Τετάρτη 17 Ιανουαρίου 2007

ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑ ΣΤΗ ΣΑΛΟΝΙΚΗ

[ Αργησα αλλα τα καταφερα να τελειωσω το πονημα ]

Τελικα μας δουλευουν στην θεσσαλονικη.

Το πρωι είναι μαυρος και το βραδι κιτρινος.

Ο ΛΕΥΚΟΣ πυργος που είναι;

Οεο;

Το αγαπημενο μου μεταφορικο μεσο είναι το τρενο γιατι κανει το καλυτερο βιντεοκλιπ.

Το πλοιο είναι εξαιρετικα αργο, στο αεροπλανο βλεπεις λιγα πραγματα ενω το αυτοκινητο είναι κουραστικο και τις περισσοτερες φορες επικινδυνο.

Πληκτρολογω το πονημα και μισοχαζευω τη δυση του ηλιου.

Να θυμηθω την επομενη φορα που θα ξαναταξιδεψω για τη θεσσαλονικη να ζητησω την ιδια ακριβως θεση και να μην εκλιπαρω τον κάθε ταξιδιωτη λεγοντας ψεμματα όπως «σας παρακαλω, πρεπει να χρησιμοποιησω τον υπολογιστη για επαγγελματικους λογους, αλλαζουμε σας παρακαλω θεση για να βαλω το καλωδιο στην μπριζα;»

Δεν τους ριχνω βεβαια καθως ειμαστε στο ιδιο βαγονι αλλα γιατι να γινομαι επαιτης; Από την άλλη δεν εχει τυχει να κανω καμια καλη γνωριμια μεχρι στιγμης οποτε καλυτερα είναι να το ζηταω απευθειας.

Καφες εκ δεξιων, mp3 player εξ αριστερων, εμπροσθεν ο υπολογιστης, μια χαρα ειμαι.

Αν μας αφηναν να κανουμε και τσιγαρο…

Αλλα ευτυχως καμια φορα που ειμαστε στην Ελλαδα.

Εξω από το βαγονι ενδιαμεσα με το άλλο, παιρνουμε τις τζουρες μας.

Επιστροφη.

Επιστροφη στη φθορα της εργασιας, της καθημερινοτητας, του καθηκοντος, της υποχρεωσης και της μεγαλης πολης.

Ειμαι φυγοπονος.

Οποιος δεν είναι, ας σηκωσει το χερι ψηλα.

Χμμμ…

Ωραια. Συνεχιζω.

Η προσκληση από τον πρωην συναδελφο και νυν αδελφικο φιλο ηρθε όπως όλα τα καλα πραγματα στη ζωη. Αναπαντεχα.

Ηταν η τριτη φορα που πηγα στη Σαλονικα και η καλυτερη. Τις δυο προηγουμενες ειδα ελαχιστα και δεν ειχα σαφη αποψη. Προφτασα σε 3 μερες να τη γυρισω, να βγαλω 3 φιλμ σε φωτογραφιες ( όχι, δεν τα εχω ψηφιοποιησει όλα. Ακομα. ) και να μπορω να προσθεσω και εγω το δικο μου σχολιο σε πλειστα οσα εχουν δημοσιευθει.

Εφτασα λιγες μερες πριν την αλλαγη του χρονου και ο φιλος μου από τον σιδηροδρομικο σταθμο με πηγε κατευθειαν στην εταιρεια του που ειχαν πρωτοχρονιατικο γλεντι. Απλοι και ωραιοι τυποι. Κανεις δεν με κοιταξε με μισο ματι μετα τις συστασεις και μαλιστα μου ελεγαν ΠΑΟΚτζηδικες ιστοριες που εχουν τη δικη τους γοητεια.

Αφου με ρωτησε ένας συναδελφος του φιλου μου που τουδε εφεξης θα ονομαζεται Λακης, από πού ειμαι και τι ομαδα υποστηριζω, ανταπεδωσα την ερωτηση.

- ΠΑΟΚ ειπε και προσπαθησα προς στιγμην να ξεχωρισω αν ειπε μπ ή π και κ ή γκ αλλα το κρασι δεν με αφησε να πολυεπεξεργαστω αυτές τις πληροφοριες.

- Το καταλαβα απαντησα και συνεχισα. Πας στο γηπεδο;

- όχι αλλα μενω κοντα στην Τουμπα και τα ματς τα ακουω

- δηλαδη γενικα δεν παρακολουθεις;

- ακου να σε πω φιλαρακι, δεν εχει σημασια αυτό, εδώ γεννιεσαι και πεθαινεις μπαογκ ( ναι, τωρα ηταν ξεκαθαρο το αξαν) να πουμε.

Εριξα γελιο όχι τοσο με την ατακα αλλα με το χαρακτηριστικο στιλ το οποιο χαζευουμε στην τηλεοραση από τους ΑΜΑΝ και τον Σταροβα.

Ο τυπος πηρε φορα και μου ειπε ότι τα πολύ παλια ετη, όταν ένα παιδακι φταρνιζοταν, το χτυπουσαν στην πλατη και του εδειχναν τον ουρανο.

- Φασουλας, Φασουλας !!!

Αυτά μεχρι την καθοδο του ψηλου στον Ολυμπιακο γιατι μετα μας τελειωσε η παραπομπη.

Επισης μου ειπε και το άλλο:

Ετοιμοθανατος ο αρχηγος της θυρας 4 και τα πρωτοπαλικαρα μαζεμενα γυρω του για το σχετικο μοιρολοϊ. Καποια στιγμη γυρισε με τρεμαμενη φωνη ότι ειχε μια τελευταια επιθυμια:

- θελω να με βαφτισετε γαβρο!

- Αρχηγε! Αν είναι δυνατον!

- Την τελευταια μου επιθυμια ρε ?

Τελοσπαντων με τα πολλα, παιρνει ο πιο παλιος ένα ταπερακι με νερο, βουταει ένα σταυρο και ραινει τον ετοιμοθανατο «βαφτιζεσαι γαβρος εις το ονομα του Πατρος και του Υιου και του Αγιου Πνευματος. Αμην»

Και εκεινος ανακουφισμενος:

- Σημερα ενας γαβρος πεθαινει !!!

Στην κουβεντα μπηκε και ενας φανατικος Αρειανος που ειχε ετοιμη τη βαθυστοχαστη αναλυση πανω στο ειλικρινες σχολιο μου ότι ο Αρης εχει καλη ομαδα και η βαθμολογια τον αδικει.

- Ασε φιλαρακι να πουμε, ο Αρης είναι μεγαλη ομαδα. Να φυγουν ολοι και να μεινει μονο ο Κοκε ρε!!!

Ένα συνθημα, μια αναλυση τομων. Αυτά είναι…

Ξερω ότι οποιος μακαριος διαβαζει το παρον ισως καν να μην ανθυπογελασε. Σημασια σε αυτά εχει περισσοτερο το στιλ και η σκηνικη παρουσια την οποια λυπαμαι αλλα δεν μπορω να τη μεταφερω.

Το ιδιο βραδι βγηκα με μερικους φιλους που τους ειχα γνωρισει καποτε αρχικα μεσω ιντερνετ και οποτε κατεβαινουν ή ανεβαινω αντιστοιχα, βρισκομαστε. Είναι σχεδον μαγικο να σε κανουν να μην αισθανεσαι ξενος στην ξενη πολη.

Το ιδιο βραδι καναμε και κατι που αποφευγω επιμελως να κανω στην Αθηνα.

Clubbing.

Ενεκα ενός φιλου που δουλευε στο μαγαζι, πηγα γιατι ο Λακης με την κοπελα του ηθελαν προφανως να συνεβρεθουν και επειδη ο τριτος δεν χωρει, για να μη γινομαι τσιμπουρι την εκανα μονος μου.

Ωραιος χωρος, καταπληκτικο lazer show, σωστος ηχος, σουπερ γκομενες στο βουρκο κυλιομενες που λενε και τα ξυλινα σπαθια ΑΛΛΑ

Μαπα DJ.

Μαπα.

Επειδη στο συγκεκριμενο μαγαζι πηγα 2 φορες σε μερες αιχμης αλλα και σε οποιο μπαρακι βγηκα που προσπαθουσε να δωσει ένα dance στιγμα, ηταν για τα μαυρα δραγκαλα.

House του 90κατι, ότι πιο εμπορικοβλακωδες κυκλοφορουσε τοτε και πραγματικα θεωρω ηρωες οσους καταφεραν να χορευουν. Προφανως δεν ηξεραν ή ανηκαν στην κατηγορια που την house την αποκαλουν «ξενα»

Τα ροκ μπαρακια ευτυχως είναι σε καλυτερη μοιρα ενώ στα σκυλαδικα λενε ότι περνανε σουπερ αλλα δεν πηγα για να το επικυρωσω.

Κριμα παντως.

Να μην υπαρχει ενας σοβαρος DJ ?

Εμ για αυτό κανουμε θεους τους ξενους. Όταν οι δικοι μας τον παιζουν και καταφευγουν σε ευκολιες τυπου ας παιξω ότι βλακεια επαιζα και περυσι και προπερσι και παραπροπερσι είναι λογικο. Ελα μωρε τωρα σε μιλαω, που να τρεχω να ανανεωσω τη δισκοθηκη μου ( εκτος και αν είναι για ΛΕ-ΠΑ ) γιατι να ψαχτω, γιατι να δοκιμασω, γιατι να «εκπαιδευσω» λιγο τον κοσμο.

Πεταω λιγο Βουρλιωτη, λιγη Βανεσα Αδαμοπουλου, βαζω και λιγο eminem – 50 cent οριστε. Μια χαρα-δρα προγραμμα! Τσαμπα ο χωρος και τα φωτα…

Η επομενη μερα αναλωθηκε σε κοινωνικες επαφες και επισκεψη στο ουζο μελαθρον. Δεν ξερω γιατι πια αυτή η λατρεια στον συγκεκριμενο χωρο. Ο καταλογος είναι τοσο δυσχρηστος που θελεις 2 τραπεζια για να τον ανοιξεις. Και αφου τελικα παραγγειλεις, όταν φευγεις αισθανεσαι ότι στο στομαχι σου εκαναν αποβαση 43 τσιμεντολιθοι. Βαρια φαγητα με περιεργες σαλτσες που με αναγκασαν να ξαναφαω σε 26 ( μετρημενες ) ωρες !!!

Ο Λακης μου γνωρισε και ένα φιλικο του ζευγαρι και καναμε ολοι μαζι παρεα.

Στην αρχη το ειδα θετικα αλλα συντομα αρχισα να εκνευριζομαι.

Κάθε 2 μετρα αγκαλιτσα. Κάθε 4 μετρα φιλακι. Κάθε 6 μετρα βαθυ βαθυ βλεμμα τυπου «ολος ο κοσμος εισαι εσυ». Και ξανα μανα. Και αντε παλι. Από τον Λευκο Πυργο μεχρι το αγαλμα του Μ. Αλεξανδρου το καναμε κανα μισαωρο.

Τετοια αγωνια επιβεβαιωσης, ειχα πολύ καιρο να δω.

Γιατι ρε παιδια, σπιτι δεν εχετε;

Ποιον θελετε να πεισετε ότι ειστε ερωτευμενοι; Εαυτους; Αλληλους;

Και η παρεα σας; Δεν τη σεβεστε; Τι κανουν οι αλλοι, φαναρι κρατανε;

Να σας βγαλουν φωτογραφιες;

Να φωναζουν ποσο ευτυχισμενοι ειστε και να σας πετανε λελουδα;

Δεν με σοκαρει και χαιρομαι τα ζευγαρια που είναι ερωτευμενα να το δειχνουν. Αυτό που με ενοχλει είναι η ελλειψη οριου και διακριτικοτητας.

Ειπα στον φιλο μου καποια στιγμη ότι τους δινω 4 μηνες κοινης ζωης.

Οι πιο σοβαρες σχεσεις που εχω είναι αυτές που σε παρεα δεν απομονωνονται. Δεν το εχουν αναγκη. Το να φιλησεις καποια στιγμη την κοπελα σου το κατανοω. Το να εισαι προσκολημενος σε κοινη παρεα το θεωρω αδιακριτο και προσβλητικο.

Τελος πονηματος εκ τρενου. Εφτασα.

= = = = = = =

Συνεχεια από την μεγαλη πολη πια

= = = = =

Χθες που επικοινωνησα με τον Λακη για μια καλημερα, μου ειπε ότι επεσα μεσα κατά το ημισυ για κεινο το ζευγαρι. Οντως 4 κρατησε ο δεσμος τους από την τελευταια μερα που τους ειδα αλλα όχι μηνες. Μερες.

Μου βγαινει μια περιεργη μελαγχολια όταν ευστοχω σε τετοιες προβλεψεις.

Αντι να συζητησουν λιγο παραπανω, πνιγηκαν στις ιδιες τις αγκαλιες τους…

Το βραδι γνωρισα και μια καταπληκτικη κοπελα, την Λουκια.

Δουλευε σε ένα μαγαζι και επειδη εδειξα κατανοηση για την παραγγελια που εφερε αλλα αντι αλλων, το εκτιμησε, κερασε, ηρθε και εκατσε στο τραπεζι μας, μιλησαμε και κρυφα οι φιλοι μου ελεγαν «αντε να ζησετε»! Σε ολους μας εκανε εξαιρετικη εντυπωση. Την επομενη μερα ξαναπηγα ( σιγα μην εχανα ευκαιρια ) τα ξαναπαμε και επιβεβαιωσα την αρχικη εντυπωση. Αφησα και τηλεφωνο ως απελπισμενος τυπου αν κατεβεις ποτε, παρε να τα πουμε και φυσικα ουτε καν ένα μηνυμα δεν ελαβα για να εχω το δικο της. Οσες κοπελες γνωριζω εσχατως που μου κανουν εξαιρετικη εντυπωση μου μενουν μια ευχαριστη αναμνηση. Γιατι να μην ειμαι Παπακαλιατης στη ζωη μου και να σκηνοθετησω μια υπεροχη περιπετεια;

Χμμμ….

Τωρα που το ξανασκεφτομαι το μετανοιωνω.

Γιατι θα πρεπει να μου συμβουν και όλα τα αλλα.

Δηλαδη, η κοπελα να είναι παντρεμενη, ο ερωτας μας να φουντωσει, να κανω και να κανει παρανομα το Αθηνα / θες/νικη - περιπτερο / σπιτι, να πεσω θυμα δυστυχηματος, να μεινω αναπηρος, να αναλαβει τη θεραπεια μου ο αντρας της εν αγνοια του για το τι ρολο παιζω, η δικη μου κοπελα να προσλαμβανει δολοφονο για να σκοτωσει την αντιζηλο, μετα να τρελαινεται και να φευγει διακοπες στην ουαζαγκαμπουμπου, να ερχεται ο κιλερ να θελει να με σκοτωσει, να το μετανοιωνει και να πηγαινει να βρει την κοπελα μου γιατι την ερωτευτηκε τρελα, η Λουκια να μενει εγγυος χωρις να είναι ξεκαθαρο τινος είναι το παιδι, να εμφανισω τη μανα μου που εχει καρκινο και δεν μου λεει τιποτα για να μην αυτοκτονησω αλλα επειδη είναι κουκλα τα φτιαχνει με τον μοναδικο μου φιλο ως μια last περιπετεια και πεθαινει, ο οποιος φιλος ανταμειβεται για την καλοσυνη του να μου συμπαραστεκεται καθως εκτος από την ωραια και ανευ απαιτησεων μανα μου, τρωει και τη φιλη της Λουκιας που κατεβαινει μαζι της στην Αθηνα συνεχεια για το ξεκαρφωμα η οποια είναι λεσβια αλλα ηπιε λιγο παραπανω και εκατσε στον φιλο μου, εμεινε και αυτή εγγυος, γεννησε και μεγαλωνει το παιδι με την συντροφο της!

Ουφ!

Ουτε εγω δεν με αντεχω να τα σκεφτω και να τα υλοποιησω όλα αυτά.

Για αυτό επανερχομαι σε αυτό που ξερω να κανω καλα.

Να θυμαμαι ευχαριστα μια υπεροχη Λουκια γνωριζοντας ότι δεν θα την ξαναδω ποτε…

Την επομενη μερα καναμε μια τεραστια βολτα. Περπατημα, κουβεντουλα και φωτογραφηση. Διαβαζω ενιοτε στα περιοδικα για τεχνικες χαλαρωσης και αποφορτισης από την ενταση της καθημερινοτητας και διαφορες σχολες και παπαρια μαντολα.

Καλυτερος ψυχικος καθαρισμος από το περπατημα δεν υπαρχει.

Βεβαια αν το γραψουν αυτό τα περιοδικα πως θα ζησουν οι γιογκι, οι γκουρου και οι διαφοροι μυστηριοι;

Περπατημα. Χαλαρο και ξενοιαστο. Βαθιες ανασες και εικονες. Διπλα στη θαλασσα.

Για ποτε εφυγαν τα αγχη της Αθηνας, οι σκεψεις περι υποχρεωσεων, για ποτε καθαρισε το μυαλο ουτε που το καταλαβα.

Από το μεγαρο μουσικης στον λευκο πυργο, πλατεια αριστοτελους, ρωμαϊκη αγορα, αγιος Δημητριος, καστρο, καταβαση από ναβαρινου, ροτοντα, καμαρα και ωπ! Στο λιμανι για το καλυτερο ηλιοβασιλεμα που εχω δει ποτε μου μηνα Δεκεμβρη.

Αναλαφρα κατακοπος και ενθουσιασμενος αποτελειωσα τη βολτα στην Τσιμισκη, περασα και από τη Μητροπολη μεχρι που πηρα ταξι να επιστρεψω γιατι ειχα συμπληρωσει ηδη 8 ωρες στον δρομο και δεν αντεχα άλλο ορθιος.

Κατεβηκαμε στην Αριστοτελους για την αλλαγη του χρονου.

Λεμε, πλατεια οεοε, χαβαλε θα εχει, ας παμε.

Φτασαμε και ειχαμε μια εξαιρετικη αναλογια.

3 Ελληνες και 300 αλλοεθνεις.

Δεν υπηρχε ουτε μια υποτυπωδης διοργανωση, υποδοχης του νεου χρονου!

Λες και η θεσσαλονικη είναι καποιο ανθυποχωριουδακι!!!

Το 10-9-8 το ειπα εγω και φιληθηκαμε για τα χρονια πολλα.

Καποιοι εριξαν μερικες φωτοβολιδες και χαιρετε.

Λες και χρειαζονταν κατι το τρομακτικο.

Αφου ο χωρος υπαρχει, η εξεδρα υπαρχει, ας ερχοταν ενας πολιτικαντης να πει 2 χαζαμαρες, να υπηρχαν και μερικοι τυποι να γρατζουνιζουν κιθαρες, να ακουγαμε μια αντιστροφη μετρηση, να επεφταν συντονισμενα μερικες φωτοβολιδες και όχι διπλα στα κεφαλια μας και να παμε σπιτια μας.

Ηταν πια τοσο μεγαλο το κοστος;

Επειδη ξερω ότι αν και κοσμογυρισμενος, ο φιλος μου ο Λακης, εχει μερικα κολληματα με το αθηναϊκο κατεστημενο, τον πειραξα:

Τι να μας πειτε ρε…

Εμεις διοργανωσαμε ολοκληρη Ολυμπιαδα και εσεις ουτε μια πρωτοχρονια δεν ειστε αξιοι να κανετε!

Ειρησθω εν παροδω, η αποψη μου επι του θεματος είναι ότι το αλλοθι της κακιας Αθηνας και του υδροκεφαλου κρατους είναι υπεροχο όταν θελεις να μην κανεις απολυτως τιποτα, όταν δεν θελεις να παρεις καμια πρωτοβουλια να βελτιωσεις τα του οικου σου και όταν σου αρεσει η αδρανεια.

Όταν δεν μπορεις να διαχειριστεις αυτά που εχεις, αντι να κανεις καλυτερη οργανωση, ζητας περισσοτερα.

Μετα πηγαμε σε ένα φιλικο σπιτι να αραξουμε και να γιορτασουμε το νεον ετος.

Εκει συναντησαμε μερικα φιλησυχα ζευγαρακια και αρχισαμε να συστηνομαστε, να σπαει ο παγος, να γεμιζουν τα ποτηρια με κρασι και ξεκινησαμε να παιζουμε χαρτια για το καλο του χρονου. Πριν από πολλα πολλα χρονια ηξερα Ξερη και Δηλωτη τα οποια μαλλον εχω ξεχασει. 21 και 31 τα ξερω χοντρα-χοντρα και πριν από λιγες μερες εμαθα τι σημαινει πενταφυλλια. Παιξαμε με στραγαλια οποτε ειπα να συμμετεχω και εγω. Για το καλο. Καλο που δεν ξερω τι σχεση ειχει με τα χαρτια αλλα για να το λενε ολοι, καλο θα είναι.

Χτυπησε το κουδουνι.

Ανοιξε η οικοδεσποινα και μπηκαν μεσα οι φυλακες Αλικαρνασσου.

Κατι περιεργοι κομματια τυποι με 200 τατου, 160 σκουλαρικια, κοκκαλα γκομενες, να φωναζουν ότι θελουν να παιξουν στριπ-ποκερ, να οχλαγωγουν, να την εχουν δει τρελη παρεα σε καυτα παρτι στο Μανχαταν με αποτελεσμα η αρχικη παρεα να σπασει στο αψε σβησε. Οι μισοι εφυγαν, εγω δεν επαιξα στραγαλοχαρτια, οι αλλοι μισοι πηγαν σε άλλο δωματιο και σε λιγη ωρα φυγαμε και εμεις.

Καταληξαμε στο σπιτι και θελοντας να διαγραψουμε τις κακες στιγμες που περασαμε, κατά παραβαση του πρωτοκολλου, ξαναφωναξα αντιστροφη μετρηση, ξαναφιληθηκαμε για καλη χρονια και καταβροχθισαμε την ωραια βασιλοπιτα που εφτιαξε η μητερα του φιλου μου του Λακη.

Κερδισα και το φλουρι!

Το αφησα όμως στο σπιτι για το καλο.

Την επομενη μερα οι φιλοι μου δεν σηκωθηκαν από την κουραση και την ταλαιπωρια.

Εκανα μια βολτα στο λιμανι, διαβασα ένα βιβλιο, επεστρεψα, ετοιμαστηκα και ξαναμπηκα στο τρενο της επιστροφης.

Η αποψη μου για την θεσσαλονικη είναι ότι εχει ένα μεγαλο καλο.

Σε ωθει να βγεις εξω από το σπιτι σου.

Ακομα και αν δεν εχεις φραγκο, αν δεν εχεις μια για τσιγαρα μπορεις να περπατησεις από τον Λευκο Πυργο μεχρι το Μεγαρο Μουσικης.

Η βολτα στη θαλασσα και από κει στην Αριστοτελους γεμιζουν το χρονο σου με μια πρωτης ταξεως βολτα που το μονο που σου ζητα είναι ποδια και καλη παρεα.

Ειδα και πολλους μοναχικους.

Ενω στην Αθηνα αντε περπατα. Που;

Σε ένα τεταρτο μπορεις να εισαι από το καστρο στο λιμανι αν μετακινεισαι με ταξι γιατι με το αυτοκινητο και την κινηση, προσθεσε και το παρκινγκ αστα να πανε.

Ωραια κτιρια δεν εχει, πρασινο δεν υπαρχει πλην του παρκου στο λιμανι αλλα βριθει σε μνημεια και σε χωρους με ιστορικο ενδιαφερον. Αυτους θα τους δεις, μια δυο μετα τι θα κανεις; .

Οι γυναικες που εχω ακουσει το ποσο κουκλες είναι, πιστευω ότι τελικα προκειται για έναν μυθο της πολης που συντηρειται επιτηδες.

Μια μικρη ( σε διαστασεις ) πυκνοκατοικημενη πολη με 70.000 φοιτητες, εχει πολλες γυναικες σε λιγο χωρο.

Επειδη το «βγαινω εξω» είναι στην κουλτουρα των κατοικων και δεν εχουν τη διασπορα της Αθηνας καθως είναι συγκεκριμενα τα σημεια διασκεδασης επιμελουνται περισσοτερο της εμφανισης τους στα βασικα. Λιγη πουδρα, μια πινελια ρουζ, ένα λιπ γκλος, λιγη μασκαρα και get out αλλα σε καμια περιπτωση δεν μιλαμε για την πολη που εχουν στοιβαχτει τα μοντελα.

Όταν με ρωτησαν φιλοι και γνωστοι πως περασα, απαντησα υπεροχα.

Σημασια δεν εχει που πας και τι συναντας.

Σημασια εχει με τι μυαλα πας και πως αξιοποιεις τον χρονο σου.

Αν θα ξαναπαω;

Φυσικα!

Οπου πας για διακοπες καλα δεν είναι;



0 Λογομαχιες:

Δημοσίευση σχολίου

Γράψε ότι θέλεις με ευπρέπεια