ΕΚΛΟΓΕΣ. ΟΙ ΜΠΟΥΝΙΕΣ ΗΡΘΑΝ ΔΟΡΥΦΟΡΙΚΑ…

Συνηθίζουν να λένε οι πολιτικοί για «το μήνυμα» που πήραν μετά από κάθε εκλογική αναμέτρηση. Χθες ήταν η πρώτη φορά στα χρονικά που δεν μπορούν να χρησιμοποιήσουν τη λέξη μήνυμα και ας την αντικαταστήσουν με τη λέξη «μπουνιά». Είναι πλέον αντιπροσωπευτική. Πάλι καλά που αυτές οι εκλογές δεν είχαν 5-6 νικητές όπως συνήθως. 

Η πρώτη μπουνιά ήταν από τους Έλληνες στους Έλληνες. Όταν σε μια τόσο κρίσιμη εκλογική αναμέτρηση έχουμε συμμετοχή στο 65% αυτό σημαίνει ο μέσος Έλλην κοιτάζει μόνο το τομάρι του και δεν ενδιαφέρεται για το κοινωνικό σύνολο και τη χώρα του. Δεν θέλει να καταλάβει ότι η αποχή ευνοεί αυτούς που κατά τα άλλα θέλει να αποδοκιμάσει και είναι λυπηρό ότι γίναμε γουρούνια του ατομικισμού. 

Η δεύτερη μπουνιά έπεσε στους δημοσκόπους και αυτές τις φοβερές έγκριτες εταιρείες. Κανείς δεν προέβλεψε ότι δεν θα υπήρχε κόμμα πάνω από το 20%, τη δεύτερη θέση του Τσίπρα, τη συντριβή του ΠΑΣΟΚ και γενικά στα ποσοστά των άλλων δεν ήταν πολύ επιτυχημένες οι προβλέψεις. 

Η τρίτη μπουνιά πρέπει να πέσει στον Σαμαρά. Αυτός επέμενε να γίνουν εκλογές υπερεκτιμώντας τα ποσοστά της Νέας Δημοκρατίας και τελικά κατέληξε στο 19%. Γελοιοποιήθηκε με την αυτοδυναμία, έγινε κλόουν ως «δεν συνεργάζομαι» και τώρα θα παρακαλάει. Πίστεψε ότι θα γίνει ο μέγας αρχηγός και τον ήπιε. Έκραζε τον Παπανδρέου για το δημοψήφισμα και τώρα ας λουστεί το χάος που προκάλεσε. 

Η τέταρτη μπουνιά – που ισοδυναμεί με δέκα – αφορά τη συντριβή του ΠΑΣΟΚ. Παρά την αλλαγή ηγεσίας, και τη συναινετική στάση έφαγε τη μπουνιά που του άξιζε. Όχι τόσο για το μνημόνιο, όσο γιατί σχεδόν παντού τα έκανα μαντάρα. Ισως και το 13% να είναι πολύ υψηλό ποσοστό τώρα που το ξαναβλέπω. 

Την πέμπτη μπουνιά, δεν την έφαγε αλλά την έριξε η Χρυσή Αυγή. Καταρχάς  ανάγκασε τον Σαμαρά και τον Καμμένο να μιλάνε σαν αυτήν και να βάλουν πολύ ψηλά στην ατζέντα τους το τεράστιο θέμα των λαθρομεταναστών χρησιμοποιώντας ακόμα και τη φρασεολογία της ( να ανακαταλάβουμε τις πόλεις ). Ξεπέρασε τον πόλεμο των μαζικών μέσων επιρροής  και την εναντίον της πολεμική χωρίς να της δίνουν το δικαίωμα λόγου. Αυτόματα οι χρυσαυγίτες έγιναν συμπαθείς. Βλέπω στα κοινωνικά δίκτυα ένα διαρκή θρήνο για την είσοδο της Χρυσής Αυγής στο Κοινοβούλιο. Οι κλαίοντες ας εκφράσουν τι ψήφισαν άραγε. Να δούμε δηλαδή ποια ήταν η πρόταση που δεν επιδοκιμάστηκε όσο της άξιζε.  Δεν εκπροσωπείται η Ακρα Αριστερά στη Βουλή; Ας εκπροσωπηθεί και η Ακρα Δεξιά. Όταν έχουμε να κάνουμε με μια πρωτοφανή προδοσία και μια κάθετη διαφθορά από τον πρώτο πολιτικό μέχρι τον τελευταίο εργάτη, μια τεράστια ηθικοκοινωνική παρακμή σε όλα τα επίπεδα του κοινωνικού γίγνεσθαι, κάτι πρέπει να αλλάξει δραστικά. Άλλωστε δεν έχει νόημα  ο τίτλος «ναζιστές». Όταν στο δήμο Καλαβρύτων είναι πέμπτο κόμμα, και κοντά στα πανελλήνια ποσοστά της, προς τι οι διαμαρτυρίες; Αφου οι κάτοικοι των Καλαβρύτων και του Διστόμου δεν τους βάζουν στην ίδια θέση με τους χιτλερικούς σφαγείς τους, πάσα άλλη γνώμη περισσεύει. Από την άλλη ο ενθουσιασμός είναι κατανοητός αλλά εκείνο το στρατιωτικό «εγέρθητι» ήταν χοντράδα… Δυο τρια αντίστοιχα σκηνικά να γίνουν, στις επόμενες εκλογές η Χρυσή Αυγή θα μείνει εκτος. 

Την έκτη μπουνιά την έφαγε η βλακεία του Ελλήνων του κατακερματισμού. Δράση και Δημιουργία θα είχαν μπει στην βουλή αν είχαν κατέβει μαζί. 

Έβδομη μπουνιά για τον Καρατζαφέρη, τον απόλυτο υπεύθυνο για την τρομακτική άνοδο της Χρυσής Αυγής. Αν ήταν πιο σοβαρός και σταθερός, θα ήταν αλλιώς αλλά ήθελε μεγαλεία, σελέμπριτιζ και ελιγμούς. Χαρήκαμε, αντίο σας. Είμαι περίεργος να δω τι θα κάνει ο Θάνος Πλεύρης και τον βλέπω να ακολουθεί τον Βορίδη με τον Αδωνι στη Νέα Δημοκρατία. 

Όγδοη μπουνιά για το ΚΚΕ που λες και βρίσκεται σε άλλη χώρα. Έχασε ψηφοφόρους, δεν εισέπραξε τίποτα από τη δυσαρέσκεια που καρπώθηκαν οι υπόλοιποι, σαν να είχαμε στην Ελλάδα ένα μόνιμο καλοκαίρι. Εκτός τόπου και χρόνου, πέμπτο και καταϊδρωμένο κόμμα, που δεν κατάφερε όχι μόνο να πείσει αλλά έστω να κρατήσει τον κόσμο του. Ο ξύλινος λόγος, ο μηδενισμός και η αγκύλωση έθεσε το ΚΚΕ στο περιθώριο. 

Η Ντορα, η Κατσέλη και οι Οικολόγοι ήταν αναμενόμενο ότι δεν θα έμπαιναν στη Βουλή. Ειδικά για τους οικολόγους με τις αντεθνικές θέσεις στο Σκοπιανό και τη Θράκη, ευτυχώς, δεν θα μας απασχολήσουν στο μέλλον. Η Κατσέλη νόμισε πως θα γίνει ο Καμμένος του ΠΑΣΟΚ. Ειδικά με τον Καστανίδη, σώθηκε. Η Ντόρα αφού ξεπέρασε ανώδυνα την ιστορία με το εκατομμύριο, δικαίως μένει και αυτή εκτός. Και η υπόθεση Siemens έκλεισε πια. 

Οι κερδισμένοι της βραδιάς αναμφίβολα ήταν ο Τσίπρας και ο Καμμένος. Ο μεν Αλέξης με τον νεανικό και καταγγελτικό του λόγο έκανε τον κόσμο να ξεχάσει τους μπαχαλάκηδες και εισέπραξε τους απογοητευμένους του ΠΑΣΟΚ  που δεν ήθελαν να μετακινηθούν προς τα δεξιά. Ο δε Πάνος πήρε τους απογοητευμένους της ΝΔ με τους Κολοκοτρωνεϊκους θούριους και έχω την αίσθηση πως αν δεν υπήρχε αυτός, η Χρυσή Αυγή θα έπαιρνε διψήφιο ποσοστό. Ο Κουβέλης ξεφούσκωσε αλλά μπήκε στη βουλή έστω και τελευταίος. 

Πιστεύω ότι μάλλον θα ξαναπάμε σε εκλογές. Για να σχηματιστεί κυβέρνηση χρειάζονται τρία κόμματα και επειδή με τα δύο είχαμε προβλήματα, ποσώ δε μάλλον με τα τρία. Δεν νομίζω να αντέξει μια κυβέρνηση τριών κομμάτων, με δεδομένο ότι μας περιμένουν μέτρα, τρόϊκα και δόση δανείου οπότε σύντομα θα έχουμε εκ νέου ψηφοφορία. 

Η γενική αίσθηση που αποκόμισα από το αποτέλεσμα είναι ότι ο Έλληνας βρίσκεται σε σύγχυση. 35% απαξίωσε να ψηφίσει. 20% δεν εκπροσωπείται στο κοινοβούλιο. 33% ( ΝΔ+ΠΑΣΟΚ )   είναι χαρούμενο με το Μνημόνιο. Άλλοι τόσοι ( Αλέξης – Αλέκα – Πάνος ) δεν το θέλουν. Ο Κουβέλης θα μπορούσε να συνεργαστεί είτε με τους μεν είτε με τους δε. Νομίζω πως κολλάει με όλους. Ο Αλέξης και ο Πάνος μπορούν κάπου να τα βρουν όμως τα κουκιά δεν φτάνουν. Η Αλέκα την καταβρίσκει όπως στα κοινωνικά στρώματα. Απομονωμένη.  Μια μεγάλη μερίδα του κόσμου φοβάται για τα εθνικά θέματα, την ταυτότητα μας και την διάβρωση της ελληνικής κοινωνίας και δίνει δύναμη στον Καμμένο και τη Χρυσή Αυγή. 

Μπάχαλο. 

Ο Έλληνας στέκεται στα λεφτά. Του έκοψαν τα λεφτά και καταψήφισε. Του υπόσχονται ότι μπορεί και να μην πληρώσει τα χρέη του και ψηφίζει. Κανείς δεν στέκεται ότι καλομάθαμε ως κοινωνία και θέλουμε να αλλάξουν τα πράγματα αρκεί να μην αγγίξουν και εμάς, και να βελτιωθεί η κατάσταση με μια μαγική λύση χωρίς να αποφασίσουμε να κόψουμε διάφορες ασθένειες όπως το τεράστιο δημόσιο, το συνδικαλισταριό, τις κομματικές νεολαίες στα πανεπιστήμια, τη φοροδιαφυγή που δεν γίνεται από μισθωτούς και συνταξιούχους αλλά από όλους τους άλλους, και κυρίως έχουμε μια τεράστια κρίση προσώπων και δεν βλέπω ούτε έναν ικανό Έλληνα πολιτικό. 

Εν κατακλείδι. Μια βουλή με τους 200 στους 300 αγνώστους, θα εχει μεγάλο ενδιαφέρον. Περιμένω άμεσα επόμενες εκλογές και ακόμα δεν έχω συνειδητοποιήσει ακριβώς τι πρόκειται να συμβεί σε σχέση με την Ευρώπη και αυτά που υπογράψαμε. 

Υγ. Οι διαμαρτυρίες περί του εκλογικού νόμου είναι αστείες. Ολοι ήξεραν με ποιους κανόνες κατέβηκαν στις εκλογές. Επι δικομματισμού είχε μια λογική, να μη γίνουμε Ιταλία και κάνουμε κάθε λίγο και λιγάκι εκλογές. Έτσι όπως βγήκαν τώρα τα αποτελέσματα, μπορεί κάποιοι να αισθάνονται αδικημένοι αλλά είναι αργά. Ας κάνουν συνταγματική αναθεώρηση να τον αλλάξουν. Τώρα όμως δεν γίνεται.