ΕΘΝΙΚΗ ΕΛΛΑΔΟΣ ΓΕΙΑ ΣΟΥ

Όταν ο διαιτητης σφυριξε τη ληξη του χθεσινου τελικου μπορει να μου εμεινε η πικρη γευση της ηττας αλλα και η ανακουφιση ότι στο μεριδιο που της αναλογουσε, η Εθνικη μας εκανε ότι μπορουσε.
Εγινε ένα τραγικα αστειο λαθος ( παιδια είναι ) δεχθηκαμε το γκολ και μετα η Εθνικη γιγαντωσε. Προσπαθησε, παλεψε, πιεσε, εκανε ευκαιριες, δημιουργησε ποδοσφαιρο, πιστεψε αλλα δεν εφτανε. 


Γιατι δεν εφτανε;
Όλα και τιποτα.
Η ατυχια.
2 εξαιρετικες αποκρουσεις του Ισπανου τερματοφυλακα.
Καθαρο μυαλο.
Ανικανοτητα.
Γκολ δεν μπηκε. 


Κριμα μεν αλλα μπραβο στην Εθνικη Ελλαδος που κατεβαλλε μεγαλη προσπαθεια.
Μπραβο γιατι η επιτυχια της δεν οφειλεται στην παγια τακτικη αιωνων για το ελληνικο ποδοσφαιρο, την αμυνα, την αναμονη και την αντεπιθεση.
Η παρουσα εθνικη Ελλαδος εκανε τη φωτεινη εξαιρεση. 


Πετυχε γιατι επαιξε ποδοσφαιρο πρωτοβουλιας. Δεν φοβηθηκε ουτε προηγμενες χωρες, ουτε προηγμενες σχολες, ουτε βαρυτητα φανελας, αλλα μπηκε, επαιξε και εφτασε ψηλα με το σπαθι της, με την αξια της και με τη μαγκια της. 


Ειμαι υπερ της αποψης πως σημασια δεν εχει η συμμετοχη αλλα η διακριση. Το ανωτερω συνθημα περι συμμετοχης πετυχε σε καιρους που οι διοργανωτες εψαχναν συμμετεχοντες. Αν η συμμετοχη ηταν κατι το σπουδαιο, μεταλλια θα επαιρναν ολοι. Μεταλλια όμως παιρνουν οι νικητες.


Για την Εθνικη κανω μια εξαιρεση και τη θεωρω εξισου πετυχημενη. Γιατι ειδα την προσπαθεια, ειδα την αξια, ειδα την ποιοτητα αλλα στη ζωη περαν της ατομικης ευθυνης παιζει μεγαλο ρολο και η συγκυρια. Συγκυρια, που δεν την ειχαμε με το μερος μας. Μπραβο στην ομαδα μας, μπραβο στον παντα συμπαθη Νικο Νιοπλια και ευχομαι οσα παιδια ειδαμε να ξεχωριζουν, να μην ενταφιαστουν στις κακοφωτισμενες γειτονιες του ελληνικου πρωταθληματος. 


Όταν μιλαμε για πιτσιρικαδες, υπαρχει μια μονιμη επωδος όταν δεν παιζει καλα ο παικτης ότι «μικρος είναι, θα μαθει». Μπορει να αποκομισει εμπειριες, μπορει να βελτιωθει αλλα τη μπαλα ή την ξερεις ή δεν την ξερεις. Για αυτό αλλωστε υπαρχουν μερικοι που ξεχωριζουν από τωρα. 


ΑΤΟΜΙΚΑ:
Στρατηλατης: Δεν κανει. Ασταθης, φοβιτσιαρης, το γκολ που εφαγε πρεπει να του μεινει ως μεγαλο μαθημα καριερας.

Παπασταθοπουλος: Αρχοντας. Θα τολμησω να πω ότι φερνει στον Μανωλα ως προς την παρουσια του στο γηπεδο και ευχομαι να παρει χρονο συμμετοχης στην ΑΕΚ και να μην ενταφιαστει πισω από τους Λατινους. Είναι ικανος να καθαρισει φασεις, να βγαλει την ομαδα μπροστα, δεν φοβαται, είναι καθαρος παικτης και από τον Δελλα θα μαθει πολλα.

Μπουκουβαλας: Ατεχνος. Κατι σαν τον Λουκα Βυντρα και τον Τασο Παντο. Μαχητης, σκυλι μαυρο αλλα από μπαλα δεν ξερει. Χρησιμος αλλα τιποτα το εξαιρετικο.

Μονιακης: Λιγο καλυτερος απο τον Μπουκουβαλα και λογω Μαουρερ είναι περισσοτερο καταρτισμενος στον τομεα της τακτικης. Ατομικη τεχνικη δεν νομιζω ότι διαθετει σε σπουδαιο βαθμο.

Παπαδοπουλος: Αν αυτό το παιδι δεν παιζει βασικος στον Ηρακλη θα προκειται για ειδεχθες εγκλημα. Καιρο ειχα να δω στο ελληνικο ποδοσφαιρο αμυντικο χαφ με τοσο καλη μακρινη μπαλια. Στον τελικο ηταν ο καλυτερος μας παικτης και η παραδοση του να βγαζουμε καλους παικτες σε αυτή τη θεση συνεχιζεται.

Νινης: Τον Σωτηρη τον ξερουμε, τον εχουμε δει και είναι η μεγαλη μας ελπιδα για τον διαδοχο του Γιαννακοπουλου στα δεξια. Εξαιρετικος, του ευχομαι καλη ξεκουραση και λογω ηθους κάθε επιτυχια στην καριερα του. Καποια στιγμη θα πρεπει ως πολιτεια να στειλουμε και μια ανθοδεσμη με ένα ευχαριστω στον Μουνιοθ.

Μητρογλου. Παικτης επιπεδου Λυμπεροπουλου αλλα φοβαμαι μηπως στο λιμανι βγαλει αραχνες προκειμενου να παιξει ο κανω κοντρολ με τις 4 Φελιξ Μπορχα και ο κοπαναω τους αμυντικους Μιχαλης Κωνσταντινου. Δεν φοβαται να τα βαλει με 2 και 3 αμυντικους, βλεπει γηπεδο, είναι σκορερ, πολύ καλος με τη μπαλα κατω και χωνεται στις φασεις.

Παπαζογλου: Απορω γιατι αυτος ο κλωνος του Σταυρου Λαμπριακου παιζει ποδοσφαιρο. Ατεχνος, ασχετος, αμπαλος, μπορει να κανει κατι άλλο στη ζωη του πιθανως να γινει άλλος ενας Μαρτακης, άλλος ενας Φραγκολιας αλλα για να παιζει ποδοσφαιρο πρεπει να πληρωνει και όχι να τον πληρωνουν.

Πλιατσικας: Οι ΑΕΚτζηδες καμαρωνουν μεν αλλα δεν κανει. Τρεχει χωρις λογο, κανει πολλα λαθη, δεν εχει καθαρο μυαλο και το προσον του είναι ότι απειλει ( συνηθως χωρις αποτελεσμα αλλα τολμα ) το αντιπαλο τερμα με μακρινα σουτ. Κατι σαν τον Ταραλιδη στο πιο γρηγορο. Μια συγκριση με τον Παπαδοπουλο και με πιανουν τα κλαμματα.

Σιακας: Μπαλαδορος, το ξερει το σπορ αλλα πρεπει να μαθει να παιζει με τη μια και πιο απλα. Ακριβως τα ιδια και ο Σιοβας.

Δημουτσος: και αυτος το ξερει το αθλημα, εχει νευρο, βαζει τα ποδια του στη φωτια και είναι θεμα δικο του και της ομαδας του να γινει καλος παικτης. Το πρωτογενες υλικο παντως το εχει.

Κουτσιανικουλης: Και αυτος είναι μπαλαδορος και πολλα υποσχομενος. Ελπιζω ο Δωνης να τον βοηθησει και να τον εξελιξει.

Αποστολοπουλος – Ιωαννιδης - Λαμπροπουλος: Αθορυβοι εργατες, με ταλεντο, που βοηθησαν πολυπλευρα την ομαδα. Εχουν τα προσοντα να κανουν καλη καριερα. Ισως να μη γινουν αστερες αλλα μπορουν να γινουν σοβαροι παικτες.

Αν στη χωρα μας αντιμετωπισουμε αυτά τα παιδια ως το παρον και όχι ως το μελλον του ποδοσφαιρου μας τοτε μονο κερδος θα εχουμε. Αλλιως ας τους στειλουμε στο εξωτερικο να παιξουν και να μας βοηθησουν στις εθνικες ομαδες. 

Η πραγματικη επιτυχια δεν είναι μονο η δευτερη θεση σε αυτή τη διοργανωση αλλα θα φανει σε 3-4 χρονια…