ΕΘΝΙΚΗ ΕΛΛΑΔΟΣ ΓΕΙΑ ΣΟΥ – ΤΟ ΜΗΛΟ ΠΟΥ ΜΑΣ ΔΑΓΚΩΣΕ ΣΤΟ ΛΑΙΜΟ

Πίστεψαν οι ηλίθιοι Έλληνες δημοσιογράφοι και πολλοί ποδοσφαιρικοί οπαδοί πως επειδή δεν ήρθαν οι κορυφαίοι Αμερικανοί παίκτες, νομίζαμε πως οι υπόλοιποι είναι άχρηστοι. Ξεχάσαμε πως η Αμερική έχει βιομηχανία παικτών. Ακόμα και από το τρίτο ράφι είναι   παίκτες που όλοι τρέχουν, όλοι παίζουν άμυνα του θανάτου, όλοι κάνουν drive, όλοι μπορούν να σκοράρουν από μέση και μακρινή απόσταση και όπως είναι απολύτως προφανές, όλοι έχουν χτισμένα κορμιά για να αντέξουν τον ρυθμό και την ένταση.

Οι αδαείς με το άθλημα δεν καταλαβαίνουν πως οι ομάδες μπορεί να ξεκινούν νευρικά, ή κατά τι, ασύνδετα αλλά με τη ροή των αγώνων βρίσκουν τα πατήματα τους. Όπως η Γαλλία. Ή μπορεί και χειροτερέψουν όπως η Ιταλία. Μια μεγάλη διοργάνωση είναι δυναμική διαδικασία, δεν είναι στατική. Οι Αμερικάνοι με Πόποβιτς και Κερ στον πάγκο δεν πετάνε χαρταετό. Ξέρουν το άθλημα.

Ξεκινήσαμε με τον Γιάννη αφιονισμένο, αλλά οι Αμερικανοί δεν είναι ηλίθιοι. Τον έκλεισαν με 3 παίκτες και εκεί ακριβώς πρέπει να δείξεις ως ομάδα τι ξέρεις να κάνεις. Ο Σκουρτόπουλος άργησε λίγο αλλά διόρθωσε τις βλακώδη επιμονή του με τη χρησιμοποίηση του άχρηστου Παπανικολάου στο 2 και έπαιξε και με τον Λαρεντζάκη και με τα δύο καλύτερα γκαρντ μας επιτέλους μαζί.

Βλέπεις όμως τις διαφορές. Μυαλωμένος και με σωστές επιλογές Γιαννούλης, αλλά σε σχέση με τους Αμερικανούς, πιο αργός και από την καθυστέρηση. Πέρασε 2 ασιστ πήρε 2 σουτ, τελείωσε το ντεπόζιτο. Στον δε Καλάθη βγήκε η γλώσσα για αυτό αν θυμάσαι στην πρώτη βολή που εκτέλεσε μετά από ένα φάουλ ίσα που έφτασε στο καλάθι.

Ο παίκτης κλειδί ήταν ο Σλούκας. Από αυτόν περίμενα μεγαλύτερη βοήθεια στο σκοράρισμα αλλά ήταν πολύ άστοχος. Πήρε πολλά σουτ αμαρκάριστος και καλά έκανε αλλά δυστυχώς δεν τα κατάφερε. Ο Παπαπέτρου ενώ είχε θετικό πρόσημο η παρουσία του αλλά κάπου φοβόταν, κάτι που φάνηκε σε 3 φάσεις κοντά στο καλάθι. Στο δεύτερο ημίχρονο εξαφανίστηκε. Είναι δύσκολο βέβαια να απαιτείς από τα παιδιά την τελειότητα σε κάθε φάση.

Βλέπεις βέβαια και τη διαφορά επιπέδου. Στο τέλος του πρώτου ημιχρόνου μένουν 4 δευτερόλεπτα με διαφορά 13 πόντους υπέρ των Αμερικανών. Αντί να πουν «κάντε ένα σουτάκι να τελειώνουμε» μας έκαναν 4 φάουλ και 5-6 αλλαγές από τον πάγκο για να μη μας αφήσουν ( όπως και έγινε ) να κάνουμε έστω ένα σουτ της προκοπής.

Στο δεύτερο ημίχρονο συνεχίσαμε να είμαστε άστοχοι με μια διαφορά. Ότι έσκασε και ο Γιάννης. Όποτε η διαφορά φυσιολογικά μεγάλωσε και η σεμνή τελετή έλαβε τέλος.

Συνοψίζοντας, ο Σκουρτόπουλος στον πάγκο έκανε αυτή τη φορά λιγότερες ανορθογραφίες αλλά δεν υπάρχει γκρίνια για σήμερα. Παίζαμε απέναντι σε μια καλύτερη ομάδα, κάναμε ότι μπορούσαμε και χάσαμε δίκαια και εύκολα.

Ελπίζω και μετά από αυτή τη διοργάνωση που είχαμε το κατά τεκμήριο καλύτερο υλικό της δεκαετίας, να σταματήσουν οι δημοσιογράφοι και οι ποδοσφαιρικοί Έλληνες οπαδοί να μας χρίζουν φαβορί για το χρυσό. Δεν είναι τόσο εύκολη υπόθεση οι μεγάλες διοργανώσεις ούτε Ακρόπολις.

Με την Τσεχία, δεν το βλέπω απίθανο να τους πάρουμε με 12 πόντους. Αν παίξουμε άμυνα όπως με τους Αμερικανούς και είμαστε στοιχειωδώς πιο εύστοχοι, μπορούμε. Αρκεί να παίξουμε όπως στο πρώτο δεκάλεπτο με τους Αμερικανούς. Αποστάσεις, η μπάλα στον Γιάννη και ο Σλούκας αυτή τη φορά να βάλει τα ρημάδια τα σουτ.

Υγ. Έπεα μεγάλων ανδρών : «Αμυντικές προσηλώσεις»
Δημήτρης Χατζηγεωργίου Σεπτέμβριος 2019