ΕΘΝΙΚΗ ΕΛΛΑΔΟΣ ΓΕΙΑ ΣΟΥ – ΑΤΟΥΤΑΛΕΡ ΚΑΙ ΑΝΤΙΟ

 

Απολαμβάνω ότι χωρίς να έχω οποιαδήποτε επαγγελματική εμπλοκή, μπορώ να λέω ελεύθερα τη γνώμη μου. Χωρίς  συμβάσεις, υποχρεώσεις και δημόσιες σχέσεις.

 

Το γεγονός ότι φτάσαμε στην 8αδα των Ολυμπιακών Αγώνων οφείλεται σε έναν άνθρωπο. Το όνομα του είναι Γιάννης Αντετοκούνμπο. Χάρη του χρωστάμε και να το θυμόμαστε.

 

Αν με αμφισβητείς, σκέψου πως έπαιξε η Εθνική μας όταν δεν ήταν αυτός στο παρκέ. Από το προολυμπιακό της Αθήνας. Του έκατσε μια φορά του Παπαγιάννη και είχε 5/8 τρίποντα. Τον ξέρουμε και το ξέρουμε ότι ήταν μια έκλαμψη. Όλους τους παίκτες μας τους γνωρίζουμε.

 

Όλοι θέλαμε το κάτι παραπάνω. Αλλά για στάσου.

Κοίτα πόσους αφήσαμε πίσω μας.

 

Κροάτες και Σλοβένοι δεν πήγαν καν. Παραδοσιακές δυνάμεις και μεγάλες ομάδες όπως η Ισπανία και η Λιθουανία από κάτω μας.

 

Το παλέψαμε όπως μπορούσαμε αλλά οι άλλοι ήταν καλύτεροι. Είχαν περισσότερες λύσεις, ήταν καλύτεροι παίκτες στο επιθετικό κομμάτι, μας κέρδισαν δίκαια. Να είναι καλά και οι Σέρβοι που κέρδισαν με 11 πόντους το Νότιο Σουδάν.

 

Η Εθνική μας Ομάδα είναι μια ομάδα έμπειρων παικτών που στις ομάδες τους είναι ρολίστες. Βρήκαμε τον Τολιόπουλο ως ταλέντο στα 28 και τον φορτώσαμε με όλες μας τις προσδοκίες. Μια χαρά τα πήγε το παιδί, δεν έχω παράπονο αλλά δεν είναι και ο Μπογκντάνοβιτς.

 

Μνεία γίνεται για τις απουσίες μας. Πλην Σλούκα που τον πιστεύω πως ήταν τραυματίας, και οι άλλοι απόντες, ρολίστες είναι. Άρα μικρή η διαφορά. Όταν πάντως είχαμε τον Σλούκα, πάλι σφαλιάρες τρώγαμε και με μεγαλύτερες διαφορές.

 

Μετά τα παιχνίδια με τους Ισπανούς και τον Καναδά, έπεσε μπόλικο ανάθεμα στον Γουόκαπ που έσβησε στον αγώνα με τους Αυστραλούς.

 

Η άποψη μου είναι ξεκάθαρη και διαχρονική:

 

Όποιος ξένος θέλει να σηκώσει τη σημαία μας και να παίξει για την Ελλάδα μας, τιμή του και τιμή μας !

 

Αν στη θέση του έχουμε κάποιον γηγενή, ας πάει ο δικός μας. Μήπως όμως είχαμε κάποιον που άξιζε και του έφαγε τη θέση ο συμπαθέστατος πεζοναύτης ;;; 

Παρεμπιπτόντως, μεταξύ Ντόρσι και Γουόκαπ, προσωπικά πάλι τον Τεξανό θα έπαιρνα για δύο λόγους.

 

Αφένος ο Τόμας φαίνεται πολύ πιο πρόθυμος, αφετέρου βοηθάει πολύ περισσότερο και στα μετόπισθεν.

 

Οι αδυναμίες που σου έγραφα σε προηγούμενο πόνημα, βγήκαν όλες. Απλώς κάναμε τρομερή υπέρβαση με την Αυστραλία,, κέρδισαν και οι Σέρβοι, και πήγαμε στους 8. Μέχρι εκεί μπορούμε. Βλέπεις ότι οι άλλοι έχουν ένα κορμό παικτών στο ΝΒΑ με σημαντικό ρόλο και εμείς τον Γιάννη ως παίκτη και τον Θανάση ως θεατή χωρίς εισιτήριο. Αν είχαμε τόσο καλούς παίκτες, θα ήταν και άλλοι. Κοτζάμ Βεζένκοβ γύρισε μετά από ένα χρόνο, δεν είναι εύκολο.

 

Όταν θα θυμηθεί ο Έλληνας παίκτης να κάνει την προπόνηση που έκανε ο Τολιόπουλος, τότε πιθανώς να μπορούμε να ξαναμπούμε στις υπερδυνάμεις.

 

Μέχρι τότε, σκεπτόμενο μπάσκετ, άμυνα με ξαφνικές άμυνες, Άγιος Γιάννης να έρχεται και να παίρνει την ομάδα επ’ ώμου, Kill Bill - εκλάψεις και ….καλά πλασαρίσματα !

 

Υγ1. Ειδική μνεία στον τεράστιο Νικ Καλάθη που στα 35 του με γεμάτες χρονιές, μεγάλη καταπόνηση και πάντα εκεί, πάντα πιστός στρατιώτης, χωρίς φανφάρες και μεγαλοστομίες. Προφανώς αν είχε και σουτ θα ήταν στην άλλη όχθη του Ατλαντικού. Αλλά και πάλι παρά τα χρονάκια του, η αγορά τον εκτιμά και πάντα βρίσκει μεγάλα συμβόλαια και παίζει σε σημαντικές ομάδες όπως η Φενέρ πέρυσι και από του χρόνου η Μονακό.

 

Υγ2. Μην τσιμπάς από τα Ακρόπολις και τις προσδοκίες που σου καλλιεργούν οι δημοσιογράφοι. Άλλο το χαλαρό μπασκετάκι και άλλο οι μεγάλες διοργανώσεις και τα σπουδαία παιχνίδια.