Τρίτη 13 Ιουλίου 2010

ΣΧΟΛΙΑ ΣΤΑ BLOGS


Πιθανώς μετά το παρόν πόνημα να κάνω να δω σχόλιο στο blog μου 15 χρόνια αλλά δεν μπορώ να υποκριθώ τον τυφλό.

Για δυο χρόνια είχα κλειστά τα σχόλια γιατί ημουν επηρεασμένος από τα φόρουμ που συμμετείχα και δεν ήθελα να μπλέξω σε ατέρμονες και άχρηστες συζητήσεις.

Από το 2007 τα άνοιξα με το σκεπτικό ότι πιθανώς να έβλεπα μια άποψη που θα με διόρθωνε, θα μου έδινε μια άλλη οπτική γωνία και θεωρώ ο …συγγραφεύς πρέπει να δίνει ένα βήμα λόγου στους αναγνώστες του.

Θα δεχθώ εκ των προτέρων ότι είμαι σνομπ και υπερφίαλος.

Πιστεύω όμως  ότι τα σχόλια είναι μέσο δημοσίων σχέσων και τίποτα παραπάνω.
Γράφε μου να σου γράφω να λέμε ότι εχουμε «κίνηση» και «αναγνωσιμότητα».
Ποτέ δεν κατάλαβα τα σχόλια τύπου «πέρασα να πω ένα γεια», «μπράβο καλά τα λες» και ακόμα χειρότερα, διάφορα smileys. Οπότε συνήθως δεν απαντάω. Τι να γράψω; Ευχαριστώ τάδε και δείνα και να συμβαίνει αυτό που βλέπω σε άλλες σελίδες με 100 σχόλια εκ των οποίων τα μισά και βάλε είναι του αρχικού συγγραφέα;
Ευχαριστώ μεν, ανταποδίδω πάντα δε, με αντίστοιχη επισκεψη και σχόλιο στον/στην μπλόγκερ που είχε την καλοσύνη να αφιερώσει λίγο χρόνο για να μου γράψει τρεις λέξεις, αλλά νοιώθω ότι είναι ένα μάταιο PR.

Ναι, για λόγους αβρότητας, έστω ιντερνετικής,  εφόσον κάποιος μπαίνει στον κόπο να πληκτρολογήσει κάτι, αισθάνομαι την υποχρέωση να ανταποδώσω με ένα σχόλιο στη δική του σελίδα. Σπαω το κεφάλι μου να θυμηθω πότε διάβασα κάτι σε μπλογκ που να με συγκλόνισε και δεν βρίσκω. Παλιότερα παρακολουθούσα αρκετά μπλογκζ. Είχα περισσότερο χρόνο και λιγότερες υποχρεώσεις. Σύντομα συνήλθα γιατί δεν ένοιωθα ότι αποκόμιζα κάτι συγκλονιστικό εκτος από το να έχω μια σφαιρική γνώμη για το τι γράφεται στη μπλογκόσφαιρα και να πέφτω και γω με τη σειρά μου στην παγίδα των δημοσίων σχέσεων.

Βλέπω για παράδειγμα σε άλλα μπλογκζ, ένα μπλογκρολ με 100 σελίδες. Υπάρχει άνθρωπος με νορμάλ κοινωνική και επαγγελματική ζωη που τα παρακολουθεί όλα αυτά;

Να τα κλείσω;
Είναι μια ιδεα.
Αλλά από την άλλη μπορεί στο μέλλον κάτι να δω που να εχει να μου δώσει μια διαφορετική και χρήσιμη αντίληψη.

Υπήρξαν ελάχιστες φορές που έσβησα μερικά.
Όπως στο όνομα της καλής φιλοξενίας δεν θα ανεχθώ κάποιον να έρχεται στο σπίτι μου και να φτυνει στους τοίχους, ή να πετάει τη στάχτη στο πάτωμα έτσι δεν θα ανεχθώ στο όνομα της διαφωνίας και του αντιλογου κάποιος να μη σέβεται το χώρο μου στον ιστό και να γράφει όπως χεζει. Αντιλαμβανομαι βέβαια πως οποιος εκθετει δημοσια εαυτον, είναι λογικο να αποκομιζει και αρνητικα σχολια, ας μην τα θέλουμε όλα δικά μας.
Δεκτες οι διαφωνιες ΑΛΛΑ ΜΕ ΕΥΠΡΕΠΕΙΑ. Εξάλλου δεν με ενδιαφερει να πεισω, να «νικησω» σε μια συζητηση, να συγκρουστω και να αντιδικησω. Το βαριεμαι και ως σκεψη. Απαξ και εκφραζομαι ολοκληρωμενα, δεν με νοιαζει να κανω δημοσιες σχεσεις μεσω απαντησεων ουτε να συντηρω ματαιους διαλογους.

Όπως κοιτας την παρουσα σελιδα, λιγο πιο κατω αριστερα, γραφω:

Δεν απαιτώ σεβασμό για αυτά που γράφω, μου αρκει να εκφράζομαι ελεύθερα...

υγ. Τώρα που ξαναδιάβασα το πόνημα πριν το ξαποστείλω στη δημοσιότητα, σκέφτομαι μήπως γίνομαι άδικος απέναντι στην καλή προαίρεση οσων μου κάνουν την τιμή να καταθέσουν εστω και ένα χαμόγελο. Τι να σου πω, δεν ξέρω. Κανε ότι θέλεις.



6 Λογομαχιες:

BUTTERFLY είπε...

Δεν συμφωνω...Σε καποιες περιπτωσεις μπλογκς οντως τα σχολια λειτουργουν ως pr...αλλα νομιζω αφορα "μεγαλα" μπλογκς αυτο...νομιζω στα περισσοτερα μπλογκ που δεν εξυπηρετουν σκοπιμοτητες ο στοχος ειναι η επικοινωνια, οπως εκφραζεται στην καθημερινοτητα. Αλλες φορες εχεις κατι να πεις, αλλες οχι, εχεις απλα ενα χαμογελο η μια αγκαλια να προσφερεις. Ομως οταν σου μιλανε, απαντας. Δεν ξερω, εγω το βλεπω θεμα σεβασμου το να απανταω σε καθε συνομιλητη μου ξεχωριστα...Και μην το λες για το blogroll..κι εγω εχω πολλα στο δικο μου και δουλευω και ασχολιες εχω, αλλα προσπαθω να τα παρακολουθω οσο περισσοτερο μπορω, γιατι περα απο το πληκτρολογιο υπαρχουν ανθρωποι που με τη γραφη τους κατι λενε στην ψυχη μου...

Suspect είπε...

Τοτε αγαπητη μου Butterfly προφανως και τα βλεπεις απο το γραφειο σου, αδικωντας λιγο τον εργοδοτη σου! :) :) :) :)

Κατα τα αλλα σεβαστη η λογικη σου, απλως η δικη μου λεει οτι "βλεπεις οτι σε διαβαζω, διαβασε με και συ"

Το πολυ πολυ να κανω λαθος :)

BUTTERFLY είπε...

Καλημερα! Ναι, τα βλεπω απο το γραφειο, γιατι η εργασια μου εχει πολλες ωρες στο ιντερνετ, οποτε εχω τη δυνατοτητα καποια πραγματα να τα κανω..
Λαθος και σωστα δεν υπαρχουν, ο καθενας μεσα απο ενα μπλογκ ψαχνει και κατι διαφορετικο, δεν το βλεπουν ολοι με τον ιδιο τροπο...

Eleni V. Antoniadou είπε...

Τα σχόλια στις αναρτήσεις σου είναι η ελευθερία που μου αναγνωρίζεις να σε σχολιάσω στην ελευθερία που σου αναγνωρίζω να εκφραστείς (και μάλιστα ανώνυμα(!)).
Κακώς λογίζεται ως εργαλείο δημοσίων σχέσων και για κανένα λόγο δεν υπάρχει αυτή η λογική της ανταπόδωσης.
Θεωρώ ότι καταργώντας τα σχόλια "καταργείς" την αξιοπιστία σου και όλα όσα πρεσβεύουν οι απανταχού δημοσιογράφοι-blogger περι διασφάλισης της ελευθερίας έκφρασης...και μην διανοηθείς να μου πεις ότι ο (ιστο-)χώρος αυτός είναι δικός σου και αν θέλουμε να σε κράξουμε να πάμε στους δικούς μας..γιατί πολύ απλά όταν εκτίθεσαι δημόσια, η αποδοχή/απόρριψη που εισπράτεις είναι αντίστοιχου βελινεκούς.
ΥΣ: σε έχει πιάσει κάτι με το blog σου τώρα τελευταία ε?χιχιχ..

Suspect είπε...

Αρκετα κουλτουριαρικο αγαπητη eantwniadou, σχεδον βαθυστοχαστο και εξοχως πολιτικο ( σε στηριζω, σε τιμω, σε ψηφιζω) το σχολιο σου και σχεδον με αναγκαζει να μην τα κλεισω ποτε. Αρκει να σχολιαζεις πιο συχνα για να σε διαβαζω.

Giannis Papagiannakis είπε...

Το θέμα είναι ΕΣΥ τι θέλεις να κάνεις.

Αν θέλεις την βελτίωση και την διαφορετική άποψη, όπου θα κρατήρσεις το θετικό, θα το ενσωματώσεις στην προσωπικότητά σου / χαρακτήρα σου και τελικά θα γίνεις καλύτερος, τότε το άνοιγμα των σχολίων είναι μονόδρομος.

Φυσικά μην περιμένεις θαύματα. Η κατάρα του κοινωνικού διαλόγου είναι στα 10 σχόλια, το μισό αξίζει.

My 2 cents.

Δημοσίευση σχολίου

Γράψε ότι θέλεις με ευπρέπεια