ΦΡΙΚΤΟ ΕΓΚΛΗΜΑ ΣΤΑ ΣΕΠΟΛΙΑ

Η συνοικία των Σεπολίων ήταν άγνωστη στο ευρύ κοινό. Ακόμα και οι ντόπιοι, τη δεκαετία του 80 έλεγαν πως είναι «Κολωνιώτες». Ο Κολωνός μέτραγε στην αλητεία, οπότε ήταν κολακευτική η σύσταση. Λογικό καθώς πρόκειται για μια συνοικία που έχει διάμετρο ένα χιλιόμετρο. Οι οδηγοί ταξί ήξεραν μέχρι την  πλατεία του Αγίου Μελετίου. Μετά ζητούσαν οδηγίες. Οι μπασκετικοί γνώριζαν τον Τρίτωνα. Όχι για να πάνε αλλά ότι υπήρχε εκεί ένα γήπεδο στο οποίο ήταν προπονητής ο αείμνηστος Φαίδωνας Ματθαίου.

Πέρασαν τα χρόνια, ήρθε το μετρό, μαθεύτηκαν και τα Σεπόλια. Το αστεράκι της διασημότητας μπήκε λόγω του Γιάννη Αντετοκούνμπο. Η Πλατεία του Αγίου Μελετίου ( και ο σταθμός του μετρό ) είναι το πιο γνωστό σημείο για τους επισκέπτες. Στο ανοικτό γήπεδο μπάσκετ του Τρίτωνα χτυπά ο σφυγμός αυτής της μικρής συνοικίας. Είναι ότι και ο Λευκός Πύργος για τους Θεσσαλονικείς. Τα πρώτα σουτ, τα πρώτα φιλιά, τα πρώτα τσιγάρα, οι πρώτες βόλτες με τους γονείς, το πρώτο χάζι σε αυτούς που παίζουν μπάσκετ. Ραντεβού με φίλους, με κορίτσια, μαμαδίστικες βόλτες με κουτσομπολιό στην κερκίδα. Η εφηβική μαγκιά. Οι παρέες. Τα μπουγέλα στη βρύση. Ο μπάφος που γύρναγε. Οι ομάδες που έκαναν προπόνηση. Ο κόσμος που μαζευόταν για να στηρίξει την ομάδα στα τοπικά πρωταθλήματα. Οι ατέλειωτες μπασκεταναλύσεις και ποδοσφαιρομάχες μετά τις 11 το βράδυ. Τη δεκαετία του 90, οι Έλληνες σε μεγάλο ποσοστό έφυγαν από τα Σεπόλια και τη θέση τους πήραν οι Αλβανοί οι οποίοι είναι και η κραταιά δύναμη της περιοχής. Όλες οι συνήθειες του Τρίτωνα, τηρήθηκαν ευλαβικά.

Πάντα η πόρτα του γηπέδου θα ήταν ανοιχτή παρά τις κατά καιρούς αλυσίδες και λουκέτα. Πάντα μια λάμπα από τις έξι των προβολέων δεν θα άναβε. Πάντα το ένα καλάθι θα ήταν λίγο πιο στραβό από το άλλο λόγω των καρφωμάτων. Πάντα τα καινούρια παπούτσια που αγόραζε κάποιος, η πρώτη πασαρέλα ήταν στον Τρίτωνα.

Παραμελημένο, αλλά τη δουλειά του την έκανε. Μέχρι που η επιδειξιομανία και η εγκεφαλική αναπηρία που είχαν κάποιοι στο τρισάθλιο κεφάλι τους, σκότωσε το γηπεδάκι.

Όλα ξεκίνησαν από εκείνο το γκράφιτι του Γιάννη που σχεδιάστηκε στο δάπεδο. Ήταν πολύ ωραίο όταν το αποθανάτιζαν τα drones μόνο που έκοψε το μπάσκετ στα παιδιά. Το γήπεδο γλιστρούσε από τη βαφή και στην καλύτερη έφευγες με διάστρεμμα. Λες και οι άλλοι λαοί δεν ξέρουν που δεν κάνουν επιδαπέδια πειράματα.  

Ο Τρίτωνας ερήμωσε και πήγαιναν μόνο οι μαμάδες με τα καρότσια, τα ποδήλατα και το βράδυ, οι ιδιοκτήτες σκυλιών. Ήταν άνετοι πλέον καθώς κανείς δεν θα τους έλεγε να πάνε λίγο πιο μακριά στο πάρκο αφού ουδείς έπαιζε μπάσκετ πια…

Το καλοκαίρι που μας πέρασε, ανέλαβε η NIKE να κάνει μια αναμόρφωση καθώς η φτωχή σε πολλά συνοικία των Σεπολίων θα υποδεχόταν σε φαντασμαγορική εκδήλωση τον Γιάννη Αντετοκούνμπο. Έκλεισαν τους παρακείμενους δρόμους για μια εβδομάδα παρακαλώ για να στήσουν τους προβολείς, να ξαναβάψουν το γήπεδο και να συναρμολογήσουν τις μεταλλικές κατασκευές με το βιντεογουόλ και τα καθίσματα. Χαλάλι η ταλαιπωρία, είπαν οι κάτοικοι. Για τον Γιάννη.

Τελικά η Nike έκανε μια τρύπα στο νερό. Μια εταιρεία μέσα στα 5 μεγαλύτερα brands του πλανήτη άφησε πίσω της μια αηδία. Επειδή ξέρω πως είσαι πονηρός αναγνώστης, όχι δεν τα βάζω με τον Γιάννη. Που να ξέρει το παιδί. Τεράστια ευθύνη φέρει και ο Δήμος Αθηναίων που με την ανοχή του διαλύθηκε ο μοναδικός θύλακας άθλησης και κοινωνικοποίησης των πολιτών σε αυτή τη φτωχογειτονιά.

Τι απέγινε το γήπεδο του Τρίτωνα :

Ø  Ξηλώθηκαν οι προβολείς που μπορούσαν τα παιδιά να παίξουν το βράδυ. Αντικαταστάθηκαν με περιμετρικές λάμπες που δεν κάνουν για μπάσκετ. Είναι υπέροχες λάμπες για να δεις να παρκάρεις ή να δεις τους κάδους των σκουπιδιών αλλά δεν είναι για μπάσκετ!

Ø  Και τα δύο στεφάνια στις μπασκέτες γέρνουν σε βαθμό που οι βολές είναι εύστοχες όπως και αν σουτάρεις και από τη γωνία δεν το βάζεις ακόμα και αν είσαι ο Κλέι Τόμσον.

Ø  Η δεύτερη βαφή αναμείχθηκε με κάτι σαν άμμο για να μη γλιστράει και κατήντησε λάσπη. Αργότερα ξεθώριασε και προφανώς πάλι γλιστράει. Άσε που με το γκράφιτι δεν ξεχωρίζεις καλά καλά τη γραμμή του τριπόντου

Ø  Η παιδική χαρά, η μοναδική της περιοχής ξηλώθηκε, για να γίνει μια καινούρια. Μετά από 6 ολόκληρους μήνες θυμήθηκαν να βάλουν 3 πραγματάκια της κακιάς ώρας χωρίς ένα παγκάκι να κάτσουν οι γονείς, χωρίς ένα κάδο σκουπιδιών. Αχρείοι.

Ο κόσμος απομακρύνθηκε οριστικά και σήμερα το γήπεδο του Τρίτωνα είναι ένα άχρηστο άδειο τετράγωνο πράγμα που φωτίζεται εξωτερικά. Η NIKE, έβαλε τους εργάτες και έβαψαν μερικά πεζοδρόμια γύρω γύρω. Τρομερή παρέμβαση.

Τι πρέπει να γίνει. Αν ήμουν δήμαρχος θα ερχόμουν σε επαφή με τους Μιλγουόκι Μπακς να το αναπλάσουν, να τους δώσω και το κλειδί της πόλης ως φόρο τιμής και να γίνει κάτι πραγματικά ωραίο σε μια πραγματικά υποβαθμισμένη περιοχή.

Αν το Μιλγουόκι – που είμαι σίγουρος πως δεν θα πει όχι στο να βάλει την πινελιά του εκεί που ξεκίνησε ο Γιάννης – αρνηθεί, τότε ας αναγκαστεί να το κάνει η NIKE. Καλά τα χρυσοπουλάει τα παπούτσια του Γιάννη, καλά χάλασε και αυτό που υπήρχε, ας κάνουν και τίποτα σωστό.

Ø  Καινούρια καλάθια οπωσδήποτε. Και καινούριες μπασκέτες! Είναι πανάρχαιες αυτές που έχει.

Ø  Να βαφτεί ως κανονικό γήπεδο όπως γίνεται παγκοσμίως.

Ø  Αν θέλουν να τιμήσουν τον Γιάννη, να βάλουν στην περίφραξη μια πλακέτα, να το μετονομάσουν, να κρεμάσουν μια τεράστια φανέλα του, πάντως όχι αυτό το γκράφιτι που έδιωξε τις ομάδες και τα παιδιά!

Ø  Να βάλουν προβολείς για μπάσκετ!

Ø  Να βαφτεί η κερκίδα. Πράσινο μαύρο, τα χρώματα του Μιλγουόκι που δεν λερώνουν και εύκολα.

Ø  Να μπουν κάδοι σκουπιδιών γιατί  υπάρχει ένας όλος και όλος που με 5 κουτάκια από αναψυκτικό γεμίζει.

Να γίνει κάτι όμορφο ρε αδερφέ!

Να τιμηθεί ο Γιάννης, το γήπεδο που πρωτοέπαιξε, να γίνει κάτι της προκοπής εκεί πέρα.

Αν ο Δήμος πει στη NIKE, ή το φτιάχνεις ή σε ξεφωνίζω, δεν νομίζω πως για 30 χιλιάρικα ( το πολύ )  θα ρισκάρει η εταιρεία τη φήμη της. Άσε που μπορεί να το εκμεταλλευθεί, να βάλει και τα σήματα της, μια αιώνια διαφήμιση. Δεν θα πάει χαμένο.

Λίγη θέληση χρειάζεται, λίγη αγάπη για τα παιδιά και λίγη καλαισθησία.

Τίποτα άλλο.

Ειλικρινά.