ΕΤΕΡΟΣ ΕΓΩ – ΝΕΜΕΣΙΣ

 Τώρα που τελείωσε, ας αναφωνήσουμε όλοι μαζί : ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ !

Δεν θέλω να κατηγορήσω τον σπουδαίο Σωτήρη Τσαφούλια. Είναι άλλωστε και ο εύκολος δρόμος.

Με την ταινία και τις «χαμένες ψυχές» έβαλε τον πήχη πάρα πολύ ψηλά. Το «Κάθαρσις» ήταν κατώτερο και το «Νέμεσις» πλησίασε το χώμα.

Είμαι απολύτως βέβαιος – χωρίς προφανώς να το γνωρίζω – πως ο άνθρωπος πρέπει να δέχθηκε σφοδρές πιέσεις. Να παίξω και εγώ, και εγώ, και εγώ, βάλε μωρέ και αυτόν, φίλος είναι, ε, αφού μπήκε αυτός, πρέπει να μπει και αυτός που του έχουμε και μια υποχρέωση και έτσι ξεχείλωσε.

Αν βάλεις και την πανδημία που τα μεροκάματα έπεσαν κατακόρυφα, πολλές χάρες έγιναν εις βάρος της σειράς.

Το Νέμεσις κούρασε απελπιστικά. Το έχτιζε, το έχτιζε, το έχτιζε, γύρω γύρω όλοι, περίμενες κάτι εξωπραγματικό και στο τέλος, μια παπαριά και μισή. Δεν χρειάζονταν 8 ολόκληρα επεισόδια. Ότι είχε να μας πει, μπορούσε να το κάνει στα μισά. Καταλαβαίνω. Οικογένειες, μεροκάματα, επιβίωση.

Χαλάλι.

Στο «Κάθαρσις» εξαφανίστηκε το πνευματώδες και έγινε πιο action, πιο αστυνομικό αλλά για αυτά έχουμε το NCIS. Εξαφανίστηκε ο Δαδακαρίδης, κάποιοι χαρακτήρες περιφέροντο χωρίς νόημα ( Κόρα Καρβούνη – Μάνος Βακούσης ) και ο συμπαθέστατος Σπύρος Παπαδόπουλος ως αρχηγός της αστυνομίας πείθει όσο και ο Μάκης Βορίδης αν δηλώσει ότι ο Ιωσήφ Στάλιν είναι το πολιτικό του πρότυπο. Ο Τάσος Νούσιας ως αρχιμπάτσος, ούτε αυτός πείθει ( θα ήταν καλύτερος στο ρόλο του Λαγούτη ) αφού χλιμιντρίζει αδιάκοπα και την παράσταση κλέβει ο Δημήτρης Καπετανάκος με τον Γεράσιμο Γεννατά.

Στο «Νέμεσις» το ξεχειλώσαμε. Πολλά γύρω γύρω, πολλές παράλληλες πληροφορίες και στο τέλος μηδέν.

Πάντως για να λέμε τη black truth το Έτερος Εγώ είναι μια εξαιρετική παραγωγή, άρτια για τα ελληνικά δεδομένα και η ιδέα της σύνδεσης της αρχαίας Ελλάδας με το έγκλημα είναι ιντριγκαδόρικη και ανοίγει νέους δρόμους για τα ελληνικά σίριαλ.

Όλα όσα βλέπουμε τα τελευταία χρόνια έχουν ακριβώς το ίδια μοτίβο: Ποιος πάει με ποια. Μηδέν σενάρια και διάλογοι, τα ίδια και τα ίδια. Βάλαμε και λίγο άρωμα εποχής για να το πλασάρουμε πιο ωραία για να κάθεται ο κοσμάκης να χαζεύει να περνάει την ώρα του.

Αν μη τι άλλο το Έτερος Εγώ είναι μια πρωτοπορία, μια τολμηρή καινοτομία, κάτι τελείως διαφορετικό στα εγχώρια τηλεοπτικά πενιχρά δρώμενα που αρχίζουν από εισαγόμενα ριάλιτι και τελειώνουν σε καψουροσίριαλ. Διαθέτουμε υπερπληθώρα ηθοποιών και να είναι καλά που εργάζονται και ζουν αλλά ελάχιστοι αξίζουν.

Εύχομαι στον Σωτήρη Τσαφούλια να εκμεταλλευθεί τη δυναμική του και να παράγει ταινίες και σειρές χωρίς πολλές χάρες, προσανατολισμένος στην Τέχνη και αυτά που θέλει να μας πει. Δεν είναι ανάγκη να τους βολέψει όλους τους παλιούς και καινούριους φίλους σε μια σειρά.

Μπράβο για τη συνολική ιδέα, χάρηκα που δεν έχει και άλλο κύκλο, αυτό ήταν, περιμένουμε την επόμενη δουλειά.

Οι ελληνικές σειρές με την ευτυχή συγκυρία να διαθέτουν περισσότερα τεχνικά μέσα δεν μπορούν να αντιγράψουν ούτε τις αμερικανιές, ούτε καν τα τούρκικα σίριαλ στα οποία πέφτουν αμύθητα ποσά. Μπορούν όμως ευφυώς να αντιγράψουν τον παλιό καλό ελληνικό κινηματογράφο.

Πνεύμα, πλοκή, διάλογοι, σενάριο. Εκεί πρέπει να βασιστούμε. Αυτά πρέπει να αναδείξουμε. Έτσι θα φανούμε στο παγκόσμιο στερέωμα. Να στίψουμε το μυαλό μας να αφηγηθούμε ωραίες ιστορίες. Με ερμηνείες και περιεχόμενο. Ας μην είναι blockbuster. Δεν μπορούμε και δεν χρειάζεται.

Για τα υπόλοιπα, θα πάμε στη Marvel.