Η ΕΚΤΕΛΕΣΗ ΤΟΥ π. ΑΝΤΩΝΙΟΥ ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥ

 

Την εποχή που ο κοσμάκης έχει το μυαλό του στις παραλίες και στις φωτιές με ολίγη από Ολυμπιακούς Αγώνες, το δικαστικό συμβούλιο διέταξε την παραπομπή του πατρός Αντωνίου σε δίκη. Για ασέλγεια κατά δύο ανηλίκων.

 

Θέτω μερικά σχόλια στην κρίση σου:

 

1.   Μόνο δύο παιδιά πείραξε; Τόσα χρόνια ασχολείται με παιδιά ο π. Αντώνιος. 100 θα μπορούσε να είχε εκμεταλλευθεί.

2.   Δεν σου κάνει εντύπωση πως αφότου τον πέταξαν έξω από την Κιβωτό του Κόσμου σε ένα βράδυ, δεν ξανακούσαμε τίποτα για την Κιβωτό; Τι γίνεται εκεί; Έμαθες κάτι; Τι απέμεινε; Από πόρους, από παιδιά, από το έργο που άφησε ο π. Αντώνιος….

3.    Η περιουσία της Κιβωτού τι απέγινε άραγε;

4.   Δηλαδή ο π. Αντώνιος Παπανικολάου ήταν ένας παιδεραστής που τόσα χρόνια δίπλα σε παιδιά ασέλγησε μόνο σε δύο; Πλάκα κάνετε;

5.   Αν ο π. Αντώνιος αθωωθεί, θα του επιστραφεί η διοίκηση και διαχείριση της Κιβωτού; Θα του ζητήσει συγγνώμη η κυρία Δόμνα Μιχαηλίδου;

6.   Η οποία κυρία Μιχαηλίδου βεβαίως βεβαίως είχε βάλει στο σημάδι και το Χαμόγελο του Παιδιού αλλά ο Γιαννόπουλος είναι τσακάλι και το είχε κλειδώσει από δέκα μεριές. Ο ιερέας ήταν εύκολος στόχος γιατί ήταν αφελής. Η Δόμνα είχε αναγγείλει διώξεις και για το Χαμόγελο, αλλά δεν έγινε τίποτα απολύτως.

7.   Πόσα χρόνια θα τραβιέται ο άνθρωπος στα δικαστήρια για να αποδείξει την αθωότητα του; Αν και όποτε τα καταφέρει / τον αφήσουν,  τι θα απογίνει μετά;

8.   Με τόσο βαριές κατηγορίες, αν ήταν αλήθεια, δεν θα ήταν ήδη προφυλακισμένος;; Τον Μίχο για παράδειγμα, αμέσως τον έχωσαν μέσα. Δεν τον άφηναν να κυκλοφορεί ελεύθερος.

9.   Μετά από το αρχικό σούσουρο, αν θυμάσαι, ακολούθησε ο γάμος των ΛΟΑΤΚΙ και καταλαβαίνεις τι έπεται: Τι να τα κάνουμε τα άθλια ιδρύματα που κακοποιούν τα παιδιά; Ο Λάκης και ο Σάκης που είναι παντρεμένοι, ας υιοθετήσουν ένα ντε! Με τις ευχές μας!

10. Το μήνυμα που παίρνουμε ως κοινωνία και για τους επόμενους ιερείς που κάνουν σπουδαίο έργο: Μήπως τελικά τα μεγάλα ποσά που αποκόμισε από τις δωρεές - δεν τα έκλεψε από κανέναν, ο κοσμάκης του τα προσέφερε - θα έπρεπε να τα μοιράσει διαφορετικά….; Για να μην έχει προβλήματα….

 

Μετά τη δόξα και τη δημοφιλία, πολύ μεγάλη δοκιμασία περνά ο άνθρωπος με την οικογένεια του.

 

Ας του δίνει δύναμη ο Θεός….

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΛΙΟΤΣΟΣ

 

Χθες είχαμε την επέτειο από το Μάτι.

Ο δικός μου φόρος τιμής είναι για τον ΚΥΡΙΟ Δημήτρη Λιότσο.

 

Αυτός που πέρασε στα ψιλά, που απειλήθηκε με πολλούς τρόπους, που του έκαναν δολιοφθορά στη μηχανή και τη γλίτωσε,  αυτός που δεν θα τιμηθεί ποτέ από κανέναν φορέα ή κράτος και στη συλλογική συνείδηση, το όνομα του δεν θα λέει τίποτα σε κανέναν.

 

Ο άφθονος ελληνικός φθόνος απέναντι σε κάθε τι καλό, έχει εύκολη την απάντηση. «Τη δουλειά του έκανε».

 

Αν κάναμε όλοι μας τη δουλειά μας, ο κόσμος μας θα ήταν καλύτερος. Όχι μόνο αυτό, αλλά μπορείς να κάνεις τη δουλειά σου όταν σε απειλεί ο ανώτερος σου και βλέπεις ενέργειες εναντίον σου; Ο Δημήτρης Λιότσος το έκανε. Είχε το ανάστημα και το κατάφερε.  

 

 

Αξιωματικός του Πυροσβεστικού Σώματος, διορισμένος πραγματογνώμονας για την τραγωδία. Είχε το σθένος να γράψει στο πόρισμα του ότι ακριβώς έγινε. Όλες τις παραλείψεις, τις αμέλειες, τις σκοπιμότητες.

 

Χάρη σε αυτόν, ο τότε αρχηγός της Πυροσβεστικής Ματθαιόπουλος έφαγε 30 μήνες φυλακή για αυτές τις απειλές και δεν απέφυγε να δικαστεί για το Μάτι.

 

Ειδική αναφορά πρέπει να γίνει αφενός στον Σπουδαίο Ανακριτή ΚΥΡΙΟ ΘΑΝΑΣΗ ΜΑΡΝΕΡΗ που χωρίς αυτόν η υπόθεση θα είχε θαφτεί με συνοπτικές διαδικασίες. Αφετέρου  στον τότε προϊστάμενο της Εισαγγελίας Πρωτοδικών, τον ΚΥΡΙΟ ΗΛΙΑ ΖΑΓΟΡΑΙΟ ο οποίος στήριξε τον εμπειρογνώμονα και δεν έκανε πως κοιμόταν.

 

Ο ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΛΙΟΤΣΟΣ είναι η αιτία που γίνεται δίκη για το έγκλημα στο Μάτι.

ΕΘΝΙΚΗ ΕΛΛΑΔΟΣ ΓΕΙΑ ΣΟΥ – ΑΤΟΥΤΑΛΕΡ

 

Το βλέπω να έρχεται και το λέω από τώρα. Μια και στο προ-ολυμπιακό τουρνουά πήγαμε ανέλπιστα καλά, οι Έλληνες δημοσιογράφοι κάνουν αυτό που ξέρουν καλά.

Ανεβάζουν πάρα πολύ τον πήχη ώστε μετά να έχουν να αφηγηθούν μια ωραία τραγωδία και αποτυχία. Ήδη τα βέλη ετοιμάζονται με δυόμιση αποδέκτες.

Ο ένας είναι ο Σπανούλης γιατί είναι άπειρος. Ο άλλος είναι ο Αντετοκούνμπο γιατί είναι υποχρεωμένος να νικήσει όλους τους άλλους μόνος του. Μερίδα του ηλεκτρονικού και έντυπου τύπου θα θυμηθεί τον Σλούκα γιατί δεν πήγε.

Η ομάδα μας πήγε πολύ καλά στο Προ-Ολυμπιακό αλλά για στάσου: Πιστεύεις ότι θα υπάρξουν πολλά παιχνίδια που ο Παπαγιάννης θα έχει 5/8 τρίποντα; Ότι στα 35 του ο Καλάθης είναι σουτέρ;

Ποιες είναι οι αδυναμίες της ομάδας μας

Α) Η άμυνα στο 5. Ο Παπαγιάννης δεν παίζει. Ο Αντετοκούνμπο μπορεί να προσφέρει μέχρι 25 λεπτά. Άλλον δεν έχουμε. Ο Μήτογλου είναι μόνο κατά συνθήκη για μερικές φάσεις.

Β) Ο Γουόκαπ είναι σκασμένος. Παίζει αν θυμάμαι καλά 2 χρόνια συνέχεια. Ο Καλάθης είναι 35 και με πολλές φουλ σεζόν στην πλάτη του.

Γ) Ο Χαραλαμπόπουλος δεν έχει την επάρκεια να αντικαταστήσει τον Παπανικολάου στο 3.

Δ) Ο x-factor είναι ο Τολιόπουλος. Ακόμα δεν ήρθε, αναγκαστικά τον φορτώνουμε. Ο Καλαϊτζάκης δεν μπορεί να προσφέρει επιθετικά και ο Λαρεντζάκης χρειάζεται να του δημιουργήσουν οι άλλοι ελεύθερα σουτ.

Ο αγώνας με την Κροατία ήταν ενδεικτικός για όσους δεν κοιτάζουν μόνο το φύλλο της στατιστικής και καταλαβαίνουν το άθλημα.

Άφησαν στον Αντετοκούνμπο το σουτ των 4 μέτρων και τα περισσότερα τα έχασε. Οι υπόλοιποι; Όταν η μπάλα θα καίει θα ξαναβάλει 5/8 τρίποντα ο Παπαγιάννης και 3/6 ο Καλάθης; Μακάρι αλλά δεν είναι το σύνηθες.

Ας δούμε τους αντιπάλους μας στους Ολυμπιακούς αγώνες:

Υπάρχει βλακωδώς η αίσθηση ότι η Ισπανία είναι του χεριού μας. Μπορεί να μην είναι η ομάδα φόβητρο αλλά να θυμίσω πως στο Μουντομπάσκετ του 2019 με τον Ρούμπιο και τον Μαρκ Γκασόλ το πήραν. Η φανέλα τους είναι βαριά και ο βαθμός συσπείρωσης τους υψηλός καθώς είναι η τελευταία παράσταση για μερικούς από αυτούς (Γιούλ - Ρούντι). Οι Ισπανοί είναι μανούλες να κλέβουν παιχνίδια, να επιρεάζουν τους διατητές, να χαλάνε το μυαλό των αντιπάλων τους, να μανουριάζουν για να σπάνε το ρυθμό του αγώνα. Από πού και ως που καλλιεργείται η εντύπωση ότι τους έχουμε;;;

Οι Καναδοί και οι Αυστραλοί έχουν 8-9 ΝΒΑers. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι οι άλλοι έχουν περισσότερα κορμιά να ρίξουν στο παρκέ και να παίζουν σε υψηλή ένταση.

Ένας φίλος μου, που παρακολουθεί το άθλημα, σε μια συζήτηση μας μου είπε «απαισιόδοξος είσαι Suspect. Κοίτα που μας έχει η FIBA. Στην 6^η θέση στο power ranking». Ανεβήκαμε λόγω του Ακρόπολις και του προολυμπιακού. Οι άλλοι δεν έπαιζαν και ανεβήκαμε.

Σε προσωπικό λοιπόν επίπεδο, μου φαίνεται πάρα πολύ δύσκολο να διακριθούμε. Γενικά, οι Αμερικάνοι και οι Γάλλοι είναι 5 σκάλες πάνω από τους υπόλοιπους. Από τους υπόλοιπους, οι Σέρβοι, οι Γερμανοί και οι Καναδοί είναι πολύ δυνατοί.

Το ελληνικό μπάσκετ δεν παράγει παίκτες. Περιμένουμε να μας σώσουν οι Αντετοκούνμποι, ο Γουόκαπ και άλλα παιδιά της διασποράς όπως ο Καλάθης. Του οποίου η γενιά φθίνει φυσιολογικά και από πίσω υπάρχει κενό.

Εν κατακλείδι, ήταν  επιτυχία που περάσαμε, η ομάδα μας λειτουργεί σωστά – μοναδική ένσταση ότι δεν νοείται να μην υπάρχει ένας ρόλος για τον Παναγιώτη Γιαννάκη, ο Σπανούλης μου αρέσει γιατί και σκότωσε τον παίκτη και εξελίσσεται πάρα πολύ ως προπονητής. Ειδικά στις δηλώσεις του είναι πολύ καλύτερος ως προπονητής παρά ως παίκτης και θα γράψει σημαντική πορεία στους πάγκους.

 Όμως διάκριση στους Ολυμπιακούς Αγώνες δεν βλέπω αλλά δεν με πειράζει κιόλας. Ούτε φαβορί είμαστε, ούτε έχουμε το μετάλλιο στο τσεπάκι και αν το χάσουμε θα επέλθει καταστροφή.

Τι να κάνουμε, οι άλλοι είναι καλύτεροι…  

ΠΑΛΙΟΓΙΑΤΡΟΙ ΚΑΙ ΚΩΛΟΚΡΑΤΟΣ

 

Ήμουν νιος και γέρασα και ακούω μονίμως το ίδιο.

Γιατί δεν πάνε οι γιατροί στα νησιά.

Φταίνε αυτοί γιατί είναι παλιάνθρωποι;

Φταίει το κράτος γιατί δεν δίνει κίνητρα;

 

Εξ’ ορισμού είμαι κατά των συντεχνιών αλλά αυτή τη φορά θα κάνω μια εξαίρεση.

 

Είμαι επίσης ενάντια στη λογική ότι για όλα φταίει το κράτος.

 

Εμείς ποτέ.

 

Όταν μια τοπική κοινωνία δεν έχει γιατρό, φταίει η τοπική κοινωνία.

 

Στα νησιά είναι πάμπλουτοι.

 

Βγάζουν λεφτά από την εστίαση. Από τον τουρισμό. Από την αλιεία. Από τα τοπικά προϊόντα. Από τα δωμάτια. Από τα αξιοθέατα. Κάθε οικογένεια τα παίρνει από δέκα μεριές. Δεν δηλώνουν τίποτα στην εφορία και είναι όλα μαύρα. Να είναι καλά οι άνθρωποι να πλουτίζουν, δεν έχω φθόνο. Καλά κάνουν.

 

Πως όμως περιμένουν να έρθει ο γιατρός όταν ο μισθός του είναι ένα χιλιάρικο και του ζητάνε επτά κατοστάρικα για ενοίκιο;;

 

Θα έπρεπε κάθε Δήμος να προσφέρει στέγη και μπορούν 5 εστιάτορες εκ περιτροπής ανά διμήνο να προσφέρουν ένα πιάτο φαγητό, μεσημέρι και βράδυ στον γιατρό. Δεν θα πέσουν έξω.

 

Έτσι μάλιστα. Στο χιλιάρικο με στέγη και σίτιση λυμένη, με τα προσωπικά έξοδα, να του μείνουν και 3-4 κατοστάρικα στην τσέπη. Το κράτος θα μπορούσε να επιδοτήσει για παράδειγμα 4 αεροπορικά / ακτοπλοϊκά  το χρόνο.

Αν δεν σε ενδιαφέρει εσένα ως τοπική κοινωνία να κάνεις τον τόπο σου ελκυστικό, μην περιμένεις να το κάνει κάποιος άλλος.

 

Βαρέθηκα να τα ρίχνουμε όλα στο ( ναι, σύμφωνοι ) άθλιο κράτος και εμείς να πετάμε χαρταετό.

 

Υγ. Για να λέμε και τη black truth, για τη συζήτηση των τελευταίων ημερών, το να κάνει ένας ιδιώτης γιατρός μια εφημερία το μήνα σε ένα τοπικό νοσοκομείο, δεν είναι και τόσο πια απεχθές…

ΘΕΛΩ ΤΟΝ LIFE COACH ΝΑ ΜΟΥ ΚΡΑΤΑΕΙ ΤΟ ΧΕΡΙ

 

Από τα κείμενα που εύχομαι να είχα γράψει.

Του Άρη Ξυπολιτόπουλου του οποίου κυκλοφορεί και το βιβλίο του Antisoft. Ενθουσιάστηκα τόσο από αυτό το άρθρο, που το παρήγγειλα.

= = = =

Όπου σταθείς κι όπου βρεθείς σήμερα κάποιος ενήλικας κλαψουρίζει σαν μικρό παιδί. Που τον πληγώσανε, που τον προδώσανε, που δεν τον αγαπάνε, που δεν τον αποδέχονται, που δεν τον προσλάβανε, που δεν τον πληρώνουνε όσα θέλει, που είναι «τοξικοί», που δεν σκύβει το σύμπαν να περάσει η μεγαλειότητά του.

Έγινε μόδα η κλάψα και τα social media έγιναν το stage του Κλαψολύγμη!

Κλαψ-λυγμ, πονάω! Δεν μ’ αγκάλιαζε η μάνα μου μικρό, η αδερφή μου έτρωγε τις πατατούλες, στο σχολείο μου κλέβανε το σάντουιτς, η Μαιρούλα που αγάπησα μικρός δεν με ήθελε κι έγινα 40 χρονών μαντράχαλος κι ακόμα το σκέφτομαι.

Κλαψ-λυγμ, θέλω τον life coach να μου κρατάει το χέρι και να μου λέει πως είμαι αρκετός. Θέλω τον HR γκουρού να μου λέει πως οι εργοδότες είναι καθάρματα ενώ εγώ άγιος. Θέλω τον wellness coach να μου κλείσει ένα σ/κ με spa και γιόγκα για να ευθυγραμμιστούν τα τσάκρα του με το σύμπαν μετά από ένα «τοξικό» job interview. 

Θέλω τον ψυχολόγο να μου λέει ότι φταίει η παιδική μου ηλικία που εγώ δεν μπορώ να μεταβολίσω την ζωή. Θέλω να φταίει κάποιος άλλος για την δική μου ανικανότητα! Θέλω ένα safe space να νιώσω ασφαλής. Χρειάζομαι αποδοχή, αγκαλιάστε με! Χρειάζομαι ενσυναίσθηση, ακούστε με! Ξέρω απέξω κι ανακατωτά όλο το λεξικό της ψυχολογίας αλλά είμαι παντελώς ανίκανος να χτίσω τον εαυτό μου, να παλέψω με την ζωή και να νικήσω....

Η κακομοιριά αναγεννημένη, με νέα σύνθεση για περισσότερα δάκρυα. Ο χορτάτος άνθρωπος της τεχνολογικής ευκολίας έφυγε από τις εργοστασιακές του ρυθμίσεις και παρελαύνει ανοιχτά την ανικανότητά του. Κλαψοσιαλισμός! Μια κολεκτίβα ανημποριάς που τυφλώνεται στις ευκαιρίες της εποχής, που αδυνατεί να κατανοήσει την πραγματικότητα της ζωής η οποία δεν στα φέρνει στην πόρτα σαν παραγγελία από delivery app αλλά πάντα κοντράρει τις ανθρώπινες επιδιώξεις, που κάθε εμπόδιο το βλέπει για αδικία και κάθε δοκιμασία για προδοσία.

Μαζί με τον Κλαψολύγμη που κλάταρε ήρθε κι η οδική βοήθεια: ο ενσυναισθητικός coach Νιώθογλου που μιλάει σε ενήλικες σαν να ναι μικρά παιδιά. Κι αντί να τους διδάξει τον Ήρωα που παλεύει κόντρα στις πιθανότητες για να νικήσει το Χάος και να φέρει την Τάξη τους ευνουχίζει λέγοντας «μην ανταγωνίζεσαι», «είσαι αρκετός», « να είσαι ο εαυτός σου», «αυτό-ερωτεύσου, αυτό-συγχωρήσου»… ! 

Υμνεί παιδήλικες που αυτό-χαϊδεύονται και δεν καταλαβαίνουν ότι χωρίς εμπόδια δεν είναι ζωή, χωρίς πόνο δεν είναι αλλαγή, χωρίς ανταγωνισμό δεν γυμνάζεσαι, χωρίς σκοτάδια δεν σε ξέρεις και χωρίς σημάδια δεν ωριμάζεις.

Γιατί δεν νίκησες ό,τι σε πλήγωσε; Γιατί δεν το μάσησες, γιατί δεν το χώνεψες ακόμα; Κι αν ηττήθηκες, γιατί δεν βγήκες σοφότερος; Γιατί δεν αρκούν οι ψυχικές σου δυνάμεις; Που τις ξόδεψες; Στον πόλεμο πήγες; Στα νταμάρια δουλεύεις; Γιατί δεν ντράπηκες που σέρνεις μια μικρή γρατζουνιά και την κάνεις μαγνήτη για οίκτο; Γιατί δεν θες την νίκη πιο πολύ; Γιατί δεν σε σπρώχνει η επιθυμία; Γιατί δεν μουλαρώνεις, γιατί δεν μουγκρίζεις; Που είναι ο εγωισμός να σε σηκώσει από τα Τάρταρα; Αν δεν το θες αρκετά γιατί να το χεις; Αν δεν το μάτωσες γιατί να το γιορτάσεις; Ποιος είσαι εσύ που δεν θα σε σφαλιαρίσει η ζωή με κάθε πιθανό τρόπο;

Άκου φίλε….

Η ζωή είναι φτιαγμένη από σύγκρουση και ραμμένη με ανεπάρκεια, είτε έχεις Iphone, είτε έχεις ΝΟΚΙΑ 5110, είτε στέλνεις ταχυδρομικά περιστέρια. Για κάθε τι που νίκησες κάτι άλλο θα σε κοντράρει και ό,τι ιδρώτα έριξες θα σε προικίσει για τις επόμενες μάχες. Ό,τι μάτωσες είναι δείκτης του ποιος είσαι και ποιος γίνεσαι.

 Όλη η Βίβλος της Επιτυχίας είναι γεμάτη από πέσε-σήκω, Ιώβεια στωικότητα και Οδύσσεια επιμονή! Να μην δέχεσαι να μείνεις ναυαγός! Εκεί κρύβεται η αυτογνωσία, όχι στα σεμινάρια αγαπολογικής συμπαντολογίας!

Μην σε ξεγελάει που ακούμε την κλάψα σου. Σε ανεχόμαστε επειδή αράζουμε πάνω στο roof garden της αυτοπραγμάτωσης με ένα μοχίτο στο χέρι και καμωνόμαστε ότι σε παίρνουμε στα σοβαρά επειδή είμαστε χορτασμένοι. 

Αν έπρεπε να οργώσουμε και να θερίσουμε, αν τα παιδιά μας εξαρτιόνταν από την ψαριά στα ανοιχτά μέσα σε θύελλες και ναυάγια, αν έπρεπε να επιβιώσουμε χωρίς επιδόματα και κουπόνια, θα σε είχαμε πετάξει στην κατσαρόλα από καιρό. Αν ζούσες στα υπόγεια του Maslow (2-3 γενιές νωρίτερα δλδ) δεν θα έκλαιγες τόσο πολύ και θα έτρεμες μην τυχόν σ’ αφήσει η αγέλη απέξω.

Είναι δική σου ευθύνη να μεταβολίσεις την σύγκρουση στην ζωή σου. Είναι δική σου ευθύνη να μεγαλώσεις. Είναι δική σου ευθύνη να γιατρευτείς από ό,τι σε πλήγωσε, να αποφεύγεις ό,τι σε βλάπτει και να μην περνάς για εγχειρήσεις τις γρατζουνιές. Είναι δική σου ευθύνη να παλεύεις κάθε μέρα ώστε στα 40 να γελάς με ό,τι σε τρόμαζε στα 30. Αυτό πρέπει να γίνεις γιατί αυτό που είσαι δεν είναι αρκετό! Και για να γίνεις έτσι πρέπει να χτυπηθείς με ό,τι σε κοντράρει!

Δεν ξαναγράφεται το manual της ζωής. Τίποτε δεν μοιάζει με το χτες κι όμως ΟΛΑ είναι ακριβώς όπως τ’ άφησες χτες! Σύγκρουση, πίεση, ανεπάρκεια, κόστος, ευθύνη, ναυάγια, αναμονές. Άβυσσος είναι η ζωή κι αν μια στιγμή μοιάζει Παράδεισος είναι που πριν κάτι σταυρώθηκε ώστε κάτι άλλο να ξαναγεννηθεί. 

Σταμάτα να κλαις και πες ευχαριστώ που γεννήθηκες στο ρετιρέ και όχι στα υπόγεια. 

Σταύρωσε την αδυναμία σου να αναστηθείς στον θρόνο σου. Κι αν δεν φταις για ότι σου άφησε σημάδι είναι δική σου ευθύνη να το κάνεις παράσημο. Η ζωή είναι σύγκρουση και πόνος. Κι ο πόνος σημαίνει πως είσαι ζωντανός! Φέρσου ανάλογα.