ΓΡΑΜΜΑ ΑΠΟ ΕΝΑΝ ΑΝΑΓΝΩΣΤΗ

Καλημέρα Υποπτε
 

Καταρχήν μπορώ να πω οτι εχεις ενα ιδιαίτερο τροπο να προσεγγίζεις τα θεματα περι σχέσεων και μου εχεις κεντρίσει το ενδιαφέρον. Όπως και πολυ αλλοι ετσι και εγω εχω προβλήματα στις σχέσεις και ήθελα τις συμβουλές σου.

Πληροφοριακά θα σου πώ καποια πράγματα για εμένα ετσι για να εχεις μια εικόνα. Ειμαι 27 χρονών αρκετά εμφανίσιμος αλλα και αρκετά ντροπαλός και συνεσταλμένος. Είμαι πολύ ευγενικός είτε σε φίλους είτε σε κοπέλες, πολύ ευαίσθητος, καλοπροαίρετος και γενικά με πατάει εύκολα κάποιος. Θέλω να τα έχω καλά με όλους και νοιάζομαι πάρα πολύ για το τι εικόνα θα έχει ο άλλος για εμένα και ας τον έχω μόλις γνωρίσει.

   Με τις σχέσεις δεν τα πήγαινα ποτέ καλα. Απο την πρώτη κιολας σχέση μου στα 17 μου δεν κράτησε πάνω απο 2 μήνες. Απο τοτε εμπαινα σε σχέσεις της βδομάδας. Και πάντα η θα χώριζα εγώ η απλα θα εφευγε η κοπέλα για αλλού (Είμαι απο την Θάσο οποτε είχαμε πολλες αφιξεις το καλοκαίρι).Θα με ρωτήσεις γιατι χώριζες. Δεν έχω υπομονή. Θεωρω τον εαυτό μου λογικο ανθρωπο και αν δω κάτι και δεν μου κάθεται καλα, συμπεριφορές η οποίες δεν ταιριάζουν στον χαρακτήρα μου απλά το αφήνω και δεν προσπαθώ παραπάνω. Μεχρι τα 20 είχα ολοκληρώσει 1 φορα και μετά λόγω ενος προσωπικού κολλήματος έμεινα εκτος για 6 χρόνια. Και οταν λεμε 6 χρονια εκτος εννοω ουτε άγγιξα γυναίκα. Φτανω στα 25 λοιπόν και γνωρίζω μια 8 χρονια μεγαλυτερη μου. Απειρος εγω εμπειρη αυτη ξεκιναμε να δοκιμασουμε σχέση. Με πολλα προβληματα κράτησε 1 χρόνο.

    Μετα απο αυτη την σχέση πιστεύω εχω χάσει τον εαυτό μου. Σκέφτομαι πάρα πολύ τα παντα και όλα. Τα αναλυω όσο δεν πάει. Μεσα σε ενα μηνα φαντασου εχασα 10 κιλα (είχαν ανησυχήσει ολοι οι δικοι μου άνθρωποι και αναγκάστηκα να κάνω εξετάσεις μηπως εχω πάθει κάτι) απο το άγχος των σκέψεων. Απο τότε έχω ξεκινήσει άλλες σχέσεις αλλα όλες αποτυχημένες, 1 βδομάδα κρατάνε το πολύ. Δεν υπάρχει θέμα κολλήματος με την μακροχρόνια σχέση, την έχω ξεπεράσει εδω και καιρό. Το θέμα με τις καινούργιες είναι οτι ενώ με όλες ξεκινάει με ενθουσιασμό μέσα σε 3-4 μέρες λες και πέφτει κεραυνός και κάνουν στροφή. Η μία την πιανουν τα ψυχολογικα της (Δεν ξερω αν θελω να είμαστε μαζί, Φοβάμαι μην σε πληγώσω κτλ κτλ), η αλλη στην κοσμάρα της (εκει που είμαστε καλα ξαφνικα ασχολείται με ολουσ τους αλλους με γραφει και με αγνοει στην παρέα κτλ κτλ) και τώρα σε αυτην που είμαι τώρα θα σου τα πώ πιο αναλυτικά.

    Αυτη 18 χρονών φοιτήτρια και εγω 27. Την γνώρισα απο μια κοινή φίλη που ειχαμε που στην ουσία ήταν σαν "κονε". Ειχα πάρει την απόφαση μου με αυτην την κοπελα. Οτι και να μου βγάλει εγω θα το προσπαθήσω μεχρι να με χωρίσει αυτη. Μια βδομάδα βγαίναμε συνέχεια και μόλις βρήκα το κατάλληλο εδαφος χώθηκα. Ολα καλα για μια βδομάδα μεχρι που ξαφνικά έκανε και αυτη την στροφή της... Εκει που είχα γνωρίσει τον κολλητό της και ήταν ολα καλα ξαφνικα μια μέρα που είμαστε σε ενα μαγαζι αρχίζουν τα περίεργα. Αγγίγματα αγκαλιές κωλοτριψιματα (συγνώμη για την έκφραση) και πεταχτά φιλια στο στόμα (αν είναι δυνατον). Δεν λέω με πείραξε αλλα όχι οτι ζήλεψα. Πιο πολυ ήταν θέμα έλλειψης σεβασμού προς το πρόσωπό μου παρά ζήλια. Δεν της είπα τίποτα και το άφησα να περάσει έτσι. Μετα απο μερικες μέρες έφυγε για την πόλη της και της είπα όσο θα λείπει ας κάνουμε μία παύση στην σχέση, μην είμαστε ολη μερα στα τηλέφωνα γιατι ίσως μας κουράσει, και το δέχτηκε. Στην αρχη έστελνε μηνυματα αυτη για 3-4 μερες (απαντούσα σε όλα) και μετα σταμάτησε. Οποτε είπα να την παρω ενα τηλέφωνο να την ακούσω κιολας. Τι το ήθελα. Σε τοιχο να μιλούσα πιο πολλα θα μου έλεγε. Μιλούσε βαριεστημένα έλεγε λίγα και γενικά λες και της έφταιγα. Κύριος εγώ ρώτησα τι κάνει πως περναει της ειπα τα δικα μου και κλείσαμε. Απο τοτε (1 βδομάδα) τίποτα έχει εξαφανιστεί.
Τι να κάνω? Να πάρω τηλέφωνο? Να την γράψω και όταν με θυμηθεί και αν βλέπουμε?

Τι στο καλό παθαίνουν όλες και αλλάζουν συμπεριφορα μετα απο λίγο? Μηπως με βαριούνται? Μηπως είμαι ψείρας και ασχολούμαι πολύ και χαλιέμαι άδικα? Δεν μπορώ να καταλάβω. Ψάχνω μια κοπέλα να είναι ξεκάθαρη συναισθηματικά και να είναι μαζί μου επειδή με θέλει (Α ειμαι και ρομαντικός) Να λεεί αυτο που αισθάνεται και να μην παίζει παιχνίδια που σπάνε νεύρα. Τουλαχιστον οχι τοσο νωρίς.

   Ολοι μου οι φιλοι μου λένε οτι αυτα που ζούσαν στα εικοσί τους τα ζω εγώ τωρα και γιαυτο ίσως να τα βλέπω λίγο ανώριμα καποια πραγματα.Αλλα ρε Ύποπτε όλες λενε κάτι και κρύβουν κάτι αλλο απο πίσω. Πολλές φορες το έχω σκεφτεί να γινω και εγω ενας μαλακας να μην νοιαζομαι να τις γράφω και να κοιταω την πάρτυ μου αλλα δεν το κάνω. Γιατι πρεπει να αλλαξει καποιος προς το χειροτερο για να μπορεί να εχει μια κοπέλα σωστή απέναντι του? Εμενα οταν μου αρέσει καποια το λεω και το δείχνω (με μετρο παντα, δεν κανω υπερβολες ουτε τρομοκρατώ τον αλλο). Γιατι ειναι τοσο δυσκολο στην περίπτωση μου να εχω κατι ξεκάθαρο απέναντι μου? Φταιει που ειμαι καλος και δεν βγαζω αυτο το μυστήριο που θέλουν όλες(να διαβαζουν Χιτσκοκ τι να πω..)?


Όπως τα έιχα στο μυαλό μου στα έγραψα.Ελπίζω να έβγαλες κάποιο νόημα και να μην σε μπέρδεψα
Ευχαριστώ προκαταβολικά.

Γιώργος

= = =

ΚΑΙ Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΜΟΥ

= = =

Φίλε Γιώργο καλησπέρα και σε ευχαριστώ πολύ για την επικοινωνία.

Το κακό με το γράμμα σου είναι πως δεν αναφέρεσαι σε ένα περιστατικό αλλά σε μια ζωη ολόκληρη η οποια δεν είναι δυνατόν να αποτυπωθεί σε ένα mail. Το πιο ασφαλές θα ηταν να σου γράψω κάτι για το 18χρονο και αντιο σας.

Θα διαλέξω το δύσκολο. Να σου γράψω κάτι γενικά και το πολύ πολύ να θυμώσεις και να το απορρίψεις. Είσαι απολύτως υπέυθυνος για το τι θα λάβεις υπόψη σου από τα γραφόμενα μου και εξυπακούεται ότι δεν δίνω συμβουλές απλως αναφέρω τις απόψεις μου που μπορεί να είναι λάθος.

Νομίζω λοιπόν πως σου αρέσει η κλάψα. Ουσιαστικά μισείς τον εαυτό σου και τους άλλους, εχεις σχεδιάσει ένα  υπέροχο γυάλινο πύργο και πάντα φταίνε οι άλλοι.

Σου αρέσει να «θυματοποιείς» τον εαυτό σου, να δαιμονοποιείς τις γυναίκες, να σε παρηγορούν οι φίλοι σου και να αυτοανάγεσαι ως το κέντρο του σύμπαντος.

Φίλε Γιώργο.

Σχέση ποτέ των ποτών δεν υπήρξε σε μια εβδομάδα. Αυτά είναι γνωριμίες.

Αν εχεις πραγματικά σοβαρές προθέσεις τι θέλεις με ένα κορίτσι 18 ετών; Που καλά κάνει και πειραματίζεται και δοκιμάζει. Είτε γίνε μέρος του πειράματος και για ιδία απόλαυση είτε μην εμπλακείς καν!

Τι σημαίνει το «λόγω προσωπικού κολλήματος δεν άγγιξα γυναίκα για 6 χρόνια;». Πρόβλημα μεγάλο φιλε…

Ξεκάθαρα λοιπόν, πιστεύω ότι αυτό που γράφεις «Ψάχνω μια κοπέλα να είναι ξεκάθαρη συναισθηματικά και να είναι μαζί μου επειδή με θέλει (Α ειμαι και ρομαντικός)» εχει τόση σχέση με την αλήθεια οσο και η φράση «οι Ελληνες πολιτικοί είναι έντιμοι άνθρωποι». Είναι μια ιστοριούλα που λες στον εαυτό σου αλλά ουσιαστικά το μόνο που ψάχνεις είναι η προσοχή των υπολοίπων και κοιτάς απολύτως και μόνο τον εαυτό σου.

Δεν είναι κακό. Το κακό είναι ότι δεν το παραδέχεσαι και μπερδεύεσαι. Όταν το παραδεχθείς και το καταλάβεις, τότε είτε θα το κάνεις συνειδητά και θα σου αρέσει είτε θα το αλλάξεις συνειδητά και πάλι θα σου αρέσει η επιλογή σου.

Ακόμα και το πώς περιγράφεις τον εαυτό σου, εμένα με τρομάζει. Όλα τα καλά του κόσμου πια; Γενικά τους φοβάμαι αυτούς τους ντροπαλούς που θέλουν να τα εχουν με όλους καλά. Προτιμώ αυτούς που εχουν το θάρρος της γνώμης και των επιλογών τους.

Μόνο και μόνο ότι για τον εαυτό σου δεν λες τίποτα κακό και σου φταίνε μόνο οι «τρελές και πουτάνες» γυναίκες σημαίνει φίλε ότι εισαι τεράστιος παρτάκιας και φυσικά ΔΕΝ  ψάχνεις για σχέση.

Δες τι σου φταίει, ( πραγματικά και ειλικρινά με τον εαυτό σου ) ψάξτο και όταν βρεις την άκρη δεν θα εχεις απορίες…

Η δική μου διαδρομή στη ζωη μου εχει αποδείξει πως όλα υπάρχουν. Και οι καλές και οι πουτάνες, και οι τρελές και οι νορμαλ γυναίκες. Ολες. Το θέμα είναι αν ξέρεις που ψάχνεις, τι ψάχνεις και κυρίως και πάντα, τι προθέσεις εχεις.

Η ζωη μας είναι τόσο ρευστή που και λάθη κάνουμε, και αλλιώς τα νομίζουμε και αλλιώς έρχονται και στην αρχή είναι κούκλες και από μέσα πανούκλες, και τίποτα δεν είναι δεδομένο. Όμως ακόμα και δια της στατιστικής δεν μπορεί να φταίνε μόνο οι κοπέλες και εσυ να είσαι το αγιο και καλό παιδί, το αιώνιο θύμα που το μόνο σου ελάττωμα είναι ότι είσαι σκεπτόμενος! Για όνομα του Βούδα και του Λαο Τσε!  

Έχω διαμορφώσει την αντίληψη οτι πολλές φορές προκαλούμε ότι πραγματικά θέλουμε. Τα καλά κορίτσια τα προσπερνάμε γιατί δεν μας καβλώνουν ( συγγνώμη και για τη δική μου φράση αλλά άντρες είμαστε καταλαβαινόμαστε ) και κολλάμε είτε σε αυτές που ξέρουμε ότι πάνε με ολους, είτε με αυτές που φεύγουν, είτε με αυτές που κατά βάθος ξέρουμε ότι θα μας ταλαιπωρήσουν γιατί όπως το λένε και τα lifestyle περιοδικά, μας «εξιτάρουν». Μετά, μια χαρά παραπονιόμαστε. Είναι και εύκολο.

Ο κόσμος φίλε Γιώργο θα γίνει καλύτερος αν αφήσουμε στην ακρη το κωλοκράτος, την πουτάνα κοινωνία και την άδικη ζωη, και ασχοληθούμε περισσότερο με την ατομική ευθύνη. Τη δική μας ευθύνη, τις δικές μας σκέψεις και αποφάσεις.

Η mrs perfect δεν υπάρχει γιατί και ούτε και εμεις είμαστε mr perfect…

May the Force be with you…