Ο ΚΩΣΤΗΣ ΧΑΤΖΗΔΑΚΗΣ ΚΑΙ ΤΑ ΑΝΟΙΧΤΑ ΚΑΤΑΣΤΗΜΑΤΑ

Μέχρι σήμερα οφείλω να πω πως τον είχα ψιλοσυμπαθήσει. Στις τηλεοπτικές εμφανίσεις του δεν έλεγε βλακείες, χρησιμοποιούσε ένα λόγο σαφή και κατανοητό δείχνοντας παράλληλα μια ευρύτερη καλλιέργεια και κουλτούρα. Όταν τον χτύπησαν τον συμπάθησα ακόμα περισσότερο όπως συνήθως μου συμβαίνει όταν πολλοί χτυπούν έναν. 

Όταν βγήκε και είπε τις καμαρωτές παπαριές για τα ανοιχτά καταστήματα την Κυριακή αναρωτήθηκα πόσο γνήσιος απόγονος του Βουκεφάλα μπορεί να είναι. 

Δικαίως η Εκκλησία διαμαρτύρεται έντονα. Η Κυριακή είναι η μέρα του Κυρίου και για αυτό ονομάστηκε έτσι. Ας υποθέσουμε όμως ότι δεν είμαστε Χριστιανοί Ορθόδοξοι αλλά 12θεϊστές. Ας υποθέσουμε ότι ούτως ή άλλως δεν πηγαίναμε την Κυριακή στην Εκκλησία οπότε δεν μας νοιάζουν οι γκρίνιες των παπάδων. Ή στο κάτω κάτω της γραφής, πάμε για να ανάψουμε ένα κερί και μετά ας πάμε να αγοράσουμε μια γραβάτα και ένα μπικίνι. 

Παραμένουμε άνθρωποι. Human beings για να το καταλάβει καλύτερα και ο κύριος υπουργός.

Μήπως έχει γίνει μείωση των τιμών ώστε να μπορεί το καταναλωτικό κοινό να ξεδιπλώσει τις προτιμήσεις του;

Μήπως υπάρχει η αγοραστική δύναμη του κοινού τέτοια ώστε να αγοράζουμε και την Κυριακή γιατί δεν μας φτάνουμε οι άλλες ημέρες; 

Μήπως ο κύριος υπουργός έχει εργαστεί ποτέ του σε κατάστημα και ξέρει;

Ο γράφων έχει εργαστεί σε κατάστημα. 

Ξέρεις τι σημαίνει 6ήμερη εργασία; Κοπιαστική φθορά. Φεύγει το Σάββατο, πας στο σπίτι σου κουρασμένος το απόγευμα, κάθεσαι μια μόλις μέρα και τη Δευτέρα ξανά μανά. Τη δε περίοδο των εορτών, το ωράριο των υπαλλήλων σε κατάστημα είναι ένας εφιάλτης. Καθημερινά 9:00-21:00 και προσεύχεσαι κάθε μέρα να τελειώσουν οι γιορτές που όλοι – θεωρητικά πια – διασκεδάζουν και εσύ κάνεις σκοπιές. Θα βάλεις σε αυτούς τους ανθρώπους να εργαστούν 7 μέρες την εβδομάδα; 

Ο εργαζόμενος σε κατάστημα πρέπει να παρακαλέσει τον προϊστάμενο του για να του δώσει μια μικρή άδεια για να κάνει και αυτός τα δικά του ψώνια, να πάει σε δημόσιες υπηρεσίες και να ικανοποιήσει και τις δικές του ανάγκες. Παρακαλετά. 

Πιστεύει κανείς ότι με αυτόν τον τρόπο θα καταπολεμηθεί η ανεργία; Υπάρχει ίχνος σοβαρότητας; Δηλαδή ο έμπορος θα προσλάβει έναν υπάλληλο μόνο και μόνο για το Κυριακάτικο μεροκάματο ή θα ζορίσει τους ήδη υπάρχοντες υπαλλήλους και «όποιος δεν θέλει, στο καλό, καθώς υπάρχουν πολλοί πια που θα υποχωρήσουν ένεκα της ανεργίας;»

Ποιον ακριβώς θα ωφελήσει η εξόντωση των εργαζομένων στα καταστήματα; Ακολούθως βέβαια, ποιος μου λέει εμένα ότι διάφορων ειδών επιχειρήσεις δεν θα ανοίγουν και την Κυριακή αφού το άλλοθι θα είναι έτοιμο: «Αυτοί δηλαδή που δουλεύουν στα μαγαζιά τι έπαθαν; Δούλεψε και εσύ την Κυριακή!»

Ο εργαζόμενος σε ένα κατάστημα δεν έχει το δικαίωμα να ξεκουραστεί; Να πάει μια βόλτα; Να κάτσει στο σπίτι του ρε αδερφέ και να βλέπει τοίχο! Δεν μπορεί να το κάνει;

Για πολλές οικογένειες το κυριακάτικο τραπέζι είναι η μοναδική στιγμή που μπορούν να βρεθούν όλα μαζί τα μέλη γύρω από την εστία. Γιατί τους το κόβεις;

Τόσο πολύ μίσος για τους Έλληνες πολίτες από τους Έλληνες πολιτικούς, δεν μπορώ καν να το εξηγήσω…  Δεν μιλάμε για ένα μέτρο που μπορείς να διαφωνήσεις ή να συμφωνήσεις. Μιλάμε για μια απάνθρωπη συμπεριφορά. Έχουν που έχουν οι ιδιωτικοί υπάλληλοι το τσεκούρι στο λαιμό τους, να ναι καλά και ο Χατζηδάκης που τους περνάει και από πριονοκορδέλα για να το σιγουρέψει. 

Νομίζω ότι πρέπει να ερωτηθούν οι εμπλεκόμενοι φορείς και κυρίως οι εργαζόμενοι επ’αυτού. Αν ανοίξουν τα καταστήματα να είναι κλειστά τη Δευτέρα που εμπορικά, είναι μια άχρηστη μέρα. Και πάλι αυτό το μισοσαββατο κυριακολοκληρο και ρεπο Δευτέρα δεν ξέρω αν είναι ακριβώς ανθρώπινο μια και όλος ο κόσμος «ένα Σάββατο βγαίνει» και ο άλλος θα απαντά «δουλεύω αύριο» και θα νοιώθει να τον καταπιεί η γη. 

Αν αυτή είναι η ανάπτυξη που σε κάθε πρόταση αναφέρει ο Κωστής Χατζηδάκης από τρεις φορές, τότε συγγνώμη, καλύτερα να μείνουμε υποανάπτυκτοι. Και οπισθοδρομικοί.  Και αναχρονιστές. Και κολλημένοι με το παρελθόν. 

Μπετόβλακα !