Λιγο η στερηση ποδοσφαιρου, λιγο η αγαπη στην Εθνικη λιγο η απραξια στο ορεινο χωριο που βρισκομουν, αποφασισα να δω το φιλικο με την Αγγλια.
Από τα δελτια ειδησεων μια μερα αργοτερα, καταλαβα πως θα ακολουθησε πολεμος με την φοβερη και τρομερη ανανεωση, με τον κολλημενο Ρεχαγκελ, με το βαρυ και ασηκωτο και λοιπα χαρωπα που συνηθως λεγονται στη χωρα μας μετα από μια ηττα και δει, συντριπτικη.
Καταρχην το αποτελεσμα ηταν μαγικη εικονα. Δεν ειμασταν για 4 και δεν ηταν τοσο καταρρακτωδης η Αγγλια. Το πρωτο γκολ ηταν λαθος του Νικοπολιδη. Το εχει η μοιρα του φαινεται στα εναρκτηρια ματς να κανει μια πατατα, παραδοση που δημιουργησε περυσι με την Αλβανια.
Το δευτερο και το τριτο ηταν με ολιγη από μπιλιαρδο και στο τεταρτο ειχαμε παραδωσει πνευμα για αυτό και ο Κραουτς ανενοχλητος αναμεσα σε 4 αμυντικους εκανε μια κεγαλια που πολύ αμφιβαλλω αν μπορει να την ξανακανει, εγραψε το τελικο σκορ. 4 φασεις, 4 γκολ η Αγγλια και η σεμνη τελετη ελαβε τελος μακαβριον.
Η αληθεια είναι πως μερικοι παικτες δεν εχουν πια θεση στη βασικη ομαδα μας. Τακης Φυσσας, Αγγελος Χαριστεας, Λουκας Βυντρα και – λυπαμαι που το γραφω – Θοδωρης Ζαγορακης δεν εχουν κατι άλλο να προσφερουν. Ο Φυσσας πια εχει γινει επικινδυνος, ο Χαριστεας είναι εντελως ακινδυνος ( για να μην πω ότι μου θυμιζει περιπτωση Κων/νιδη ) ο Βυντρα δεν θα επρεπε καν να είναι ποδοσφαιριστης και ο Ζαγορακης επιβεβαιωνει τη ρηση του Αγγελου Αναστασιαδη «δεν μπορει το παλικαρι».
Ενός κακου μυρια επονται και στο συγκεκριμενο παιχνιδι ετυχαν μαζι:
- Ο Γιαννακοπουλος να κανει το χειροτερο του παιχνιδι
- Ο Καραγκουνης να δημιουργει με την ιδια επιτυχια που ειχε μαρκαρει ο Χρηστος Βασιλοπουλος τον Ρομαριο
- Ο Σαμαρας να μην παρει πασα ουτε για δειγμα
- Ο Κατσουρανης να μοιαζει με μαγο αφου εξαφανιστηκε
- Το κεντρικο αμυντικο διδυμο να μοιαζει τοσο δεμενο οσο και το ζευγος Τολης - Τζουλια.
Στο δευτερο ημιχρονο τα μαζεψαμε τα πραγματα και η ευκολη αποψη είναι ότι ελα μωρε οι Αγγλοι το παρατησαν. Με μια δευτερη ματια ειδαμε:
- Τον Μπασινα να κανει μεγαλο ματς μοιραζοντας παιχνιδι, απελευθερωσε τον Καραγκουνη, και καλυψε χωρους αποτελεσματικα. Ότι δηλαδη δεν εκανε ο Ζαγορακης.
- Τον Αμανατιδη να μην καταλαβαινει απο Ναους Ποδοσφαιρου και με θρασσος να δημιουργει προβληματα
- Τον Σαλπι να είναι ταχυς και δραστηριος
- Τον Λαγο να είναι πιο κινητικος και πιο ουσιαστικος από τον γελαστο Τακη
Με αποτελεσμα η μεγαλη διαφορα της εθνικης του α με το β ημιχρονο ηταν να ειμαστε πιο γρηγοροι με τη μπαλα στα ποδια, να απλωνουμε το παιχνιδι, να πλησιαζουμε ορθοδοξα την αντιπαλη περιοχη αλλα χρειαζοταν και λιγη τυχη για να σκοραρουμε που δεν την ειχαμε.
Το πρωτον και το πενιχρον του ελληνικου ποδοσφαιρου το ξερουμε.
Ξερουμε επισης πως δεν εχουμε τον Ρονι και τον Σεβτσενκο στον παγκο και δεν τους δινονται ευκαιριες.
Επειδη όμως επι του παροντος σημασια εχει περισσοτερο η αξιοπρεπεια παρα η επιτυχια που δεν θα επαναληφθει ουτε στον μεθεπομενο αιωνα, με ψυχραιμια σιγα σιγα να αραιωνουμε.
Λαγος – Σαλπι – Μπασινας – διατηρηση Σαμαρα, είναι κινησεις που επιβαλλεται να γινουν για αρχη και βλεπουμε. Θα ελεγα και για τον Αμανατιδη αλλα ο Στελιος δεν βγαινει. Είναι όμως μια σημαντικη εναλλακτικη λυση. Περιμενω να κανει και ένα κλικ και ο Παπαδοπουλος που το χρωσταει στον εαυτο του.
Κατά τα αλλα ενταξει, χασαμε, αυτά εχει η ζωη, να το περασουμε στο ντουκου καθως όλα τα λεφτα είναι τα ματς του ομιλου.
0 Λογομαχιες:
Δημοσίευση σχολίου
Γράψε ότι θέλεις με ευπρέπεια