ΠΛΑΝΗΤΗΣ ΜΠΑΣΚΕΤ: ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ – ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ ΚΑΙ ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑ.

 

Τελευταία παρακολούθησα αρκετούς αγώνες στο μπάσκετ και θέλω να κάνω μερικά συγκεντρωτικά σχόλια.

 

Παναθηναϊκός

 

Μεγάλο σοκ ο τραυματισμός ο Λεσόρ αλλά σε βάθος χρόνου, πιστεύω πως ο ΠΑΟ θα βγει ωφελημένος.  Όχι, δεν τρελάθηκα, ούτε παίρνω ψυχοφάρμακα. Εξηγώ: Τα πράγματα τώρα με την άφιξη του Γκάμπριελ θα γίνουν πιο ξεκάθαρα. Τα σουτ θα τα παίρνουν κυρίως οι περιφερειακοί. Οι παίκτες της ρακέτας τα σπόρια ( ασίστ ), και επωμίζονται την άμυνα και τα ριμπάουντ. Όλοι οι περιφερειακοί παίκτες του Παναθηναϊκού έχουν την ικανότητα να δημιουργούν τη φάση για το σουτ. Αν η αντίπαλη άμυνα ανοίξει, θα περάσουν μέσα στη ρακέτα μερικές πάσες για τον Γιουρτσεβέν κυρίως και για τα τελειώματα στους υπόλοιπους. Αν η αντίπαλη άμυνα δώσει το σουτ, τότε ο Ναν με την παρέα του θα βομβαρδίζει απέξω. Οι πράσινοι  ψηλοί, ούτε ένας για δείγμα, δεν έχουν τη δυνατότητα να παίξουν με πλάτη. Αλλά με αυτούς τους γκαρντ που έχει ο ΠΑΟ ( και περιμένει τον Γκριγκόνις ) το παιχνίδι απλουστεύεται. Απλώς θα πάρουν όλα τα σουτ οι περιφερειακοί. Δεν θα έχει το βάρος «κάτσε να δώσουμε τη μπάλα και στον Μάτιας». Το παιχνίδι του ΠΑΟ θα κερδίσει σε ταχύτητα και σε σκορ. Θα χάσει σε απειλή και φθορά των αντίπαλων ψηλών. Όλα τα ανωτέρω με τη συνθήκη ότι θα μείνει υγιής ο Ναν. Αν κουτσαθεί και αυτός, αντίο ζωή. Τον Σλούκα δεν τον φοβάμαι. Ο Κώστας είναι και έμπειρος και έξυπνος. Τον Απρίλιο θα είναι έτοιμος, όπως πρέπει, εκεί που πρέπει. Τώρα είναι στη συντήρηση. Ο Γκράντ τρακάρει με τον Μπράουν και δεν αποδίδει κανείς από τους δύο. Ο ΠΑΟ θα πάρει περισσότερα όταν δεν παίζουν μαζί. Ο Καλαϊτζάκης με την εξυπνάδα του να παλεύει στην άμυνα και με τη δουλειά του, να έχει βελτιωθεί επιθετικά, το παιδί βρήκε ένα ρόλο. Αν δεν πάρουν τα μυαλά του αέρα και δεν καταντήσει άλλος ένας Μάντζουκας, ή Μποχωρίδης, ή Λούντζης, θα μείνει για χρόνια στον Παναθηναϊκό. Ο Μωραϊτης δεν κάνει για 1 και στον ΠΑΟ δεν τον θέλουν για 2. Αν του αρέσει να είναι θεατής χωρίς εισιτήριο, να έχει ένα συμβόλαιο στην αγκαλιά των πρασίνων, τι με νοιάζει εμένα, καλά να περνάει. Αν θέλει όμως να παίξει, ας πάει σε μια ΑΕΚ ή σε έναν Προμηθέα να παίξει στη θέση που του αρέσει και να γίνει αν μπορεί, ο Έλληνας Μάικ Τζέημς. Ο Αταμάν μας είπε το καλοκαίρι ότι φέτος θα αναδείξει τον Σαμοντούροβ και από ότι βλέπω πάει να γίνει Μπαλτσερόφσκι μέχρι να σηκωθεί να φύγει μπας και παίξει κάπου το παιδί.

 

Ευφυϊα.

Αυτή η άγνωστη. 

 

Παπαπέτρου. Θα είχε κάνει άλλη καριέρα αν είχε το μυαλό να ανέβει στο 4. Με λίγη δουλειά σε ένα αξιοπρεπές χουκ, θα ήταν εξαιρετική λύση για οποιαδήποτε ομάδα. Τώρα απλώς, όταν επιστρέψει ο Γκριγκόνις, θα δίνει μπλουζάκια στους συμπαίκτες του μην κρυώσουν  και θα χειροκροτάει τον κόσμο στο τέλος των αγώνων.

 

Μήτογλου. Τα ίδια. Να ανέβει στο 5. Θα αλλάξει η καριέρα του. Το μόνο που χρειάζεται είναι να αποκτήσει ένα χουκ. Και αφού του αρέσουν τα τρίποντα, όταν θα είναι ελεύθερος, ας κάνει ότι και ο Μπρουκ Λόπεζ στο Μιλγουόκι, δεν θα τα χαλάσουμε εκεί.

 

Θα προσλάμβανα λοιπόν τον Ιαν Βουγιούκα να μάθει κινήσεις στους ανωτέρω δύο κάτω από το καλάθι και έτσι θα έκαναν επέκταση καριέρας, επέκταση χρόνου συμμετοχής στους αγώνες, αμοιβών και χαράς του παιχνιδιού.

 

Ειδική μνεία στον Κώστα Αντετοκούνμπο. Όποιος μου πει ότι οι Αντετοκούνμποι δεν είναι Έλληνες, το επιχείρημα μου είναι ακλόνητο. Φυσικά και είναι Έλληνες από ένα στοιχείο. Δούλεψε ένας για να τρώνε οι άλλοι. Τι να κάνει και εκείνος ο Αταμάν, τον έβαλε στο τελευταίο πεντάλεπτο του αγώνα με τον ΠΑΟΚ που είχε κριθεί. Τι τύπος είναι αυτός; Σε 5 λεπτά πρόλαβε να κάνει λάθος πάσες, να κράξει άδικα τον διαιτητή, να φάει δίκαια τεχνική ποινή, να πετάξει μια βολή, να χάσει από κάτω μόνος του δύο καλάθια, να κάνει ένα τρίποντο και παραλίγο να έγραφε ερ μπολ, απίθανα άχρηστος ! Ούτε να δουλέψει θέλει, ούτε τον νοιάζει το μπάσκετ, ούτε αγαπά το παιχνίδι, και κάνει συμβολαιάρες μόνο λόγω του επιθέτου του. Είμαι σίγουρος πως μόλις πατήσει τα 31 θα εγκαταλείψει τον χώρο και δεν θα τον ξανακούσουμε ποτέ. Λεφτά έχει. Αν τα φάει, θα του δώσει ο Γιάννης και το πολύ πολύ να τον βάλει σε κάποια από τις οικογενειακές επιχειρήσεις να περνάει την ώρα του. Είχε χρυσή ευκαιρία με τον τραυματισμό του Λεσόρ να φανεί κάπως και αυτός, έστω σε τίμια οκτάλεπτα αλλά δεν μπορείς να τον εμπιστευτείς για τίποτα. Οι δημοσιογράφοι τον έχουν λόγω επιθέτου στο απυρόβλητο και ο Κώστας κάνει ζωάρα και μπράβο του. Αν μπορούσα θα του έκανα μόνο μια ερώτηση: Στις προπονήσεις πηγαίνει;;;

 

Ολυμπιακός

 

Η πιο ενδιαφέρουσα ομάδα στη φετινή Ευρωλίγκα.

Ο Ολυμπιακός έχει το πιο πλήρες ρόστερ της ιστορίας του. Ταρακουνήθηκε λίγο με την αποχώρηση του Πετρούσεφ που δεν άντεχε το σύστημα Μπαρτζώκα και την ανεξήγητη ανημποριά του Ράιτ αλλά με αυτόν που έφερε, την άμυνα που χρειάζεται, θα την πάρει. Παραμένει επίφοβος κάτω από τη ρακέτα καθώς είναι η μόνη ομάδα που παίζει με ευπαθείς δεινόσαυρους στο 5 αλλά σε όλες τις άλλες θέσεις είναι υπερπλήρης.

 

Ο Ολυμπιακός επίσης διαθέτει τον καλύτερο Έλληνα προπονητή όλων των εποχών. Κούπα δεν βλέπω να παίρνει. Όχι γιατί δεν την αξίζει ή γιατί δεν μπορεί. Αλλά είναι τέτοια η πίεση που βιώνει βλακωδώς αυτή η ομάδα που στα πολύ κρίσιμα θα κλατάρει. Η μόνη της ελπίδα είναι ο Φουρνιέ γιατί ο άνθρωπος δεν μας ξέρει, μας γουστάρει και διασκεδάζει την παρουσία του στη χώρα μας σαν τον πιτσιρικά που τον πας στη Ντισνεϊλαντ. Έχω βαρεθεί να διαβάζω δημοσιεύματα άσχετων με το αντικείμενο αρθρογραφούντων που λένε «κέρδισε αλλά δεν έπαιξε καλά». «Μπορεί να νίκησε αλλά δεν βλεπόταν». Σε συνδυασμό με τον μέσο γαύρο που είναι ποδοσφαιρικός οπαδός, όλο αυτό ποτίζει με τρομακτική πίεση την ομάδα και δεν τις δίνω καμία ελπίδα για διάκριση. Όπου και αν φτάσει, κούπα δεν σηκώνει. Η μόνη ελπίδα είναι να αποτύχει φέτος, να μείνει απείραχτη για του χρόνου, να μην ασχολούνται μαζί της οι γύρω γύρω εγχώριοι τοξικοί και έτσι μόνο θα διακριθεί. Βάζει 90-95-100 πόντους σε κάθε παιχνίδι και αντί κάθε αγώνας να είναι μια γιορτή του μπάσκετ, ακολουθεί η μόνιμη τοξική κλάψα, για την άμυνα, γιατί αυτός παίζει 7 λεπτά και όχι 9, τι κρίμα για τον Πίτερς, ναι αλλά και ο Μακίσικ πρέπει να παίζει περισσότερο, αλλά και ο Παπακολάου γιατί είναι αρχηγός και τι τον θέλαμε τον Βιλντόζα και το έθαψε ο βλάκας το παιδί, τον Ντόρσι. Όμως και τον Λαρι θέλουμε γιατί από μπάσκετ δεν, αλλά κάνει μανούρες και στέλνει φιλάκια στην εξέδρα. Θρυλάρα ρε! Και εκείνον τον Έλληνα Τεξανό τι τον θέλουμε; Όταν παίζει καλά, να, ο Διαμαντίδης μας. Όταν το παιδί σκασμένο από τα 3 συνεχόμενα χρόνια που παίζει ασταμάτητα, έχει μια κάμψη, κράξιμο.

 

Λες και οι άλλες ομάδες δεν έχουν καλούς παίκτες. Λες και οι άλλοι δεν επενδύουν, δεν προπονούνται, δεν μοχθούν, δεν παίζουν καλό μπάσκετ. Λες και η ευρωλίγκα δεν είναι ένα φανταστικό πρωτάθλημα που όλοι μπορούν να χάσουν και όλοι – πλην Αλμπα- μπορούν να κερδίσουν. Τι να πει και η φετινή Ρεάλ; Να αυτοκτονήσει; Η Μπαρτσελόνα; Να ρίξει λουκέτο; Αμ εκείνη η Αρμάνι που κάθε χρόνο ξοδεύει με τη σέσουλα και μάταια; Οι Τούρκοι; Που να ξαναμπούν και οι Ρώσοι…

 

Ο Ολυμπιακός μπορεί να πάρει και πρωτάθλημα και Ευρωλίγκα, αν τον αφήσουν  ήσυχο. Αλλιώς θα γράψει άλλη μια what if σελίδα στην ιστορία του.

 

Τέλος να πω κάτι για το ελληνικό πρωτάθλημα που το υποτιμάμε. Από τη μια δικαίως γιατί το έχει η ΕΡΤ που διαθέτει το πιο άχρηστο αθλητικό τμήμα του πλανήτη, από την άλλη γιατί δεν ξέρουμε το άθλημα.

 

Αν εξαιρέσεις τους κοκκινοπράσινους που για τα εγχώρια δεδομένα είναι στη στρατόσφαιρα, γίνεται ένα καταπληκτικό πρωτάθλημα με τρία καλά και ένα κακό.

 

Στις θέσεις 3-12 όλοι μπορούν να χάσουν και να κερδίσουν! Κάθε αγώνας είναι αμφίρροπος και ώρα να έχεις να χαζεύεις !

 

Λόγω του ότι κάθε ομάδα διαθέτει 6-7 Αμερικανούς, τα παιχνίδια έχουν σκορ, ρυθμό και θέαμα. Σκεπτόμενο μπάσκετ στο ελληνικό πρωτάθλημα δεν υπάρχει πια. Οι Αμερικάνοι θέλουν να γεμίζουν τη στατιστική τους γιατί αυτό είναι το διαβατήριο για τον επόμενο εργοδότη και το καλύτερο συμβόλαιο. Όποιον αγώνα και να παρακολουθήσεις, θα έχει τουλάχιστον 25 θεαματικές φάσεις !

 

Όμως δεν παράγουμε Έλληνες παίκτες. Όλοι έχουν κρεμαστεί στον Αβδάλα που έχει την τύχη να παίζει στο Περιστέρι που ξεθωριάζει η αύρα του Σπανούλη και είναι σε πτώση. Το παιδί έχει τη δυνατότητα να αναδειχθεί και την αξιοποιεί στο έπακρο. Μακάρι να φύγει έξω γιατί αν επιστρέψει στον ΠΑΟ, θα ενταφιαστεί. Δευτερευόντως η προσοχή πάει στον Καραγιαννίδη του Προμηθέα. Αθλητικός, γερό παιδί, ριμπάουντερ, άμυνα, αλλά μπάσκετ, δεν. Κάτσε ρε αδερφέ, φτιάξε τις βολές, ένα σουτάκι από τα 3 μέτρα, ένα χουκ, κάτι. Όχι μόνο στο κατά μέτωπο σε ανοιχτό γήπεδο! Δεν μπορείς να γίνεις Γιόκιτς, δεν πειράζει. Αλλά δεν είναι μόνο το γυμναστήριο! Λίγο μπάσκετ!

 

Άξιος αναφοράς ο Γιάννης Καστρίτης. Προσπαθεί ο άνθρωπος να παρουσιάσει μια ομάδα της προκοπής με σφεντόνες. Με τον Άρη έχω μια ευαισθησία. Είναι η ομάδα που μας έμαθε μπάσκετ. Η βάση της Εθνικής του 87. Ο κόσμος του Άρη, και γεμίζει το γήπεδο και ξέρει μπάσκετ. Αυτοί και οι Παναθηναϊκοί. Οι γάβροι είναι του ποδοσφαίρου. ΑΕΚτζήδες και ΠΑΟΚτζήδες ελάχιστοι. Και ως πλήθος και ως γνώση του αθλήματος.

Μη μου πει κανείς από τους δικούς μου ότι «εμείς του 68» και τίποτα Παναθηναϊκοί για την καλή ομάδα της δεκαετίας του 80. Αν μέναμε με αυτούς, το μπάσκετ θα είχε τη δημοτικότητα του βόλεϊ και του πόλο. Ο ΑΡΗΣ μας έμαθε μπάσκετ.

 

Ο Καστρίτης που λες, με πενιχρά μέσα προσπαθεί. Δεν γίνεται κάθε χρονιά να βρίσκει λαυράκια. Φέτος είχε και τις ατυχίες των τραυματισμών. Έκανε κάποιες κινήσεις και επειδή ακούω γκρίνιες από τον Βορρά, ξεχνούν τον βασικό κανόνα του αθλήματος.

 

Άθλημα που έχει πλεϊ όφ, ότι και να γίνεται στην κανονική περίοδο είναι για να περνά η ώρα. Το πλεονέκτημα έδρας σε ομάδες που παίζουν χρόνια αντίπαλες, έρχεται σε δεύτερη μοίρα.

 

Μην τον ξεγράφετε τον Άρη και αξίζει μια καλύτερη ομάδα στον Γιάννη Καστρίτη.

 

Κατά τα άλλα, ο Προμηθέας έχει γίνει ένα σοβαρό σωματείο που ανεξάρτητα ποιος κάθεται στον πάγκο, ότι αλλάζει όλη την ομάδα ετησίως, έχει τον μηχανισμό και θα είναι πάντα στις 5 πρώτες θέσεις της βαθμολογίας.

 

Περιμένω τον Άρη. Ο ΠΑΟΚ είναι εξωπραγματικά φορμαρισμένος και πιστεύω πως θα ξεφουσκώσει. Παρομοίως και η συμπαθέστατη Καρδίτσα που δεν βούλιαξε μετά την αποχώρηση Μπουρούση. Μάλλον ωφελήθηκε. Η ΑΕΚ πήρε καλούς παίκτες, έχει καλή ομάδα αλλά αστόχησε στους ψηλούς. Τελείως μέτριοι. Υποτίθεται ψάχνει και αν βρει έναν σοβαρό παίκτη στο 5, η τρίτη θέση δεν θα της ξεφύγει.

 

Το Περιστέρι είναι οργανωμένο σωματείο αλλά φέτος κρατάει ακόμα η σφραγίδα του Κιλ Μπιλ. Του χρόνου πάει για φούντο.

 

Το Λαύριο πάντα βρίσκει ένα τρόπο να παραμένει στην κατηγορία αν και σε κάθε έναρξη φαίνεται ότι είναι το φαβορί για την κάθοδο. Στο Λαύριο είναι οι καλλιτέχνες της επιβίωσης. Ο Πανιώνιος πήρε τις νίκες που χρειαζόταν. Ο Λυκογιάννης αν δεν τον πιάσουν οι αυτοκαταστροφικές του τάσεις, είναι καλός προπονητής. Ο Κολοσσός με το Μαρούσι θα το πουλήσουν πολύ ακριβά το τομάρι τους.

 

Όλα τα ανωτέρω μπορεί να ανατραπούν γιατί όπως έχασε η ΑΕΚ από την Καρδίτσα μπορούν να συμβούν τα πάντα!

 

Κλείνοντας αυτό το σημείωμα, τα πράγματα στην Ελλάδα είναι απλά:

 

Αν είσαι οπαδός, το ελληνικό πρωτάθλημα, σε κάνει δυστυχισμένο.

 

Αν είσαι φίλαθλος και έχεις μια σχετική έστω, μπασκετική παιδεία, είναι εξόχως απολαυστικό !