ΓΙΑΤΙ ΕΙΜΑΙ ΜΕ ΤΟ ΙΣΡΑΗΛ

 

Γιατί αρνούμαι την επικράτηση του Ισλαμ και δεν έχουμε ως Ελλάδα τίποτα κοινό με αυτούς. Το Ισλαμ δεν έχει προσφέρει τίποτα στον παγκόσμιο πολιτισμό. Όπου κυριάρχησε έγινε με πόλεμο, βαρβαρότητα, άφθονο αίμα, τυραννία και φασισμό. Γιατί το Ισλαμ θεωρεί τη γυναίκα ότι είναι κατσαρόλα και η άποψη των ανθρώπων είναι μια πολυτέλεια που δεν πρέπει να υπάρχει.

Γιατί είναι εναντίον του η Τουρκία.  Θα ήταν αυτοκτονικό να υποστηρίξουμε τα ίδια με τους Τούρκους.

Γιατί είναι ο μοναδικός θύλακας δυτικού πολιτισμού στην περιοχή.

Γιατί το Ισραήλ είναι σημαντικό ανάχωμα του ισλαμικού επεκτατισμού.

Γιατί μια εισβολή χωρίς κανένα λόγο και μια ανελέητη σφαγή 1000 ανθρώπων δεν μπορεί να δικαιολογηθεί. Δεν είναι τρομοκρατία. Είναι επιδρομή και πόλεμος. 

Γιατί είμαστε σύμμαχοι και είναι προς το συμφέρον της χώρας μας η επιβίωση του λόγω των ενεργειακών κοιτασμάτων στα οποία μπορούμε να συνεργαστούμε.

Γιατί τους γουστάρω και τους ζηλεύω. Πως κατάφερε ένα τόσο μικρό κράτος, να είναι υπερδύναμη, καλά οργανωμένο, με πειθαρχία, με σοβαρότητα, με υψηλό εθνικό φρόνιμα να μεγαλουργεί. Ότι δεν έχουμε εμείς δηλαδή.

Γιατί πρέπει πια να ξεφύγουμε από τα παραμύθια που μας σέρβιραν χρόνια με τον έντονο αντισιωνισμό που τρώγαμε ως πρόβατα από «ψαγμένους» συγγραφείς και τηλεπωλητές και δεν βλέπαμε το συμφέρον μας.

Γιατί με το Ισραήλ έχουμε κατά κάποιο τρόπο κοινή ιστορία. Οι πόλεμοι που κάνει είναι αμυντικοί.

Γιατί δεν συμφέρει τη χώρα μας να νικήσουν οι άλλοι. ISIS, Χαμάς, Χεζμπολάχ, Ταλιμπάν είναι ίδιοι με διαφορετικά ονόματα. Αν νικήσουν μετά έρχεται και η σειρά μας…

Γιατί δεν γουστάρω μερικούς ελληνόφωνους που όταν βλέπουν προσκυνητές στην Τήνο να τους θεωρούν υποανάπτυκτους αλλά όταν βλέπουν γυναίκες με μπούρκα και τσαντόρ, «είναι διαφορετικός πολιτισμός».

Ξέρεις τι μου κάνει εντύπωση;

Το Ισραήλ περιστοιχίζεται από Άραβες. Μπορεί να λένε πολλά αλλά ούτε ένας δεν γουστάρει να φιλοξενήσει τους Παλαιστινίους….

Σιχαίνομαι την υποκρισία. Είναι δυστυχώς αναπόφευκτο, σε μια πολεμική αναμέτρηση να πεθαίνουν άμαχοι, γυναίκες, παιδιά και ηλικιωμένοι εκατέρωθεν. Αν ήταν στους πολέμους να καταστρέφονται μόνο σιδηρόδρομοι και τηλεπικοινωνίες και να σκοτώνονταν μόνο οι αξιωματικοί, τότε θα λύναμε τις διαφορές μας στο play station.

Αν δεν απαντήσει δυναμικά το Ισραήλ, αφενός θα υποστεί συντριπτική ψυχολογική ήττα, αφετέρου οι άλλοι θα αποθρασυνθούν, θα επανέλθουν και θα επιχειρήσουν να το σβήσουν από το χάρτη.

Αν απαντήσει, το κουμπί με τα πυρηνικά, δεν θέλει και πολύ να πατηθεί.

Μπρος γκρεμός και πίσω τρόλεϊ και η Παναγιά μαζί μας...