Κυριακή 21 Αυγούστου 2022

Ο ΓΙΑΝΝΗΣ ΑΝΤΕΤΟΚΟΥΝΜΠΟ ΚΑΙ Ο ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΦΘΟΝΟΣ

 

Αν και αυτά που έχει καταφέρει ο Γιάννης Αντετοκούνμπο είναι αδιανόητα από οποιονδήποτε άλλον Έλληνα μπασκετμπολίστα, υπάρχει μια μερίδα ανθρώπων που τον μισεί.

Τον μισεί για το χρώμα του. Λες και όταν κοτζάμ Εθνική Γερμανίας που και στο ποδόσφαιρο και στο μπάσκετ απαρτίζεται από τις φυλές του Ισραήλ, είναι χαζοί οι Γερμανοί, δεν ξέρουν.

Τον μισεί για αυτά που κατάφερε. Ο κλασικός ελληνικός φθόνος.

Το πρόβλημα στο εγχώριο κράξιμο είναι πως δεν μπορείς να τον αμφισβητήσεις για τα επιτεύγματα του. Είναι σαν να υποστηρίζεις ότι το φεγγάρι είναι μωβ.

Οπότε ποια είναι η εύκολη κριτική;

Σωστά το κατάλαβες, γιατί είσαι έξυπνος αναγνώστης, η παρουσία του στην Εθνική μας Ομάδα και ειδικά όταν το τελευταίο μας μετάλλιο ήταν το μακρινό 2009.

Η βλακώδης κριτική με τους άσχετους του αθλήματος ξεκινάει με το κλασικό «και τι έκανε με την Εθνική; Αφού ούτε καν πήγαινε». Θα απαντήσω πρώτα με αυτό και μετά θα πάω στα υπόλοιπα χαζοχαρούμενα.

Ο Γιάννης Αντετοκούνμπο για πρώτη φορά πήγε στο Μουντομπάσκετ του 2014 στα 19 του.

Στο Ευρωμπάσκετ του 2015 ήταν πάλι παρών.

Όπως και στο προ-ολυμπιακό του 2016.

Το 2017 ήταν τραυματίας.

Το 2018 δεν έγινε κάποια διοργάνωση

Στο Μουντομπάσκετ του 2019 βοήθησε πολύ αλλά όχι οι συμπαίκτες του και κερδίσαμε την Τσεχία με 7 πόντους αλλά θέλαμε 12.

Στο προ-ολυμπιακό του 2020 δεν μπόρεσε γιατί έπαιζε προημιτελικά με το Μαϊάμι στο ΝΒΑ

Το 2021 δεν έγινε κάποια διοργάνωση

Το 2022 είναι εδώ.

Η ερώτηση που τίθεται είναι η εξής.

Έχασε κάποιο μεγάλο τουρνουά ο Γιάννης με την Εθνική;

Όχι είναι η απάντηση.

Σε ότι αφορά το τι έκανε, άμα αρχίσουμε δεν θα ξημερώσουμε.   

Στην αρχή τον αντιμετωπίσαμε ως ένα κατσίκι που χοροπηδάει και δεν τον πολυεμπιστευθήκαμε.

Μετά, πιστέψαμε πως δεν μας πολυκάνει και τον βάζαμε στις γωνίες λες και είναι ο Αλβέρτης ( ή ο Σούμποντιτς για τους παλαιούς ημών μπασκετικούς ) για να σουτάρει τρίποντα.

Μην τα θέλεις όλα στο πιάτο. Ψάξε τι είδους διαχείριση είχε από τους τότε προπονητές της Εθνικής μας, τον Κατσικάρη, τον Μίσσα και τον Τρινκιέρι.

Οι κλασικές ελληνικούρες:

-      Κόουτς μην τον βάλεις να παίξει στη θέση μου

-      Κόουτς μην παίξει 35 λεπτά γιατί εγώ τι θα κάνω, θα ξεσκονίζω τον πάγκο;

-      Κόουτς εντάξει, δεν λέω, καλός είναι αλλά που θα παίξει; Στο 1 δεν γίνεται, στο 5 δύσκολο, στο 3 με τίποτα, ε, ας πάει στο 4 και βλέπουμε.

Αντί το παιδί αυτό να το χρίσουμε χωρίς μεγάλη συζήτηση, τον ηγέτη της ομάδας και να χτίσουμε δίπλα του, του κάναμε τη ζωή δύσκολη, είδε και απόειδε και για αυτό το 2017, μας χαιρέτησε.

Έκτοτε, πήρε πρωτάθλημα στο ΝΒΑ, δύο φορές MVP, έφυγαν και μερικοί μυστήριοι από την Εθνική και πάλι εδώ είναι. Ως σταρ παγκοσμίου μεγέθους αυτή τη φορά και όχι ως κοινός θνητός.

Δεν φταίει αυτός που οι Έλληνες παίκτες είναι τσακωμένοι με την ατομική προπόνηση και δεν ξέρουν να σουτάρουν. Οι Μπακς ηλίθιοι είναι που όλοι τους οι παίκτες είναι σουτέρ;

Πειράζει επίσης τους φθονερούς, γιατί λέει υπάρχει στο προπονητικό επιτελείο της Εθνικής μας άνθρωπος των Μπακς και γιατί λέει, το Μιλγουόκι είναι αυτό που υποδεικνύει πόσο θα παίξει ο Γιάννης.

Καλά κάνει είναι η απλή απάντηση και καλά κάνουμε και εμείς να τα έχουμε καλά με το Μιλγουόκι. Αυτή είναι η ευφυής τακτική που πρέπει να ακολουθήσουμε.

Χάνεις έναν αναπτήρα των δύο ευρώ και συφιλιάζεσαι. Εσύ τι λες, 230 εκατομμύρια συμβόλαιο με τον καλύτερο παίκτη στην ιστορία τους, θα τον άφηναν στην ελληνική τύχη οι Μπακς; Και αν ο Γιάννης κουτσαθεί, ποιος θα τους πληρώσει; Εσύ;

Το να έχουμε αγαστή συνεργασία σημαίνει πολλαπλά οφέλη. Και έχουμε ένα καλό προηγούμενο ώστε εύκολα τα παιδιά μας να βρίσκουν το δρόμο για τις αγωνιστικές υποχρεώσεις της Εθνικής, και αποκτάμε πρόσβαση σε μια εξαιρετική ομάδα που μπορεί να βοηθήσει και μερικούς παίκτες μας ( βλέπε Καλαϊτζάκης )  αλλά και είναι μια διαφήμιση για τη χώρα μας. Γιατί να κάνουμε μαγκιές όταν υπάρχει η οδός της συνεργασίας;

Άσχημα είναι που είναι ο προπονητής τους εδώ, που οι ιδιοκτήτες τους κάνουν διακοπές στην Ελλάδα; Αύριο μπορεί να μας έρθουν για φιλικά. Μας χάλασε;

Πολύ καλά κάνουμε και διαχειριζόμαστε προσεκτικά τον αθλητή. Δεν είναι ανάγκη να τον τεντώσουμε στα φιλικά μετά από μια εξαντλητική σεζόν. Στην Αμερική δεν παίζουν τα σοβαρά παιχνίδια στην Ευρωλίγκα και στο αστείο ελληνικό πρωτάθλημα κάνουν περίπατο. Εκεί βαράνε στο ψαχνό: 85 αγώνες με πολύωρες πτήσεις και ατέλειωτες ώρες στα γυμναστήρια για να αντέξει το κορμί τους το ρυθμό και την καταπόνηση. Στους επίσημους αγώνες, εδώ είμαστε.

Αυτό πάντως που καταλαβαίνω είναι πως μετά την καταξίωση στο ΝΒΑ, το όραμα αυτού του παιδιού είναι η διάκριση με τη γαλανόλευκη μαζί με τα αδέρφια του. Στο Μιλγουόκι μπορεί να έχει μόνο τον Θανάση μαζί του. Ο Κώστας δεν μπορεί και για τον  Άλεξ είναι νωρίς ακόμα. Στην  Εθνική όμως γίνεται.

Είτε αρέσει σε κάποιους είτε δεν αρέσει, εμείς έχουμε ανάγκη τον Αντετοκούνμπο και όχι αυτός εμάς.  Θα μπορούσε το παιδί αυτό να αράξει, να πει ότι κουράστηκε όπως είπαν άλλοι στο παρελθόν και δεν πολυσχολιάστηκαν γιατί έπαιζαν στις εγχώριες δυναστείες και οι τυφλοί και γνήσια προβατίσιοι οπαδοί, πάντα συγχωρούν. Θα μπορούσε να πει ότι έχει δύο παιδιά και που να τρέχει. Να χαρεί τα εκατομμύρια του, να κάνει υπερταξιδάρες, μάσες, ξάπλες και παραλίες και να μην τον νοιάζει τι θα πουν οι Έλληνες καθώς θα απολαμβάνει τη θαλπωρή της Αμερικής.

Εσύ που σκέφτεσαι ότι το ανωτέρω είναι τραβηγμένο, σου θυμίζω πως παιδιά που δεν είχαν στον ήλιο μοίρα και ωφελήθηκαν από την Ελλαδίτσα μας όπως ο Γιάριτς και ο Γκούροβιτς, δεν ήθελαν ούτε να μας βλέπουν και μας κακολογούσαν παντού. Οι Τάρλατς, Στογιάκοβιτς και Βεζένκοβ, προτίμησαν τις μητρικές τους Εθνικές Ομάδες και όχι τη δική μας. Εμείς που έχουμε την τεράστια πολυτέλεια να έχουμε τον Γιάννη, κάνουμε τους πονηρούς;

Είτε αρέσει σε κάποιους είτε δεν αρέσει, ο Γιάννης Αντετοκούνμπο είναι αυτή τη στιγμή ο μεγαλύτερος πρεσβευτής του Ελληνισμού παγκοσμίως. Αντί λοιπόν να διαβάζω βλακείες στον βόθρο των κοινωνικών δικτύων, το τουίτερ, ας του πούμε και ένα ευχαριστώ για τη διαφήμιση που μας κάνει κάθε λίγο και λιγάκι και για τη χάρη που μας έκανε να ξανάρθει. Εκτός και αν πιστεύουν οι ηλίθιοι του τουίτερ ότι το όνειρο του ήταν να λιώνει στην προπόνηση Αυγουστιάτικα και να παίζει μπάσκετ με τον Λαρετζάκη και τον Γόντικα.

Φέτος, η χώρα μας βούλιαξε από Αμερικανούς τουρίστες. Μας χάλασε; Όλα έπαιξαν ρόλο. Και ο Γιάννης και η παρουσία Μητσοτάκη, όλα. Τίποτα δεν περισσεύει και η εικόνα της χώρας μας στο εξωτερικό χτίζεται λίγο λίγο.

Σκέφτομαι μειδιώντας πως αν τελικά επέλεγε τη Νιγηρία για να παίξει, τι ανάθεμα θα είχε πέσει και οι ίδιοι άνθρωποι που τον κράζουν γιατί παίζει για την Ελλάδα μας, θα ήταν οι ίδιοι που θα τον έκραζαν για αχάριστο..



0 Λογομαχιες:

Δημοσίευση σχολίου

Γράψε ότι θέλεις με ευπρέπεια