ΣΕ ΕΝΑΝ ΑΛΛΟ ΠΛΑΝΗΤΗ, ΣΕ ΜΙΑ ΑΛΛΗ ΕΠΟΧΗ

 

Βυθισμένος στην αιώρα μου στα νησιά Γκαλαπάγκος, διαβάζω στο tablet e-books. Θυμάμαι τα παλιά καλά χρόνια που γέμιζα ένα back pack με βιβλία και πάντα με το τελευταίο που έκλεινε δεν έκλεινε το φερμουάρ του σακιδίου, είχα ένα θέμα που το σκεφτόμουν για μισή ώρα. Ποιο να διαλέξω να πάρω μαζί μου και ποιο να αφήσω στη βιβλιοθήκη.

 

Στο tablet λοιπόν, διάβαζα ένα πόνημα αγνώστου αρχικού συγγραφέως για μια ιστορία σε έναν άλλον πλανήτη, σε μια άλλη εποχή. Εκεί ήταν μια μικρή χώρα, το Παρακμιστάν με πολύ πλούσια ιστορία θριάμβων και αυτοκαταστροφών.

 

Μου έκανε εντύπωση μια ιστορία και τη μεταφέρω σε ελεύθερη απόδοση:

 

Μια μέρα ένας μικρός οπαδός της Ρόμα, πήρε το αυτοκίνητο να πάει μια βόλτα. Δεν πειράζει καθώς στο Παρακμιστάν οι οπαδοί της Ρόμα οδηγούν σε οποιαδήποτε ηλικία μπορούν να κρατήσουν το τιμόνι.

 

Ο πιτσιρίκος πήγε να βάλει καύσιμα και θεώρησε ότι δεν χρειαζόταν να πληρώσει. Στους οπαδούς της Ρόμα κυριαρχεί η άποψη πως τα αγαθά τα πληρώνουν μόνο όταν θέλουν ή όταν ο πωλητής είναι ισχυρός. Έτσι, έφυγε χωρίς να κάνει αυτή την περιττή ενέργεια. Δεν πειράζει, καθώς συνηθίζουν οι οπαδοί της Ρόμα να παίρνουν επιδόματα, να έχουν μόνιμη παραβατική συμπεριφορά, να μην έχουν καμία διάθεση ομαλής ένταξης στο κοινωνικό σύνολο, να είναι κράτος εν κράτει, να σκοτώνουν παιδάκια από πανηγυρικούς πυροβολισμούς, να μεθάνε και να ισοπεδώνουν  με το αυτοκίνητο μια μητέρα με δύο ανήλικα παιδιά και να μη συμβαίνει τίποτα. Στις αρχές είπε ο μεγάλος οπαδός της Ρόμα ότι δεν κατάλαβε την παράσυρση για αυτό και εγκατέλειψε τα θύματα και τελικά λυπάται που άφησε νεκρή τη μητέρα και τη μια κόρη και όλοι κατανοήσαμε τη θλίψη του και τον συγχωρέσαμε.  Δεν πειράζει. Συμβαίνουν αυτά.

 

Ο υπάλληλος που λες, ειδοποίησε την αστυνομία. Πειράζει, γιατί δεν είχε κανένα τέτοιο δικαίωμα. Θα έπρεπε να βάλει στο ταμείο το αντίτιμο από την τσέπη του και να μονολογήσει «τι να κάνουμε, συμβαίνουν αυτά».

 

Η αστυνομία καταδίωξε τον μικρό οπαδό της Ρόμα. Πειράζει, γιατί θα μπορούσε να καθυστερήσει τόσο ώστε να τον χάσει και το θέμα να παραπεμφθεί σε διεξοδική έρευνα, τίποτα δηλαδή και ο γιατρός χρόνος να σβήσει όλες τις κακές αναμνήσεις.

 

Ο μικρός οπαδός της Ρόμα οδηγούσε για να αποφύγει τους κακούς και αδίστακτους διώκτες του σαν τρελός. Παραβίασε κόκκινους σηματοδότες, στοπ, έκανε αναστροφές όπου να ναι και σε αυτή την εξωφρενική διαδρομή σκότωσε την κόρη ενός αριστερού βουλευτή. Δεν πειράζει, γιατί η πάλη απέναντι στην αστυνομική βία έχει και παράπλευρες απώλειες. Οι γονείς της κοπέλας με τη δωρεά των οργάνων της, ωφέλησε 4 άλλους συμπολίτες της. Στη συνέχεια ο μικρός οπαδός της Ρόμα, παρέσυρε και σκότωσε και έναν αντιεξουσιαστή που ήταν έτοιμος να κατέβει σε άλλη μια διαδήλωση. Δεν πειράζει γιατί αν δεν υπήρχε η χουντική αστυνομική καταδίωξη, θα ζούσε. Για αυτό και ακολούθησαν δεκάδες άλλες διαδηλώσεις και επεισόδια για τον ήρωα που χάθηκε στο δρόμο του μίσους, όχι από τον μικρό οπαδό της Ρόμα αλλά από τους κωλόμπατσους που τον έσπρωξαν σε μια στραβοτιμονιά.

 

Ο μικρός οπαδός της Ρόμα, αφού διαπίστωσε πως οι μπάτσοι ήταν επίμονοι, αποφάσισε να απαλλαγεί οριστικά από αυτούς. Ειχε δει σε όλα τα fast and furious πως το τρίβουν το πιπέρι και πως το τραβάνε το χειρόφρενο και σε νανοσεκόντ, η μούρη του αυτοκινήτου βρέθηκε αντιμέτωπη με τους αστυνομικούς.

Ο μικρός οπαδός της Ρόμα πήγε στα 50 μέτρα που μεσολαβούσαν με πρώτη. Ή θα τους έβρισκε γερά ή δεν θα τολμούσε να επιστρέψει στον καταυλισμό από τη ντροπή. Τελευταία στιγμή, τη γλίτωσαν οι άτιμοι.

 

Πήγε λίγο πιο κάτω, άλλο ένα χειρόφρενο που ζήλευε και ο Βιν Ντίζελ, και ως άλλος ταύρος, που βλέπει το μπλέ ως κόκκινο, και ξαναδοκίμασε. Ούτε τώρα.

 

Στάθηκαν απέναντι.

Οι αστυνομικοί κατάλαβαν πως είχαν να κάνουν με τον εφιάλτη τους. Ένοιωσαν τον μαύρο χάρο να παίρνει τις ψυχές τους. Συννενοήθηκαν με το ένστικτο της αυτοσυντήρησης.

Έκαναν μεταβολή και έφυγαν. Έκριναν σωστά πως η καλύτερη άμυνα είναι η άμυνα και πάνω από όλα η ασφάλεια. Όπως λένε και οι παμμέγιστοι μύστες των πολεμικών τεχνών, ο καλύτερος τρόπος για να μην κινδυνεύσεις είναι να μην είσαι εκεί. Οπότε αποφάσισαν πως αφού βρέθηκαν εκεί, θα έπρεπε να απουσιάσουν.

 

Αρχικά έγραψαν στις εκθέσεις τους πως τον έχασαν και παρά τη μεσημβρινή ώρα, επικρατούσε απόλυτο σκοτάδι και δεν διέκριναν ούτε μάρκα αυτοκινήτου ούτε πινακίδα. Παρά την άσφαλτο στο δρόμο, σηκώθηκε στρόβιλος και χώματα από τα παντιλίκια και τους ελιγμούς και δεν είδαν τίποτα που θα αποκάλυπτε την ταυτότητα του πιτσιρικά.  Ένας ακροβολισμένος αριστερός τράβαγε βίντεο σε περίπτωση που δοκίμαζαν κάτι παράνομο, οπότε η Πολιτεία αναγκάστηκε να αποδώσει δικαιοσύνη.

 

Ακολούθησε σεμνή τελετή επιβράβευσης και παρασημοφόρησης των αστυνομικών για την παροιμιώδη ψυχραιμία που επέδειξαν, γιατί δεν έθεσαν σε κίνδυνο τη ζωή του μικρού οπαδού της Ρόμα και γιατί συγχώρεσαν ως όφειλαν να κάνουν το νεαρόν της ηλικίας του. Παιδί είναι, συμβαίνουν αυτά.

 

Σε ένδειξη μεγαλοψυχίας, ο γονέας του μικρού οπαδού της Ρόμα πλήρωσε τα καύσιμα. Λίγο νωρίτερα μια ηλικιωμένη κυρία κατήγγειλε στην αστυνομία ότι της είχε κλέψει την τσάντα  ο γονέας του μικρού οπαδού της Ρόμα και τον αναγνώρισε από την τηλεόραση αλλά οι έμπειροι αστυνομικοί κατάλαβαν πως από το σοκ της κλοπής έκανε προφανώς λάθος και τη συμβούλευσαν να μην προχωρήσει σε μήνυση. Κατηγόρησε τους αστυνομικούς για αμέλεια και αδιαφορία αλλά μετά χάθηκαν τα ίχνη της. Είπαν πως το σοκ που υπέστη εξελίχθηκε σε σχιζοφρενικό επεισόδιο και χρειάστηκε να νοσηλευθεί επί μακρόν σε ψυχιατρική κλινική. Στο θάλαμο 9. Για το καλό της.

 

Πέρασαν χρόνια, συνέβησαν πολλά.

 

Ο μικρός οπαδός της Ρόμα διακρίθηκε σε άλλες αντιρατσιστικές διαμαρτυρίες και ήταν εξαιρετικός λιθοβόλος απέναντι σε ασθενοφόρα και πυροσβεστικά οχήματα που έσπευδαν να βοηθήσουν διάφορους τύπους που δεν θα καταλάβουν ποτέ πως το καλό κράτος είναι το καμένο κράτος.

 

 

Η κοινωνική εξέλιξη του Παρακμιστάν ήταν να καταργηθεί η αστυνομία και να γίνει αυτοδιαχειριζόμενο. Ούτως ή άλλως η αστυνομία πια δεν χρησίμευε σε τίποτα, σε κανένα περιστατικό δεν πήγαινε καθώς όποιος πυροβολούσε αστυνομικό, έπαιρνε δόξα, ψήφους  και επιδόματα και όποιος αστυνομικός αμυνόταν, πήγαινε στη φυλακή για 30 χρόνια και η οικογένεια του τιμωρείτο με οριστική απέλαση από τη χώρα.

 

Το Παρακμιστάν κατέληξε να διοικείται από φατρίες με ιδιωτικούς στρατούς και στις διαμάχες επικρατούσε πάντα ο πιο ισχυρός. Ήταν το σωστό και το δίκαιο που έγινε επιτέλους πράξη.

 

Εκείνος ο μικρός οπαδός της Ρόμα είχε άθελα του, για μια βόλτα, ξεκινήσει έναν ολόκληρο κοινωνικό μετασχηματισμό….

 

Ρε τι γίνεται σε άλλες χώρες και σε άλλες εποχές….