ΜΕ ΤΟΝ ΒΟΥΛΓΑΡΟΚΤΟΝΟ ΒΑΣΙΛΙΑ ΜΑΣ.....

 Στις 19 Ιουνίου 1913 έγινε η πιο μεγάλη, η πιο σπουδαία και η πιο λυσσασμένη μάχη στους Βαλκανικούς πολέμους. Ήταν η διπλή ουσιαστικά μάχη στο Κιλκίς – Λαγανά που νικήσαμε τους Βουλγάρους και τους τελειώσαμε το όνειρο για τη «Μεγάλη Βουλγαρία» που περιελάμβανε και τη Βόρεια Ελλάδα ή όπως θα λέγαμε σε άπταιστα Συριζεϊκα, τη Νότια Μακεδονία.

Ο Πατήρ Δημήτριος Καλλίμαχος που έλαβε μέρος στον πόλεμο, έγραψε ένα βιβλίο για το χρονικό με τίτλο «Αθάνατη Ελλάς».

Παραθέτω το παρακάτω απόσπασμα. Ήταν το γράμμα ενός νεκρού στρατιώτη.

Στην αρχή μπορεί να γελάσεις από τη διάλεκτο που χρησιμοποιεί αλλά μην το προσπεράσεις. Δες το Φρόνημα και το Ήθος των Ελλήνων. Πως αντιλαμβάνεται ένα χωριατόπαιδο την Πατρίδα και τις Αξίες της. Μιλάμε ουσιαστικά για τα παιδιά και τα εγγόνια των ηρώων του 1821.

Στην τρίτη ανάγνωση δεν σου κρύβω ότι δάκρυσα.

«Ἦνε τόρα δυό μέρες Ἀγαπημένη μου Βασιληκούλα, πού κάμωμε πόλεμο μέ αὐτά τά παληόσκυλα· μᾶς βαροῦνε πολί μί οὐβίδες· χαθήκανε πουλᾶ πεδιά θκάμας· πάγ κι’ ἡ Γιανςμας τὸν πῆρε οὐβίδα τοῦ κεφάλτ. Τόρα περιμένομ σέ μιά ρεματιά νά ξαπουστάσουμ λιγουλάκι κι σί γράφο. Βασιληκούλα σί χάνο γιά τή Πατρίδα· αὐτό τό χουριό πού θέλουμ νά πάρουμ τού λέν Κιλκίδα κέ λέν πὼς τό μουσχάρη θά πλέξ στό ἔμα· ἔχο ἕνα ἔστημα πώς κεγῶ θά πάγο νά φάγο κούμαρα νά βρό τόν παπούλημ ἀλά νά μή κλάψσ Βασιληκούλαμ· ἅμα ἦνε γιά τί Πατρίδα δάκρια δέν ἐχ’ κλάματα μοναχά γιά ὅσοι ψοφοῦν στό στρόμα· θημᾶμε τί ἔλεγε κι Μῆτρος τοῦ Παπούλ γιά τσεγναίκες τό παλιό κερό στή Σπάρτ: ἡ τάς ἡ ἐπιτᾶς. Κλάματα δέ θέλο· ντροπῆς πράματα νά σκοῦζτε γιά μᾶς ἐδό τσβουλγαροχτόν, ἐγκδιτάδες ντίπ κι γιά οὖλες τσατιμίες πού πράξαν σταδέλφια μας Μακεδόνοι. Μόνο ἕνα κερί στήν ἅγια Παρασκεβί φτάνι· γιά διαθήκ ἴνε τά πεδάκιά μας· ἅμα μιγαλόσν νά πᾶν κιφτά στόν πόλεμο, στή Πόλ μί τόν Βουλγαροχτόνο βασιληά μας νά μνιμονεύσν τόν τάφουν μί ἔμα.

Σί φιλό Βασιληκούλαμ πολύ· γιά χαρά γιά τή Πατρίδα. Ἁπτό ρέμα Κιλκίδας Ἀντρέας».

*Αφιερωμένο στον Αλέξη Τσίπρα και τη γραβάτα του, στον Πάνο Καμμένο και τους απανταχού   εθνομηδενιστές και θολοκολτουριάρηδες.

Αλλά τι λέω. Δεν έχουν αυτά αξία σήμερα. Το σημαντικό είναι το Gay Pride.