ΜΗΠΩΣ ΕΧΕΙΣ FACEBOOK ?

Τελευταία ακούω διαμαρτυρίες γυναικών τύπου «Μα καλά, τι έχετε πάθει οι άνδρες πια, αντί να μας ζητάτε το τηλέφωνο, μας ρωτάτε αν έχουμε προφίλ στο facebook; Τόσο πολύ έχετε χαλάσει;»

Ίσα ίσα το βρίσκω θετικό αρκεί βέβαια να μην είναι αυτοσκοπός. Οι γυναίκες λένε ότι εκτιμούν περισσότερο τη διακριτική από την άκομψη προσέγγιση. Ως αδύναμα όντα, το μεταφερόμενο DNA και το υποσυνείδητο τις κάνει να απορρίπτουν τον άνδρα-βιαστή και θέλουν να νοιώθουν ότι έχουν το δικαίωμα και το περιθώριο επιλογής. Άσχετα, αφότου ενδώσουν θέλουν το μπρουτάλ τους καθώς τους δίνει την ασφάλεια που επιθυμούν. Η φιλαρέσκεια και η αυταρέσκεια του γυναικείου φύλου εκστασιάζεται με την αυλή των θαυμαστών και για αυτό επιθυμούν τη ευγενική προσέγγιση ώστε να έχουν τη δυνατότητα της επίσης ευγενικής απόρριψης χωρίς να κακοκαρδίσουν ( έτσι νομίζουν τουλάχιστον ) τον επίδοξο εραστή. 

Η αρχική προσέγγιση μέσα από το facebοok είναι ένα αμοιβαία χρήσιμο και ωφέλιμο στάδιο μεταξύ των δύο φύλων, αρκεί επαναλαμβάνω να είναι στάδιο και όχι η αρχή, η μέση και το τέλος. Είτε γιατί αυτή θέλει λιγουροθαυμαστές, είτε γιατί αυτός προτιμά την οθόνη προς τέρψιν οφθαλμών. 

Θετικό για αυτή: Αν της ζητήσεις το τηλέφωνο, έχεις περισσότερες πιθανότητες να εισπράξεις την απόρριψη και είναι λογικό. Το τηλεφώνημα είναι κατά κάποιο τρόπο εισβολή στην προσωπική ζωή και αν θέλεις να το αποφύγεις θα πρέπει να το έχεις μονίμως στο αθόρυβο για να μη σε ενοχλεί. Πολλές γυναίκες επειδή δεν θέλουν να συγκρουστούν δίνουν μεν το τηλέφωνο τους, αλλά μετά δεν ανταποκρίνονται και μένει ο άλλος με την απορία. Στο facebook, αν θέλεις απαντάς σε ένα μήνυμα, αν θέλεις φαίνεσαι στους υπόλοιπους online, αν θέλεις δίνεις στον «φίλο» δικαίωμα πρόσβασης στις φωτογραφίες σου και σε αυτά που γράφεις. Επιπλέον δε, έχεις πάντα τη δυνατότητα να πεις είτε ότι δεν έχεις facebook είτε ότι μπαίνεις σπάνια και ας είσαι 8 ώρες τη μέρα εκεί και κόβεις την κουβέντα σε αυτό το σημείο. Αν ο άλλος έχει ίχνος ευφυΐας θα καταλάβει ότι είναι μια ευγενική απόρριψη και δεν θα εκτεθεί περαιτέρω ώστε να σε φέρει σε δύσκολη θέση. 

Θετικό για αυτόν: Δεν είναι τυχαίο ότι πολλές εταιρείες παρακολουθούν τη συμπεριφορά των υποψηφίων υπαλλήλων τους ή των εργαζομένων τους στο facebook. Μπορείς να αντλήσεις αρκετές πληροφορίες για αρχή και να διακρίνεις – κερδίζοντας χρόνο – αν σου ταιριάζει κάτι για να προχωρήσεις. Είτε για μια ξερή ερωτική επαφή είτε για μια σχέση. 

Θυμάμαι πριν από λίγα χρόνια όταν παρακολουθούσα ένα σεμινάριο, γνώρισα μια κοπέλα που μου άρεσε. Πανέμορφη, σοβαρή, μετρημένη, ευγενική και κοινωνική μεν αλλά δεν σου έδινε το δικαίωμα για πολλά πολλά. Προτιμώ αυτούς τους τύπους από τους φραμπαλά-αμπαλαέο. Όταν λοιπόν «γίναμε φίλοι» στο facebook, ένοιωσα όπως ο Κωνσταντίνος ο Παλαιολόγος όταν του είπαν πως άνοιξε η κερκόπορτα και μπήκαν οι Τούρκοι στην Πόλη. Τι μπικίνι, τι γόβα ζαρτιέρα, τι σέξι πόζες, τι στρατός λιγουριών, η Τζούλια θα της ζητούσε αυτόγραφο! Όπως καταλαβαίνεις, δεν μπήκα καν στον κόπο περαιτέρω προσέγγισης. 

Καταλαβαίνεις κάποια στοιχεία για τον άλλον όταν κοιτάζεις τι είδους φωτογραφίες ανεβάζει, τι σχόλια κάνει, πόσους και ποιους «φίλους έχει», τα ενδιαφέροντα και τα χόμπι του, πως εκφράζεται και πως επικοινωνεί με τους άλλους. 

Θα μου πεις: «Στάσου ρε μάστορα, δηλαδή το προφίλ στο facebook, είναι ο εαυτός μας;» Ναι, πιστεύω πως στον προσωπικό μας χώρο, καταθέτουμε κομμάτια του εαυτού μας. Όπως στο δωμάτιο μας έχουμε πράγματα που μας εκφράζουν, είτε και στον προσωπικό μας χώρο στο διαδίκτυο καταθέτουμε σκέψεις που μας εκφράζουν και μας αντιπροσωπεύουν. Καταλαβαίνεις και τη σκέψη, και την άποψη, και τον εγωισμό. Σαφώς και υπάρχει ολίγη από υποκρισία, φαίνεσθαι, επίδειξη αλλά ένα σαφές στίγμα του ανδρός ή της γυναικός φαίνεται ξεκάθαρα. 

Έτσι αφότου δεις μερικά στοιχεία, αφότου πεις και μερικές κουβέντες σαν άνθρωπος, εφόσον υπάρχει πεδίο επικοινωνίας, τότε ζητάς και το τηλέφωνο για να βγεις για καφέ στον οποίο μέχρι να ξεκλειδώσει η επικοινωνία, μπορείς να βρεις και μερικά θέματα τύπου «είδα που έγραψες αυτό το σχόλιο, είδα ότι ανέβασες το τάδε τραγούδι και μου αρέσει και μένα.. μπλα μπλα μπλα»

Εκ κατακλείδι λοιπόν θεωρώ ότι το «έχεις facebook;» είναι μια διακριτική πρώτη προσέγγιση για να πάρει κάποιος μερικές πληροφορίες για σένα και μετά να σου ζητήσει το τηλέφωνο σου να βγείτε. Αν δεν τον γουστάρεις, τον κόβεις σε αυτό το στάδιο και είσαι μια χαρά. Αν τον γουστάρεις, θα σου δοθεί και σε σένα η δυνατότητα να δεις και για αυτόν μερικά στοιχεία για το άτομο του στο προφίλ του. 

Οπότε, γιατί γκρινιάζεις; 

Υγ. Αν όντως δεν έχεις facebook, και αυτός που σου το ζητά αν μη τι άλλο δεν σε απωθεί, υπάρχει η λύση: Πιάσε το ρημάδι το υπονοούμενο γλυκιά μου ότι ο τύπος σε γουστάρει και πες κάτι έξυπνο: «Δεν έχω, γιατί προτιμώ να μιλάω στο τηλέφωνο και να βγαίνω». Οπότε αν δεν είναι ηλίθιος, θα το πιάσει και θα σου πει «θέλεις τότε να μου δώσεις το τηλέφωνο σου;» Αν είναι ηλίθιος και δεν σου το ζητήσει, μην ασχοληθείς καν. Ή ζήτα το εσύ τελοσπάντων! Ισότητα δεν θέλεις;