ΠΑΛΙΟ ΞΙΝΟ ΚΡΑΣΙ

Πρόσφατα βρέθηκα στη Μυτιλήνη. Ένα μεσημέρι, καθώς εκανα έναν χωνευτικο ποδαρόδρομο στην προκυμαία, άκουσα στην πλατεία μεγάφωνα και μουσικές.

Πλησίασα και ήταν καμία 10αρια φοιτητές που έλεγαν κάτι χαζοχαρούμενα για 45% φορολόγηση του κεφαλαίου και για να μας δείξουν το δρόμο ανακοίνωσαν πως έκαναν κατάληψη στο πανεπιστήμιο. Συγχαρητήρια.

Αυτό που μου έκανε εντύπωση δεν ήταν τόσο τα Τσιπρεϊκα αλλά ότι τα τραγούδια που έβαζαν στα μεγάφωνα ήταν ακριβώς τα ίδια που ακούγαμε στις αντίστοιχες εκδηλώσεις πριν από 20 χρόνια!! Παπακωνσταντίνου, Τρύπες, Σιδηροπουλοι και σια.

Τα 17-21 της σημερινής εποχής δεν εχουν κάτι καινούριο να ακούσουν; Έχουν ταυτίσει τους -ο Θεός και ο βουδας να τους κάνει- αγώνες τους με τραγούδια μιας εποχής που ούτε καν μπορούσαν να προφερουν πέντε συνεχόμενες συλλαβες;

Από την άλλη βέβαια, από το να ανατρίχιαζα μέρα μεσημέρι στην προκυμαία της Μυτιλήνης, με σχεδόν καλοκαιρινό καιρό, με βανδοβισσογαρμπη, θα ήταν ενας καλός λόγος να βουτηξω στη θάλασσα οπότε καλύτερα που άκουγα Αγγελακα.

Έχω τη γνώμη πως επειδή οι πιτσιρικάδες, όπως όλων των εποχών οι πιτσιρικάδες, θέλουν να πουν ένα γαμώτο, μπαίνουν στην αγκαλιά της ΚΝΕ. Όπως και η ιδεολογια τους, ετσι και οι ΚΝιτες ακόμα και το 2050 να κάνουν διαδηλώσεις, πάλι Παπακωνσταντίνου και Σιδηρόπουλο θα βάζουν στα μεγάφωνα...