ΧΡΟΝΙΑ ΚΑΛΑ

Χθες που λες, είχα την ονομαστική μου εορτή.

Ο διευθυντής μου με πολύ σοβαρό ύφος τύπου, «μου χρωστάς χάρη» , μου είπε:
"Υποπτε παιδί μου επειδή η εταιρεία εκτιμά την παρουσία σου, παρε άδεια για σήμερα και πήγαινε να γιορτάσεις σαν άνθρωπος".

Η γιορτή μου εξελίχθηκε σε γραμματειακή υποστήριξη. Τηλεφωνήματα, sms, αναρίθμητα μηνύματα στο facebook,  απάντησα σε ολους.

Ούτε που κατάλαβα πως πέρασαν ωρες ολόκληρες και πάνω που άρχισα να εκνευρίζομαι και να γίνεται το κεφάλι μου κουδούνι, σκέφτηκα πως είναι καλύτερο να σε θυμούνται παρά να σε αγνοούν.

Καλές είναι οι ευχές αλλά καλύτερες οι συναντήσεις. Αύριο, Παρασκεύη 27 Ιανουαρίου βαζω τις μουσικές στο Εν Αθηναις, Ηρακλειδών 12 στο Θησείο. Ξεκινάω νωρίς κατά τις 21.30, κερνάω σφηνάκια, και είσαι καλοδεχούμενος!

Πάντως, επειδή ακόμα και τώρα χτυπάνε ευχετήρια τηλέφωνα, μοιράζομαι μερικά συμπεράσματα:

1.    Ξέρω ότι το όνομα μου δεν είναι ούτε Κώστας, ούτε Γιάννης, ούτε Παναγιώτης, ούτε Νίκος. Σαφώς και είναι εύκολο να ξεχάσεις. Όταν όμως το θυμηθείς πάρε τηλέφωνο τον εορτάζοντα και μη σκεφτείς «ε, τώρα πέρασε η γιορτή, άσε, μπορεί να παρεξηγηθεί, τι να πάρω καθυστερημένα»..  Η ευχή δεν έβλαψε ποτέ κανέναν. Εστω και μια και δυο μέρες μετά καλύτερα μια καθυστερημένη ευχή παρά το απόλυτο τίποτα. 

2.    Ανθρωποι που είναι φίλοι, είναι μέγιστη αθλιότητα να τους στέλνεις sms ή να τους πετάς μηνύματα στο facebook.  Καλή η τεχνολογία αλλά δεν αντικαθιστά ούτε υποκαθιστά την ανθρώπινη παρουσία. Σε φίλους δεν πετάμε μηνυματάκια. Παίρνουμε τηλέφωνο. Και μην ακούσω τίποτα περι κρίσης γιατί αυτό δεν είναι δικαιολογία αλλά γυφτιά. Σε αγνώστους ή ημιαγνώστους, ή ψιλογνωστούς μια γραπτή ευχή είναι αποδεκτή και καλοδεχούμενη.

3. Οταν σε καλεί κάποιος και δεν μπορείς να απαντήσεις, αν πχ μιλάς ηδη στην άλλη γραμμή, είναι αλαζονικό να θέλεις να σε ξαναπάρει. Δεν μπορούν να τρέχουν όλοι πίσω σου. Οφείλεις να ανταποδώσεις την κλήση.

Αντε και του χρόνου…