Σάββατο 29 Μαρτίου 2008

40 ΜΕΡΕΣ

Περιπου περασαν από τον θανατο του πατερα μου.

Δεν θελω σε καμια περιπτωση να αρχισω τα δακρυβρεχτα, τα τεθλιμμενα και τα επικολυρικα γιατι το πενθος είναι μια βαθια και εσωτερικη διαδικασια που δεν προσφερεται για εκθεση.

Αυτό που με ενδιαφερει εν προκειμενω είναι να μεταφερω τρεις σκεψεις μου με την ελπιδα να ωφελησουν οσους μου κανουν την τιμη και δαπανουν λιγο από το χρονο τους για να μπουν στο παρον μπλογκ να με διαβασουν. Καλως ή κακως επειδη δεν υπαρχει ανθρωπος που να εκτιθεται και να μην τον ενδιαφερει η απηχηση του ειτε είναι μουσικος, ειτε είναι τραγουδιαρης, ειτε ηθοποιος, ειτε δημοσιογραφος, ειτε ειτε ειτε ακομα και μπλογκερ. Αφου τα στατιστικα του google analytics μου λενε πως 400 νοματαιοι κατά μεσο ορο ημερησιως ερχονται κατά δω, θελω να σκεφτω πιθανως ματαιοδοξα αλλα σιγουρα μεγαλοφωνως

  1. Οσοι εχετε γονεις εν ζωη, σημερα κιολας να τους πειτε ένα ευχαριστω. Ποσο τους αγαπατε, ποσο ευγνωμονες τους ειστε που σας μεγαλωσαν με κοπο και θυσιες και πως θα ειστε διπλα τους σε ότι χρειαστουν. Ξερω. Είναι δυσκολο. Την πρωτη φορα που πηγα να πω κατι τετοιο στον πατερα μου ο λαιμος μου εγινε κομπος, οι λεξεις δεν εβγαιναν και ουτε καν θυμαμαι τι ειπα και αν αυτό που ειπα βγηκε με σωστο συντακτικο ώστε να βγαζει νοημα. Η ανταμοιβη μου ηταν το χαμογελο, η συγκινηση, η αγαπη και είναι στιγμες που θα εχω παντα μαζι μου ως ζωντανη αναμνηση. Είναι αν θελετε και η μεγαλυτερη παρηγορια μου ότι προλαβα και τον αποχαιρετησα όπως επρεπε. Δεν εχω τυψεις και ξερω ότι εκανα ότι μπορουσα. Η οικογενεια μου εχει περασει από χιλια κυμματα, δεν εχω να διηγηθω πολλες ευχαριστες στγμες και δεν ημουν ουτε στη χλιδη, ουτε στην ανεση. Το χαος ηταν αυτό που υπηρχε παρα η αρμονια. Παρολα αυτά υπακουσα στο καθηκον και τωρα νοιωθω γαληνιος και ανακουφισμενος. Είναι από τις ομορφες δυσκολιες να καταφερει κανεις να αρθρωσει δυο λογια αγαπης στους γονεις του. Είναι όμως και από τις στιγμες που ο πλουτος των συναισθηματων που πηγαζει από αυτές είναι ευσημα ζωης. Και εν τελει είναι ένα καθηκον. Ιερο.

  2. Οποιος και αν είναι ο χαρακτηρας του καθενος μας, όπως και αν αντιλαμβανεται τα πραγματα, όπως και αν αντιδρα, δεν υπαρχει ανθρωπος στον πλανητη που να μη χρειαζεται τη συμπαρασταση και την παρουσια σε αυτές τις στιγμες. Μην αφηνετε μονους τους φιλους σας και τους ανθρωπους που νοιαζεστε και μην επιτρεψετε σκεψεις τυπου «δεν θελω να ενοχλησω». Αν ο φιλος δεν είναι παρων στα δυσκολα τοτε που στο κερατο θα είναι; Στις μπυρες και στους καφεδες; Ναι μεν, την ωρα της κρισης μπορεις οντως για να μην ενοχλησεις να στειλεις ένα μηνυμα ή να παρεις ένα τηλεφωνο χωρις πολλα πολλα αλλα με την παροδο των ημερων να δηλωσεις παρουσια. Με το τηλεφωνο σου, με το ενδιαφερον σου, με το να πεις κατι εντελως απλο «θελεις να παμε για ένα καφε/ποτο να ξεσκασεις?» και ας αρνηθει ο άλλος. Και σε λιγες μερες να το ξανακανεις. Και ας αρνηθει. Και να το ξανακανεις. Υπαρχουν ανθρωποι που θελουν να αντιμετωπιζουν μονοι τους τις δυσκολιες της ζωης και πρεπει να το σεβαστουμε. Όμως ολοι θα σημειωσουν το ενδιαφερον και την καλη προαιρεση. Και δεν χρειαζονται ερωτηματικα τυπου «τι λενε σε αυτές τις περιπωσεις ?». Τιποτα το συγκλονιστικο. Ανθρωπια χρειαζεται. «καλη δυναμη», «ζωη σε σενα», «μπορω να κανω κατι για σενα, χρειαζεσαι κατι ?» είναι μια χαρα. Το πιο σημαντικο ειναι η παρουσια, εστω δυο αφτια απλως να ακουν και να προσφερουν συντροφια. Στις δυσκολες στιγμες δεν υπαρχει χωρος για ψευτοδιακριτικοτητα, απουσια, αδρανεια και αμηχανια. Υπαρχει δραση, αγαπη και ενδιαφερον. Οποιος διαπνεεται από τετοια συναισθηματα θα βρει και τι μπορει να κανει. Στο κατω κατω της γραφης είναι καλυτερο να σου πει ο φιλος σου «ευχαριστω για το ενδιαφερον σου αλλα δεν θελω να δω ανθρωπο αυτή την περιοδο, αστο να σε παρω εγω όταν νοιωσω λιγο καλυτερα» παρα να σου πει «περασα μια μαυριλα και δεν υπηρχες πουθενα….»

  3. Αν ειστε ένα βημα πριν κανετε οικογενεια, ή φρεσκοι οικογενειαρχες ΜΗΝ ΚΑΝΕΤΕ ΜΟΝΟ ΕΝΑ ΠΑΙΔΙ. Είναι εγκλημα για το παιδι σας. Το τι εχω τραβηξει ως μοναχοπαιδι να αντιμετωπιζω τα παντα μονος μου, δεν το ευχομαι ουτε στον χειροτερο δολοφονο του κοσμου. Ναι, οι καιροι είναι δυσκολοι. Ναι, αφου μαζευτηκαμε ολοι στην Αθηνα υπαρχουν πολλα προβληματα. Καμια αντιρρηση. Όμως είναι απειρως καλυτερο να εχετε λιγοτερα χρηματα παρα να αφησετε ένα παιδι μονο του να τραβηξει έναν γολγοθα. Δεν λεω, μου σταθηκαν φιλοι, λιγοι ( και παλι καλα ) συγγενεις, από τη δουλεια μου ειχα αμεριστη κατανοηση, ακομα και ασχετοι ανθρωποι ( πχ ο δικηγορος μου είναι εξαιρετικος ανθρωπος ) με βοηθησαν ανελπιστα και ποικιλοτροπως. Όμως όταν η αυλαια πεσει ο καθενας παει σπιτι του και αντιμετωπιζει τις δικες του εννοιες. Όταν πρεπει κατά σειρα να παω στο σουπερμαρκετ, στο μαναβικο, στο φουρνο και να πληρωσω τους λογιαριασμους εκει μου λειπει ενας αδελφος/μια αδελφη να τα μοιραστουμε. Όπως αντιμετωπισα μονος μου ολες τις γραφειοκρατιες στο αθανατο ελληνικο δημοσιο ( καποια στιγμη θα συγγραψω πονημα με οδηγιες χρησεως ) και ξερω πως εχω να φροντισω ότι εχει να κανει με ένα σπιτι αισθανομαι πολλες φορες μεγαλη πιεση και αγχος. Ξερω ότι δεν δικαιουμαι ουτε να απουσιασω, ουτε να παραλειψω, ουτε να αμελησω, ουτε να αρρωστησω. Ακομα και ανικανοι να μεινειτε, να υιοθετησετε.

ΜΗΝ ΑΦΗΣΕΤΕ ΜΟΝΟ ΕΝΑ ΠΑΙΔΙ, ΜΟΝΟ ΤΟΥ…



20 Λογομαχιες:

Κώστας είπε...

θα εκτυπώσω το νο3 και θα το δώσω να το διαβάσουν 2-3 με τους οποίους είχα αυτήν την κουβέντα....

Σταθης Διομηδης είπε...

Α ρε Γρηγόρη..
πέντε λέξεις, τρία θέματα... ΜΙΑ ΖΩΗ!!!
τις καλημέρες μου.

So_Far είπε...

Θα σου απαντήσω με ένα κλιπάκι γιατί διαβάζοντάς σε, ένιωσα ένα κόμπο να ανεβαίνει στο λαιμό και αδυνατώ να βρω λέξεις..
αυτά που έγραψες αυθόρμητα είναι αυτό:

http://www.youtube.com/watch?v=WyOJ-A5iv5I

που όλοι ξεχνάμε

cinderella είπε...

Με συγκίνησες γαμώτο. Ως μοναχοπαίδι δεν ξέρω τι να σου πω. Πραγματικά θα ήταν ψέμα να πω οτι δεν τα έχω σεφτεί αυτά που λες. Τουλάχιστον ως κόρη την αγάπη μου τη δείχνω. Ως φίλη δυστυχώς μια φορά απέτυχα. Και δεν θα το συγχωρέσω ποτέ στον εαυτό μου αυτό.
Καλησπέρες!

schoolmania είπε...

Καλη δυναμη λοιπον ανθρωπε, καλη δυναμη.

Στρατος "exoaptonkyklo" Ραπτοπουλος είπε...

κουραγιο suspect.

SilentWalker-Cookingirl είπε...

Ευχαριστώ το Θεό...που μου έκανε το δώρο να εχω άλλα 4 αδέρφια..4 αδέρφια που τελικά τα λατρεύω όσο κι αν δείχνω τελείως το αντίθετο!Που τελικά είναι πάντα δίπλα μου!Που τελικά τους τα συγχωρώ όλα!
Ευχαριστώ κ εσάς που μου το υπενθυμίζετε αυτό γιατί συχνά το ξεχνάω!Είμαι τόσο ευλογημένη τελικά...
Κ τέλος...να σταθώ σε κάτι άλλο!Είμαι υπέρ όσο κανείς άλλο στο να αναπαράγουμε το είδος!αλλά!Αν είσαι άχρηστος, καλύτερα να μην υποφέρει το παιδί!Κ πριν κάνεις οτιδήποτε, να σκεφτείς τι συνέπειες!τι εννοώ?Είμαι 16 ετών!Μια συμμαθήτριά μου εδώ κ 2 μήνες είναι παντρεμένη με έναν 20 χρόνια μεγαλύτερό της επειδή έμεινε έγκυος!είναι πράγματα αυτά;ε;;
(suspect μου τα σπας για μια ακομη φορα!εχουμε χαθει, το ξερω!πολλά φιλιά!)

Homo Sapiens είπε...

Συνειδητοποιείς καμιά φορά τόσο έντονα την αξία του blogging...Σκέψεις αυθόρμητες και αυθεντικές που προβληματίζουν, συγκινούν, διεγείρουν τον νου και τα συναισθήματα...Keep thinking, keep blogging

Unknown είπε...

ξέρεις...

καμιά φορά το άγγιγμα στον ώμο και την βοήθεια την βρίσκουμε κι από κει που δεν το περιμένουμε. Οι δεσμοί αίματος δεν κάνουν και τους δεσμούς ψυχής...

Φιλιά βρόχινα...

..αγγελόσκονη.. είπε...

πάντα μου άρεσε να βλέπω πολλά αδέρφια...και πάντα λέω οτί αν κάνω παιδιά θα κάνω πολλά...για διάφορους λόγους!!τον συγκεκριμένο λόγο δεν τον είχα σκεφτεί...!!πολύ όμορφο ποστ!!και κουράγιο σ'ευτό που περνάς..!!

y=αx+β είπε...

Εγώ σου είχα πει συλλυπητήρια σε προηγούμενο ποστ αλλά επειδή ήταν μια βδομάδα μετά, μάλλον δεν το είχες δει οπότε σου το ξαναλέω. Καλή δύναμη.

Suspect είπε...

καλημερα Κωστα
Γεια σου Διομηδη Αδερφε!
loveable so far!
thank u, cinderela
σε ευχαριστω πολυ Γιαννη Ραπτοπουλε
να σαι καλα exoapotonkyklo
τα φιλια μου silent walker
ευχαριστω homo sapiens
γεια σου Νεραϊδα!
να κανεις αγγελοσκονη, να κανεις!
Οχι αλλα συλλυπητηρια εξισωση! Βαρεθηκα να τα ακουω!

Athanassios Ghikas ready to fly like an Eagle είπε...

Βλέπω τον εαυτό μου μέσα απ΄την εμπειρία του υπέρτατου χαμού και της αποχώρησης ενός εκ των γενητόρων μας. Τι να κάνουμε όμως έτσι αλλάζουν οι γενιές φίλε μου. Είναι νομοτέλεια. Αλλά και σαν κοινωνικά όντα που είμαστε συμφωνώ απολύτως στην αξία της συμπαράστασης. πολλές φορές δεν χρειάζονται λόγια παρά μόνο μιά απλή παρουσία.
Είμαι και εγώ παιδί και μοναχοπαίδι όπως εσύ και έχω τον πατέρα και εγώ που παλέυει για τη ζωή του το θηριό!! 2,30 χρόνια τώρα και φάινεται ότι τα καταφέρνει προς το παρόν μιά χαρά. Αλλά το τέλος το ξέρουμε όλοι, είναι προδιαγεγραμμένο και αισθάνομαι να τον αγαπώ όσο ποτέ δεν αισθάνθηκα. Είμαι εκεί ότι κι αν συνεπάγεται αυτό στην ψυχική μου ισορροπία γιατί το τέλος πιστέυω δεν πρέπει να μας βρίσκει μόνους αλλά ήσυχους και γαλήνιους με αυτούς που αγαπάμε.
Σ'ευχαριστώ για το ποστ σου και σου εύχομαι τα καλυτερα από εδώ και μπρος μοναχικέ συμπολεμιστή

Unknown είπε...

Δες αυτό παιδί μου.
A Letter From Your Dad
www.youtube.com/watch?v=uXz-FLzlLyk

Stratos Bacalis είπε...

Πολύ συγκινητικός... καλή δύναμη, να ζήσεις να τον θυμάσαι.

Suspect είπε...

ευχαριστω sandman
μαριαννα μου υπεροχο, ευχαριστω
Σακαρε να σαι καλα!

Crazy Tourists είπε...

Έχεις πολύ δίκιο...

Πόσες φορές έχω ακούσει την ηλίθια δικαιολογία "δεν πήρα τηλέφωνο γιατί δεν ήξερα τι να σου πω", ούτε που θυμάμαι...

Και δεν υπάρχει χειρότερο πράγμα όταν χάνεις ένα γονιό, να χάνεις και ανθρώπους που πίστευες ότι είναι φίλοι σου...

Δε μπορώ να σου πω ότι με τον καιρό θα συνηθίσεις την απώλεια, αλλά μπορώ να σου πω ότι θα μάθεις να ζείς να με αυτή...

Να είσαι καλά

CrazyTourist2

AVRA είπε...

κουραγιο...με συγκινησες παλι....δεν ξερω τι να πω εκτος οτι σε θαυμαζω για τον τροπο που σκεφτεσαι και αντιδρας....

οσον αφορα στους φιλους νομιζω οτι εχω ξαναγραψει την αποψη μου...

για τους γονεις πιστευω οτι παντα ξερουν τι νιωθουμε, αλλα καλο ειναι να τους το λεμε που και που...

την μεγαλυτερη αληθεια την εχεις πει για τα παιδια...αυτα πρεπει να τα ακουσουν τα νεα ζευγαρια.Ενα παιδι για πολλους λογους αλλα και για αυτον που αναφερεις εσυ , δεν πρεπει να μενει μονο και μοναδικο σε μια οικογενεια!

captain είπε...

ρε σωτηρη οτι και να σου πω θα ειναι λιγο απλα κουραγιο αν και ειμαι τυχερος και εχω ακομα και τους δυο γονεις μου και τα αδερφια μου αντε μπας και σε πετυχω πουθενα εστω και στο διαδικτυο και κανονισουμε να τα π(ι)ουμε μετα απο καμποσα χρονια
captain on the mix

BRUNO είπε...

οσο αφορα το Νο3 προχτες ειχα μια συζητηση στη δουλεια μου για το θεμα σημερα εδωσα και το διαβασαν οι 3 κοπελιες που μιλαγαμε ειδα απο το τελειως καθετες οι 2 προβληματιστικαν

καλο κουραγιο αδερφε

Δημοσίευση σχολίου

Γράψε ότι θέλεις με ευπρέπεια