ΑΠΛΑ ΚΑΙ ΔΩΡΕΑΝ ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ: ΠΩΣ ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΝΑ ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΗΛΙΘΙΟΣ.

 

Στα εξωτικά Σεπόλια που λες,  έχει δημιουργηθεί το τελευταίο διάστημα ένα πρόβλημα. Σε μια πλατεία γίνεται νταλαβέρι ναρκωτικών. Λόγω υπεραγοράς, έχει μαζευτεί κόσμος και ντουνιάς με αποτέλεσμα να γίνονται τσαμπουκάδες με τους κατοίκους. Από το να αφοδεύουν σε εισόδους πολυκατοικιών μέχρι να διουρούν στα αυτοκίνητα και να εκφοβίζουν τους πολίτες. Ο κοσμάκης τρομοκρατήθηκε από αυτό το απρόσμενο τουριστικό κίνημα και αποφάσισε να αντιδράσει. Σε ομάδες της περιοχής στο facebook, ανέβηκε κάλεσμα σε συγκέντρωση διαμαρτυρίας.

100 νοματαίοι μαζεύτηκαν και η ανθρωπογεωγραφία του πλήθους ήταν ως εξής :

40 αριστεροί. Οι κλασικοί τύποι με τα μούσια, τα μαλλιά, τις βερμούδες και το επιμελώς ατιμέλητο στιλ.

40 χρυσαυγίτες. Όχι φίλε μου, δεν εξαφανίστηκε η Χρυσή Αυγή. Τα κλασικά μαύρα μπλουζάκια, τα ξυρισμένα κεφάλια και εσχάτως ένα απαραίτητο αξεσουάρ που είναι τα πιτμπουλ.

20 κανονικοί άνθρωποι που ανησυχούσαν για την κατάσταση της περιοχής.

Εις εκ των αριστερών, ανέλαβε τον γενικό συντονισμό. Είναι καλοί σε αυτά, τους παραδέχομαι. Όποιος ήθελε, έπρεπε να πάει στον τύπο να του δώσει σαν το μηχάνημα στην τράπεζα αριθμό προτεραιότητας για να ανέβει σε ένα παρακείμενο πεζούλι για να λάβει το λόγο. Μη φανταστείς ότι ήταν υπερπαραγωγή, δεν είχε ούτε μικρόφωνα, ούτε φωτορυθμικά.

Το αυτοδιαχεριζόμενο πλήθος παραλίγο να οδηγηθεί σε αλληλοσπαραγμό γιατί όσοι λάμβαναν το λόγο από τους πρώτους 40 μιλούσαν για τους τοξικοεξαρτημένους που έχει ευθύνη η Πολιτεία και ο Δήμος για τη μη μέριμνα που λαμβάνει. Οι άλλοι 40 έλεγαν για τα πρεζάκια που πρέπει να τα απαλλοτριώσουμε. Σιγά μην περιμένουμε το κράτος. Και η Αστυνομία που έρχεται, τους διώχνει και μετά ξανάρχονται.

Πήγε να γίνει μανούρα, τα πιτμπουλ πήραν γραμμή τι πάει να γίνει και ακόνιζαν σιαγόνες, επενέβησαν οι 20 κανονικοί άνθρωποι και επειδή αρκετοί από αυτούς ήταν ηλικιωμένοι και ξεκίναγαν κάθε φράση με το «ρε παιδιά για όνομα του Θεού», παρείσφρησε το Άγιον Πνεύμα και τα χειρότερα αποφεύχθηκαν.

Μετά το λαό, ανέλαβαν το λόγο οι προύχοντες και οι κοτζαμπάσηδες.

Η εκπρόσωπος του ΚΚΕ είπε: Δείτε τις μπασκέτες. Δείτε τις πως γέρνουν. Πως το στεφάνι είναι κατεστραμμένο. Να μαζέψουμε υπογραφές να διαμαρτυρηθούμε! Θα πέσουν πάνω στα παιδιά μας και θα τα σκοτώσουν!

Μάθημα πολιτικής 1 : Δεν έκανε ούτε ένας 7 βήματα για να δει αν όντως οι μπασκέτες ήταν τόσο χάλια και τόσο επικίνδυνες. Παρεμπιπτόντως, οι μπασκέτες και τα στεφάνια είναι μια χαρά. Το είπε όμως αυτή η κυρία, άρα ήταν αλήθεια!

Πρώην αντιδήμαρχος με τον εξαιρετικό Καμίνη που δεν έκανε τίποτα και νυν δημοτικός σύμβουλος. Πραγματικά υπέροχος:

«Είμαι μαζί σας! Σας υποστηρίζω και θα στηρίξω τον αγώνα σας! Όλοι μαζί θα τα καταφέρουμε! Τώρα θα δώσω το τηλέφωνό μου, στον φίλο εδώ μπροστά ( ένας δικός του προφανώς ) και είμαι στη διάθεση σας! Να με πάρετε τηλέφωνο, να το θέσω στο δημοτικό συμβούλιο! Να δώσουμε μια λύση επιτέλους για την περιοχή μας!»

Μάθημα πολιτικής 2 :

Παίρνεις το λόγο και λες στον κόσμο από κάτω ότι είναι ηλίθιοι. Εκείνοι χαρούμενοι και χαμογελαστοί το αποδέχονται. Ούτε ένας δεν γύρισε να του πει «Καλά ρε μάστορα, γιατί να σε πάρουμε τηλέφωνο; Εδώ είσαι, ξέρεις την κατάσταση, να το θέσεις στο δημοτικό συμβούλιο άμεσα! Τι θέλεις να μας δείξεις, ότι το τηλέφωνο σου είναι στην υπηρεσία του λαού;;; Να σε πάρουμε τηλέφωνο για να σου πούμε αυτό για το οποίο εσύ μας μιλάς τώρα;;;» Yolo!!!!

Δεν είμαι κατά των κινητοποιήσεων. Αν είναι να επικρατήσει ο θαυμαστός κόσμος της νέας φυτίνης, καλύτερα να γίνεται και ένα τζέρτζελο.  Ίσα ίσα, από ότι μου λένε οι χιλιάδες των σκοτεινών πληροφοριοδοτών μου, στον Δήμο της Αθήνας υπάρχει κινητικότητα για το θέμα ενώ στην αρχή το είχαν υποτιμήσει. Όμως αν μια κοινωνία είναι σάπια, σάπιους πολιτικούς θα εκλέξει, σάπιες συμπεριφορές θα έχει, σάπιο κριτικό πνεύμα θα διαθέτει και θα επικροτεί τους σάπιους.

Όπως λέει και ένας φίλος με τον οποίον με συνδέουν υπέροχες μνήμες, that’s politics φίλε μου ύποπτε. That’s politics…