ADOLF LUTHER

Όταν διαβασα στην εφημεριδα για τη σχετικη εκθεση, μου κινησε την περιεργεια.

Βρηκα χρονο και μια και δυο, πεταχτηκα στο θησειο να παρακολουθησω τις δημιουργιες του καλλιτεχνη με φως και γυαλι.

Το ιδιωτικο μουσειο της Ηρακλειδων είναι μια μικρη οαση μεσα στην πολη. Προσεγμενο σε κάθε λεπτομερεια, κλιματισμος παντου, ο σωστος φωτισμος, μια σχεδον παραδοσιακη αυλη – τι καλα που θα ηταν αν σερβιραν και καφε εκει – και σε ολο το κτιριο εδεναν αρμονικα η πετρα και το ξυλο.

Ακριβως απεξω στην Ηρακλειδων υπαρχει μια φοβερη οχλαγωγια λογω των τρεντι καφε αλλα φαινεται πως η ηχομονωση είναι καλα μελετημενη.

Για να παρετε μια ιδεα περι τινος προκειται, αντιγραφω από το site του μουσειου:

Ο Adolf Luther ανήκει στους ριζοσπαστικούς αντιπροσώπους των καλλιτεχνών που ασχολήθηκαν τη δεκαετία του ΄60 με το φως. Για τον Luther το φως αποτελούσε μια πραγματικότητα γεμάτη μεγαλείο. Προϋπέθετε την ύπαρξη μιας άυλης, αόρατης υπόστασης του φωτός, την οποία έβλεπε σαν αντίθετο πόλο προς τον υλικό κόσμο.

Το 1962 φιλοτεχνεί τα πρώτα «φωτοαντικείμενα». Τα αντικείμενα αυτά αποτελούνται από θραύσματα γυαλιού τα οποία δεσμεύουν το φως που διαπερνά τον χώρο και το αφήνουν να διαφύγει στη συνέχεια από τα σημεία θραύσης. Από τα μέσα της δεκαετίας του ΄60, τη λειτουργία της οπτικοποίησης του φωτός στον χώρο αναλαμβάνουν οπτικά υλικά υψηλής ποιότητας, όπως φακοί γυαλιών, πρίσματα, κοίλα και κυρτά κάτοπτρα. Στις δεκαετίες του ΄70 και ΄80 ο Luther μεταφέρει το καλλιτεχνικό του όραμα σε αρχιτεκτονικές κατασκευές.

Ο Adolf Luther δεν αντιλαμβάνεται την ενσωμάτωση του φωτός στην αρχιτεκτονική τέχνη σαν εξωραϊσμό μιας αμφισβητούμενης αρχιτεκτονικής πραγματικότητας, αλλά, με την ενσωμάτωση αυτή, αποσκοπεί στην τελειοποίησή της. Η αρχιτεκτονική, που από τη φύση της έχει στατικό χαρακτήρα, χρειάζεται να συμπληρωθεί με ένα στοιχείο κίνησης για να συμβαδίζει με μια συνεχώς μεταβαλλόμενη πραγματικότητα. Οι «τοίχοι φωτός» και τα «φωτοαντικείμενά» του βρίσκονται σε πολλά δημόσια κτίρια της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας, όπως στο ανάκτορο Nordkirchen στο Μύνστερ, στην πρώην καγκελαρία στη Βόννη, στην Αίθουσα Ήχου του Düsseldorf, σε ταμιευτήρια και τράπεζες στις πόλεις Wuppertal, Düsseldorf, Krefeld αλλά και στο Ινστιτούτο Goethe στη Ρώμη κ.α.

Το 1979 το κρατίδιο της Nordrhein-Westfalen της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας απονέμει στον Luther τον τίτλο του επίτιμου καθηγητή. Για την καλλιτεχνική του δημιουργία τιμάται το 1982 με το Μετάλλιο Thorn-Prikker του Δήμου Krefeld. Το 1989 τιμάται με το παράσημο Verdienstorden του κρατιδίου της Nordrhein-Westfalen. Το ίδιο έτος ιδρύει το Ίδρυμα «Adolf Luther» στο Krefeld. Με δεδομένη τη συλλογή του και τα δικά του έργα που δωρίζει στο ίδρυμα, θέτει σαν στόχο του ιδρύματος την έρευνα, εξέλιξη και προώθηση της συγκεκριμένης τέχνης, από τις αρχές της δεκαετίας του πενήντα.

http://www.herakleidon-art.gr

= = = = =

Όπως λεει και ο ιδιος σε ένα ρητο του «το φως θελει χωρο»

Στην εκθεση εγινε μια σοβαρη προσπαθεια να μπει σε χωρο.

Και χανει.

Χανει γιατι εμενα τουλαχιστον με ζαλισαν όλα αυτά τα κοιλα και τα κυρτα κατοπτρα. Μια δημιουργια που με εκανε να χαμογελασω ηταν πανω σε ένα κομματι ξυλο να βαλει μερικα μισοκαμμενα σπιρτα. Αβυσσος η ψυχη του καλλιτεχνη...

Παντως οι δημιουργιες με το γυαλι και η ξεχωριστη οπτικη του φωτος είναι ένα ασυνηθιστο θεαμα που αξιζει τον κοπο να το δει κανεις.

Για να το δει όμως στο συνολο όπως θελει και ο Luther, θελει χωρο. Και από μακρια. Από κοντα, εκανα τη σκεψη πως αν τα ειχα αυτά στο δωματιο μου δεν θα αντεχα πανω από μιση ωρα!

Παθαινει διαθλαση το κεφαλι σου!

Περαν της πλακας, είναι εντυπωσιακο το πώς από το γυαλι μπορεις να κανεις κατασκευες που παιζουν με το φως και δινουν ξεχωριστη οντοτητα και ενεργεια στο χωρο.

Εκει παντως που επαθα ψυχικη ακυρωση ηταν το δευτερο μερος της εκθεσης που ειχε λιθογραφιες του Escher.

Εξαιρετικο παιχνιδι μεταξυ σουρεαλισμου, μαθηματικων, φαντασιας, δισδιαστατου και τριασδιαστατου που με αφησε αναυδο !!!

Τα εκθεματα του Luther ηταν εντυπωσιακα.

Τα εκθεματα του Escher όμως ηταν «φευγα»

Άλλη διασταση, άλλο επιπεδο.

Ωραια για Κυριακατικη βολτα, καλος συνδιασμος καφε και τεχνης.

Και μετα στην Ηρακλειδων τα γνωστα.

Καφες – ποτο – πασαρελα.

Το μοναδικο αρνητικο που εχω να προσαψω είναι οι πανακριβες τιμες στο πωλητηριο του μουσειου εκτος και αν απευθυνεται μονο σε εφοπλιστες.

6 ευρω κοστιζει η εισοδος αλλα αξιζει τον κοπο να δει κανεις πραγματα που δεν προβαλλονται στα μεσα μαζικης επιρροης.