Σάββατο 2/3/2019 στο Alchemy !

Αυτο το Σαββατο, μεθαυριο δηλαδη, θα εχει καλο καιρο. 

Θα ειμαι ο DJ στο καλυτερο καφε μπαρ της Νεας Μακρης. 

Στις 9. 
Το βραδυ, μη μπερδευτεις. 

Ελα να τα πιουμε και να τα πουμε.

ΓΙΩΡΓΟΣ ΝΤΑΝΟΣ ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΣ : ΕΝΑΣ ΜΕΓΑΛΟΣ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ

Παρακολουθώ τις τελευταίες ημέρες την αρθρογραφία που είναι εναντίον του Γιώργου Αγγελόπουλου γιατί είχε το θράσσος και τόλμησε να γράψει ένα βιβλίο.

Όταν βλέπω μια τάση, προσπαθώ πάντα να σκέφτομαι το γιατί. Γιατί οι δημοσιογράφοι στην Ελλάδα κράζουν τον Ντάνο;

Ο δημοσιογραφικός κλάδος στην Ελλάδα είναι ίσως ο πιο καταρρακωμένος. Στη συντριπτική τους πλειοψηφία, εργάζονται ανασφάλιστοι, με μαύρα, με χαρτζιλίκια και με διάφορες πιέσεις. Αυτό συμβαίνει για δύο λόγους. Αφενός υπάρχει υπερπροσφορά εργασίας σε σχέση με τα διαθέσιμα οικονομικά εύρωστα ΜΜΕ. Αφετέρου γιατί το συνδικαλιστικό τους σωματείο είναι για πέταμα.

Όλοι αυτοί λοιπόν είναι απολύτως φυσιολογικό να φθονούν τον Ντάνο όπως συνέβη και παλαιότερα με τους ηθοποιούς όταν ο Αγγελόπουλος δοκίμαζε τις δυνάμεις του στην υποκριτική.

Για σταθείτε ρε παλικάρια, είναι δηλαδή συγγραφέας ο Λιακόπουλος, ο Βελόπουλος και διάφορα χαζά νεοάρλεκιν τύπου ΘρασυβουλιδοΜανταΔημουλίδου και δεν πρέπει να είναι ο Ντάνος;

Αν κάποιος μετά από μια επιτυχία δεν κάνει τίποτα, του γράφουν ότι εξαφανίστηκε. Αν κάποιος κάνει πράγματα, τον κράζουν γιατί τα κάνει!

Προσωπικά, είναι υπέρ το να δοκιμάζει πράγματα ο καθένας μας, να κάνει ότι θέλει και από κει και πέρα υπάρχει ένα μέγεθος που είναι πάνω από κάθε ανθρώπινη κρίση : Η διάρκεια στο χρόνο. Εμένα για παράδειγμα, δεν μου αρέσει η εκπομπή του Γιώργου Παπαδάκη. Η άποψη μου όμως είναι παντελώς ασήμαντη γιατί ο Παπαδάκης κάνει το «Καλημέρα Ελλάδα» για 28 έτη και είναι στην κορυφή. Παρομοίως δεν μου αρέσει ούτε το Φως στο τούνελ ούτε το Πάμε Πακέτο. 24 και 14 χρόνια αντίστοιχα κυριαρχούν στους δέκτες μας.

Πολύ καλά και έξυπνα έκανε ο Ανδρέας Γεωργίου και έβαλε τον Ντάνο στο Τατουάζ. ‘Ανθρωπο με τέτοια επιτυχία και δημοφιλία, δεν μπορείς να τον αγνοήσεις. Τον παραδέχθηκα όμως όταν δήλωσε ότι παράλληλα έκανε και μαθήματα υποκριτικής. Αυτό είναι και το σωστό. Προσπάθησε ο άνθρωπος να μην επαναπαυτεί στις δάφνες του αλλά να μάθει, να βελτιωθεί και να εξελιχθεί. Που είναι το κακό;

Η Εκδοτική Αθηνών δεν είναι κάποιος τυχαίος εκδοτικός οίκος. Έχει εκδώσει αριστουργήματα με κορυφαίο όλων την ιστορία του Ελληνικού Έθνους που πρέπει να βρίσκεται σε κάθε ελληνικό σπίτι. Είμαι σίγουρος πως δεν θα εξέδιδαν μια βλακεία. Από κει και πέρα, αν δεν κάνω λάθος, το βιβλίο επιμελείται η Αυγή Σαββίδου με ένα πλούσιο βιογραφικό που μεταξύ άλλων έχει διατελέσει και διευθύντρια σε εκδοτικό οίκο.

Τι είναι το γράψιμο;

Ψυχοθεραπεία. Μοιράζεσθαι. Εκφράζεσθαι.

Άρα δεν καταλαβαίνω γιατί πρέπει κάποιος να μην έχει το δικαίωμα να γράψει για να εκφραστεί και να μοιραστεί με τον κόσμο.

Ο Ντάνος έχει ένα μεγάλο πλεονέκτημα σε σχέση με τον μέσο πολίτη και τον μέσο συγγραφέα. Έχει μια καλή ιστορία να διηγηθεί. Πως ένα λαϊκό παιδί παγκοσμίως άγνωστο, μπήκε σε ένα τηλεοπτικό σόου, αδικήθηκε πανταχόθεν αλλά δεν λύγισε, επέμεινε, υπέμεινε, νίκησε με την αξία του και μια Ελλάδα ταυτίστηκε μαζί του.

Να σου πω και το άλλο;

Αν έστω ένας ο οποίος διαβάσει το βιβλίο του Αγγελόπουλου, αλλάξει τη ζωή του προς το καλύτερο, μπράβο στον Ντάνο και να ναι καλά που το έγραψε.

Από κει και πέρα ο χρόνος θα κρίνει αν ο κάθε Ντάνος αξίζει να είναι ηθοποιός, συγγραφέας ή ότι άλλο κάνει. Την ευκαιρία του όμως να δοκιμάσει δεν πρέπει να του την αρνηθεί κανένας.

Στο κάτω κάτω της γραφής, ακόμα και αύριο ο Γιώργος Αγγελόπουλος να γυρίσει στη Σκιάθο, και πάλι επιτυχημένος είναι ότι και αν λένε, ότι και αν γράφουν.

Από μένα, μπράβο του για την τόλμη του, μάγκας για ότι κατάφερε και το πολύ πολύ να μη συνεχίσει να είναι ούτε ηθοποιός ούτε συγγραφέας.

So what ?

ΑΡΘΡΟ 3. ΚΡΑΤΟΣ ΟΥΔΕΤΕΡΟΘΡΗΣΚΟΝ.

Η καθημερινότητα στην Ελλάδα της αποσύνθεσης και της παρακμής μας προσφέρει τον Πολάκη και τα αγγούρια της Μεγαλοοικονόμου με αποτέλεσμα μερικά σημαντικά θέματα να μην ακούγονται καν. 

Υπερψηφίστηκε για την αναθεώρηση του Συντάγματος ώστε να ασχοληθεί η επόμενη Βουλή με αυτό, ένα άρθρο περί ουδετεροθρησκείας.

Δεν μου φάνηκε παράδοξο. Είναι απολύτως συνεπές ως προς την ιδεολογία της αριστερίζουσας εθνομηδενιστικής θολοκουλτούρας του τίποτα. Αυτό που με ενόχλησε όμως είναι πως οι Συριζαίοι που έχουν ανάγει την υποκρισία σε επιστήμη, όποτε τέθηκε το θέμα στον δημόσιο διάλογο, αντί να το υποστηρίξουν, πέταγαν χαρταετό. Είτε έλεγαν πως «θα δούμε πως ακριβώς θα γίνει» και άλλοι προσπαθούσαν να διασκεδάσουν τις εντυπώσεις με ατάκες τύπου «σιγά μη και δεν γιορτάσουμε τα Χριστούγεννα». Φοβήθηκαν τις ψήφους και δεν υποστήριξαν δημόσια τον νόμο τους, ούτε αποκάλυψαν περί τίνος πρόκειται. Το ψήφισαν μεν και on camera κοκοκο.

Κάποιος καλοπροαίρετος με τους Συριζαίους – που στο χωριό μου τον λένε κορόιδο – μπορεί να μπερδεύεται με την ανεξιθρησκεία. Αυτή ούτως ή άλλως υπάρχει στο Σύνταγμά μας και εφαρμόζεται. Οποιοσδήποτε πιστός άλλου δόγματος μπορεί ελεύθερα να λατρέψει τον δικό του Θεό.

Ο χαρακτήρας ενός ουδετερόθρησκου κράτους όμως πρακτικά για τη χώρα μας σημαίνει :

Αφαίρεση των εικόνων από τα σχολεία, τα δικαστήρια, τα νοσοκομεία και από όλα τα δημόσια κτίρια. Κατάργηση του Αγιασμού ή οποιασδήποτε ελληνορθόδοξης εκδήλωσης. Κατάργηση του θρησκευτικού όρκου αν και για το συγκεκριμένο δεν είμαι αντίθετος. Θρησκευτικό όρκο έδωσε και ο Καμμένος και είδαμε την προκοπή στο Μακεδονικό.

Αν λοιπόν στην επόμενη Βουλή αλλάξει το συγκεκριμένο άρθρο, με μια απλή μηνυτήρια αναφορά οποιουδήποτε πολίτη, όλα τα παραπάνω ξηλώνονται.

Ουδετερόθρησκο κράτος σημαίνει ότι δεν υπάρχει κανένα προβάδισμα σε καμία θρησκεία. Ενώ τώρα έχουμε Χριστιανικό Ορθόδοξο κράτος που δίνει το ελεύθερο θρησκεύεσθαι σε όλους τους πολίτες του.

Να σου πω την αλήθεια, δεν με τρομάζει αυτό. Ακόμα και αν γίνει, η Εκκλησία υπό διωγμόν μεγαλουργεί. Αυτό όμως που πρέπει να εστιάσει ο καθένας μας είναι η προσπάθεια για την αποδόμηση του Έθνους.

Της Ιστορίας μας και της Πίστης μας. Της κοινωνικής συνοχής με τους λαθρομετανάστες. Είναι οι άοκνες και διαρκείς προσπάθειες αλλαγής του πολιτεύματος που είδαμε αυτά τα τέσσερα τελευταία χρόνια.

Για αυτό λοιπόν στις επερχόμενες εκλογές το θέμα δεν είναι μόνο κομματικό  όσο η σύγκρουση δύο κόσμων...

Αύριο, Σάββατο, στις 21:00

ΤΖΟΡΝΤΑΝ ή ΛΕΜΠΡΟΝ;;;

Έχει μεγάλη πλάκα αλλά αρχίζει να γίνεται βαρετό. Το άθλημα πρέπει να γεννά καινούριους μύθους γιατί αλλιώς θα μαραζώσει. Πρόπερσι είχαμε τη σύγκριση του Τζόρνταν με τον Ρασελ λόγω των τριπλ νταμπλ. Πέρυσι με τον Λεμπρόν. 

Ο Μιχαήλ Ιορδάνης κερδίζει κατά κράτος. 6 τελικοί, 6 πρωταθλήματα, 6 βραβεία MVP τελικών και χαρήκαμε. Πιο κυρίαρχος πεθαίνεις. Τότε δε που στην Ανατολή γινόταν σφαγή με ιερά τέρατα του αθλήματος και όχι χαβαλές όπως σήμερα, και με το hand checking να επιτρέπεται. 

Για τους λάτρεις των στατιστικών, σας παρακαλώ πολύ μην τσιμπάτε. Ο Λεμπρόν έχει παίξει περισσότερο από τον MJ. Άλλο κάποιος να έχει παίξει 10 ματς και άλλο 80. Δεν λέω ότι Τζεημς είναι άμπαλος, προς θεού. Απλώς αν καταφέρει να ξεπεράσει τον Κόμπι, θα πρέπει να είναι ευχαριστημένος. Κάτσε μη μείνει πίσω και από τον Ντουράντ…  

Να σου το πω και διαφορετικά;; 6 χαμένοι τελικοί και κορυφαίος δεν παίζει σε κανένα χάρτη. Σε ότι αφορά τους συμπαίκτες του καθενός, μετά τον Τζόρνταν, ούτε ο Κούκοτς, ούτε ο Πίπεν μας θάμπωσαν και ο Ρόντμαν της δεύτερης τριετίας  ήταν 36, 37 και 38 ετών αντίστοιχα. Αλλά ας θυμηθούμε τι είχε ο Τζόρνταν. Την πρώτη τριετία 91-93, το ρόστερ των Ταύρων απαρτίζετο από τους Γκραντ, Χοτζες, Αρμστρονγκ, Γουοκερ, Μπλαντον, Κορτνει, Ινγκλις, Καρτραιτ, Περντιου, Ρανταλ Λιβινγκστον, Παξον, Χανσεν, Νεβιτς, Πιπεν, Μακ-γκρει, Νιλι, Τακερ, Χοψον, Σπαροου και Κινγκ. 

Πες μου σε παρακαλώ, σε τρομάζουν αυτά τα ονόματα;; Τη δεύτερη τριετία είχε και τους Κερ,  Κούκοτς και τον Ρόντμαν στα γεράματα. Ο Λεμπρον είχε  Γουέιντ, Μπος, Αλεν και περυσι η Ανατολή ήταν της πλάκας.

ΑΕΚΑΡΑ ΔΙΗΠΕΙΡΩΤΙΚΟ

Παρακολούθησα και τους δύο αγώνες του Final 4 στη Βραζιλία. Όχι μόνο γιατί έπαιζε η ΑΕΚ αλλά γιατί ήθελα να διαπιστώσω και τι μπάσκετ παίζουν στην άλλη όχθη του Ατλαντικού και κάτω από το αυλάκι του Παναμά.

Μπορεί το διηπειρωτικό να μην είναι εφάμιλλο της Ευρωλίγκα αλλά δεν παύει να είναι μια διεθνής διάκριση που κάθε ομάδα βάζει περιχαρής στο βιογραφικό της. Όπου μπορεί το ελληνικό μπάσκετ να διαφημιστεί, κέρδος είναι άσχετα με το αν κάθε αμπαλαέο οπαδός το θεωρεί ασήμαντο.

Νόμιζα πως η διοργάνωση αφού γινόταν και εντός έδρας για τη Φλαμένγκο, θα είχε παλμό στις κερκίδες και θα συγκέντρωνε πλήθος κόσμου. Σαν ένα χλιαρό final 4 του Eurocup μου φάνηκε. Η εξέδρα του συμπαθέστατου Ήφαιστου Λήμνου είναι πολύ πιο θορυβώδης.

Η ΑΕΚ αντιμετώπισε δύο πρωταθλήτριες ομάδες. Της Αργεντινής και της Βραζιλίας. Δείγμα αντιπροσωπευτικό.

Οι Αργεντίνοι μετά τη φουρνιά των Τζινόμπιλι, Σκόλα, Ντελφίνο και λοιπών δυνάμεων, φαίνεται ότι τελείωσαν από το χάρτη. Μέχρι μεθαύριο να έπαιζαν, δεν κέρδιζαν με τίποτα. Οι δε Βραζιλιάνοι ήταν καλύτεροι κάτω από το καλάθι αλλά εκεί φάνηκε η ανωτερότητα του Ευρωπαϊκού μπάσκετ. Στην άμυνα και στην τακτική προσέγγιση του παιχνιδιού. Τι και αν πήραν τα ριμπάουντ, τι και αν ήταν πανίσχυροι μέσα στη ρακέτα, υπέκυψαν εύκολα και για εντός έδρας παιχνίδι ηττήθηκαν κατά κράτος.

Από ότι φαίνεται στη Λατινική Αμερική το μπάσκετ που παίζουν είναι χύμα. Όσα φάμε, όσα βάλουμε, πάνω κάτω και η ζωή είναι ωραία. Η Φλάμενγκο έκανε 20 λάθη και δεν μπόρεσε τακτικά να αντιμετωπίσει την ΑΕΚ και στην άμυνα και στην επίθεση. Αν δεν υπήρχε και ο Βαρεχάο στο γήπεδο που πήρε τον αέρα του Χάντερ, το κοντέρ θα έγραφε 35 πόντους διαφορά. Αν προσέξει κανείς ακόμα και τον Ξανθόπουλο που η σχέση του με το σκοράρισμα είναι όση και η δική μου με τις υποβρύχιες καταδύσεις, πως κινήθηκε στο χώρο και στην άμυνα και στην επίθεση, θα καταλάβει τη διαφορά.

Πιστεύω πως οποιαδήποτε ομάδα της Ευρωλίγκα και αν συμμετείχε σε αυτή τη διοργάνωση, θα το έπαιρνε.

Παρόλα αυτά, μπράβο στην ΑΕΚ. Μια διάκριση είναι πάντα διάκριση. Σε μια πενιχρή αγορά όπως η ελληνική και σε ένα πρωτάθλημα μόνο για δύο, υπάρχει αυτός ο «άγιος» άνθρωπος, ο Μάκης Αγγελόπουλος που φέρνει μεσούσης της χρονιάς καλούς παίκτες όπως ο Θίοντορ και ο Ντελρόϊ Τζέιμς και παρουσιάζει μια ομάδα αξιόμαχη, υπερπλήρη για τα ελληνικά δεδομένα και οργανωμένη.

Τρία κύπελλα σε ένα χρόνο δεν είναι λίγα. Ελπίζω να υπάρχει λίγο μυαλό στους οπαδούς της ΑΕΚ μετά την περιπέτεια στην Α2 και να μην τον διώξουν τον άνθρωπο όπως τον Φιλίππου.

Θεωρώ πως η ΑΕΚ με δεδομένο ότι θα είναι πιο ξεκούραστη από τον Ολυμπιακό και τον Παναθηναϊκό, δεν θα είναι καθόλου ευκαταφρόνητη στα πλει οφ και περιμένω να ξαναπάει – αν μη τι άλλο – και στο προσεχές final 4 στο basketball champions league.

ΤΑ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ ΓΙΑ ΤΑ ΕΜΒΟΛΙΑ

Πολλές φορές τα πράγματα δεν διδάσκονται. Πρέπει να τα βιώσεις για να μάθεις πως αντιμετωπίζονται. Αρέσουν στους ανθρώπους οι θεωρίες συνομωσίας. Για πολλούς λόγους με τον κυριότερο να είναι πως η θεωρία συνομωσίας σου αφαιρεί την ευθύνη και την επιλογή. Σου δίνει άλλοθι και δικαιολογίες.

Όσοι με διαβάζετε τακτικά ξέρετε πως δεν ανήκω στα Συριζόρκ ούτε είμαι  οπαδός του Πολάκη. Όμως έχω πολύ ψηλά μέσα μου το αίσθημα του Δικαίου και δεν κλείνω τα μάτια μπροστά στην αλήθεια.

Αντί να κάθεστε να πιστεύετε χαζομάρες περί των κακών εμβολίων που έχουν ουσίες για τον έλεγχο του εγκεφάλου και ότι με το εμβόλιο σας γίνεται ένεση καρκίνου να πάτε να εμβολιαστείτε. Δωρεάν είναι.

Μην πιστεύετε τα παραμύθια του κάθε πικραμένου γιατί τα δάκρυα σας πάνω από τα φέρετρα κατόπιν εορτής είναι απολύτως μάταια.

Ο εμβολιασμός γίνεται κάθε Σεπτέμβριο, άντε Οκτώβριο. Οι ηλικιωμένοι, τα παιδιά και άλλες ειδικές ομάδες του πληθυσμού έχουν αυξημένη ευαισθησία και πρέπει να προστατευθούν με εμβόλιο. Τον Φεβρουάριο αφενός είναι πολύ αργά, αφετέρου δεν μπορούν να στοκάρουν τα φαρμακεία μπας και κάποιος φιλοτιμηθεί να κάνει το προφανές. Είναι σαν να ζητάς από ένα κατάστημα ρούχων, τον Ιούλιο μήνα να έχει στη βιτρίνα του γούνινο παλτό.

Για τους θανάτους από τη γρίπη δεν φταίει κανένας Πολάκης και κανένα φαρμακείο. Φταίει η βλακεία όσων δεν εμβολιάζονται γιατί πιστεύουν σε παραμύθια και σε θεωρίες για αγρίους.

Η δραματική κλιματική αλλαγή – φτάσαμε να αλλάζει ο καιρός τρεις φορές τη μέρα -  ο συνωστισμός στις μεγαλουπόλεις, η εξέλιξη των ιών και η υπερκατανάλωση αντιβιοτικών μας έχει κάνει ευαίσθητους.

Το εμβόλιο της γρίπης δεν είναι η λύση που σε καλύπτει  πάντα κατά 100% γιατί οι ιοί συνεχώς μεταλλάσσονται. Σίγουρα όμως σε γλιτώνει από ταλαιπωρία και πιάνει τη συντριπτική πλειοψηφία των ιών  που ειδικά σε πιο ευαίσθητους οργανισμούς μπορεί να αποδειχθεί επικίνδυνη. Άσε δε που με το εμβόλιο μεταδίδεται και πιο δύσκολα μια νόσος από ότι όταν ο πληθυσμός είναι απροστάτευτος και η γρίπη γίνεται σαν τη φωτιά σε ένα λιβάδι με ξερά χόρτα.

Σταμάτα να πιστεύεις στα παραμύθια που μπορεί να αποβούν μοιραία. Μην τρως την προπαγάνδα. Αυτά δυστυχώς είναι τα επακόλουθα καλογυρισμένων ταινιών όπως το V for Vendetta που ταΐζουν με σκουπίδια τα μυαλά των ανθρώπων. Έγινε παγκόσμια τάση  μια ταινία που προπαγανδίζει μια βόμβα στην κοινωνία. Πολλοί την πήραν στα σοβαρά ενώ ο σκηνοθέτης της θησαύρισε στην υγεία των κορόιδων. 

Αν φτάσαμε στο Δυτικό Κόσμο να έχουμε προσδόκιμο ζωής 82 έτη για τις γυναίκες και 79 για τους άνδρες δεν φτάσαμε ούτε από την υγιεινή διατροφή, ούτε από τον καθαρό αέρα, ούτε από το κρυστάλλινο νερό.

Από τα εμβόλια και τα φάρμακα φτάσαμε. 

ΤΡΙΑ ΘΕΜΑΤΑ ΠΡΟΣ ΕΠΙΛΥΣΗ

Οδεύουμε για τις εθνικές εκλογές και προς το παρόν μας κυβερνά μια παράταξη με 145 βουλευτές, μερικά ρετάλια και κάποια άλλα αποφάγια.

Η Νέα Δημοκρατία αντιμετωπίζει τρία θέματα στα οποία πρέπει να δώσει απαντήσεις. Όχι με τα λόγια αλλά με τη στάση και τις πράξεις της.

180 βουλευτές.

Καταλαβαίνω πως φαίνεται φιλόδοξο. Εκ πρώτης όψεως, ίσως φαίνεται αδύνατο. Αν η ΝΔ δεν καταφέρει να έχει ισχυρή πλειοψηφία θα αντιμετωπίσει προβλήματα. Το 2020 έχουμε την εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας και όλοι θυμόμαστε τι ζήσαμε το 2015. Με την απλή αναλογική, στις επόμενες εκλογές θα χρειαστεί η συμφωνία τεσσάρων κομμάτων για να κυβερνηθεί η χώρα μας και καταλαβαίνεις το χάος που θα ακολουθήσει. Αν μετά από τη λαίλαπα 4 χρόνων ΣυριζΑνελ, και τη συνθήκη των Πρεσπών δεν πάρει ένα μεγάλο ποσοστό η ΝΔ, πότε θα το κάνει;;;

Ύφος.

Σε μια ελληνική κοινωνία σε πλήρη αποσύνθεση και παρακμή, ο πολιτισμός, η ευγένεια και η αίσθηση του ορίου, θεωρούνται αδυναμία, ξενέρωμα και ηττοπαθής προσέγγιση. Σκέψου με τι είδους ρητορική και συμπεριφορές, ο Σύριζα βγήκε πρώτο κόμμα, οι Ανεξάρτητοι  ‘Έλληνες πήραν υπουργεία και η Χρυσή Αυγή είναι ένα συμπαγές  τρίτο κόμμα παρά τη δικαστική περιπέτεια και τη φίμωση από τα ΜΜΕ. Η αρένα θέλει αίμα και τα γυναικόπαιδα να κρυφτούν στα πυρηνικά καταφύγια. Ειδικά μετά τα στημένα σκάνδαλα τύπου Novartis και τις επιθέσεις απέναντι στην Μαρέβα Γκραμπόφσκι, τα συνθήματα πρέπει να είναι : Release the Kraken και Take no prisoners. Υπάρχουν και μειλίχιοι άνθρωποι όπως ο Κωστής Χατζηδάκης για όσους δεν αντέχουν τα μαχητικά σπορ αλλά  πρέπει να υπάρχει ένα κομμάτι της ΝΔ που να βγαίνει στο ρινγκ και στα χαρακώματα. Ο Έλληνας πρέπει να ξυπνήσει. Με γλυκά λογάκια αυτό δεν θα συμβεί ποτέ. 

Οι Συριζαίοι δεν πρόκειται να δεχθούν ότι θα χάσουν και η αλλαγή στην κυβέρνηση θα είναι μια δύσκολη μάχη. Θες με μηχανορραφίες, με δολοπλοκίες, με διορισμούς, με επιδόματα, με τη Δημοκρατία μας στα όρια της, θα προσπαθήσουν να κρατήσουν την εξουσία λυσσασμένα. Έξυπνα οι Συριζαίοι, όταν ανεβαίνουν οι τόνοι, έχουν έτοιμη την καραμέλα και ταμπέλα, αυτή της ακροδεξιάς. Δεν χρειάζονται φοβίες. Η απάντηση είναι εύκολη. Η ακροδεξιά είναι αντικοινοβουλευτική και αντιευρωπαϊκή. Μισή φράση απάντηση και η ζωή συνεχίζεται. Στο κάτω κάτω της γραφής υπάρχει τέτοια οργή στον κόσμο από τα πεπραγμένα των Συριζανελ που τον θέλει τον τσαμπουκά και όταν δεν τον βλέπει ξενερώνει και τον αναζητά αλλού.

Η ουσιαστική απάντηση :

Όσοι δεν είναι φίλοι της ΝΔ ή είναι πολίτες  απογοητευμένοι από την πολιτική, η μόνιμη επωδός που διατυπώνουν είναι η εξής : «Ακόμα και αν ήταν πρωθυπουργός ο Κυριάκος, καλύτερα θα τα έκανε;» Πιστεύω πως αυτό είναι το κομβικό σημείο, το κλειδί στο οποίο θα πρέπει να εστιάσει η Νέα Δημοκρατία για να καταγάγει μια ευρεία και συντριπτική νίκη. Πρέπει να προσπαθήσει να πείσει τους πολίτες ότι είναι καλύτερη και όχι το μη χείρον βέλτιστον. Το «έλα μωρέ τώρα, σάμπως οι άλλοι είναι καλύτεροι» ανήκει στην έξυπνη προπαγάνδα του Σύριζα για να πέσει στα μαλακά.

Η μάχη δεν θα είναι εύκολη. Όποιος νομίζει ότι ο Τσίπρας θα φύγει ομαλά από το Μέγαρο Μαξίμου, πλανάται πλάνην οικτράν. Δεν δίστασε να ξεδοντιάσει τον Καμμένο, να εφεύρει σκάνδαλα, να προσπαθήσει να βάλει χέρι στη Δικαιοσύνη, να χρησιμοποιήσει παρακρατικούς περίεργους, να κάνει τη χειρότερη ΕΡΤ όλων των εποχών, ακόμα και να δίνει άδειες στον Κουφοντίνα για να δικαιώσει τις πάλαι πότε συνιστώσες του.

Χρειάζεται κινητοποίηση. Να σταματήσει η εξυπνάδα με τα άκυρα, τα λευκά και να μην αποτελεί μαγκιά η αποχή αλλά καθήκον και χρέος η συμμετοχή. Όσοι ασχολούμαστε επισταμένως ξέρουμε ότι η Ελλάδα άλλη ευκαιρία δεν θα έχει. Μια μεγάλη μερίδα του κόσμου όμως νομίζει πως είναι ένας στείρος εκβιασμός οπότε αυτοί πρέπει να πειστούν πως ο Κυριάκος θα είναι καλύτερος πρωθυπουργός.

Η απαρχαιωμένη τακτική του ώριμου φρούτου δεν έχει καμία εφαρμογή εν προκειμένω. Εδώ, πρόκειται για τη σύγκρουση δύο κόσμων – που θα αναφερθώ σε επόμενο σημείωμα – και όλοι οι πολίτες που καταλαβαίνουν, προσπαθούν, μοχθούν, αγωνίζονται στην καθημερινότητα τους, πρέπει να συνασπιστούν ώστε να σώσουμε ότι σώζεται…

DJ SUSPECT ΛΕΩ !

Αυτο το Σαββατο, στις 9 το βραδυ, μιξαρω και σκοραρω στο Alchemy λεμε! 

Ελα να τα πουμε και να τα πιουμε !

ΑΗΔΙΑ ΚΑΙ ΣΙΧΑΜΑΡΑ

«Θυμάμαι ένα σπίτι δίχως στέγη και τοίχους

γεμάτο αίμα γεμάτο πόθους

νικημένους, αστείους

Θυμάμαι ένα σπίτι που ράγιζε από αγάπη

όταν μέσα του ουρλιάζαν

δολοφόνοι παλιάτσοι»

Αυτό το τραγούδι μου ήρθε κατά νου με αυτά που συμβαίνουν στην ελληνική πολιτική σκηνή.

Ανεξάρτητα με το τι κόμμα υποστηρίζεις, τι κόμμα ψηφίζεις και ποιος πολιτικός σου αρέσει, πιστεύω ότι αυτό το διάστημα αισθανόμαστε την ίδια αηδία και σιχαμάρα φίλε μου.

Βουλευτές πουλάνε ότι πίστευαν επί σειρά ετών για μια καρέκλα και μια θητεία λίγων μηνών. Βουλευτές να αλλάζουν κόμματα και κάνουν όπως στην εφηβεία μας που βγαίναμε σαν μπαρότσαρκα. Βουλευτές να είναι και εδώ και εκεί. Κόμματα να διαλύονται για πλάκα, άλλα να παραμένουν με τα χίλια ζόρια και άλλα να διατηρούνται τεχνητά με κοινοβουλευτικό πραξικόπημα. Βλέπουμε βουλευτές να αλλάζουν τρία κόμματα σε ελάχιστο διάστημα, σούργελα να διαθέτουν μια και μόνη αλλά υπερπολύτιμη ψήφο για να παραμείνει μια επικίνδυνη για τη Δημοκρατία – παρέα στην εξουσία. Βλέπουμε βουλευτές που τα ελληνικά τους είναι πανάθλια, να έχουν εκλεγεί με ελάχιστες ψήφους ή από εκλογική καραμπόλα και να κρατάνε στα μαύρα χέρια τους τη μοίρα της χώρας μας. Βλέπουμε βουλευτές που για ένα προσωρινό αξίωμα διαγράφουν την Ιστορία, φτύνουν κατάμουτρα οικογενειακή παράδοση, αξίες και θέσεις για τις οποίες υπάρχουν δεκάδες δηλώσεις τους πριν από μόλις λίγους μήνες! Βλέπουμε βουλευτές να γίνονται ρεζίλι με γκαζόζες και να μην τους νοιάζει.

Ξέρω τι σκέφτεσαι.

«Σιγά μωρέ Ύποπτε πως κάνεις έτσι, πάντα δεν συνέβαιναν αυτά;;»

Πιστεύω πως τόσες πολλές μετακινήσεις σε τόσο σύντομο διάστημα, τόση φαιδρότητα μαζεμένη, τόσες πολλές κυβιστήσεις, τόσα πολλά γκρεμίσματα κομμάτων, τόσες πολλές αντιφάσεις και τόσα πολλά είπα ξείπα δεν είχαμε ποτέ άλλοτε.

Παλιότερα υπήρχαν και μερικές αναστολές, έπαιζε ρόλο η έξωθεν καλή μαρτυρία, υπήρχε μια διάθεση να τηρούνται έστω τα προσχήματα και αν μη τι άλλο ποτέ άλλοτε δεν είχαμε δύο βουλευτές της αντιπολίτευσης να τάσσονται υπέρ της συμπολίτευσης και να πατάνε με περισσή χάρη σε δύο βάρκες ώστε να είναι όλοι ευχαριστημένοι. Ποτέ άλλοτε ένα μικρό κόμμα δεν εκβίαζε το κυβερνητικό και για χάρη του να αλλάζει ο κανονισμός της Βουλής για μην ανοίξουν τα στόματα και να βγάζουν διάφορα μαργαριτάρια και μαύρα διαμάντια.

Παλιότερα βλέπεις μας ενοχλούσε ο δικομματισμός και λέγαμε πως πρέπει να υπάρχουν περισσότερα κόμματα στη Βουλή για λόγους πλουραλισμού και πλέον αντιπροσωπευτικής εκπροσώπησης του λαού. Ήρθε το πλήρωμα του χρόνου και μπήκαν 8 κόμματα στο ελληνικό κοινοβούλιο.

Η απογοητευτική διαπίστωση είναι πως οι καινούριοι – χωρίς αν είναι απαραίτητα νεότεροι σε ηλικία – είναι χειρότεροι από τους παλιούς. Τυχοδιώκτες, σούργελα, καιροσκόποι, σαλταπήδες, αμόρφωτοι, σαλτιμπάγκοι, άχρηστοι και αχρείοι συνθέτουν ένα φαινομενικά πολύχρωμο τοπίο που όταν πλησιάζεις φανερώνει το πραγματικό του χρώμα. Το μαύρο.

Δεν θέλω να σε παρηγορήσω αλλά να σε στενοχωρήσω ώστε να σε παρακινήσω να χτυπήσεις την πόρτα της επίγνωσης. Αυτό το μαύρο τοπίο των ανίερων συμμαχιών ετερόκλητων τύπων με μια κυβέρνηση που βασίζεται σε αποφάγια δεν είναι ένα προσωρινό παράδοξο παρόν. Είναι το εφιαλτικό μέλλον που έρχεται δια της απλής αναλογικής.

Οι θιασώτες της απλής αναλογικής ας δουν τι γίνεται σήμερα και ας το πολλαπλασιάσουν στο μέλλον. Η χώρα μας θα παραλύσει και κάθε απόφαση θα έχει όλη τη γκάμα των αναψυκτικών και αργά τη νύχτα όλες τις κατηγορίες αλκοόλ.

Είναι αδύνατον να εφαρμοστεί η απλή αναλογική γιατί δεν έχουμε ούτε την κουλτούρα, ούτε την παιδεία για κάτι τέτοιο και με τη δεδομένη παρακμή το μόνο που θα καταφέρουμε είναι να καταστρέψουμε ότι έχει απομένει. Αυτός είναι ο Δούρειος Ίππος που μας έφερε ο Σύριζα και επειδή δεν βρήκε τους 180 βουλευτές για να ισχύσει από τις προσεχείς εκλογές, μας το κράτησε δωράκι για τις μεθεπόμενες.

Για αυτό, μόνο για αυτό, πρέπει να εστιάσεις σε αυτό το απύθμενο γελοίο πολιτικό σκηνικό και να ψηφίσεις κατ εμέ τον Κυριάκο ώστε η Νέα Δημοκρατία να εκλέξει – ναι ρε – 180 βουλευτές μπας και σωθούμε άμεσα και έγκαιρα από την απλή αναλογική που θα είναι ΤΟ ΤΕΛΟΣ.

Μην πετάξεις την ψήφο σου σε μικρά κόμματα. Μην κάνεις αυτή τη φορά της ψευτομαγκιά της αποχής, του άκυρου και του λευκού. Αυτή τη φορά ψήφισε με γνώμονα την επιβίωση της Ελλάδας και όταν με το καλό επανέλθουμε σε μια κανονική κατάσταση μπορούμε να διαφωνήσουμε όσο θέλεις.

Αν στις επερχόμενες εκλογές δεν δημιουργηθεί μια πανίσχυρη πλειοψηφία να σώσει ότι σώζεται, τελειώσαμε κυρίες και κύριοι…

Υγ. Αν νοιώθεις ότι υπερβάλλω και κάνεις πως δεν βλέπεις τι συμβαίνει αυτές τις ημέρες στη βουλή, παρατήρησε σε παρακαλώ τις εξελίξεις στην τοπική αυτοδιοίκηση. Εκεί με απλή αναλογική θα γίνουν οι εκλογές και κάτσε και υπολόγισε  για μια απλή απόφαση, πόσες συζητήσεις και συναλλαγές θα γίνουν….