Ø Ο
Άγιος Αββάς Αντώνιος, ενώ εκάθετο κάποτε εις την έρημον, ήλθεν εις αμέλειας και
πολλήν σκότισιν λογισμών και έλεγεν εις τον Θεόν: Κύριε, θέλω να σωθώ και δεν με αφήνουν οι λογισμοί. Τι να κάμω εις την
στενοχώριαν μου; Πώς να σωθώ;;;
Και σηκωθείς ολίγον προς
τα έξω, βλέπει κάποιον ο Αντώνιος ωσάν τον εαυτό του, ο οποίος εκάθετο και
εργάζετο. Κατόπιν εσηκώνετο από το έργον και προσήυχετο και πάλιν εκάθετο και
έπλεκε το σχοινί.
Ύστερα πάλιν εσηκώνετο εις
προσευχήν. Ήτο δε Άγγελος Κυρίου ο οποίος εστάλη δια τη διόρθωσιν και ασφάλειαν
του Αντωνίου και ήκουσε τον Άγγελον να λέγη:
Έτσι κάμνε και σώζεσαι. Ο
δε ήκουσε τούτο, έλαβε πολλήν χαράν και θάρρος. Και έτσι έκαμνε και εσώζετο.
Ø Ηρώτησεν
ο Αββάς Παμβώ τον Αββάν Αντώνιον: Τι να κάμω; Του λέγει ο γέρων : Μη έχεις
πεποίθησιν εις τη δικαιοσύνη σου, μήτε να μετανοιώσης δια πράγμα όπου πέρασε
και γίνε εγκρατής εις την γλώσσαν και την κοιλίαν
Ø Ήτο
δε κάποιος εις την έρημον, ο οποίος εκυνηγούσεν άγρια ζωα, και είδε τον Αββάν
Αντώνιον να χαριεντίζεται με τους αδελφούς και εσκανδαλίσθη. Θέλων δε ο γέρων
να πληροφορήση την καρδίαν του, ότι χρειάζεται ενίοτε να συγκαταβαίνωμεν με
τους αδελφούς, του λέγει: Βάλε βέλος εις το τόξο σου και τέντωσε το. Και έκαμεν
έτσι. Του λέγει: Τέντωσε ακόμη. Και ετέντωσε. Και πάλι λέγει: Τέντωσε. Του
λέγει ο κυνηγός: Εάν τεντώσω υπέρ το
μέτρον, σπάζει το τόξον. Λέγει προς αυτόν ο γέρων: Έτσι και εις το έργο του
Θεού. Εάν τεντώσωμεν κατά των αδελφών περισσότερον από το μέτρον, ταχέως
θραύονται. Χρειάζεται λοιπόν κάποτε να συγκαταβαίνωμεν εις τους αδελφούς. Ως
ήκουσεν αυτά ο κυνηγός εκατανύχθη και πολλά ωφεληθείς από τον γέροντα, έφυγε.
Και οι αδελφοί στηριχθέντες ανεχώρησαν εις τους τόπους των.
0 Λογομαχιες:
Δημοσίευση σχολίου
Γράψε ότι θέλεις με ευπρέπεια