ΕΛΛΑΔΑ - ΝΟΡΒΗΓΙΑ 1-0

Πολύ τη χαρηκα τη νικη της Εθνικης.

Μια εβδομαδα τωρα εγινε τοση φασαρια για κλησεις παικτων που ουτως ή αλλως δεν θα ηταν βασικες επιλογες, η συνηθης αποκαθηλωση ανθρωπων που εχουν προσφερει, η ανακαλυψη σκοτεινου και τρομερου παρασκηνιου, ο ρολος του δολιου Τοπαλιδη, ο ξεκουτης τουριστας Ρεχαγκελ, οι τελειωμενοι παικτες και οι καλυτεροι που αδικουνται και λοιπες χαρουμενες ιστοριες που για μενα εχουν μια και μονο βαση εκκινησης.

Η ελλειψη αγαπης στην εθνικη Ελλαδος και η στρεβλωση της αληθειας μεσω των υπερπροσδοκιων ή κατα το κοινως λεγομενον παραμυθιασμα για τις δυνατοτητες μας.

Ο καθενας για τους δικους του λογους.

Ο δημοσιογραφος πουλαει όταν εχει να διηγηθει ειτε μια μεγαλη καταστροφη ειτε έναν θριαμβο. Αφου ο θριαμβος μας τελειωσε επρεπε να εφευρουμε την καταστροφη.

Ο δημοσιογραφος πρεπει να ασκησει πιεση για τον κολλητο του παικτη

Ο δημοσιογραφος μεχρι προτινος θεωρουσε την εθνικη Ελλαδος αγγαρεια και ηταν οπαδος της δικης του ομαδας και υπο αυτό το πρισμα αντιμετωπιζε τα παιχνιδια της Εθνικης. Γιατι παιζουν οι παικτες του ταδε και όχι του δεινα συλλογου και ουτω καθεξης.

Εγινε ένα μεγαλο διαλειμμα σε αυτά λογω του θαυματος και της λαϊκου ξεσηκωμου αλλα δεν αργησαμε να επανελθουμε. Αν εξετασει κανεις το background της κριτικης που ασκηθηκε θα διαπιστωσει πως οι «οι διεθνιστες» δημοσιογραφοι περιεγραφαν κατι μεταξυ της δευτερας παρουσιας και του τριτου παγκοσμιου πολεμου και οι οπαδοι δημοσιογραφοι αφριζαν για κλησεις παικτων που δεν θα επαιζαν βασικοι.

Οντως η ιστορια με τον Καψη είναι ατυχης αλλα εχω την εντυπωση πως υπερδιογκωθηκε. Για αυτό και χαρηκα αποψε. Στον αντιλογο ότι η κριτικη πρεπει να ασκειται και όχι να εχουμε ειδωλα, εχω αρκετες αμφιβολιες για το ανιδιοτελες υποβαθρο.

Μετα το θαυμα της Πορτογαλιας για μενα το ζητουμενο δεν ηταν ουτε η ομαδα μας να γινει ξαφνικα βραζιλια ουτε να παρει το μουντιαλ. Με το δεδομενο ελληνικο ποδοσφαιρο, με τους χαμηλου επιπεδου παικτες, τους θεσμους-φορεις που το διοικουν και την πολιτεια που το εποπτευει δεν ετρεφα ποτε αυταπατες. Αυτό που ηθελα ηταν η Εθνικη να γινει μια υπολογισιμη δυναμη και να την αντιμετωπιζουν ολοι με σεβασμο γνωριζοντας πως για να τη νικησουν πρεπει να το παλεψουν. Να φυγει από τη λογικη της σφαλιαρας που ηταν ετη και ετη και να μπει σε μια σφαιρα μιας αξιομαχης και δυνατης ομαδας. Κατι που πιστευω ότι εχει καταφερει. Αυτό για μενα είναι το σημαντικο, αυτό εγινε και ειμαι ευχαριστημενος.

Με την Εθνικη δεν με ενδιαφερει το θεαμα. Για αυτό υπαρχει το champions league και οι μεταμεσονυκτιες μεταδοσεις του ΑΝΤ1 από το βραζιλιανικο πρωταθλημα.

Στο μουντιαλ δεν πηγαμε αλλα οι Ουκρανοι μας κερδισαν εδώ με μιση φαση, με τους τουρκους εντος εκτος ειμασταν ατυχοι ( δοκαρι Γιαννακοπουλου, τετ α τετ που χαθηκαν ) και τους Δανους εντος τους κερδισαμε. Μας εφαγε η χαλαροτητα και η ατυχια της Αλβανιας. Τελοσπαντων. Παρελθον. Ειδαμε μεγαλες δυναμεις του ποδοσφαιρου που ειχαν κριση διαρκειας, βλεπουμε παραδοσιακα μεγαλες ομαδες να αποτυγχανουν στις προσδοκιες. Χωρες πολυπληθεστερες από τη δικη μας, με καλυτερη οργανωση και μεγαλυτερη παραδοση απλως να συμπληρωνουν τις ομαδες της εκαστοτε διοργανωσης. Εκτος και αν οι Ισπανοι, οι Αγγλοι και οι Γερμανοι εχουν κανει κατι σημαντικο τα τελευταια χρονια και δεν το θυμαμαι.

Με ολη τη φλυαρια της εβδομαδας πηγαμε να παιξουμε με τη Νορβηγια με την πλατη στον τοιχο. Λες και αν «φυγουμε» τον ξεπερασμενο και κολλημενο Ρεχαγκελ θα ερθει καποιος άλλος, φοβερος και τρομερος προπονητης που θα μαθει στους Ελληνες ποδοσφαιριστες μπαλα, που θα ριχνουμε σε κάθε αγωνα 3 γκολ και θα βρει για θεσεις που εχουν στοιχειωσει τους Ροναλντινιους που τωρα αδικουνται από τον γεροντα Γερμανο. Λες και ολο μας το προβλημα είναι η ποιοτητα της μεταφρασης στις συνεντευξεις τυπου. Δεν αντιλεγω πως μερικες επιλογες δειχνουν εμμονη παρα αξιοκρατια. Όμως ας σταθει ο καθενας να ρωτησει ειλικρινα τον εαυτο του: Αν μετα από μια μεγαλη δοκιμασια και ευτυχη καταληξη δεν θα δενοταν ανθρωπινα με αυτους που καταφερε να φτασει στο τελος. Αμαν πια με τον ( καλο και αξιο ) Στολτιδη που όμως θα ηταν αλλαγη… Σε μια ομαδα εκτος των αξιων υπαρχει και το γενικο πλαισιο λειτουργιας. Γιατι να παρει ντε και καλα τον Ιερο όταν ηδη ο Κατσουρανης ξερει τι πρεπει να κανει ανα πασα στιγμη ειτε η ομαδα μας αμυνεται ειτε όταν επιτιθεται;

Ο αγωνας εστω και κατοπιν δεησης ξεκινησε με την απαραιτητη ομορφια των καθαριστριων και η Ρεχαγκελολογια πηγε περιπατο.

Εξω ο Ζαγορ και επιτελους ο Χαριστεας, μεσα οι Σαμαρας και Λυμπε, 3 αμυντικοι που είναι ο τροπος ολων των επιτυχιων που εχουμε να επιδειξουμε σε συλλογικο και εθνικο επιπεδο και εχω την αισθηση πως αυτή είναι η καλυτερη 11αδα που πρεπει να ξεκιναμε.

Αριστες οι αρχικες επιλογες, ακομα και αν με πληγωνει που βλεπω Τακη Φυσσα στην ομαδα δεν βλεπω ότι το ελληνικο ποδοσφαιρο εχει βγαλει καποιον αλλον που θα μπορουσε να παιξει αμεσα. Ο Λαγος αφενος είναι τραυματιας αφετερου στην ΑΕΚ ακομα ψαχνεται και τον ψαχνουν.

Κεντρικοι χρησιμοποιηθηκαν ενας παικτης που είναι βασικος σε ομαδα της μπουντεσλιγκα και ο πλεον σταθερος της ομαδας που παιρνει συνεχεια το πρωταθλημα. Φυσιολογικα ο Κατσουρανης με τον Καραγκουνη που παιζουν συνεχεια σε καλυτερο του δικου μας πρωταθληματος και ειδικα ο Μπασινας με τον Γιουρκα που παιζουν στο καλυτερο πρωταθλημα του κοσμου.

Εν συνεχεια, ο Στελιος, ο φορμαρισμενος Σαμαρας και ο Λυμπε που κραταει μονος του την επιθεση της ΑΕΚ.

Για το παιχνιδι δεν μπορει να πει κανεις πολλα.

Κακο ματς, λιγες φασεις, σταθηκαμε και τυχεροι και πηραμε το ματσακι επαγγελματικα.

Η εθνικη μου αρεσε ως προς τη συνοχη της, τη σοβαροτητα της, την γνωστη καλη αμυντικη λειτουργια, την ομαδικοτητα και πιστευω πως αν ειμασταν λιγο πιο προσεκτικοι εξω από τη μεγαλη περιοχη σε μερικες τελικες πασες ή σεντρες, στο πρωτο ημιχρονο θα το ειχαμε καθαρισει.

Στο δευτερο, μας επιασε το αγχος του αποτελεσματος και της κριτικης με αποτελεσμα να κυριαρχησει το αισθημα της αυτοσυντηρησης και γυρισαμε πισω. Αυτοι ειχαν 3 καλες φασεις, εμεις το δοκαρι, περασε και το οφσαϊντ, χαιρετε ο επομενος.

Μια νικη είναι παντα μια νικη και πιστευω ότι και την Τεταρτη θα το καθαρισουμε το ματσακι λογω κεκτημενης ταχυτητας.

Αν ημουν Ρεχαγκελ θα προσπαθουσα να δουλεψω σε αυτό το σχημα περισσοτερο για να βγαινουν καλυτεροι συνδιασμοι. Αν ο Σαμαρας συνηθισει τον Λυμπε και αντιστροφως πιστευω πως στο μελλον θα βαζουμε γκολ και εκτος στημενων φασεων.

Μου αρεσαν επισης και οι αλλαγες που τις θεωρω σωστες. Ισως να αλλαζα τον Λυμπε λιγο νωριτερα αλλα μικρη σημασια εχει πια. Ο Χαριστεας βοηθησε πισω και είναι χρησιμος στο ψηλο παιχνιδι εναντι του ανυπαρκτου χθες Γιαννακοπουλου.

Η παρουσια του Πατσατζογλου με συγκινησε. Μακαρι το παιδι να σταθει ξανα στο επιπεδο που ηταν γιατι κατά τη γνωμη μου ο καλος τοτε Πατσατζογλου ηταν καλυτερος από όλα τα χαφ που επαιξαν χθες.

Μπραβο στην ομαδα για τη σοβαροτητα και το αποτελεσμα και παμε για το 3χ3 χωρις τρελα πανηγυρια και ανευ λογου επικηδειους.

Η ομαδα χρειαζεται ηρεμια, σταθεροτητα στην 11αδα που ειδαμε χθες, τη διατηρηση της σοβαροτητας που εδειξε στα 2 πρωτα παιχνιδια και δεν νομιζω ότι θα μεινει εκτος Euro.