ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΑΘΗΝΗΣ

Το καλό να λέγεται και να διαφημίζεται. Ειδικά σε μια εποχή που όλοι βρίζουν τις ΔΕΚΟ για το συνδιακαλισταριό και τα υπερπρονόμια των βισματικών εργαζομένων τους, υπάρχουν και άνθρωποι που δουλεύουν φιλότιμα, υπεύθυνα, με αξιοπρέπεια και με υψηλή συναίσθηση του καθήκοντος. 

Ο Δημήτρης Αθήνης, είναι ο τομεάρχης χρηστών δικτύου της ΔΕΗ και είναι αφιερωμένο το παρόν πόνημα. Ας τα πάρουμε από την αρχή. 

Έχω ένα ακίνητο κάπου σε μια περιοχή της πρωτεύουσας της απίθανης βαλκανικής χώρας που ζούμε και το νοίκιαζα. Ο ενοικιαστής αποφάσισε να φύγει και λόγω μια περίεργης αισιοδοξίας που μάταια είχα, δεν έσπευσα να κόψω το ρεύμα. 

Το έκανα μετά από αρκετούς μήνες, στην προσπάθεια μου να γλιτώσω το χαράτσι. Έτσι, πήγα σε ένα υποκατάστημα της ΔΕΗ για τη σχετική διαδικασία. Μια κυρία που –τον κόβω- πρέπει να μπήκε τόσο κρυστάλλινα όσο διάφανες είναι και όλες οι οφ σορ εταιρείες του Ακη και του Βουλγαράκη μαζί. 

Μου έδωσε το χαρτί της σχετικής διακοπής του ρεύματος, χάρηκα ότι ξεμπέρδεψα και μετά από λίγες μέρες μου ήρθε το χαράτσι της ΔΕΗ. Ξαναπήγα στο υποκατάστημα, στην ίδια υπάλληλο που εκείνη τη ώρα κάτι έκανε με τα νύχια της που αυτά τα γυναικεία δεν τα καταλαβαίνω και όταν της εξέφρασα τον προβληματισμό μου, με κοίταξε βλοσυρά και σίγουρα: «Να μην τον πληρώσετε τον λογαριασμό κύριε, οι μαλάκες στα κεντρικά το έχασαν, αγνοήστε τον λογαριασμό».  

Κάτι δεν μου πήγαινε καλά και έτσι κάλεσα το 10500, το τμήμα εξυπηρέτησης πελατών της ΔΕΗ, και μου είπαν ότι δεν έγινε καμία διακοπή ρεύματος και πως θα έπρεπε να πληρώσω τον λογαριασμό! Αφου τους εξήγησα την κατάσταση, με παρέπεμψαν στον διευθυντή δικτύου. 

Ξαναπήγα στο υποκατάστημα, πλήρωσα τον λογαριασμό, έκανα δεύτερη αίτηση διακοπής και όντως μετά από τρεις μέρες με πήρε ενας τεχνικός για να του πω που είναι το ρολόϊ και σε νέου τηλεφωνική επικοινωνία με το 10500, επιβεβαίωσα την οριστική διακοπή. 

Όμως είχα πληρώσει 500 ευρουδάκια… Ο προϊστάμενος δικτύου στην πλατεία Κλαυθμώνος, ένας ευγενέστατος κύριος, όταν του παρουσίασα τα χαρτιά μου απάντησε πως «Έχετε δίκιο, το βλέπω αλλά δεν μπορώ να κάνω τίποτα. Εμεις όταν παραλάβαμε το αίτημα σας, το υλοποιήσαμε».

Έστειλα ένα mail διαμαρτυρίας στη ΔΕΗ, δεν μου απάντησε κανείς, το κατάπια, ας πρόσεχα.

Πέρασαν 6 μήνες. 

Πριν από λίγες μέρες προσγειώθηκε ένα mail από τον Δημήτρη Αθήνη στα εισερχόμενά μου: 

“Κύριε Suspect,

Σας ζητάμε αρχικά συγνώμη γιατί καθυστερήσαμε να σας απαντήσουμε. Θέλουμε να σας πληροφορήσουμε ότι παραλάβαμε στις ../../11 το αίτημά σας για διακοπή ηλεκτροδότησης της παροχής ΔΕΗ …..  που τροφοδοτεί ακίνητο επί της οδού ……., το οποίο υλοποιήθηκε την ../../11 από τις αρμόδιες τεχνικές μας Υπηρεσίες. Το υπόψη ακίνητο βρέθηκε στις ../../11  ηλεκτροδοτημένο στη βάση δεδομένων του Διαχειριστή Δικτύου με συνέπεια να χρεωθεί με Ε.Ε.Τ.Η.Δ.Ε. Λυπούμαστε για την ταλαιπωρία που υπεστήκατε και παραμένουμε στη διάθεσή σας για περισσότερες πληροφορίες και διευκρινήσεις”.

 Ξύπνησαν μέσα μου ο Αλέξης Τσίπρας μαζί με τον Πάνο Καμμένο.

Το θεώρησα ύψιστη κοροϊδία και πυροβόλησα με τις λέξεις:

«Αγαπητέ κ. Αθήνη,

Είναι εξόχως απογοητευτικό ότι μου απαντάτε με τόση καθυστέρηση αλλά
θα μου πεις από το αθάνατο ελληνικό δημόσιο, τι μπορείς να
περιμένεις.. Ώρες ώρες σκέφτομαι πως τελικά τα δυο μνημόνια είναι λίγα
αλλά αυτό είναι ένα άλλο θέμα συζήτησης..

Προς ενημέρωση σας, λίγες μέρες μετά το μειλ που σας έστειλα
επικοινώνησα τηλεφωνικά με την εταιρεία σας και με παρέπεμψαν στον κ …..
ως προϊστάμενο δικτύου,   που το γραφείο του βρίσκεται
στην …….., στην Πλατεία Κλαυθμώνος.

Το θέμα ήταν πως γιατί αφού είχα κάνει αίτηση διακοπής τον …. (
έχω στη διάθεση μου/σας το χαρτί της αίτησης τελικού διακανονισμού
σφραγισμένο και υπογεγραμμένο ), το ρεύμα δεν κόπηκε με αποτέλεσμα να
πληρώσω και τον επόμενο λογαριασμό και να επαναλάβω την αίτηση
διακοπής. Με τη δεύτερη στάθηκα πιο τυχερός. Το κόψατε.

Απευθύνθηκα στον κ……, και ο άνθρωπος
με άκουσε με περισσή ευγένεια και με άψογη συμπεριφορά απέναντι μου.
Άλλωστε δεν πήγα στο γραφείο του ζωσμένος με εκρηκτικά.

Μου είπε όμως ότι δεν μπορούσε να κάνει τίποτα. <<Όταν πήραμε το αίτημα
σας, το υλοποιήσαμε. Αν το παίρναμε νωρίτερα θα το υλοποιούσαμε τότε>>
Του έδειξα τα χαρτιά, τίποτα.

Έτσι, δεν έχω καμία οικονομική εκκρεμότητα με την εταιρεία σας, το
κατάπια, ας πρόσεχα, δεν έχω πολιτικό βίσμα, τα πλήρωσα και
τελειώσαμε.

Το θέμα καλέ μου κύριε Αθήνη δεν είναι ότι η υπάλληλος σας έκανε ένα
(ανθρώπινο, το δέχομαι )  λάθος, ή σκεφτόταν ποια θα είναι η εξέλιξη
του αγαπημένου της τουρκικού σίριαλ, ή αν η Ελεονώρα Μελέτη είναι θύμα
ή θύτης.

Το θέμα είναι πως δεν έχει η εταιρεία σας το πλαίσιο, τον μηχανισμό
και πολύ φοβάμαι τη διάθεση, ώστε να διορθώσει μια αδικία.

Για ποιον λόγο αφού έκανα την αίτηση διακοπής ΤΟΝ …. και πήρα το
σχετικό έγγραφο στα χέρια μου να ξαναπληρώσω τον επόμενο λογαριασμό;

Γιατί νίπτετε τας χείρας σας ως εταιρεία, κοινωφελής μάλιστα, και ενώ
μιλάμε για ένα εξόφθαλμο λάθος δεν το διορθώνετε και στη δεδομένη
κοινωνική συγκυρία που ζούμε, με αναγκάσατε να πληρώσω και άλλον
λογαριασμό;

 Γιατί μου πήρατε από την τσέπη μου 500 ευρώ  για ένα ακίνητο που ζήτησα από
τον ..…. να μου κόψετε το ρεύμα;;; Σας τα χρώσταγα; Σας είπαν από
την Αστυνομία ότι είμαι ξάδερφος του Βαρδινογιάννη και είπατε να
πάρουμε ένα 500αρικο από αυτόν μια και έχουμε να φιλοξενήσουμε
συναδέλφους συνδικαλιστές από το Μαρόκο;

Τι σημαίνει έμπρακτα το <<αναγνωρίζω ότι έχετε δίκιο, σας έδωσε το
χαρτί, το έχετε, το βλέπω αλλά δεν μας έστειλε το πρώτο αίτημα σας
οπότε δεν μπορώ να κάνω τίποτα;>>

Γιατί αν άκουγα τη συγκεκριμένη υπάλληλο σας που μου είπε <<αγνοήστε
τους επόμενους λογαριασμούς, έχω στείλει το αίτημα σας, έχουν κάνει
λάθος στα κεντρικά>> [ το εξέφρασα πολύ κομψά εδώ ] τώρα θα με είχατε πάρει στο κυνήγι για να σας εξοφλήσω;

Μου γράφετε στο ευγενικό σας μήνυμα ότι λυπάστε για την ταλαιπωρία που
υπέστην. Δεν είναι ταλαιπωρία, δεν έσκαβα.

ΕΙΝΑΙ ΑΔΙΚΟ ΚΟΣΤΟΣ...

Καλή σας μέρα». 

Τα έγραψα, εκτονώθηκα, και πίστεψα ότι και εσύ που διαβάζεις τώρα το κείμενο. Ο παραλήπτης του θα πατούσε το delete και χαρήκαμε για τη γνωριμία. 

Ο Δημήτρης Αθήνης από το πουθενά, με πήρε τηλέφωνο και αφού κάναμε τη σχετική ανάλυση, έκανε ενέργειες και: 

Σε ότι αφορά τον λογαριασμό της ΔΕΗ  με τα δημοτικά τέλη την ΕΡΤ και όλα αυτά τα υπέροχα κόστη, συμψηφίστηκε στον λογαριασμό του σπιτιού μου και έτσι γλίτωσα ένα σημαντικό ποσό.

Για το χαράτσι, έκατσε ο άνθρωπος και έγραψε ολόκληρη επιστολή στην Εφορία την οποία και πήγα, με αποτέλεσμα να πάρω τα χρήματα μου πίσω για την πληρωμή του ΕΕΤΗΔΕ που όλος ο κόσμος το αποκαλεί χαράτσι. 

Ο ίδιος ούτε καν γνωρίζει ότι θα τον αναφέρω στο παρόν πόνημα και είμαι σίγουρος ότι δεν θα το ήθελε. 

Όταν τον ρώτησα, πως ασχολήθηκε μετά από 6 μήνες, μου απάντησε με αφοπλιστική ειλικρίνεια: «Τώρα μου το έστειλαν…»

Ο Δημήτρης Αθήνης, θα μπορούσε κάποιος κυνικά να πει ότι απλώς έκανε το καθήκον του. Η αλήθεια όμως είναι ότι σε μια τελειωμένη ιστορία, που πέρασαν μήνες, που τα είχα πληρώσει και ξεγράψει, έκανε ότι περνούσε από το χέρι του για να αποκατασταθεί μια αδικία χωρίς να μου είναι υποχρεωμένος, χωρίς να τον πάρει ενας πολιτικός τηλέφωνο, με μόνο κίνητρο τη συνείδησή του. 

Όλα ξεκίνησαν βέβαια επειδή μια υπάλληλος έξυνε το θαμνώδες αιδοίο της και μπήκαμε σε έναν κύκλο ταλαιπωρίας αρκετοί. Ο Αθήνης, ο γράφων, τα κεντρικά της ΔΕΗ, η εφορία. 

Ο Δημήτρης Αθήνης είναι ένας άνθρωπος που μάλλον δεν πρόκειται να γνωρίσω ποτέ.  Το όνομα του όμως θα το θυμάμαι για πάντα και το παρόν κείμενο είναι ένας φόρος τιμής στο πρόσωπο του αλλά και στο πρόσωπο των δημοσίων υπαλλήλων που κάνουν τη δουλειά τους με συνέπεια, επαγγελματισμό, δίνοντας καθημερινά μάχη με τους αρνητικά διακείμενους – και ίσως όχι άδικα – πολίτες, το σαθρό σύστημα, τους τεμπέληδες συναδέλφους τους, ακόμα και με τον εαυτό τους τον ίδιο που τους λέει «ελα μωρέ τώρα, εσυ θα σώσεις τον κόσμο, δεν βλέπεις τι γίνεται, άσε, άραξε στην πολυθρόνα σου αγαπούλα…» 

Όταν είπα την ιστορία στον βραζιλιάνο προσωπικό μου ποτοαναμείκτη, γύρισε και μου είπε: "Suspect σενιόρ, όπου υπάρχει άνθρωπος, υπάρχει και μια ευκαιρία για καλοσύνη…."

Όσο υπάρχουν άνθρωποι….