ΟΙ ΑΘΛΗΤΙΚΟΙ ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΟΙ

Τους αθλητικούς αρθρογράφους γνώμης τους κατατάσσω σε τέσσερεις κατηγορίες.

Οι ειλικρινείς. Αυτούς που λένε την γνώμη τους με θάρρος. Ανεξάρτητα αν συμφωνείς ή όχι αλλά παραδέχεσαι ότι έχουν επιχειρήματα και μια δομημένη άποψη. Παράδειγμα ο Παπαδογιάννης.

Οι πολιτικάντηδες. Αυτοί που γράφουν ένα φορτηγό στερεότυπα – κλισέ που λέμε και στα νέα ελληνικά – και είναι ΟΦΑ. Όπου φυσά ο άνεμος δηλαδή και ανάλογα με το τι λέει ο κόσμος. Κέρδισε ο Σπανούλης σήμερα; Ήρωας μεγαλύτερος και από τον Κολοκοτρώνη. Έχασε ο Σπανούλης σήμερα; Θάνατος με κρεμάλα στο Σύνταγμα! Η συντριπτική πλειοψηφία δηλαδή.

Οι τερατολόγοι. Αυτοί που γράφουν κάτι εξωφρενικό μόνο και μόνο για να μαζέψουν πολλά κλιξ τα άρθρα τους, να τους κράζει ο κόσμος για να γίνεται μάταιος ντόρος. Χυδαία μαγκιά που προκαλεί ρύπανση.  

Οι PRιτζήδες. Δημόσιες σχέσεις με τους παράγοντες για να μη μας στείλουν μπράβους. Δημόσιες σχέσεις με τους παίκτες για να μαθαίνουμε τι γίνεται στα αποδυτήρια. Δημόσιες σχέσεις με τους προπονητές για να πάρουμε αποκλειστικές δηλώσεις. Δημόσιες σχέσεις με τους οργανωμένους για να μην πάθουμε κάποιο ατύχημα. Από μπάσκετ; Μηδέν.

Πολιτική και αθλητισμός έχουν πολλές ομοιότητες. Ότι ισχύει για τους αθλητικούς, ισχύει και για τους πολιτικούς. Στον αθλητισμό είναι πιο ξεκάθαρο γιατί εκλογές έχουμε κάθε εβδομάδα και όπως έχουν γίνει τα πράγματα, δύο φορές τη βδομάδα.

Είσαι απολύτως υπεύθυνος για το ποιους διαβάζεις, ποιους λαμβάνεις υπόψη σου και ποιους θεωρείς έγκυρους. Το να κάνεις το κλικ, να διαβάζεις και μετά από κάτω στα σχόλια να βρίζεις σημαίνει πως είσαι κάφρος και ηλίθιος μαζί.

Όχι φίλε μου.

Δεν είναι αλήτης ρουφιάνος και δημοσιογράφος.

Εσύ είσαι μαλάκας !

REUNION ΣΥΜΜΑΘΗΤΩΝ

Αν σε χαλάει το reunion, λυπάμαι αλλά μουντιάλ το λέμε και όχι παγκόσμιο κύπελλο. Ωραία λεξούλα, επικράτησε της επανένωσης.

Ενίοτε έβλεπα, άκουγα, χάζευα στο facebook διάφορες εξαγγελίες για reunion από διάφορους τύπους  και μονολογούσα γιατί και από τη δική μου σειρά δεν έγινε ούτε ένα. Αναρωτιόμουν μήπως έγινε αλλά δεν με ειδοποίησε κανείς.

Στη γειτονιά μου, η συντριπτική πλειοψηφία των πάλαι πότε συμμαθητών μετανάστευσε. Ελάχιστοι απέμειναν με τους οποίους λέμε την καλημέρα του θεού χωρίς να κάνουμε παρέα. Μια μέρα, μια κοπέλα με σταμάτησε στο δρόμο και μου είπε πως ήρθε η σειρά μας !

Μπήκα στη σχετική σελίδα στο facebook και δεν σου κρύβω ότι μέχρι και την τελευταία στιγμή δεν ήμουν σίγουρος αν πραγματικά ήθελα να πάω.

Μπορεί τη λέξη bullying να την ανακαλύψαμε τώρα αλλά πάντα υπήρχαν φαινόμενα διαχωρισμού, μαγκιάς, με κλίκες, με μουράτους και τύπισσες με τη σχετική αυλή και ότι τέλοσπαντων υπάρχει σε κάθε μικρογραφία κοινωνίας.

Τα δικά μου σχολικά χρόνια δεν θα τα χαρακτήριζα απολύτως ευτυχισμένα. Αλλά ήμουν και εγώ δυναμικό αγοράκι. Στην τάξη μας είχαμε 3 στίχους με περίπου 10 θρανία έκαστος. Καθόμουν συνήθως στο τελευταίο. Απλώς μια μέρα τράβηξα το θρανίο και το κόλλησα στον τοίχο στο βάθος. Βρε αμάν, βρε γύρνα, βρε γιατί εκεί κάτω, βρε καλό μου, βρε χρυσό μου, ούτε καν. Όλη τη χρονιά την έβγαλα στο θρόνο μου και το απόλαυσα. Και μαθητής του 18 και αναρχοαυτόνομος εξτρεμιστής.

Θα σου πω ένα παράδειγμα.

Ανέκαθεν μου άρεσε το διάβασμα εξωσχολικών βιβλίων και των εφημερίδων. Ένα από τα στοιχεία που πήρα από τον συγχωρεμένο τον πατέρα μου. Τότε δεν υπήρχε ούτε ιντερνετ, ούτε facebook, ούτε twitter. Η ενημέρωση ήταν μόνο με τα παραδοσιακά μέσα. Διάβασα λοιπόν στην εφημερίδα πως ο Μάτζικ Τζόνσον είχε AIDS. Επειδή ήταν ο αγαπημενός μου παίκτης – ναι, και σε αυτό ήμουν ανώμαλος, όλοι λάτρευαν τον Τζόρνταν – στενοχωρημένος το είπα στους συμμαθητές μου. Επειδή οι άλλοι ήταν ταγάρια και διάβαζαν μόνο το «Μπλεκ» και το «Αγόρι» δεν ήξεραν τίποτα και έπεσε πανσχολικό δούλεμα. Άρχισα να αναρωτιέμαι αν διάβασα σωστά ή αν υπνοβατούσα. Με τρεις μέρες καθυστέρηση το έμαθαν και οι άλλοι. Ούτε ένας από αυτούς που με κοροϊδευε δεν ήρθε να μου πει «ρε ύποπτε, σε αδικήσαμε δίκιο είχες».

Ένας από τους βασικούς κανόνες στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο είναι πάντα να αποδέχεσαι τις προσκλήσεις. Είναι καλύτερα να πας και να αποχωρήσεις με μια δικαιολογία αν δεν αισθανθείς καλά παρά να κάθεσαι ολομόναχος να βλέπεις τηλεόραση. Στο κάτω κάτω της γραφής αν υπάρχει εκεί έξω μια καλή συγκυρία, μια καλή έκπληξη, ε, στο σπίτι σου δεν θα τη βρεις ποτέ.

Πήγα. Είχε μεγάλη επιτυχία καθώς παρόντες ήταν περίπου οι μισοί. Από τους 140-150 ήρθαν περί τα 70 άτομα.

Τελικά είχε πλάκα.

Δεν σου κρύβω ότι στην αρχή εστίασα στις γυναίκες. Κορίτσια που καψουρεύτηκα και δεν το έμαθαν ποτέ, κορίτσια που θαύμαζα και δεν τολμούσα καν να πλησιάσω, μέτρια κορίτσια, χάλια κορίτσια, κορίτσια που ήρθαμε κοντά αλλά εκείνο το ρημάδι το κλικ που δεν έγινε ποτέ. Πως ήταν και πως έγιναν. Αμέσως μετά, ασχολήθηκα με τις ζωές των άλλων. Τα βασικά που μπορείς να ρωτήσεις οποιονδήποτε άνθρωπο.

Υγεία, Περιοχή που μένει, επαγγελματική δραστηριότητα και οικογενειακή κατάσταση. Έφτασα σε σημείο να ντρέπομαι να απαντήσω στην ερώτηση «εσύ με τι ασχολείσαι;» για να μη νομίζουν ότι λέω ψέμματα.

Λίγες μέρες αργότερα, βγήκα έξω με μια κοπέλα που θέλαμε μεν αλλά ήταν ήδη δεσμευμένη. Είχα και το τυχερό μου! Μετά έκανα ένα ραδιοφωνικό αφιέρωμα στους παλιούς συμμαθητές, όλοι συντονίστηκαν από τις εκατοντάδες μηνυμάτων στο τσατ πέρασαν πολύ ωραία.

Οι μέρες που ακολούθησαν ήταν για τα χαζοχαρούμενα του facebook. Τραγουδάκια, σχολιάκια, αχαούχα που προοδευτικά ατόνησαν. Λες και μερικοί πήγαν στην εκπομπή της Βίκυς Χατζηβασιλείου και βρήκαν τα χαμένα τους αδέρφια μαζί με τη χαμένη Ατλαντίδα. Πάντως, κάποιοι μετά την πρώτη επανένωση επικοινωνούν διαπροσωπικά και ενίοτε κάνουν παρέα.

Προσπαθήσαμε να κάνουμε άλλες δύο συναντήσεις. Παρά τα facebookικά «θα έρθω σίγουρα στο επόμενο, ας όψεται η μοίρα, ο καιρός, τα παιδιά, ο ανοιχτός θερμοσίφωνας, το φαγητό στη φωτιά και η κίνηση των πλανητών» η δεύτερη συνάντηση δεν έγινε ποτέ. Ο καθένας έγραψε ότι δικαιολογία μπορείς να φανταστείς. Λίγους μήνες αργότερα, στην τρίτη προσπάθεια, οι 50 έγιναν 40. Οι 40 όσο πέρναγαν οι μέρες, 20. Τρεις ώρες πριν τη συνάντηση εξαπλώθηκε μέσω facebook εξατομικευμένη γαστρεντερίτιδα, αυτή που μεταδίδεται μέσω τσατ, και τελικά ήρθαν 8 νοματαίοι.

Έστω και αυτοί, ωραία περάσαμε. Πλάκα είχε.

Ο λόγος της χαμηλής προσέλευσης είναι πιστεύω ο εξής : Ο κόσμος στο σχολείο δεν πέρναγε πολύ καλά. Μπορείς στους νεότερους να έχουμε να διηγούμαστε «τα ωραία σχολικά χρόνια» αλλά η πραγματικότητα περνά από πάνω μας σαν νταλίκα και μας ισοπεδώνει. Ο μόνος λόγος που ήρθαν στο πρώτο ήταν η περιέργεια. Τα αγοράκια να δουν πως είναι σήμερα τα κοριτσάκια και τα κοριτσάκια να δουν πως είναι σήμερα τα αγοράκια αλλά και τα κοριτσάκια. Οι γυναίκες στο κουτσομπολιό και στη ζήλεια είναι άφταστες. Ικανοποιήθηκε η περιέργεια, μας τελείωσαν και οι συναντήσεις.

Θα ευγνωμονώ για πάντα την - υπέροχη και τότε και τώρα - κοπέλα που είχε την ιδέα του reunion και την υλοποίηση του. Πήρα ένα ωραίο μάθημα. Δεν ξέρω πότε θα κάνω παιδιά. Πιθανώς το 2168 καθότι είμαι ο Χαϊλάντερ και ζω για πάντα. Αυτό που θα τους τονίσω είναι πως στη μικρή κοινωνία του σχολείου δεν έχει καμία σημασία τι είσαι. Μετά είναι η πραγματική ζωή. Και μάλιστα στην πραγματική ζωή τα μεγέθη του σχολείου είναι αντιστρόφως ανάλογα.

Χάρηκα πάρα πολύ για αυτά τα παιδιά που τότε ήταν στην απέξω, δεν ήταν μούρες, δεν ήταν in, δεν ήταν σούπερ, αλλά 25 χρόνια μετά, κάνουν καριέρες, έχουν οικογένειες και διάγουν ένα βιο το λιγότερο αξιοπρεπή και σε πολλές περιπτώσεις είναι ευκατάστατοι.  Respect.

Αυτό που σίγουρα έχω να προτείνω είναι πως δεν έχει καμία σημασία τι έκανες στο σχολείο. Αν ακούσεις για reunion να πας τρέχοντας γιατί θα βγάλεις πάρα πολύ χρήσιμα συμπεράσματα. Ακόμα και αν είσαι άνεργος και νοιώθεις μειονεκτικά, που ξέρεις, μπορεί κανείς που σε συμπαθούσε τότε να σε βοηθήσει. 

Να πας.

ΑΓΓΕΛΟΣ ΑΝΑΣΤΑΣΙΑΔΗΣ

Να σου πω την αλήθεια, την απομάκρυνση του Μίκαελ Σκίμπε, δεν την κατάλαβα. Όταν ήρθε στην Εθνική μας, μάζεψε ένα σκορποχώρι. Θυμάμαι τον Παπασταθόπουλο που δήλωνε πως «γίναμε ομάδα ξανά». Υποτίθεται πως σημείωσε δύο αποτυχίες. Η μια ήταν η πρόκριση στο Μουντιάλ και η άλλη η πορεία μας στο Nations League.

Στους ομίλους καλά τα πήγαμε. Αποκλειστήκαμε από τους φιναλίστ του τελικού Κροάτες! Δεν χάσαμε και από τα Κάτω Πετράλωνα! Σε ότι αφορά τα τελευταία παιχνίδια, εντάξει δεν μαγέψαμε αλλά τι να σου κάνει ο Σκίμπε;

Μήπως αδίκησε κανέναν; Μήπως το ελληνικό ποδόσφαιρο παράγει τους χαφ της Κροατίας και τους αγνόησε; Αυτοί είμαστε, αυτούς έχουμε, έτσι μπορούμε να παίξουμε, έτσι παίζουμε. Έχουμε όμως και εμείς θέμα ως ελληνική ποδοσφαιρική κοινότητα. Παίζουμε αμυντικά για το 1-0 και τις νίκες, δεν μας αρέσει γιατί πονάνε τα μάτια μας. Προσπαθούμε να παίξουμε επιθετικά, χάνουμε και γκρινιάζουμε. Την Εθνική μας τη βλέπουμε για να την υποστηρίξουμε. Όποιος θέλει θέαμα, υπάρχει η Μπαρτσελόνα και η Μάνστεστερ Σίτι.

Τέλοσπαντων, διώξαμε τον Σκίμπε.

Δεν περίμενα σε καμία περίπτωση να προσληφθεί στη θέση του ο Άγγελος Αναστασιάδης. Τελικά υπάρχει Θεός και βλέπει.

Πιστεύω πως ο Αναστασιάδης είναι ο πιο αδικημένος ποδοσφαιράνθρωπος στην Ελλάδα. Ίσως ο πιο τίμιος που πέρασε ποτέ. Αν είχαμε άλλους πέντε σαν αυτόν το ελληνικό ποδόσφαιρο θα ήταν δέκα φορές καλύτερο.

Από όποια ομάδα πέρασε άφησε έργο. Από τον Καραγκούνη που δήλωνε «Αν άφηναν τον Άγγελο στον Παναθηναϊκό θα κάναμε παπάδες» μέχρι τον Πλατανιά που τον πήρε ερείπιο και τον έσωσε χαλαρά. Ακόμα και στην Εθνική Κύπρου ο καλύτερος που πέρασε ποτέ ήταν.

Ξέρει μπάλα, ξέρει πολύ καλά το ελληνικό ποδόσφαιρο, είναι δίκαιος και έντιμος άνθρωπος. Όποιον ενοχλεί η ευσέβεια του, προτιμώ κάποιον που επικαλείται την Παναγία παρά κάποιον που τη βρίζει.

Από κει πέρα στην Εθνική Ομάδα δεν χρειάζεσαι κάποιον με υπερσύγχρονους τρόπους προπόνησης ή ξέρει 73 διαφορετικά συστήματα. Θέλεις κάποιον που να έχει στα ύψη την ψυχολογία της ομάδας, να κρατά τα αποδυτήρια και να εμπνέει τους παίκτες ότι είναι δίκαιος. Αυτά ο Άγγελος τα έχει. Ούτε παιχνίδια μανατζαραίων κάνει, ούτε θα κοιτάξει από ποια ομάδα καλεί ποιους παίκτες.

Μπορεί να είναι αντιτουριστικός, να μην είναι καλός στις δημόσιες σχέσεις, να μη φοράει γραβάτα και να μην είναι κοσμοπολίτης. Δεν ψάχνουμε όμως υπάλληλο υποδοχής σε πεντάστερο ξενοδοχείο, προπονητή θέλουμε.

Στο κάτω κάτω της γραφής η Εθνική μας βρίσκεται στο νούμερο 50 της παγκόσμιας κατάταξης. Ποιος θα ερχόταν; Αν ήταν ξένος, θα έπρεπε να τον πληρώσουμε αδρά. Έλληνας νομίζω πως δεν υπάρχει άλλος.

Η ουσία είναι πως το ελληνικό ποδόσφαιρο δεν έχει ποιοτικούς παίκτες. Έχουμε καλούς αμυντικούς, μηδέν στα χαφ και τον Μήτρογλου. Δεν ξέρω αν ο καλός Άγγελος Αναστασιάδης μπορεί πραγματικά να αλλάξει κάτι προς το καλύτερο.

Ελπίζω να τον σεβαστούν πρωτίστως οι δημοσιογράφοι και μετά οι φίλαθλοι και να μην τον λοιδωρήσουν για την πίστη του και να τον αφήσουν να δουλέψει. Θα πρέπει και από την άλλη η ομοσπονδία να τον προστατέψει και να μην αρχίσουμε τα «είναι ΠΑΟΚτζής και φωνάζει αυτούς από τον ΠΑΟΚ ενώ τα δικά μας παιδιά τα αδικεί».

Προσωπικά πάντως του εύχομαι καλή επιτυχία και την αναγνώριση που στερήθηκε στο επαγγελματικό πρωτάθλημα, να τη βρει με την Εθνική μας.

DONALD TRUMP

Κάτι γίνεται εκεί στην Αμερική. Κάτι σοβαρό γίνεται και έρχεται και στη γειτονιά μας. Οι δημοσιογράφοι στέκονται ως συνήθως στην επιφάνεια και το παρουσιάζουν ως κωμωδία. Το θέμα είναι η κοινωνία. Το πώς αφομοιώνει, πως αντιδρά και πως εξελίσσεται.

Η γνώμη που έχουν διαμορφώσει οι πολίτες του πλανήτη είναι αυτή που τους σερβίρουν τα μαζικά μέσα επιρροής. Ένας γραφικός, ένας κωμικός που είναι Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών και όπου να ναι, πέφτει.

Είναι οξύμωρο αλλά ο πιο αδικημένος άνθρωπος στη Γη, είναι ο δισεκατομμυριούχος Donald Trump. Παντού τον βρίζουν. Παντού τον λοιδορούν. Παντού μιλούν εναντίον του. Αυτός τι έχει να αντιπαρατάξει; Το twitter ! Μόνο αυτό του έμεινε.

Μου έλεγαν το προηγούμενο καλοκαίρι Έλληνες της Αμερικής που ήρθαν στη χώρα μας για διακοπές, σοβαροί άνθρωποι, με καριέρες και περιουσίες στο μεγάλο μήλο, ότι 5 οικογένειες ελέγχουν πάνω από 5.000 ΜΜΕ  και μέρα νύχτα χτυπούν τον Τράμπ.

Το bullying που έχει υποστεί αυτός ο άνθρωπος δεν έχει προηγούμενο ! Μια πορνοστάρ έγινε παγκοσμίως διάσημη διαλέγοντας σε τηλεοπτική εκπομπή ένα από τα  μανιτάρια που της έδειξαν που θα προσέγγιζε το μέγεθος του μορίου του Τραμπ και φυσικά διάλεξε το μικρότερο. Αυτό είναι διασυρμός ! Τι καθόμαστε και λέμε για ανθρώπινα δικαιώματα και κουραφέξαλα;; Μπορεί ο όχλος να ηδονίζεται και να πιστεύει ότι ο πανίσχυρος πρόεδρος γίνεται περίγελως αλλά τέτοια ανελέητα χτυπήματα δεν είχε δεχθεί ποτέ κανείς άλλος Πρόεδρος των ΗΠΑ. Ως άνθρωπος στενοχωρήθηκα. Και ποια είναι αυτή η πόρνη που κάνει ρόμπα παγκοσμίως έναν άνθρωπο επειδή πριν από αρκετά χρόνια πήγε μαζί της;;

Έναντι της Χίλαρι τον υποστήριζα αλλά τώρα πια έγινα οπαδός του! Δηλαδή αν εγώ κάνω σχέση με μια τύπισσα, δικαιούται αυτή σε περίπτωση που γίνω διάσημος να γυρνάει τα κανάλια και να λέει πόσο μεγάλο τον έχω;;

Τέτοια χυδαιότητα και μάλιστα στην Αμερική, δεν την περίμενα με τίποτα !

Ένα ολόκληρο μιντιακό σύστημα, με διάφορους ηθοποιούς, αθλητές, celebrities τάσσονται εναντίον του και με άσχημες εκφράσεις, στοιχείο που τον έκανε συμπαθή στον κόσμο – και σε εμένα – και τον ψήφισε.

Υποτίθεται πως του βγάζουν συνέχεια σκάνδαλα με τους Ρώσους, με τους χάκερς, με πορνοστάρ και θέλω να δω αν τις εκλογές για το Κονγκρέσο  θα τις πάρει περίπατο ή η συνεχής πολεμική θα πιάσει τόπο. Πιθανολογώ, μια και πίστευα πως θα κερδίσει τη Χίλαρι – που συνέβη – έτσι θα γίνει και τώρα.

Σίγουρα δεν είναι ο συμβατικός πολιτικός, ο «καθωσπρέπει» αλλά δεν υποκρίθηκε ποτέ κάτι τέτοιο. Αυτό που ξέρω είναι πως και η Αμερικανική Οικονομία πάει τρένο, και με τον Κιμ Γιονγκ Ουν τα κατάφερε μια χαρά και εμείς οι Έλληνες έχουμε κάθε λόγο να τον ευχαριστούμε.

Αφενός γιατί έβαλε το χεράκι του στην αποφυλάκιση των δύο παιδιών μας αφετέρου κόβει τον αέρα του Ερντογάν.

Δεν ξέρω πόσο θα αντέξει. Δεν έχει βαθιά ερείσματα στην πολιτική για αυτό και συνεχώς αλλάζει συνεργάτες. Αυτό όμως που θέλω να δω είναι την αντίδραση της αμερικανικής κοινωνίας…

Ο κόσμος μας αλλάζει. Οι δημοσιογράφοι προτιμούν την εύκολη ταμπέλα του ακροδεξιού. Οι καλλιτέχνες πουλάνε τον αντιρατσισμό. Η σιωπηρή πλειοψηφία είναι βουβή αλλά στις ψηφοφορίες σε όλο το δυτικό κόσμο δίνει σαφή μηνύματα. Καθημερινά στα κανάλια, στα sites, στα ΜΜΕ, προσπαθούν να πείσουν τον κοσμάκη πως δεν υπάρχει κανένας λόγος ανησυχίας.

Η εικόνα του καθημερινού βίου είναι διαφορετική. Οι εργολάβοι ψευτανθρωπισμού που πουλάνε το open mind δεν μπορούν να μας δώσουν το παράδειγμα με τη ζωή τους. Ως γνωστόν από την πολυτέλεια και τη χλιδή που διάγουν, όλα τους φαίνονται παράξενα και στη διάθεση του λαού πάντα θα υπάρχει το παντεσπάνι….

ΝΕΑ ΑΡΧΗ

Τον Οκτώβριο του 2015 βρέθηκα σε ένα αξιοπρεπές web radio με στούντιο, τον M-Word Radio και έκανα εκπομπές μέχρι και τον Οκτώβριο του 2018.

Πριν από λίγες ημέρες αποχώρησα καθώς βρήκα καινούρια ραδιοφωνική στέγη στα FM ! Επέστρεψα στη μεγάλη μπάντα, στους μεγάκυκλους που λένε και οι παλαιοί, από το 2008 που πρωτοασχολήθηκα σχεδόν από τύχη με το ραδιόφωνο που από μια επιφυλακτική αρχική ενασχόληση εξελίχθηκε σε μεγάλη αγάπη.

Πήγα, εκπαιδεύτηκα καθώς όλα είναι καινούρια για εμένα, έκανα την πρώτη μου εκπομπή την προηγούμενη Τετάρτη, πήγαν όλα καλά και ευτυχώς δεν διαλύθηκε το στούντιο οπότε μπορώ με δόξα και τιμή να το ανακοινώσω !

Τούδε εφεξής, κάθε Τετάρτη τα μεσάνυχτα μπορείς να με ακούς στον ΑΡΤ FM 90,6

Οπότε και στο αυτοκίνητο να είσαι, δεν θα χάνεις τις εκπομπές μου !

Διαδικτυακά οι εκτός Αθηνών στο http://www.artfm906.gr/

ΣΠΑΝΟΥΛΗΣ Η ΔΙΑΜΑΝΤΙΔΗΣ;;;;

Elementray Dear Watson!

ΔΙΑΜΑΝΤΟΥΛΗΣ !

Καγχάζω με την αθάνατη ελληνική δημοσιογραφική πένα που δεν θέλει να χάσει τους πράσινους ή τους κόκκινους πελάτες και καταφεύγει στο ασφαλές κλισέ. «Παίζουν σε διαφορετική θέση». Το δεύτερο σύνηθες κλισέ – που εδώ δεν κολλάει αλλιώς θα χρησιμοποιείτο χωρίς δισταγμό – είναι το «άλλη εποχή άλλες συνθήκες». Επειδή εσύ που με διαβάζεις τακτικά ξέρεις ότι παίρνω θέση, θα σου πω αυτό που πιστεύω.

Φυσικά και χωρίς δεύτερη συζήτηση, Βασίλης Σπανούλης. Για τρεις απλούς λόγους.

Α) Ο Σπανούλης τολμά. Τόλμησε και πήγε στο ΝΒΑ έστω και αν βιάστηκε να φύγει. Τόλμησε και άφησε την ασφάλεια του Παναθηναϊκού και πήγε στον Ολυμπιακό. Με ότι αυτό συνεπάγεται από το τι θα άκουγε στο γήπεδο, μέχρι πόσους θα έκανε χαρούμενους αν αποτύγχανε και σκέψου τι έκανε: Ανέλαβε το project να οδηγήσει τον Ολυμπιακό στην κορυφή της Ευρώπης παίρνοντας από το χεράκι κάτι παιδάκια. Και το έκανε! Ο Διαμαντίδης τι τόλμησε; Τίποτα απολύτως.

Β) Γιατί έχει πετύχει περισσότερα μπαζερ μπιτερ στην καριέρα του και έχει καθαρίσει περισσότερους κρίσιμους αγώνες υπέρ της ομάδας του. Τόσο απλά.

Γ) Γιατί όσο και αν με τον 3D είδαμε διαφορετικά το μπάσκετ – που ισχύει – και μάθαμε να εκτιμούμε την τακτική, την άμυνα, θαυμάσαμε τις τάπες του γκαρντ, την συνολική αμυντική λειτουργία, πρωτοείδαμε τον …..λίμπερο του μπάσκετ και τη σιγουριά του προπονητή υπολογιστή μέσα στο γήπεδο, ας μην ξεχνάμε την πεμπτουσία του αθλήματος:  Είναι το σκορ. Οι πόντοι. Τα καλάθια. Ο Σπανούλης ήταν είναι και θα είναι σκόρερ. Ο καλύτερος που βγάλαμε μετά τον Γκάλη. Βγάλαμε και άλλους ίσως και καλύτερους όπως τον Γιώργο Διαμαντόπουλο η ακόμα και τον Άγγελο Κορωνιό αλλά με τη διάρκεια και στο επίπεδο που έπαιξε ο Σπανούλης, κανένας άλλος. Σου θυμίζω ότι στη μεγαλύτερη νίκη στην ιστορία του ελληνικού αθλητισμού που ήταν φυσικά εναντίον των ΗΠΑ στη Σαϊτάμα, θυμάσαι ποιος ήταν ο πρώτος μας σκόρερ; Ο Σπανούλης με 22 πόντους..

Μέγας ο ένας και μέγας και ο άλλος αλλά ο Σπανούλης είναι μακράν ο κορυφαίος.

Στη σύγκριση Διαμαντίδη – Παπαλουκά, εκεί θα πάρω τον Μήτσο αφενός λόγω μεγαλύτερης διάρκειας. Αφετέρου ο ένας έφτασε πολύ ψηλά χάρη στη δουλειά που έκανε στην ατομική προπόνηση. Ο άλλος έπαιξε μόνο με το ταλέντο του και δεν δούλεψε καθόλου. Όπως τον γνωρίσαμε στον Πανιώνιο, έτσι τελείωσε και την καριέρα του. Η αλήθεια πάντως είναι πως ο Παπαλουκάς στα καλύτερα του ήθελε 5 Διαμαντίδηδες στην καθησιά του αλλά εκείνο το ρημάδι το σουτ δεν ήθελε να το φτιάξει…

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΟΝ ΝΙΚΟ ΠΑΠΑΔΟΓΙΑΝΝΗ

Η τελευταία μου εκπομπή στον M-WORD Radio ήταν από τις καλύτερες μου. Αν και μόλις  λίγες ημέρες πριν με πήραν σε σταθμό στα FM – θα ανακοινώσω οσονούπω -  δεν ήθελα να την ακυρώσω μια το είχαμε κανονίσει και ήθελα να αποχαιρετήσω το σταθμό που με φιλοξένησε για 3 συναπτά έτη, όπως πρέπει. Ευχαριστώ πολύ τη Μαρία Χατζηγιάννη για τη συνεργασία που είχαμε.

Ο Νίκος Παπαδογιάννης είναι ένας απολαυστικός τύπος που θέλεις να πίνεις 200 μπύρες μαζί του και να σου λέει υπέροχες μπασκετικές και μη, ιστορίες.

Τα είπαμε όλα :

Για το βιβλίο του «Ο Νίκος λείπει», ανέκδοτες ιστορίες για τον Παύλο Γιαννακόπουλο, για την Εθνική Ανδρών, για την Εθνική Γυναικών, για το αν ο Αντετοκούμπο μας αγαπάει ή μας δουλεύει, για το ποιος είναι καλύτερος, ο Σπανούλης ή ο Διαμαντίδης, για το ελληνικό πρωτάθλημα, τους διαιτητές, για τον Γιώργο Βασιλακόπουλο, για τους καλύτερους ξένους που πέρασαν από την Ελλάδα και μύρια όσα. Γελάσαμε, προβληματιστήκαμε και πλακωθήκαμε.

Από τις καλύτερες συνεντεύξεις μου.

Απολαύστε τον :

Η ΑΚΡΟΔΕΞΙΑ ΤΗΣ ΑΚΡΟΔΕΞΙΑΣ

Είναι ο Σύριζα. Είναι οι ΑΝΕΛ. Μαζί και οι δυο συνέθεσαν τη μακροβιότερη μνημονιακή κυβέρνηση και τα έκαναν μαντάρα. Κορόιδεψαν τον κοσμάκη, έδωσαν ψεύτικες υποσχέσεις, γλείφουν εκεί που έφτυναν, την επανάσταση την έστειλαν για μπύρες και εκμεταλλεύθηκαν τα συναισθήματα της οργής και του θυμού των πολιτών. Ακόμα και οι πιο φανατικοί ψηφοφόροι, το μόνο αντεπιχείρημα τους είναι «Σάμπως οι άλλοι θα τα έκαναν καλύτερα;». Δεν έχουν για τίποτα να καυχηθούν παρά μόνο θα μετράμε τις ζημιές που θα αφήσουν στην πατρίδα μας.

Όταν δεν έχεις να προβάλλεις έργο, όταν δεν έχεις να διηγηθείς ένα δικό σου επίτευγμα, όταν δεν έχεις καταφέρει τίποτα, τι είναι το πιο εύκολο; Να συκοφαντήσεις, να λασπολογήσεις και να προσπαθήσεις να δημιουργήσεις κρίση στον αντίπαλο. Σκέψου δε, ότι οι δύο φιέστες που έστησαν οι Συριζανελ, τη μια στο Ζάππειο με τη γραβάτα του Αλέξη και την άλλη στην Ιθάκη με το μεγαλειώδες πλήθος των 20 ατόμων, ξεχάστηκαν σαν να μην έγιναν ποτέ.

Η συριζανελική καραμέλα είναι πως το κόμμα της ΝΔ καθοδηγείται από τους ακροδεξιούς που έχει μαζέψει και ενώ θέλει να δηλώνει δια του αρχηγού της κεντροδεξιό, επί της ουσίας κουμάντο κάνουν οι ακροδεξιοί κύριοι, Αντώνης Σαμαράς, Άδωνις Γεωργιάδης και Βορίδης.

Αυτό λένε συνέχεια στα μαζικά μέσα επιρροής, η συζήτηση άγεται και φέρεται σε κουκουνάρια, τα πραγματικά προβλήματα δεν τίθενται στον δημόσιο διάλογο, διαφημίσεις, τέλος εκπομπής, καληνύχτα σας.

Αν κάποιος δημοσιογράφος είναι φίλα προσκείμενος στην κυβέρνηση, πετάει κάτι για την ακροδεξιά ΝΔ του Γεωργιάδη και του Σαμαρά, περνάει η ώρα, ο αντιπολιτευόμενος καλεσμένος του πάνελ είτε αιφνιδιάζεται, είτε προσπαθεί να εξηγήσει ότι στο διάστημα υπάρχουν πλανήτες και άστρα και όχι μακαρονάδες.

Η συζήτηση αυτή πρέπει να τελειώνει άμεσα. Και είναι πολύ απλό. Και πρέπει να λέγεται σε κάθε εκπομπή ώστε να μην αλλάζει ο δημόσιος διάλογος όταν στριμώχνεται ο Συριζα του πάνελ ή όταν ο δημοσιογράφος θέλει να δώσει διαπιστευτήρια στο Μαξίμου.

Η ακροδεξιά είναι ελληνικό φαινόμενο ή ευρωπαϊκό;

Προφανώς ευρωπαϊκό.

Έχει κοινά χαρακτηριστικά;

Ναι και είναι δύο. Ο αντιερωπαϊσμός και ο αντικοινοβουλευτισμός.

Οι κύριοι Σαμαράς, Γεωργιάδης και Βορίδης είναι αντιευρωπαϊστές;

Προφανώς όχι.

Οι κύριοι Σαμαράς, Γεωργιάδης και Βορίδης είναι αντικοινοβουλευτικοί;

Προφανώς όχι.

Άρα τι συζητάμε;;;

Ακροδεξιά στη ΝΔ δεν υπάρχει. Ως μεγάλο κόμμα μπορεί κάποιοι να δίνουν μεγαλύτερη έμφαση στο οικονομικό μοντέλο και άλλοι στο κοινωνικό αλλά το «ανήκωμεν εις την Δύσιν» τηρείται απαρέγκλιτα και διαχρονικά. Στο όνομα αυτής της θεμελιώδους αρχής, ο Βαγγέλης Μεϊμαράκης ως αρχηγός της ΝΔ, υπερψήφισε αυτό που έφερε στο κοινοβούλιο η περήφανη διαπραγμάτευση του Αλέξη το καλοκαίρι του 2015 και για να λέμε τη black truth, με προσωπικό κόστος.

Ενοχλεί ο πατριωτισμός. Αυτός των ΑΝΕΛ απεδείχθη ανίσχυρος καθώς ξεπεράστηκε με τα προνόμια της εξουσίας. Αυτός της ΝΔ ενοχλεί. Ενοχλεί αν κάποιος υποστηρίζει τον θεσμό της οικογένειας και την παραδοσιακής συγκρότησης της κοινωνίας και δεν ανήκει στην φαύλη και σαχλεπίσαχλη αριστερίζουσα εθνομηδενιστική θολοκολτούρα του τίποτα.

Ενοχλεί αν κάποιος πιστεύει ότι ήρωες ήταν ο Λεωνίδας, ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος και ο Κολοκοτρώνης και δεν υποστηρίζει ότι ήρωες είναι ο Ζακ, ο Κουφοντίνας και το Τζέισον – Αντιγόνη.  

Ενοχλεί αν κάποιος πιστεύει στο νόμο και στην τάξη και δεν θεωρεί διάφορες περίεργες ΜΚΟ, τους αντιεξουσιαστές και τους Ρουβίκωνες ως ρομαντικούς ακτιβιστές που επιτίθενται βίαια στον τρόπο ζωής μας αλλά παράλληλα θέλουν να κρατήσουν και για πάρτη τους τα προνόμια που τους παρέχει αυτός ο τρόπος.

Αυτό που σίγουρα είναι προφανές πως όποιον στοχοποιεί ονομαστικά ο Σύριζα κάτι καλό κάνει…

ΤΟ ΣΚΟΠΙΑΝΟ ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ

Πίστευα πως μετά το καλοκαίρι  του 2015, ότι χειρότερο είχα δει σε διαπραγμάτευση το είδα. 3 χρόνια αργότερα υπήρξε και ακόμα χειρότερο.

Οι κυβερνήσεις της Ελλάδας και των Σκοπίων έγιναν παγκοσμίως ρεζίλι γιατί έκαναν μια συμφωνία που και οι Έλληνες και οι Σκοπιανοί δεν τη γουστάρουν !

Εδώ είμαστε βαλκάνια αδερφέ. Και στο δικό μας δημοψήφισμα το 2015 και στο δικό τους τώρα, όταν οι λαοί βλέπουν τους ξένους να παρελαύνουν ένας ένας και να τους λένε τι να ψηφίσουν, κάνουν τα ανάποδα.

Και τι κατάλαβε ο Τσίπρας με τον μέγα επιλυτή διαφορών Κοτζιά; Έκανε μια συμφωνία που από τη Λαμία και πάνω, του υπόσχεται πανωλεθρία. Μέχρι και οι Σκοπιανοί ρεζίλι έκαναν τους δικούς μας καθώς ακόμα και αυτή την επωφελή για αυτούς συμφωνία, την αποδοκίμασαν.

Ένα σαφές μήνυμα του σκοπιανού δημοψηφίσματος είναι πως οι γείτονες σαφώς και έχουν βαθύ αλυτρωτισμό. Αλλιώς θα πανηγύριζαν ήδη και θα έτρεχαν στις κάλπες μήπως αλλάξουμε γνώμη. Όταν τους δίνεις γλώσσα και εθνικότητα και τους έχεις στο «Βόρεια Μακεδονία» που αύριο το βόρεια μπορεί να ξεχαστεί και δεν τους αρέσει, πάει να πει πως η απειλή υφίσταται και δεν είναι στη φαντασία των εγχώριων συνομωσιολόγων.

Το τι θα γίνει στη συνέχεια, προβλέπω να είναι ότι και στην Ελλάδα το 2015. Θα πουν ότι εντάξει, δεν είναι ακριβώς τόσοι οι ψηφοφόροι μια και 400.000 είναι απλές εγγραφές, θα πουν ότι έλα μωρέ τώρα, και το 15% που λείπει, όχι να ψήφιζε μαζικά, πάλι ναι έβγαινε και αν μερικοί βουλευτές έχουν  αντιρρήσεις, θα πάρουν και ένα δωράκι και στην υγειά μας.

Η απάντηση στον Σκοπιανό Συνταγματολόγο, Πάνο Καμμένο που παραθέτει και τους  νόμους ως ο Ραδάμανθυς των Σκοπιών, είναι πως την ιστορία κύριε Πάνο μας τη γράφουν οι παρόντες. Και στη Δημοκρατία αποφασίζουν οι παρόντες. Δεν νομίζω πως οι άμεσα ενδιαφερόμενοι Γερμανοί και Αμερικάνοι θα αποθαρρυνθούν ιδιαίτερα.

Έτσι λοιπόν η κυβέρνηση μας, η επαναστατική, η αριστερή, η ριζοσπαστική, υπάκουσε πειθήνια μπας και πάρει παράταση χρόνου, έκανε μια συμφωνία, επιζήμια, που δεν τη θέλουν οι λαοί και έγινε ρεζίλι.

Κρίμα τα πανηγύρια και τα γλέντια.

Η προπαγάνδα ήδη ξεκίνησε. Οι Αμερικανοί χαιρέτησαν το 92% και σε λίγο θα ξεχάσουμε την αποχή.

Η Πόλις Εάλω…

NEXT TOP MODEL

Με τα ριαλιτι έχω μια ειδική σχέση. Συνήθως τα βλέπω – και όχι όλα – την πρώτη σεζόν για να ξέρω τι συμβαίνει γύρω μου και μετά δεν τους δίνω σημασία.

Στο Survivor, την πρώτη χρονιά το είδα. Τη δεύτερη, κάτι ελάχιστα. Το My style rocks το χάζευα. Φέτος είδα κάτι λίγα, φτωχότερο του περσινού και δεν ξαναδοκίμασα. Είναι πολύ δύσκολο η δεύτερη χρονιά να είναι εξίσου επιτυχημένη. Οι κριτικές επιτροπές, οι παίκτες, οι προσωπικότητες, είναι δύσκολο να είναι το ίδιο. Νομίζω πως αυτός είναι ο λόγος που το The Voice σπάει τα κοντέρ.  Τα παλιά παλιά next top model δεν τα είχα δει. Αφού μετά από τόσα χρόνια επανήλθε το project, είδα δύο επεισόδια αλλά μια και αυξήθηκαν οι εξωσχολικές μου δραστηριότητες, δεν θα ξαναδώ κάτι άλλο. Αυτά που ήθελα τα είδα και μου άρεσαν.

Τα σόσιαλ μίντια, δεν είναι απλά κοινωνικά δίκτυα. Σημασία έχει η επίδραση που έχουν στους ανθρώπους. Η χάλαση των γυναικών ξεκίνησε από το facebook αλλά με το Instagram θεωρώ πως επιδεινώθηκε δραματικά.

Κάθε εμφανίσιμο κορίτσι έχει ένα προφίλ που είναι πιστό αντίγραφο ενός άλλου και αν τα βάλεις όλα σε μια σειρά, είναι ακριβώς τα ίδια.

Πανομοιότυπα όμορφα προβατάκια.

Καταβάλλουν αγωνιώδεις προσπάθειες να μοιάσουν στην τάδε ή στη δείνα σταρ και το μόνο που καταφέρνουν είναι να τους ακολουθούν μια στρατιά λιγουριών και να διατυπώνουν μόνο παράπονα. Γιατί οι άνδρες με βλέπουν μόνο ως σέξι γκόμενα και τίποτα παραπάνω,  γιατί μου στέλνουν μόνο σεξιστικά μηνύματα και πότε θα γίνω σταρ. Μερικές θέλοντας να διασκεδάσουν μια ατέρμονη μανιοκατάθλιψη, αυτόαποκαλούνται Instagram models και το μόνο που καταφέρνουν είναι να πάρουν ένα ρούχο και ένα καλλυντικό δωρεάν για να το προβάλλουν στο προφίλ τους.

Βλέπω προφίλ που στις 10 φωτογραφίες, οι 11 είναι σέλφιζ. Μα καλά παιδάκι μου, το μόνο ωραίο σημείο του πλανήτη είσαι εσύ; Ίδιες πόζες, ίδια φίλτρα, ίδιες γωνίες, ίδιο φόντο, ίδια μαγιό και η έπαρση από τα λιγουροσχόλια να φουσκώνει. Μερικές είναι πιο τολμηρές. Μπικίνι με τις ρόγες να ξεχωρίζουν. Πόζες που θα ζήλευαν και τα κορίτσια του Σειρηνάκη. Πιτσιρίκες με όνειρα για μια θέση στον ήλιο. Παντρεμένες κυρίες που νοιώθουν τεράστια μοναξιά και θέλουν ελεγχόμενη εξ’αποστάσεως επιβεβαίωση. 20άρες που θέλουν να τις ανακαλύψει κάποιος μάνατζερ. 30άρες που θέλουν να αποδείξουν – στον εαυτό τους – ότι δεν έχουν να ζηλέψουν τίποτα από τις νεότερες. 40άρες που θέλουν να αποδείξουν ότι δεν ξόφλησαν ακόμα και 50άρες που δεν τις νοιάζει. Πιστεύουν ότι επειδή οι σελφιζ τους μαζεύουν 1000 λαηξ,   ξαφνικά έγιναν Καρντάσιανς. Σαν να ποστάρω εγώ ένα βιντεάκι που να βάζω ένα τρίποντο και από τα λαηξ να πιστέψω ότι έγινα ο Τζόρνταν !

Είναι απολύτως λογικό όλες αυτές με το που άκουσαν για το συγκεκριμένο σόου να σπεύσουν να δηλώσουν συμμετοχή.

Επειδή τη λέξη μοντέλο με την επίδραση των social media τη μπερδέψαμε με την πραγματική έννοια του όρου, τους ήρθε ο ουρανός σφοντύλι ! Δεν θέλω να είμαι αυστηρός με την κριτική επιτροπή. Καταλαβαίνω πως μιλάμε για τηλεοπτικό προϊόν. Οπότε ως συνήθως συμβαίνει, κάποιος θα κάνει τον κακό. Κάποιος θα μιλήσει υπεροπτικά. Αν ήταν μια επιτροπή Βρετανών και Γάλλων διπλωματών, δεν θα την έβλεπε κανένας.

Μου κάνει εντύπωση η αλαζονεία της Ηλιάνας Παπαγεωργίου όταν   είναι παγκοσμίως άγνωστη και όπως λένε στο τουίτερ όλοι την ξέρουν ως γκόμενα του Αργυρού. Ο Μπρατής είναι μονίμως ξενερωμένος και προσπαθεί να μη βαριέται. Ο Σκουλός είναι ο bad ass της επιτροπής. Μερικά σχόλια τύπου Λέγκολας είναι ιδιαίτερα προσβλητικά και μάλιστα όταν τα λέει κάποιος με το μαύρισμα λαθρομετανάστη. Αλλά είπαμε. This is TV ! Άγνωστοι και οι δύο ανωτέρω στο ευρύ κοινό, κραυγάζουν με τον τρόπο τους υποτιμώντας τις κοπέλες για να φανούν. Τουλάχιστον ο Χριστόπουλος πέρυσι στο my style rocks, έκανε πλάκα και ομολογουμένως ήταν απολαυστικός. Καλύτερη όλων η Καγιά. Ίσως επειδή είναι η πιο έμπειρη τηλεοπτικά, έχει απόλυτη αίσθηση του μέτρου. Που κάνει πλάκα, που μιλάει σοβαρά, πότε είναι αυστηρή, πότε είναι στοργική και τονίζει με μαεστρία ποια είναι για να κρατάει έμμεσα αλλά ξεκάθαρα τα σκήπτρα της επιτροπής. Μπράβο της, την παραδέχομαι. Το μόνο μοντέλο της γενιάς της που που παραμένει στην πρώτη γραμμή της δημοσιότητας και μάλιστα με δύο πολύ επιτυχημένες εκπομπές. Όλες οι άλλες που θαυμάζαμε στα περιοδικά του Κωστόπουλου, εξαφανίστηκαν από τον χάρτη και μόνο η Καγιά κάνει δεύτερη καριέρα.

Είτε λοιπόν αρέσει, είτε δεν αρέσει, η επιτροπή αυτή αποτελείται από γνώστες του χώρου. Από ειδικούς. Χαίρομαι γιατί ξεσκαρτάρουν τις πλαστικούρες και τις κοπέλες που νομίζουν, τις wanna be, αλλά δεν είναι. Άλλο ωραία κοπέλα για να την κυκλοφορήσεις και άλλο μοντέλο που θα κάνει πασαρέλα. Χάρηκα επίσης γιατί δίνουν μια ευκαιρία και σε κορίτσια που έχουν περιττά κιλά ή δεν είναι 1.75.

Τολμώ να πω ότι στο next top model γίνεται μια μικρή επανάσταση. Να σπάσει αυτό που νομίζουμε πως είναι, αυτό που προβάλλουν αναφανδόν τα κορίτσια στο Instagram με την πραγματικότητα και την αλήθεια. Μετά οι κριτές θα πρέπει να απολογούνται σε άλλες εκπομπές γιατί έκοψαν την τάδε και την δείνα επειδή η πλέμπα δεν καταλαβαίνει τη διαφορά ή μια επίδοξη στάρλετ έχει γνωστό έναν δημοσιογράφο και θέλει να πιέσει με τον τρόπο της.  

Όπως έγραψα ανωτέρω μετά από  τα πρώτα δύο επεισόδια δεν είδα κάτι άλλο και δεν θα δω κάτι άλλο. Τηλεοπτικό προιόν είναι. Δεν ξέρω αν υπό το βάρος της τηλεθέασης και του ριάλιτι, βάλουν νερό στο κρασί τους και χαλαρώσουν τα κριτήρια τους.

Θέλω να πιστεύω πως το φετινό next top model είναι μια πολύ καλή ευκαιρία για εκπαίδευση του κοινού.

 Μπερδευτήκαμε και τα μπερδέψαμε…