Κυριακή 10 Ιανουαρίου 2010

3 ΣΟΚ


Είναι κάτι μέρες στην καθημερινότητα σου που τρως τη μια σφαλιάρα πίσω από την άλλη. Τις προάλλες,  το πρωι συνάντησα στον δρόμο έναν παλιό συνάδελφο από μια προηγούμενη εταιρεία που δούλευα. Μια χαρά παλικάρι ηταν, τεχνικός διευθυντής, με το γέλιο του και τη ζωτικότητα του. 10 χρόνια αργότερα συνάντησα έναν πεθαμένο που ζει κατά λάθος.

Από τότε τα έτσουζε αλλά φαίνεται πως του ξέφυγε. Το πρόσωπο του πρησμένο λες και τον είχαν τσιμπήσει 10 σμήνη μελισσών. Πήγε να ανάψει τσιγάρο και τα κατάφερε με την τρίτη από το τρέμουλο.
Με τι ασχολείσαι τώρα; Τον ρώτησα απορημένος…
Από δω και από κει. Μπλοκάκι ύποπτε….
Ο άνθρωπος που είχε 10 νοματαίους από κάτω…

Το μεσημέρι επέστρεψα από το γραφείο. Η μάνα μου έλειπε για ψώνια. Άλλαξα, έκανα καφέ και μπήκα στον παγκόσμιο ιστο να ενημερωθώ. Ξαφνικά, άκουσα το κλειδί της εξώπορτας να γυρνάει και μια άγνωστη γυναικεία φωνή:
Είναι κανείς εδώ. Ανήσυχος και φοβισμένος, πήγα στην πόρτα και είδα μια άγνωστη κυρία να κρατάει την πατερίτσα της μάνας μου κομμένη στα δυο λες και την πέρασε αλυσοπρίονο. Πίσω της ερχόταν αγκομαχώντας η μάνα μου..
Πριν προλάβω να αρθώσω φωνήεν, μου εξηγεί η καλή κυρία:
Επεσε η μητέρα σας στο δρόμο και την έφερα με το αυτοκίνητό μου.

Καταλαβαίνεις τι σοκ έπαθα. Πέρασε μπροστά στα μάτια μου ενας εφιάλτης με τη μάνα μου κατάκοιτη και εγω να διαλύομαι ψυχικά, σωματικά και οικονομικά.
Ευτυχώς ο καλός θεός με λυπήθηκε και η μάνα μου όχι μόνο δεν έσπασε τίποτα αλλά δεν έβγαλε σταγόνα αίματος. Βρέθηκε και εκείνη η καλή κυρία και την έφερε στο σπίτι. Η ανθρωπιά δεν χάθηκε…

Το βράδι σε μια επαγγελματική συνάντηση, ο πελάτης από το πουθενά και χωρίς να έχουμε τόσο φιλική σχέση, σκασμένος άρχισε να μου λεει για τα οικογενειακά του προβλήματα. Γάμος λόγω εγκυμοσύνης της συντρόφου, αταίριαστοι άνθρωποι, κέρατο εκ μέρους της, πεθερικά στη μέση, «σήκω φύγε από το σπίτι» με απειλές από το σοϊ…
Βέβαια δεν ξέρω ολο το στόρι αλλά εκεινο το φουκαριάρικο το παιδάκι, τι φταίει;
Μου ανοίχθηκε ο πελάτης σε πολύ προσωπικά θέματα και με κολάκευσε αλλά με στενοχώρησε ταυτόχρονα.

Μου ηρθαν μαζεμένες οι στενοχώριες.
Σε μια μέρα….



4 Λογομαχιες:

Δέσποινα είπε...

that's life Ύποπτε...Υπομονή!

Ανώνυμος είπε...

Είναι κάποιες μέρες που μας θυμίζουν την ευτέλεια της ύπαρξης μας.
Μα είναι κι άλλες που μας δείχνουν την αξία της και τις χαρές της.
Πάλι καλά που η μητέρα σου έμεινε σώα.
Καταλαβαίνω τα απανωτά σοκ, πίστεψέ με!
Πολλά φιλιά :)

ο δείμος του πολίτη είπε...

Μερικές μέρες φάινονται μαύρες όσο τίποτε άλλο. Ευτυχώς όλα σου πάνε καλά.

An-Lu είπε...

Μη χειρότερα...η ζωή αλλάζει, ο θάνατος όχι.

Δημοσίευση σχολίου

Γράψε ότι θέλεις με ευπρέπεια