επίσης τον Μήτρογλου. Όχι, δεν τρελάθηκα, τον Μήτρογλου ! Ξέρεις γιατί; Γιατί ενώ δεν πήρε καμία πάσα, προσπαθούσε να βοηθήσει μέχρι και το τελευταίο δευτερόλεπτο του αγώνα. Η φάση του Μάνταλου από αυτόν ξεκίνησε. 

Πέτρος Μάνταλος : Άκουγα τον ΣΚΑΙ και τις κολακείες των δημοσιογράφων – μπας και τους δώσει καμία συνέντευξη ή πληροφορίες από τα αποδυτήρια – για την απίστευτη χαμένη ευκαιρία. Επειδή θυμάμαι την ΑΕΚ του Τόνι Σαβέβσκι, ο Πέτρος Μάνταλος ούτε τα νερά δεν θα κουβάλαγε στον πάγκο. Είναι τόσο φτωχό το ελληνικό ποδόσφαιρο που προσπαθούμε εναγωνίως να χρίσουμε ως ηγέτες κάποιες απίθανες μετριότητες. Σε αυτή τη φάση ένας σοβαρός παίκτης κάνει δύο πράγματα. Ή περνά τον τερματοφύλακα αν έχει βγει ή αν ο τερματοφύλακας παραμείνει στη θέση του, σημαδεύει μια γωνία και πλασάρει. Άντε να είσαι ο χαρισματικός Ζιοβάνι και να κάνεις μια extreme λόμπα. Ο Μάνταλος απλώς κλώτσησε τη μπάλα. Ήθελε να την πετύχει. Την πέτυχε μεν αλλά χωρίς ψυχή και με μια ξερή κλωτσιά, πήρε ύψος και καληνύχτα σας. Χέσε μας ρε Μάνταλε, που είσαι και ο ηγέτης της ΑΕΚ ! Ούτε για τον Πανιώνιο δεν είσαι ! 

Κατά τα άλλα, εντυπωσιακός ο Δώνης, ο Καρνέζης έκανε μια από τις 10 καλύτερες αποκρούσεις στην ιστορία της Εθνικής μας και γενικά η άμυνα μας ήταν εξαιρετική. 

Να πούμε και ένα ευχαριστώ στον Ιταλό διαιτητή που σε μια περίεργη φάση στο τέλος που κάναμε δύο ακούσια μεν, αλλά καθαρά χέρια δε, δεν έδωσε πέναλτι που δεν θα του έλεγε κανείς και τίποτα. 

Η λογική λέει ότι δεν θα περάσουμε στην επόμενη φάση. Ο λόγος είναι πως τα παλιά καλά χρόνια, τη μισή φάση την κάναμε γκολ και μέχρι μεθαύριο να παίζαμε το 1-0 δεν άλλαζε. Αν έχεις τον Μάνταλο να σου πετάει στα σκουπίδια τέτοιες φάσεις γιατί είναι άψυχος, πως θα σκοράρεις πχ με το Βέλγιο που είναι η υπερδύναμη του ομίλου; Ή μήπως νομίζεις πως οι αδελφοί Κύπριοι θα σου χαρίσουν τον αγώνα; 

Τουλάχιστον όμως έχουμε ανακτήσει την αξιοπρέπεια μας και βαδίζουμε σωστά σύμφωνα με τις δυνατότητες μας ως ελληνικό ποδόσφαιρο. 

Καλό το ταπεραμέντο του Έλληνα αλλά χωρίς Γερμανό προπονητή δεν πας πουθενά. Εύγε στον Μίκαλε Σκίμπε που παρέλαβε ένα συνονθύλευμα και του έδωσε τη χαμένη του ταυτότητα. Και ας επιμένει στον Τζιώλη. 

Υγ. Όσο περισσότερο βλέπω τον Κώστα Μανωλά είναι ίδιος ο Στέλιος. Από τον τρόπο που περπατά, μέχρι τον τρόπο που τσαμπουκαλεύεται. Μα ίδιος λέμε !