ΤΕΛΟΣ ΚΑΛΟ, ΟΛΑ ΚΑΛΑ. ΕΥΤΥΧΩΣ.

…μέχρι την επόμενη βεβαίως βεβαίως…

Τελείωσε και ο δεύτερος γύρος, τελείωσαν οι εκλογές και των προσώπων και των κομμάτων και ευκαιρίας δοθείσης μπορώ να κάνω έναν απολογισμό εξωτερικεύοντας τις σκέψεις μου..

Σε αυτές τις εκλογές είχαμε δύο νικητές, δύο χαμένους, δύο ανακουφισμένους και δύο που νίκησαν και έχασαν μαζί. Απόλυτη ισορροπία!

ΤΑ ΣΗΜΑΝΤΙΚΑ.

Γελοίος λαός. Αστείος Έλληνας. Καραγκιόζης πολίτης. 40% αποχή είχαμε πάλι. Μια φίλη μετά την πρώτη αναμέτρηση μου είπε πως «έλα μωρέ, δύο ταξίδια σε μια εβδομάδα για τους ετεροδημότες είναι πολλά. Θα δεις περισσότερη συμμετοχή στις δεύτερες». Την είδα. Πολίτης που δεν έχει άποψη για ότι του συμβαίνει, θέλει βούρδουλα, 100 μνημόνια και δεν μας αξίζει αυτή η πανέμορφη χώρα. Καλύτερα να έχουμε ύπατη αρμοστεία μπας και γίνουμε άνθρωποι. 40% αποχή. Ντροπή μας.

Στην  Θράκη πρώτο κόμμα βγήκε το εκλεκτό φιλέτο του τουρκικού προξενείου. Ειδικά μετά την καρατόμηση της Σαμπιχά, πεδίον δόξης λαμπρόν φάνηκε στον ορίζοντα. Ανησυχώ πάρα πολύ για αυτή τη – δυστυχώς – αναμενόμενη εξέλιξη και εμείς μαλακιζόμαστε ασυστόλως. Αν αύριο η Θράκη γίνει μια νέα Ουκρανία, θα αναγκαστούμε να ξυπνήσουμε άγαρμπα και βάναυσα. Και θα κλαίμε. Και ας προσέχαμε. Και μας αξίζει.

ΟΙ ΧΑΜΕΝΟΙ

Πολύ χάρηκα για τη σφαλιάρα που υπέστη η ΔΗΜΑΡ. Ένα εξ’ορισμού άχρηστο κόμμα που δεν έχει να προσφέρει τίποτα και σε κανέναν. Ας πάνε είτε στην Ελιά, είτε στον Σύριζα. Άντε στο Ποτάμι. Μπήκαν, βγήκαν από την κυβέρνηση, πότε έτσι, πότε γιουβέτσι,  πότε ναι, πότε όχι.  
Χαίρομαι που το κόμμα της Ρεπούση πάει για διάλυση.  Στο κάτω κάτω της γραφής, αν κάποιος είναι αριστερός εκτος μνημονίου, ας πάει στον Σύριζα ή στο ΚΚΕ. Αν κάποιος είναι αριστερός εντος μνημονίου, ας πάει στην Ελιά ή στο Ποτάμι. 

Ακόμα πιο πολύ χάρηκα με τους ψεκασμένους Καμμένους. Ένα κόμμα με συνθήματα, με τσιτάτα, χωρίς ίχνος σκέψης, άποψης και θέσης. Αέναο κράξιμο για οτιδήποτε και ρηξικέλευθες ιδέες από τους ψεκασμούς, μέχρι το δολάριο και τους Ρώσους σωτήρες.

ΟΙ ΑΝΑΚΟΥΦΙΣΜΕΝΟΙ

Θαυμάζω το ΚΚΕ. Κοσμογονία γίνεται, πυρηνικός πόλεμος να  γίνει, εκεί αυτοί. 5-6% σταθερά. Ακλόνητοι. Ευτυχώς κρατάνε τους Συριζαίους μακριά από την εξουσία. 

Η Ελιά. Ο Βενιζέλος τελικά έκανε ματ. Έθεσε το δίλημμα, έφερε τα πάνω κάτω και το ΠΑΣΟΚ επιβίωσε. Αξιοπρεπές 8% και κέρδισε χρόνο. Αφενός για να συνεχίσει να είναι στην κυβέρνηση, αφετέρου για να ηγηθεί της ένωσης των κεντροαριστερών – ουσιαστικά δηλαδή για να απορροφήσει μέρος της ΔΗΜΑΡ. 

ΟΙ ΝΙΚΗΤΕΣ

Ο Θεοδωράκης μπορεί να έθεσε ψηλά τον πήχη αλλά για 3 μήνες μιντιακού κόμματος το 6,6% είναι ξεκάθαρη επιτυχία. Θα διατηρηθεί στη δημοσιότητα ως νέο ρεύμα, θα κερδίσει χρόνο και επιχορηγήσεις, και στις Εθνικές, θα το δούμε στην Βουλή. Αν έχει κάτι ουσιαστικό να πει, θα φανεί. Και να μην έχει δηλαδή, δεν πειράζει καθώς ούτως ή άλλως υπερπροβάλλεται. 

Η Χρυσή Αυγή ακλόνητη και ακμαία συνεχίζει να ανεβαίνει και κάθονται στα πάνελ να μιλούν για αυτή χωρίς αυτή. Και δυναμώνει συνεχώς. Καλά κάνει. Αφού οι δημοσιογράφοι και οι πολιτικοί τους αποκλείουν, τους μεγεθύνουν. 

Ή το πολιτικό-δημοσιογραφικό σύστημα είναι ηλίθιο ή παγωμένα αμήχανο. Οι θεωρίες περί ναζί – Χίτλερ και φασισμού δεν πείθουν. Όχι γιατί δεν είναι αλλά αυτή η ρητορεία δεν λαμβάνεται καν υπόψη από το εκλογικό σώμα. 

Είναι απολύτως προφανές πως όσο δεν γίνεται η δίκη, όσο δεν ακούγεται κάποιο πραγματικά συγκλονιστικό στοιχείο – όπως τα 3.500 όπλα που δεν βρέθηκαν ποτέ και αν ξαναβγεί βίντεο όπως του Μπαλτάκου, η Χρυσή Αυγή θα θεωρείται ένα ηρωικό αντισυστημικό κόμμα που διώκεται και ως λαός είμαστε ψυχοπονιάρηδες. 

Δεν μπορεί σε κάθε τηλεοπτική τους εμφάνιση να τους ρωτούν για τον Χίτλερ και να μην τους ρωτούν για τις θέσεις τους και τις απόψεις τους που εμφανώς μειονεκτούν. Γνωριστήκαμε πια με τη Χρυσή Αυγή και ας σταματήσει το κάρβουνο του Χίτλερ. Να πούμε κάτι άλλο ρε αδερφέ! 

Ο θυμός των ανθρώπων δεν έχει περάσει. Το κοινό περί δικαίου αίσθημα δεν έχει αποκατασταθεί.  Την πλήρωσε μέχρι στιγμής ο ούτως ή άλλως συνταξιούχος και απόμαχος της πολιτικής Τσοχατζόπουλος, κάτι Παπαγεωργόπουλοι για το ξεκάρφωμα και και έτερον ουδέν. 

Η έλλειψη αντιπρότασης από τους άλλους, τα προβλήματα που παραμένουν – λαθρομετανάστες – και η πολιτική του Σαμαρά ως αναγκαίο κακό με αδυναμίες στην αποτελεσματικότητα και στην ταχύτητα, φέρνει τη Χρυσή Αυγή μονίμως στο προσκήνιο. 

Παρεμπιπτόντως να ρωτήσω κάτι:

Ποιος είναι ο πραγματικός φασισμός; Ποιος πραγματικά φοβάται; Αυτός που θα δηλώσει ευθαρσώς ότι ψηφίζει ΑΝΤΑΡΣΥΑ ή ΚΚΕ ή αυτός που θα εκφράσει ότι θα ψηφίσει τον  Κασιδιάρη; 

Μια από τις μεγάλες κοινωνικές μεταλλάξεις που έχουμε υποστεί είναι ο φόβος που πηγάζει εκ του φιλοτομαρισμού και του ατομικού πνεύματος. 

Η Χρυσή Αυγή ήρθε να γεμίσει και αυτό το κενό. Να καλύψει τους φόβους του μέσου Έλληνα που αφού γαλουχήθηκε με τα σίριαλ, τις ταινίες και τις αμερικανιές, πάντα έψαχνε έναν τιμωρό, έναν ατρόμητο ηγέτη, έναν πολέμαρχο για να αντικαταστήσει τη δική του αδυναμία. 

Για αυτό και γράφει επαναστατικά στα κοινωνικά δίκτυα και πράξεις μηδέν. Για αυτό και μπερδεύει τους δημοσκόπους. Φοβάται. Για αυτό και οι οργανωμένες μειοψηφίες είναι πανίσχυρες έναντι των πολλών και σιωπηλών. 

Αν πρέπει να τεθεί η Χρυσή Αυγή εκτός νόμου, και θέλουμε να είμαστε δίκαιοι, θα πρέπει να τεθεί και το ΚΚΕ. Μη σου φαίνεται παράδοξο επειδή συνήθισες το κομμουνιστικό κόμμα. Είναι ευθέως αντίθετο κατά της δημοκρατίας βάση καταστατικού! 

Αν πρέπει να βλέπουμε στα πάνελ το ΚΚΕ πρέπει να βλέπουμε και τη Χρυσή Αυγή. 

Το κενό φαίνεται όταν ρίξεις φως. Στο σκοτάδι, το κενό μοιάζει συμπαγές και αδιαπέραστο τείχος.

ΤΟ ΚΥΡΙΩΣ ΠΙΑΤΟ

Ο Συριζα μπορεί να χαίρεται. Νίκησε. Ήρθε πρώτος. Πήρε για πρώτη φορά στην ιστορία του πρωτιά στις ευρωεκλογές και την περιφέρεια Αττικής με τη Δούρου. 

Ο Συριζα μπορεί να λυπάται. Υποσχέθηκε τα πάντα σε όλους και νίκησε με πολύ μικρή διαφορά. Στις περιφέρειες υπέστη ήττα κατά κράτος, πήρε ελάχιστες μεγάλες πόλεις, η επανάσταση δεν ήρθε ποτέ και ο κόσμος αποφάσισε να αποδοκιμάσει ελαφρώς την κυβέρνηση αλλά ο Σύριζα δεν καρπώθηκε σχεδόν τίποτα. Αντιθέτως το ποσοστό του ήταν χαμηλότερο και από τις Εθνικές εκλογές! Αν δεν εδραιωθεί τώρα ο Σύριζα μετά από τόσο δύσκολα χρόνια, πότε θα το κάνει;

Η Νέα Δημοκρατία μπορεί να χαίρεται. Έχασε με μικρή διαφορά. Πήρε τις περισσότερες περιφέρειες. Τα ποσοστά της μαζί με αυτά της Ελιάς, πάλι σχηματίζουν κυβέρνηση και αφήνουν δεύτερο και πάλι τον Αλέξη. Άρα η κυβερνητική πολιτική δεδικαίωται. 

Η Νέα Δημοκρατία μπορεί να λυπάται. Εμφανής πτώση ως ποσοστό. Πολλοί αντάρτες που ναι μεν δεν είναι Συριζαίοι αλλά όταν ένα κόμμα συγκεντρώνει πολλούς δυσαρεστημένους, αποβαίνει εις βάρος του. Στην Αττική, η Νέα Δημοκρατία υπέστη παταγώδη αποτυχία και αυτό δεν ισοφαρίζεται από την περιφέρεια βορείου Αιγαίου ή αυτή της Στερεάς Ελλάδας. 

ΜΙΚΡΑ ΜΙΚΡΑ

Το πολιτικό σύστημα πρέπει να μάθει να συνεργάζεται. Θέλει ή δεν θέλει. 40%+ δεν υπάρχει πια. Ούτε καν. 30% Ο Έλληνας ψηφίζει ως Θεός. Δίνει λίγα σε πολλούς. Αν εξαιρέσεις τη Χρυσή Αυγή που δεν μπορεί να συνεργαστεί με κανέναν, οι άλλοι αργά ή γρήγορα θα συγκλίνουν. Εκτός και αν θέλουν να έχουμε 10 εκλογές το χρόνο. 

Πολύ χάρηκα με το κόμμα παρωδία του Ψωμιάδη που επειδή δεν τον έβαλαν στο ευρωψηφοδέλτιο κατέφυγε πεισματικά στον στρατηγό άνεμο. Τους βλέπω να πηγαίνουν στον Καρατζαφέρη. 

Ο κόσμος ψηφίζει ως ζώο. Μανόλης Κεφαλογιάννης, Κύρτσος, Σπυράκη και Ζαγοράκης. Οι ίδιοι και οι ίδιοι σελέμπριτιζ.

Θα έχουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον από δω και πέρα μερικά στοιχεία: Η επικείμενη διάλυση της ΔΗΜΑΡ και των ΑΝΕΛ που θα μοιραστούν από εδώ και από κει. Αυτό το από δω και από κει να δούμε. Η επικείμενη επιστροφή στην κυβερνητική παράταξη των Λοβέρδου και Αηδόνη. Το πώς ακριβώς θα διοικήσει η Δούρου την περιφέρεια. Για το γήπεδο της ΑΕΚ μας έλεγε διάφορα αόριστα, για τους ΧΥΤΑ, για τα όχι στην Κερατέα. Για να δούμε όταν διοικείς τι ακριβώς θα κάνεις κυρία μου… 

Να δούμε επίσης τι θα κάνουν οι Ψινάκης στον Μαραθώνα, ο Μπέος στον Βόλο και ο Μόραλης στον Πειραιά. Η θητεία τους θα υποδείξει τη συνέχεια σε πολλά…. 

Ο πανευρωπαϊκός εθνικισμός εξηγείται. Δεν είναι έτοιμος ο κόσμος να δεχθεί να γίνουμε όλοι σαν την άσφαλτο. Δεν δέχεται επίσης, στο όνομα των αγορών λες και πρόκειται για το αόρατο φάντασμα που καταβροχθίζει τα πάντα να πέφτει το βιοτικό του επίπεδο. Δεν δέχεται επίσης την αθρόα προσέλευση των φανατικών μουσουλμάνων μεταναστών, την αλλοίωση στον ευρωπαϊκό κοινωνικό ιστό και να χαίρεται στο όνομα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων που σχεδόν πάντα αδικούν τους γηγενείς.

Κάποια στιγμή, σε αυτή τη ρημάδα τη ζωή πρέπει να λειτουργήσει το φιλότιμο και η ευαισθησία του καθενός. Τι σημαίνει αλήθεια ετεροδημότης; Καθένας πρέπει να ψηφίζει εκεί που μένει. Εκεί που ζει. Αυτή η πρακτική του 80 και του 90 τύπου έλα να με ψηφίσεις να σου κάνω τα εισιτήρια και να στηρίξεις τον ξάδερφο που βάζει υποψηφιότητα στο χωριό πρέπει να τελειώσει. Εξάλλου, σιγά την εκλογική άδεια που παίρνεις. Τη μισή και βάλε, την ξοδεύεις στο ταξίδι. 

Με αυτές τις εκλογές, μπορούμε να εφεύρουμε έναν καινούριο ορισμό. Είναι το  Exit κολ. Είναι το exit poll του κώλου που οι πολίτες κοροϊδεύουν τους δημοσκόπους για να σπάσουν πλάκα με τα ΜΜΕ και τους τηλεμαχητές.

Εν κατακλείδι, η ζωή συνεχίζεται με σταθερότητα, όλοι θα έχουν κάτι να λένε και ευτυχώς δεν μπαίνουμε σε καταστροφικές περιπέτειες… Το νου σου στη Θράκη…. 

Food for thought και θερμά συγχαρητήρια σε όποιον διάβασε μέχρι τέλους: 

Αν αναρωτιέσαι γιατί ψηφίζεις όπως ψηφίζεις ( και γενικά ) θυμήσου, με τι κριτήριο ψήφισες κάποτε στο σχολείο για 5μελες και 15μελες…