ΜΙΚΡΗ ΠΡΟΕΚΛΟΓΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ

 

Μπορεί να είναι σε περιφερειακό, μπορεί να είναι σε δημοτικό, μπορεί να είναι σε κοινοτικό επίπεδο. Δεν θα τα χαλάσουμε εκεί και δεν πρόκειται να σου πω.

Πλησιάζει ένας αντίστοιχος Γκρούεζας έναν νέο υποψήφιο. Του λέει με αυτό το μουλωχτά ποντικίσιο στιλάκι που έχουν όλοι αυτοί οι παρατρεχάμενοι διαδρομιστές που ποτέ δεν χάνουν:

«Θέλω 300 ψηφοδέλτια να τα μοιράσω σε δικούς μου».

Εντυπωσιασμένος ο υποψήφιος από το νούμερο, πριν τα δώσει, σκέφτεται να πάρει μια γνώμη από έναν έμπειρο πολεμιστή των εκλογικών αναμετρήσεων.

Η συμβουλή που παίρνει είναι επιπέδου Ζέλιμιρ Ομπράντοβιτς σε final 4:

«Να του δώσεις 260. Αν σε δουλεύει, δεν θα σου πει τίποτα. Αν όντως έχει κάπου να τα δώσει, θα σου πει πως είναι λιγότερα».

Το πακέτο παραδόθηκε στον παραλήπτη και δύο ώρες αργότερα χτύπησε το τηλέφωνο:

Αδερφέ, έχασες το μέτρημα; 300 είπαμε!!!

Περιχαρής ο υποψήφιος, βέβαιος για την εκλογή του, άρχισε τα κεράσματα.

Σταυροί που πήρε: 25

Συμπέρασμα:

Μην τυπώνεις ψηφοδέλτια.

Γίνονται πρώτης τάξεως χαρτί για τη δηλωτή και λοιπές ψυχαγωγικές τζογαδόρικες δραστηριότητες στα καφενεία.

Εναλλακτικά, λίστα για τα ψώνια στο σούπερ μάρκετ.

Δεν είναι μόνο το κλισέ για το περιβάλλον. Τα τυπωμένα και σταυρωμένα ψηφοδέλτια είναι σκέτο πεταμένα λεφτά, χαμένος κόπος, μάταια ταχυδρομική αποστολή…