ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ ΚΑΙ ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΣ

Όταν πρέπει να μην έρθουμε σε κόντρα με κάποιον που πιθανώς να εχει αντίθετη αποψη από εμας και το θέμα κάνει τζιζ, το κλισέ είναι έτοιμο και χρησιμοποιείται επι σειρά ετων.

«Δεν μπορούμε να είμαστε σίγουροι, το θέμα εχει πολλές πλευρές, η αλήθεια είναι κάπου ανάμεσα» και έχουμε το κεφάλι μας ήσυχο.

Υπάρχουν κάποιες σημαντικές διαφορές όταν μιλάμε για την τηλεόραση και τον αθλητισμό.

Άλλο η τηλεόραση και ο αθλητισμός και άλλο η τηλεόραση και ο πρωταθλητισμός.

Άλλο η τηλεοραση και το ποδόσφαιρο και άλλο η τηλεόραση και το πινγκ-πονγκ.

Άλλο η κρατική τηλεόραση και άλλο η ιδιωτική τηλεόραση.

Άλλο το σκάκι και άλλο το ουισκάκι.

Η τηλεόραση στον αθλητισμό δεν είναι κάτι καινούριο ουτε είναι κάτι που βλεπουμε να ορθώνεται ξαφικά μπροστά μας. Πιθανη επιβλαβής σχέση θα υπήρχε μόνο αν τα μεγεθη ηταν αντίθετης φοράς. Μιλάμε όμως για τα κατεξοχήν στοιχεία μαζικής ενασχόλησης οπότε οι σχέσεις δεν είναι μόνο στοργής αλλα και …ειδεχθούς πάθους!

Το πώς ο αθλητισμός οφελεί την τηλεόραση είναι προφανές και δεν χρειάζεται κβαντομηχανική ανάλυση. Ο αθλητισμός γεμίζει τον τηλεοπτικό χρόνο με ένα προϊον που εχει εξασφαλισμένη τηλεθέαση, με διαφημιζόμενους που θέλουν να προβληθούν σε αυτόν τον δεδομένο τηλεοπτικό χρόνο πληρώνοντας ακριβά και η τηλεόραση διευρύνει αυτόν τον πολύτιμο και …πολύευρω χρόνο με ρεπορτάζ, pregame show, συντεύξεις, ρετρο βιντεο, αναλύσεις, ανταποκρίσεις,  τα νεα της τελευταίας στιγμής και λογιων λογιών εκπομπές από το στοίχημα μέχρι τα talk shows. Παράπλευρα, ενας ολόκληρος κόσμος βρίσκει δουλειά, αντικείμενο εργασίας και λόγο ύπαρξης είτε ως σχολιαστής, είτε ως ρεπόρτερ είτε ως ειδικός-παλαίμαχος, είτε ως ανταποκριτής πάγκου είτε ως καμεραμαν και λοιπά τηλεοπτικά.

Η τηλεόραση εχει δυο αθλητισμούς. Το ποδόσφαιρο και όλα τα άλλα. Αντε να εξαιρέσω το μπάσκετ ( και αυτό μόνο για τον τελικό της ευρωλίγκα ή τους τελικούς στα play off ή για ακόμα λιγότερους πιστούς, τους τελικούς του ΝΒΑ)  αλλα και στη χώρα μας και σε πανευρωπαϊκό επίπεδο, το ποδόσφαιρο εχει τον πρώτο λόγο. 

Στην Ελλάδα η τηλεόραση εχει κατηγορηθεί για το ποδοσφαιρικό της κομμάτι ότι αφενός συντελεί στη διαιτητολογία αφετέρου ότι αφαιρεί οπαδούς από το γήπεδο.

Και στις δυο περιπτώσεις η λογική κάνει πάρτι.

Σε ότι αφορα τη διαιτησία, αν δεν ήταν τοσο ύποπτη και αν τα ανθρωπινα λάθη δεν είχαν τη συχνότητα των σεισμών στην Ιαπωνία, δεν νομίζω πως η τηλεόραση θα είχε εικόνα  να προβάλλει.

Οι οπαδοί, αν τους εμπνέει η ομάδα τους πάνε στο γήπεδο ανεξαρτήτως τηλεοπτικής μετάδοσης. Το Καραϊσκάκη γεμίζει, ο Παναθηναϊκός στην Ευρώπη κάνει συνήθως sold out, στην Τούμπα και στο Χαριλάου ειδικά τα τελευταία χρόνια υπάρχει μεγάλη προσέλευση και παρά την απογοήτευση τους οι οπαδοί της ΑΕΚ ηταν 50.000 στο ΟΑΚΑ με τον Ολυμπιακό. Οι ομάδες που ούτως ή άλλως εχουν το κοινό τους, δεν επιρεάζονται από την τηλεοπτική μετάδοση ισα ισα εχουν το κίνητρο να πάνε να δημιουργήσουν ατμόσφαιρα για την οποια «θα μιλάει ολη η Ελλάδα»

Η τηλεόραση στον αθλητισμό εξυψώνει την αλήθεια και τη δημοκρατία. Η εικόνα είναι αδιάψευστος μάρτυρας και το θέαμα τίθεται στην κρίση του καθένα. Πόσες και πόσες φορές δεν έχουμε ακούσει για αστέρες του παρελθόντος που θα θέλαμε να τους δούμε για να κάνουμε τις σχετικές συγκρίσεις;

Ακούμε διηγήσεις, γοητευτικές ιστορίες, στρατευμένες πολλές φορές απόψεις,  αλλα τι από αυτά είναι αλήθεια και τι είναι η θεοποίηση του παρελθόντος από τους μεγαλυτέρους;

Ο Αντώνης Πανούτσος στη συνέντευξή που μου έδωσε, είπε:

«Πιστευω πως αδικουνται καταφορα οι νεοι ποδοσφαιριστες. Οι τεχνικες ενεργειες τους είναι πολύ πιο γρηγορες και δεν φαινονται από το γηπεδο και στην τηλεοραση το καταλαβαινεις μετα το δευτερο replay. Ενώ τοτε ο Νεστοριδης ας πουμε εκανε το κολπο, αλλα τοσο αργα που το καταλαβαιναν ολοι.»

( Ολόκληρη η συνέντευξη εδώ: http://suspect-enjoys-the-silence.blogspot.com/2009/07/blog-post_06.html )

Πόσοι παλιοί είναι αυτοί που θα καταθέσουν αντίστοιχη άποψη;

Η τηλεόραση στο ποδόσφαιρο μας άνοιξε τα μάτια. Βλέπαμε το ελληνικό πρωτάθλημα και πιστεύαμε ότι παρακολουθούσαμε ποδόσφαιρο μέχρι να έρθει στους δέκτες μας εν αφθονία και όχι με «φάσεις και γκολ» το ισπανικό, το αγγλικό και το γερμανικό πρωτάθλημα.

Πόσοι και πόσοι σύλλογοι δεν εχουν ωφεληθεί από τα περίφημα τηλεοπτικά δικαιώματα; Αν είχε γίνει σοβαρή διαχείριση, τουλάχιστον το ποδόσφαιρο μας θα είχε πολύ καλύτερο επίπεδο. Η ευκαιρία χάθηκε όμως με τον πακτωλό που έπεσε επι alpha digital. Μεγάλες ανάσες έδωσε πέρυσι η κρατική τηλεόραση στις ομάδες μπάσκετ όταν πήρε τα δικαιώματα της Α1.

Βέβαια τίποτα δεν πάει μόνο του. Με την τηλεόραση στήθηκε μια βιομηχανία μάρκετινγκ και πωλήσεων κατασκευάζοντας αστέρες, φίρμες, διαφημίσεις. Ενας τεράστιος κύκλος κατανάλωσης προϊοντων γιατί το φοράει ο ταδε ή ο δείνα αθλητής που το είδα στην τάδε διαφήμιση.  Οι απανταχού σταρς ως διαττοντες αστέρες φτιάχνουν εικόνες που προβάλλονται συνεχώς και ο δρόμος τους είναι στρωμένος με εκατομμύρια ευρώ.

Είναι θέμα καθαρά ατομικής διαχείρισης και για τον τηλεθεατή αλλά και για τον σταρ το πώς θα αξιοποιήσει την εικόνα. Το μέσο εχει θετική επίδραση ως προς την ανάπτυξη και διεύρυνση ενός αθλήματος στον κοινωνικό ιστο αλλα και την αρχειοθέτηση ιστορικών αθλητικών στιγμών.

Σε ότι αφορά τα υπόλοιπα αθλήματα και πάλι η τηλεοπτική προβολή έστρεψε, εστω λιγότερα, βλέμματα και ενδιαφέρον. Αναλογιστείτε τι γνωρίζαμε για την αρση βαρών. Όταν ο φακός έβαλε στα σπίτια μας τις φωνές του Ιακώβου, την ψυχραιμία του Κάχι και τη μαχητικότητα του Πύρρου με τα μετάλλια τους, πολλά παιδιά πήγαν στα γυμναστήρια να κάτσουν κάτω από τη μπάρα. Ναι μεν οι διακρίσεις είναι αυτές που προκάλεσαν το ενδιαφέρον αλλα κάποιος τις έδειξε. Κάποιος τις πρόβαλλε. Αρκετές φορές κάποιος τις υπερπρόβαλλε.

Η τηλεόραση προβάλλει γεγονότα, καλλιεργεί ενδιαφέρον αλλά και καταστρέφει. Ρωτήστε τον Τζέκο, τον Κεντέρη και την Θάνου.

Η σχέση πάθους τηλεόρασης και αθλητισμού έχει μια βάση στήριξης και λέγεται όπως σε ολες τις επιχειρήσεις, κέρδος. Ο πρωταθλητισμός εχει ανάγκη την τηλεόραση και αντιστρόφως. Ότι δεν εχει εμπορικό κέρδος, δεν πολύ-προβάλλεται [ΣΣ σάμπως υπάρχουν και δημοσιογράφοι που να το κατέχουν ώστε να μπορούν να υποστηρίξουν την τηλεοπτική μετάδοση;] Ο αθλητισμός για τις μάζες μόνο έμμεσα μπορεί να ωφεληθεί. Να βλέπεις τον γυμνασμένο αθλητή και να πας στο γυμναστήριο να του μοιάσεις. Να παρακολουθήσεις έναν αγώνα πινγκ – πονγκ, να σου αρέσει και να πας να γραφτεις σε έναν σύλλογο. Η τηλεόραση προβάλλει τον αθλητισμό από τον οποιο μπορεί να βγάλει κέρδος. Όχι από τον οποιονδήποτε αθλητισμό. Εκτος και αν έχουμε μια διάκριση οπότε «αναγκαστικά» θα πέσουν τα φώτα της δημοσιότητας. Εστω και με αυτόν τον αντίστροφο τρόπο υπάρχει θετικό αποτέλεσμα. Δεν μπορώ να κατηγορήσω την ιδιωτική και τη συνδρομητική τηλεόραση. Βαριέμαι τα ευχολόγια τύπου «μακάρι να υπήρχε προβολή σε όλα τα αθλήματα». Αυτός που πληρώνει για τηλεόραση, πληρώνει γιατί εχει τους αγώνες της αγαπημένης του ομάδας στο ποδόσφαιρο και όχι στο μπάντμιντον. Πληρώνει για να βλέπει μεγάλες διοργανώσεις όπως το champions league και όχι τα Βενιζέλεια. Για αυτά υπάρχει και πρέπει να υπάρχει η κρατική τηλεόραση.

Παρά λοιπόν την οποια κρίση, η σχέση και η διαρκής κερδοφόρος συνεργασία δεν θα πάψει. Οποιος δεν βγαίνει εξω να κάνει έξοδα, θα προτιμήσει την τηλεόραση ως τη φθηνότερη μορφή ψυχαγωγίας. Το προϊον παραμένει και θα παραμείνει ισχυρό..

Δεν γνωρίζω πως ακριβώς θα διαμορφωθεί το τοπίο με την ψηφιακή τηλεόραση που μας έρχεται σε 4 χρόνια. Η λογική λεει πως θα έχουμε πολλαπλες επιλογές αλλά η ουσία θα παραμείνει ακριβώς η ιδια. Ουτε η τηλεόραση θα αφήσει το χρυσωρυχείο που λέγεται πρωταθλητισμός, ουτε ο πρωταθλητισμός θα αφήσει την τηλεοπτική βιτρίνα.

Η στοργή θα γίνει πιο ζεστή…

ΜΥΤΙΛΗΝΗ 2009

Το 2009 απεκτησα μια ιδιαιτερη σχεση με τη Μυτιληνη γιατι την επισκευθηκα αρκετες φορες και από ολες πηρα και από ένα κομματι της. Τα στιγμιοτυπα είναι από ολες τις εποχες, παντος καιρου.

Δες τις καλυτερες φωτογραφιες από αυτές που εβγαλα εδώ:

http://picasaweb.google.com/mr.suspect/200905#

Και όπως ειπαμε!

Αν σας αρεσει καποια, μπορειτε να την κλεψετε ελευθερα. Τα πνευματικα δικαιωματα  δεν με ενδιαφερουν.  Απλως, απευθυνομενος στο φιλοτιμο σας, αν αποφασισετε καποια ή καποιες να τις διαδωσετε, μπορειτε να αναφερετε ότι την πηρατε από το www.suspectblog.gr
 

Οποτε λοιπον, βαλτε τις μουσικες που σας αρεσουν καθως θα τις χαζευετε και απολαυστε το σαν βιντεοκλιπ!

ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΣΤΟ ΤΙΜΟΝΙ ΦΙΛΕ….

Ρε τι πήγα να πάθω…

Ρε τι τρομάρα που πήρα…

Το στόρι εχει ως εξης:

Ξημερώματα, μετά από ενα συμπόσιο σε φιλικό σπίτι με σταματάνε στο δρόμο για έλεγχο. Είναι θετικό να είναι οι αστυνομικοί στους δρόμους και να ελέγχουν. Από το να κάθονται στα γραφεία τους να παίζουν τάβλι ή να βλέπουν τσόντες στον παγκόσμιο ιστο, καλύτερα δεν είναι;

Σταμάτησα και για να μη χρονοτριβήσω, έσκυψα στη θήκη του συνοδηγού να πάρω τα χαρτιά. Καθώς επανερχόμουν στη θέση του οδηγού πιάνω με την άκρη του ματιού μου τον αστυνομικό να βάζει το χέρι του στο όπλο και να είναι έτοιμος να τραβήξει!!!

Εχει γούστο λεω, να είναι και η τελευταία μου στιγμή σε αυτόν τον πλανήτη και να ηρθε η ωρα μου να αποδημήσω για τον Κένταυρο 8. Εντάξει, αλλά τόσο άδικα;

Ενστικτωδώς, πάγωσα και απλώς σήκωσα τα χέρια μου ψηλά μέσα στο αυτοκίνητο. Πλησίασε, μου είπε αυστηρά «τα χαρτιά σας κύριε» και μέχρι να συνέλθω πήρα τις απαραίτητες ανάσες.

Καλό παλικάρι φάνηκε και όταν τα είδε και μου είπε «μπορείτε να πηγαίνετε» τον ρώτησα:

Συγγνώμη ρε φίλε, δεν ξέρω αν το κατάλαβες αλλά έστειλες την καρδιά μου στον Αχέροντα ετσι όπως έπιασες το οπλο…

Χαμογέλασε και μου απάντησε εξίσου φιλικά.

Σε καταλαβαίνω αλλά ελα λίγο στη θέση μου. Που να ξέρω εγω τι είναι αυτός που σταματάω στο δρόμο; Όταν σε βλέπω να σκύβεις πως μπορώ να ξέρω ότι δεν πιάνεις ένα οπλο αλλά τα χαρτιά σου;

Και τι να κάνω;

Λοιπόν, για να μαθαίνεις. Η εκπαίδευση που έχουμε είναι να πλησιάζουμε το όχημα πάντα από πίσω ώστε να ελέγχουμε τα χέρια του οδηγού και να είμαστε έτοιμοι. Το καλύτερο που εχεις να κάνεις, να το θυμάσαι αυτό, είναι όταν σε σταματάνε, να βάζεις τα χέρια στο τιμόνι. Από κει και πέρα μη βιάζεσαι, θα ερθω δίπλα σου και θα περιμένω να βρεις τα χαρτιά. Δεν υπαρχει λόγος να κάνεις περίεργες κινήσεις. Τα χέρια στο τιμόνι και περίμενε φίλε..

Ωπ! Να και κάτι που έμαθα απόψε!

Ευχαριστώ πολύ αδερφέ, είσαι άρχοντας!

Να σαι καλά, καλό δρόμο!

Και σαν ηχω, ακούστηκαν τα λόγια του:

«Τα χέρια στο τιμόνι φίλε….»

ΛΙΒΑΝΟΣ – LEBANON

Οι δυο καλύτερες κατ εμε, αντιπολεμικές ταινίες ολων των εποχών είναι το johny gοt his gun του Τραμπο και αυτή των σύντροφων Σέρβων, το όμορφα χωριά, όμορφα καίγονται (lela sepa lepo gore του srdan dragojevic ) και σκέπτομαι πολύ σοβαρά, τούδε εφεξής να συμπεριλάβω και το «Λίβανος» του Μαοζ.

Μη μου πεις για το underground του Κουτσουρίτσα γιατί αυτό το εντάσσω αυθαίρετα στις …σουρεαλιστικές.

Δεν ξετρελαίνομαι όταν πρόκειται να δω κάτι που αφορά τον πόλεμο Παλαιστινίων και Εβραίων. Ημουν νιος και γέρασα και κάθε μέρα τα ίδια και τα ιδια. Πόσες επιθέσεις αυτοκτονίας και ρουκέτες έστειλαν οι μεν και πόσα χημικά και εκκαθαρίσεις επιχείρησαν οι δε. Αν σκεφτείς ότι την επιμελείται και ενας Εβραίος, τότε καλύτερα να δω έναν αγώνα ποδοσφαίρου της τέταρτης εθνικής από το πρωτάθλημα της Ουαζαγκαμπούμπου.

Πήγα, οφείλω να ομολογήσω, πιο πολύ από περιέργεια στο σινε. Το concept ότι η ταινία είναι γυρισμένη μέσα από ένα τανκ ( στα κυριλέ ελληνικά και οσοι υπηρέτησαν στα τεθωρακισμένα, το λένε πια «άρμα» ) αύξανε το μυστήριο…

Η ταινία είναι εκπληκτική.

Το στόρι λέει το εξης:

4 στρατιώτες σε άρμα πάνε για μια πολεμική επιχείριση στον πόλεμο Ισραηλ Λίβανος του 1982. Ενίοτε τους επισκέπτεται ο διοικήτης τους για οδηγίες χρήσεως. Στην αρχη μέσα στη χαρά τύπου πάμε εκδρομή με το τανκ και θα καθαρίσουμε μερικούς εχθρούς χο, χο, χο και μετά έρχονται τα ζόρια…

Τι μου άρεσε:

1. Δεν ηθικολόγησε. Από τις ταινίες που αφήνουν τον θεατή να αποφασίσει μόνος του. Δεν είχε χάπι εντ ούτε τον καλό που σκότωσε 100 και πήδηξε την πιο ωραία γκόμενα ούτε ηλίθιες αμερικανιές. Χωρίς καλούς και κακούς, χωρίς θέοθεν αποστολές και τσιτάτα ιδεώδη.
2. Είχε εξαιρετικές αντιθέσεις. Το ισχυρό εξωτερικά άρμα που ρίχνει τα τσιμέντα που θα έλεγε και ο κοουτς Αλέφαντος που εσωτερικά είναι τόσο εύθραυστο και αδύναμο… Οι σουπερ ουαου λέοντες γίνονται ποντίκια.
3. Δεν κούρασε και δεν ξήλωσε τη χρονική διάρκεια. 93 λεπτά σε ικανοποιητικό ρυθμό και με το διάλειμμα στον Τριανόν, επιτέλους θυμήθηκα πως είναι ο πραγματικός κινηματογράφος και όχι τα σουπερ μάρκετ των μουλτιπλεξ.
4. Ακόμα και να μην έκανε τις εθνολογικές συστάσεις ( εμεις είμαστε αυτοί και κυνηγάμε αυτούς ) η συγκεκρίμενη ταινία μπορούσε να ηταν ακριβώς η ιδια στον Β παγκόσμιο, στο Ιρακ, στη Σερβία και οπου αλλού εισβάλλουν μερικοί τύποι με τα όπλα. Η φρίκη του πολέμου εχει παντού το ίδιο χρώμα…

Πιστεύω πως ο Μαοζ πρέπει να επιρεάστηκε και ολίγον από Κιούμπρικ καθώς η σκηνή με τη μουσική από το πουθενά μου θύμησε τη Λάμψη και οι σκηνές με τα  δάκρυα του μουλαριού και την κανονιά στο κοτέτσι είναι ανθεμ.

Αν συνδιάσει κανείς το πρώτο και το τελευταίο πλάνο μπορει να δώσει τόσες μα τόσες ερμηνείες, που μόνο για αυτό αξίζει να τη δεις.

Το LEBANON είναι άλλη μια απόδειξη πως οι πραγματικά μεγάλες ταινίες δεν είναι αυτές που εχουν τα τρομερά ποσα, τους μεγάλους αστέρες, τα απίθανα εφε και το πολυπλόκαμο δίκτυο διανομής και προβολής.

Μια φορά να δω εστω μια από τις 16 αίθουσες των village και των ster να προβάλλουν ανάμεσα στα αμερικανικά σκουπίδια και μια ταινία σαν το Lebanon και ας μου καουν όλα τα DVD.

ΠΡΟΤΑΣΗ ΑΝΑΔΙΟΡΓΑΝΩΣΗΣ ΤΗΣ ΕΡΤ

Έχουμε ένα κοινωνικό θέμα που πολλούς προκαλεί και σε λίγους προσφέρει.

Μια  …ολόκληρη κωμόπολη που τρώει, τρώει από τις τσέπες μας μέσω των λογαριασμών της ΔΕΗ και γύρευε ποιων άλλων κονδυλίων και δεν ξέρουμε τι ακριβώς προσφέρει και σε ποιον.

Ζούμε στα χρόνια της εξειδίκευσης που ο πολίτης ψάχνει κάτι συγκεκριμένο. Στην κρατική ραδιοτηλεόραση εχουν μείνει στον αιώνα του ότι να ναι. Δράττομαι λοιπόν της ευκαιρίας να καταθέσω την πρότασή μου για την αναδιάρθρωση της ΕΡΤ

Οι πρώτες κινήσεις που πρέπει να γίνουν στην κρατική τηλεόραση είναι

Α) Ψηφιοποίηση του αρχείου. Όλου του αρχείου. Δεν επιτρέπεται εν ετει 2010 να υπάρχουν κασέτες. 

Β) Αξιοποίηση αυτού του αρχείου είτε με το να διατίθεται στο κοινό δωρεάν είτε εμπορικά. Δεν είναι κακό να εχει ιδίους πόρους η ΕΡΤ.

Γ) Kαταγραφή -  job description του καθενός εκεί μέσα. Υπεράριθμοι και άχρηστοι. Πρέπει να μπει μια τάξη, ποιος είναι ποιος  και τι ακριβώς κάνει.

Σε ότι αφορά τα τηλεοπτικά κανάλια, προτείνω το εξης:

Η ΕΤ1 να είναι το «κινηματογραφικό» κανάλι. 24ωρο πρόγραμμα με σίριαλ, ταινίες, ελληνικός-ευρωπαϊκός-αμερικανικός κινηματογράφος. Οι διαφημίσεις ( αφού ούτως η άλλως δεν είναι πολλές)  αυστηρά στο τέλος κάθε σειράς όπως σωστά κάνει το συνδρομητικό κανάλι. Άντε, μια μόνο διακοπή, στη μέση κάθε ταινίας. Κόστος; Ένας υπολογιστής και 4-5 άνθρωποι για τον προγραμματισμό και την συντήρηση του.

Η ΕΤ2 να είναι το κανάλι της ενημέρωσης και της επιμόρφωσης. Δηλαδή: πολιτική, talk shows, ντοκιμαντέρ, περιβάλλον, οδοιπορικά στην επαρχία, ενημερωτικές εκπομπές κλπ. Κόστος ελάχιστο καθώς μιλάμε για ως επί το πλείστον εσωτερικές παράγωγες. Εκτός και αν υπάρχουν εκπομπές τύπου εξάντα που κοστίζουν αλλά αξίζουν. Θα είναι λίγες όμως.

Η ΕΤ3 να είναι το κανάλι του αθλητισμού. Ρετρό αγώνες, παλιά μουντιάλ, ολυμπιάδες, μεσογειακοί, τουρνουά, αφιερώματα, συντεύξεις, όλα τα αθλήματα, ποδόσφαιρο, τένις, τάβλι, όλες οι αγωνιστικοί περίοδοι κλπ

Η ΕΤ4 να είναι το κανάλι του πολιτισμού και της ψυχαγωγίας. Μουσική, θέατρο τέχνες, τηλεπαιχνίδια, εκπομπές σαν της Μπήλιως και του Παπαδόπουλου, Eurovision, κινούμενα σχέδια, παλιές συναυλίες, lifestyle, μαγειρική, εκπομπές για τη  γυναίκα, όλα αυτά.

Με αυτόν τρόπο θα έχουμε συρρίκνωση κόστους και προσωπικού με ποιοτικό χαρακτήρα και πιστεύω πως ο κόσμος θα προτιμήσει σε πολλά προγράμματα  την κρατική τηλεόραση γιατί όταν θα συντονίζεται θα ξέρει τι θα δει και θα υπάρχει ένας σαφής προσανατολισμός.

Σιγά μην αφήσουν οι δημόσιοι υπάλληλοι να μπει μια τάξη αλλά λέμε τώρα…..

BEST POST AWARDS 2009

Στις αρχες Δεκεμβρίου έπεσε το μάτι μου σε ένα site - www.bestpostawards.gr - για έναν διαγωνισμό της LG. Οποιος blogger ήθελε, μπορούσε να καταθέσει ένα συναφές κείμενο  του σε μια κατηγορία ( ταξίδια, περιβάλλον, τεχνολογία, μηχανοκίνηση και πολιτισμός ) και το κοινό θα ψήφιζε το καλύτερο. Από κει και πέρα αναλάμβανε η LG να κάνει μια ωραία εκδήλωση σε μια ωραία ατμόσφαιρα και να δώσει δώρα και καλούδια για τον νικητή έκαστης κατηγορίας.

Εξυπνη κίνηση. Μπορούσε να δοκιμάσει την τύχη του οποιος ήθελε και από την άλλη η LG αποκόμιζε mail διευθύνσεις, καθώς για να ψηφίσεις έπρεπε να δηλώσεις το mail σου, για μια πιθανή διαφημιστική εκστρατεία.

Στην αρχή παρατήρησα πως δεν επιτρεπόταν αφότου ψήφιζες να δεις τα μέχρι εκείνη την ωρα αποτελέσματα. Συνήθως όλα τα ηλεκτρονικά δημοψηφίσματα την εχουν αυτή τη δυνατότητα… Οι υπεύθυνοι του site ανακοίνωσαν πως μετά τις 20 Δεκεμβρίου θα δημοσιοποιούσαν τα αποτελέσματα.

Συμμετείχα στον διαγωνισμό με δυο κείμενά μου από τις περσινές μου διακοπές, στους Παξούς και στη Σαντορίνη. Μπόλικοι φίλοι με ψήφισαν, από το δίκτυο μου στο facebook και από τα δυο φόρουμ που συμμετέχω: το www.aek.com και το www.basketforum.gr

Πέραν οι μέρες, φτάσαμε ως την προηγούμενη εβδομάδα και στις 14 Ιανουαρίου ( !!! )  λάβαμε ένα mail από το συγκεκριμένο site που έλεγε ότι θα κάνουν μια γιορτή στις αρχες Φεβρουαρίου, που θα γίνει η απονομή στους νικητές, με δώρα, λελουδα, χορό και ξεφάντωμα.

Εχω μερικές απορίες:

• Από τις 20 Δεκεμβρίου μεχρι τις 14 Ιανουαρίου τι ακριβώς μεσολάβησε;
• Γιατί δεν άφηναν να βλέπουμε τα αποτελέσματα;
• Γιατί δεν ανακοινώθηκαν οι νικητές και το κρατάνε μυστικο;
• Γιατί υπήρξε τόση καθυστέρηση και μυστικοπάθεια;

Ακόμα και τώρα αν μπεις σε αυτό το site …δεν λέει ποιοι κέρδισαν πλην των νικητών μιας παράπλευρης κλήρωσης από τους ψηφίσαντες με έπαθλο έναν σκληρό δίσκο!

Οσο για την εκδήλωση φαντάζομαι πως οι νικητές ειδοποιήθηκαν για να παραστούν.

Ξέρω τι σκέφτεσαι.

Ξέρω.

«Δεν μου λες ρε Υποπτε, αν κέρδιζες, θα μίλαγες;»

Απάντηση ειλικρινής: Όχι.

Θα εμπαινα στα ανωτέρω φορουμ και στο facebook να ευχαριστήσω τους φίλους μου για την καλη προαίρεση και θα πήγαινα περιχαρής να παραλάβω την οθόνη.

Δεν υποννοώ κάτι, δεν είχα κάμερες και μικρόφωνα για να υποστηρίξω ότι ολο και κάποιος φίλος θα βολεύτηκε, δεν μπορώ να αποδείξω και να καταγγείλω τίποτα απολύτως.  Δεν κατηγορώ και δεν ξέρω. Στο κάτω κάτω της γραφής, ενας ιδιωτικός διαγωνισμός είναι, και αυτός που τον διοργανώνει, τον κάνει όπως θέλει.

Απλως, πιστεύω πως η LG είναι μια πολύ μεγάλη εταιρεια για να παίζει με το όνομα της…

ΓΡΑΜΜΑ ΑΠΟ ΕΝΑΝ ΑΝΑΓΝΩΣΤΗ

Αγαπητέ Suspect,

Έχω πρόβλημα! Θέλω βοήθεια!

Επειδή δεν μπορώ να γράφω πολλά όπως εσύ, θα είμαι σύντομος. Μιλήσαμε με την  Λίνα για πρώτη φορά μέσω facebook. Κουκλάρα! Θεα! Ανέβαζε φωτογραφίες της και από κάτω 100 σχόλια απο λιγούρηδες. Χιλιάδες οι «φίλοι» στο προφιλ της. 

Τα λέγαμε που και που. Εγω βέβαια να σου πω την αλήθεια επειδή δεν είχε πολλές φωτογραφίες και ηταν ολες σε πόζα έλεγα μέσα μου πως το προφιλ της ηταν ψεύτικο. Δεν παρασύρθηκα σε φαντασιώσεις γιατί η κοπέλα ένα χαμόγελο έγραφε στο στάτους της και από κάτω αμέσως μάζευε δεκάδες σχόλια.

Τέλοσπάντων, μια μέρα κάτι έγραψα στο στάτους μου, φρεσκοχωρισμένος,  και μου απάντησε. Η μια ατάκα έφερε την άλλη και καταλήξαμε να τα λέμε στο μσν.

Ημουν άνετος. Από τη μια δεν πίστευα ότι ηταν αυτή από την άλλη με την πεποίθηση του «σιγα μη γυρίσει να κοιτάξει εμένα» μιλάγαμε στο χαλαρό. Μια μέρα, της είπα ότι δεν πίστευα ότι ηταν αληθινές οι φωτογραφίες. Δεν είπε κάτι απλά πέταξε ένα «μη νομίζεις, οι εμφανίσιμες κοπέλες είναι συχνά μόνες τους γιατί κανείς δεν τις πλησιάζει». Εγω χαμπάρι. Κόλωσα ρε!

Μέχρι φίλε suspect που μου πρότεινε αυτή να βγούμε! Δέχτηκα με την περιέργεια να δω πως είναι και πόσο πλάκα θα έκανα αν τελικά έβλεπα ένα μπάζο. Είχα πει και σε ένα φίλο πως αν του έστελνα ένα κενό μήνυμα να με έπαιρνε τηλέφωνο ότι τράκαρε για να έφευγα στο καπάκι.

Ανταλλάξαμε τηλέφωνα και κανονίσαμε. Ηρθε.

Πέθανα. Αν στις φωτογραφίες ηταν πολύ όμορφη, από κοντά ηταν 10 φορές καλύτερα. Επαθα σοκ! Τρελάθηκα! Δεν είναι δυνατόν! Τι γυναίκα! Εμενα μαλάκας ρε παιδί μου, πως το λένε!!!

Μέχρι να συνέλθω πρέπει να πέρασε κανα δεκάλεπτο.  Είπα «εντάξει, σιγά μη γυρίσει να με κοιτάξει» οπότε όπως καταλαβαίνεις συμπεριφέρθηκα όπως στο μσν. Χαλαρά. Κάναμε την πλάκα μας, είπαμε τις ιστορίες μας και φύγαμε.

Την επόμενη μέρα ευγενικά της έστειλα το κλασικό μήνυμα «πέρασα πολύ ωραία και αν είναι να τα ξαναπούμε» Με πήρε τηλέφωνο. «τι εννοείς αν είναι, δεν θέλεις να ξαναβγούμε;» ξαφνιάστηκα. Το ίδιο βράδι ξαναβγήκαμε. Ήρθαμε πιο κοντά. Οδήγησα μέχρι το σπίτι της και καθώς ηταν στη θέση του συνοδηγού τη χαιρέτησα και ντράπηκα ούτε καν να τη φιλήσω στα μάγουλα. Με κοίταξε βαθιά. Δεν είπε τίποτα. Άνοιξε την πόρτα και όπως είχα ανοιχτό το παράθυρο του συνοδηγού έσκυψε και μου είπε. «ολοι ιδιοι είστε…» Ανοιξα τη δική μου, βγήκα έξω στραβωμένος. «Τι εννοείς; Σου έκανα τίποτα;» «ενας άντρας.. ένας..» και μου γύρισε να φύγει. Έμεινα καρφωμένος για δυο δευτερόλεπτα και μετά θόλωσα.

Λίνα! Της φώναξα. Έτρεξα κοντά της, τη βούτηξα και τη φίλησα. Ημουν έτοιμος για το χαστούκι αλλά πρέπει να φιλιόμασταν κανα μισάωρο…

Είμαστε εδώ και κάτι μέρες μαζί.

Φίλε suspect από τη μια πετάω στον παράδεισο αλλά και από την άλλη δεν ξέρω τι να κάνω! Πάμε για ποτό και την κοιτάνε ολοι! Της την πέφτουν από παντού! Τη θελω ρε φίλε αλλά και από την άλλη φοβάμαι…

Ελπίζω να μου απαντήσεις σοβαρά

Σωτήρης

= = =

Η απάντηση μου

= = =

Φίλε Σωτήρη χαίρε και σε ευχαριστώ πολύ για την επικοινωνία.

Το κλισέ σε αυτές τις περιπτώσεις είναι «live your myth», να το ζήσεις κλπ κλπ

Δεν θα σου γράψω κάτι διαφορετικό αλλά θα θέσω υπόψη σου τις παραμέτρους.

Είμαι υπερ της άποψης πως οι σχέσεις που κρατάνε, που εχουν παρόν και μέλλον είναι αυτές που που γίνονται μεταξύ ανθρώπων που μοιάζουν. Σε εμφάνιση, σε μορφωτικό και κοινωνικό επίπεδο και σε ρυθμούς ζωης. Δεν πιστεύω πως τα ετερώνυμα έλκονται αλλα τα ομώνυμα. Τα ετερώνυμα μπορεί αποκτήσουν μια έλξη αλλά για λίγο. Επομένως φίλε μου Σωτήρη χαλάρωσε και περίμενε το τέλος.

Οι πολύ όμορφες γυναίκες μπορεί να είναι βαθιά μοναχικές ( εξάλλου δεν εχουν πρόβλημα κοινωνικών συναναστροφών) αλλά δεν παλεύουν τις σχέσεις τους. Απλά πάνε στον επόμενο. Και από μνηστήρες, να φάνε και οι κότες και οι ελέφαντες μαζί.

Μου κάνει εντύπωση πάντως που σου την έπεσε αυτή. Μπορεί εσυ να τη βούτηξες αλλά αυτή σου το υπέδειξε. Ή εχεις χαμηλή αυτοπεποίθηση και είσαι μια χαρά παιδί ή κάτι τρέχει με αυτή που θα σου βγει στην πορεία.

Η συνύπαρξη με μια τέτοια γυναίκα δεν είναι ανάγκη να σε τρομάζει. Δες το σαν ένα μεταπτυχιακό στη ζωη σου. Μπες σε ένα κόσμο που δεν είχες φανταστεί, να δοκιμάσεις τις δυνάμεις σου και να δεις ουσιαστικά τη δική σου συμπεριφορά.

Τι σου προτείνω να κάνεις:

-         Μη ζηλεύεις. Αποδέξου ότι η κοπέλα θα εχει συνέχεια προσεγγίσεις και μην κάνεις τον αστυνομικό. Θα της το εχουν κάνει χίλιες φορές. Να της δείξεις ότι την εμπιστεύεσαι και εκει που πάτε για ποτό ή καφέ, να παρατηρήσεις πως χειρίζεται αυτους που της την πέφτουν. Τους απομακρύνει ή παίζει μαζί τους;

-         Μην προσπαθήσεις να παραστήσεις κάτι άλλο  από αυτό που είσαι. Αν πχ παίρνεις 800 ευρώ μισθό δεν είναι ανάγκη να πας να της αγοράσεις το δαχτυλίδι των 400 γιατί σύντομα θα βρεθείς σε αδιέξοδο. Ειλικρινά πες της ποιος είσαι ώστε να μην περιμένει πόρσε. Και στο κάτω κάτω της γραφής αν θέλει τρελά δώρα, δεν σου κάνει.

-         Μάθε πως σκέφτεται. Αυτού του είδους οι γυναίκες είναι σχολείο. Εχουν δει και εχουν δει. Από πανάκριβα δώρα μέχρι αμέτρητα ερωτικά ποιηματάκια. Δες τι είναι αυτό που πραγματικά της αρέσει, αφουγκράσου τις πραγματικές ανάγκες της ώστε να διακρίνεις και τι μπορείς να κάνεις.

-         Μην πέσεις στην παγίδα να την περιφέρεις για να την επιδεικνύεις. Το εχουν κάνει και άλλοι. Ολοι δηλαδή. Αν εχει ανάγκη να μείνει μέσα, να είσαι δίπλα της. Μην τρελαθείς να την κάνεις τσίρκο. Ειδικά αυτές οι κοπέλες και αν εχουν βγει…

Σίγουρα θα «ψηλώσεις». Θα βλέπεις με άλλο μάτι τους φίλους σου, θα «τη δεις», θα νοιώθεις γίγαντας, ανθρώπινα είναι αυτά. Ολοι θα περιμένουν τη στιγμή που θα χωρίσετε για να πανηγυρίσουν και ολοι θα σου λένε «πως το χτύπησες αυτό το μωρό ρε;». Οσο και να το αρνηθείς, αυτά θα τα νοιώσεις φίλε. Φυσιολογικά.

Το θέμα είναι πως όταν θα βγεις από αυτή τη σχέση, να βγεις σοφότερος και χαρούμενος που σου δώθηκε η δυνατότητα να σταθείς δίπλα σε μια τέτοια γυναίκα. Θα εχεις μάθει πολλά για σένα.

Τέλος, καταλαβαίνω το πατατράκ σου αλλά μη γίνεις σκυλάκι. Να λες και τα όχι σου, να λες και αυτά που δεν σου αρέσουν γιατί οι υπηρέτες είναι πολύ εξυπηρετικοί αλλά τους βαριέσαι γρήγορα.

Ο μόνος κίνδυνος που υπάρχει, είναι μήπως μετά από αυτή σου γυρίσει η βίδα ότι μπορείς να ξαναέχεις αντίστοιχη και να ψάχνεις μόνο τέτοιες, θεωρώντας ότι είσαι πια τεράστιος, προσπερνώντας κάθε καλή κοπέλα, και λιγότερο όμορφη από αυτή, που θα βρεθεί στο δρόμο σου.

Ζήσε ότι εχεις να ζήσεις αλλά μη σου γυρίσει η βίδα φίλε….

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΠΑΙΔΕΙΑΣ

Ναι, είμαι διαπλεκόμενος και διαπιστευμένος μπλόγκερ.

Μου στέλνουν και μένα ΔΤ και μέχρι στιγμής δεν είδα κάτι αξιοσημείωτο.

Το προχθεσινό ηταν ιντριγκαδόρικο.

Δελτίο Τύπου                                             14/01/2010

Σχετικά με την επιχορήγηση των Ιδρυμάτων πρώην Πρωθυπουργών.

Με το Νόμο 3577 του 2007 αποφασίστηκε όλα τα Ιδρύματα Ερευνών των πρώην Πρωθυπουργών να επιχορηγούνται . Τα ιδρύματα είναι:

• Ίδρυμα Κ. Μητσοτάκης
• Εθν. Ίδρ. Ερ. Και Μελετών «Ελ. Βενιζέλος»
• Ίδρυμα Κ. Καραμανλής
• Ίδρυμα Α. Παπανδρέου
• Πνευματικό Ίδρυμα Γεωργίου Παπανδρέου
• Ίδρυμα Κ. Σημίτη

Με το νόμο  3752/2009 εντάσσεται στα επιχορηγούμενα ιδρύματα και το Ίδρυμα του Κ. Σημίτη. Το Ίδρυμα του Κ. Σημίτη ως νεοσυσταθέν (Μάιος 2007) επιχορηγήθηκε για πρώτη φορά το 2009.

Απόφαση της Κυβέρνησης είναι να περιοριστεί η επιχορήγηση κατά 10% για το 2010. Πρόθεση της πολιτικής ηγεσίας του Υπουργείου Παιδείας είναι η επιχορήγηση να περιοριστεί ακόμα περισσότερο.

Η ερώτηση που εχω να κάνω είναι η εξης:

Τι στο κέρατο προσφέρουν τα εν λόγω ιδρύματα στο κοινωνικό μας γίγνεσθαι;

Σκέψη;

Αποψη;

Πρόταση;

Λύσεις;

Επίσης θέλω να μάθω αν μπορούμε να γνωρίζουμε τα ποσά που παίρνουν αυτά τα ιδρύματα. Αν και μιλάμε για δημόσιο χρήμα, μάλλον δεν κάνει να μάθω…

Τέλος αν πρόκειται για τη διάσωση του αρχείου, μπορούμε να δημιουργήσουμε ένα μουσείο προσωπικοτήτων, να είναι ολοι μαζί,  ώστε να να μην τρώνε, εεεε συγγνώμη μοιράζονται ήθελα να γράψω, χρήματα από δω και από κει……

Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΟΙ ΦΙΛΟΙ ΚΑΙ Η ΙΣΟΡΡΟΠΙΑ

Ρε συ ύποπτε, μου λεγε ενας φίλος που κατάφερα να δω ύστερα από πολύ πολύ καιρό, ψάχνω ακόμα τις ισορροπίες μου.

Δηλαδή;

Εχω τον δεσμό με την κοπέλα μου, είμαστε πολύ ερωτευμένοι, συζούμε και ολοι παραπονιούνται ότι δεν τους βλέπω αλλά δεν με καταλαβαίνουν. Δεν είναι τόσο απλό από τη μια πλεύρα να είσαι μόνος σου και από την άλλη να εισαι με έναν άλλον άνθρωπο να μοιράζεσαι τη ζωη σου. Ολοι εχουν παράπονα από μένα. Δεν με καταλαβαίνει κανείς!

Οι φίλοι πρέπει να με καταλάβουν και όταν θα βρω λίγο τις ισορροπίες και τον χρόνο θα τους βλέπω. Δεν μπορώ να γίνω χίλια κομμάτια!

-Σου λείπουν οι φίλοι σου; Τον ρώτησα.

-Ε, ναι…

-Τι ε, ναι; Σου λείπουν;

- ε, τι ρωτάς τώρα;

Το πιο ουσιαστικό πράγμα φίλε μου.

Αν σου λείπουν πραγματικά, θα βρεις τον χρόνο και για αυτούς. Αλλιώς ή ουσιαστικά δεν είχες ποτέ φίλους αλλά παρέα και μόλις βρήκες το λιμάνι σου, τους χαιρέτησες ή εχεις μια ιδιαίτερα εγωιστική αντίληψη περι της φιλίας. Είναι οι λεγόμενοι φίλοι καφενείου. Διαλύεται το καφενείο, διαλύονται και οι φίλοι. Απλως είχες μια παρεούλα και μόλις βρήκες το κορίτσι, τους έγραψες.

Οπα οπα! Τι εννοείς ρε ύποπτε;

Στην ιεραρχία της ζωης πρώτα έρχεται το έτερον ήμισυ. Η σύντροφος, η σύζυγος. Η σχέση. Η οικογένεια. Οσοι λένε το αντίθετο απλως τα ερωτικά τους είναι για πέταμα. Είναι λοιπόν φυσιολογικό, η σχέση σου εφόσον σε γεμίζει και σου αρέσει, να παίρνει το μέγιστο του χρόνου σου.

Η φιλία έπεται ως αξία. Ο φίλος έρχεται μετά.

Όμως η καλλιέργεια των σχέσεων μεταξύ των ανθρώπων έρχεται με την επένδυση. Χρόνου, ποιότητας, ότι θέλεις. Αν αρρωστήσεις δεν θα σε κοιτάξει η δουλειά σου αλλά η οικογένεια και οι φίλοι σου.  Αν γράφεις τους ανθρώπους, θα σε γράψουν και αυτοί. Αν περιχαρακώνεσαι γύρω από τη γυναίκα σου, αν τύχει να χωρίσεις ( φτου φτου μακρια ), θα σου γυρίσουν ολοι την πλάτη. Ακόμα και αν κάνεις έναν γάμο και φέρεις στον κόσμο ένα παιδί, η νεα πραγματικότητα θα πέσει πανω σου να σε πνίξει. Και να μη χωρίσεις, αργά ή γρήγορα θα γίνεις μαγκούφης. 'Η θα περνάς το χρόνο σου με τους συγγενείς σου απο υποχρέωση και θα προσπαθήσεις να κρατήσεις μια επαφή με τους φίλους σου απο το τηλέφωνο. Σαν τα ανήμπορα γεροντάκια που δεν μπορούν να μετακινηθούν και πιάνουν το τηλέφωνο με τις ωρες προσπαθώντας να αντικαταστήσουν τη διαπροσωπική επαφή ωστε να εχεις μετα την ψευδαίσθηση "Εντάξει, τα είπαμε, έμαθα τα νεα".

Χρειάζεσαι και τις ανάσες σου, την ξενοιασιά των φίλων, το χαλαρό αλλά και τη συντροφικότητα που ολοι εχουμε ανάγκη. Η γυναίκα είναι το πιο σημαντικό πράγμα αλλά δεν είναι το μόνο.

Κανόνιζε μια φορά στις 15 μέρες να καλείς μερικούς φίλους στο σπίτι. Μια φορά το μήνα να βγαίνεις μόνος σου όπως και εκείνη με τις δικές της. Μπορείς να βρεις αφορμές όπως αν πας με την κοπέλα σου σε ένα θέατρο ή να δεις μια ταινία, κάλεσε και κάποιον φίλο σου. Μη βάζεις φράκτες στη ζωη σου γιατί αργά ή γρήγορα θα κυκλώσουν εσένα….

Αν πραγματικά το θέλεις, θα βρεις τον τρόπο.

Στο κάτω κάτω της γραφής, 720 ( 24 χ 30 ) ωρες εχει ο μήνας δεν μπορείς να βρεις 3-4 για τους φίλους σου; Είναι άρρωστο αυτό!