ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ

Όταν συστήθηκε στο ευρύ κοινό η Χρυσή Αυγή, ένα από τα βασικά χαρακτηριστικά της ήταν το αντισυστημικό της προφίλ. Τα αγνά παιδιά που αγωνίζονται για τα ιδανικά τους χωρίς τη διαφθορά του συστήματος.

Πιάσαμε το υπονοούμενο πολύ γρήγορα με τα βουλευτικά αυτοκίνητα που θα απιδίδοντο στο λαό και χρησιμοποιούνται όπως όλα τα άλλα. Προς ιδία χρήση. Όσο δε για τη βουλευτική αποζημίωση που θα πήγαινε προς ανακούφιση του λαού, μπαίνει στην τσέπη.

Το αντισυστημικό αυτό κόμμα εξήντλησε το μίσος του για το σύστημα στο πρόσωπο του Αντώνη Σαμαρά. Με τον Σύριζα μάλλον αισθάνονται συγκάτοικοι στον αντισυστημισμό.

Η συγκατοίκηση ξέκινησε από την περίφημη πλατεία των αγανακτισμένων όταν και ουσιαστικά νομιμοποιήθηκε στην ελληνική κοινωνία η Χρυσή Αυγή. Τότε, η πάνω και η κάτω πλατεία είχαν μια αγαστή συνεργασία.  

Θυμάμαι πριν από μερικά χρόνια, μου είχε κάνει φοβερή εντύπωση όταν οι Χρυσαυγίτες τσαμπουκαλεύτηκαν εναντίον του Γιάννη Μανιάτη. Ο πρώτος υπουργός που πραγματικά ασχολήθηκε με τον ορυκτό πλούτο της Ελλάδας. Είχε πάει ο άνθρωπος στη βουλή να μιλήσει για τη χάραξη της ΑΟΖ ( αυτή που φώναζε η Χρυσή Αυγή πως δεν την αγγίζουμε γιατί δεν θέλουμε να πλουτίσει η Ελλάδα ) στο νοτιοανατολικό Αιγαίο και οι χρυσαυγίτες βουλευτές είχαν χαλάσει εκείνη τη συνεδρίαση.

Θυμάμαι και άλλα περιστατικά :

Μας έφερε ο Τσίπρας άλλο ένα μνημόνιο αλλά τα φώτα της δημοσιότητας τα τράβηξε ο καυγάς Κασιδιάρη – Δένδια

Στο Καστελόριζο παρέα πήγαν και πόζαραν σε κοινές φωτογραφίσεις.

Όταν ήθελα οι Συριζαίοι να περάσουν την απλή αναλογική, τότε οι χρυσαυγίτικες ψήφοι ήταν κατά Νίκο Βούτση «δεν υπάρχουν μη ευπρόσδεκτες ψήφοι». Αντίθετα ο υποψήφιος πρόεδρος της Δημοκρατίας, Σταύρος Δήμας, τις αρνήθηκε.

Ψήφος εμπιστοσύνης σε μια κυβέρνηση έκτρωμα που αμέσως μετά πήγε και παρέδωσε τη Μακεδονία μας στις Πρέσπες. Τα φώτα της δημοσιότητας τα τράβηξε το κρεσέντο του Μπαρμπαρούση.

Σου θυμίζω πως ο Ρουπακιάς αυτή τη στιγμή είναι ελεύθερος. Η ΚΟ της ΧΑ είναι έξω λόγω δεκαοκτάμηνου καθώς ….δεν υπήρχε κατάλληλη αίθουσα για τη δίκη.

Θυμάμαι επίσης – μα κάτι συμπτώσεις – και τις εξορμήσεις του Ρουβίκωνα πριν από αμφιλεγόμενα νομοσχέδια.

Θυμήθηκα τέλος, αυτό που μου είχε πει κάποτε και ο βραζιλιάνος προσωπικός μου ποτοαναμείκτης :

Να θυμάσαι μικρέ. Η αναρχία και ο εθνικισμός είναι το μακρύ χέρι του συστήματος που χρησιμεύει στο να φυλακίσει μερικά ανήσυχα πνεύματα….