ΜΑΡΟΥΣΙ - ΠΑΟ

Ειδα από περιεργεια και για λογους επιμορφωσης το μεγαλυτερο μερος του δευτερου αγωνα.

Σεβομαι πολύ το Μαρουσι. Ομαδα χωρις ποδοσφαιρικο κοινο, πορευεται σταθερα και αξιολογα συνεχως και πρεπει η παρουσια του να διδασκεται στο πανεπιστημιο. Πως με χρηστη διαχειριση καταφερνεις και εχεις σοβαρη ομαδα που κάθε χρονο είναι μεσα στην 4αδα της Α1.

Δεν εχει καμια σημασια που εχασε σημερα από τη Λαρισα. Τη σημερινη γκελα θα την ισοφαρισει με μια «ανελπιστη» νικη. Θεωρω το Μαρουσι πρωτο φαβορι για την 3 η θεση τουλαχιστον στην κανονικη περιοδο και πιστευω ότι θα εχει για μια ακομα χρονια σοβαρη παρουσια.

Οι επιλογες στους παικτες ηταν αριστες.

Ο Εϊμπραμς είναι πληρης και κανει πολλα πραγματα μεσα στο γηπεδο. Το παθος και η ταχυτητα του Σεϊμπουτις θα δωσουν ένα γρηγορο ρυθμο ενώ οι Κολωκας, Στεφανιδης και Καϊμακογλου χρονο με το χρονο ωριμαζουν και γινονται καλυτεροι.

Δεν είναι σταρ, δεν θα πανε στην εθνικη αλλα βοηθανε σε πολλους τομεις και είναι αξιοπιστοι ρολιστες που θα κανουν ζημιες. Ηδη ο Καϊμακογλου πεταξε εξω την ΑΕΚ από το κυπελο και ο Κολωκας από το πουθενα δημιουργησε προβλημα στον ΠΑΟ

Ο Κυριτσης είναι τρελος αλλα ευστοχος.

Για τον Τομας ειμαι επιφυλακτικος. Μου φαινεται επιπολαιος. Αν μπορουσαν να κρατησουν τον Μου Μου ή εστω να επαιρναν τον Γκαρνερ της Λαρισας θα ειχαν μια εξαιρετικα επικινδυνη περιφερεια. Υστερουν σε κορμια κατω από το καλαθι αλλα παιζουν ομαδικη αμυνα που κληρονομησαν από τον Γιαννακη.

Από τον ΠΑΟ εστιασα στους Μπετσιροβιτς και Ντελκ.

Νομιζω ότι αυτος ο σλοβενος θα βοηθησει πολύ περισσοτερο από τον περσινο Λακοβιτς. Ο λογος είναι πως ο Σανι εχει το νου του στη διεισδυση. Από κει, βγαινουν τα σπλιτ, φορτωνονται οι αντιπαλοι με φαουλ και είναι μια σιγουρη επιθετικη λυση από έναν ικανο παικτη που σιγουρα ελειψε από τον περσινο τελευταιο αγωνα του ΠΑΟ για την ευρωλιγκα. Ο Λακοβιτς σουταρε και αυτος όπως ολοι και πολλες από τις προσπαθειες του ηταν τραβηγμενες. Ο Μπετσιροβιτς είναι ότι ακριβως χρειαζοταν ο ΠΑΟ στην περιφερεια για να τα εχει όλα ο μπαξες.

Ο Ντελκ μου θυμισε έναν παλιο παικτη του ΠΑΟΚ, τον Τρεβορ Ραφιν.

Ικανο για το καλυτερο και το χειροτερο.

Σε μερα επιθετικου οιστρου δεν μπορει να αντιμετωπιστει από κανεναν αμυντικο.

Για ποτε εχει σηκωθει και εκτελεσει δεν το καταλαβαινει ουτε το ριπλεϊ.

Όμως παικτης με τοσο μεγαλο εγωισμο ( πειτο και αυτοπεποιηθηση ) δεν ξερω αν εχει την αισθηση του μετρου ώστε αν βρεθει σε κακη μερα να μοιρασει το παιχνιδι και να μη συνεχισει να τουβλαρει. Βεβαια ο Ομπραντοβιτς στον παγκο είναι μια εγγυηση αλλα δεν ειμαι σιγουρος αν αυριο δεν δημιουργηθουν προβληματα…

Για αρχη παντως η συνεργασια Μπετσιροβιτς – Ντελκ πασχει και μονο παρουσια Διαμαντιδη επερχεται ισορροπια.

Για τον Ντικουδη δεν χρειαζονται πολλα καθως τον ξερουμε. Συμπληρωνει και αυτος το παζλ με τον δικο του τροπο.

Παντως ο ΠΑΟ, απλως δεν παιζεται.

Μπορει να παιξει ποικιλο μπασκετ, όπως θελει, ότι ωρα θελει, με οποιον παικτη θελει και στους περισσοτερους αγωνες θα κανει αγγαρεια.

Το μονο ερωτηματικο για τον ΠΑΟ είναι ο Διαμαντιδης.

Αυτος είναι ο παικτης που συνδεει ολους τους αλλους.

Αν τραυματιστει, δεν ειμαι σιγουρος αν ο ΠΑΟ μπορει να παιξει την ιδια αμυνα και να εχει την ιδια σταθεροτητα στην επιθεση και δεν κανει ο καθενας ότι του κατεβει.