Μετά
και από την τέταρτη εκλογική αναμέτρηση τέλειωσε και αυτός ο κύκλος. Επιτέλους.
Οι εθνικές εκλογές 2019 είχαν και καλές και κακές γωνίες.
Ξεκινώ
από τα θετικά :
Η
ΝΔ δεν έταξε ούτε ποτάμια ούτε γεφύρια ούτε τις παπαριές του Τσίπρα. Είπε
συγκεκριμένα πράγματα, μίλησε για Νόμο και Τάξη. Για κατάργηση του
πανεπιστημιακού ασύλου. Καθαρά και ξάστερα. Άρα ήξερε ο κόσμος ακριβώς τι
ψηφίζει.
Έχασε
για τέταρτη συνεχόμενη φορά ο Τσίπρας! Όχι ο Σύριζα, ο Τσίπρας! Αυτός δεν ήταν
ο ανίκητος; 0-4 έγραψε το κοντέρ !
91
βουλευτές του Σύριζα μας αποχαιρέτησαν. Με βιογραφικά κάτω του μετρίου, με
προσωπικότητες τύπου «ψηφίζω τα πάντα για να μείνω βουλευτής». Στη συντριπτική τους
πλειοψήφια δεν θα τους θυμόμαστε καν για την θητεία τους καθώς η όλη τους παρουσία
ήταν μόνο για να περνούν τα νομοσχέδια και τις τροπολογίες από τη Βουλή.
Παρά
τα επιδόματα και τα ρουσφέτια της τελευταίας στιγμής, ο κοσμάκης δεν τσίμπησε
και τους έδωσε το παγωτό στο χέρι.
Έμεινε
έξω από τη Βουλή η Χρυσή Αυγή. Ήταν ντροπή για τη Δημοκρατία να έχουμε τους Ναζί
στο κοινοβούλιο το οποίο λέρωσαν με την παρουσία τους. Ούγκανα που έκαναν
θόρυβο. Ενίοτε και φόνο. Φαντάσου πως ούτε η Λεπέν δεν δέχθηκε να τους συναντήσει.
Στο καλό και δεν χαρήκαμε!
Ο κόσμος
αποφάσισε ότι δεν χρειαζόμαστε άλλες κυβερνήσεις συνεργασίας. Την είδαμε την
προκοπή. Είτε ο ένας να γίνεται φρένο στις μεταρρυθμίσεις, είτε ο άλλος να
συγκυβερνά με μόνη σύμπτωση την αγάπη για την καρέκλα. Μια ισχυρή κυβέρνηση με
αυτοδυναμία, να εφαρμόσει το πρόγραμμα της και να κριθεί.
Οι
μόλις 20.000 παραπάνω ψήφοι που πήρε το ΠΑΣΟΚ σε σχέση με τις ευρωεκλογές, σημαίνει
πως η κίνηση της Γεννηματά να διώξει τον Βενιζέλο, έστειλε μερικούς ακόμα στην
αγκαλιά της ΝΔ και δεν έπεισε πάρα πολλούς για την αριστερή της στροφή. Αν το
ΠΑΣΟΚ δεν κατάφερε μετά από 4,5 χρόνια ΣΥΡΙΖΑ να εισπράξει τη φθορά του,
μοιραία θα διαλυθεί. Αν και εδώ που τα λέμε δεν καταλαβαίνω σε ότι ακριβώς μας χρειάζεται
ένα ΠΑΣΟΚ που θέλει να λέγεται ΚΙΝΑΛ με διάφορετικές τάσεις και απόψεις.
Η νέα
κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη, έχει την ευτυχή συγκυρία να έχει επικρατήσει στους
δήμους και στις περιφέρειες. Οπότε η διοίκηση του κράτους, κάθετα, σε όλους τους
τομείς είναι μπλε. Δεν έχει εμπόδια, δεν έχει κατά τη διάρκεια της θητείας της εκλογές,
ο πρόεδρος της δημοκρατίας θα εκλεγεί από τη βουλή πια, οπότε ότι είναι να
γίνει, θα γίνει απρόσκοπτα.
Τέλος, είναι μια ευκαιρία για τη Ζωή, τον Λαφαζάνη και τον Τζήμερο να καταλάβουν πως
ως κομματίδια δεν έχουν καμία τύχη.
Τα
αρνητικά :
42%
αποχή είναι ντροπή. Ντροπή για όλους μας. Την ιστορία τη γράφουν οι παρόντες. Την
κλάψα της καφετέριας με τον φρέντο ( φραπέ πίναμε παλιά, τώρα είμαστε Ευρώπη ) τύπου όλοι είναι τα ίδια και όλα είναι προκαθορισμένα απ’ έξω, είναι
για ηττοπαθείς ωχαδερφιστές που το μόνο που διαβάζουν είναι αθλητική εφημερίδα.
31,5%
μετά από 4,5 χρόνια ΣΥΡΙΖΑ είναι πάρα πολύ. Δηλαδή τι άλλο θέλατε να σας κάνει;;;;
Πρέπει
να το πάρουμε απόφαση πως το 10% των Ελλήνων ψηφοφόρων αρέσκονται να ψηφίζουν περίεργους,
επιφανειακούς, παραμυθατζήδες και να πειραματίζονται χωρίς λογική. Όπως είχαμε
Χρυσή Αυγή, ΑΝΕΛ, Λεβέντη και Ποτάμι, αποκτήσαμε Βαρουφάκη και Βελόπουλο.
Για
τον Βελόπουλο, είμαι πιο επιεικής γιατί μας απάλλαξε από τη Χρυσή Αυγή. Κατά τα
άλλα, άνθρωπος που βγαίνει στην τηλεόραση και πουλάει επιστολές του Χριστού
πιστεύω πως δεν έχει καμία ηθική αντίσταση και όλα για αυτόν είναι deals. Ίσως μας φανεί χρήσιμος στην αλλαγή της
απλής αναλογικής και σε μερικά άρθρα του Συντάγματος.
Ο
δε Βαρουφάκης, τι να πω. Αφού υπάρχουν 194.000 πολίτες που δεν πήραν χαμπάρι τι πήγαμε
να πάθουμε το καλοκαίρι του 2015 με τους τσαρλατανισμούς του Γιάνη, αντίο ζωή.
Τα
πρόσωπα :
Είχαμε
ένα γερό ξεσκαρτάρισμα η αλήθεια είναι.
Μας
απήλλαξαν με την παρουσία τους διάφορα σούργελα τύπου Αυλωνίτου, Καρακώστα,
Μεγαλοοικονόμου και Μιχελογιαννάκης.
Καιροσκόποι
της πλάκας όπως η Παπακώστα, ο Κουικ, ο Τατσόπουλος, ο Θεοχαρόπουλος, ο
Δανέλλης, η Χρυσοβελώνη πάνε στο σπίτι τους.
Αρκετά απόλαυσαν τα προνόμια της Βουλής.
Ο
Παρασκευόπουλος θα μπορεί τώρα πια να ζήσει με τις τύψεις του για την αθρόα
απελευθέρωση εγκληματιών. Η Καββαδία να χαμηλώσει την αλαζονεία της. Ο
Μπαλαούρας με τον Κυρίτση έχουν πεδίο δόξης λαμπρόν να κάνουν αντάρτικο πόλεων.
Ο Τόσκας μπορεί να ξαναμιλήσει με τις συλλογικότητες και να πάει μια βόλτα
ικόγνιτο στο Μάτι. Ο Μπαλτάς και ο Μάρδας να ξανασκεφτούν τις γκάφες τους. Ο
Πάντζας ποτέ δεν κατάλαβα γιατί ήταν βουλευτής. Η Σβίγγου ήταν τρομερά ξινή.
Τώρα πια τον Πετρόπουλο μπορούν να τον λατρεύουν στο δρόμο για τους φόρους που
έβαλε. Η Ρεπούση να πάει να γράψει το επόμενο ιστορικό βιβλίο που θα αναφέρει
πως το Έπος του 40 ήταν ψεύτικο γιατί απλά οι Ιταλοί ως γνήσιοι Μεσόγειοι, δεν
ήξεραν να πολεμούν στα χιόνια και έφυγαν μόνοι τους αφήνοντας την ελληνική
εκκρεμότητα στους Γερμανούς που από κρύο ξέρουν. Η Βάκη θέλω να δω αν θα
ξαναπάει την Ανάσταση στην εκκλησία με τη λαμπάδα της όντας κατά δική της δήλωση
άθεη. Ο Κωνσταντινέας μπορεί να πάει να σχολιάζει αγώνες της Μαύρης Θύελλας με
τον Γεωργούντζο.
Ο
κόσμος δεν πολυτσίμπησε στις σελεμπριτιές. Ούτε η Μπάρμπα, ούτε η Μουτίδου που
έβριζε την εκκλησία, ούτε ο Τάκης Φύσσας, ούτε ο Δημήτρης Παπανικολάου.
Από
την άλλη πλευρά, ο Γιακουμάτος ήταν επαγγελματίας πολιτικός. Καιρός για αλλαγή.
Ο Πανος Παναγιωτόπουλος ήταν αντιμνημονιακός με ξύλινο λόγο.
Οι
Σταθάκης, Κουρουμπλής και Κοντονής θα ξεχαστούν πολύ γρήγορα.
Στενοχωρήθηκα
για την Εύη Χριστοφιλοπούλου και τον Γιάννη Μανιάτη. Ήταν οι δύο αγαπημένοι μου
από το ΠΑΣΟΚ που δεν τα κατάφεραν.
Χάρηκα
για τον Μπογδάνο που έφαγε και εσωτερικές πιστολιές,για τον Άγγελο Συρίγο που
όρθωσε το ανάστημα του στη συμφωνία των Πρεσπών, για τον Θάνο Πλεύρη και τον καθηγητή
Καιρίδη που η κριτική του από το action
24 πολεμήθηκε με μονταρισμένες αθλιότητες.
Το
παράδοξο είναι πως η ΝΔ στην Κρήτη έχασε και στους 4 νομούς αλλά και στο χωριό
του Τσίπρα, ο Σύριζα ήρθε δεύτερος.
Σήμερα
είχαμε και την ορκωμοσία της κυβέρνησης και ώρα είναι να σπάσει ένας αστικός
μύθος.
Ολιγομελή
σχήματα έχουμε όταν έχεις ένα κράτος που έχει δομές και δουλεύει ρολόϊ. Όταν έχεις
ένα κράτος μπουρδέλο, βάζεις πολλούς για να το φτιάξουν.
Μου
άρεσε που σχεδόν οι μισοί είναι στελέχη του ιδιωτικού τομέα με πολύ δυνατά
βιογραφικά. Καλοί οι πολιτικοί αλλά χρειάζονται και αυτοί που θα κάνουν τη
δουλειά.
Είδα
την άρνηση του Κυριάκου να πάρει τις πρωθυπουργικές BMW (
αυτές που θα πούλαγε ο Αλέξης υπέρ του λαού ντε ), να μειώνει τις γενικές
γραμματείες από 90 σε 60. Να βάζει στοπ σε διορισμούς συγγενών. Καλά είναι όλα
αυτά.
Το
θέμα είναι πως η κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη είναι η τελευταία ευκαιρία της
χώρας μας.
Έχουμε
πιάσει τελείως πάτο και αν αποτύχει και ο Κυριάκος τελειώσαμε.
Τελειώσαμε.