ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΟΝ ΝΙΚΟ ΠΑΠΑΔΟΓΙΑΝΝΗ

Ανέκαθεν ξεχώριζα τον Νίκο Παπαδογιάννη για τις μεταδόσεις του. Πιστεύω ότι είναι ο καλύτερος «μετρονόμος» από τους συναδέλφους του. Ξέρει ακριβώς πότε κατά τη διάρκεια της μετάδοσης ενός αγώνα, είναι η κατάλληλη στιγμή είτε να είναι γλαφυρός, είτε να αναφέρει μια παλιά δήλωση, ένα παραλειπόμενο και πότε να μας πει απλά ότι από την πλάγια γραμμή ο Φώτσης επαναφέρει τη μπάλα στον Ζήση.  Όταν κάποτε παρακολουθούσα στενά το μπάσκετ της ΑΕΚ και ήμουν θαμώνας στην τότε έδρα μας, στο Γαλάτσι, είχαμε γνωριστεί. Ένας πολύ απλός και προσιτός τύπος που σε ενέπνεε να πιεις μαζί του μια μπύρα και να αναπολήσεις ρομαντικές μπασκετικές εμπειρίες. Θα μου μείνει η θανατηφόρα ατάκα του όταν του ζήτησα την παρούσα συνέντευξη: «Ναι Suspect, κανένα πρόβλημα. Ούτως ή άλλως έχουμε άφθονο χρόνο εμείς οι μονίμως απεργοί της Ελευθεροτυπίας»!!!

Απολαύστε τον:

Ποια κατά τη γνώμη σου είναι η κορυφαία πεντάδα Ελλήνων παικτών που έπαιξε ποτέ στην Α1;

ΝΙΚ.ΠΑΠ.: Γκάλης, Γιαννάκης, Διαμαντίδης, Χριστοδούλου, Φασούλας, με έκτο παίκτη το Σπανούλη. Ο Παπαλουκάς μένει έξω επειδή έπαιξε τα καλύτερά του χρόνια στο εξωτερικό. Το ίδιο ισχύει σε μεγάλο βαθμό για τον Φώτση.

Η ίδια ερώτηση μόνο που αντί για Έλληνες διάλεξέ μου τους καλύτερους 5 ξένους που έπαιξαν στη χώρα μας και δεν εννοώ από πλευράς βαρύτητας ονόματος αλλά προσφοράς στο σύλλογό τους.

ΝΙΚ.ΠΑΠ.: Αφού το βασικό κριτήριο είναι η προσφορά στο σύλλογό τους, ιδού: Ρίβερς, Μποντίρογκα, Πάσπαλι, Μπέρι, Ράτζα. Υπάρχουν βέβαια αμέτρητοι άλλοι, αρχής γενομένης από τον Ινγκραμ.

Έστω ότι είσαι κοουτς, θέλω να μου πεις ποια ομάδα θα ήθελες να προπονήσεις;

ΝΙΚ.ΠΑΠ.: Οποιαν έχει παίκτες «προπονητές μέσα στο γήπεδο». Ας πούμε την Εθνική Ελλάδας του 2006.

Ποιο κατά τη γνώμη σου είναι το μεγαλύτερο ταλέντο  από τους Ελληνες παίκτες, που χάθηκε στο δρόμο;

ΝΙΚ.ΠΑΠ.: Ο Παναγιώτης Γιαννάκης, υπό την έννοια ότι θα μπορούσε να κάνει σπουδαία καριέρα στο ΝΒΑ.

Κόουτς Νικ, ποιον παίκτη εντός και εκτος ΝΒΑ θα ήθελες να εχεις στην ομάδα σου;

ΝΙΚ.ΠΑΠ.: Αν πρέπει να περιοριστώ στους εν ενεργεία παίκτες, επιλέγω Λεμπρόν Τζέιμς και Αντρέι Κιριλένκο.

Ποια μπασκετική προσωπικότητα εντος και εκτος ΝΒΑ θαυμάζεις περισσότερο;

ΝΙΚ.ΠΑΠ.: Κανένας δεν έχει τον μαγνητισμό του Μάικλ Τζόρνταν, εκτός γηπέδου εννοώ.

Ο καλύτερος όλων των εποχών; Μάτζικ ή Τζορνταν;

ΝΙΚ.ΠΑΠ.: Τζόρνταν ασυζητητί.

Το καλύτερο δίδυμο; Γκάλης - Γιαννάκης ή Διαμαντίδης - Παπαλουκάς;

ΝΙΚ.ΠΑΠ.: Γκάλης-Γιαννάκης. Eκτός των άλλων, έσπειραν πάνω σε άγονη γη. Αυτοί γέννησαν το ελληνικό μπάσκετ.

Ποια περιγραφή αγώνα θεωρείς ότι είναι η καλύτερη που έχεις κάνει ποτέ;

ΝΙΚ.ΠΑΠ.: Ελλάδα-ΗΠΑ στο Μουντομπάσκετ του 2006 στο Τόκυο. Ήταν η πιο απολαυστική βραδιά της ζωής μου σε γήπεδο και είμαι βέβαιος ότι αυτό καθρεφτίστηκε στην περιγραφή μου για τον Novasports FM.

Αν η καριέρα σου σταματούσε αύριο και ήθελες να απευθύνεις 2-3 ευχαριστώ, σε ποιους θα τα έλεγες;

ΝΙΚ.ΠΑΠ.: Στο Νίκο Γκάλη, στο Φίλιππο Συρίγο και στους δικούς μου ανθρώπους. Επειτα έχουν σειρά όλοι οι βασικοί παίκτες της Εθνικής μπάσκετ μεταξύ 1987-2012.

Ποιος είναι ο καλύτερος σου φίλος από τον χώρο του μπάσκετ;

ΝΙΚ.ΠΑΠ.: Ορισμένοι συνάδελφοι, όπως ο Γιάννης Ψαράκης, ο Δημήτρης Καρύδας και ο Ηλίας Δρυμώνας.

Ποιον συνάδελφό σου εκτιμάς και ισως ζηλεύεις λίγο ( με την καλή έννοια ) για τη δουλειά του;

ΝΙΚ.ΠΑΠ.: Το Φίλιππο Συρίγο για την αυθεντία του, τον συγχωρεμένο Κώστα Αναστασόπουλο για την πένα του, τον Αλέξη Σπυρόπουλο για τις περιγραφές του.

Ποιος ξένος παίκτης ειχε τον καλύτερο χαρακτήρα;

ΝΙΚ.ΠΑΠ.: Δεν τους έχω γνωρίσει πολύ καλά. Ισως ο Οντι Νόρρις. Αυτός που έμοιαζε ψυχούλα του θεού ήταν ο Ουόλτερ Μπέρι, αν και τον συνόδευαν περίεργες φήμες από τα νιάτα του (ότι είχε απειλήσει με μαχαίρι κάποιον συμπαίκτη του κ.ο.κ.).

Ποιος Έλληνας παίκτης είχε τον καλύτερο χαρακτήρα;

ΝΙΚ.ΠΑΠ.: Ο Νίκος Ζήσης.

Ποιον θυμάσαι σαν τον πλεον βρώμικο παίκτη που πέρασε ποτέ από την Α1;

ΝΙΚ.ΠΑΠ.: Κανέναν. «Βρώμικος» είναι όποιος αδιαφορεί για τη σωματική ακεραιότητα του αντιπάλου και δεν έχω δει τέτοιους στο ελληνικό μπάσκετ. Μερικοί που έβγαλαν φήμη για το «πονηρό» τους παιχνίδι είναι στην πραγματικότητα από τα καλύτερα παιδιά του χώρου και καλοί μου φίλοι (Κικίλιας, Τζαλαλής κ.α.).

Ποιος αγώνας σου έχει μείνει βαθιά χαραγμένος;

ΝΙΚ.ΠΑΠ.: Πολλές μεγάλες νίκες της Εθνικής ομάδας, αλλά πάνω απ’όλες ο θρίαμβος επί των ΗΠΑ στην Ιαπωνία το 2006. Ακόμα και σήμερα δεν μπορώ να πιστέψω ότι συνέβη στ’αλήθεια αυτό το θαύμα. Νομίζω ότι θα ξυπνήσω ξαφνικά και θα αποδειχθεί όνειρο.

Από ποιον θα ήθελες να πάρεις συνέντευξη;

ΝΙΚ.ΠΑΠ.: Σε αυτόν τον τομέα είμαι τυχερός. Τα περισσότερα αθλητικά μου «είδωλα» τα έχω γνωρίσει από κοντά. Νομίζω ότι θα ήθελα να πάρω μία φρέσκια συνέντευξη από τον Νίκο Γκάλη.

Με ποιον μπασκετάνθρωπο θέλεις να βγεις για φαγητό;

ΝΙΚ.ΠΑΠ.: Με τον Πίνι Γκέρσον φυσικά.

Ύστερα από τόσα χρόνια καριέρας και αναγνώρισης στο χώρο σου, εχεις άλλες επαγγελματικές φιλοδοξίες;

ΝΙΚ.ΠΑΠ.: Θα ήθελα να καλύψω Ολυμπιακούς Αγώνες για την τηλεόραση και το ραδιόφωνο. Αυτό μου έχει ξεφύγει. Προς το παρόν, πάντως, μου αρκεί να έχω δουλειά και να την κάνω με κέφι.

Στα κείμενα σου δεν χαϊδεύεις τα αυτιά των οπαδών. Αυτή σου τη συμπεριφορά την έχεις πληρώσει;

ΝΙΚ.ΠΑΠ.: Ασφαλώς. Ακόμα και με χειροδικία. Αλλά δεν το έχω μετανιώσει. Είναι η μοναδική πραγματική μου κατάκτηση αυτή η στάση και η όποια αναγνώριση εισπράττω χάρη σε αυτήν.

Αν στην επόμενη κυβέρνηση συνεργασίας, σε διόριζαν υπουργό Αθλητισμού, ποια μέτρα θα έπαιρνες κατά της Βίας;

ΝΙΚ.ΠΑΠ.: Αν είχα απαντήσεις, θα τις κατέθετα και μέσα από τα γραπτά μου. Μια καλή αρχή θα είναι οι βαρύτατες ποινές, από αφαίρεση βαθμών μέχρι διακοπή πρωταθλημάτων.

Ποιο κλισέ βαριέσαι αφόρητα;

ΝΙΚ.ΠΑΠ.: «Το ποδόσφαιρο είναι ο βασιλιάς των σπορ». Επίσης, «ο τάδε μας έκανε υπερήφανους».

Από το cd player σου δεν λείπει...

ΝΙΚ.ΠΑΠ.: Bruce Springsteen, Nick Cave, PJ Harvey, Tori Amos, Radiohead, Jeff Buckley, Portishead, Jack White, αλλά και ό,τι καλό καινούριο κυκλοφορεί στο συγκεκριμένο χώρο. Και πολλά άλλα άσχετα. Εχω όμως αλλεργία στο σκυλάδικο παντός είδους.

Η καλύτερη συνέντευξη που έχεις πάρει ποτέ...

ΝΙΚ.ΠΑΠ.: Δεν ξεχωρίζω κάποια. Αλλά τα αγαπημένα μου …θύματα για συνέντευξη ήταν ανέκαθεν ο Δημήτρης Παπανικολάου και ο Γιάννης Ιωαννίδης.

Περιμένεις πως και πως...

ΝΙΚ.ΠΑΠ.: Να φύγω για πάντα από την Ελλάδα. Αλλά χωρίς να είμαι εξαναγκασμένος να το κάνω.

Όταν δεν ασχολείσαι με το μπάσκετ και τη δημοσιογραφία, ποια είναι η πιο αγαπημένη σου ασχολία;

ΝΙΚ.ΠΑΠ.: Ακούω μουσικές και παίζω κάθε λογής Fantasy στο διαδίκτυο.

Σε ποιο αθλητικό γεγονός θα ήθελες πολύ να ήσουν παρών;
 

ΝΙΚ.ΠΑΠ.: Σε μία χειμερινή Ολυμπιάδα.

Αν άλλαζες επάγγελμα τι θα ήθελες να κάνεις;

ΝΙΚ.ΠΑΠ.: Θα ήθελα να ξέρω να γράφω και να παίζω μουσική και να ζω από αυτό. Ή να γράφω βιβλία. Ανεξαρτησία και κατ’οίκον εργασία!

Ποιες προλήψεις εχεις;

ΝΙΚ.ΠΑΠ.: Καμία απολύτως. Στους αγώνες της Εθνικής φοράω πάντοτε σχετικά μπλουζάκια (από προηγούμενης διοργανώσεις ή των «Πελαργών»), αλλά δεν το κάνω για γούρι. Περισσότερο για να δείξω «με ποιον είμαστε».

Η πιο συχνή συμβουλή που δίνεις στους νεους δημοσιογράφους;

ΝΙΚ.ΠΑΠ.: Να έχουν πάντοτε ισχυρό «Σχέδιο Β». Να μη βάζουν όλα τους τα αυγά στο καλάθι της δημοσιογραφίας. Είμαστε λίγοι οι τυχεροί του χώρου.

Ημερομηνία που θα σου μείνει αξέχαστη...

ΝΙΚ.ΠΑΠ.: Αν μιλάμε για αθλητισμό,  14 Ιουνίου 1987. Εκείνη τη μέρα άλλαξε ολόκληρη η ζωή μας.

Τι δεν σου αρέσει στη δουλειά σου;

ΝΙΚ.ΠΑΠ.: Η μηδενική αθλητική παιδεία του Έλληνα «φιλάθλου».

Θέμα συζήτησης που απεχθάνεσαι;

ΝΙΚ.ΠΑΠ.: Η μπάλα (προφέρεται με χοντρό τριπλό «λλλ» και αποχαυνωμένο βλέμμα) όπως και η διαιτησία (προφέρεται και ως διατησία με μπόλικη αγανάκτηση).

Ποια θεωρείς ότι είναι η μαύρη κηλίδα στην καριέρα σου και σε έκανε να μετανοιώσεις;

ΝΙΚ.ΠΑΠ.: Μαύρη κηλίδα δεν υπάρχει. Μετάνιωσα που δούλεψα σε οπαδικές εφημερίδες στα μέσα της δεκαετίας του ’90, αν και ήταν χρήσιμο σχολείο. Σημειωτέον ότι οι τότε οπαδικές εφημερίδες (Φως, Αθλητική) δεν έχουν καμία απολύτως σχέση με τις απερίγραπτες σημερινές, στις οποίες δεν θα εργαζόμουν παρά μόνο σε απόλυτη ανάγκη βιοπορισμού.

Ποιος κατά τη γνώμη σου είναι ο πιο αδικημένος μπασκετάνθρωπος;

ΝΙΚ.ΠΑΠ.: Ο Νίκος Γκάλης άξιζε να σηκώσει ένα Κύπελλο Πρωταθλητριών.

Μετά από την ένταση της δουλειάς, τι σε γαληνεύει;

ΝΙΚ.ΠΑΠ.: Σπάνια νιώθω ένταση στη δουλειά. Μετά από κάποιο μεγάλο ματς που συνοδεύεται από «πήξιμο», συνήθως θέλω καμιά μπυρίτσα (ή τρεις) κάπου με δροσιά.

Αγαπημένο σου απόφθεγμα;

ΝΙΚ.ΠΑΠ.: Καθ’ένας γράφει την ιστορία του και εισπράττει ό,τι του αξίζει.

Ποια ερώτηση έχεις βαρεθεί να ακούς;
 

ΝΙΚ.ΠΑΠ.: «Τι ομάδα είσαι;»

Σε ποια ερώτηση θες να απαντήσεις;
 

ΝΙΚ.ΠΑΠ.: Τελικά τα φάγαμε μαζί ή όχι;

Βάλε έναν τίτλο σε αυτή τη συνέντευξη.
 

ΝΙΚ.ΠΑΠ.: «Είμαι ένας τυχερός άνθρωπος».

= = =

Το σχόλιο μου

= = =

Όπως ακριβώς μου μιλούσε σε διαπροσωπικό επίπεδο τότε στο Γαλάτσι. Σύντομος, σαφής και συγκεκριμένος. Τον ευχαριστώ πολύ για την καλή του προαίρεση και ότι μπήκε στον κόπο να απαντήσει στις πολλές ερωτήσεις μου.

Τη φράση «πνευματικά δικαιώματα» τη βαριέμαι και ως σκέψη.

Ότι θέλετε πάρτε, αντιγράψτε, κλέψτε, βάλτε τρούφα και καλή σας όρεξη.
Απλώς, απευθυνόμενος στο φιλότιμο σας, μπορείτε να αναφέρετε ότι το πήρατε από το www.suspect.gr